Month: February 2022

სიტყვა ხორციელის კვირიაკესა ზედა, საშინელი სამსჯავროს ხსენება. წმ. მღვდელმთავარი გაბრიელი (ქიქოძე)

და მიუგოს მეუფემან მან და რქვას მათ: „ამინ

გეტყვი თქვენ, რავდენი უყავით ერთსა ამას

მცირეთაგანსა ძმათა ჩემთასა, იგი მე მიყავით“ (მათე 31).

იქნება, ძმანო მართლმადიდებელნო ქრისტიანენო, ოდესმე ვინმემ თქვენგანმა იკითხა თავის გულში, რომელი არის უდიდესი ყოველთა ქრისტიანეთა სათნოებათა შორის? რომლითა საქმითა, ანუ სათნოებითა ქრისტიანე უმეტესად ასიამოვნებს ღმერთსა, და დაიმკვიდრებს სასუფეველსა ღვთისასა? დღეს წარკითხული სახარება გვაძლევს ჩვენ ამისა პასუხსა. უდიდესი და უმეტესად ყოვლისა სასიამოვნო ღვთისათვის სათნოება ყოფილა მოწყალება, ანუ მრავალფერი შემწეობა მრავალ-ფერად გაჭირვებულთა და ნაკლულევანთა მოყვასთა. დღეს წარკითხულისა სახარებისაგან გვესმა ჩვენ, რომელ ოდეს უფალი ჩვენი იესო ქრისტე მოვალს მეორედ ქვეყანასა ზედა დიდებითა და ძალითა მამისა მისისათა, ანგელოზთა მისთა თანა, და დაჯდება საყდარსა ზედა დიდებისასა, და შეიკრიბებიან მის წინაშე ყოველნი ტომნი და ნათესავნი კაცთანი, მაშინ იგი განარჩევს მართალთა და ცოდვილთა, ვითარცა რა მწყემსმან განარჩიოს ცხოვარი თიკანთაგან, და დაადგინებს პირველთა მარჯვენით თვისსა და უკანასკნელთა მარცხენით თვისსა. მაშინ რქვას მეუფემან მარჯვენეთა მათ თვისთა: მოვედით, კურთხეულნო მამისა ჩემისანო და დაიმკვიდრეთ განმზადებული თქვენთვის სასუფეველი დასაბამითგან სოფლისა. რამეთუ მშიოდა და მომეცით მე ჭამადი, მწყუროდა და მასვით მე, უცხო ვიყავ და შემიწყნარეთ, შიშველ ვიყავ და შემმოსეთ მე, სნეულ ვიყავ და მომხედეთ მე, საპყრობილესა ვიყავ და მოხვედით ჩემდა. ხოლო მარცხენით მათ რქვას: წარვედით ჩემგან წყეულნო ცეცხლსა მას საუკუნესა, რომელი განმზადებულ არს ეშმაკთათვის და ანგელოზთა მისთათვის, რამეთუ მშიოდა და არა მომეცით მე ჭამადი, მწყუროდა და არ მასვით მე, უცხო ვიყავ და არა შემიწყნარეთ მე, შიშველ ვიყავ და არა შემმოსეთ მე, უძლური ვიყავ და არა მომხედეთ მე, საპყრობილესა ვიყავ და არა მოხვედით ჩემდა. და ოდეს მართალნიცა და ცოდვილნიცა განკვირვებულნი კითხვენ მას: უფალო ოდეს გიხილეთ შენ მშიერი, ანუ მწყურვალე, ანუ უცხოებასა და უძლურებასა, ანუ საპყრობილესა შინა! მაშინ მეუფემან მიუგოს მათ და რქვას: ამინ გეტყვი თქვენ, რაოდენი უყავით ერთსა ამას ძმათა ჩემთა მცირეთაგანსა, იგი მე მიყავით. მაშასადამე, ერთი უმთავრესი მიზეზი ცხონებისა მართალთა იქნება ის, რომ იგინი იყვნენ მრავალ მოწყალენი მრავალ-ფერთა გაჭირვებულთადმი; ეგრედვე უმთვარესი მიზეზი წარწყმედილთასა იქნება ის, რომ იგინი იყვნენ უწყალონი. ერთობ საკვირველი არის, ძმანო ჩემნო, რომელ უკანასკნელსა ამას და საშინელსა წამსა, ოდეს ყოველი კაცი თვით პირისაგან ღვთისა გაიგონებს უკანასკნელსა განჩინებასა და შეიტყობს საუკუნესა ხვედრსა თვისსა, მაცხოვარი სხვას არაფერს არ გაახსენებს და არ უქებს მართალთა თვინიერ ამისა, რომელ იგინი იყვნენ მოწყალენი, თუმცა, უეჭველია, რომ მათ სხვანიცა მრავალნი შეამკობენ სათნოებანი; ეგრედვე ცოდვილთა სხვა მიზეზს არაფერს ეტყვის, დააყვედრებს მხოლოდ იმას, რომ იგინი იყვნენ უწყალონი, თუმცა უეჭველია, იგინი, სხვათაცა მრავალთა ცოდვათა იქმოდენ თავიანთ სიცოცხლეში. რაი არს მიზეზი ამისა? რისთვის არ ეტყვის მაცხოვარი მარჯვენეთთა მათ თვისთა, რომ იგინი იყვნენ აღვსებულნი სარწმუნოებითა, სასოებითა, ყოვლად მარხულობდენ, გულ-მოდგინედ ლოცულობდენ, ზოგიერთთა მათგანთა სისხლიც დასთხიეს ქრისტესათვის? ეგრედვე, რისთვის არ ეტყვის მაცხოვარი ცოდვილთა, რომელ იგინი იყვნენ ურწმუნონი, უწმინდურნი, კაცის მკვლელნი და სხვათა, ამის მზგავსთა, მრავალთა ცოდვათა მოქმედნი? ეს მისთვის, ძმანო ჩემნო, რომელ მოწყალება არის ნაყოფი, ცხად მყოფელი ყოველთა სხვათა სათნოებათა, სარწმუნოებისა, სასოებისა, სიყვარულისა. მზგავსადვე უწყალოება არის ნიშანი და ბეჭედი ყოველთა სხვათა ცოდვათა. მისთვის კიდევ, რომელ მაცხოვარი მოითხოვს ჩვენგან საქმესა, და არა მხოლოდ სიტყვასა, მოითხოვს ჩვენგან მოქმედებასა, მოძრაობასა, და არა მხოლოდ უქმსა გულის სიტყვასა და უნაყოფოსა გრძნობასა. იქნება შენ, ძმაო, სარწმუნოება და სასოება გაქვს, გარნა ესენი არიან უნაყოფონი, იქნება შენ მრავალი კეთილი განზრახვა გქონდა გულში, მრავალი და პატიოსანი სიტყვა სთქვა, მშვენიერი სურვილნი გამოიჩინე, გარნა თუ განზრახვა შენი არ აღასრულე, სიტყვა საქმედ არ აქციე, სურვილი სისრულეში არ მოიყვანე, მაშინ შენ ვერ გაერევი მარჯვენით მდგომარეთა და ვერ ცხონდები.

კარგად დაუკვირდეთ, ძმანო ჩემნო, რა სახით იტყვის მაცხოვარი: მშიოდა და მომეცით მე ჭამადი, შიშველ ვიყავ და შემმოსეთ მე, სნეული ვიყავ და მომხედეთ მე, საპყრობილესა შინა ვიყავ და მოხვედით ჩემდა. ცხად არს, რომ ამ სიტყვებით მაცხოვარი გასწავლის შენ, რომ თვით, პირადად, შენი ხელით და მოძრაობით ემსახურო მრავალ-ფერთა გაჭირვებულთა. როდესაც შენის ნამეტნავისაგან შენისა მოსამსახურისა ხელით გლახაკსა გაუგზავნი მცირე რასმე მოწყალებას, ამას დიდი მნიშვნელობა არა აქვს. მაცხოვარი იმას მოითხოვს, რომ შენი ხელით აღასრულო მცნება მოწყალებისა, მოითხოვს მისთვის, რომ, ოდეს შენ პირადად, შენი ხელით ემსახურები გაჭირვებულსა, მაშინ შენ გულიც გაგიკეთდება, მიეჩვევი ღვთის მორჩილებასა, სიმდაბლესა, ჭეშმარიტად და გულითად შეიყვარებ მას, რომელსაც შენი ხელით ემსახურები, და ამ სიხით მოწყალებასა შენსა ექნება ორი ნაყოფი: შენს მოყვასს ცხოვრება გაუადვილდება, და შენც თვითონ გული გაგიკეთდება და უმჯობესი შეიქმნები. ეს კარგად ესმოდათ და ესმით ყოველთა ჭეშმარიტთა და სათნოთა ქრისტიანეთა: გონიერნი და მართლა ღვთის მოყვარენი ქრისტიანენი ყოველთვის ცდილობდენ და ცდილობენ, რომ პირადი მონაწილეობა აჩვენონ გაჭირვებულთა, თავის ხელით არასრულონ მოწყალება, თუმცა იგინი ამასთანავე ცდილობენ საიდუმლოდ დარჩეს მათი მოქმედება.

გარნა, კიდევ უმახლობელესად შევხედოთ და დავაღრმავოთ სწავლა ქრისტესი მოწყალებასა ზედა: რა მიზეზია კიდევ, რომ ასე საკვირველად იტყვის უფალი: მშიოდა, მწუროდა, შიშველ ვიყავ, უცხოებასა და საპყრობილესა შინა ვიყავ, ესე იგი, მე მშიოდა, მე მწყუროდა, მე ვიყავ შიშველიო? რომ ამ ნაირი თქმა საკვირველია, ეს მისგანაც სჩანს, რომელ მართალნიცა და ცოდვილნიცა განკვირვებულნი იქნებიან და ჰკითხვენ მას: უფალო, როდის გიხილე შენ მშიერ, ანუ მწყურვალე, ანუ შიშველ, ანუ საპყრობილესა შინა? ამ სიტყვებით მაცხოვარი გვიჩვენებს ჩვენ დიდსა ქრისტიანულსა საიდუმლოსა. რომელსა? იმას, ძმანო ჩემნო, რომელ ჩვენ ყველანი ვართ ასონი, ანუ წევრნი ქრისტეს გვამისანი: მაშასადამე ჩვენ ყოველნი ქრისტიანენი შევადგენთ ერთსა გვამსა, ანუ სხეულსა, ესე იგი, ვართ ურთიერთას ასონი. ქრისტე არს ჩვენი თავი, ჩვენ ვართ მისი და ურთიერთას ასონი და სახსარნი.

აჰა, რისთვის იტყვის უფალი: შიშველ ვიყავ, უცხო ვიყავ, საპყრობილესა შინა ვიყავ. მაშასადამე, როდესაც შენ, ძმაო, ემსახურები გაჭირვებულსა და გლახაკსა, მაშინ თვით ქრისტესა ემსახურები. მრავალ-გზის გვესმის ჩვენ ეს დიდი ჭეშმარიტება, გარნა მრავლისა თქმისა და სმენისაგან ისე მიეჩვია ჩვენი ყური, რომელ იგი დიდად არაფრად მიგვაჩნია, მაშინ როდესაც ჭეშმარიტისა ქრისტიანისათვის არა რაი არს უტკბილესი იმ აზრისა, რომელ როდესაც იგი ემსახურება გაჭირვებულსა თვისსა მოყვასსა, მაშინ იგი ემსახურება, აფასებს თვით ქრისტესა. კვალად გეტყვით, ძმანო ჩემნო, რომელ უფალი მოითხოვს ჩვენგან თვით საქმესა და ნაყოფსა სარწმუნოებისა ჩვენისასა; საქმეთგან და ნაყოფთაგან ჩვენთა განსჯის იგი ჩვენსა ცხოვრებასა, და გამოგვიცხადებს ჩვენსა ხვედრსა.

იცით, კიდევ რას ეტყვიან მაცხოვარსა საშინელსა დროსა ამის სამსჯავროისა? ზოგიერთნი მარცხენით მდგომარეთაგანნი წარწყმედილნი ეტყვიან მას: უფალო არა სახელითა შენითა ეშმაკსა განვასხამდით და სახელითა შენითა ძალსა მრავალსა ვიქმოდით? ესე იგი, ზოგთა მათგანთა სიცოცხლის დროს ქვეყანაზედ ისეთი ღვთის სარწმუნოება ქონდათ, რომ იგინი ღვთის სახელით ეშმაკსა განასხმიდენ და სხვა სასწაულებს იქმოდენ. გარნა, სჩანს რომ მათ არ გაამართლეს ესრეთი დიდი ნიჭი ღვთისა კეთილითა ცხოვრებითა და ნაყოფის გამოღებით, და ამისთვის იგინი ზარ-განხდილ იქნებიან საშინელითა პასუხითა მეუფისათა: არა გიცნობთ ვინ ხართ, წარვედით ჩემგან ყოველნი მოქმედნი უსჯულოებისანი! გესმის, ძმაო, საშინელი ესე სიტყვა? ეცადე და განამართლე სარწმუნოება შენი ნაყოფთაგან კეთილთა, უკეთუ არ გსურს, რომ შენცა ზარ-განხდილ იქნე უკანასკნელსა ამას და საშინელსა წამსა, რომელიცა განაშოროს ჩვენგან უფალმან და მოგვცეს მარჯვენით თვისსა დგომა.

ამინ.

წმ. მღვდელმთავარი გაბრიელი (ქიქოძე)

Tags ქადაგებანი

მსახურებანი

საღმრთო ლიტურგია

განმარტება ლიტურგიისა

საღმრთო ლიტურგია რამოდენიმე სახელითაა ცნობილი. პირველი სახელწოდება – ლიტურგია, – ბერძნულია და ნიშნავს “საერთო მსახურებას”, რაც მიუთითებს იმაზე, რომ წმ. ზიარების საიდუმლოში ღვთისადმი შეიწირება მსხვერპლი მთელი მორწმუნე ერისათვის, ცოდვებისათვის როგორც ცოცხალთა, ისე მკვდართა. ბერძნები წმ. საიდუმლოს ზიარებას უწოდებდნენ “ევქარისტიასაც”, ამიტომ ლიტურგია ხშირად იწოდება ევქარისტიად. მოციქულთა დროს ლიტურგიას კიდევ უწოდებ-დნენ “პურის განტეხას” (საქმე, მოც. 3.46).

წირვაზე მორწმუნენი იხსენიებენ იესუ ქრისტეს ცხოვრებასა და სწავლებას მაცხოვრის შობიდან მის ამაღლებამდე.

ლიტურგიის შესრულების წესი ასეთია: თავდაპირველად მზადდება მასალა და საკრალური ნივთები საიდუმლოს შესასრულებლად. შემდეგ მორწმუნენი ემზადებიან საიდუმლოსათვის, ბოლოს სრულდება თვით საიდუმლო და მორწმუნენი ეზიარებიან. ამიტომ ლიტურგია იყოფა სამ ნაწილად:

1. კვეთა;
2. კათაკმეველთა ლიტურგია;
3. მართალთა ლიტურგია.

1. კვეთა

ლიტურგიის პირველ ნაწილს, რომელზედაც მზადდება მასალა წმიდა საიდუმლოს შესასრულებლად, ეწოდება კვეთა.

ძველად წირვაზე მოსულ ქრისტიანებს თან მოჰქონდათ პური და ღვინო წმ. ზიარებისათვის, ამიტომაც უწოდებენ კვეთას “პროსკომიდიას” – რაც ბერძნულად ნიშნავს მოტანას.

წმ. ზიარების სიდუმლოს შესასრულებლად აუცილებელია პური და ღვინო. პური საჭიროა გაფუებული, რადგან სწორედ ასეთი პური იხმარა ქრისტემ საიდუმლო სერობაზე. გარეგნულად პური ანუ სეფისკვერი უნდა იყოს: 1. მრგვალი; 2. ორნაწილიანი, ქრისტეს ორბუნებოვნების აღმნიშვნელი, – ღვთაებრივისა და ადამიანურისა; 3. თავზე გამოსახული უნდა ჰქონდეს ჯვარი, ნიშნად იმისა, რომ აღნიშნული პური ღვთისმსახურებისთვისაა განკუთვნილი; და 4. ჯვარზე უნდა იყოს გამოსახული შემდეგი წარწერა:”იესუ ქრისტე ძლევა”, რაც იმას ნიშნავს, რომ ქრისტემ ყველას სძლია. ღვინო უნდა იყოს ყურძნისა, წითელი ფერის. ყურძნის იმიტომ, რომ თვით მაცხოვარი საიდუმლო სერობაზე ეზიარა ყურძნის ღვინით, რაც შეეხება წითელს – იგი სისხლის ფერია. კვეთისათვის საჭიროა ხუთი სეფისკვერი, რომელიც გვაგონებს მაცხოვრის მიერ ხუთი პურით ხუთი ათასის დაპურებას.

წირვის დაწყების წინ მღვდელი იკეთებს ოლარს, დადგება დახურული აღსავლის კარის წინ ამბიონზე და კითხულობს ე.წ. “შემთხვევის ლოცვებს”; შემდეგ შედის საკურთხეველში, იმოსება სრული სამღვდელო შესამოსელით, იბანს ხელებს, რაც მის სულიერ სიწმიდესა და მზადყოფნას გამოხატავს წმ. საიდუმლოს შესასრულებლად (ძველად ღვთისმსახურნი ხელებს იბანდნენ წმ. შესაწირავის სამკვეთლოდან ტრაპეზზე გადასვენების წინ; ამიტომაცაა, რომ ახლაც მღვდელმთავარი ხელს იბანს “ქერუბიმთას” გალობის დროს, დიდი გამოსვლის წინ). ამის შემდეგ მღვდელი მიუახლოვდება სამკვეთლოს და კვეთისათვის გამზადებული ხუთი სეფისკვერიდან ამოარჩევს საუკეთესოს, რომლიდანაც გარკვეული წესით ამზადებს ტარიგს, – შესაწირავ ძღვენს. ასამაღლებლის შემდეგ აღნიშნულ სეფისკვერზე ლახვრით სამჯერ გამოსახავს ჯვარს და წარმოსთქვამს სიტყვებს: “მოსახსენებლად უფლისა ღვთისა და მაცხოვრისა ჩვენისა იესუ ქრისტესსა”. ამის შემდეგ იგი ლახვრით სეფისკვერს ჩააჭრის გვერდებს და ამბობს ისაია წინასწარმეტყველის სიტყვებს: “ვითარცა ცხოვარი კლუად მიიგუარა…” და “ვითარცა ტარიგი წინაშე მრისველისა…” “სიმდაბლითა თვისითა სასჯელი მისი მიეღო”, “ხოლო თესლტომი მისი ვინმე მიუთხრას”, “რამეთუ აღებულ არს ქუეყანით ცხოვრება მისი…” (ისაია 53.7-8). შემდეგ ტარიგს ქვევიდან ჯვარის სახედ ჩაჭრის ამ სიტყვებით: “დაიკლვის ტარიგი ღვთისა აღმღებელი ცოდვათა სოფლისათა ცხოვრებისათვის სოფლისა ცხოვნებად”, დაასვენებს ფეშხუმზე, მარჯვნიდან ლახვრით უგმირავს და ამბობს: “ერთმან მხედართაგანმან ლახურითა განაღო გუერდი მისი და მეყუსეულად გარდამოხდა სისხლი და წყალი, და რომელმან იხილა ჰსწამა და ჭეშმარიტ არს წამება მისი” (იოანე 19.34-35). ამ სიტყვებზე ბარძიმში ჩაასხამს ღვინოსა და წყალს და აკურთხებს შეერთებას.

მეორე სეფისკვერიდან ამოიღებს მოზრდილ ნაწილს ყოვლად წმიდა ღვთისმშობლის სახელზე და მოათავსებს ფეშხუმზე ტარიგის მარჯვენა მხარეს. მესამე სეფისკვერიდან ამოიღებს ნაწილებს ცხრა დასის სახელზე, რომელშიც შედიან: იოანე ნათლისმცემელი, წინასწარ-მეტყველნი, მოციქულნი, მღვდელ-მთავარნი, მოწამენი, ღირსნი მამანი და დედანი, უვერცხლონი, ღვთისმშობლის მშობლები და ყოველნი წმინდანნი, და ბასილი დიდი ან იოანე ოქროპირი, ვისი წირვაც იქნება შესასრულებელი. აღნიშნული ცხრა ნაწილი მოთავსდება ტარიგის მარცხენა მხარეს. მეოთხე სეფისკვერიდან მღვდელი ამოიღებს ორ ნაწილს: ერთს პატრიარქისა და მისი დასის სახელზე, ხოლო მეორეს – ღვთივდაცული ერის, მთავრობისა და მხედრობის სახელზე და ათავსებს ტარიგის ქვემოთ. მეხუთე სეფისკვერიდან ამოიღებს ერთ ნაწილს მიცვალებულთათვის. ამით მთავრდება კვეთა და მოიხსენიება როგორც ცოცხალნი, ისე მიცვალებულნი, ამოიღება ნაწილები შემოწირული სეფისკვერიდანაც და მოთავსდება ტარიგის ქვედა მხარეს.

მღვდელი აკურთხებს სასაკმევლეს, იღებს ვარსკვლავს, შემოატარებს სასაკმევლეზე და დაადგამს ფეშხუმს; ასევე შემოატარებს მცირე დაფარნებს საცეცხლურზე და დააფარებს ბარძიმ-ფეშხუმს, ხოლო დიდ დაფარნას – ორივეს. ამ მოქმედებათა შესრულებისას იკითხება საგანგებო ლოცვები. ამის შემდეგ მღვდელი კითხულობს საერთო ლოცვას წინადაგებული ძღვენისათვის, სადაც იხსენიებს როგორც შემომწირველთ, ისევე იმათ, ვისთვისაც შემოსწირეს. ბოლოს ხდება მცირე ჩამოლოცვა.

კვეთის შესრულებისას საეკლესიო ნივთებს და მოქმედებებს აქვთ შემდეგი სიმბოლური მნიშვნელობანი:

ფეშხუმი ნიშნავს ცას, ვარსკვლავი – იმ სასწაულებრივ ვარსკვლავს, რომელიც ქრისტეს შობისას წინ უძღოდათ მოგვებს; მცირე დაფარნები ის სახვევებია, რომლებითაც ახლადშობილი ყრმა იესუ იქნა შეხვეული და ბაგაში მიწვენილი. დიდი დაფარნა – ის ტილოა, რომელშიც იყო შეხვეული იესუს გვამი. ბარძიმი ნიშნავს იმ ჭურჭელს, რითაც აზიარა ქრისტემ საიდუმლო სერობაზე; სამკვეთლო მოასწავებს ბეთლემის ბაგასაც, სადაც უფალი ჩვენი იშვა და კიდევ გოლგოთას, სადაც იგი იქნა ჯვარცმული. მთელი სეფისკვერი რისგანაც უნდა დამზადდეს ტარიგი ღვთისა, გამოხატავს ღვთისმშობელს, რომლისგანაც უნდა იშვას იესუ ქრისტე. როცა მღვდელი დებს სეფისკვერს ფეშხუმზე, იგი მოასწავებს მღვდელმთავარს, რომელმაც ყოვლად წმიდა ღვთისმშობელი შეიყვანა წმიდათაწმიდაში. ნაკვეთი ნაწილები ტარიგის გარშემო ფეშხუმზე ნიშნავს ეკლესიას, ქრისტეს მიერ დაფუძნებულს. კმევა კვეთისას ნიშნავს სული წმიდის მადლის გადმოსვლას შესაწირავ ძღვენზე. საერთოდ მღვდლის მიერ წმიდა ტარიგის მომზადება გამოხატავს იესუ ქრისტეს შობასა და ჯვარცმას.

2. კათაკმეველთა ლიტურგია

ლიტურგიის მეორე ნაწილს ეწოდება კათაკმეველთა ლიტურგია, რადგან მასზე დასწრების უფლება აქვთ კათაკმეველთაც, ე.ი. იმათ ვინც ემზადება მოსანათლად და იმათაც, ვინც მონანიებაშია, ე.ი. ვინც დაყენებულია წმ. ზიარებისაგან. კათაკმეველთა ლიტურგია არის სწავლა-მოძღვრებითი ნაწილი წირვისა.

კვეთის დამთავრების შემდეგ მღვდელი ხელაღპყრობილი ევედრება ღმერთს, რომ გარდამოავლინოს სული წმიდა მათზე და განაძლიეროს მსახურებაში.

დიაკონი მიიღებს მღვდლისაგან კურთხევას, გადის აღსავლის კარით ამბიონზე და ხმამაღლა ამბობს: “გვაკურთხენ მეუფეო”, რაც ნიშნავს შემდეგს: გვაკურთხე მეუფეო, რათა დავიწყოთ წირვა და მორწმუნე ერმა, – ტაძარში შეკრებილმა, მიიღოს მონაწილეობა ღვთის დიდებასა და მსახურებაში.

მღვდელი წმ. სახარებით ტრაპეზზე გამოსახავს ჯვარის სახეს და ამბობს წირვის ასამაღლებელს: “კურთხეულ არს მეუფება მამისა და ძისა და წმიდისა სულისა…” ამ ასამაღლებლით წირვის დასაწყისშივე ადიდებს მღვდელი წმ. სამებას. ამის შემდეგ დიაკონი ამბობს დიდ კვერექსს, რომელშიც თანმიმდევრობითაა ჩამოთვლილი ქრისტიანთა თხოვნა-ვედრებანი, და ის პირნი, რომელთათვისაც ლოცულობს მორწმუნე ერი. მღვდელი ამ დროს საკურთხეველში საიდუმლოდ ლოცულობს და ევედრება ღმერთს, რომ მოწყალება გარდამოავლონოს წმ. ტაძარსა და მასში შეკრებილ მორწმუნეებზე. დიდი კვერექსის ბოლოს მღვდელი ამბობს ასამაღლებელს: “რამეთუ შვენის შენდა ყოველი დიდება, პატივი და თაყვანისცემა…”

ამის შემდეგ იგალობება ფსალმუნები: 102-ე “აკურთხევს სული ჩემი უფალსა…” და 145-ე “აქებს სული ჩემი უფალსა…” ეს ფსალმუნები ერთმანეთისაგან გამოყოფილია მცირე კვერექსით. თავიანთი შინაარსით აღნიშნული ფსალმუნები იწოდება გამომსახველობით ფსალმუნებად, რადგან მათში უდიდესი მხატვრული სილამაზითაა ასახული მოწყალება ღვთისა და შეწყალება კაცობრიობისა. ამ საგალობლებს ანტიფონებსაც უწოდებენ. დიდ საუფლო და საღვთისმშობლო დღესასწაულებზე აღნიშნული ფსალმუნები არ იგალობება, არამედ მათ ნაცვლად სრულდება განსაკუთრებული მუხლები, რომელთა შინაარსიც შეესაბამება დღესასწაულს.

მე-2 ანტიფონის დასასრულს იგალობება “მხოლოდშობილი ძე და სიტყვა ღვთისა…”, რომელშიც მოცემულია მართლამდიდებლური სწავლება წმ. სამების მეორე პირზე – იესუ ქრისტეზე. ამას მოსდევს მცირე კვრექსი. შემდეგ ეკლესია მორწმუნეთა ყურადღებას ამახვილებს სახარების ცხრა ნეტარებაზე – სასუფეველზე (მათე 5.3-12), სადაც მოცემულია ჭეშმარიტი მორწმუნის სახე, თუ როგორი უნდა იყოს ქრისტეს მიმდევარი და როგორი სიხარული ელის მას ქვეყნიურის დათმენის შემდეგ. სასუფეველზე გაიხსნება აღსავლის კარები; მღვდელი აიღებს ტრაპეზიდან წმ. სახარებას, გადასცემს დიაკონს და გამოდის მასთან ერთად საკურთხევლიდან ჩრდილო კარებით. სამღვდელო პირების ამ გამოსვლას წმ. სახარებით ეწოდება “მცირე გამოსვლა”, რაც ნიშნავს იესუ ქრისტეს უდაბნოში ცხოვრებისა და მონათვლის შემდეგ ხალხისადმი მიქცევას და სახარების ქადაგებას.

დღევანდელ საეკლესიო მსახურებაში ამ გამოსვლას მხოლოდ სიმბოლური მნიშვნელობა აქვს, უწინ კი ის აუცილებელი შესასრულებელი იყო. უძველესი ქრისტიანობის ხანაში წმ. სახარება ინახებოდა არა საკურთხეველში – ტრაპეზზე, როგორც დღეს ხდება, არამედ საკურთხევლის მახლობლად მდებარე ოთახში, რომელსაც “სადიაკვნე” ან “საჭურჭლე” ეწოდებოდა. როცა დადგებოდა სახარების წაკითხვის დრო, საზეიმოდ ხდებოდა მისი გადასვენება ტრაპეზზე. ძველად კვეთაც სრულდებოდა არა საკურთხეველში მოწყობილ სამკვეთლოზე, არამედ მოშორებით სხვა შენობაში. ასე, რომ მცირე გამოსვლამდე სამღვდელო პირნი თითქმის არც კი შედიოდნენ საკურთხეველში. ამიტომაცაა, რომ მღვდელმთავრის წირვაზე მცირე შესვლამდე მღვდელმთავარი იმოსება, ისმენს ჟამნობასა და კათაკმეველთა ლიტურგიის დიდ ნაწილს არა საკურთხეველში, არამედ შუა ეკლესიაში, –კათედრაზე და საკურთხეველში შედის მხოლოდ მცირე გამოსვლის შემდეგ.

მღვდელი აღსავლის კარის წინ საიდუმლოდ კითხულობს ლოცვას, სადაც ევედრება ღმერთს, რომ აკურთხოს და წმიდა ჰყოს მათი შესვლა, და გამოუგზავნოს ანგელოზნი ღირსე-ული მსახურებისათვის. მღვდლის მიერ აღსავლის კარის კურთხევის შემდეგ, დიაკონი აღამაღლებს წმ. სახარებას, გამოსახავს ჯვარის სახეს და იტყვის ხმამაღლა: “სიბრძნით აღემართენით”.

სანთელი, რომელიც მცირე გამოსვლისას წინ უძღვის სახარებას, მოასწავებს იოანე წინამორბედსა და ნათლისმცემელს და ახალი აღთქმის ნათელს. მღვდლის გამოსვლა ჩრდილო კარიდან და აღსავლის კართან მისვლა ნიშნავს იესუ ქრისტეს ქვეყნიურ მსვლელობას – ცხოვრებას ნათლისღებიდან ჯვარცმამდე. აღსავლის კარებში წმ. სახარებით ჯვრის გამოსახვა მოასწავებს მის ჯვარცმასა და ქვეყნიურ სიკვდილს. შესვლის შემდეგ სახარება დასვენდება ტრაპეზზე, რაც ნიშნავს მაცხოვრის შუამდგომლობას ზეციური მამის წინაშე მორწმუნეთათვის. მღვდელი ემთხვევა მაცხოვრისა და ღვთისმშობლის ხატს, რაც მოასწავებს ადამიანის ღმერთთან შერიგებას.

სახარების შესვლის შემდეგ, რომელსაც მორწმუნენი აღიქვამენ როგორც უშუალოდ ქრისტეს შესვლას, გუნდი გალობს: “მოვედით თავანის ვსცეთ და შეუვრდეთ ქრისტესა, გვაცხოვნენ ჩვენ ძეო ღმრთისაო, წმიდათა შორის საკვირველო, მგალობელნი შენნი ალილუია”. ამას მოებმის დღის ტროპარ-კონდაკი იმ წმინდანების გასახსენებლად და სადიდებლად, რომელთა ხსენებასაც აღნიშნავს წმ. ეკლესია ლიტურგიის შესრულების დღეს. ტროპარ-კონდაკის გალობა იმასაც ნიშნავს, რომ წმიდანები დაიმკვიდრებენ სასუფეველს.

საკურთხეველში შემოსული მღვდელი კითხულობს საიდუმლო ლოცვას, რომელშიც შესთხოვს ღმერთს, რომ შეიწიროს ცოდვილთაგან აღვლენილი სამ-წმიდა გალობა, რომ შეუნდოს მორწმუნეებს ყოველგვარი ცოდვა. ლოცვას დაასრულებს ასამაღლებელით: “რამეთუ წმიდა ხარ ღმერთო ჩვენო, და შენდა დიდებასა აღვავლენთ, მამისა, და ძისა, და წმიდისა სულისა, აწ და მარადის და უკუნითი უკუნისამდე”. დიაკონი დგას მაცხოვრის ხატის წინ და ამბობს: “უფალო აცხოვნე კეთილმსახურნი და ისმინე ჩვენი”. ეს სიტყვები მღვდლის მიერ ზემოთ წაკითხული ლოცვაა შემოკლებული სახით, ამიტომ თუ წირვას მარტო მღვდელი ასრულებს აღნიშნული მუხლი გამოიტოვება. დიაკონი ოლარით მიუთითებს მორწმუნე ერზე და ხმამაღლა ამბობს: “და უკუნითი უკუნისამდე”. ეს სიტყვები არის მღვდლის მიერ წარმოთქმული ასამაღლებლის დასასრული. ამის შემდეგ იგალობება “წმიდაო ღმერთო” იმის აღსანიშნავად, რომ უფალი ჩვენს ლოცვა-ვედრებას ისევე ისმენს როგორც ანგელოზებისას.

ქრისტეს შობას, ნათლისღებას, აღდგომასა და სულთმოფენობას, ასევე ლაზარესა და დიდ შაბათს “წმიდაო ღმერთოს” ნაცვლად იგალობება “რაოდენთა ქრისტეს მიერ ნათელ-გვიღებიეს და ქრისტე შეგვიმოსიეს, ალილუია”. ამ საგალობლის შინაარსი ასეთია: ყველა ქრისტეს მიერ ნათელღებული, ქრისტესაკენ მიიქცეს. ძველად კათაკმევლები ძირითადად ინათლებოდნენ ზემოთ აღნიშნულ დიდ დღესასწაულებზე, ამიტომაც სრულდებოდა ეს საგალობელი. ჯვრის თაყვანისცემის დღესასწაულზე “წმიდაო ღმერთოს” ნაცვლად იგალობება “ჯვარსა შენსა”.

“წმიდაო ღმერთოს” გალობის შემდეგ წაიკითხება სამოციქულო და სახარება. იმისათვის, რომ შეამზადოს მლოცველნი მოსასმენად, დიაკონი მოუწოდებს ერს: “მოხედენ” (იყავით ყურადღებით). სამოციქულოს წინ უძღვის დღის წარდგომა თავისი მუხლებით, რომლებშიც მოკლედაა გადმოცემული შინაარსი წასაკითხი სამოციქულოსი და დღესასწაულისა. ამ დროს მღვდელი დგას მაღალ დასაჯდომელთან, რაც მეუფე დიდების უზენაეს ადგილსა და ელეონის მთას განასახიერებს. სამოციქულოს კითხვა მოასწავებს მოციქულთა ქადაგებას ქვეყნად. მისი კითხვისას მღვდელი ასრულებს კმევას, რაც ნიშნავს სული წმიდის მადლს, რითაც იყვნენ აღვსილნი მოციქულები ქვეყნად ქრისტიანობის ქადაგებისას და რამაც დააახლოვა ისინი ხალხს. მღვდელი, რომელსაც მოციქულთა თანასწორი უფლებები აქვს, კმევის შემდეგ დამჯდარი ისმენს სამოციქულოს, ხოლო სახარებას მოისმენს ფეხზემდგომარე, თავდახრილი. სამოციქულოს შემდეგ იგალობება “ალილუია” რაც ნიშნავს: უფალი მოდის, ადიდეთ იგი. წმ. სახარების კითხვას, რომელშიც სრულადაა წარმოდგენილი იესუ ქრისტეს ქვეყნიური ცხოვრება-მოღვაწეობა, სასწაულები და მოძღვრება, დასაწყისში და ბოლოს თან ახლავს სადღესასწულო სადიდებელი: “დიდება შენდა უფალო, დიდება შენდა”. სამოციქულოსა და სახარების წაკითხვა წარმოადგენს საღმრთო ლიტურგიის მნიშვნელოვან მონაკვეთს, რადგან სწორედ აქ უშუალოდ უფალი ქადაგებს და ჰმოძღვრის ერს.

სახარების შემდეგ იკითხება მრჩობლი კვერექსი, რომელზეც იხსნება ოდიკი, რაც სიმბოლურად ნიშნავს იოსებ არიმათიელის მიერ ქრისტეს საფლავის მომზადებას.

მრჩობლი კვერექსის შემდეგ სრულდება მიცვალებულთა კვერექსი, სადაც მორწმუნენი ევედრებიან უფალს გარდაცვლილთა სულებისა და მათი ცოდვათა მიტევებისათვის. ამას მოჰყვება კათაკმეველთა კვერექსი, რითაც ღმერთს ვევედრებით მათ შეწყალებას, ჭეშმარიტ გზაზე დაყენებას და იმას, რომ გახდნენ ღირსნი ნათლისღებისა. დიაკონის მოწოდებაზე “რაოდენი კათაკმეველნი ხართ განვედით”, კათაკმეველნი ტოვებენ ტაძარს. ამით მთავრდება კათაკმეველთა ლიტურგია.

3. ლიტურგია მართალთა

მესამე ნაწილს საღმრთო ლიტურგიისას, რომელზედაც სრულდება წმ. საიდუმლო ზიარება-ევქარისტია, ეწოდება ლიტურგია მართალთა, რადგან მასზე დასწრების უფლება აქვთ მხოლოდ მონათლულ მორწმუნეებს. მართალთა ლიტურგია პირობითად შეიძლება დავყოთ რამდენიმე ნაწილად:

1. გადასვენება წმ. ძღვენისა სამკვეთლოდან ტრაპეზზე;
2. მორწმუნეთა მომზადება ძღვნის კურთხევისათვის;
3. წმიდა საიდუმლო ზიარების შესრულება;
4. მორწმუნეთა მომზადება საზიარებლად;
5. ზიარება;
6. სამადლობელი ლოცვები ზიარების შემდგომ;
7. ჩამოლოცვა.

მართალთა ლიტურგია იწყება შემოკლებული დიდი კვერექსით, რომელიც მთავრდება ასამაღლებლით: “რათა ძლიერებითა შენითა…” ამის შემდეგ იგალობება: “რომელი ქერუბინთა საიდუმლოდ ვემსგავსენით, და ცხოველსმყოფელსა სამებასა, სამწმიდა არსობისა გალობასა შევსწირავთ, ყოველივე მსოფლიო დაუტევოთ ზრუნვა, და ვითარცა მეუფისა ყოველთასა, შემწყნარებელსა ანგელოსთაებრ უხილავად, ძღვნის შემწირველთა წესთასა, ალილუია, ალილუია, ალილუია”. გაიხსნება აღსავლის კარები, რადგან ახლა უნდა მოხდეს ძღვნის გადატანა სამკვეთლოდან ტრაპეზზე აღსავლის კარების გავლით. აღნიშნულ მოქმედებას ეწოდება “დიდი გამოსვლა”.

“ქერუბინთას” გალობის დროს მორწმუნენი ვემსგავსებით ქერუბიმებს, რომლებიც უფალს ემსა-ხურებიან. მართალია ეს გალობა ეკლესიებში დიდი გამოსვლით იყოფა ორ ნაწილად, მაგრამ შინაარსითა და წყობით ის ერთი მთლიანი საგალობელია.

წმ. ეკლესია მორწმუნეებს “ქერუბინთას” გალობით დაახლოებით შემდეგს მოუწოდებს: “ჩვენ, რომლებიც წმ. შესაწირავის გადატანისას საიდუმლოდ ვემსგავსენით ქერუბიმებს, მათთან ერთად ვგალობთ სამწმიდა გალობას წმ. სამებისადმი, ყოველგვარი ქვეყნიური ზრუნვა დავთმოთ, განვახლდეთ, განვიწმიდნეთ, რომ ვატაროთ მეუფე დიდებისა, რომელსაც ახლა სინამდვილეში ემსახურება ანგელოზთა სიმრავლე”.

“ქერუბინთას” პირველი ნაწილის გალობისას, მღვდელი კითხულობს საიდუმლო ლოცვას, რომელშიც სთხოვს ღმერთს მადლს, რომ ღირსეულად შეასრულოს წმ. საიდუმლო. დიაკონი ასრულებს კმევას. კმევის შემდეგ მღვდელი და დიაკონი ხელაპყრობილნი სამჯერ წარმოსთქვამენ “ქერუბინთას” ლოცვას და გადადიან სამკვეთლოზე. დიაკონს, მარცხენა მხარზე დიდი დაფარნით, მოკრძალებით გამოქვს ფეშხუმი, ხოლო მღვდელს – ბარძიმი. გამოსვლა ხდება ჩრდილო კარიდან. ისინი ჩერდებიან აღსავლის კარის წინ, პირით ხალხისკენ და იწყებენ მოხსენიებას ერისას, პატრიარქისას, მღვდელმთავრებისას, მიცვალებულებისას და ცოცხლებისას. მღვდლისა და დიაკონის გამოსვლა ბარძიმ-ფეშხუმით სიმბოლურად ნიშნავს მაცხოვრის სვლას გოლგოთაზე, სამღვდელო პირების მოხსენიება კი იმას, რომ იესუ ქრისტე საშინელი წამების დროსაც ლოცულობდა ხალხისთვის, ცოდვილთა ხსნისათვის.

მოხსენიების შემდეგ სამღვდელო პირნი შედიან საკურთხეველში აღსავლის კარით და ბარძიმ-ფეშხუმს დაასვენებენ ტრაპეზზე. მგალობელნი გალობენ “ქერუბინთას” მეორე ნაწილს: “და ვითარცა მეუფისა…”

ოდიკი, რომელზედაც დასვენდება ბარძიმ-ფეშხუმი ნიშნავს საფლავს მაცხოვრისას. დიდი დაფარნა, რომლითაც იხურება ბარძიმ-ფეშხუმი გამოხატავს იმ დიდ ლოდს, რითაც იქნა დაბეჭდილი ქრისტეს საფლავი; ვარსკვლავი, რომელიც რჩება ფეშხუმზე დროებით, ნიშნავს ბეჭედს, მართალ იოსების მიერ ქრისტეს საფალვის დაფარვის მიზნით მიგორებულ ლოდს, რომელიც შემდეგ დაბეჭდილ იქნა ებრაელების მიერ, კმევა წინადაგებული ძღვენისა ამ დროს ნიშნავს მაცხოვრის გვამისათვის ნელსაცხებლის ცხებას. აღსავლის კარისა და კრეტსაბმელის დახურვა მოასწავებს იესუ ქრისტეს ჯოჯოხეთში ჩასვლას მორწმუნეთა სულების გამოსახსნელად, აგრეთვე იმ მცველებს, რომლებიც დაყენებულ იყვნენ ურიების მიერ მაცხოვრის საფლავის დასაცავად.

წმ. შესაწირავის ტრაპეზზე გადასვენების შემდეგ იწყება მომზადება ძღვნის კურთხევისათვის. ამ მიზნით აქ იკითხება თხოვნითი კვერექსი, სადაც ჩვეულებრივ თხოვნა-ვედრებას დაემატება თხოვნა წინადაგებული ძღვენის შესახებ, რათა უფალმა მასზე გარდამოავლინოს სული წმიდა და განწმინდოს იგი.

კვერექსი მთავრდება ასამაღლებლით: “მოწყალებათათვის მხოლოდ-შობილისა ძისა შენისასა…”. ამ ასამაღლებლით ეკლესია გამოთქვამს აზრს, რომ შესაწირავის კურთხევისათვის საჭირო მადლს სულიწმიდისას მივიღებთ უფლის მოწყალების გამო.

მას შემდეგ მღვდელი აკურთხებს მორწმუნე ერს: “მშვიდობა ყოველთა”, დიაკონი მოუწოდებს მორწმუნეებს, რომ შეურიგდნენ ერთიმეორეს, შეიყვარონ ერთმანეთი, რამეთუ მშვიდობა და სიყვარულია საჭირო სული წმიდის მისაღებად: “ვიყვარებოდეთ ურთიერთარს, რათა ერთობით აღვიარებდეთ”. ეს არის მოწოდება ერთიანი სიყვარულისაკენ, რაზეც მგალობელნი პასუხობენ “მამასა და ძესა და წმიდასა სულსა, სამებასა, ერთარსებასა და განუყოფელსა”. ეს საგალობელი არის გაგრძელება დიაკვნის მიერ წარმოთქმული მოწოდებისა, “…რათა ერთობით აღვიარებდეთ”-ის შემდეგ ბუნებრივია ისმის კითხვა: ვინ უნდა ვაღიაროთ ერთობითა და სიყვარულით? პასუხი ამ კითხვაზე შემდეგია: წმიდა სამება, ერთარსება და განუყოფელი. ადრინდელ ქრისტიანულ ეკლესიებში აღნიშნული სიყვარულის დასამტკიცებლად მორწმუნენი ერთმანეთს ემთხვეოდნენ ხოლმე: მამაკაცები – მამაკაცებს, დედები – დედებს. თანამედროვე ეკლესიაში ეს წესი შემორჩა მხოლოდ საკურთხეველში, სამღვდელო პირებს შორის, რომლებიც ჯერ ემთხვევიან ფეშხუმს, დაფარნასა და ტრაპეზს და შემდეგ ერთმანეთს სიტყვებით: “ქრისტე არს ჩვენს შორის”, რაზეც პასუხობენ: “არს და იყოს”.

შემდეგ დიაკონი ამბობს: “კარნი, კარნი, სიბრძნით, მოხედენ”. ძველად ამ სიტყევბით დიაკონი მიმართავდა ეკლესიის კარებთან მდგომ მეკარეს, რათა ყურადღებით ედევნებინა თვალი კარებისათვის, რომ ტაძარში არ შემოსულიყო კათაკმეველთაგანი ან ვინმე ისეთი, ვისაც არ ჰქონდა ლიტურგიაზე დასწრების უფლება. სიტყვები “სიბრძნით მოხედენ” განკუთვნილი იყო მორწმუნეთათვის და ნიშნავდა შემდეგს: ვიყოთ ყურადღებით ღვთისადმი უსისხლო მსხვერპლის შეწირვისას. მორწმუნენი კი გახსნილი აღსავლის კარის წინ, როგორც უშუალოდ უფლის წინ, კითხულობენ სარწმუნოების სიმბოლოს – “მრწამსს”, რითაც ამტკიცებენ თავიანთ აღმსარებლობას და კიდევ იმას, რომ მათ შორის არ დგას მწვალებელი და წარმართი. დღეს სიტყვები “კარნი, კარნი”, ახსენებს მორწმუნეებს, რომ მათ გახსნან კარები თავიანთი გულისა და გონებისა, განდევნონ მათგან უცხო აზრები, რათა მიმართონ მთელი თავიანთი ყურადღება უდიდესი საიდუმლოსაკენ.

“მრწამსის” გალობის დროს მღვდელი იღებს დიდ დაფარნას და არხევს წინადაგებული ძღვენის თავზე, რაც მასზე სული წმიდის ძალისა და მადლის ფრქვევას მოასწავებს. აღსავლის კარისა და კრეტსაბმელის გახსნა ასამაღლებელზე “კარნი, კარნი…” ნიშნავს მიწისძვრასა და ტაძრის კრეტსაბმელის შუაზე გაპობას ჯვარზე იესუ ქრისტეს სიკვდილის დროს.

ამის შემდეგ იწყება ლიტურგიის უმთავრესი ნაწილი – კურთხევა წმიდა შესაწირავისა. დიაკონი ერთხელ კიდევ მოუწოდებს მორწმუნეებს, რომ შიშითა და მოკრძალებით მოემზადნენ წმ. საიდუმლოს შესასრულებლად: “ვსდგეთ კეთილად, ვსდგეთ შიშით, მოხედე წმიდასა ამას შესაწირავსა, მშვიდობით შეწირვადსა”. მორწმუნენი პასუხობენ: “წყალობა, მშვიდობა, შესაწირავი ქებისა”, რაც ნიშნავს: ჩვენ შემოგწირავთ იმ უსისხლო მსხვერპლს, რომელიც არის წყალობა და მადლი ღვთისა, რომელიც ადამიანებს მოგვეცა ღვთისაგან ნიშნად ღმერთისა და კაცის შერიგებისა.

ამის შემდეგ მღვდელი აკურთხებს და დალოცავს მორწმუნეებს წმ. სამების სახელით: “მადლი უფლისა ჩვენისა იესუ ქრისტესი და სიყვა-რული ღვთისა და მამისა, და ზიარება სულისა წმიდისა, იყავნ თქუენ ყოველთა თანა”. მორწ-მუნე ერიც იგივეს უსურვებს მღვდელს და პა-სუხობს: “და სულისაცა შენისა თანა”. მღვდელი განაგრძობს: “ზე გვაქვდინ გულნი”, ე.ი. უფლისადმი ავამაღლოთ გულები ჩვენნი. ამაზე მორწმუნენი პასუხობენ: “გვაქვს უფლისა მიმართ”, ე.ი. ჩვენ ავმაღლდით უფლისადმი და შევემზადენით დიდი საიდუმლოს შესასრულებლად.

მოამზადებს რა თავის თავსა და მორწმუნეთ წმ. საიდუმლოსათვის, მღვდელი გადადის საიდუმლოს შესრულებაზე.

უფალმა ჩვენმა იესუ ქრისტემ საიდუმლო სერობაზე აღასრულა შემდეგი: 1.ადიდა ღმერთი; 2.აკურთხა და წმიდაჰყო პური და ღვინო; 3.ზიარების შემდეგ სერობა დაამთავრა მამა ღმერთისადმი ლოცვით: “მამაო წმიდაო, დაიცვენ ესენი სახელითა შენითა” (იოანე 17.11). უფლის მსგავსად ჩვენთანაც ძღვნის კურთხევა შედგება სამი ნაწილისაგან: 1.სამადლობელი ლოცვები წმ. შესაწირავის კურთხევის წინ; 2.თვით შესაწირავი კურთხევა; 3.მოწოდება ზეციური ეკლესიის წევრებისა და ლოცვა ქვეყნიური ეკლესიის წარმომადგენლებისა ცოცხალთა და მიცვალებულთათვის. მსგავსად იესუ ქრისტესი, რომელიც მადლობდა მამა ღმერთს წმ. ზიარების წინ საიდუმლო სერობაზე, მღვდელი იწვევს მორწმუნეებს ღვთისადმი მადლობის აღსავლენად შემდეგი ასამაღლებლით: “ვმადლობდეთ უფალსა”. მორწმუნენი ამ დროს ღვთისადმი მადლობის გამოსახატავად ხრიან თავებს, გუნდი კი გალობს: “ღირს არს და მართალ თაყვანისცემა მამისა, და ძისა, და წმიდისა სულისა, სამებისა ერთარსებისა და განუყოფელისა”. ამ დროს ირეკება ეკლესიის ზარები, ნიშნად იმისა, რომ დაიწყო უმთავრესი ნაწილი ლიტურგიისა – წმ. ძღვნის კურთხევა, მათთვის, ვინც რაიმე მიზეზის გამო ვერ მოახერხა ეკლესიაში მისვლა, რათა ამ უმნიშვნელოვანეს წუთებში აღავლინონ ღვთის დიდება. მღვდელი ამ დროს კითხულობს საიდუმლო ლოცვას, სადაც აქებს ღვთის მიერ შექმნილი სამყაროს უსასრულობას; მადლობს ღმერთს ადამიანის შექმნისა და გამოხსნისათვის, მოწყალებისათვის და იმისათვის, რომ ღირს-გვყოფს ჩვენგან უსისხლო მსხვერპლის მიღებას, რომელსაც ემსახურებიან ათასეულნი და ბევრეულნი ანგელოზნი. “მგალობელნი, მხმობელნი, მღაღადებელნი და მეტყველნი” – მღვდლის მიერ წარმოთქმული ეს სიტყვები არის წინასწარმეტყველ ეზეკიელისა (1.4-24) და მოციქულ იოანე ღვთისმეტყველის (აპოკალიფსი 4.6-8) სიტყვები, რომელთაც წინასწარ იხილეს მეუფე დიდებისა გარშემორტყმული ანგელოზებით, რომელნიც უღაღადებდნენ “წმიდაო, წმიდაო, წმიდაო უფალო საბაოთ, სავსე არიან ცანი და ქვეყანა დიდებითა შენითა, კურთხეულ არს მომავალი სახელითა უფლისათა, ოსანა მაღალთა შინა”. ამის გალობის დროს მღვდელი შეუდგება მეორე საიდუმლო ლოცვის კითხვას, სადაც იხსენებს საიდუმლო სერობასა და იმ სიტყვებს, რომლებიც წარმოსთქვა მაცხოვარმა წმ. ზიარების საიდუმლოს დაწესებისას, რომელთაც წარმოსთქვამს დიდი ხმით: “მიიღეთ და ჰსჭამეთ, ესე არს ხორცი ჩემი, თქვენთვის განტეხილი მისატევებელად ცოდვათა” და “ჰსუთ ამისგან ყოველთა, ესე არს სისხლი ჩემი ახლისა აღთქმისა, თქუენთვის და მრავალთათვის დათხეული მისატევებელად ცოდვათა”. ამის შემდეგ მღვდელი იხსენიებს მაცხოვრის აღთქმას ზიარების შესრულებაზე (“ამას ჰყოფდით მოსახსენებელად ჩემდა”), ადიდებს მაცხოვრის ტანჯვა-წამებას, რითაც მან გამოისხნა კაცობრიობა, მის ჯვარცმას, აღდგომას, ამაღლებასა და მეორედ მოსვლას. ამ დროს დიაკონი მოწიწებით აღამაღლებს ბარძიმ-ფეშხუმს, მღვდელი კი წარმოსთქვამს: “შენნი შენთაგან, შენდა შემწირველნი, ყოველთა და ყოვლისათვის” ე.ი. შენს მიერ ბოძებულს შენ შეგწირავთ ღმერთო ყველაფრისათვის, – შენი აღთქმის შესასრულებლადაც და ყველა იმ ტანჯვისათვის რამაც მიანიჭა ადამიანებს ხსნა. მორწმუნენი ამაზე პასუხობენ: “შენ გიგალობთ, შენ გაკურთხევთ, შენ გმადლობთ უფალო და გევედრებით შენ ღმერთო ჩვენო”. ამის შემდეგ სრულდება სული წმიდის მოწვევის ლოცვები. მღვდელი განსაკუთრებული მოკრძალებით შესთხოვს უფალს სული წმიდის გარდამოვლენას მორწმუნეებზე და წინამდებარე ძღვენზე, განსაწმედელად და საკურთხებლად. ამის შემდეგ მღვდელი ხელაპყრობილი სამჯერ წარმოსთქვამს მესამე ჟამნის ლოცვას: “უფალო, რომელმან ყოვლადწმიდა სული შენი…” დიაკონი ტროპარის პირველი წაკითხვის შემდეგ ამბობს: “გული წმიდაი დაბადე ჩემთანა ღმერთო და სული წრფელი განმიახლე გვამსა ჩემსა”, მეორედ კი იტყვის: “ნუ განმაგდებ მე პირისა შენისაგან და სულსა წმიდასა შენსა ნუ მიმიღებ ჩემგან”. მღვდელი აკურთხებს ფეშხუმზე პურს სიტყვებით: “და ჰყავ უკუე პური ესე…”. “ამინ”. შემდეგ აკურთხებს ღვინოს: “ხოლო ბარძიმსა ამას შინა…”, “ამინ”. და ბოლოს აკურთხევს ორივეს: “შესცვალე სულითა შენითა წმიდითა”. “ამინ, ამინ, ამინ”.

აი, უმთავრესი და უწმიდესი ადგილი ლიტურგიისა. ამ დროს პური და ღვინო გარდაიქმნება ჭეშმარიტ ხორცად და სისხლად მაცხოვრისა. ღვთისმსახურნი და ყველა მორწმუნენი ტაძარში უდიდესი მოწიწებით ასრულებენ წმ. შესაწირავის წინ მეტანიას. მღვდელი წმ. ძღვენის კურთხევის შემდეგ მოიხსენებს მათ, ვისთვისაც შეიწირა ეს მსხვერპლი და პირველ რიგში წმინდანებს, რამეთუ მათი სახითა და მათი მეოხებით წმიდა ეკლესია განიმზადებს აღთქმულ ზეციურ სასუფეველს. ამ წმინდანებიდან ჩვენ განსაკუთრებით გამოვყოფთ ღვთისმშობელს: “უმეტესად ყოვლად წმიდისა, უხრწნელისა…” მორწმუნენი ამაზე პასუხობენ ღვთისმშობლის საგალობლით: “ღირს არს ჭეშმარიტად…” მღვდელი განაგრძობს საიდუმლო ლოცვებს: 1.მიცვალებულთათვის; 2.ჯანმრთელობისათვის: ეპისკოპოსთა, მღვდელთა, დიაკონთა და ყოველთა მართლმადიდებელთა ქრისტიანეთათვის; მოიხსენებს აგრეთვე წმ. კათოლიკე და სამოციქულო ეკლესიას, ღვთივ-დაცულ ერს, მთავრობასა და მხედრობას; შემდეგ იხსენებს ეკლესიის მამამთავარს, რაზეც მორწმუნენი პასუხობენ: “ყოველთა და ყოვლისათვის”, ე.ი. მოიხსენე უფალო ყველა მორწმუნე მამაკაცი და დედაკაცი. შემდეგ მღვდელი ლოცულობს საიდუმლოდ ქალაქისა (სოფლისა) და მას შინა მცხოვრებთათვის, ლოცვას ამთავრებს ასამაღლებლით: “და მომეც ჩვენ უფალო ერთითა პირითა და ერთითა გულითა, დიდებად და გალობად ყოვლად პატიოსანსა და დიდად შუენიერსა სახელსა შენსა…” ამის შემდეგ მღვდელი აკურთხებს მორწმუნე ერს: “და იყვნენ წყალობანი დიდისა ღმრთისა და მაცხოვრისა ჩუენისა იესუ ქრისტესი თქუენ ყოველთა თანა”.

წმ. ძღვენის კურთხევის ლოცვები მთავრდება თხოვნითი კვერექსით, რომელსაც დაემატება თხოვნა შეწირული და განწმედილი პატიოსანი ძღვნისათვის. ამ კვერექსში ითხოვს მღვდელი, რათა ღირს-ყოს მორწმუნენი წმ. საიდუმლოს მიღებისა. კვერექსი მთავრდება ასამაღლებლით: “და ღირს მყვენ ჩვენ, მეუფეო, კადნიერებით დაუსჯელად კადრებად და ხდად შენდა ზეცათა ღვთისა მამისა და თქმად”. აღნიშნული ასამაღლებლის შემდეგ, რომელსაც მღვდელი წარმოსთქვამს ხელაღპყრობით, მორწმუნენი გალობენ საუფლო ლოცვას “მამაო ჩვენოს”. ამ დროს დიაკონი, რომელიც დგას აღსავლის კარის წინ, იკეთებს გინგილას ჯვარის სახედ იმიტომ: 1.რომ არ ჩამოუვარდეს იგი და დაუბრკოლებლივ ეზიაროს; 2.რათა გამოხატოს თავისი მოკრძალება წმ. ძღვენისადმი მსგავსად სერაფიმებისა, რომლებიც უფლის მსახურებისას იფარავენ სახეს თავიანთი ფრთებით (ისაია 6.2-3). შემდეგ მღვდელი აკურთხებს მრევლს და როდესაც ეს უკანასკნელი დიაკონის მოწოდებაზე “თავნი თქვენნი…” თავს მოხრიან, საიდუმლოდ ავედრებს მათ უფალს, რომ დაუსჯელად აზიაროს ისინი წმ. საიდუმლოს. აქ იხურება აღსავლის კარები და კრეტსაბმელი. მღვდელი დიდი კრძალვითა და შიშით აღამაღლებს ფეშხუმზე წმ. ტარიგს და ამბობს: “წმიდაა წმიდათა”. აზრი ამ სიტყვებისა შემდეგია: წმიდა შესაწირავი შეიწირება მხოლოდ წმინდანებისაგან. მორწმუნენი დარწმუნებულნი თავიანთ ცოდვასა და უღირსებაში, სასოებით აღავლენენ: “ერთ არს წმიდა ერთ არს უფალი იესუ ქრისტე, სადიდებელად ღვთისა მამისა. ამინ”. ამის შემდეგ ღვთისმსახურნი ეზიარებიან ქრისტეს ხორცსა და სისხლს ცალ-ცალკე, მსგავსად მოციქულთა. წმ. ზიარების დროს მორწმუნეთა შორის დიდი სულიერი აღმაფრენისათვის იგალობება საგანგებო საგალობლები, ზოგჯერ ითქმის ქადაგებანი.

სამღვდელო პირთა ზიარების შემდეგ იხსნება კრეტსაბმელი და აღსავლის კარები ერისკაცთა საზიარებლად, რაც სიმბოლურად გვახსენებს მიწის ძვრას, რომელიც თან მოჰყვა ქრისტეს აღდგომასა და საფლავიდან ლოდის გადაგორებას. ზიარების შემდეგ მღვდლის ბარძიმით გამოსვლა ამბიონზე მოასწავებს იმას, რომ იესუ ქრისტე მკვდრეთით აღდგომის შემდეგ ეცხადებოდა ხალხს, ხოლო ბარძიმის საკურთხეველში შესვენება ნიშნავს მაცხოვრის ზეცად ამაღლებას.

დიაკონის მოწოდებაზე: “შიშითა ღმრთისათა და სარწმუნოებით მოვედით”, ერისკაცნი შიშითა და მოკრძალებით გულზე ხელგადაჯვარედინებულნი ამბობენ ზიარების ლოცვას (ამ ლოცვას ზიარების წინ კითხულობენ ასევე სამღვდელო პირნიც), რომელშიც აღიარებენ თავიანთ რწმენას ქრისტესადმი და ითხოვენ მისგან წმ. საიდუმლოს ღირსებით მიღებას. მღვდელი აზიარებს ერის ხალხს მაცხოვრის ხორცითა და სისხლით. ზიარების შემდეგ ზიარებულნი ემთხვევიან ბარძიმს გარედან და დააყოლებენ ღვინოს თბილი წყლით ანუ სარღვნელს, რათა პირის ღრუში არ დარჩეს მცირე ნაწილაკიც კი წმ. ხორცისა.

ერისკაცთა ზიარების შემდეგ საკურთხეველში შესული მღვდელი ფეშხუმზე დარჩენილ წმ. ნაწილებს ჩაუშვებს ბარძიმში, რაც ნიშნავს მათ წმ. სისხლით განწმენდა-განბანას მათი ცოდვებისაგან. შემდეგ მღვდლის მიერ ხდება ერის კურთხევა: “აცხოვნე, ღმერთო, ერი შენი და აკურთხე სამკვიდრებელი შენი”. ამაზე მგალობელნი პასუხობენ: “ნათელი ჭეშმარიტი ვიხილეთ, ზეცათა სული მოვიღეთ, ვპოვეთ სარწმუნოებაი ჭეშმარიტი და განუყოფელსა სამებასა თაყვანი ვცეთ, რათა გვაცხოვნეს ჩვენ”, რაც ნიშნავს, რომ წმ. ზიარებისაგან განვიწმიდებით ცოდვებისაგან და ვხედავთ ღვთის ნათელს. დიაკონს ფეშხუმი გადააქვს სამკვეთლოზე, მღვდელი მიიღებს ბარძიმს და დაბალი ხმით ამბობს: “კურთხეულ არს ღმერთი ჩვენი”. წმ. ბარძიმით აკურთხებს ხალხს და ხმამაღლა იტყვის: “ყოვლადვე აწ და მარადის და უკუნითი უკუნისამდე”, და გადაასვენებს სამკვეთლოზე. ეს არის უკანასკნელი გამოვლინება წმ. შესაწირავისა ხალხისადმი. მისი სამკვეთლოზე გადასვენება და მღვდლის ასამაღლებელი გვახსენებს იესუ ქრისტეს ზეცაში ამაღლებასა და მის აღთქმას: “და, აჰა, ესერა მე თქუენთანა ვარ ყოველთა დღეთა და ვიდრე აღსასრულამდე სოფლისა, ამინ”. მორწმუნენი წმ. შესაწირავის წინაშე ხრიან თავებს, როგორც უშუალოდ ქრისტეს წინაშე და მადლობენ ღმერთს წმ. საიდუმლოს მიღებისათვის. აქ იკითხება უკანასკნელი სამადლობელი კვერექსი, რომელიც მთავრდება მღვდლის ასამაღლებლით: “რამეთუ წმიდა ხარ შენ ღმერთო ჩვენო…”

წმ. შესაწირავის ტრაპეზიდან სამკვეთლოზე გადასვენებითა და კვერექსით მთავრდება საღმრთო ლიტურღია. მღვდელი მიმართავს მორწმუნეებს: “მშვიდობით წარვიდეთ” ე.ი. მშვიდობით გავიდეთ ტაძრიდან. ამაზე მორწმუნენი პასუხობენ: “სახელითა უფლისათა”. ამის შემდეგ მღვდელი გამოდის საკურთხევლიდან და ამბიონის წინ კითხულობს ლოცვას, სადაც იგი კვლავ შესთხოვს მაცხოვარს ხსნას ერისას, ეკლესიის, ღვთისმსახურთა და ყოველთა ქრისტიანთა კეთილდღეობას.

ამბიონის ლოცვის დამთავრების შემდეგ მორწმუნენი კვლავ აღავლენენ ლოცვას ღვთისადმი ამ სიტყვებით: “იყავნ სახელი უფლისა კურთხეულ ამიერითგან და უკუნისამდე”. შემდეგ იკითხება სამადლობელი ფსალმუნი 33-ე “ვაკურთხო უფალი ყოველსა ჟამსა…” ეს ის ფსალმუნია, რომელსაც ძველად მორწმუნეთა ზიარებისას გალობდნენ ქრისტიანები. ამის შემდეგ მღვდელი უკანასკნელად აკურთხებს ხალხს: “კურთხევა უფლისა თქვენზედა, მისითა მადლითა და კაცთმოყვარებითა…” და ბოლოს ასრულებს ჩამოლოცვას, სადაც ყოვლად-წმიდა ღვთისმშობლისა და სხვა წმინდანების შუამდგომლობით სთხოვს ღმერთს მორწმუნეთა შეწყალებასა და კეთილდღეობას. გუნდი გალობს მრავალჟამიერს. მორწმუნენი ემთხვევიან ჯვარს და მიიღებენ წმ. სეფისკვერს.

„ლოცვანი და განმარტებანი“, თბილისი, 2000 წ.

წმინდანთა ცხოვრება

13 დეკემბერი. წმიდა დიდი მეფე ვახტანგ გორგასალი (+502)

“ეძიებდეთ სიკვდილს ქრისტესთვის!”

ქართველთა მეფე მირდატი სპარსელებმა ტყვედ იგდეს და ბაღდადში წაიყვანეს, სადაც გარდაიცვალა კიდევაც. ქართლში ჩაკვდა ქრისტიანული სარწმუნოება, ეკლესიებში ცეცხლთაყვანისმცემელთა ცეცხლი აინთო.

სამი წლის შემდეგ სპარსელთა მეფეს აღმოსავლეთიდან მტერი შემოესია. ამით ისარგებლეს ქართლის აზნაურებმა და მცხეთაში მეფედ დასვეს მანამდე კახეთს შეფარებული ძე თრდატისი, არჩილ. არჩილი ბერძენთა მეფეს ივბიმიანოსს დაუმოყვრდა, მათი შემწეობით კვლავ აღადგინა ქრისტიანობა ქართლში, ცეცხლის მსახურთაგან ზოგი მოსრნა, ზოგი განდევნა და უკან შემობრუნებულმა მთელ ქართლს უქადაგა – მადლობა შეეწირათ უფალ იესო ქრისტესათვის, რომლის შემწეობითაც ქვეყანამ კვლავ დაიბრუნა თავისუფლება.

არჩილის ძე მირდატიც მამასავით მორწმუნე და ღვთისმსახური იყო, ქველი და შემმართებელი. ქვეყნის უსაფრთხოებისთვის მან რანთა ერისთავს ბარზაბოდს სთხოვა ასული ცოლად. ბარზაბოდი სიხარულით დათანხმდა ამ წინადადებას.

საგდუხტ დედოფალი, როგორც კი გაეცნო ქრისტიანულ მოძღვრებას, მაშინვე თავისი ნებით უარყო ცეცხლთაყვანისმცემლობა, მიიღო ქრისტეს სჯული, და უფლისადმი მადლობის ნიშნად სამშვილდის სიონიც ააშენა.

მირდატ მეფეს და საგდუხტ დედოფალს სამი შვილი შეეძინათ: ორი ასული: ხვარანძე და მირანდუხტი, ერთიც ძე, რომლის სახელიც სპარსულად გამოითქმებოდა როგორც ვარანგ-ხვასროთანგ, ხოლო ქართულად ვახტანგ.

ვახტანგი აღსაზრდელად საურმაგ სპასპეტს ჩააბარეს. შვიდი წლისა იყო იგი, როცა მეფე მირდატი გარდაიცვალა. შეშინებული, უმწეოდ დარჩენილი საგდუხტ დედოფალი მამას, ბარზაბოდს ეახლა, დაუჩოქა და ცრემლის ღვრით თხოვა, არ ეყარა ჯავრი მისი ქმრისა და მამამთილის მიერ ქვეყნისათვის გაკეთებული საქმეების გამო, არ წაერთმია ძალით მისთვისაც ქრისტიანული სარწმუნოება და მწედ ჰყოლოდა და მფარველად პატარა ვახტანგს.

ბარზაბოდი, მართალია, განრისხებული იყო ქართველთა მეფეზე და უმეფოდ დარჩენილ ქართლზე უკვე გალაშქრებასაც აპირებდა, მაგრამ ასულის ცრემლებმა გული მოულბო, ყველა წინადადებაზე დათანხმდა და თვითონაც წაუყენა პირობა – ქართლში ცეცხლისმსახურთ გამოვაგზავნი, ისინი არავის აიძულებენ ქრისტეს სჯულის შეცვლას, მაგრამ თუ თვითონ ვინმე აღმოჩნდა ამისი მსურველი, ნურც თქვენ დაუშლითო.

რამდენიმე ხანს საგდუხტ დედოფალი განაგებდა სამეფოს მამის შეწევნით და ძალით, შემდეგ ბარზაბოდი გარდაიცვალა, მის ადგილზე კი სპარსთა მეფემ ბარზაბოდის ძე ვარაზ-ბაკური დასვა.

ამასობაში საურმაგ სპასპეტიც გარდაიცვალა და ვახტანგის აღზრდა სპასპეტ ჯუანშერს დაევალა.

საგდუხტ დედოფალი ხედავდა ცეცხლის მსახურთა ეპისკოპოსი ბინქარანი როგორ ატყუებდა ქართველთ, როგორ აცთუნებდა და გადაჰყავდა ჭეშმარიტი სარწმუნოების გზიდან. ნელ-ნელა იზრდებოდა ისეთ ქართველთა რიცხვი, ქრისტე რომ მიეტოვებინათ და ცეცხლს აღიარებდნენ ღვთაებად. შეშფოთებულმა საგდუხტმა საბერძნეთიდან მღვდელი მოაყვანინა, სახელად მიქაელ, დანიშნა იგი ეპისკოპოსად და მისი დახმარებით ბინქარანისაგან ნაცდუნებ ქართველთა კვლავ გაქრისტიანებას შეუდგა.

ათი წლისა იქნებოდა ვახტანგი, ქართლს ოსები შემოესივნენ, მოაოხრეს იქაურობა, წაიყვანეს თან უამრავი ტყვე, მათ შორის ვახტანგის სამი წლის და მირანდუხტიც და უკან გაბრუნდნენ. ამავე დროს ბერძენნიც შემოესივნენ აფხაზეთს და დაიპყრეს იგი ეგრისწყლიდან ციხეგოჯამდე.

ქართლში გლოვა და მწუხარება გამრავლდა, და ასე იყო ქვეყანა უპატრონოდ, ვიდრე ვახტანგი თხუთმეტი წლისა არ გახდა.

თხუთმეტი წლის მეფემ ყველა წარჩინებულს სატახტო ქალაქში უხმო, გვერდით ჯუანშერი და ორი ეპისკოპოსი მოისვა, წამოდგა და როგორც ხანდაზმულმა და ბრძენმა ისე მიმართა შეკრებილთ:

– განსაცდელსა და ჭირს ღმერთი მოუვლენს ხოლმე მეფეთაც და ერსაც მათი ცოდვების გამო. ჩვენ დავიმსახურეთ უფლის ეს რისხვა: როცა მორწმუნენი ხელს იღებენ უფლის მსახურებაზე და ივიწყებენ მის მცნებებს, ღმერთი მათ განსაცდელს უვლენს გამოსაფხიზლებლად. მადლობა ვუთხრათ უფალს ამისთვის. წავიმძღვაროთ წინ ჯვარი პატიოსანი და მისი შეწევნით ვიძიოთ შური ოსებზე. სპარსელთ ან ბერძენთ რომ ჩაედინათ იგივე, კიდევ შეიძლებოდა რაღაცის გამო მოგვეთმინა, მაგრამ ოსებისაგან ამ შეურაცხყოფის მოთმენას სიკვდილი სჯობს თითოეული ჩვენთაგანისათვის. აბუჩად აგდებამ ჩემი ქვეყნისა და სიბრალულმა ჩემი დისამ გალია ჩემი გული, მივეენდობი ჯვარს უფლისას, შევთხოვ შემწეობას მრავალმოწყალე ღმერთს და არ გამწირავს იგი, მაძლევინებს მტერს.

ჯუანშერთან ერთად ყველამ აღფრთოვანებით მიიღო წინადადება. მეფემ ერთი კვირა ლოცვაში, მარხვასა და ღამის თევაში გაატარა, ხოლო შემდეგ კი ასიათას ქართველ და ვარაზ-ბაკურისაგან დასახმარებლად გამოგზავნილ თორმეტი ათას მხედართან ერთად თიანეთისკენ გასწია. იქ მათ კიდევ ორმოცდაათი ათასი მხედარი შეუერთდათ და მეფემ ღვთის სახელის ხსენებით განვლო კარი დარიალანისა.

ოსებმა დასახმარებლად ხაზარებს უხმეს და ქართველებს ოვსთა არაგვის (თერგის) მეორე მხრიდან დაუპირისპირდნენ.

შვიდი დღის ბრძოლის შემდეგ გამოვიდა ოვსთა ბანაკიდან გოლიათი ხაზარი თარხანი და თავხედურად გამოიხმო პირისპირს საბრძოლველად ვინმე ვახტანგის სპათაგან. ქართველთა მხრიდან საქვეყნოდ სახელგანთქმული მებრძოლი სპარსელი ნიჯაფარუხი გავიდა, მაგრამ შეხვედრისთანავე თარხანმა შუაზე გაუპო თავი.

შეძრწუნდა ვახტანგის სპა. მწუხარებით აღვსილმა ვახტანგმა მთელი ღამე ლოცვაში გაატარა და მეორე დღეს, როცა თარხანმა კვლავ იხმო ვინმე პირისპირ საბრძოლველად, თვითონ გამოთქვა ამისი სურვილი, შეშინებული ლაშქარი კი ასე დაამშვიდა:

– არა მინდობილ ვარ მე ძალისა ჩემისა და სიმხნისა ჩემისად, არამედ მიდნობისა ღმრთისა დაუსაბამოთა, სამებისა ერთარსებისა ყოვლისა დამბადებელისა განვალ თვითბრძოლად თარხანისა.

მართლაც, პირველივე შეტაკებისთანავე მოუღო თავხედს ბოლო მეფემ, იმ წამსვე ჩამოხტა ცხენიდან, დავარდა მუხლებზე და თაყვანი სცს ღმერთს დახმარებისათვის. მოჰკვეთა თავი თარხანს და გამრჯვებული გამოტრიალდა ლაშქრისაკენ.

მეორე დღეს სხვა გამოვიდა ოსთაგან, ბუმბერაზი, სახელად ბაყათარ, მდინარის გაღმიდან გამოსძახა მეფეს: „მეფეო, ნუ გალაღდები, შემთხვევით მოხდა, თორემ ასე ყმაწვილი როგორ მოჰკლავდი თარხანს, გამოდი მდინარის გაღმა და ნახავ, რასაც გიზამ!“

ცხენზე ამხედრებულმა მეფემ ამაყად გასძახა ბაყათარს: „ჩემი ძალით კი არ ვძლიე თარხანს, ჩემი დამბადებელის ძალით ვძლიე. ამიტომ არც შენი მეშინია. და თანაც, მე კი არ უნდა გამოვიდე მანდ, შენ თვითონ უნდა მეახლო აქ, რადგან მე მეფე ვარ, შენ კი მონა, ძაღლო!“

მცირე ბრძოლის შემდეგ მხრიდან გულამდე გადაკვეთილი ბაყათარი მეფის ფეხებთან დაეცა, მეფე თავისი დაჭრილი ცხენის მაგიერ ბაყათარის ცხენზე ამხედრდა და შემობრუნებულმა ხმამაღლა გასძახა თავის სპას:

– მხნე იყვენით და განძლიერდით, რამეთუ ღმერთი ჩვენ კერძო არს!

ვახტანგმა მოსრა და მიწასთან გაასწორა მთელი ოსეთი, წამოიყვანა უამრავი ტყვე, წამოიღო უზომო ნადავლი. ქართველებმა ყივჩაღებიც დაიმორჩილეს, ჩაკეტეს კარი ოსეთისა დარიალი, ააშენეს გოდოლნი, დაუყენეს მცველებად იქაური მთიელები. ამიერიდან ოსთა და ყივჩაღთ ქართველთა მეფის ნებართვის გარეშე დარიალში შემოსვლა ეკრძალებოდათ. ამის შემდეგ მეფე ვახტანგმა პაჭანიკეთი და ჯიქეთი დაიმორჩილა და უკანვე შემობრუნდა ოსეთში. შეშინებულმა ოსებმა სიმაგრეებს მიაშურეს და მოციქულები გაუგზავნეს ვახტანგს – დის სანაცვლოდ ოცდაათიათასი ოსი ტყვე სთხოვეს. დის გარდა მეფემ დანარჩენი ქართველი ტყვეებიც დაიხსნა, გაამგზავრა ისინი ქართლში და ბერძენთაგან დაპყრობილ აფხაზეთს მიაშურა ლაშქრით.

სამი წლის შემდეგ ვახტანგმა აფხაზეთი მთლიანად გაწმინდა ბერძენთაგან და ბრძოლით დაღლიილ, საბოლოოდ გამარჯვებული დაბრუნდა სახლსა მისსა ქალაქსა სამეუფოსა მცხეთას.

ვახტანგმა ცოლად შეირთო სპარსთა მეფის ასული ბალენდუხტი. სპარსთა მეფემ ასულს მზითვად მისცა „სომხითი და ყოველნი მეფენი კავკასიანნი“, წერილიც გამოუგზავნა „ურმისდისგან ყოველისა მეფეთა მეფესა, ვახტანგის მიმართ ვარან-ხვასრო-თანგის, ათთა მეფეთა მეფისა ახოვანისა“, სადაც სთხოვდა, კეისრის წინააღმდეგ ბრძოლაში დახმარებოდა.

მაშინ მეფე ოცდაორი წლისა იყო უკვე. მოუხმო თავის სპათ, ყოველთა მეფეთ კავკასიისათა და წავიდა საბერძნეთში სალაშქროდ. სამი თვის ბრძოლებისა და გამარჯვებების შემდეგ ვახტანგი უკვე კონსტანტინეპოლს მიადგა. სპარსელები, სადაც კი ქრისტეს მსახურთ ნახავდნენ, დაუნდობლად ჰკლავდნენ და სპობდნენ. ვახტანგმა კი თავიდანვე გამოუცხადა თვის სპას, ქართველთაც და არაქართველთაც, რომ თავი დაენებებინათ ეკლესიის მსახურთა ხოცვისათვის, სთხოვა, უბრალოდ ტყვედ ჩაეგდოთ, ანდა სულაც უვნებლად გაეშვათ ისინი.

– როცა მამაჩემის მამა ასე, ჩვენსავით გამოჰყვა სპარსელთ ბერძნების წინააღმდეგ საბრძოლველად, მათმა ლაშქარმაც ხელი მიჰყო ეკლესიის მსახურთა ხოცვას. ქრისტეა ჭეშმარიტი ღმერთი ყოველთა, სწორედ ამიტომ არ აპატია უფალმა მომხვდურთ თავის მსახურთა მიმართ ჩადენილი საქციელი, სწორედ ამიტომ დაამრაცხა ბერძნეთა მცირე ლაშქარმა სპარსელთა ურიცხვი სპა.

ნუთუ არ გსმენიათ სასწაული კონსტანტინეს შესახებ? ან კერპთაყვანისმცემელი მეფის, ივლიანეს შესახებ, – ზეციდან გამოსროლილმა ისარმა რომ გამოასალმა წუთისოფელს? ამის შემდეგ იყო სწორედ, ბერძნებმა ივბიმიანოსი რომ აირჩიეს მეფედ, სწორედ ის, ვინც კერპნი თავისი ხელით შემუსრა და ჯვარნი აღმართნა. უფლის ანგელოზმა მას თავისი ხელით დაადგა თავზე გვირგვინი, როგორც ჭეშმარიტ მეფეს.

ან თქვენ, სომეხნო, არ გახსოვთ, როგორ მოაქცია ღმერთმა გრიგოლ პართელი და თრდატ მეფე, და როგორ გახდნენ ამის შემდეგ გრიგოლი – ეკლესიის მსახური, ხოლო მეფე თრდატი – დიდი ეკლესიის აღმშენებელი?

ან თქვენ, მკვიდრნო ქართლისანო, ნათესავნო მეფეთა ქართლისათანო, რომელნიც დღეს განდიდებული ხართ ჩვენგან, ნებროთ გმირის ნათესავ ქართველ მეფეთაგან, არ გსმენიათ სასწაულები ნებროთის შესახებ? არ გახსოვთ რა სასწაულები მოახდინა ნინომ? თუ გგონიათ რომ ღმერთი თავის მადიდებელ ბერძენთ გასწირავს? კეისარი უკვე ემზადება შეტევისათვის, დაიცხრეთ თქვენი ვნებები ეკლესიების მიმართ.

მეფე ვახტანგმა ეკლესიის ყველა მსახური გაათავისუფლებინა თავის მოლაშქრეთ, მაცნეც გააგზავნა, რათა სამალავებში თავშეფარებულ ღვთისმსახურთათვის ემცნოთ, რომ ხელს არავინ ახლებთ და სადაც უნდათ, შეუძლიათ იქ წავიდნენო.

როცა ბერძენთა მღვდელი პეტრე და ბერი სამოელი ვახტანგს ეახლნენ მადლობის სათქმელად, მეფემ ჰკითხა მათ, კმაყოფილი დარჩებოდა თუ არა ღმერთი მისი საქციელით?

პეტრემ მოახსენა მეფეს, თუ არ გეწყინება, სიმართლეს გეტყვიო და როცა თანხმობა მიიღო, უთხრა:

– ორნაირი ეკლესია აქვს ამქვეყნად უფალს, ეკლესიანი ხორცთანი და ეკლესიანი ქვათანი. თუ ქვის ეკლესია დაინგრევა, მისი აშენება ისევ შეიძლება იმავე ქვით, ხორცის ეკლესიის აშენება კი შეუძლებელია, თანაც მის დარღვევას ღმერთი არ აპატიებს არავის, იმიტომ, რომ უფლისათვის სწორედ ის ტაძარია უპირველესი. აბა ახლა შენ წარმოდგინე, შენმა სპამ რამდენი ქალწული – ტაძარი ღვთისა გახრწნა და შეურაცხყო? მე არ მინდა, შენ ისეთი კაცი იყო, რომელიც მარცხენათი აშენებს და მარჯვენათი ანგრევს. მინდა დაიმკვიდრო სასუფეველი ცათა, ისევე, როგორც კეთილად სახსენებელმა მეფეებმა: დავითმა, სოლომონმა, კონსტანტინემ და ივბიმიანოსმა. მაგრამ როგორ შეგადარო შენ ივბიმიანოსს, რა გაგიკეთებია ისეთი, რაც მან გააკეთა. იცოდე, ღმერთი ბოროტებისთვის სამაგიეროს მოგაგებს შენ, თუ არ მოინანიებ.

– მინდა თავის გამართლება – უთხრა მეფემ – ხოლო სიმართლით შენ დამსაჯე ჩემი დანაშაულის გამო.

– რადგანაც გზას ეძებ ხსნისათვის, ცოდვა შენი განგეშორება შენ. უმეცრებამ კი არ აღგძრა შენ უფლის შვილთა წინააღმდეგ საბრძოლველად, არამედ საშველად წამოყევი შენს ნათესაც სპარსელებს, – ის კი დაგავიწყდა, რომ ბერძნები თვით ღმერთის ნათესავნი არიან.

– რა გნებავს ახლა ჩემგან? – ჰკითხა მეფემ.

– მნებავს, რომ შენს მიერ აღგზნებული ეს ცეცხლი შენვე ჩააქრო და მეგობრობა გაუწიო ერთმორწმუნე კეისარს და არა სპარსელთ.

მეფემ სთხოვა პეტრეს, თქვენი ლოცვით ამაღამ მიჩვენეთ კეისარი და ისიც მამცნეთ, თვითონ ქრისტეს რა სურს ჩემგანო.

მართლაც, იმ ღამეს მეფე ვახტანგმა ნახა ჩვენება, – მოვიდა წმიდა ნინო მასთან და უთხრა:

– აღდეგ მეფეო და განკრძალულად მიეგებოდე, რამეთუ ორნი მეფენი, ზეცისა და ქვეყანისანი, მოვლენ შენდა!

მიიხედა ვახტანგმა და დაინახა ორი ტახტი. ერთ ტახტზე იჯდა საჭურვლიანი ჭაბუკი გვირგვინოსანი, მეორეზე კი – თეთრად შემოსილი მოხუცი, რომელსაც თავზე ნათლის გვირგვინი ედგა. წმინდა ნინოც იქვე იჯდა, მოხუცის ფერხთით. მარჯვენა ხელი ვახტანგისი ეჭირა პეტრე მღვდელს, მარცხენა კი სამოელ ბერს. სამოელმა უთხრა ვახტანგს:

– თაყვანი ეც პირველად ზეცის მთავარს, გრიგოლს.

მეფე მივიდა და თაყვანი სცა გრიგოლს.

ხოლო გრიგოლმა ჰკითხა:

– რად ჩაიდინე ასეთი ბოროტება, რად მოაოხრე ბანაკი ჩემი და შეაჭამე მხეცთ საცხოვარნი ჩემნი? რომ არა ისინი, ვინც ახლა გვერდით გიდგას და რომ არა წმინდა ნინო, რომელიც მარიამთან ერთად იღვწის თქვენი ქვეყნისათვის, შურს ვიძიებდი შენზე, ისევე როგორც შენს მამა-პაპაზე, რომელთაც ცეცხლის იმედი ჰქონდათ და არა განმანათლებლისა ყოვლისა.

ვახტანგი გრიგოლს ხელზე ეამბორა, ხოლო კეისარს გადაეხვია.

– თუ გინდა, რომ გვირგვინი მოგცე, აღგვითქვი, რომ უფლის მტრების წინააღმდეგ იბრძოლებ – უთხრა მას კეისარმა.

მეფეს წმინდა ნინო, პეტრე და სამოელი დაუდგნენ თავმდებად. მაშინ კეისარმა ჯვრიანი გვირგვინი დაადგა თავზე ვახტანგს.

გამოიღვიძა თუ არა, ვახტანგმა პეტრე და სამოელი იხმო და ჰკითხა, რა ჩვენება ნახეს იმ ღამით. როცა მათ ზუსტად იმავეს მოყოლა დაიწყეს, მეფემ შეაჩერა ისინი და ამცნო, რომ მზადაა ემსახუროს ჭეშმარიტ ღმერთს. სამივემ ერთად მოითათბირა როგორც უკეთესი იქნებოდა და ვახტანგმა შესამუსრავად გამზადებული ქალაქიდან უკან დაახევინა თავის ლაშქარს. ამასაობაში პეტრე ეახლა კეისარს, მოახსენა ყოველივე და გახარებული კეისარიც სწრაფად შევიდა კონსტანტინეპოლში. ვახტანგს სურდა სპარსელნი სიტყვიერად დაეშინებინა ბერძენთა უძლეველობით და უბრძოლველად გაებრუნებინა უკან, მაგრამ ბერძნებმა მოსთხოვეს, საქმე ისე მოეწყო, – ამოეწყვეტინებინა ისინი. ამაზე მეფემ მკაცრად უპასუხა, რომ ეს უპატიოსნო საქციელია და ამას არ იზამს; გარდა ამისა, მის ლაშქარშიც ბევრია ისეთი, ვინც ქრისტეს სჯულს აღიარებს, უმჯობესია, ყველაფერი მშვიდობიანად მოგვარდეს, როგორც ეს ერთხელ იბვიმიანოსმა და სპარსელებმა ჰქმნეს. ხოლო თუ ბერძნები თავისას არ დაიშლიან, მაშინ მეფე უბრალო იქნება მათ წინაშე.

ამასობაში სპარსთა ერისთავიც მოვიდა და თავზე საშინელი რისხვა დაატეხა თავის დისწულს:

– რადგან ივბიმიანოსის ნათესავი ხარ, იმიტომ გვღალატობ ხომ?! მკვდარი ჯვარცმული კაცის გამო გინდა ჩვენი ბერძენთა ხელში ჩაგდება!

ამაზე ვახტანგმა უპასუხა:

– აჰა შენ და ბერძენნი და იხილო ძალი კაცის მის მომკვდარისა და ცოცხლისა მის სასოსა შენისა!

სპარსელები, სომხები და ლეკები ბერძნებს ეკვეთნენ, ვახტანგი კი ქართველთა ლაშქართან ერთად განზე გადგა და ისე ადევნებდა ბრძოლას თვალყურს.

ამ ბრძოლაში სპარსელები სასტიკად დამარცხდნენ. მრავალ დიდებულთა შორის ვახტანგის დედის ძმაც ბრძოლის ველზე დაეცა. ცოცხალი ვინც დარჩა, ყველა ტყვედ იგდეს ბერძნებმა.

მაშინ ჩამოხტა ეტლიდან მეფე ვახტანგი და თქვა, რომ ღმერთმა შური იძია სპარსელებზე. მოატანინა პეტრეს ჯვარი და გამოაცხადა:

– უძლეველია ის, ვინც ჯვარს სცემს თაყვანს! თაყვანი ეცით მას. ვინც ამას არ იზამს, ის მოსაკლავია.

დემეტრე ერისთავს და ჯუანშერ სპასპეტს ხელთ ეპყრათ ჯვარი, ხოლო ქადაგი ხმამაღლა აცხდებდა:

– რომელმან არა თაყუანისცეს ჯვარსა, მოკვედინ!

მხოლოდ ერთმა ცეცხლის მსახურმა, ბორზო მეფემ არა სცა თაყვანი ჯვარს და იმასაც მაშინვე ლახვარი აძგერა გულში ჯუანშერ სპასპეტმა. დანაჩენი ყველა მიდიოდა და ყველა მოწიწებით იყრიდა მუხლს ჯვრის წინაშე.

ამ დროს ბერძენთა ლაშქრის ერთი ნაწილი მოვარდა საიდანღაც პალეკარპოსის მეთაურობით, რომელმაც შეურაცხყოფის მიყენება დაუწყო ვახტანგს და მის სპას.

ვახტანგმა ხმალი იშიშვლა და სთხოვა უფალს, დახმარებოდა ჯვრისა და მისი შეურაცხმყოფელი ამპარტავანი კაცის დამდაბლებასა და მოსპობაში. მცირე ხნის ბრძოლის შემდეგ მეფემ შუაზე გაუპო თავი პალეკარპოსს და მისი ერთი ნახევარი ჯვრის წინაშე დააგდო სიტყვებით:

– ყოვლისა განდგომილისა შენისა ეყავნ ნაწილი.

ვახტანგის სპამ ბერძენნი აოტნა. მიიმწყვდია ისინი ზღვასთან, ნახევარი დახოცა, ნახევარი კი ტყვედ იგდო. მეფემ წერილი მისწერა კეისარს, სადაც ამცნობდა, რომ „მიუწვდომელია სიბრძნე ღვთისა, მე ვიცი, რომ შენი ბრალი არ იყო პალეკარპოსის მოხვდომა ჩვენზედ, ისევე როგორც მე ვარ უბრალო ჩემი დედისძმის თქვენზე თავდასხმაში. ორივე ძვირისმოქმედნი ძვირმანვე მოინადირა. ეს ყველაფერი ღმერთმა ალბათ იმიტომ მოაწყო, რომ რაც შეიძლება ბევრი მოექცია ჭეშმარიტ სარწმუნოებაზე. მე დედისძმის დაღუპვით გამოწვეული მწუხარება იმით შევიმსუბუქე, რომ შური ვიძიე მის მკვლელებზე, ხოლო შენ ნუგეშინისსაცემად გიბრუნებ იმ შვიდიათას ოთხმოც ტყვეს, რომელიც ღმერთმა სიკვდილისაგან იხსნა. თუ სურვილი გაქვს ჩემთან შეხვედრის, გამოეშურე სანახავად, იმიტომ, რომ უკვე დროა გავბრუნდე მეც სამშობლოში.

ტყვეთა განთავისუფლებით გახარებული კეისარი მეფეს შეხვდა, ფიცით განამტკიცეს ერთმანეთის ერთგულება და კეისარმა მადლიერების ნიშნად ვახტანგს უკან დაუბრუნა „საზღვარი ქართლისა, ციხე თუხარისი და კლარჯეთი ყოველი ზღვითგან ვიდრე არსიანთადმდე და ხევნი, რომელნი მოსდგმანან ღადოთა“.

უკან წამოსულმა ვახტანგმა გზად კლარჯეთში გამოიარა, თავისი ძუძუმტე არტავაზი დატოვა იქ და დაავალა აეშენებინა ციხე არტანუჯისა და მონასტერი. არტავაზმა მართლაც ააშენა იქ მონასტერი ოპიზა და სამი ეკლესია: დაბა მერისა, შინდობისა და ახიზისა.

რამდენიმე ხნის შემდეგ ბელანდუხტ დედოფალი გარდაიცვალა. დარჩმა მეფეს მისგან შვილი, პატარა დაჩი. მეფე სპარსელთა შემოსევას ელოდა და ამიტომ ციხეთა და ქალაქთა მშენებლობას შეუდგა, თანაც ლაშქარს ამზადებდა საბრძოლველად. საპყრობილეში ჩააგდო ბინქარან ცეცხლის მსახური და ქვეყნიდან გააძევა ყველა, ვინც ცეცხლს ეთაყვანებოდა.

როცა სპარსთა მეფე საბრძოლველად მოადგა ქართლს, ვახტანგ მეფემ ბერძენთა მეფეს დახამრება სთხოვა. ვახტანგის მოციქულებმა კეისარს საბერძნეთში ვერ მიუსწრეს, სალაშქროდ იყო წასული, ამიტომ ვახტანგი იძულებული გახდა, მარტოს დაეწყო ბრძოლა მტრის წინააღმდეგ. მეფეს მუზარადის წინა მხარეს მგელი ეხატა, მეორე მხარეს კი – ლომი და სწორედ ამ ბრძოლის დროს შეარქვეს სპარსელებმა მას გორგასალი. „დურ აზ გორგასალ!“ – „მოერიდეთ თავსა მგლისასა“, – ასე აფრთხილებდნენ ერთმანეთს ისინი.

ოთხ თვეს მიმდინარეობდა ეს ბრძოლა. ამასობაში კეისარმაც მოაშველა ვახტანგს ბერძენთა ოთხმოცი ათასი მხედარი.

სპარსთა მეფემ, როგორც კი შეიტყო ბერძენთა მოსვლის ამბავი, შეეშინდა და მოციქულები მიუგზავნა ვახტანგს შესარიგებლად. ვახტანგმა შეუთვალა: ხომ იხილე ჯვრის ძალა. სანამ იგი გამოჩნდებოდა, ყველანი ხარკს გიხდიდით, ახლა კი შენივე მოხარკე ბერძენნი გიოხრებენ ცეცხლის სამსახურებელთ. ტყუილად გვებრძვი სჯულის დასატოვებლად, ჩვენ მზადა ვართ მოვკვდეთ მისთვის; ვინც ჩვენთვის ეცვა ჯვარს, ის ისევე აღგვადგენს ჩვენ. ხოლო შენ, თუ ცეცხლს მიატოვებ და ჩვენს ქრისტეს აღიარებ, მამად მიგიჩნევ.

ვახტანგი და სპარსთა მეფე ხვასრო ერთმანეთს ტკბილად შეხვდნენ, მართალია, ორივე მტკიცედ დადგა თვის სჯულზე, მაგრამ ამავე დროს მშვიდობა და სიყვარულიც შეჰფიცეს ერთმანეთს. ხვასრომ უთხრა მეფეს, რაც გინდა მთხოვე, შეგისრულებო. მაშინ მეფემ სთხოვა, შენსა და კეისარს შორისაც მინდა მშვიდობა იყოსო.

ხვასრო შეწუხდა იმიტომ, რომ სწორედ ახლა აპირებდა საბერძნეთზე გალაშქრებას, უნდოდა ესარგებლა კეისრის ხაზარეთში ყოფნით და დაებრუნებინა თავისი მიწები, რომელიც საბერძნეთს ჰქონდა მიტაცებული.

ვახტანგისა და ხვასროს საუბარს ბერძნეთა ეპისკოპოსი ლეონ ანთიპატიც ესწრებოდა და გაიგო თუ არა ხვასროს განზრახვა, გახარებულმა უთხრა, რომ საბერძნეთი თანახმაა უბრძოლველად დაგიბრუნოს შენი მიწები, საამისოდ წერილიც მაქვს კეისრისგან გამოტანებულიო. ხვასროს ძალიან გაუხარდა ეს. მაშინვე გადაიფიქრა საბერძნეთზე გალაშქრება, ოღონდ ვახტანგს სთხოვა, ხომ იცი, სპარსეთში რომ დავბრუნდები ბერძნებზე შურისძიების გარეშე, მოხუცები რა დღეში ჩამაგდებენ, მოდი შენი და მომეცი ცოლად, რომ თავი თქვენთან დამოყვრებით ვიმართლო. თანაც გამომყევი და აბაშთა, ელამთა, ჰინდოთა და სინდთა წინააღმდეგ ბრძოლაში დამეხმარე, რომ ისინი მოხარკედ გავიხადო და ამით დავაცხრო მოხუცთა გულისწყრომა ბერძენთა გამოო.

ვახტანგი ყველა პირობაზე დათანხმდა ხვასროს. მაშინ ლეონ ანთიპატმა მადლობა გადაუხადა ბერძენთა კიდევ ერთხელ გადარჩენისათვის მეფე ვახტანგს და პირველად ათი ათასი მხედრით, მერე კი დანარჩენით დახმარებას დაპირდა.

ვახტანგმა მეფედ თავისი ხუთი წლის შვილი დაჩი დატოვა ქართლში. დაუტოვა მას მეურვედ შვიდი წარჩინებული. თვითონ არტვაზი, ნასარი, ბივრიტიანი და საურმაგი იახლა და თავისი ლაშქრით გაჰყვა ხვასროს სპარსეთში. გზად ვახტანგს ხვარანძე და დედამისიც დაემგზავრნენ, რომელთაც იერუსალიმში უნდოდათ სალოცავად წასვლა. ვახტანგმა დედა და და იერუსალიმში ჩაიყვანა და ისევ ხვასროს შემოუერთდა, რომელიც ანტიოქიაში ელოდა. მანამდე საბერძნეთში გაგზავნილ ლეონ ანთიპატი და არტავაზის მოვიდნენ ოციათასი რჩეული მხედრით და მოართვეს ხვასროს კეისრისაგან ძღვენი მიუწვდომელი.

ხვასრომ დიდი ქორწილი გადაიხადა სპარსეთში. ექვსი თვის შემდეგ კი შეერთებული ლაშქარი საბრძოლველად გაემართა. დაიპყრეს ჯორჯანეთი, ჰინდოეთი და შევიდნენ სინდეთს. სინდეთში საურმაგი, ეჯიბი ვახტანგისი, მოკლეს. მეფემ ძალიან განიცადა მისი სიკვდილი, თავზე ადგა და ისე დასტიროდა საურმაგს, როგორც საყვარელ ძმას. ამ დროს ქალაქის კარიდან გადმოდგა სინდეთის მეფე და ვახტანგს ხმამაღლა გამოსძახა:

– შენ იმ ყვავს ჰგავხარ, მეფეო, არწივისგან დაგლეჯილი ქორი რომ იხილა და ნაცვლად იმისა, წესისამებრ სხვა ყვავებისთვის ეხმო და მათთან ერთად მოეკლა თავისი დაუძლურებული მტერი, მოვლა დაუწყო და საჭმელად მკალი და გველი მოჰქონდა. წამოიზარდა ქორი და იფიქრა, ამ საჭმელმა მე რა უნდა მიყოს, ჯობია თვითონ ყვავი შევჭამო, რომ მოვღონიერდე და გავფრინდე. შეჭამა და სწორიც ქნა, რადგან ამით განერიდა სიკვდილს, ხოლო ყვავმა რადგან თავის წესისამებრ არა ჰქნა თავიდანვე იმიტომაც მოკვდა.

ეგ სპარსელნი მთელი თავისი ცხოვრება ჯვარსა და მის მსახურთ მტრობენ, ახლა დაუძლურდნენ და თავს ცბიერებით ისე გაჩვენებენ, თითქოს უყვარდეთ. შენი შეწევნით მოღონიერდებიან და ისევ დაიწყებენ ჯვარის მსახურთა ხოცვას. აი რას უმზადებ შენ შენს თავსაც და სხვა ქრისტიანებსაც!

– უგუნურო, – უპასუხა ვახტანგმა, – თაგვის მსგავსი ხარ შენ, მიწის სიბნელის გარდა არ გინახავს არაფერი. გაუგებარია შენთვის ბრწყინვალება მზისა და მშვენიერება ველის. ბრმა ხარ და ყრუ, არც გესმის და არც უწყი ცხოვრება სულიერი, არც სურვილი გაქვს შენ საუკუნო ცხოვრებად მისვლის, არც ნათელს სცნობ დაუსრულებელს და არც ღმერთს შემოქმედს ყოველთასა, რომლის მიერაც შეიქმნა ყოველივე.

ჩემი აქ ყოფნით მე იერუსალიმი გადავარჩინე – ქალაქი წმინდა. გადავარჩინე ასევე ქრისტიანული ქვეყნები, რომელთა მოსაოხრებლადაც ემზადებოდა სპარსთა მეფე. ბევრი სული დავიხსენი ჩემი აქ მოსვლით და თუ, როგორც შენ ამბობ, სპარსელები ოდესმე თავს დამესხმიან, მაშინ სწორედაც რომ ძალითა და შეწევნითა ქრისტესითა, ქრისტიანები დამეხმარებიან და მიხსნიან განსაცდელისგან. და ასეც რომ არ იყოს, მე მაინც მოვიდოდი აქ იმიტომ, რომ სპარსელები ნათესავები არიან ჩემი და მეორეც, მართალია, ჭეშმარიტ სარწმუნოებას არ ადგანან, მაგრამ სულიერი ცხოვრება მაინც სწამთ, – განსხვავებით თქვენგან, რომელნიც ისევე უმეცარნი ხართ, როგორც ქორნი.

სწორად ამ უმეცრების გამოა თქვენი გონება საძაგელი. ამიტომაც აქებ უმადურ ქორს, რომელმაც თავისი გამზრდელი შეჭამა. ჩვენი ბუნება კი ასეთია: კეთილისმყოფლისთვის უნდა დავდვათ სული ჩვენი და მოვიგოთ მადლი ღმერთისაგან, ვპოვოთ ცხოვრება საუკუნო და სოფელსა ამას მოვიგოთ ქება კაცთაგან.

სინდთა მეფე დაემუქრა ვახტანგს; გამოვალ, მოგკლავ და ახლავე გაზიარებ მომავალ დიდებას, რადგან ასე გჯერა ამისიო და ჰოროლით შეიარაღებული გამოვიდა ვახტანგის წინააღმდეგ.

ვახტანგმა მარჯვენა ბეჭში სცა ჰოროლი სინდთა მეფეს. მეორედ აღარ შემოუქნევია და თრევით მიიყვანა იგი სპარსთა მეფის წინაშე, ოღონდ სთხოვა, მოეყვანა მისთვის მკურნალი, შემდეგ კი შეეწყნარებინა და ცოცხალი გაეშვა.

სინდთა მეფემ სიყვარულით გადაუხადა მადლობა ვახტანგ მეფეს სიცოცხლისათვის და კიდევ იმისთვის, რომ ვახტანგმა მტერს მისი ოთხი ქალაქი არ ააოხრებინა.

მერვე წელს ვახტანგ მეფე ქართლში გამობრუნდა, ლეონ ბერძენი კი კეისართან გააგზავნა ასულის სათხოვნელად და პეტრეს და სამოელის ჩამოსაყვანად.

როცა ქართლის ეპისკოპოსმა პეტრესა და სამოელის ჩამოსაყვანად მოციქულის გაგზავნის ამბავი გაიგო, გამწარდა და, სხვა რომ ვერაფერი მოიფიქრა, ცილი დასწამა მეფეს, – ქრისტე დაგიტოვებია და ცეცხლთაყვანისმცემლობა მიგიღიაო. არ მოუსმინა მეფის ახსნა-განმარტებას და ისე გაკადნიერდა, ხელიც კი გაარტყა მას და კბილი ჩამოაგდებინა.

მეფემ ხელი არ შეუბრუნა ეპისკოპოსს, ოღონდ უთხრა, რომ მას ეს შურით მოუვიდა, უწოდა იუდა და გაუგზავნა იგი დასასჯელად კონსტანტინეპოლის პატრიარქს, სადაც მას უყვეს კიდევაც ექსორია.

პატრიარქმა ქართლში თორმეტი ეპისკოპოსი გამოგზავნა, კათალიკოსად კი პეტრე აკურთხა. კეისარმა თავისი ასული ელენეც გამოუგზავნა მეფეს ცოლად.

მეფემ პეტრე მცხეთაში დასვა კათალიკოსად, სამოელიც იქვე, ეპისკოპოსად, დანარჩენები კი დაანაწილა: კლარჯეთში, ერუშეთის არტანში, წუნდაში, ჯავახეთს, მანგლისში, ბოლნისში, რუსთავში, ნინოწმინდაში, ჭერემში, ჩელეთში, ხორნაბუჯსა და აგარაკში.

შემდგომში ააშენა ეკლესია ნიქოზისა და იქაც დასვა ეპისკოპოსი.

ბერძენი მეუღლისაგან ვახტანგს სამი ძე და ორი ასული შეეძინა. დაჩის მისცა ქალაქი ჭერემისა და ნეკრესისა და ქალაქი კამბეჩოვანისა, თვითონ კი უჯარმას დაჯდა.

ამასობაში ხვასრო, მეფე სპარსეთისა გარდაიცვალა და ავიდა ტახტზე მისი ძე ხვასრო, რომელმაც ვახტანგს შემოუთვალა, საბერძნეთზე სალაშქროდ ვემზადები და გამომყევი, თანაც ასულიც მომათხოვე შენიო.

ამ დროს სამოცი წლის მეფე ვახტანგი ტფილისს აშენებდა. ხვასროს შემონათვალი რომ უთხრეს, ასე თქვა: „გადაეცით ხვასროს, ჯერ ჩვენთან საბრძოლველად გაემზადოს და მერე შევიდეს საბერძნეთში! აწ ცხოვრება ჩვენი იყავნ სასოებითა ჯვარცმულისათა“.

გაგზავნა მეფემ მალემსრბოლნი მთელს ქვეყანაში და იწყო საბრძოლველად მზადება, თან კეისარსაც შეუთვალა დახმარებოდა.

მოვიდა ხვასრო მეფე და შემუსრა ქალაქი კამბეჩოვანი, ჭერმის ციხე და ველისციხე. იორთან შეიბნენ სპარსელები და ქართველები და გაჩაღდა ფიცხელი ბრძოლა.

მეფემ კათალიკოსი იხმო და უთხრა:

– იცოდე, რომ ხარკისათვის კი არ გვებრძვიან სპარსელები, იმისთვის გვებრძვიან, რომ ქრისტე დაგვათმობინონ. ქრისტეს გარეშე სიცოცხლეს, ქრისტიანად სიკვდილი მირჩევნია და სასუფეველში ყოფნა, რადგანაც გვასწავლის იგი, რომ „რომელმან წარიწყმიდოს თავი თვისი ჩემთვის, მან პოოს იგი“.

ვახტანგის ლაშქარი ორასორმოცი ათასი კაცისგან შედგებოდა, ხოლო სპარსელთა – შვიდასოთხმოცი ათასისგან. მეფემ სამად გაყო თავისი ლაშქარი, ასი ათასი თვითონ გაიყოლა და ღამით თავს დაესხა იმ ადგილს, სადაც სპარსელთა მეფე იყო. ცისკრისას შეაღწია მან მეფის კარავში. მეფემ ცხენით გაასწრო, ვახტანგმა ძე მოჰკლა მისი, მოჰკვეთა თავი და სწორედ ამ დროს ვიღაც სპარსელმა აძგერა გულში ისარი.

თავგანწირულად იბრძოდნენ ქართველები, მაგრამ მტრის სიმრავლეს ვარაფერს უხერხებდნენ. ამასობაში ვახტანგს ჭრილობა დაუწყლულდა, რადგან ისარი ფილტვამდე იყო შესული. თვითონ უჯარმაში წავიდა, სპასასლართ კი უბრძანა, არ მიეტოვებინათ ბრძოლის ველი.

ვახტანგი მიხვდა, რომ კვდებოდა. მოუხმო კათალიკოსს, ცოლს, შვილებს, ყველა წარჩინებულთ და უთხრა:

– მე მივდივარ ჩემს ღმერთთან. ვმადლობ სახელს მისას, რომ არ დამაკლო გამორჩეულთა წმიდათა მისთა. მტკიცედ იდექით სარწმუნოებაზე და ეძებდით სიკვდილს ქრისტესათვის, რათა მოიპოვოთ დიდება წარუვალი. თქვენ, წარჩინებულნო ქართლისანო, მოიხსენეთ კეთილნი საქმენი ჩემნი, რადგან ჩემი სახლიდან მიიღეთ თქვენ ნათელი საუკუნო. ნუ შეურაცხყოფთ სახელს ჩემსას და გიყვარდეთ ერთმორწმუნე ბერძენნი, – შემდეგ შეხედა დაჩის და უთხრა, რომ ის არის პირმშო მისი და ამიტომ მეფობას მას აძლევს. დაუძახა ერისთავთ და ღმერთის სახელით სთხოვა მფარველობა ცოლისა და შვილებისათვის.

მთელი საქართველო გლოვობდა, ზარისა და გოდებისაგან იძროდა მიწა, მორწმუნე ერი ქრისტესათვის მოკლულ მეფეს მისტიროდა.

„ქართლის ცხოვრების“ მიხედვით მოამზადა
გულო კობიაშვილმა
გაზეთი „მადლი“, №1-2, 1990 წ.

https://youtu.be/CoHlhJdjsjM

Tags წმინდანები

პარაკლისები

სავედრებელი პარაკლისი წმიდისა დიაკონისა მამა სევერიანესი აჭარელი აღმსარებლისა

მღდელი: კურთხეულ არს-ი

და უკეთუ ერისკაცია, იტყვის: უფალო იესუ ქრისტე, ძეო ღმრთისაო, ლოცვითა ყოვლადწმიდისა დედისა შენისაითა და ყოველთა წმიდათაითა, შეგვიწყალენ ჩუენ, ამინ.

დიდებაი შენდა, ღმერთო ჩუენო, დიდებაი შენდა.

მეუფეო ზეცათაო, ნუგეშინისმცემელო, სულო ჭეშმარიტებისაო, რომელი ყოველგან ხარ და ყოველსავე აღავსებ მადლითა შენითა, საუნჯეო კეთილთაო, მომნიჭებელო ცხოვრებისაო, მოვედ და დაემკვიდრე ჩუენ შორის და წმიდა-მყვენ ჩუენ ყოვლისაგან ბიწისა და აცხოვნენ, სახიერო, სულნი ჩუენნი.

წმიდაო ღმერთო, წმიდაო ძლიერო, წმიდაო უკუდაო, შეგვიწყალენ ჩუენ (3-გზის).

დიდებაი მამასა და ძესა და წმიდასა სულსა, აწ და მარადის და უკუნითი უკუნისამდე, ამინ.

ყოვლადწმიდაო სამებაო, შეგვიწყალენ ჩუენ; უფალო, გვიხსენ და გვილხინე ცოდვათა ჩუენთაგან; მეუფეო, შეგვინდვენ უსჯულოებანი ჩუენნი; წმიდაო, მოიხილე და განჰკურნენ უძლურებანი ჩუენნი სახელისა შენისათვის.

უფალო, შეგვიწყალენ (3-გზის).

მამაო ჩუენო, რომელი ხარ ცათა შინა, წმიდა იყავნ სახელი შენი, მოვედინ სუფევაი შენი, იყავნ ნებაი შენი, ვითარცა ცათა შინა, ეგრეცა ქუეყანასა ზედა, პური ჩუენი არსობისაი მომეც ჩუენ დღეს, და მომიტევენ ჩუენ თანანადებნი ჩუენნი, ვითარცა ჩუენ მიუტევებთ თანამდებთა მათ ჩუენთა და ნუ შემიყუანებ ჩუენ განსაცდელსა, არამედ მიხსნენ ჩუენ ბოროტისაგან.

მღდელი: რამეთუ შენი არს სუფევაი…

გუნდი: ამინ.

მღდელი: უფალო, შეგვიწყალენ (12-გზის).

მოვედით, თაყუანის-ვსცეთ მეუფესა ჩუენსა ღმერთსა. მოვედით, თაყუანის-ვსცეთ და შეუვრდეთ ქრისტესა, მეუფესა ჩუენსა ღმერთსა. მოვედით, თაყუანის-ვსცეთ და შეუვრდეთ თვით ქრისტესა, მეუფესა და ღმერთსა ჩუენსა.

უფალო, შეისმინე ლოცვისა ჩემისაი, ყურად-იღე ვედრებაი ჩემი ჭეშმარიტებითა შენითა, შეისმინე ჩემი სიმართლითა შენითა; და ნუ შეხუალ საშჯელსა მონისა შენისა თანა, რამეთუ არა განმართლდეს შენ წინაშე ყოველი ცხოველი, რამეთუ დევნა მტერმან სული ჩემი და დაამდაბლა ქუეყანად ცხორებაი ჩემი, დამსუა მე ბნელსა შინა, ვითარცა მკუდარი საუკუნოი. და მოეწყინა ჩემთანა სულსა ჩემსა, და ჩემ შორის შემიძრწუნდა გული ჩემი. მოვიხსენე დღეთა პირველთაი, და ვიწურთიდ ყოველთა მიმართ საქმეთა შენთა და ქმნულსა ხელთა შენთასა ვზრახევდ. განვიპყრენ შენდამი ხელნი ჩემნი, და სული ჩემი, ვითარცა ქუეყანაი ურწყული შენდამი. მსთუად შეისმინე ჩემი, უფალო, რამეთუ მოაკლდა სულსა ჩემსა; ნუ გარე-მიიქცევ პირსა შენსა ჩემგან, და ვემსგავსო მათ, რომელნი შთავლენან მღვიმესა. მასმინე მე განთიად წყალობაი შენი, რამეთუ მე შენ გესავ; მაუწყე მე, უფალო, გზაი, რომელსაცა ვიდოდი, რამეთუ შენდამი აღვიღე სული ჩემი. მიხსენ მე მტერთა ჩემთაგან, უფალო, რამეთუ შენ შეგევედრე. მასწავე მე, რაითა ვყო ნებაი შენი, რამეთუ შენ ხარ ღმერთი ჩემი; სული შენი სახიერი მიძღოდეს მე ქუეყანასა წრფელსა. სახელისა შენისათვის, უფალო, მაცხოვნო მე და სიმართლითა შენითა გამოიყვანო ჭირისაგან სული ჩემი. და წყალობითა შენითა მოსრნე მტერნი ჩემნი და წარსწყმიდნე ყოველნი მაჭირვებელნი სულისა ჩემისანი, რამეთუ მე მონაი შენი ვარ.

დიდებაი მამასა და ძესა და წმიდასა სულსა, აწ და მარადის და უკუნითი უკუნისამდე ამინ.

ალილუია, ალილუია, ალილუია, დიდებაი შენდა ღმერთო.

ალილუია, ალილუია, ალილუია, დიდებაი შენდა ღმერთო ჩუენო, დიდებაი შენდა.

ღმერთი უფალი და გამოგვიჩნდა ჩუენ, კურთხეულ არს მომავალი სახელითა უფლისაითა.

მუხლი 1. აუვარებდით უფალსა, რამეთუ კეთილ, რამეთუ უკუნისამდე არს წყალობაი მისი.

მუხლი 2. ყოველი თესლები გარე მომადგა მე, და სახელითა უფლისაითა ვერეოდე მათ.

მუხლი 3. არა მოვკუდე, არამედ ვცხოვნდე, და განვსთქუნე მე საქმენი უფლისანი.

მუხლი 4. ლოდი, რომელი შეურაცხყვეს მაშენებელთა, ესე იქმნა თავ კიდეთა, უფლისა მიერ იყო ესე, და არს საკვირველ წინაშე თუალთა ჩუენთა.

ტროპარი, ხმაი 8

მრავალსა წელსა იღუწიდი რაი ქრისტესთვის აჭარასა, აღიღე ღუაწლი ქადაგებისაი, რაითა სამსა მას საუკუნეთა შინა მყოფნი უღელსა შინა თურქთა დამპყრობთასა და მათ მიერ მძლავრებითა მიქცეულნი ცრუ-სარწმუნოებასა ზედა, კულად უკუნ იქცენ წინაპართა სარწმუნოებასა ზედა, წმიდაო დიაკონო, მამაო სევერიანე, აჭარელო აღმსარებელო, ევედრე ქრისტესა ღმერთსა შეწყალებად სულთა ჩუენთათვის.

დიდებაი მამასა და ძესა და წმიდასა სულსა. ტროპარი (იგივე) აწდა მარადის და უკუნითი უკუნისამდე, ამინ.

არასადა დავსდუმნეთ, ღმრთისმშობელო, ძლიერებათა შენთა ქებად, უღირსნი ესე მონანი შენნი, რამეთუ არა თუმცა შენ გვფარევდი ოხითა შენითა, ვინმცა სადა გვიხსნნა ჩუენ ესოდენთა ჭირთაგან; ანუ ვინმცა დაგვიცვნა ჩუენ აქამომდე ფლობილად? არასადა განგეშორნეთ ჩუენ, დედოფალო კურთხეულო, რამეთუ შენ იხსნი სულთა ჩუენთა ყოველთა განსაცდელთაგან.

მიწყალე მე, ღმერთო, დიდითა წყალობითა შენითა და მრავლითა მოწყალებითა შენითა აღხოცე უსჯულოებაი ჩემი. უფროის განმბანე მე უსჯულოებისა ჩემისაგან და ცოდვათა ჩემთაგან განმწმიდე მე, რამეთუ უსჯულოებაი ჩემი მე უწყი, და ცოდვაი ჩემი წინაშე ჩემსა არს მარადის. შენ მხოლოსა შეგცოდე და ბოროტი შენ წინაშე ვყავ, რაითა განმართლდე სიტყუათაგან შენთა და სძლო სჯასა შენსა, რამეთუ ესერა, უსჯულოებათა შინა მიუდგა და ცოდვათა შინა მშვა მე დედამან ჩემმან. რამეთუ ესერა, ჭეშმარიტებაი შეიყუარე, უჩინონი და დაფარულნი სიბრძნისა შენისანი გამომიცხადენ მე. მასხურო მე უსუპითა და განვწმიდნე მე, განმბანო მე და უფროის თოვლისა განვსპეტაკნე. მასმინო მე გალობაი და სიხარული და იხარებდენ ძუალნი დამდაბლებულნი. გარე მიაქციე პირი შენი ცოდვათა ჩემთაგან და ყოველნი უსჯულოებანი ჩემნი აღხოცენ. გული წმიდაი დაჰბადე ჩემ თანა, ღმერთო, და სული წრფელი განმიახლე გუამსა ჩემსა. ნუ განმაგდებ მე პირისა შენისაგან და სულსა წმიდასა შენსა ნუ მიმიღებ ჩემგან. მომეც მე სიხარული მაცხოვარებისა შენისაი და სულითა მთავრობისაითა დამამტკიცე მე. ვასწავლნე უსჯულოთა გზანი შენნი და უღმრთონი შენდა მოიქცენ. მიხსენ მე სისხლთაგან, ღმერთო, ღმერთო ცხორებისა ჩემისაო; იხარებდეს ენაი ჩემი სიმართლესა შენსა. უფალო, ბაგენი ჩემნი აღახუენ, და პირი ჩემი უთხრობდეს ქებულებასა შენსა. რამეთუ უკეთუმცა გენება, მსხუერპლი შე-მცა-მეწირა, არამედ საკუერთხი არა გთნდეს. მსხუერპლი ღმრთისა არს სული შემუსრვილი, გული შემუსრვილი და დამდაბლებული, ღმერთმან არა შეურაცხ-ყოს. კეთილი უყავ, უფალო, ნებითა შენითა სიონსა და აღეშენნენ ზღუდენი იერუსალემისანი. მაშინ გთნდეს მსხუერპლი სიმართლისაი, შესაწირავი და ყოვლად-დასაწუელი, მაშინ შეიწირნენ საკურთხეველსა შენსა ზედა ზუარაკნი.

გალობაი 1, უგალობდითსა, ხმაი 7

ძლისპირი: წამის ყოფითა, ღმერთო, ბუნებანი მდინარენი ზღუდედ აღამაღლენი და მათ შორის განიყვანე ერი ისრაელთაი ხმელად, და გალობდა გალობასა ძლევისასა.

წმიდაო აღმსარებელო მამაო სევერიანე, ევედრე ღმერთსა ჩუენთვის.

მკვიდრ იყავ რაი აჭარისაი, და აღმსარებელი მაჰმედისაი, სულმან წმიდამან გცხო გონიერებაი, გარდაცვალა გული შენი და დაგამტკიცა სარწმუნოებასა ზედა ჭეშმარიტსა.

წმიდაო აღმსარებელო მამაო სევერიანე, ევედრე ღმერთსა ჩუენთვის.

ხატ იყავ რაი სიმშვიდისაი და სახე მოღვაწებისაი, სურნელებაი ლოცვათა შენთაი, ვითარცა კეთილი საკუმეველი, მარადის აღიწეოდა ღმრთისა მიმართ.

წმიდაო აღმსარებელო მამაო სევერიანე, ევედრე ღმერთსა ჩუენთვის.

შური გაქუნდა შენ, ღირსო მამაო, მართლისა ამის სარწმუნოებისა და განვრცობისათვის სიყუარულისა, და გვიჩვენე გზაი კეთილად მსახურებისაი.

დიდებაი მამასა და ძესა და წმიდასა სულსა.

ვითარცა მოგიღებიეს ღმრთისაგან კადნიერებაი მეოხებისა და შეწევნისაი, აწ გევედრები შენ, წმიდაო სევერიანე დიაკონო, რაითა იხსნე სული ჩემი საწყალობელი მონებისაგან ცოდვისა.

აწ და მარადის და უკუნითი უკუნისამდე, ამინ.

დახსნდა წყევაი ევაისი, პირველისა მის დედისაი, რაჟამს უსძლომან შვა უაღრესი ბუნებათაი, ხოლო ერი მორწმუნეთაი, ვითარცა ღირს არს, სამართლად ადიდებენ.

გალობაი 3, განძლიერდასა

ძლისპირი: ღმერთო, მაცხოვარო ჩუენო, ყოვლისა დამბადებელო, რომელმან სიტყვით დაამყარენ ცანი მაღალნი, ყოვლით ძალით მათით და სულითა მით საღმრთოითა დამამტკიცენ ჩუენ ერთობით კლდესა ზედა სარწმუნოებისასა.

წმიდაო აღმსარებელო მამაო სევერიანე, ევედრე ღმერთსა ჩუენთვის.

სიყრმითგანვე იყავ რაი მდაბალ და განმზადებულ ყოვლისავეთვის საქმისა კეთილისა, აღიზარდე შენ, ღირსო, აჭარას, თაყუანისცემასა შინა მაჰმადისა, გარნა არა სთნდა უსჯულოებასა შინა წარწყმედაი შენი ღმერთსა.

წმიდაო აღმსარებელო მამაო სევერიანე, ევედრე ღმერთსა ჩუენთვის.

ყუდროი და მშვიდ იყავ შენ, ღირსო, და აბრაჰამისა მსგავსად მოღუაწე იყავ რაი უცხოთა და გლახაკთა, შეეუღლე პატიოსანსა დედაკაცსა და სათნოებითა უფროის ერთ-სულ იყვენით, ვიდრეღა ერთ-ხორც ქორწინებითა.

წმიდაო აღმსარებელო მამაო სევერიანე, ევედრე ღმერთსა ჩუენთვის.

მოიღო რაი დიდი წყალობაი შენ ზედა ღმერთმან, შვილ-მრავალგყვნა, და მწე და თანამზრახვალ გექმნებოდა რაი მეუღლე შენი, აღზარდეთ იგინი ყოვლითა სათნოებითა და პატიოსნებითა.

დიდებაი მამასა და ძესა და წმიდასა სულსა.

მოცემულ გაქუნდა რაი ღმრთისა მიერ აღმატებული ნიჭი ერთგულებისაი, სადაცა მსახურებდი სიჭაბუკითგან, ყოველგან დაიგდე სახელი პატიოსანისა და ფრიად დაუღალავისა მუშაკისა, რაისთვისცა ფრიად განითქვი აჭარასა.

აწ და მარადის და უკუნითი უკუნისამდე, ამინ.

მხსნელო ჩუენო იესუ, ვედრებითა მშობელისა შენისაითა მშვიდობაი სოფელსა მოჰმადლე, და ძლევაი ჯუარითა მოეც ერსა ჩუენსა ღმრთისმოყუარესა მტერთა ზედა ურწმუნოთა, და მორწმუნენი ღირს-მყვენ შენდობასა.

მიხსნენ განსაცდელთაგან მონანი შენნი, ყოვლადწმიდაო ღმრთისმშობელო ქალწულო, რამეთუ ჩუენ ყოველნი, შემდგომად ღმრთისა, შენდა მოვივლტვით, ვითარცა უძლეველისა ზღუდისა და შუამდგომელისა.

მოიხილე ჩუენზედა, ყოვლადქებულო ღმრთისმშობელო, და ხორცთა ჩუენთა წყლულებანი ბოროტნი განჰკურნენ და სულისა ჩუენისა სნეულებანი.

მღდელმან: შეგვიწყალენ ჩუენ, ღმერთო, დიდითა წყალობითა შენითა, გევედრებით, ისმინე და შეგვიწყალენ.

გუნდი: უფალო, შეგვიწყალენ (3-გზის).

მღდელმან: მერმეცა გევედრებით ღმრთივდაცულისა ერისა ჩუენისა და მეუფებისა მისისათვის (ქრისტესმოყუარისა მთავრობისა და მხედრობისა მისისათვის).

გუნდი: უფალო, შეგვიწყალენ (3-გზის).

მღდელმან: მერმეცა გევედრებით უწმიდესისა და უნეტარესისა, სრულიად საქართველოს კათოლიკოს-პატრიარქისა, მცხეთა-თბილისის მთავარეპისკოპოსისა და ბიჭვინთისა და ცხუმ-აფხაზეთის მიტროპოლიტისა, დიდისა მეუფისა, მამისა ჩუენისა ილიასათვის, და ყოვლადუსამღდელოესისა (აქა მოიხსენეთ ადგილობრივი მღდელთმთავარი), და ყოველთა ქრისტეს მიერ ძმათა ჩუენთათვის.

გუნდი: უფალო, შეგვიწყალენ (3-გზის).

მღდელმან: მერმეცა ვევედრნეთ უფალსა ღმერთსა ჩუენსა, რაითა შეიწყალოს მონა ანუ მხევალი (აქა მოიხსენეთ სახელდებით ისინი, ვისთვისაც ევედრებით).

გუნდი: უფალო, შეგვიწყალენ (3-გზის).

მღდელმან: განამრავლენ, უფალო, ჟამნი და წელნი ცხორებისა მათისანი და იხსენ იგინი, უფალო, ყოვლისაგან ჭირისა, რისხვისა და იწროებისა, და ყოვლისაგან წყლულებისა სულისა და ხორცთაისა და მიუტევენ მათ ყოველი შეცოდებანი მათნი, ნებსითნი და უნებლიეთნი.

გუნდი: უფალო, შეგვიწყალენ (3-გზის).

მღდელმან: მერმეცა გევედრებით ყოველთა მართლმადიდებელთა ქრისტეანეთათვის.

გუნდი: უფალო, შეგვიწყალენ. (3-გზის).

მღდელმან: რამეთუ მოწყალე და კაცთმოყუარე ღმერთი ხარ, და შენდა დიდებასა აღვავლენთ, მამისა, და ძისა, და წმიდისა სულისა, აწ და მარადის, და უკუნითი უკუნისამდე.

გუნდი: ამინ.

წარდგომაი

ძირთა მათ უნაყოფოთაგან, ნერგთა მათგან ეკლოვანთა, ვითარცა ვარდი შუენიერი ფერითა მეწამულითა, აღმოსცენდი, ყოვლად ნეტარო სევერიანე, და სულნელ-ყავ ეკლესიაი ქართველთაი, რომელსა შინა იქება მადლი შენი და ოხითა შენითა ღმრთისაგან, ყოველთა მოგუენიჭების წყალობაი.

გალობაი 4, უფალო მესმასა

ძლისპირი: მოხვედ ჩუენდა, ქალწულისაგან არა ანგელოზი, არამედ თვით უფალი, განხორციელებული ღმერთი, და მიხსნენ ჩუენ ყოვლითურთ, რომელნი ვღაღადებთ: დიდებაი ძალსა შენსა.

წმიდაო აღმსარებელო მამაო სევერიანე, ევედრე ღმერთსა ჩუენთვის.

ჭურად რჩეულად გამოგირჩია რაი ქრისტემან, წარმოგზავნა მთავარანგელოზნი მოქცევად შენდა, და ვითარცა კაცნი, წარგიძღუენ რაი ეკლესიად, მეყსეულად აღივსე სიბრძნითა საღმრთოითა.

წმიდაო აღმსარებელო მამაო სევერიანე, ევედრე ღმერთსა ჩუენთვის.

ღმრთივსაკვირველითა განგებულებითა ისმინე რაი წოდებაი მაღლისაი, მეყსეულად უარყავ ცრუ-სჯული იგი მაჰმედისაი, და ნათლისღებაი ითხოვე ხმითა მაღლითა.

წმიდაო აღმსარებელო მამაო სევერიანე, ევედრე ღმერთსა ჩუენთვის.

აღასრულა რაი ღმრთისმსახურებაი ტაძრისა წინამძღუარმან, განემზადა ნათლისღებად შენდა, და მოიკითხე რაი მიმყვანებელნი შენნი ჭაბუკნი, ჰოი, საკვირველი, რამეთუ არცაღა-ვის ენახა, და იცან იგინი ხატსა მას მთავარანგელოზისასა.

დიდებაი მამასა და ძესა და წმიდასა სულსა

ნათელ-იღე რაი ხელითა მღდლისაითა, თაყვანს-სცემდი ხატთა უფლისათა და ყოველთა წმიდათა მისთასა, და მადლობდი რაი მთავარანგელოზთა მოყუნებისათვის ეკლესიად, ადიდებდი უფალსა.

აწ და მარადის და უკუნითი უკუნისამდე, ამინ.

ჭეშმარიტო ღმრთისა დედაო, ევედრე შენ, ძესა შენსა დამბადებელსა, რაითა მიმიძღუეს ჩუენ ნავთსადგურად მყუდროდ და განმარინნეს დანთქმისაგან ცოდვათა ჩუენთასა.

ისწავებდი რაი წიგნთა და მოძღუართაგან ღირსად სარწმუნოებისა წესსა და სჯულსა, ღმრთივგანბრძნობილო, სიხარულითა ადიდებდი მამასა და ძესა და სულსა წმიდასა.

გალობაი 5, ღამითგანსა

ძლისპირი: სული მაცხოვარებისაი, უფალო, რომელ-იგი მიუდგა გულსა შინა პირველთა წინაისწარმეტყუელთასა და იშვა ქუეყანასა, მან მაუწყა ჩუენ მოსლვაი შენი ქუეყანად მორწმუნეთა ცხორებად, და აწ განათლებულნი გალობით გადიდებთ.

წმიდაო აღმსარებელო მამაო სევერიანე, ევედრე ღმერთსა ჩუენთვის.

ჟამსა მას უღმრთოთა მძლავრებისასა, შეიყუარე რაი სარწმუნოებაი ჭეშმარიტი, ქადაგებული მოციქულთაგან, ისწავებდი წიგნთა და მოძღუართაგან ღირსად სარწმუნოებისა წესსა და სჯულსა, და სიხარულითა ადიდებდი მამასა და ძესა და სულსა წმიდასა.

წმიდაო აღმსარებელო მამაო სევერიანე, ევედრე ღმერთსა ჩუენთვის.

ხედვიდი რაი მკვიდრთა მათ აჭარისასა, დანთქმულთა წყუდიადსა შინა ცრუ-სარწმუნოებისასა, არცაღა დადუმდებოდი ქადაგებად მათდა და ასწავებდი დამარხვად მცნებათა ღმრთისათა, გარნა გკიცხვიდენ და მრავალგზის შეგამთხვევდენ ქრისტესთვის შეურაცხებასა.

წმიდაო აღმსარებელო მამაო სევერიანე, ევედრე ღმერთსა ჩუენთვის.

მოცემულ გაქუნდა რაი სიტყუაი სიბრძნისაი და მეცნიერებისაი სულისაგან წმიდისა, ვერ დამთმენელი უსჯულოებისაი, და ფრიად მოყუარე მოყუასისაი, უღმრთოებისათვის ამხილებდი მრავალთა, და განაკრძალებდი სასჯელისათვის უფლისა. მას ევედრე აწ, გვიხსნას ჩუენ ცოდვათაგან ბოროტთა და განგვარინოს უმეცრებისაგან.

დიდებაი მამასა და ძესა და წმიდასა სულსა.

გამობრწყინდი რაი ჟამსა მას ღმრთისმბრძოლთა ზეობისასა, დაუცხრომელად ქადაგებდი მართლმადიდებლობისა ყოვლად-უბიწოსა სარწმუნოებასა, და მოაქციე რაი ურიცხვი სული, დიდი ჭირი და იწროებაი მოგაწიეს, ვითარცა ურწმუნოთა, ეგრეთცა მუსულმანთა.

აწ და მარადის და უკუნითი უკუნისამდე, ამინ.

ცანი და ქუეყანაი განათლდეს შენ მიერ, უქორწინებელო დედაო იესუისო, რამეთუ გამოგვიბრწყინვე შენ ნათელი დაუშრეტელი, ღმერთი ყოველთაი, რომელმან ბნელსა შინა შეყენებულნი მიხსნნა და ზეცისა სასუფეველისა მკვიდრად გვიჩინნა.

გალობაი 6, ღაღადყავსა

ძლისპირი: დანთქმული ღელვათა სოფლისა ამის განსაცდელთა ნავითა ცოდვისაითა შთავრდომილი და მიგდებული მხეცსა სულთა მომსრველსა, გიღაღადებ: ვითარცა იონა იხსენ განხრწნისაგან და სიკუდილისა, ეგრეთცა მიხსენ მე, ქრისტე.

წმიდაო აღმსარებელო მამაო სევერიანე, ევედრე ღმერთსა ჩუენთვის.

შეუდეგ რაი გზასა მას იწროსა და საჭირველსა, მოიწინეს შენ ზედა ურიცხვნი განსაცდელნი, რომელნი-იგი არავინ იცნის თვინიერ მისა, გარნა მანქანათა მათ უღმრთოებისათა ვერა შეუძლეს შერყევად სარწმუნოებისა შენისა სიმტკიცისა.

წმიდაო აღმსარებელო მამაო სევერიანე, ევედრე ღმერთსა ჩუენთვის.

ჟამსა მას ღმრთისმბრძოლობისასა არა დააკლდებოდი რაი ეკლესიასა შინა წირვა-ლოცვასა და ქადაგებასა, მახლობელთაცა შენთა დაამტკიცებდი ჭეშმარიტსა სარწმუნოებასა ზედა და მათცა განამზადებდი დევნულებათა და განსაცდელთა მიმართ.

წმიდაო აღმსარებელო მამაო სევერიანე, ევედრე ღმერთსა ჩუენთვის.

ოდეს განზრახვაი განცოფებულთაი ქრისტეს ეკლესიისათვიის მძვინვარედ ბორგდა, ჯერეთცა ერისკაცი ყოველთა უქადაგებდი ქრისტეს მაცხოვნებელთა სწავლათა და დაადუმებდი ენათა მგმობართა მისთასა.

დიდებაი მამასა და ძესა და წმიდასა სულსა.

ლოცვითა და ვედრებითა შენითა ღმრთისა მიმართ, განცრუვდა ღმრთისმბრძოლთა სილაღე, რომელნი იგი პირველ სიცოფითა იქადოდენ შენ ზედა, რამეთუ ქრისტემან, კლდემან სიმტკიცისამან დაგიფარა საკვირველად.

აწდა მარადის და უკუნითი უკუნისამდე, ამინ.

წინაისწარ მოასწავა საიდუმლოი შენი, ქალწულო, პირველ კიდობანმან შჯულისამან, შემწყნარებელმან საღმრთოთა წერილთამან, და ტაკუკმან ოქროისამან, სამკვიდრებელმან მანანაისამან და კუერთხმან.

მიხსნენ განსაცდელთაგან მონანი შენნი, ყოვლადწმიდაო ღმრთისმშობელო ქალწულო, რამეთუ ჩუენ ყოველნი, შემდგომად ღმრთისა, შენდა მოვივლტით, ვითარცა უძლეველისა ზღუდისა და შუამდგომელისა.

მღდელმან: მერმე და მერმე მშვიდობით უფლისა მიმართ ვილოცოთ.

გუნდი: უფალო, შეგვიწყალენ.

მღდელმან: შეგუეწიენ, გუაცხოვნენ, შეგვიწყალენ და დაგვიცვენ ჩუენ, ღმერთო, შენითა მადლითა.

გუნდი: უფალო, შეგვიწყალენ.

მღდელმან: ყოვლადწმიდისა, უხრწნელისა, უფროსად კურთხეულისა, დიდებულისა დედოფლისა ჩუენისა ღმრთისმშობელისა, და მარადის ქალწულისა მარიამისა, და ყოველთა წმიდათა მომხსენებელთა, თავნი თვისნი და ურთიერთარს, და ყოველი ცხორებაი ჩუენი ქრისტესა ღმერთსა ჩუენსა შევვედროთ.

გუნდი: შენ, უფალო.

მღდელმან: რამეთუ შენ ხარ მეუფე მშვიდობისაი, და მაცხოვარი სულთა ჩუენთა, და შენდა დიდებასა აღუავლენთ მამისა, და ძისა, და წმიდისა სულისა, აწ და მარადის, და უკუნითი უკუნისამდე.

გუნდი: ამინ.

კონდაკი

გესმა რაი წოდებაი ღმრთისაი, დაუტევე ცრუ სჯული იგი მაჰმედისაი, და დაუცხრომელითა ღვაწლითა და ქადაგებითა აღაგზებდი რაი ცეცხლსა სარწმუნოებისასა შორის ურწმუნოთა და მაჰმადიანთასა, წმიდაო, ვითარცა აღმსარებელი, სულგრძელებითა იტვირთავდი შეურაცხებასა, აწცა ნუ დასცხრები ვედრებად ჩუენ ყოველთათვის ხსნად გარე მოდგომილთა განსაცდელთაგან, რომელნი გიხმობთ შენ: გიხაროდენ, სევერიანე დიაკონო, აჭარელო აღმსარებელო!

იკოსი

სიმხნით აღიღე რაი ფარი სარწმუნოებისაი, მარხვითა და ლოცვითა შეჭურვილი ქრისტეს სახარებასა ქადაგებდი და მოიღე მისგან გვირგვინი აღმსარებლობისაი, აწ გვითხოვე მისგან ცოდვათა და უსჯულოებათა ჩუენთა შენდობაი, წმიდაო დიაკონო, მამაო სევერიანე აჭარელო, რაითა ღირს-ვიქმნნეთ დიდებასა მისსა.

მღდელი: მოხედენ, სიბრძნით. წარდგომა ხმაი 4

პატიოსან-არს წინაშე უფლისა სიკუდილი წმიდათა მისთა.

მუხლი: უგალობდეთ ღირსნი მისნი უფალსა.

მღდელი: უფლისა მიმართ ვილოცოთ.

გუნდი: უფალო, შეგვიწყალენ.

მღდელი: რამეთუ წმიდა ხარ შენ, ღმერთო ჩუენო, და რომელი წმიდათა შორის განისუენებ, და შენდა დიდებასა აღვავლენთ, მამისა, და ძისა და წმიდისა სულისა, აწ და მარადის, და უკუნითი უკუნისამდე,

გუნდი: ამინ.

მღდელი: ყოველი სული აქებდით უფალსა.

მუხლი: აქებდით ღმერთსა წმიდათა შორის მისთა, აქებდით მას სამყაროთა ძალისა მისისათა.

მღდელი: ღირსყოფად ჩუენდა სმენად წმიდისა სახარებისა უფალსა ღმერთსა ჩუენსა ვევედრნეთ.

გუნდი: უფალო, შეგვიწყალენ (3-გზის).

მღდელი: სიბრძნით აღემართენით და ისმინეთ წმიდა სახარება, მშვიდობაი ყოველთა.

გუნდი: და სულისაცა შენისა თანა.

მღდელი: ლუკასაგან წმიდისა სახარებისა საკითხავი.

გუნდი: დიდებაი შენდა, უფალო, დიდებაი შენდა.

მღდელი: მოხედენ.

სახარებაი ლუკასი

ჰრქუა უფალმან თვისთა მოწაფეთა, ნეტარ-ხართ გლახაკნი სულითა, რამეთუ თქუენი არს სასუფეველი ღმრთისაი. ნეტარ-ხართ თქუენ, რომელთა გშიის აწ, რამეთუ განჰსძღეთ. ნეტარ-ხართ რომელნი ჰსტირთ აწ, რამეთუ იცინოდეთ. ნეტარ-იყუნეთ რაჟამს მოგიძულნენ თქუენ კაცთა და ოდეს გამოგასხნენ და გაყუედრებდენ და განხადონ სახელი თქუენი, ვითარცა ბოროტთაი ძისათვის კაცისა. გიხაროდენ მას დღესა შინა და მხიარულ იყუენით, რამეთუ აჰა, ესერა სასყიდელი თქუენი მრავალ _ არს ცათა შინა.

გუნდი: დიდებაი შენდა, უფალო, დიდებაი შენდა.

დიდებაი მამასა და ძესა და წმიდასა სულსა.

მეოხებითა წმიდისა მამისა ჩუენისა სევერიანე დიაკონისა აჭარელისა აღმსარებელისაითა, მოწყალეო, აღხოცენ ცოდვათა ჩუენთა სიმრავლენი.

აწ და მარადის და უკუნითი უკუნისამდე, ამინ.

მეოხებითა წმიდისა ღმრთისმშობელისაითა, მოწყალეო, აღხოცენ ცოდვათა ჩუენთა სიმრავლენი.

მიწყალე მე, ღმერთო, დიდითა წყალობითა შენითა და მრავლითა მოწყალებითა შენითა, აღხოცენ უსჯულოებანი ჩემი და შემიწყალე მე, ღმერთო.

გერი: ვითარცა საწუთოსა ამას ურიცხუნი სცხოვნდებოდეს საქმეთა მიერ შენთა, შეერთე რაი სიმრავლესა მას წმიდათასა, აწ კადნიერებაი გაქუს წინაშე ღმრთისა, გვითხოვე მშვიდობით დაცვაი ყოვლისა სოფლისაი, და ერისა ჩუენისათვის ძლევაი ჯუარითა ურიცხუთა მტერთა ზედა და მართლაღსარებითა დამტკიცებულისა ეკლესიისა ჩუენისა დაცვაი ქრისტეს ღმრთისაგან, და სულთა ჩუენთათვის დიდი წყალობაი.

მღდელი: აცხოვნე, ღმერთო, ერი შენი, და აკურთხე სამკვიდრებელი შენი, მოხედენ სოფელსა შენსა წყალობითა და მოწყალებითა, აღამაღლე რქაი ქრისტეანეთა მართლმადიდებელთაი, და გარდამოავლინენ ჩუენ ზედა მდიდარნი წყალობანი შენნი, მეოხებითა ყოვლადწმიდისა დედოფლისა ჩუენისა ღმრთისმშობელისა, და მარადის ქალწულისა მარიამისაითა, ძლიერებითა პატიოსნისა და ცხოველსმყოფელისა ჯუარისაითა, ძლიერებითა ჯუარისა ვაზისაითა; მეოხებითა პატიოსანთა უსხეულოთა ზეცისა ძალთაითა, პატიოსნისა, დიდებულისა, წინაისწარმეტყუელისა, წინამორბედისა და ნათლისმცემელისა იოვანესითა, წმიდისა წინასწარმეტყუელისა ილია თეზბიტელისა და მართლისა ენუქისითა, წმიდათა დიდებულთა, და ყოვლად-ქებულთა მოციქულთა თავთა, პეტრესა და პავლესითა, წმიდისა მოციქულისა თომასი და საქართველოს განმანათლებელთა მოციქულთა: ანდრია პირველწოდებულისა, სვიმონ კანანელისა და მატათასითა; წმიდისა დედისა ჩუენისა, მოციქულთა სწორისა ქალწულისა ნინოისითა, წმიდა მოციქულთა სწორთა: მეფისა მირიანისა და დედოფლისა ნანაისითა; წმიდათა შორის მამათა ჩუენთა, და მსოფლიოთა დიდთა მოძღუართა და მღდელთმთავართა, ბასილი დიდისა, გრიგოლი ღმრთისმეტყუელისა, და იოვანე ოქროპირისაითა, წმიდათა შორის მამისა ჩუენისა ნიკოლოზ მირონლუკიის მთავარეპისკოპოსისა და წმიდისა საკვირველთმოქმედისა მამისა ჩუენისა სპირიდონისა, ტრიმიფუნტელი ეპისკოპოსისაითა; წმიდისა ღირსისა მამისა ჩუენისა იოვანე ზედაზნელისა და ათორმეტთა მისთა მოწაფეთა, მეორედ განმანათლებელთა საქართველოს ეკლესიისა და მარად მფარველთა მისთა. წმიდათა დიდებულთა და ღუაწლისა-მძლეთა მოწამეთა: წმიდისა მთავარმოწამისა ძლევაშემოსილისა გიორგისა და წმიდათა დიდთა ქალწულ-მოწამეთა ბარბარესა და მარინესითა; წმიდათა დიდებულთა მოწამეთა არგვეთისა მთავართა დავით და კონსტანტინესა და წმიდისა დიდისა მოწამისა შალვა ახალციხელისაითა; წმიდისა მთავარ-მოწამისა ბიძინასა და წმიდათა დიდებულთა მოწამეთა: შალვა და ელიზბარ ქსნის ერისთავთაითა; წმიდისა მღდელ-მოწამისა ნეოფიტე ურბნელისა და წმიდისა დიდისა მოწამისა აბო ტფილელისაითა; ღმრთივ-განბრძნობილთა ნეტართა მამათა: ილარიონ ქართველისა, სერაპიონ ზარზმელისა და გრიგოლ ხანძთელისაითა; ღირსთა მამათა ჩუენთა ათონელთა: იოვანესი, გაბრიელისა, იოვანე-თორნიკყოფილისა, ეფთვიმისა და გიორგისაითა, წმიდათა კეთილ-მორწმუნეთა და დიდთა მეფეთა ჩუენთა: ვახტანგ გორგასალისა, აშოტ კურაპალატისა, დავით აღმაშენებელისა და სოლომონისაითა; წმიდისა და კეთილმსახურისა მეფისა თამარისითა, წმიდათა კეთილად მძლეთა მეფეთა და დედოფალთა: არჩილ, დემეტრე, შუშანიკ, ქეთევან და ლუარსაბისაითა; წმიდათა ათთა-ბევრთა მოწამეთა, ტფილისს ხუარაზმელთაგან მოწყუედილთა; წმიდათა მოწამეთა ექვსი ათასთა გარეჯელთა ბერთა; წმიდისა ილია მართლისა, ექვთიმე ღმრთისკაცისა და ექვთიმე აღმსაარებლისაითა; წმიდათა აღმსაარებელთა მამათა ჩუენთა, იოვანესი და გიორგი-იოანე ბეთანიელთა და ღირსისა მამისა ჩუენისა არქიმანდრიტისა გაბრიელისა, აღმსაარებელისა და სალოსისაითა; წმიდათა და მართალთა მშობელთა ღმრთისაითა იოაკიმ და ანნაისითა (და წმიდისა სახელი, რომლისა არს ტაძარი და დღის წმიდანი მოიხსენიოს) და წმიდისა სევერიანე დიაკონისა, აჭარელისა აღმსარებლისა, და ყოველთა წმიდათა შენთაითა გევედრებით შენ, მრავალმოწყალეო ღმერთო, შეისმინე ჩუენ ცოდვილთა ვედრებაი, და შეგვიწყალენ ჩუენ.

გუნდი: უფალო, შეგვიწყალენ (12-გზის).

მღდელი: წყალობითა და მოწყალებითა და კაცთმოყუარებითა მხოლოდშობილისა ძისა შენისაითა, რომლისა თანა კურთხეულ ხარ, თანა ყოვლადწმიდით, სახიერით, და ცხოველსმყოფელით სულით შენითურთ, აწ და მარადის და უკუნითი უკუნისამდე.

გუნდი: ამინ.

გალობაი 7, კურთხეულარსა

ძლისპირი: ყრმათა ბაბილონს სახუმილსა მას შინა ცუარი ეცურია ზეგარდამოი. ღმრთისა მიერ ღაღადებდეს და იტყოდეს: კურთხეულ-ხარ, უფალო მამათა ჩუენთაო, ღმერთო უკუნისამდე.

წმიდაო აღმსარებელო მამაო სევერიანე, ევედრე ღმერთსა ჩუენთვის.

მოაქცივნე რაი აჭარელნი ჯუარითა ცხოველითა, განსწავლიდი მათ წყობასა მტერთა მიმართ უხილავთა და ხილულთა, და განაკრძალებდი ლოცვასა. აწ ჩუენცა მოქენე ვართ შეწევნისა შენისა, რაითა წინ აღუდგეთ ეშმაკისა სიცბილსა და კაცთა ბოროტებასა.

წმიდაო აღმსარებელო მამაო სევერიანე, ევედრე ღმერთსა ჩუენთვის.

იღუწიდი რაი ერისა შენისათვის სულიერად წინაშე ღმრთისა, ხსნად განსაცდელთაგან და განრინებად ყოვლისაგან ვნებისა, აწ განხსნაი ცოდვათაგან გვითხოვე ჩუენ და დაგვიფარენ მერმეთა სატანჯველთაგან.

წმიდაო აღმსარებელო მამაო სევერიანე, ევედრე ღმერთსა ჩუენთვის.

გამოჩნდი რაი ვარსკულავად მნათობად, განმანათლებლად აჭარისა, ღუაწლი შენი უფროის მზის ნათელსა გაბრწყინდა, რომლითა მიხვედ უკუდავებად, და სიხარულითა ღუაწლისა შენისაითა ეკლესიაი ქართველთაი განაბრწყინე შუენიერად.

დიდებაი მამასა და ძესა და წმიდასა სულსა.

ფრიად უყუარდი რაი პატრიარქსა და მღდელთმთავართა სამღდელოთა და ერთა თანა, აქებდენ ღმრთივსათნოთა მათ საქმეთა შენთა, და ადიდებდენ ღმერთსა, ღვაწლისდამდებელსა შენსა.

აწ და მარადის და უკუნითი უკუნისამდე, ამინ.

გიხაროდენ შენ, ასულო ადამისო, გიხაროდენ, სძალო ღმრთისაო, გიხაროდენ, მშობელო მაცხოვრისაო, რომელმან დაიტიე შემოქმედი შენი, მეოხ-გვეყავ მარადის.

გალობაი 8, აკურთხევდითსა

ძლისპირი: შეუწუელმან მაყუალმან სინას აუწყა ღმერთი მოსეს, ხმითა წულილსა და ენა-მძიმესა, და შურმან საღმრთომან ყრმანი იხსნნა სახუმილისაგან და გალობით ღაღადებდეს: ყოველნი საქმენი აკურთხევდით დღეს ღმერთსა და უფალსა, უგალობდით და ამაღლებდით მას უკუნისამდე.

წმიდაო აღმსარებელო მამაო სევერიანე, ევედრე ღმერთსა ჩუენთვის.

მწუხარე იყავ რაი სიმცირისათვის ტაძართა, მტკიცედ ნაგები შენებულებაი პოვე დაბასა ჩაქვსა, და დააარსე მუნ ეკლესიაი, ყოვლად ნეტარო, განგებულებითა საღმრთოითა იკურთხა რაი სახელსა ზედა მთავარანგელოზთა მიქაელისა და გაბრიელისასა, და მუნვე დიაკონად გაკურთხეს დღესა მას.

წმიდაო აღმსარებელო მამაო სევერიანე, ევედრე ღმერთსა ჩუენთვის.

ოდეს მოგიწოდა მღდელთმთავარმან მსახურებად ღმრთისა, უშიშად აღიძარ შერთვად ქუეყნიერსა მას მხედრობასა ქრისტეს ღმრთისასა, და აღივსე სიხარულითა საღმრთოითა, რამეთუ იქმენ უპირველესი ეგე მღდელმსახური შორის აჭარელთასა, და პირველთა მათ მამათა მიბაძვითა, სხუათაცა გადასცემდი სწავლასა სჯულისასა.

წმიდაო აღმსარებელო მამაო სევერიანე, ევედრე ღმერთსა ჩუენთვის.

იქმენ რაი ღმრთისმსახურ, ჰოი, მამაო საკვირველო, უფროის აღივსე სიყუარულითა კაცთაისა, და ყოველთა ლმობიერად შეიტკბობდი და განამტკიცებდი ქრისტეს სარწმუნოებასა შინა, აწ წარმართენ სლვანი ჩუენნი წრფელსა მას გზასა სათნოებათასა და აღგუძარ მადლობად შენდა და გალობად ღმრთისა.

დიდებაი მამასა და ძესა და წმიდასა სულსა.

დასნეულდი რაი, მადლითა განღმრთობილო, ილოცვიდი მხურვალედ, და აკურთხევდი რაი სამწყსოსა შენსა და მახლობელთა, ევედრებოდი ღმერთსა ერისათვის შენისა და მამულისა, და სასოებითა შეჰვედრე რაი სული შენი უფალსა, სასყიდელი შრომათა შენთაი ჰპოვე ზეცათა შინა.

აწ და მარადის და უკუნითი უკუნისამდე, ამინ.

სამთა მათ ყრმათა ბაბილონს სახუმილსა შინა სამებასა თაყუანის-სცეს და შეურაცხ-ყვეს ხატი იგი ოქროისაი, და ცუარითა სხურებულნი გალობითა ღაღადებდეს: ყოველნი საქმენი აკურთხევდით დღეს ღმერთსა და უფალსა, უგალობდით და ამაღლებდით მას უკუნისამდე.

გალობაი 9, ადიდებდითსა

ძლისპირი: მტვირთველმან გამოუცდელმან უხრწნელებისამან, სიტყუასა დამბადებელსა ავასხა ბუნებათა. მოვედ, უბიწოო ქალწულო, ღმრთისმშობელო, შენგან შობილსა თანა მასწავე მორწმუნეთა, რაითა ღირს ვიქმნეთ ჩუენ დიდებად შენდა.

წმიდაო აღმსარებელო მამაო სევერიანე, ევედრე ღმერთსა ჩუენთვის.

მართლმადიდებლობითა სრულ ჰყავ რაი სრბაი შენი, ღირსო, არა ხოლო თუ აჭარას განხდა ხმაი ხორცთაგან განსლვისა შენისაი, არამედ ყოველსა მხარეთა საქართველოისასა, და მრავალი ერი და სამღდელოი მოისწრაფდა, წმიდაო, პატივისა მოგებად შენდა.

წმიდაო აღმსარებელო მამაო სევერიანე, ევედრე ღმერთსა ჩუენთვის.

პატრიარქისა კურთხევითა ეგულებოდათ რაი დაფლვაი შენი მთავარანგელოზთა ტაძარსა, ვერცაღა აღასრულეს განზრახუაი ეგე, მიზეზითა მით წყაროის წყლის წახდენისაითა, რამეთუ უხსოვარ დროთაგან დიოდა, გარნა არცხვინა უფალმან კაცთა მათ, და წყაროი იგი, მსწრაფლ დაშრტა.

წმიდაო აღმსარებელო მამაო სევერიანე, ევედრე ღმერთსა ჩუენთვის.

აქაცა სანატრელი მას საუკუნესა უფროის გაბრწყინდი, გვირგვინი აღმსარებლობისაი მოიღე რაი ჯილდოდ უკუდავისაგან მეუფისა, აწ იმეოხე წინაშე მისა, დანერგოს ჩუენ შორის მოძაგებაი ცოდვისაი და სიყუარული სათნოებისაი.

დიდებაი მამასა და ძესა და წმიდასა სულსა.

ესმათ რაი რაი მღდელთმთავართა მრავალნი სასწაულნი, აღსრულებულნი შემდგომად სიკუდილისა შენისა, წმიდაი ნეშტი შენი და მეუღლისა შენისაი გარდასუენეს ფერიის დედათა სავანესა, და სამახოი შენი იქმნა, ვითარცა წყაროი მადლისაი.

აწდა მარადის და უკუნითი უკუნისამდე, ამინ.

ძუელი შჯული მოგასწავებს, ქალწულო წმიდაო, და ახალი აღგიარებს ღმრთისმშობლად, უსძლოო, და ჩუენ მორწმუნენი სარწმუნოებით ვიტყვით: მშობელო სიტყვისაო, ვედრებად ნუ დასცხრები ღმრთისა მიმართ მოსავთა შენთათვის.

ღირს არს ჭეშმარიტად, რაითა გადიდებდეთ შენ, ღმრთისმშობელო, რომელი მარადის სანატრელ იქმენ, ყოვლად უბიწოდ და დედად ღმრთისა ჩუენისა, უპატიოსნესსა ქერუბიმთასა და აღმატებით უზესთაესსა სერაფიმთასა, განუხრწნელად მშობელსა სიტყვისა ღმრთისასა, მხოლოსა ღმრთისმშობელსა გალობით გადიდებთ.

მღდელმან აკმიოს: მკითხველი ან ერისკაცი კითხულობს:

ქრისტემან მოგცა შენ მადლი სასწაულთაცა საქმედ და საუკუნოდ პატივცემული წმიდათა თანა და მოღუაწეთა, შეგრაცხა ეკლესიამან ჩუენმან, ვითარცა აღმსაარებელი მამაი და ხსენებაი და ქებაი შენი განგვიწესა სამწყსოსა თვისსა, რაითა გნატრიდეთ შენ, ვითაცა მოშურნესა მხურვალესა და ვნებათა დამთრგუნველსა, გლახაკთა წინა-მდგომელსა, და ცოდვილთა სულთა მძღუანსა.

აწ იხარებს ზესთასოფელი აღმცენებისა შენისათვის, ღმერთშემოსილო, და განსცხრების სავანე დედათაი ფერიისაი, რამეთუ მუნითგან ელვარობ ქუეყანასა ზედა ჩუენსა, და მრავალი ერი ქრისტეანე მოისწრაფის თაყუანისცემად და პატივისა მიგებად წმიდასა სამარხოსა შენსა, რაითა კურნებაი სულთა და ხორცთა ჩუენთა მოვიღოთ მოსავთა შენთა და მაქებელთა.

დღესასწაულობს აწ ქუეყანაი ქართველთაი, რამეთუ წყალობითა მოგვხედნა ქრისტემან ღმერთმან და კუალად მოგუმადლა ჩუენ აღმსარებელი მამაი ჩუენი, სევერიანე დიაკონი შემწედ ჭირთა შინა, ნუგეშად მწუხარებათა, მკურნალად სნეულებათა და გამომხსნელად ვნებათაგან.

ვითარცა გაქუს კადნიერებაი მამობრივი, ჰოი, ღუაწლითშემოსილო მამაო ჩუენო სევერიანე, შეგვაწყნარე მფარველსა ერისა ჩუენისასა, ქალწულსა ღმრთისმშობელსა, რაითა არა ვიქმნეთ საყუედრელ და საცინელ მტერთა ჩუენთა, არამედ მამულისა ჩუენისა კაცთა წესისაებრ, წმიდათა არსითა და ალილუიათი უგალობდეთ სამებასა განუყოფელსა და შეურყვნელსა:

წმიდაო ღმერთო, წმიდაო ძლიერო, წმიდაო უკუდაო, შეგვიწყალენ ჩუენ (3-გზის).

დიდებაი მამასა და ძესა და წმიდასა სულსა, აწ და მარადის და უკუნითი უკუნისამდე, ამინ. ყოვლადწმიდაო სამებაო, შეგვიწყალენ ჩუენ; უფალო, გვიხსენ და გვილხინე ცოდვათა ჩუენთაგან; მეუფეო, შეგვინდვენ უსჯულოებანი ჩუენნი; წმიდაო მოიხილე და განჰკურნენ უძლურებანი ჩუენნი სახელისა შენისათვის.

უფალო, შეგვიწყალენ (3-გზის).

მღდელი: რამეთუ შენი არს სუფევაი…

მიწყალენ ჩუენ, უფალო, შემიწყალენ ჩუენ, რამეთუ ყოვლისავე სიტყვის მიცემისაგან უღონო ვართ, გარნა ამას ვედრებასა შენ, მეუფისა სახიერისა, ცოდვილნი ესე შევსწირავთ. მიწყალენ ჩუენ, უფალო, შემიწყალენ ჩუენ.

დიდებაი მამასა და ძესა და წმიდასა სულსა.

უფალო, შემიწყალენ ჩუენ, რამეთუ შენ გესავთ, ნუ განმირისხდები ჩუენ ფრიად, და ნუცა მოიხსენებ უსჯულოებათა ჩუენთა, არამედ მოიხილე ჩუენზედა წყალობით, ვითარცა სახიერ ხარ, და გვიხსენ ჩუენ სამართლად რისხვისაგან შენისა, რამეთუ შენ ხარ ღმერთი ჩუენი, და ჩუენ ვართ ერნი შენნი, ყოველნივე ქმნულნი ხელთა შენთანი ვართ და სახელი შენი წოდებულ არს ჩუენ ზედა და შემიწყალენ ჩუენ.

აწ და მარადის და უკუნითი უკუნისამდე, ამინ.

მოწყალებისა კარი განგვიღე, კურთხეულო ღმრთისმშობელო, რაითა, რომელნი ესე შენ გესავთ, არა დავეცნეთ, არამედ განვერნეთ წინააღმდგომთა მტერთაგან, რამეთუ შენ ხარ ცხორებაი ნათესავისა ქრისტეანეთაისა.

გუნდი: უფალო, შეგვიწყალენ (3-გზის).

მღდელმან: მერმეცა გევედრებით, წყალობისა, სიცოცხლისა, მშვიდობისა, სიმრთელისა, დღეგრძელობისა, ცხორებისა, განათლებისა, მოტევებისა, კეთილად წარმართებისა და მყუდროებისა მონათა (ანუ მხევალთა) ღმრთისაითა და ყოველთა შვილთა ჩუენისა ეკლესიისაითა, რაითა დაიცვას უფალმან ღმერთმან ჩუენმან სამეუფოი ქალაქი ესე ჩუენი და წმიდაი ესე ეკლესიაი და ყოველნი ქალაქნი და სოფელნი ივერიისა სიყმილისაგან, სრვისა, ძრვისა, დანთქმისაგან, ცეცხლისა და მახვილისა, უცხო-თესლთა ზედა მოსლვისაგან, ბრძოლისა და სიკუდიდშემოსილისა წყლულებისა, რაითა მოწყალე გუექმნეს ჩუენ ღმერთი კეთილად დგომისათვის სახიერებითა და კაცთმოყუარებითა თვისითა, და გარეწარაქციოს რისხუაი, მარად დღე ჩუენ ზედა მომავალი, და გვიხსნნეს ჩუენ სამართლად ჩუენ ზედა მოწევნულისა რისხვისაგან, და შეგვიწყალნეს ჩუენ.

გუნდი: უფალო, შეგვიწყალენ (12-გზის).

მღდელმან: შეისმინე ჩუენი, ღმერთო, მაცხოვარო ჩუენო, სასოო ყოველთა კიდეთა ქუეყანისათაო, და რომელნი არიან ზღუათა შინა შორის, და მლხინებელ, და მოწყალე ექმენ შეცოდებათა ჩუენთა, და შეგვიწყალენ ჩუენ, რამეთუ მოწყალე და კაცთმოყვარე ღმერთი ხარ და შენდა დიდებასა აღვავლენთ, მამისა, და ძისა, და სულისა წმიდისა, აწ და მარადის, და უკუნითი უკუნისამდე.

გუნდი: ამინ.

მღდელი: მერმე და მერმე მუხლთმოდრეკით უფლისა მიმართ ვილოცოთ.

გუნდი: ამინ.

სავედრებელი ლოცვა

ჰოი, ღირსო მამაო ჩუენო სევერიანე დიაკონო, აღმსარებელო აჭარელო! მღდელთა გვირგვინო და ანგელოზთა მოდასეო, ყოველთა ქართველთა ზესთამბრძოლო და აჭარელთა ურცხვენელო ხელის აღმპყრობელო, ღმრთისა მიმართ მეოხო და ყოველთა უპოვართა, განწირულთა და სარწმუნოებითა შენდამი შევრდომილთა შესავედრებელო, ზღუდეო და საფარველო!

ჰოი, თანამოდასეო აღმსარებელთა და ანგელოზთაო, ღირსო მამაო ჩუენო სევერიანე დიაკონო! რომელმან ზეობასა მას უღმრთოთასა ისმინე წოდებაი ღმრთისაი და უარყავ რაი ცრუ-სჯული მაჰმედისაი, შეიყუარე სარწმუნოებაი ჭეშმარიტი, ქადაგებული მოციქულთაგან. და აღეტყინე რაი ზეცისა სურვილითა, დაუცხრომელად მუშაკობდი სადიდებლად ღმრთისა, აწ შენმიერითა მეოხებითა და შეწევნითა მოგვანიჭე სიბრძნე, სიმხნე და მძლეველობაი დაცვად მამულისა და სარწმუნოებისა ჩუენისა, რამეთუ ურიცხვნი მტერნი ჭეშმარიტებისანი ზაკულითა განზრახვითა შეთქუმულ არიან მართლმორწმუნეთა ზედა და ძალითა და ნიშნებითა სიცრუვისაითა იღუწიან, რაითა ერიცა საუფლოი განხრწნეს და გამოაჩინეს ერად ბნელისა, ხოლო ჩუენ ძილის დახსნილებასა მივცემივართ და ვერცაღა ძალ-გვიძს წინა-აღდგომად მათთა, არამედ გუაქუს მეოხებაი შენი ქრისტეს მიმართ, რაითა მოგვცეს ჩუენ მეფე მირონცხებული მმართებელად და წინამძღურად, ვითარცა დავით ისრაელთა, რაითა კეთილად განაგებდეს და იურვოდეს ღმრთისმშობლისა წილხვედრსა ერსა ჩუენსა, მტვირთველსა საუფლოისა ჯუარისასა ქუეყანასა ზედა, და აღადგენდეს მამულისა ჩუენისა ერთობასა და აღამაღლებდეს ღირსებასა და ძლიერებასა ქუეყანისა და ნათესავისა ჩუენისასა, რაითა არა ჰსთქუან ურიცხუთა მტერთა ჩუენთა, სადა არს ღმერთი მათი, რომლისა მიმართ აქუთ სასოებაი. ყოვლადძლიერითა მადლითა ლოცვისა შენისაითა დაიფარე და განაძლიერე უწმიდესი და უნეტარესი, სრულიად საქართველოს კათალიკოს-პატრიარქი, მცხეთა-თბილისის მთავარეპისკოპოსი, და ბიჭვინთისა და ცხუმ-აფხაზეთის მიტროპოლიტი მამაი ჩუენი ილია, ყოვლადსამღდელონი მიტროპოლიტნი, მთავარეპისკოპოსნი და ეპისკოპოსნი და ყოველნი სამღდელონი და სამონოზნო წესნი, ზიარნი მართლმადიდებელისა ეკლესიისანი და ყოველნი მართლმორწმუნენნი ქრისტეანენი.

ჰოი, წმიდაო მამაო ჩუენო, სევერიანე დიაკონო! ვითარ იგი პირველ იღუაწე ერისა შენისათვის მოციქულებრივითა შრომითა შენითა, აწცა მამობრივითა მოწყალებითა, გვითხოე ქრისტეს მიერ ცოდვათა ჩვენთა ურიცხვთა მოტევებაი, მართლმადიდებლობით განათლებაი, კეთილთა საქმეთა მიერ განსუენებაი, სასუფეველსა ცათასა განბრწყინვებაი, ანგელოზთა თანა გალობაი, წმიდათა თანა სუფევაი, და შენ თანა დიდებაი და მადლობაი, რამეთუ მისა ჰშუენის ყოველი დიდებაი, პატივი და თაყუანისცემაი, თანა მამით და სულით წმიდითურთ, აწ და მარადის და უკუნითი უკუნისამდე, ამინ.

მღდელმან: სიბრძნით! ყოვლადწმიდაო ღმრთისმშობელო, გუაცხოვნენ ჩუენ.

გუნდი: უპატიოსნესსა ქერუბიმთასა და აღმატებით უზესთაესსა სერაბინთასა, განუხრწნელად მშობელსა სიტყვისა ღმრთისასა, მხოლოსა ღმრთისმშობელსა გალობით გადიდებდეთ.

მღდელმან: დიდებაი შენდა, ღმერთო ჩუენო, დიდებაი შენდა.

გუნდი: დიდებაი მამასა და ძესა და წმიდასა სულსა, აწ და მარადის და უკუნითი უკუნისამდე, ამინ.

უფალო შეგვიწყალენ (3-გზის), გუაკურთხენ.

მღდელმან: ქრისტემან ჭეშმარიტმან ღმერთმან ჩუენმან..

გუნდი: ამინ.

ერისკაცმან: დიდებაი მამასა და ძესა და წმიდასა სულსა, აწ და მარადის და უკუნითი უკუნისამდე, ამინ.

უფალო, შეგვიწყალენ (3-გზის).

უფალო, იესო ქრისტე, ძეო ღმრთისაო, ლოცვითა ყოვლადწმიდისა დედისა შენისაითა, წმიდისა აღმსარებელისა მამისა ჩუენისა – სევერიანე დიაკონისა, და ყოველთა წმიდათაითა, შეგვიწყალენ ჩუენ, ამინ.

ლოცვა ხატისა მთხვევასა ზედა:

ზეგარდამოითა ნათლითა ჰბრწყინავ, ჰოი, ქრისტეს მსახურო, სევერიანე აჭარელო, და საღმრთოითა ძალითა მოგუმადლებ სათხოვართა კეთილად აღსრულებასა, რომელნი ესე შევრდომითა წმიდასა ხატსა შენსა თაყუანსა ვჰსცემთ და მხურვალედ გევედრებით: ნუ მიგვაქცევ აწ სირცხვილეულთა, არამედ მეოხ გვეყავ წინაშე ღმრთისა, რაითა გვიხსნეს ჩუენ ყოველთა ჭირთა, ურვათა და საცთურთაგან.

დედოფალო მარიამ, მოგვხედენ სარწმუნოებით თაყუანის-მცემელთა და სურვილით ამბორის-მყოფელთა პატიოსნისა ხატისა წმიდისა სევერიანე აჭარელისათა, ხოლო მადლი მისი და წყალობა შენი თანა-მეყავნ ყოველთა დღეთა ცხოვრებისა ჩუენისათა.

შეადგინა თინათინ მჭედლიშვილმა

Tags პარაკლისი

პარაკლისები

პარაკლისი წმიდისა შიო კაიშაურისა

Post author By მამა თომა
Post date February 26, 2022
No Comments on პარაკლისი წმიდისა შიო კაიშაურისა

სავედრებელი პარაკლისი

წმიდისა ახალმოწამისა და აღმსარებლისა

შიო კაიშაურისა

მღდელი: კურთხეულ არს-ი

დიდებაი შენდა, ღმერთო ჩუენო, დიდებაი შენდა.

წმიდაო ღმერთო, წმიდაო ძლიერო, წმიდაო უკუდაო, შეგვიწყალენ ჩუენ (3-გზის).

უფალო, შეგვიწყალენ (3-გზის).

მღდელი: რამეთუ შენი არს სუფევაი…

გუნდი: ამინ.

მღდელი: უფალო, შეგვიწყალენ (12-გზის).

მოვედით, თაყუანის-ვსცეთ მეუფესა ჩუენსა ღმერთსა.

მოვედით, თაყუანის-ვსცეთ და შეუვრდეთ ქრისტესა, მეუფესა ჩუენსა ღმერთსა.

მოვედით, თაყუანის-ვსცეთ და შეუვრდეთ თვით ქრისტესა, მეუფესა და ღმერთსა ჩუენსა.

ალილუია, ალილუია, ალილუია, დიდებაი შენდა ღმერთო.

ალილუია, ალილუია, ალილუია, დიდებაი შენდა ღმერთო ჩუენო, დიდებაი შენდა.

მუხლი 2. ყოველი თესლები გარე მომადგა მე, და სახელითა უფლისაითა ვერეოდე მათ.

მუხლი 3. არა მოვკუდე, არამედ ვცხოვნდე, და განვსთქუნე მე საქმენი უფლისანი.

მუხლი 4. ლოდი, რომელი შეურაცხყვეს მაშენებელთა, ესე იქმნა თავ კიდეთა, უფლისა მიერ იყო ესე, და არს საკვირველ წინაშე თუალთა ჩუენთა.

ტროპარი, ხმაი 6

მოწამემან შენმან, შიომან, უფალო, ღვიაწლსა შინა თვისსა გვირგვინი მოიგო უხრწნელობისაი შენ მიერ ღმრთისა ჩუენისაისა, რამეთუ აქვნდა მას შენ მიერ ძალი და მძლავრი დაამხუა და შემუსრა კერპთა იგი უძლური ძალი, მისითა მეოხებითა, ქრისტე ღმერთო, აცხოვნენ სულნი ჩვენნი.

დიდებაი… ტროპარი (იგივე); აწდა…

გალობაი 1, უგალობდითსა, ხმაი 5

ძლისპირი: ეტლთა სიმრავლე მხედრებითურთ ზღუასა მეწამულსა სიღრმესა შთაითხინეს სიმტკიცითა მკლავისაითა ქრისტეს მიერ და იხსნეს ისრაელნი, და ძლევისა გალობასა ახლად იტყოდეს.

წმიდაო მღდელმოწამეო შიო, ევედრე ღმერთსა ჩუენთვის.

დღესასწაულობს ივერთა ეკლესიაი პატიოსანსა ხსენებასა შენსა, ყოველთა ახალმოწამეთა თანა, და შემოჰკრებს შვილთა თვისთა, რომელნი ადიდებენ ყოვლადქებულთა საქმეთა შენთა.

წმიდაო მღდელმოწამეო შიო, ევედრე ღმერთსა ჩუენთვის.

ჭურად რჩეულად გამოგირჩია რაი ქრისტემან ღმერთმან, ღირსად სანატრელო, აღგავსო სიბრძნითა საღმრთოითა, და მადლი გულისხმისყოფისაი უხუად მოგანიჭა.

დიდებაი მამასა და ძესა და წმიდასა სულსა

ვითარცა სათნოი ღმრთისაი და სარწმუნოი, აბრაჰამისა მსგავსად მოღუაწე იყავ უცხოთა და გლახაკთა, ამისთვის პატივს გცემთ შენ, ნეტარო, ვითარცა საღმრთოსა ჭეშმარიტსა მღდელსა.

აწ და მარადის და უკუნითი უკუნისამდე, ამინ.

გუნდმან წინაისწარმეტყუელთამან წინაით მოგასწავა შენ მთად საღმრთოდ და კარად განუვლელად, ამისთვის გევედრებით: განგვიხუენ ჩუენ, ქალწულო. საღმრთონი კარნი სინანულისანი.

გალობაი 3, განძლიერდასა

ძლისპირი: რომელმან დააფუძნე ქუეყანაი წყალთა ზედა და მიეც ნაყოფიერებაი ყოვლადვე, კლდესა ზედა, ქრისტე, მცნებათა შენთასა შეუძრავსა დაამტკიცე ეკლესიაი შენი, მხოლოო სახიერ და კაცთ-მოყუარე.

წმიდაო მღდელმოწამეო შიო, ევედრე ღმერთსა ჩუენთვის.

მოწოდებული მსახურებად ღმრთისა, ხელდასხმულ იქმენ მღდლად, მამაო, და განგაწესეს რაი სოფელსა შენსა, დაუცხრომელითა ქადაგებითა და ღვაწლითა აღაგზებდი ცეცხლსა სარწმუნოებისასა შორის სამწყსოისა შენისასა.

წმიდაო მღდელმოწამეო შიო, ევედრე ღმერთსა ჩუენთვის.

დააარსე რაი სამკითხველოი და სასწავლელი, აღზრდად სულთა და გონებათა ყრმათასა, აღაგე ეკლესიაი დიდმოწამისა გიორგისაი, ჰოი, ღვაწლმრავალო მამაო, და აღადგინე დარღვეული ტაძარი მისვე წმიდისაი.

დიდებაი მამასა და ძესა და წმიდასა სულსა

საღმრთოითა განგებულებითა წინამძღვრად განგაწესეს რაი ეკლესისიასა მას ფასანაურისასა, ვითარცა მწყემსი მღვიძარე, ქადაგებდი მართლმადიდებლობისა ყოვლად-უბიწოსა სარწმუნოებასა, და ყოველთა ასწავებდი დამარხვად მცნებათა ღმრთისათა.

აწ და მარადის და უკუნითი უკუნისამდე, ამინ.

მარჯუენით ქრისტესა მდგომარემან, ვითარცა დედოფალმან შემოსილმან, ღმრთივსახარულევანო, სამოსლითა ოქროვანითა, სუფევაი ზეციერი გვითხოვე ჩუენ, მეოხებითა შენითა, ქალწულო, ყოვლადწმიდაო.

გუნდი: უფალო, შეგვიწყალენ (3-გზის).

გუნდი: უფალო, შეგვიწყალენ. (3-გზის).

მღდელმან: რამეთუ მოწყალე და კაცთმოყუარე ღმერთი ხარ, და შენდა დიდებასა აღვავლენთ, მამისა, და ძისა, და წმიდისა სულისა, აწ და მარადის და უკუნითი უკუნისამდე.

გუნდი: ამინ.

წარდგომაი, ხმაი 4

ზეობასა მას ღმრთისმბრძოლთასა დიდი ჭირი და იწროებაი მოაწიეს რაი ეკლესიათა და მორწმუნეთა, მრავალნი იძულებითა განიძარცუვიდეს სქემასა მონაზონებისასა და სამღდელოთა სამოსელთა სცვლიდენ საეროსა ზედა, ხოლო შენ აღირჩიე რაი სრბაი იწროსა მას გზასა, ქრისტეს სიყუარულითა აღვსილი უშიშად ქადაგებდი და გამოსჩნდი სუეტად კეთილმსახურებისად. აწ ისწრაფე და განგუარინენ ჩუენ ყოვლისაგან ძვირისა, ცოდვისა და საცთურისა.

გალობაი 4, უფალო მესმასა

ძლისპირი: ესმა მოსლვაი შენი დიდებული, დაუკვირდა ამბაკუმს, ქრისტე, და შიშით ღაღადებდა: გამოხუედ მაცხოვრად ერისა შენისა და ხსნად ცხებულთა შენთა.

წმიდაო მღდელმოწამეო შიო, ევედრე ღმერთსა ჩუენთვის.

უფლისაგან შენდა მომადლებულნი ნიჭნი განამრავლნე სიბრძნითა, და კუალად დააფუძნე რაი წიგნისმკითხველთათვის სასწავლელი, სამწყსოი შენი გამოზარდე სიტყვითა და სწავლითა საღმრთოითა.

წმიდაო მღდელმოწამეო შიო, ევედრე ღმერთსა ჩუენთვის.

ხედვიდი რაი ბილწთა მათ ღმრთისმგმობთა განძლიერებასა ქუეყანასა შენსა, ვითარცა მწყემსი კეთილი, სამწყსოსა შენსა განაკრძალებდი ყოვლისაგან უსჯულოებისა.

დიდებაი მამასა და ძესა და წმიდასა სულსა

ცხორებაი შენი განამტკიცენ რაი კეთილმსახურებითა, ჰოი, მამაო, ყოვლად ბრძენო, განდიდნა სახელი შენი, ვითარცა წმიდისა მღდლისა და მქადაგებლისაი, და მრავალნი მოისწრაფდენ სმენად შენდა.

აწ და მარადის და უკუნითი უკუნისამდე, ამინ.

შემეწიე მე, წმიდაო ღმრთისმშობელო, გემოვნებითა მიერ ხორციელთა მარადის დანთქმულსა, რომელი ესე ვკუნესი მარადღე მდებარე ცხედარსა ზედა მოწყინებისასა.

გალობაი 5, ღამითგანსა

ძლისპირი: რომელმან შეიმოსე ნათელი სამოსლად, შენდა მოვივლტი, შენ გიღაღადებ: განანათლე სული ჩემი დაბნელებული, ვითარცა ხარ მხოლოი, მრავალმოწყალე.

წმიდაო მღდელმოწამეო შიო, ევედრე ღმერთსა ჩუენთვის.

ყუდროი და მდაბალ იყავ შენ, ნეტარო, და ნათელნი ქადაგებათა შენთანი სახედ შარავანდედთა განჰფინენ რაი მთიულეთსა, განდიდნა სახელი შენი, ვითარცა წმიდისა მღდლისა და მქადაგებლისაი.

წმიდაო მღდელმოწამეო შიო, ევედრე ღმერთსა ჩუენთვის.

ვითარცა ვარსკულავი ბრწყინვალე, სათნოებითა მოტყინარე, გამოსჩნდი შენ, განმანათლებელო მამაო, და ჰყავ სული შენი, ნეტარო, მიმსაგავსებული ანგელოსთა.

დიდებაი მამასა და ძესა და წმიდასა სულსა

მოშურნე იყავ რაი მსახურებად ღმრთისა, მინდობილი ძალსა მისსა, უფროის განბრწყინდი შორის სამღდელოთა, განანათლე რაი ერი შენი ღუაწლითა თვისითა.

აწ და მარადის და უკუნითი უკუნისამდე, ამინ.

რომელსა იგი ვერ მისწვდების გონებაი, ხორცნი შეიმოსნა, ღმრთივმიმადლებულო, და შენ სამკვიდრებელად თვისად შეგიწყნარა და იხსნნა კაცნი.

გალობაი 6, ღაღადყავსა

ძლისპირი: გარე-მომიცვეს ღელვათა, და მექმნა საფლავ მუცელი ვეშაპისაი, და გიღაღადებ: მიხსენ მე, კაცთ-მოყუარე, და მაცხოვნე მე, მრავალმოწყალეო უფალო.

წმიდაო მღდელმოწამეო შიო, ევედრე ღმერთსა ჩუენთვის.

ჟამსა მას დევნულებათა შინა ყოვლისავე საქმისა საღმრთოისა და ქართულისა, გამოსჩნდი ნუგეშად სამწყსოისა შენისა, და იღწვოდი, რაითა აღორძინდეს ყოვლითავე სულიერითა კეთილითა.

წმიდაო მღდელმოწამეო შიო, ევედრე ღმერთსა ჩუენთვის.

ხედვიდი რაი საღმრთოისა სიყუარულისა განძარცვასა ერსა შორის შენსა, განხურდი ქრისტეს სიყუარულითა, და დღითიდღე იღუწიდი სადიდებელად მისა.

დიდებაი მამასა და ძესა და წმიდასა სულსა

გიხილეს რაი მხურვალედ შესრული მოღუაწებასა, მრავალი განსაცდელი შეგამთხვიეს შენ უღმრთოთა მათ მთავართა, გარნა ვერა შეუძლეს შერყევად სარწმუნოებისა შენისა სიმტკიცისა.

აწ და მარადის და უკუნითი უკუნისამდე, ამინ.

გულსა შენსა განვლო მახვილმან, იხილე-რაი ჯუარსა ზედა ძე შენი, უბიწოო ქალწულო, და საღმრთოი გუერდი მისი ლახურისა მიერ მოწყლული და გოდებდ სიმწარით.

მღდელი: მერმე და მერმე მშვიდობით უფლისა მიმართ ვილოცოთ.

გუნდი: უფალო, შეგვიწყალენ.

მღდელი: შეგუეწიენ, გუაცხოვნენ, შეგვიწყალენ და დაგვიცვენ ჩუენ, ღმერთო, შენითა მადლითა.

გუნდი: უფალო, შეგვიწყალენ.

მღდელი: ყოვლადწმიდისა, უხრწნელისა, უფროსად კურთხეულისა, დიდებულისა დედოფლისა ჩუენისა ღმრთისმშობელისა, და მარადის ქალწულისა მარიამისა, და ყოველთა წმიდათა მომხსენებელთა, თავნი თვისნი და ურთიერთარს, და ყოველი ცხორებაი ჩუენი ქრისტესა ღმერთსა ჩუენსა შევვედროთ. გუნდი: შენ, უფალო.

მღდელი: რამეთუ შენ ხარ მეუფე მშვიდობისაი, და მაცხოვარი სულთა ჩუენთაი, და შენდა დიდებასა აღუავლენთ მამისა, და ძისა, და წმიდისა სულისა, აწ და მარადის, და უკუნითი უკუნისამდე,

გუნდი: ამინ.

კონდაკი (იბაკო), ხმაი 2

ვითარცა მწყემსი მღვიძარე, იღუწიდი რაი სამწყსოთა შენთა კეთილად, გამოჰზარდენ მრავალნი სწავლითა შენითა და განარინენ უსჯულოებასა და ცოდვასა, აწ ჩუენთვისცა ევედრე კაცთმოყუარესა ღმერთსა, რაითა მოგუმადლოს სინანული და მოტევებაი ცოდვათაი და დაგვიცვას ყოველთა ვნებათა და განსაცდელთაგან.

იკოსი

სიწმიდითა გულისაითა იქმენ რაი სამკვიდრებელ სულისა წმიდისა, სურნელებაი ლოცვათა შენთაი, ვითარცა კეთილი საკუმეველი, მარადის აღიწეოდა ღმრთისა მიმართ, მამაო, და აწ მადლითა მით რომელ გაქუს მისა მიმართ, მღდელმოწამეო შიო, გვითხოვე ხსნაი ყოვლისაგან ჭირისა და საცთურისაგან ბოროტისა.

მღდელმან: მოხედენ, სიბრძნით.

წარდგომა სახარებისა, ხმაი 4: საკვირველ-არს ღმერთი წმიდათა შორის მისთა, ღმერთი ისრაელისა.

მუხლი: იქადიან წმიდანი დიდებითა და იხარებენ სარეცელსა ზედა მათსა.

მღდელმან: უფლისა მიმართ ვილოცოთ.

გუნდი: უფალო, შეგვიწყალენ.

მღდელმან: რამეთუ წმიდა ხარ შენ, ღმერთო ჩუენო, და რომელი წმიდათა შორის განისუენებ, და შენდა დიდებასა აღვავლენთ, მამისა, და ძისა და წმიდისა სულისა, აწ და მარადის, და უკუნითი უკუნისამდე,

გუნდი: ამინ.

მღდელმან: ყოველი სული აქებდით უფალსა.

მღდელმან: ღირსყოფად ჩუენდა სმენად წმიდისა სახარებისა უფალსა ღმერთსა ჩუენსა ვევედრნეთ.

გუნდი: უფალო, შეგვიწყალენ. (3-გზის)

მღდელმან: სიბრძნით აღემართენით და ისმინეთ წმიდაი სახარებაი, მშვიდობაი ყოველთა.

გუნდი: და სულისაცა შენისა თანა.

მღდელმან: მათესაგან წმიდისა სახარებისა საკითხავი.

გუნდი: დიდებაი შენდა, უფალო, დიდებაი შენდა.

მღდელმან: მოხედენ.

სახარება მათესი თ. 10

რქუა უფალმან თვისთა მოწაფეთა: აჰა, მე მიგავლინებ თქუენ ვითარცა ცხოვართა შორის მგელთა. იყვენით უკუე მეცნიერ, ვითარცა გუელნი, და უმანკონი ვითარცა ტრედნი. ეკრძალებოდეთ კაცთაგან, რამეთუ მიგცემდენ თქუენ კრებულსა და შორის შესაკრებელთა მათთა გტანჯვიდენ თქუენ. და წინაშე მთავართა და მეფეთა მიგიყვანნენ თქუენ ჩემთვის საწამებელად მათდა და წარმართთა. და რაჟამს მიგცნენ თქუენ, ნუ ჰზრუნავთ, ვითარ ანუ რასა იტყოდით, რამეთუ მოგეცეს თქუენ მას ჟამსა შინა, რასა-იგი იტყოდით. რამეთუ არა თქუენ იყვნეთ მეტყუელნი, არამედ სული მამისა თქუენისაი, რომელი იტყოდის თქუენ შორის, რამეთუ მისცეს ძმამან ძმაი სიკუდიდ, და მამამან შვილი; და აღსდგენ შვილნი მამა-დედათა ზედა და მოჰკლვიდენ მათ; და იყვნეთ თქუენ მოძულებულ ყოველთაგან სახელისა ჩემისათვის, ხოლო რომელმან დაითმინოს სრულიად, იგი ცხოვნდეს.

გუნდი: დიდებაი შენდა, უფალო, დიდებაი შენდა.

დიდებაი მამასა და ძესა და წმიდასა სულსა

მეოხებითა წმიდისა შიო მღდლისაითა, მოწყალეო, აღხოცენ ცოდვათა ჩუენთა სიმრავლენი.

აწ და მარადის და უკუნითი უკუნისამდე, ამინ.

მიწყალე მე, ღმერთო, დიდითა წყალობითა შენითა, და მრავლითა მოწყალებითა შენითა აღხოცენ უშჯულოებაი ჩემი და შემიწყალე მე, ღმერთო.

გერი: ბრწყინვალედ შეამკვე ივერთა ეკლესიაი საღმრთოითა მით ვნებითა შენითა, რომელნიცა თავს ისხენ ქრისტესთვის, წმიდაო შიო მღდელო, და ქუეყანაი შენი განაშუენე მარტვილებრივითა ღუაწლითა, აწ ვითარცა მღდელმოწამემან გვითხოვე უფლისაგან შეურყეველად დაცვაი ეკლესიათაი და მოცემად ჯუარითა ძლევაი ერსა ჩუენსა, მტერთა ზედა, სიმტკიცე მორწმუნეთა და წყალობაი მოსავთა შენთა.

მღდელი: აცხოვნე, ღმერთო, ერი შენი, და აკურთხე სამკვიდრებელი შენი, მოხედენ სოფელსა შენსა წყალობითა და მოწყალებითა, აღამაღლე რქაი ქრისტეანეთა მართლმადიდებელთაი, და გარდამოავლინენ ჩუენ ზედა მდიდარნი წყალობანი შენნი, მეოხებითა ყოვლადწმიდისა დედოფლისა ჩუენისა ღმრთისმშობელისა, და მარადის ქალწულისა მარიამისაითა; ძლიერებითა პატიოსნისა და ცხოველსმყოფელისა ჯუარისაითა; მეოხებითა პატიოსანთა უხორცოთა ზეცისა ძალთაითა; პატიოსნისა, დიდებულისა, წინაისწარმეტყუელისა, წინამორბედისა და ნათლისმცემელისა იოვანესითა, წმიდისა დიდისა წინაისწარმეტყუელისა ელია თეზბიტელისა და მართლისა ენუქისითა; წმიდათა დიდებულთა, და ყოვლად-ქებულთა მოციქულთა თავთა, პეტრესა და პავლესითა, წმიდისა მოციქულისა თომასი და საქართველოს განმანათლებელთა მოციქულთა: ანდრია პირველწოდებულისა, სვიმონ კანანელისა, ბართლომესი, თადეოზისა და მატათასითა; ღირსისა დედისა ჩუენისა, მოციქულთა სწორისა ქალწულისა ნინო ქართველთ განმანათლებელისაითა და წმიდათა მოციქულთა სწორთა: მეფისა მირიანისა და დედოფლისა ნანაისითა; წმიდათა შორის მამათა ჩუენთა, და მსოფლიოთა დიდთა მოძღუართა და მღდელთმთავართა, ბასილი დიდისა, გრიგოლი ღმრთისმეტყუელისა, და იოვანე ოქროპირისაითა; წმიდათა შორის მამისა ჩუენისა ნიკოლოზ მირონ-ლუკიის მთავარეპისკოპოსისა და საკვირველთ-მოქმედისა და წმიდათა მამამთავართა ჩუენთა: პეტრე, სამუელ, სარმიან, მამაი, არსენ, მელქისედეკ, იოანე-ოქროპირ, ნიკოლოზ, ევდიმოზ, იოსებ, კირიონ, ამბროსისაითა; ღირსისა მამისა ჩუენისა იოვანე ზედაზნელისა და ათორმეტთა მისთა მოწაფეთა, მეორედ განმანათლებელთა საქართველოს ეკლესიისა და მარადის მფარველთა მისთა და წმიდისა მღდელმოწამისა ნეოფიტე ურბნელისაითა; ღმრთივ-განბრძნობილთა ნეტართა მამათა ჩუენთა: ილარიონ ქართველისა, სერაპიონ ზარზმელისა, გრიგოლ ხანძთელისა და საბა იშხნელისაითა; ღირსთა მამათა ჩუენთა ათონელთა: იოვანე და გაბრიელ ქართველთა, იოვანე თორნიკ-ყოფილისა და ეფთვიმე და გიორგი მთაწმინდელთაითა; წმიდისა დიდებულისა და ღუაწლისა-მძლისა მოწამისა, ძლევა-შემოსილისა გიორგისა და წმიდათა დიდთა ქალწულ-მოწამეთა ბარბარესა და მარინესითა; წმიდათა დიდებულთა და ღუაწლისა-მძლეთა მოწამეთა ჩუენთა: რაჟდენისა, ევსტათი მცხეთელისა, ჰაბო ტფილელისა, გობრონისა, ქრისტეფორე გურულისა, ნიკოლოზ დვალისა, კოზმანისა, არგვეთისა მთავართა დავით და კონსტანტინესა და კონსტანტინე მთავრისაითა; წმიდისა მთავარ-მოწამისა ბიძინასა და წმიდათა დიდებულთა მოწამეთა: შალვა და ელიზბარ ქსნის ერისთავთაითა; წმიდისა მოწამისა შალვა ახალციხელისა და წმიდათა ათთა-ბევრთა მოწამეთა, ტფილისს ხუარაზმელთაგან მოწყუედილთაითა; წმიდათა მოწამეთა ექვსი ათასთა გარეჯელთა ბერთა და მრავალთა წმინდათა მამათა და დედათა, აჭარაში თურქთაგან წამებულთაითა; წმიდათა ღუაწლისამძლეთა მეფეთა და დედოფალთა: მირდატ, აშოტ, არჩილ, დემეტრე, ლუარსაბ, შუშანიკ და ქეთევანისაითა; წმიდათა კეთილ-მორწმუნეთა და დიდთა მეფეთა ჩუენთა: ვახტანგ გორგასალისა, დავით აღმაშენებელისა, დემეტრე-დამიანესა, თამარისა და სოლომონისაითა; წმიდისა ილია მართლისა, ექვთიმე ღმრთისკაცისა და ექვთიმე აღმსარებლისაითა; წმიდათა აღმსარებელთა მამათა ჩუენთა, იოვანესი და გიორგი-იოანე ბეთანიელთა და ღირსისა მამისა ჩუენისა არქიმანდრიტისა გაბრიელისა, აღმსარებელისა და სალოსისაითა; წმიდათა და მართალთა მშობელთა ღმრთისაითა იოაკიმ და ანნაისითა (და წმიდისა სახელი, რომლისა არს ტაძარი); წმიდისა ახალმოწამისა შიო მღდლისაითა და ყოველთა წმიდათა შენთაითა გევედრებით შენ, მრავალმოწყალეო ღმერთო, შეისმინე ჩუენ ცოდვილთა ვედრებაი, და შეგვიწყალენ ჩუენ.

გუნდი: უფალო, შეგვიწყალენ (12-გზის).

გუნდი: ამინ.

გალობაი 7, კურთხეულარსა

ძლისპირი: უფროისად ამაღლებულმან ღმერთმან მამათა ჩუენთამან სახუმილი მოტყინარე ყრმათა მათ განუქარვა და იგინი ღაღადებდეს: „ღმერთო, შენ კურთხეულ ხარ“.

წმიდაო მღდელმოწამეო შიო, ევედრე ღმერთსა ჩუენთვის.

ოდეს განზრახვაი განცოფებულთაი ქრისტეს ეკლესიისათვის მძვინვარედ ბორგდა, სახე ექმენ ყოველთა, ვითარცა მობაძავი მაცხოვრისა, უშიშად ქადაგებდი რაი მაცხოვნებელთა სწავლათა მისთა და მრავალთა აღსძარცვიდი ზრქელსა საბურველსა თუალთაგან სულისათა..

წმიდაო მღდელმოწამეო შიო, ევედრე ღმერთსა ჩუენთვის.

განმზადე რაი თავი თვისი განსაცდელთა მიმართ, ნეტარო, მწყემსობითა მოციქულებრითა მართალაღსარებასა ზედა ჰგიებდი შეუძრველად, და სიმდაბლითა იტვირთავდი ყოველსა შეურაცხებასა.

დიდებაი მამასა და ძესა და წმიდასა სულსა

ძეგლ იყავ ღმრთისმსახურებისაი და საფუძველ მტკიცე მართლმადიდებლობისაი, და ნავთსაყუდელად მორწმუნეთა იწოდე, ღირსო, და შეუძრველ სუეტად ეკლესიისა.

აწ და მარადის და უკუნითი უკუნისამდე, ამინ.

აღმოგვიბრწყინდა ჩუენ შენ მიერ მზე იგი დაუღამებელი, ღრუბელო ბრწყინვალეო, ქრისტე ღმერთი ჩუენი, განმანათლებელი უმეცრებისა ბნელსა შინა მყოფთა, ღმრთისმშობელო.

გალობაი 8, აკურთხევდითსა

ძლისპირი: შენ, მხოლოსა, დამბადებელსა ყოველთასა გალობაი სულიერი გიღაღადეს ყრმათა: `ყოველნი საქმენი უფალსა უგალობდით და ამაღლებდით მას უკუნისამდე~.

წმიდაო მღდელმოწამეო შიო, ევედრე ღმერთსა ჩუენთვის.

ვითარცა ბრძენმან მამამან და მწყემსმან კეთილმან სიმხნითა დაითმინე მოკუდინებაი ძისა შენისაი და წარტაცებაი ქონებისაი, და არცაღა დაუტევე სამწყსოი შენი გარეშე ქრისტეს ეკლესიისა.

წმიდაო მღდელმოწამეო შიო, ევედრე ღმერთსა ჩუენთვის.

გიხილეს რაი მხურვალედ შესრული მოღუაწებასა, შეგიპყრეს შენ უღმრთოთა მათ და შეგსვეს რაი დილეგსა, ვერცაღა განაქარვეს მგზებარებაი შენი, და მოგაკვდინეს სიყუარულისათვის ღმრთისა.

დიდებაი მამასა და ძესა და წმიდასა სულსა

გულისხმა-ყავ რაი აღსასრული შენი, მამაო, შეჰვედრე სამწყსოი და მერმე სული თვისი უფალსა, და წარგიძღუა ანგელოზთა გუნდი, და აღგიყვანა წინაშე საყდარსა მისსა.

აწ და მარადის და უკუნითი უკუნისამდე, ამინ.

შენ მიერ ჩუენთვის ხორცშემოსილმან ღმერთმან, შენ, წმიდაი და ყოვლად უბიწოი, ყოვლისა ნათესავისა ჩუენისა საღმრთო შუამდგომელ გამოგაჩინა, ქალწულო, ამისთვის მორწმუნენი ხმა-მაღლად გიგალობთ შენ.

გალობაი 9, ადიდებდითსა

ძლისპირი: ესაია, მხიარულ-იყავ, ქალწულმან მუცლად-იღო, და შვა ძე დაუსაბამოი ევმანუელ, ღმერთი და კაცი, აღმოსავალ სახელი მისი. მას ვადიდებდეთ, და რომელმან შვა იგი, ვნატრიდეთ.

წმიდაო მღდელმოწამეო შიო, ევედრე ღმერთსა ჩუენთვის.

პატივი სიწმიდისაი არცა სიკუდილისა მიერ განგეშორა, ყოვლად ღირსო, და შრომათა მათ შენთათვის, რომელნი თავს-ისხენ ღმრთისათვის და ერისა, შეგრაცხეს დასსა მას წმიდათასა.

წმიდაო მღდელმოწამეო შიო, ევედრე ღმერთსა ჩუენთვის.

საქმენი შენნი, აღმსარებელო მამაო, არცაღა დაინთქა სიღრმესა დავიწყებისასა, რამეთუ წინა-გვიძს ჩუენ სიმხნენი ღუაწლთა მათ შენთანი და ჭეშმარიტი მარტვილობაი შენი წამეს ქართველთა.

დიდებაი მამასა და ძესა და წმიდასა სულსა

ეჰა, ვითარნი ღუაწლნი აჩუენე ქრისტეს სამწყსოსათვის, რამეთუ უმეცრებისა ბნელითა დანთქმულთა უძღოდი სლვად გზასა მას ჭეშმარიტსა, აწ ჩუენთვისცა ევედრე ღმერთსა, რაითა ყოველთა უკეთურთა გზათაგან მოგუაქციოს და გვიხსნეს მერმეთა მათ სატანჯველთაგან.

აწ და მარადის და უკუნითი უკუნისამდე, ამინ.

შენ სასანთლედ ბრწყინვალედ წინაისწარმეტყუელმან წინაით გიხილა, ყოვლადუბიწოო, მქონებელი ქრისტეს, გონიერისა მის სანთლისა, რომლისა მიერ განვნათლდით ჩუენ სიბნელესა შინა ვნებათასა მდებარენი, ამისთვის გნატრით შენ, ღმრთისმშობელო, მარადის ქალწულო.

ღირს არს ჭეშმარიტად, რაითა გადიდებდეთ შენ, ღმრთისმშობელო, რომელი მარადის სანატრელ იქმენ, ყოვლად უბიწოდ და დედად ღმრთისა ჩუენისა, უპატიოსნესსა ქერობინთასა და აღმატებით უზესთაესსა სერაბინთასა, განუხრწნელად მშობელსა სიტყვისა ღმრთისასა, მხოლოსა ღმრთისმშობელსა გალობით გადიდებთ.

მღდელი აკმევს; მკითხველი ან ერისკაცი კითხულობს:

ჰოი, აღმსარებელო მამაო ჩუენო, ახალმოწამეო შიო მღდელო, არა მხოლოი მკვიდრ ხარ შენ ზეცისაი, არამედ მლოცველი და მსწრაფლშემწე, და ყოვლად ძლიერი მფარველი მრავალჭირნახულისა ერისა ჩუენისა, ამისთვის აღგძრავთ შენ მეოხებად ღმრთისა მიმართ, წმიდაო, რაითა განაქარვოს მზაკუვარებაი მტერთა ჩუენთაი და ძალი, სიბრძნე, და ერთსულოვნებაი მოჰმადლოს ყოველსა ქუეყანასა ზედა განბნეულსა ერსა ქართველთასა.

ხატ იყავ რაი სიმშვიდისაი და სახე მოღვაწებისაი, ჰოი, მთავარხუცესო და მოძღვართმოძღვარო მამაო, მარადის ხვიდოდი გზასა მას ფრიად საჭირველსა, რომელსა ზედა დაგადგინა ღმერთმან, რომელსაცა ევედრე აწ, განგვიმრავლოს ერის-მძღუარნი და მამანი – ბრძენნი და სულიერნი, რაითა ჯერისაებრ უწინამძღვრონ ერსა ჩუენსა და ყოვლითურთ განწმენდილი და განათლებული მიუძღუნან ღმერთსა.

ზეობასა მას უღმრთოთასა დასდევ თავი შენი ქრისტესთვის და ცხოვართათვის მისთა, ვითარცა მწყემსმან კეთილმან, და თანა-ზიარ და მემკვიდრე იქმენ რაი საღმრთოისა დიდებისა მისისა, აწ მარტვილებრივითა კადნიერებითა შეგვაწყნარე ყოვლადუბიწოსა დედასა მისსა, რაითა თქმულნი მისნი აღასრულოს, ვითარცა მოწყალემან და ნუ განგვაშორებს ყოვლადწმიდასა საფარველსა თვისსა, არამედ შეგვეწიოს ყოველსავე ჭირსა და საცთურსა შინა და აღგვავსოს მღვიძარებითა საღმრთოითა, რაითა ყოველნი ვიქმოდეთ სამართალსა, და ვადიდებდეთ ყოვლადწმიდასა სამებასა:

წმიდაო ღმერთო, წმიდაო ძლიერო, წმიდაო უკუდაო, შეგვიწყალენ ჩუენ (3-გზის).

ყოვლადწმიდაო სამებაო, შეგვიწყალენ ჩუენ; უფალო, გვიხსენ და გვილხინე ცოდვათა ჩუენთაგან; მეუფეო, შეგვინდვენ უშჯულოებანი ჩუენნი; წმიდაო მოიხილე და განკურნენ უძლურებანი ჩუენნი სახელისა შენისათვის.

უფალო, შეგვიწყალენ. (3-გზის).

მამაო ჩუენო, რომელი ხარ ცათა შინა, წმიდა იყავნ სახელი შენი, მოვედინ სუფევაი შენი, იყავნ ნებაი შენი, ვითარცა ცათა შინა, ეგრეცა ქუეყანასა ზედა, პური ჩუენი არსობისაი მომეც ჩუენ დღეს, და მომიტევენ ჩუენ თანანადებნი ჩუენნი, ვითარცა ჩუენ მიუტევებთ თანამდებთა მათ ჩუენთა და ნუ შემიყვანებ ჩუენ განსაცდელსა, არამედ მიხსნენ ჩუენ ბოროტისაგან.

მღდელმან: რამეთუ შენი არს სუფევაი…

დიდებაი მამასა და ძესა და წმიდასა სულსა

უფალო, შემიწყალენ ჩუენ, რამეთუ შენ გესავთ, ნუ განმირისხდები ჩუენ ფრიად, და ნუცა მოიხსენებ უშჯულოებათა ჩუენთა, არამედ მოიხილე ჩუენზედა წყალობითა, ვითარცა სახიერ ხარ, და გვიხსენ ჩუენ სამართლად რისხვისაგან შენისა, რამეთუ შენ ხარ ღმერთი ჩუენი, და ჩუენ ვართ ერნი შენნი, ყოველნივე ქმნულნი ხელთა შენთანი ვართ და სახელი შენი წოდებულ არს ჩუენ ზედა და შემიწყალენ ჩუენ.

აწ და მარადის და უკუნითი უკუნისამდე, ამინ.

მღდელი: შეგვიწყალენ ჩუენ, ღმერთო, დიდითა წყალობითა შენითა, გევედრებით, ისმინე და შეგვიწყალენ.

გუნდი: უფალო, შეგვიწყალენ (3-გზის).

მღდელი: მერმეცა გევედრებით, წყალობისა, სიცოცხლისა, მშვიდობისა, სიმრთელისა, დღეგრძელობისა, ცხორებისა, განათლებისა, მოტევებისა, კეთილად წარმართებისა და მყუდროებისა მონათა (ანუ მხევალთა) ღმრთისაითა და ყოველთა შვილთა ჩუენისა ეკლესიისაითა, რაითა დაიცვას უფალმან ღმერთმან ჩუენმან სამეუფოი ქალაქი ესე ჩუენი და წმიდაი ესე ეკლესიაი და ყოველნი ქალაქნი და სოფელნი ივერიისა სიყმილისაგან, სრვისა, ძრვისა, დანთქმისაგან, ცეცხლისა და მახვილისა, უცხო-თესლთა ზედა მოსლვისაგან, ბრძოლისა და სიკუდიდშემოსილისა წყლულებისა, რაითა მოწყალე გუექმნეს ჩუენ ღმერთი კეთილად დგომისათვის სახიერებითა და კაცთმოყუარებითა თვისითა, და გარეწარაქციოს რისხვაი, მარად დღე ჩუენ ზედა მომავალი, და გვიხსნეს ჩუენ სამართლად ჩუენ ზედა მოწევნულისა რისხვისაგან, და შეგვიწყალნეს ჩუენ.

გუნდი: უფალო, შეგვიწყალენ (12-გზის).

მღდელი: შეისმინე ჩუენი, ღმერთო, მაცხოვარო ჩუენო, სასოო ყოველთა კიდეთა ქუეყანისათაო, და რომელნი არიან ზღუათა შინა შორს, და მლხინებელ, და მოწყალე ექმენ შეცოდებათა ჩუენთა, და შეგვიწყალენ ჩუენ, რამეთუ მოწყალე და კაცთმოყუარე ღმერთი ხარ და შენდა დიდებასა აღვავლენთ, მამისა, და ძისა, და სულისა წმიდისა, აწ და მარადის, და უკუნითი უკუნისამდე.

გუნდი: ამინ.

სავედრებელი ლოცვა

ჰოი, ქრისტეს აღმსარებელო და თავისა თვისისა მისთვის შემწირველო ღვაწლმრავალო მამაო შიო, გლახაკთა და უპოვართა ნუგეშინისმცემელო და ქურივთა და ობოლთა გამომზრდელო; უსწავლელთა მასწავლელო და სიბრძნისა მომცემელო; მართლმორწმუნეთა შემწეო და შესავედრებელო, და ჭირთა შინა ურცხვენელო ხელის აღმპყრობელო, მვედრებელთა შენთა მსწრაფლ-შემწეო და წყალობისა მომნიჭებელო!

ჰოი, ახოვანო აღმსარებელო, და მღდელმოწამეო შიო, რომელსაცა მოგიღებიეს მადლი შეწევნისაი ღმრთისაგან, აწ მტერთა მიერ ძლეულნი და ბოროტად ვნებულნი და მრავალთა განსაცდელთაგან გარე-შეცულნი შეგვაწყნარე სახიერებასა მისსა, რაითა დაიცვას ერი ჩუენი მტერისა საფრხისა და ძმათა მტერობისაგან, და წმიდასა მართლმადიდებელსა ეკლესიასა შინა თვისსა განამტკიცოს სული მართლისა სარწმუნოებისაი და ღმრთისმოსაობისაი, მღდელთა მისთა მიანიჭოს მოშურნეობაი და მზრუნველობაი საცხოვნებელად სამწყსოთა თვისთა, ხოლო ჩუენ მოგუმადლოს შენებრი მხურვალებაი სარწმუნოებისაი, ძმებრივი სიყუარული მოყუასისაი და საღმრთოი მოშურნეობაი მამულისაი. მადლითა ლოცვისა შენისაითა დაიფარე და განაძლიერე უწმიდესი და უნეტარესი, სრულიად საქართველოს კათალიკოს-პატრიარქი, მცხეთა-თბილისის მთავარეპისკოპოსი, და ბიჭვინთისა და ცხუმ-აფხაზეთის მიტროპოლიტი დიდი მეუფე, მამაი ჩუენი (სახელი), ყოვლადსამღდელონი მიტროპოლიტნი, მთავარეპისკოპოსნი და ეპისკოპოსნი, პატიოსანნი მღდელნი, ქრისტეს მიერ დიაკონნი და ყოველნი სამონაზვნო წესნი, ზიარნი მართლმადიდებელისა ეკლესიისანი და ყოველნი მართლმორწმუნენი ქრისტეანენი.

ჰოი, ქრისტესთვის სისხლდათხეულო და მოწამებრივითა სისხლითა განშუენებულო წმიდაო ახალმოწამეო შიო მღდელო, მარტვილებრივითა კადნიერებითა მეოხ გვეყავ წინაშე ღმრთისა, რაითა მოჰმადლოს ეკლესიათა დიდებაი, სამღდელოთა პატიოსნებაი, მთავართა კეთილად მწყსაი ერისაი, მხედართა მამაცობაი, ერისაგანთა უცოდველობაი და დედათა კრძალულებაი, ხოლო ჩუენ აღგვიდგინოს ღმრთისმოსაობაი, სიმართლისმოყუარებაი, მრავალშვილიანობაი, და ქურივ-ობოლთა შეწყალებაი. მოგვანიჭოს სიწმიდით ცხოვრებისა სიყუარული, უჯეროთა საქმეთა სიძულვილი და გულისა შემუსრვილებაი, წმიდათა თანა გვირგვინოსნებაი და ცათა სასუფეველისა დამკვიდრებაი, რაითა ჩუენცა შენ თანა ვადიდებდეთ მამასა და ძესა და წმიდასა სულსა, აწ და მარადის, და უკუნითი უკუნისამდე. ამინ!

მღდელი: სიბრძნით!

ყოვლადწმიდაო ღმრთისმშობელო, გუაცხოვნენ ჩუენ.

გუნდი: უპატიოსნესსა ქერობინთასა და აღმატებით უზესთაესსა სერაბინთასა, განუხრწნელად მშობელსა სიტყვისა ღმრთისასა, მხოლოსა ღმრთისმშობელსა გალობით გადიდებთ.

მღდელი: დიდებაი შენდა, ქრისტე ღმერთო, სასოებაო ჩუენო, დიდებაი შენდა.

უფალო, შეგვიწყალენ (3-გზის).

გუაკურთხენ.

მღდელი: ჩამოილოცოს.

გუნდი: ამინ.

უფალო, შეგვიწყალენ (3-გზის).

უფალო, იესუ ქრისტე, ძეო ღმრთისაო, ლოცვითა ყოვლადწმიდისა დედისა შენისაითა, წმიდისა მღდელმოწამისა შიო კაიშაურისაითა და ყოველთა წმიდათაითა, შეგვიწყალენ ჩუენ, ამინ.

ხატის მთხუევასა ზედა ვგალობთ ესრეთ: ხმაი 4

მწყემსო კეთილო ქრისტეს სამწყსოისაო, ღმერთშემოსილო, წმიდაო მღდელმოწამეო შიო კაიშაურო, თაყუანის-ვჰსცემთ ყოვლად პატიოსანსა ხატსა შენსა და გევედრებით, რომელსა მოგენიჭა ღმრთისაგან კადნიერებაი მეოხებად ცოდვილთა, აწ ისწრაფე, და დაგვიფარე ყოველთაგან ვნებათა და ეშმაკთა საცთურთაგან, რაითა ღირს-ვიქმნეთ სასუფეველსა ცათასა, და შენთანა ვადიდებდეთ უკუნისამდე ყოვლად-წმიდასა სამებასა.

დედოფალო, ყოვლად ბრწყინვალეო მარიამ, ლოცვითა წმიდისა შიო მღდლისაითა წარგვიმართენ დღენი ცხორებისა ჩუენისანი, სადიდებელად ძისა შენისა და ღმრთისა ჩუენისა, ამინ.

შეადგინა თინათინ მჭედლიშვილმა

Tags პარაკლისი

პარაკლისები

პარაკლისი მართლისა აბრაამისა

Post author By მამა თომა
Post date February 26, 2022
No Comments on პარაკლისი მართლისა აბრაამისა

სავედრებელი პარაკლისი

მართლისა მამამთავრისა აბრაამისა

მღდელმან: კურთხეულ არს–ი

და უკეთუ ერისკაცია, იტყვის: უფალო იესუ ქრისტე, ძეო ღმრთისაო, ლოცვითა ყოვლადწმიდისა დედისა შენისაითა და ყოველთა წმიდათაითა, შეგვიწყალენ ჩუენ, ამინ.

დიდებაი შენდა, ღმერთო ჩუენო, დიდებაი შენდა.

ყოვლადწმიდაო სამებაო, შეგვიწყალენ ჩუენ; უფალო, გვიხსენ და გვილხინე ცოდვათა ჩუენთაგან; მეუფეო, შეგვინდვენ უშჯულოებანი ჩუენნი; წმიდაო მოიხილე და განჰკურნენ უძლურებანი ჩუენნი სახელისა შენისათვის.

უფალო, შეგვიწყალენ. (3-გზის).

მღდელმან: რამეთუ შენი არს სუფევაი…

უფალო, შეგვიწყალენ (12-გზის).

მოვედით, თაყუანის-ვსცეთ მეუფესა ჩუენსა ღმერთსა.

მოვედით, თაყუანის-ვსცეთ და შეუვრდეთ ქრისტესა, მეუფესა ჩუენსა ღმერთსა.

უფალო, შეისმინე ლოცვისა ჩემისაი, ყურად-იღე ვედრებაი ჩემი ჭეშმარიტებითა შენითა, შეისმინე ჩემი სიმართლითა შენითა; და ნუ შეხუალ საშჯელსა მონისა შენისა თანა, რამეთუ არა განმართლდეს შენ წინაშე ყოველი ცხოველი, რამეთუ დევნა მტერმან სული ჩემი და დაამდაბლა ქუეყანად ცხორებაი ჩემი, დამსუა მე ბნელსა შინა, ვითარცა მკუდარი საუკუნოი. და მოეწყინა ჩემთანა სულსა ჩემსა, და ჩემ შორის შემიძრწუნდა გული ჩემი. მოვიხსენე დღეთა პირველთაი, და ვიწურთიდ ყოველთა მიმართ საქმეთა შენთა და ქმნულსა ხელთა შენთასა ვზრახევდ. განვიპყრენ შენდამი ხელნი ჩემნი, და სული ჩემი, ვითარცა ქუეყანაი ურწყული შენდამი. მსთუად შეისმინე ჩემი, უფალო, რამეთუ მოაკლდა სულსა ჩემსა; ნუ გარე-მიიქცევ პირსა შენსა ჩემგან, და ვემსგავსო მათ, რომელნი შთავლენან მღვიმესა. მასმინე მე განთიად წყალობაი შენი, რამეთუ მე შენ გესავ; მაუწყე მე, უფალო, გზაი, რომელსაცა ვიდოდი, რამეთუ შენდამი აღვიღე სული ჩემი. მიხსენ მე მტერთა ჩემთაგან, უფალო, რამეთუ შენ შეგევედრე. მასწავე მე, რაითა ვყო ნებაი შენი, რამეთუ შენ ხარ ღმერთი ჩემი; სული შენი სახიერი მიძღოდენ მე ქუეყანასა წრფელსა. სახელისა შენისათვის, უფალო, მაცხოვნო მე და სიმართლითა შენითა გამოიყვანო ჭირისაგან სული ჩემი. და წყალობითა შენითა მოსრნე მტერნი ჩემნი და წარსწყმიდნე ყოველნი მაჭირვებელნი სულისა ჩემისანი, რამეთუ მე მონაი შენი ვარ.

ალილუია, ალილუია, ალილუია, დიდებაი შენდა ღმერთო.

ალილუია, ალილუია, დიდებაი შენდა ღმერთო ჩუენო, დიდებაი შენდა.

ღმერთი უფალი და გამოგვიჩნდა ჩვენ, კურთხეულ არს მომავალი სახელითა უფლისაითა.

მუხლი 1. აუვარებდით უფალსა, რამეთუ კეთილ, რამეთუ უკუნისამდე არს წყალობაი მისი. მუხლი 2. ყოველი თესლები გარე მომადგა მე, და სახელითა უფლისაითა ვერეოდე მათ. მუხლი 3. არა მოვკუდე, არამედ ვცხოვნდე, და განვსთქუნე მე საქმენი უფლისანი. მუხლი 4. ლოდი, რომელ შეურაცხყვეს მაშენებელთა, ესე იქმნა თავ კიდეთა, უფლისა მიერ იყო ესე, და არს საკვვირველ წინაშე თუალთა ჩუენთა.

ტროპარი, ხმა 4.

სიწრფოებითა შენითა და უმანკოითა გულითა შეიწყნარე მადლი ღმრთისაი, ღირსო მამათმთავარო აბრაამ, დიდებულო, და პირველ შჯულისა მოცემისა იწოდე რაი მონად მისა, პატივისმცემელთა შენთა აღმოუცენებ კურნებასა და დიდსა წყალობასა.

დიდება… ტროპარი (იგივე) აწდა…

არა სადა დავსდუმნეთ, ღმრთისმშობელო, ძლიერებათა შენთა ქებად, უღირსნი ესე მონანი შენნი, რამეთუ არა თუმცა შენ გვფარევდი ოხითა შენითა, ვინმცა დაგვიცვნა ჩუენ აქამომდე ფლობილად; არასადა განგეშორნეთ ჩუენ, დედოფალო კურთხეულო, რამეთუ შენ იხსნი სულთა ჩუენთა ყოველთა განსაცდელთაგან.

მიწყალე მე, ღმერთო, დიდითა წყალობითა შენითა და მრავლითა მოწყალებითა შენითა აღხოცე უშჯულოებაი ჩემი. უფროის განმბანე მე უშჯულოებისა ჩემისაგან და ცოდვათა ჩემთაგან განმწმიდე მე, რამეთუ უშჯულოებაი ჩემი მე უწყი, და ცოდვაი ჩემი წინაშე ჩემსა არს მარადის. შენ მხოლოსა შეგცოდე და ბოროტი შენ წინაშე ვყავ, რაითა განმართლდე სიტყუათაგან შენთა და სძლო სჯასა შენსა, რამეთუ ესერა, უშჯულოებათა შინა მიუდგა და ცოდვათა შინა მშვა მე დედამან ჩემმან. რამეთუ ესერა, ჭეშმარიტებაი შეიყუარე, უჩინონი და დაფარულნი სიბრძნისა შენისანი გამომიცხადენ მე. მასხურო მე უსუპითა და განვწმიდნე მე, განმბანო მე და უფროის თოვლისა განვსპეტაკნე. მასმინო მე გალობაი და სიხარული და იხარებდენ ძუალნი დამდაბლებულნი. გარე მიაქციე პირი შენი ცოდვათა ჩემთაგან და ყოველნი უშჯულოებანი ჩემნი აღხოცენ. გული წმიდაი დაჰბადე ჩემ თანა, ღმერთო, და სული წრფელი განმიახლე გუამსა ჩემსა. ნუ განმაგდებ მე პირისა შენისაგან და სულსა წმიდასა შენსა ნუ მიმიღებ ჩემგან. მომეც მე სიხარული მაცხოვარებისა შენისაი და სულითა მთავრობისაითა დამამტკიცე მე. ვასწავლნე უშჯულოთა გზანი შენნი და უღმრთონი შენდა მოიქცენ. მიხსენ მე სისხლთაგან, ღმერთო, ღმერთო ცხორებისა ჩემისაო; იხარებდეს ენაი ჩემი სიმართლესა შენსა. უფალო, ბაგენი ჩემნი აღახუენ, და პირი ჩემი უთხრობდეს ქებულებასა შენსა. რამეთუ უკეთუმცა გენება, მსხუერპლი შე-მცა-მეწირა, არამედ საკუერთხი არა გთნდეს. მსხუერპლ ღმრთისა არს სული შემუსრვილი, გული შემუსრვილი და დამდაბლებული ღმერთმან არა შეურაცხ-ყოს. კეთილი უყავ, უფალო, ნებითა შენითა სიონსა და აღეშენნენ ზღუდენი იერუსალეემისანი. მაშინ გთნდეს მსხუერპლი სიმართლისაი, შესაწირავი და ყოვლად-დასაწუელი, მაშინ შეიწირნენ საკურთხეველსა შენსა ზედა ზუარაკნი.

გალობაი 1, უგალობდითსა, ხმაი 6

ძლისპირი: უკულეველად ზღუაი წიაღვლო ისრაელმან, ვითარ ვრცელი ქუეყანაი და მდევარი ფარაო იხილა დანთქმული უფსკრულთაგან და ძლევისა გალობასა ღმერთსა უგალობდა.

წმიდაო აბრაამ მართალო, ევედრე ღმერთსა ჩუენთვის.

ქრისტეს განკაცებაი იხილე, აბრაამ, პირველ იგავით და განიხარე მოწევნადისა მისთვის და ყოფადისა კაცთა სიხარულისა, აწ ჩუენცა გვიოხე წინაშე მისსა, რაითა გვიხსნეს ყოვლისაგან ძვირისა.

წმიდაო აბრაამ მართალო, ევედრე ღმერთსა ჩუენთვის.

სარწმუნოებითა გნატრით შენ, დიდო აბრაამ, და პატივს-გცემთ, ვითარცა ქრისტეს პირველსა მამასა, და ძლევისა გალობითა ვადიდებთ ყოვლადწმიდასა სამებასა.

დიდებაი მამასა და ძესა და წმიდასა სულსა.

წმიდასა ხსენებასა შენსა აღვასრულებთ, აბრაამ დიდებულო, რამეთუ თავ და დასაბამ იქმენ შჯულისა და მადლისა, და წინაისწარმეტყველთა, და მეოხ ხარ მოსავთა შენთა და მგალობელთა.

აწ და მარადის და უკუნითი უკუნისამდე, ამინ.

საღმრთოითა მით შობითა შენითა ქმნულთათვის მსგავს დამბადებელისა ითხოვე, უბიწოო, მადლთა მისთა დაცვად ჩუენდა, რაითა მარადის სიწმიდით გიგალობდეთ სძალო.

გალობა 3, განძლიერდასა

ძლისპირი: არავინ არს წმიდა შენებრ უფალო, ღმერთო ჩუენო, რომელმან აღამაღლე დღეს რქაი ქრისტეანეთაი. დამამტკიცენ ჩუენ ერთობით კლდესა ზედა სარწმუნოებისასა.

წმიდაო აბრაამ მართალო, ევედრე ღმერთსა ჩუენთვის.

რჩეულ ღმრთისაი იქმენ რაი უბიწოდ და სათნოდ ცხორებითა, გეჩუენა იგი ჩუენებასა შინა ღამისასა და გრქუა: „განგამრავლო და აღგაორძინო შენ და გყო მამად ნათესავთა მრავალთა“.

წმიდაო აბრაამ მართალო, ევედრე ღმერთსა ჩუენთვის.

გრწმენა რაი სიტყუაი ღმრთისაი, გამოხვედ ქუეყანით ქალდეველთაისა, ვითარ გიბრძანა, და წინამძღურებითა ანგელოზისაითა დამკვიდრდი რაი ქებრონსა, ნათესავნი შენნი განამრავლა უფალმან.

დიდებაი მამასა და ძესა და წმიდასა სულსა.

ვითარცა ქუეყანისა მისგან ურწმუნოთა ნათესავთაისა განგაშორა უფალმან, ეგრეთვე აწ განსდევნოს მტერნი ჩუენნი, აბრაამ სანატრელო, და მოაუძლუროს მწვალებელნი ოხითა შენითა.

აწ და მარადის და უკუნითი უკუნისამდე, ამინ.

ბრწყინვალებითა შენისა ვედრებისაითა განდევნე ყოველი ნისლი ჭირთა და ურვათაი და ნათლითა ელვარეთა საქმეთაითა შეამკუენ სულნი ჩუენნი.

გვიხსენ განსაცდელთაგან მონანი შენნი, ყოვლადწმიდაო ღმრთისმშობელო ქალწულო, რამეთუ ჩუენ ყოველნი შემდგომად ღმრთისა შენდა მოვივლტით, ვითარცა უძლეველისა ზღუდისა და შუამდგომელისა.

მოიხილე ჩუენ ზედა, ყოვლადქებულო ღმრთისმშობელო, და ხორცთა ჩუენთა წყლულებანი ბოროტნი განჰკურნენ და სულისა ჩუენისა სნეულებანი.

მღდელმან: შეგვიწყალენ ჩუენ, ღმერთო, დიდითა წყალობითა შენითა, გევედრებით, ისმინე და შეგვიწყალენ.

გუნდი: უფალო, შეგვიწყალენ (3-გზის).

მღდელმან: მერმეცა გევედრებით ღმრთივდაცულისა ერისა ჩუენისა და მეუფებისა მისისათვის (ქრისტესმოყუარისა მთავრობისა და მხედრობისა მისისათვის).

გუნდი: უფალო, შეგვიწყალენ (3-გზის).

მღდელმან: მერმეცა გევედრებით უწმიდესისა და უნეტარესისა, სრულიად საქართველოს კათოლიკოს–პატრიარქისა, მცხეთა–თბილისის მთავარეპისკოპოსისა და ბიჭვინთისა და ცხუმ–აფხაზეთის მიტროპოლიტისა, დიდისა მეუფისა, მამისა ჩუენისა ილიასათვის, და ყოვლადუსამღდელოესისა (აქა მოიხსენეთ ადგილობრივი მღდელთმთავარი), და ყოველთა ქრისტეს მიერ ძმათა ჩუენთათვის.

გუნდი: უფალო, შეგვიწყალენ (3-გზის).

მღდელმან: მერმეცა ვევედრნეთ უფალსა ღმერთსა ჩუენსა, რაითა შეიწყალოს მონა ანუ მხევალი (აქა მოიხსენეთ სახელდებით ისინი, ვისთვისაც ევედრებით).

გუნდი: უფალო, შეგვიწყალენ (3-გზის).

მღდელმან: განამრავლენ, უფალო, ჟამნი და წელნი ცხორებისა მათისანი და იხსენ იგინი, უფალო, ყოვლისაგან ჭირისა, რისხვისა და იწროებისა, და ყოვლისაგან წყლულებისა სულისა და ხორცთაისა და მიუტევენ მათ ყოველი შეცოდებანი მათნი, ნებსითნი და უნებლიეთნი.

გუნდი: უფალო, შეგვიწყალენ (3-გზის).

მღდელმან: მერმეცა გევედრებით ყოველთა მართლმადიდებელთა ქრისტეანეთათვის.

გუნდი: უფალო, შეგვიწყალენ. (3-გზის).

მღდელმან: რამეთუ მოწყალე და კაცთმოყუარე ღმერთი ხარ, და შენდა დიდებასა აღვავლენთ, მამისა, და ძისა, და წმიდისა სულისა, აწ და მარადის, და უკუნითი უკუნისამდე.

გუნდი: ამინ.

წარდგომაი, ხმაი 4

მშვიდობაი შენი მოჰმადლე, ქრისტე, ეკლესიასა შენსა, გევედრებით, სახიერო, მეოხებითა აბრაამ მამათმთავრისაითა და მის მიერ შეგვიწყალენ, რაითა განვმართლდეთ წინაშე საყდართა შენთა.

დიდებაი მამასა და ძესა და წმიდასა სულსა, აწ და მარადის და უკუნითი უკუნისამდე, ამინ.

მამათმთავარნი ქადაგებდეს განცხადებულად საიდუმლოთა შენთა, სძალო ღმრთისაო, და წინაიწარმეტყუელნი სულისა მიერ წმიდისა წინაითვე იტყოდეს შენგან ხორცითა ჩუენთვის შობასა ქრისტესსა, ესაია გვიქადაგა სიწმიდით საიდუმლოი მოდგომილებაი შენი ძისა და ღმრთისაი, რომლისა სახელი – ემმანუელ.

გალობაი 4, უფალო მესმასა

ძლისპირი: ქრისტე ღმერთი ჩემი, უფალი ძალ ჩემდა, ხმითა მაღლითა იტყვის ეკლესიაი და ნებისაებრ ღმრთისა იხარებს სარწმუნოებით საღმრთოითა მით სიხარულითა.

წმიდაო აბრაამ მართალო, ევედრე ღმერთსა ჩუენთვის.

პატივს გცემთ, ვითარცა მამათმთავართა უაღრესსა, რამეთუ ნათესავისა მიერ შენისა გამოგვიბრწყინდა ქრისტე, განკაცებული ქალწულისაგან ყოვლად უბიწოისა, ყოვლად ძლიერი და სახიერი.

წმიდაო აბრაამ მართალო, ევედრე ღმერთსა ჩუენთვის.

შენ მიერ ნაშობნი წინაისწარმეტყველნი ბრძენ იქმნეს ჭეშმარიტად, მამათმთავარო აბრაამ, და შენგან და იუდაისგან შობილსა ქრისტესა ღმერთსა პირველვე ქადაგებდეს სულითა წმიდითა.

დიდებაი მამასა და ძესა და წმიდასა სულსა.

მოსრნე რაი ასურასტანელნი და განარინე ლოტ ტყუეობასა, მოგეახლა მეფე მელქისედეკ პურითა და ღვინითა, და გაკურთხა რაი სახელითა უზენაესისა ღმრთისაითა, შენცა მიეც ათეული ალაფისაი, ვითარცა მღუდელსა მისსა.

აწ და მარადის და უკუნითი უკუნისამდე, ამინ.

ვითარცა რაი კიბე საღმრთოი განგამტკიცა ძემან შენმან, ქალწულო, ზეცად მიმართ, რაითა ქუეყანისანი ზეცად აღიყვანნე მეოხებითა შენითა, უბიწოო.

გალობა 5, ღამითგანსა

ძლისპირი: ნათლითა შენითა საღმრთოითა, დიდებულო, სულნი, რომელთა აღიმსთუეს შენდამი სიხარულით, განანათლენ, რაითა გიცნან შენ ღმერთი მხოლოი, განმათავისუფლებელი ცოდვათა მათთაგან.

წმიდაო აბრაამ მართალო, ევედრე ღმერთსა ჩუენთვის.

ნებაი გაქუნდა კეთილი და სათნოი, აბრაამ უცხოთმოყუარეო, და სარწმუნოებაი მაღალი და სახე საიდუმლოი სამებისაი შეიწყნარე, ისტუმრე რაი იგი კარავსა შინა და დაუგე ჭამადი, და თვით წინა უდეგ მათ სიმდაბლითა.

წმიდაო აბრაამ მართალო, ევედრე ღმერთსა ჩუენთვის.

ქუეყანასა ზედა გარდამომხდარმან უფალმან მოიკითხა რაი სარა, ამცნე ყოფაი მისი კარავსა, და აღგითქუა: „შემდგომად ერთისა წლისა მოვიდე შენდა და ესვას ძე ცოლსა შენსა“, ხოლო მან არა ირწმუნა და განიცინა, რამეთუ მხცოვან იყო ფრიად.

დიდებაი მამასა და ძესა და წმიდასა სულსა.

კუალად გეტყოდა უფალი, ღირსო: „რად განიცინნა ცოლმან შენმან, აბრაამ! არა შეუძლებელ არსა ღმრთისა მიერ ყოველი სიტყუაი? და ძე იგი შენი იქმნების ნათესავად დიდად და იკურთხეოდიან მისდამი ყოველნი წარმართნი ქუეყანისანი“.

აწ და მარადის და უკუნითი უკუნისამდე, ამინ.

კარავმან აბრაამისმან დაიტია ღმერთი დაუტევნელი და მოასწავა წიაღი შენი მიუწდომელად ღმრთისა დამტევნელი, უქორწინებელო სძალო წმიდაო, შენგან იშვა ღმერთი და კაცი და მოსცა წყალობაი სულთა ჩუენთა.

გალობა 6, ღაღადყავსა

ძლისპირი: სოფლისა ზღუაი აღძრულ არს ღელვითა ცოდვისაითა, საშინელად დამნთქავს მე და მოვივლტი შენდა ნავთსაყუდელად და ესრეთ გიღაღადებ: დანთქმისაგან მიხსენ მე, მრავალმოწყალე.

წმიდაო აბრაამ მართალო, ევედრე ღმერთსა ჩუენთვის.

არა დაჰფარა უფალმან მონისაგან თვისისა, რაისა იზრახვიდა და გაუწყა: „ღაღადებაი სოდომთა და გომორთა განმრავლდა ჩემდა მომართ, რამეთუ ცოდვანი მათნი დიდ არიან ფრიად“, ხოლო შენ ევედრებოდი: „ნუ წარსწყმედ მართალთა უღმრთოთა თანა“.

წმიდაო აბრაამ მართალო, ევედრე ღმერთსა ჩუენთვის.

მაშინ აღგითქმიდა ქალაქთა მათ შეწყალებასა, უკუეთუ იხილვიდა ათსა მართალსა მათ შინა, გარნა ვერცაღა პოა, და წუმწუბაი და ცეცხლი აწვიმა, ხოლო ლოტ გამოიყვანა სახლეულითა, გარნა მიიხილა ცოლმან მისმან, და იქმნა ძეგლ მარილისა.

დიდებაი მამასა და ძესა და წმიდასა სულსა.

განთიად მიხედე რაი სანახებსა მას ქალაქებისასა, აბრაამ სანატრელო, შეძრწუნდი ფრიად, რამეთუ იხილე ალი ცეცხლისაი, ვითარცა არმური სახუმილისაი, და აღხოცილ იყო ყოველი კაცი და ყოველი მცენარე ქუეყანისაი.

აწ და მარადის და უკუნითი უკუნისამდე, ამინ.

აღწერილნი, ქალწულო, წიგნსა ცხორებისასა შობითა მით შენითა და ხრწნილებისაგან ხსნილნი მორწმუნენი შენ გიცნობთ ცხორებისა საუკუნოისა ჩუენდა მომატყვებელად.

მოიხილე ჩუენ ზედა, ყოვლადქებულო ღმრთისმშობელო, და ხორცთა ჩუენთა წყლულებანი ბოროტნი განჰკურნენ და სულისა ჩუენისა სნეულებანი.

მღდელმან: მერმე და მერმე მშვიდობით უფლისა მიმართ ვილოცოთ.

გუნდი: უფალო, შეგვიწყალენ.

მღდელმან: შეგუეწიენ, გუაცხოვნენ, შეგვიწყალენ და დაგვიცვენ ჩუენ, ღმერთო, შენითა მადლითა.

გუნდი: უფალო, შეგვიწყალენ.

მღდელმან: ყოვლადწმიდისა, უხრწნელისა, უფროსად კურთხეულისა, დიდებულისა დედოფლისა ჩუენისა ღმრთისმშობელისა, და მარადის ქალწულისა მარიამისა, და ყოველთა წმიდათა მომხსენებელთა, თავნი თვისნი და ურთიერთარს, და ყოველი ცხორებაი ჩუენი ქრისტესა ღმერთსა ჩუენსა შევვედროთ.

გუნდი: შენ, უფალო.

მღდელმან: რამეთუ შენ ხარ მეუფე მშვიდობისაი, და მაცხოვარი სულთა ჩუენთა, და შენდა დიდებასა აღუავლენთ მამისა, და ძისა, და წმიდისა სულისა, აწ და მარადის, და უკუნითი უკუნისამდე.

გუნდი: ამინ.

კონდაკი, ხმაი 2

სამგვამოვნებაი და ერთღმრთეებაი ოდესმე ისტუმრე რაი, დიდო აბრაამ, თანასწორი მამისაი სიტყუაი და თანაარსი სულისაი ყოველთათვის იშუა და ყოველთა აცხოვნებს რაი, დიდებული, ქრისტე ღმერთი ჩუენი და მაცხოვარი, მამათმთავართა თანა შეასხამ, შობასა მას უმამოსა, ვითარცა თავი და მთავარი სჯულისაი.

მღდელმან: მოხედენ, სიბრძნით. წარდგომა

შენ ხარ მღდელ უკუნისამდე, წესსა მას ზედა მელქისედეკისა.

მუხლი: მოსე და აჰრონ მღდელთა შორის მისთა.

მღდელმან: უფლისა მიმართ ვილოცოთ.

გუნდი: უფალო, შეგვიწყალენ.

მღდელმან: რამეთუ წმიდა ხარ შენ, ღმერთო ჩუენო, და რომელი წმიდათა შორის განისუენებ, და შენდა დიდებასა აღვავლენთ, მამისა, და ძისა და წმიდისა სულისა, აწ და მარადის, და უკუნითი უკუნისამდე,

გუნდი: ამინ.

მღდელმან: ყოველი სული აქებდით უფალსა.

მუხლი: აქებდით ღმერთსა წმიდათა შორის მისთა, აქებდით მას სამყაროთა ძალისა მისისათა.

მღდელმან: ღირსყოფად ჩუენდა სმენად წმიდისა სახარებისა უფალსა ღმერთსა ჩუენსა ვევედრნეთ.

გუნდი: უფალო, შეგვიწყალენ (3-გზის).

მღდელმან: სიბრძნით აღემართენით და ისმინეთ წმიდა სახარება, მშვიდობაი ყოველთა.

გუნდი: და სულისაცა შენისა თანა.

მღდელმან: მათესაგან წმიდისა სახარებისა საკითხავი.

გუნდი: დიდებაი შენდა, უფალო, დიდებაი შენდა.

მღდელმან: მოხედენ.

სახარებაი მათესი

ჰრქუა უფალმან თვისთა მოწაფეთა: რომელმან შეგიწყნარნეს თქუენ, მე შემიწყნარა; და რომელმან მე შემიწყნაროს, შეიწყნაროს მომავლინებელი ჩემი. რომელმან შეიწყნაროს წინაისწარმეტყუელი სახელად წინაისწარმეტყუელისა, სასყიდელი წინაისწარმეტყუელისაი მიიღოს; და რომელმან შეიწყნაროს მართალი სახელად მართლისა, სასყიდელი მართლისაი მიიღოს. და რომელმან ასუას ერთსა მცირეთაგანსა სასუმელი ერთი წყალი გრილი სახელად მოწაფისა, ამენ გეტყვი თქუენ, არა წარუწყმდეს სასყიდელი მისი.

დიდებაი მამასა და ძესა და წმიდასა სულსა.

მეოხებითა წმიდისა მამათმთავრისა აბრაამისაითა, მოწყალეო, აღხოცენ ცოდვათა ჩუენთა სიმრავლენი.

აწ და მარადის და უკუნითი უკუნისამდე, ამინ.

მეოხებითა წმიდისა ღმრთისმშობელისაითა, მოწყალეო, აღხოცე ცოდვათა ჩუენთა სიმრავლენი.

მიწყალე მე, ღმერთო, დიდითა წყალობითა შენითა და მრავლითა მოწყალებითა შენითა, აღხოცე უშჯულოებანი ჩემი და შემიწყალე მე, ღმერთო.

გერი: საღმრთოდ გოდოლად და კეთილად შესავედრებელად მოგიგეთ შენ მორწმუნეთა, ჰოი, აბრაამ, ტკბილო და მოწყალეო, და გევედრებით: შეგვეწიე წინაშე ღმრთისა და მაცხოვრისა ჩუენისა, რაითა მოსცეს მშვიდობაი სოფელსა და ერსა ჩუენსა, დაამტკიცოს წმიდაი ეკლესიაი მართლმადიდებლობასა შეუძრველად, და აცხოვნოს სულნი ჩუენნი.

მღდელმან: აცხოვნე, ღმერთო, ერი შენი, და აკურთხე სამკვიდრებელი შენი, მოხედენ სოფელსა შენსა წყალობითა და მოწყალებითა, აღამაღლე რქაი ქრისტეანეთა მართლმადიდებელთაი, და გარდამოავლინენ ჩუენ ზედა მდიდარნი წყალობანი შენნი, მეოხებითა ყოვლადწმიდისა დედოფლისა ჩუენისა ღმრთისმშობელისა, და მარადის ქალწულისა მარიამისაითა, ძლიერებითა პატიოსნისა და ცხოველსმყოფელისა ჯუარისაითა, ძლიერებითა ჯუარისა ვაზისაითა; მეოხებითა პატიოსანთა უსხეულოთა ზეცისა ძალთაითა, პატიოსნისა, დიდებულისა, წინაისწარმეტყუელისა, წინამორბდისა და ნათლისმცემელისა იოვანეს და მართლისა ენუქისითა, წმიდათა დიდებულთა, და ყოვლად–ქებულთა მოციქულთა თავთა, პეტრესა და პავლესითა, წმიდისა მოციქულისა თომასი და საქართველოს განმანათლებელთა მოციქულთა: ანდრია პირველწოდებულისა, სვიმონ კანანელისა და მატათასითა; წმიდისა დედისა ჩუენისა, მოციქულთა სწორისა ქალწულისა ნინოისითა, წმიდა მოციქულთა სწორთა: მეფისა მირიანისა და დედოფლისა ნანაისითა; წმიდათა შორის მამათა ჩუენთა, და მსოფლიოთა დიდთა მოძღუართა და მღდელთმთავართა, ბასილი დიდისა, გრიგოლი ღმრთისმეტყუელისა, და იოვანე ოქროპირისაითა; წმიდათა და საკვირველთმოქმედთა მამათა ჩუენთა: ნიკოლოზ მირონლუკიის მთავარეპისკოპოსისა და სპირიდონ ტრიმიფუნტელისაითა; წმიდისა ღირსისა მამისა ჩუენისა იოანე ზედაზნელისა და ათორმეტთა მისთა მოწაფეთა, მეორედ განმანათლებელთა საქართველოს ეკლესიისა და მარად მფარველთა მისთა; წმიდათა დიდებულთა და ღუაწლისა–მძლეთა მოწამეთა: წმიდისა მთავარმოწამისა ძლევაშემოსილისა გიორგისა და წმიდათა დიდთა ქალწულ–მოწამეთა ბარბარესა და მარინესითა; წმიდისა მღდელ–მოწამისა ნეოფიტე ურბნელისა და წმიდისა დიდისა მოწამისა აბო ტფილელისაითა; წმიდათა დიდებულთა მოწამეთა არგვეთის მთავართა დავით და კონსტანტინესა; წმიდათა მოწამეთა ექვსი ათასთა გარეჯელთა ბერთა; წმიდათა ათთა–ბევრთა მოწამეთა, ტფილისს ხუარაზმელთაგან მოწყუედილთა და წმიდისა დიდისა მოწამისა შალვა ახალციხელისაითა; წმიდისა მთავარ–მოწამისა ბიძინასა და წმიდათა დიდებულთა მოწამეთა: შალვა და ელიზბარ ქსნის ერისთავთაითა; ღმრთივ–განბრძნობილთა ნეტართა მამათა: ილარიონ ქართველისა, სერაპიონ ზარზმელისა და გრიგოლ ხანძთელისაითა, და ღირსთა მამათა ჩუენთა ათონელთა: იოვანესი, გაბრიელისა, იოანე–თორნიკ–ყოფილისა, ეფთვიმისა და გიორგისითა; წმიდათა კეთილ–მორწმუნეთა და დიდთა მეფეთა ჩუენთა: ვახტანგ გორგასალისა, აშოტ კურაპალატისა, დავით აღმაშენებელისა და სოლომონისაითა; წმიდისა და კეთილმსახურისა მეფისა თამარისითა; წმიდათა კეთილად მძლეთა მეფეთა და დედოფალთა: არჩილ, დემეტრე, შუშანიკ, ქეთევან და ლუარსაბისაითა; წმიდისა ილია მართლისაითა; წმიდისა ექვთიმე აღმსარებელისა და წმიდათა აღმსარებელთა: იოანე და გიორგი–იოანესითა; წმიდათა და მართალთა მშობელთა ღმრთისმშობელისა იოაკიმ და ანნაისითა, და მამათმთავრისა აბრაამ მართლისაითა, და ყოველთა წმიდათა შენთაითა, გევედრებით შენ, მრავალმოწყალეო ღმერთო, შეისმინე ჩუენ ცოდვილთა ვედრებაი, და შეგვიწყალენ ჩუენ.

გუნდი: უფალო, შეგვიწყალენ.

მღდელმან: წყალობითა და მოწყალებითა და კაცთმოყუარებითა მხოლოდშობილისა ძისა შენისაითა, რომლისა თანა კურთხეულ ხარ, თანა ყოვლადწმიდით, სახიერით, და ცხოველსმყოფელით სულით შენითურთ, აწ და მარადის და უკუნითი უკუნისამდე.

გუნდი: ამინ.

გალობა 7, კურთხეულარსა

ძლისპირი: ყრმათა მათ წმიდათა, სახუმილი შეაცურია ანგელოზმან მაცხოვრისამან და ქალდეველნი შეწუნა ბრძანებამან ღმრთისამან, მძლავრსა ასწავეს გალობაი და თქუეს: კურთხეულ ხარ შენ უფალო, ღმერთო მამათა ჩუენთაო.

წმიდაო აბრაამ მართალო, ევედრე ღმერთსა ჩუენთვის.

მოჰხედა რაი უფალმან სარრას, ვითარცა გრქუა, გიშვა ძე სიბერისა ოდენ ჟამსა, და უწოდე რაი ისაკ, წინა-დასცვითე იგი, ვითარცა გიბრძანა ღმერთმან, მას ევედრე, რაითა მოგვანიჭოს სიბრძნე კეთილისა და ბოროტის ანრჩევისა.

წმიდაო აბრაამ მართალო, ევედრე ღმერთსა ჩუენთვის.

აღთქუმაი იგი ღმრთისაი ფიცითა შეიწყნარე, წარგავლინა რაი ძისა შენისა შეწირვად ქუეყანასა მას მაღალსა, და მუნვე არს საფლავი ადამისი და ჰრქვიან გოლგოთა, რომელსა ზედა ჯუარს-ეცუა კრავი იგი უბიწოი, აღმხმელი ცოდვათა სოფლისათა.

დიდებაი მამასა და ძესა და წმიდასა სულსა.

ეპირებოდი რაი დაკლვასა ძისა შენისასა, შეიწყნარა მორჩილებაი შენი, და გიჩუენა ვერძი, დამოკიდებული რქითა ხესა, რაიცა მოასწავებდა კრავისა მის გონიერისა დამსჭუალვასა ძელსა მას ზედა ჯუარისასა.

აწ და მარადის და უკუნითი უკუნისამდე, ამინ.

მტერი იგი ძლიერი მოუძლურდა და დაეცა შენგან შობილისა მიერ, და განვძლიერდით უძლურნი ძალითა მისითა, და მარადის გადიდებთ შენ, ქალწულო, და უგალობთ ლმობიერად ღმერთსა მამათა ჩუენთასა.

გალობა 8, აკურთხევდითსა

ძლისპირი: სახუმილით სამთა ყრმათა ცუარსა აცურევდი და წყალთაგან დასწუენ ელიას საკუერთხნი, რამეთუ ნებაი შენი, ქრისტე, მსწრაფლ აღასრულეს, შენ გაკურთხევთ და აღგამაღლებთ უკუნისამდე.

წმიდაო აბრაამ მართალო, ევედრე ღმერთსა ჩუენთვის.

სახე ჭეშმარიტად ქრისტეს ვნებისაი იქმნა რაი ისაკ – მიყუანებული შენ მიერ შეწირვად მორჩილებითა, ძესა მისსა იაკობსა ესხნეს ათორმეტნი ძენი, ყოვლად ქებულო აბრაამ, და განმრავლდა ნათესავნი შენნი ფრიად.

წმიდაო აბრაამ მართალო, ევედრე ღმერთსა ჩუენთვის.

ქრისტეს მხსნელისა ხორციელად მამად იწოდე, ტომთა მთავარო აბრაამ, და სარწმუნოებითა იქმენ მამაი წარმართთაი, საცხოვნებელად ჩუენდა, რომელნი მარადის ვაკურთხევთ და აღვამაღლებთ ღმერთსა.

დიდებაი მამასა და ძესა და წმიდასა სულსა.

სახელ-ედვა რაი ერსა შენსა ჰურიანი, ჰოი, აბრაამ დიდებულო, ვითარცა საყუარელი შვილი მამასა, ეგრეთცა უყვარდა ღმერთსა, და უწოდა ისრაელ – `ერი თვისი~, რამეთუ ქრისტე მათ მიერ განკაცნა.

აწ და მარადის და უკუნითი უკუნისამდე, ამინ.

მიმადლებულო ღმრთისა დედაო, და ქალწულო უბიწოო, გნატრით შენ, რამეთუ აბრაამისა ნათესავითა და დავითისა ტომითა აღჰყვავენ და ქრისტე ღმერთი გვიშევ წინაისწარმეტყველთა და მართალთა მიერ წინაითვე ქადაგებული.

გალობა 9, ადიდებდითსა

ძლისპირი: ღმრთისა ხილვაი შეუძლებელ არს კაცთაგან, რომელსა გუნდნი ანგელოზთანი ვერ მიხედვენ, ქალწულო, გამოუჩნდა შენ მიერ კაცთა, სიტყუაი ხორციელქმნილი, რომელსა ვაკურთხევთ უხორცოთა თანა და შენ დღეს გალობით გადიდებთ.

წმიდაო აბრაამ მართალო, ევედრე ღმერთსა ჩუენთვის.

ძირთა შენთაგან აღმოსცენდენ ღირსნი ყრმანი, ვითარცა მორჩნი შუენიერნი და შროშანნი, და ყოველსა სოფელსა მოუწოდეს ტაბლასა სულიერსა, ქრისტეს განკაცებისა მაუწყებელსა, აწ ჩუენცა მეოხ გვეყავ წინაშე მისსა, ხსნად ყოვლისაგან ჭირისა და საცთურისა.

წმიდაო აბრაამ მართალო, ევედრე ღმერთსა ჩუენთვის.

უპირველესსა მამათმთავარსა დიდსა აბრაამსა, თავსა სჯულისასა და მადლისა დასაბამსა მოსავნი მისნი სულიერად ვნატრიდეთ, რამეთუ გამოცხადნა რაი ქრისტე ხორცითა, ესრეთ თქუა: `აბრაამსა სწადოდა დღე ესე ჩემი, იხილა და განიხარა~.

დიდებაი მამასა და ძესა და წმიდასა სულსა.

მხიარულ არს დიდი იგი მამამთმთავარი აბრაამ, რამეთუ თესლისაგან მისისა იხილა ღმერთი ხორცშესხმული და კადნიერებითა ღაღადებს: არა ვინ არს წმიდაი და მართალ შენსა გარეშე, ქრისტე ღმერთო.

აწ და მარადის და უკუნითი უკუნისამდე, ამინ.

მზე იგი სიმართლისაი, რომელი შენგან აღმობრწყინდა ზეშთა ცნობისა და გონებისა, სძალო, ძედ ნათლისა გამოაჩინნა კაცნი, და დიდებასა თვისსა ღირს-ყვნა მორწმუნენი, წადიერად მადიდებელნი შენნი, დედოფალო.

ღირს-არს ჭეშმარიტად, რაითა გადიდებდეთ, შენ ღმრთისმშობელო, რომელი მარადის სანატრელ იქმენ, ყოვლად-უბიწოდ და დედად ღმრთისა ჩუენისა. უპატიოსნესსა ქერუბინთასა, და აღმატებით უზესთაესსა სერაბინთასა, განუხრწნელად მშობელსა სიტყვისა ღმრთისასა, მხოლოსა ღმრთისმშობელსა გალობით გადიდებდეთ.

მღდელი აკმევს; მკითხველი კითხულობს:

დიდ ხარ შენ, აბრაამ მამადმთავარო, და შემწირველი ახლისა მის შესაწირავისაი, აღიყვანე რაი ძე თვისი ისაკ საკურთხეველსა ზედა, და მსხუერპლად განმზადებულად შესწირვიდი ღმერთსა, მას ევედრე აწ, რაითა არა სამართლად მოგვაგოს ბოროტად საქმეთა ჩუენთათვის და მოჰმადლოს სულმოკლებასა ჩუენსა სულგრძელებაი.

ნებისაებრ ქრისტეს ღმრთისა შესჭურეთ თქუენ თავნი აბრაამ, ისაკ და იაკობ, და უმეცართა შორის გამოსჩნდით ქადაგ სარწმუნოებისა საუფლოისა, აწ ჩუენცა გვიოხეთ წინაშე მისსა, რაითა ბოროტთა სულთა მანქანებისაგან დაგვიფაროს და დაგვიცვას მზაკუვარებისაგან ურიცხუთა მტერთაისა.

დაღათუ მხურვალედ ევედრებოდი უფალსა შეწყალებასა სოდომელთა მათ მართალთასა, უწესოითა შერევითა არა დაუტევეს და ცეცხლითა წარმრღვნელითა არისხა, აწ ჩუენცა ნუ დაგვიტევებ შეუწევნელად და გვიმეოხე მისა მიმართ, რაითა არა მივიდრიკოთ უსჯულოებისადმი, არამედ ვემსგავსოთ სინანულითა კაცთა მათ ნინეველთა და მათებრ განვერნეთ სასჯელსა.

აღიხილნა რაი თუალნი თვისნი მდიდარმან ტანჯვასა შინა ჯოჯოხეთისასა, გიხილა შენ შორით, ნეტარო აბრაამ, და გლახაკი ლაზარე წიაღთა შენთა, და გევედრებოდა რაი შეწყალებასა და ლაზარეს მისდა წარგზავნასა, რაითა დააწუეთოს წყალი ენასა მისსა, აწ ჩუენცა შეგვეწიე, რაითა არა დავიწუნეთ ჯოჯოხეთისა ცეცხლითა, არამედ ინახ-ვიდგმიდეთ შენ თანა ცათა სასუფეველსა შინა.

გამოსჩნდი რაი ღირს ნეტარებისა და მონა ღმრთისაი – ერთგული და ყოველთა მართალთა თანა დამკვიდრებულ ჭეშმარიტებითა, აწ შევრდომითა ევედრე მფარველსა ჩუენსა ღმრთისმშობელსა, რაითა ნეშთი ესე ცხორებისა ჩუენისაი განვვლოთ სინანულითა და ყოველთა მართალთა თანა ურცხვენელითა და მხიარულითა პირითა აღვიმსთოთ გალობად ყოვლად წმიდისა სამებისა:

წმიდაო ღმერთო, წმიდაო ძლიერო, წმიდაო უკუდაო, შეგვიწყალენ ჩუენ (3-გზის).

უფალო, შეგვიწყალენ (3-გზის).

მღდელმან: რამეთუ შენი არს სუფევაი…

დიდებაი მამასა და ძესა და წმიდასა სულსა

აწ და მარადის და უკუნითი უკუნისამდე, ამინ.

გუნდი: უფალო, შეგვიწყალენ (3-გზის).

მღდელმან: მერმეცა გევედრებით, წყალობისა, სიცოცხლისა, მშვიდობისა, სიმრთელისა, დღეგრძელობისა, ცხორებისა, განათლებისა, მოტევებისა, კეთილად წარმართებისა და მყუდროებისა მონათა (ანუ მხევალთა) ღმრთისაითა და ყოველთა შვილთა ჩუენისა ეკლესიისაითა, რაითა დაიცვას უფალმან ღმერთმან ჩუენმან სამეუფოი ქალაქი ესე ჩუენი და წმიდაი ესე ეკლესიაი და ყოველნი ქალაქნი და სოფელნი ივერიისა სიყმილისაგან, სრვისა, ძრვისა, დანთქმისაგან, ცეცხლისა და მახვილისა, უცხო–თესლთა ზედა მოსლვისაგან, ბრძოლისა და სიკუდიდშემოსილისა წყლულებისა, რაითა მოწყალე გუექმნეს ჩუენ ღმერთი კეთილად დგომისათვის სახიერებითა და კაცთმოყუარებითა თვისითა, და გარეწარაქციოს რისხუაი, მარად დღე ჩუენ ზედა მომავალი, და გვიხსნნეს ჩუენ სამართლად ჩუენ ზედა მოწევნულისა რისხვისაგან, და შეგვიწყალნეს ჩუენ.

გუნდი: უფალო, შეგვიწყალენ (12-გზის).

მღდელმან: შეისმინე ჩუენი, ღმერთო, მაცხოვარო ჩუენო, სასოო ყოველთა კიდეთა ქუეყანისათაო, და რომელნი არიან ზღუათა შინა შორის, და მლხინებელ, და მოწყალე ექმენ შეცოდებათა ჩუენთა, და შეგვიწყალენ ჩუენ, რამეთუ მოწყალე და კაცთმოყვარე ღმერთი ხარ და შენდა დიდებასა აღვავლენთ, მამისა, და ძისა, და სულისა წმიდისა, აწ და მარადის, და უკუნითი უკუნისამდე.

გუნდი: ამინ.

სავედრებელი ლოცვა

ჰოი, ყოვლად ქებულო მამათმთავარო აბრაამ მართალო! ანგელოზთაგან ქებულო და მოსაგრეთაგან თაყუანისცემულო, ქრისტეანეთა მიერ სასოებითა სანატრელო და ყოველთა უპოვართა, განწირულთა და შენდამი მოლტოლვილთა შესავედრებელო ზღუდეო და მტკიცეო საფარველო!

ჰოი, წმიდაო და მართალო ღმრთისაო, მამათმთავარო აბრაამ, იხილე რაი სამებაი წმიდაი, რაოდენ შეჰგავს კაცსა ხილვად, განათლდი, ვითარცა ერთგული მისი, და აღივსე სიხარულითა სულიერითა. აწ სულნიცა ჩუენნი განანათლენ ნათლითა ღმრთისმეცნიერებისაითა, და გვიოხე წინაშე ღმრთისა, რაითა შეუძრველად დაიცვას წმიდაი ეკლესიაი ჩუენი კუეთებისაგან მტერთაისა და მძლე ჰყოს მწვალებელთა ზედა, ხოლო ჩუენ ყოველთაგან ტომთა, ბრძოლად ჩუენდა შემოკრებულთა გვიხსნას და დაგვიფაროს ანტიქრისტეს ხიბლისაგან და საცთურისა. განაძლიეროს და დაიფაროს დიდი მეუფე ჩუენი, უწმიდესი და უნეტარესი, სრულიად საქართველოს კათოლიკოს-პატრიარქი, მცხეთა-თბილისის მთავარეპისკოპოსი, და ბიჭვინთისა და ცხუმ-აფხაზეთის მიტროპოლიტი, მამაი ჩუენი ილია, ყოვლად-სამღდელონი მიტროპოლიტნი, მთავარეპისკოპოსნი და ეპისკოპოსნი, და ყოველნი სამღდელონი და სამონაზვნო წესნი; მოგუმადლოს ქრისტესმოყვარე მთავრობაი და მხედრობაი მისი; დაიცვას მემუშაკენი ერისა და წმიდისა ეკლესიისა ჩუენისანი და ყოველნი მართლმადიდებელნი ქრისტეანენი.

ჰოი, მართალო მამათმთავარო აბრაამ, დიდო სიქადულო სჯულისაო და დასაბამო ღმრთივგონიერებისაო! რომელმან სტუმრისმოყუარებითა შეიწყნარე, სტუმრობაი მეუფისაი და საიდუმლოდ, იგავად სამებისა, სამგვამოვნად მოსრულნი ანგელოზთა და წესთა განსაკრთომელნი, აწ შეგვაწყნარე სახიერებასა მისსა, რაითა არა განგვირისხდეს ჩუენ უსჯულოებათაებრ ჩუენთა, არამედ განგვათავისუფლოს ცოდვათაგან და განგვაშოროს სიყმილი ხორცთაი და წარწყმედაი სულთაი, დაგვიფაროს ცეცხლისაგან, მახვილისა, ზედა დასხმისაგან მტერთაისა, და კეთილდღეობითა გვაცხოვნოს ყოველნი, რაითა მიწევნულ ვიქმნეთ საუკუნესა მას მშვიდობასა და შენთანა ვადიდებდეთ ღმერთსა, სამწმიდაობითა დიდებულსა, მამასა და ძესა და წმიდასა სულსა, აწ და მარადის და უკუნითი უკუნისამდე, ამინ.

მღდელმან: სიბრძნით!

ყოვლადწმიდაო ღმრთისმშობელო, გუაცხოვნენ ჩუენ.

გუნდი: უპატიოსნესსა ქერუბიმთასა და აღმატებით უზესთაესსა სერაბინთასა, განუხრწნელად მშობელსა სიტყვისა ღმრთისასა, მხოლოსა ღმრთისმშობელსა გალობით გადიდებდეთ.

მღდელმან: დიდებაი შენდა, ღმერთო ჩუენო, დიდებაი შენდა.

გუნდი: დიდებაი მამასა და ძესა და წმიდასა სულსა, აწ და მარადის და უკუნითი უკუნისამდე, ამინ.

უფალო, შეგვიწყალენ. (3-გზის). გუაკურთხენ.

მღდელმან: ჩამოილოცოს.

ერისკაცმან: დიდებაი მამასა და ძესა და წმიდასა სულსა, აწ და მარადის და უკუნითი უკუნისამდე, ამინ.

უფალო, შეგვიწყალენ (3-გზის);

უფალო, იესუ ქრისტე, ძეო ღმრთისაო, მეოხებითა ყოვლადწმიდისა დედისა შენისაითა, მადლითა და ლოცვითა აბრაამ მამათმთავრისაითა და ყოველთა წმიდათაითა, შეგვიწყალენ ჩუენ, ამინ.

ხატისა მისისა მთხვევასა ზედა ვგალობთ ესრეთ:

არაი თუ სიმართლეთა ჩუენთა ვესავთ, ღმრთისა საყვარელო დიდო აბრაამ, არამედ შენსა მას მეოხებასა, და მივემთხვევით რაი ხატსა შენსა, გევედრებით, შეგვეწიე წინაშე ღმრთისა, დააწთოს ჩუენ ზედა წყალობაი თვისი და გვიხსნეს ყოვლისაგან ძვირისა და სალმობისა.

დედოფალო, მოხედენ ვედრებასა მონათა შენთასა, და მეოხებითა აბრაამ მამათმთავრისაითა აღგვისრულნე კეთილი თხოვაი ჩუენი, რაითა ღირს-ვიქმნეთ საუკუნოსა ნეტარებასა.

შეადგინა თინათინ მჭედლიშვილმა

Tags პარაკლისი

პარაკლისები

პარაკლისი ღირსისა საბიანასი

Post author By მამა თომა
Post date February 26, 2022
No Comments on პარაკლისი ღირსისა საბიანასი

სავედრებელი პარაკლისი

ღირსისა დედისა ჩუენისა

საბიანასი სამცხის ტაძრისის

დედათა მონასტრის წინამძღვრისა

მღდელმან: კურთხეულ არსი.

უკეთუ ერისკაცია, იტყვის: უფალო იესუ ქრისტე, ძეო ღმრთისაო, ლოცვითა ყოვლადწმიდისა დედისა შენისაითა და ყოველთა წმიდათაითა, შეგვიწყალენ ჩუენ, ამინ.

დიდებაი შენდა, ღმერთო ჩუენო, დიდებაი შენდა.

მეუფეო ზეცათაო, ნუგეშინისმცემელო, სულო ჭეშმარიტებისაო, რომელი ყოველგან ხარ და ყოველსავე აღავსებ მადლითა შენითა, საუნჯეო კეთილთაო, მომნიჭებელო ცხორებისაო, მოვედ და დაემკვიდრე ჩუენ შორის და წმიდა-მყვენ ჩუენ ყოვლისაგან ბიწისა და აცხოვნენ, სახიერო, სულნი ჩუენნი.

წმიდაო ღმერთო, წმიდაო ძლიერო, წმიდაო უკუდაო, შეგვიწყალენ ჩუენ (3-გზის).

უფალო, შეგვიწყალენ (3-გზის).

მამაო ჩუენო, რომელი ხარ ცათა შინა, წმიდა იყავნ სახელი შენი, მოვედინ სუფევაი შენი, იყავნ ნებაი შენი, ვითარცა ცათა შინა, ეგრეცა ქუეყანასა ზედა, პური ჩუენი არსობისაი მომეც ჩუენ დღეს, და მომიტევენ ჩუენ თანანადებნი ჩუენნი, ვითარცა ჩუენ მიუტევებთ თანამდებთა მათ ჩუენთა და ნუ შემიყვანებ ჩუენ განსაცდელსა, არამედ მიხსნენ ჩუენ ბოროტისაგან.

მღდელმან: რამეთუ შენი არს სუფევაი…

უფალო, შეგვიწყალენ (12-გზის).

უფალო, შეისმინე ლოცვისა ჩემისაი, ყურად-იღე ვედრებაი ჩემი ჭეშმარიტებითა შენითა, შეისმინე ჩემი სიმართლითა შენითა და ნუ შეხუალ საშჯელსა მონისა შენისა თანა, რამეთუ არა განმართლდეს შენ წინაშე ყოველი ცხოველი, რამეთუ დევნა მტერმან სული ჩემი და დაამდაბლა ქუეყანად ცხორებაი ჩემი, დამსუა მე ბნელსა შინა, ვითარცა მკუდარი საუკუნოი, და მოეწყინა ჩემთანა სულსა ჩემსა, და ჩემ შორის შემიძრწუნდა გული ჩემი. მოვიხსენე დღეთა პირველთაი, და ვიწურთიდ ყოველთა მიმართ საქმეთა შენთა და ქმნულსა ხელთა შენთასა ვზრახევდ. განვიპყრენ შენდამი ხელნი ჩემნი, და სული ჩემი, ვითარცა ქუეყანაი ურწყული შენდამი. მსთუად შეისმინე ჩემი, უფალო, რამეთუ მოაკლდა სულსა ჩემსა; ნუ გარე-მიიქცევ პირსა შენსა ჩემგან, და ვემსგავსო მათ, რომელნი შთავლენან მღვიმესა. მასმინე მე განთიად წყალობაი შენი, რამეთუ მე შენ გესავ; მაუწყე მე, უფალო, გზაი, რომელსაცა ვიდოდი, რამეთუ შენდამი აღვიღე სული ჩემი. მიხსენ მე მტერთა ჩემთაგან, უფალო, რამეთუ შენ შეგევედრე. მასწავე მე, რაითა ვყო ნებაი შენი, რამეთუ შენ ხარ ღმერთი ჩემი; სული შენი სახიერი მიძღოდენ მე ქუეყანასა წრფელსა. სახელისა შენისათვის, უფალო, მაცხოვნო მე და სიმართლითა შენითა გამოიყვანო ჭირისაგან სული ჩემი, და წყალობითა შენითა მოსრნე მტერნი ჩემნი და წარსწყმიდნე ყოველნი მაჭირვებელნი სულისა ჩემისანი, რამეთუ მე მონაი შენი ვარ.

ალილუია, ალილუია, ალილუია, დიდებაი შენდა ღმერთო. ალილუია, ალილუია, ალილუია, დიდებაი შენდა ღმერთო. ალილუია, ალილუია, ალილუია, დიდებაი შენდა ღმერთო ჩუენო, დიდებაი შენდა.

მუხლი 2. ყოველი თესლები გარე მომადგა მე, და სახელითა უფლისაითა ვერეოდე მათ.

მუხლი 3. არა მოვკუდე, არამედ ვცხოვნდე, და განვსთქუნე მე საქმენი უფლისანი.

მუხლი 4. ლოდი, რომელ შეურაცხყვეს მაშენებელთა, ესე იქმნა თავ კიდეთა, უფლისა მიერ იყო ესე, და არს საკვირველ წინაშე თუალთა ჩუენთა.

ტროპარი, ხმაი 8

შენ შორის, საკვირველო დედაო, კეთილად დაცულ იქმნა ხატებაი, რამეთუ აღიღე ჯუარი და შეუდეგ ქრისტესა, და მოქმედი ასწავებდი შეურაცხყოფასა ხორცთასა, ვითარცა წარმავალსა, ხოლო ღვწასა სულისასა – ვითარცა უკუდავისა არსებისასა, რომლისათვისცა ანგელოზთა თანა იხარებს სული შენი, ნეტარო საბიანა.

დიდებაი… (ტროპარი, იგივე) აწდა…

არასადა დავსდუმნეთ, ღმრთისმშობელო, ძლიერებათა შენთა ქებად, უღირსნი ესე მონანი შენნი. რამეთუ არათუმცა შენ გვფარევდი ოხითა შენითა, ვინმცა სადა გვიხსნნა ჩუენ ესოდენთა ჭირთაგან; ანუ ვინმცა დაგვიცვნა ჩუენ აქამომდე ფლობილად? არასადა განგეშორნეთ ჩუენ, დედოფალო კურთხეულო, რამეთუ შენ იხსნი სულთა ჩუენთა ყოველთა განსაცდელთაგან.

მიწყალე მე, ღმერთო, დიდითა წყალობითა შენითა და მრავლითა მოწყალებითა შენითა აღხოცე უსჯულოებაი ჩემი. უფროის განმბანე მე უსჯულოებისა ჩემისაგან და ცოდვათა ჩემთაგან განმწმიდე მე, რამეთუ უსჯულოებაი ჩემი მე უწყი, და ცოდვაი ჩემი წინაშე ჩემსა არს მარადის. შენ მხოლოსა შეგცოდე და ბოროტი შენ წინაშე ვყავ, რაითა განმართლდე სიტყუათაგან შენთა და სძლო სჯასა შენსა, რამეთუ ესერა, უსჯულოებათა შინა მიუდგა და ცოდვათა შინა მშვა მე დედამან ჩემმან. რამეთუ ესერა, ჭეშმარიტებაი შეიყუარე, უჩინონი და დაფარულნი სიბრძნისა შენისანი გამომიცხადენ მე. მასხურო მე უსუპითა და განვწმიდნე მე, განმბანო მე და უფროის თოვლისა განვსპეტაკნე. მასმინო მე გალობაი და სიხარული და იხარებდენ ძუალნი დამდაბლებულნი. გარე მიაქციე პირი შენი ცოდვათა ჩემთაგან და ყოველნი უსჯულოებანი ჩემნი აღხოცენ. გული წმიდაი დაჰბადე ჩემ თანა, ღმერთო, და სული წრფელი განმიახლე გუამსა ჩემსა. ნუ განმაგდებ მე პირისა შენისაგან და სულსა წმიდასა შენსა ნუ მიმიღებ ჩემგან. მომეც მე სიხარული მაცხოვარებისა შენისაი და სულითა მთავრობისაითა დამამტკიცე მე. ვასწავლნე უსჯულოთა გზანი შენნი და უღმრთონი შენდა მოიქცენ. მიხსენ მე სისხლთაგან, ღმერთო, ღმერთო ცხორებისა ჩემისაო; იხარებდეს ენაი ჩემი სიმართლესა შენსა. უფალო, ბაგენი ჩემნი აღახუენ, და პირი ჩემი უთხრობდეს ქებულებასა შენსა. რამეთუ უკეთუმცა გენება, მსხუერპლი შე-მცა-მეწირა, არამედ საკუერთხი არა გთნდეს. მსხუერპლ ღმრთისა არს სული შემუსრვილი, გული შემუსრვილი და დამდაბლებული ღმერთმან არა შეურაცხ-ყოს. კეთილი უყავ, უფალო, ნებითა შენითა სიონსა და აღეშენნენ ზღუდენი იერუსალემისანი. მაშინ გთნდეს მსხუერპლი სიმართლისაი, შესაწირავი და ყოვლად-დასაწუელი, მაშინ შეიწირნენ საკურთხეველსა შენსა ზედა ზუარაკნი.

გალობაი 1, უგალობდითსა, ხმაი 7

ღირსო დედაო საბიანა, ევედრე ღმერთსა ჩუენთვის

ზეთითა ღუაწლთა და შრომათაითა განაპოხე რაი სანთელი ქალწულებისაი, საბიანა, შეხვედ სასძლოსა საუკუნესა ბრძენთა მათ ქალწულთა თანა და უგალობ უფალსა ძლევისა გალობასა.

ღირსო დედაო საბიანა, ევედრე ღმერთსა ჩუენთვის

დღესასწაულობს ქართველთა ეკლესიაი ხსენებასა შენსა, ღირსო დედაო საბიანა, და გვიწესს ყოველთა მორწმუნეთა, რაითა ღუაწლისმოყუარეობასა შენსა ვნატრიდეთ და ვაქებდეთ ღმერთსა.

დიდებაი მამასა და ძესა და წმიდასა სულსა

ზღუდედ საღმრთოდ და სიმტკიცედ და კეთილად შესავედრებელად მოგიგებთ შენ, დედაო, ყოვლად მხნეო, და არა დავსცხრებით ვედრებად შენდა, რაითა დაგვიცვა ყოველთა ძვირთაგან.

აწ და მარადის და უკუნითი უკუნისამდე, ამინ.

გალობა 3, განძლიერდასა

ღირსო დედაო საბიანა, ევედრე ღმერთსა ჩუენთვის

აღიღე რაი შური საღმრთოი, წარმავალი ესე საწუთროი დაუტევე წარუვალისათვის ნეტარებისა, და შეუდეგ რაი ღვაწლსა მას ანგელოზებრივსა, მონაზვნად აღიკვეცე სამცხეს – ტაძრისის დედათა მონასტერსა.

ღირსო დედაო საბიანა, ევედრე ღმერთსა ჩუენთვის

უხორცოთა მათ ანგელოზთა მოქალაქობასა ჰბაძვიდი რაი ხორცითა, ღამე ყოველ ხელ-განპყრობით ლოცვითა, ვედრებითა, მუხლთა დრეკითა და ცრემლთა დენითა აღასრულებდი მონებასა ზეციერისა უფლისასა.

დიდებაი მამასა და ძესა და წმიდასა სულსა.

რბიოდი რაი სარბიელსა ღუაწლისასა, ნეტარო, ნიჭნი გულისხმის-ყოფისანი მოიხუეჭე მორჩილებითა და ლოცვითა მხურვალითა, ნეტარო, და ცნობად ძალსა მას წმიდათა წერილთაისა განიბრძვნე მადლითა საღმრთოითა.

აწ და მარადის და უკუნითი უკუნისამდე, ამინ.

მხსნელო ჩუენო, ვედრებითა მშობელისა შენისაითა მშვიდობაი სოფელსა მოჰმადლე, და ძლევაი მტერთაი ჯუარითა მოეც ერსა ჩუენსა ღმრთისმოყუარესა, და მორწმუნენი ღირს-მყვენ შენდობასა.

გვიხსენ განსაცდელთაგან მონანი შენნი, ყოვლადწმიდაო ღმრთისმშობელო ქალწულო, რამეთუ ჩუენ ყოველნი, შემდგომად ღმრთისა, შენდა მოვივლტვით, ვითარცა უძლეველისა ზღუდისა და შუამდგომელისა.

გუნდი: უფალო, შეგვიწყალენ (3-გზის).

გუნდი: უფალო, შეგვიწყალენ. (3-გზის).

გუნდი: ამინ.

წარდგომაი, ხმაი 8

გაქუნდა რაი სარწმუნოებაი ჭეშმარიტი და გული მწყალობელი, ყოვლითურთ საკვირვოი აჩვენე საქმენი, რამეთუ საღმრთოთა მათ და ბრძენთა სიტყუათა შენთა მიერ უსწავლელთა ასწავებდი, და სწავლულთა განამტკიცებდი, ხოლო დანთქმულთა ღელვათა შინა ვნებათასა აღმოიყვანდი, და დანთქმადთა, ვითარცა ხელოვანი მენავეთმოძღვარი ზღვისაგან ამის სოფლისა დაუნთქმელად განარინებდი, აწ ჩუენცა განგვანათლენ, ღირსო, მოსავნი შენნი და მაქებელნი.

გალობაი 4, უფალო მესმასა

ძლისპირი: ქრისტე ღმერთო, რომელმან არა დაუტევენ წიაღნი იგი მამულნი ზეცას და გარდამოხედ ქუეყანად, სმენაი შენი მესმა მე და ქებით ვადიდებ ძალსა შენსა.

ღირსო დედაო საბიანა, ევედრე ღმერთსა ჩუენთვის

აღხვედ რაი მაღალსა მას კიბესა წინამძღურობისასა, მადლითა ღმრთისაითა აღსავსე ლოცვაი შენი, და სიტყუაი, და სწავლაი ექმნა საჭეთმპყრობელად და მმართებელ მონაზონთა და ერთა.

ღირსო დედაო საბიანა, ევედრე ღმერთსა ჩუენთვის

ფრიადი სიბრძნე და ძალი მოგანიჭა რაი ღმერთმან, ერჩდი ნებასა მისსა, ღირსად სანატრელო, და კეთილად განაგებდი სამწყსოთა შენთა, მის მიერ რწმუნებულსა შენდა.

დიდებაი მამასა და ძესა და წმიდასა სულსა

ვითარცა ჰბაძევდი შენ სიმხნესა მას წმიდათასა, ღირსო, ჰბაძევდი სიყუარულსაცა მათსა, რომელი აქუნდა ურთიერთარს, და ხელთა წყალობისათა აღუპყრობდი ქურივ-ობოლთა და გლახაკთა.

აწ და მარადის და უკუნითი უკუნისამდე, ამინ.

გალობა 5, ღამითგანსა

ღირსო დედაო საბიანა, ევედრე ღმერთსა ჩუენთვის.

იხილა რაი უფალმან სიწმიდე სულისა შენისაი, მადლი გონების განხსნისაი და ყრმათა გულისხმისყოფისაი, ვითარცა სასყიდელი, უხუად მოგანიჭა, აწ ჩუენცა შეგვეწიე, წმიდაო, და მოგუმადლე ცვარი მადლისა შენისაი.

ღირსო დედაო საბიანა, ევედრე ღმერთსა ჩუენთვის

უფსკრულად მოძღურებათა გამოგაჩინა რაი ქრისტემან, მოგგურიდენ ყრმათა თვისთა დიდებულნი, ნეტრაო, რომელთაცა აღზრდიდი ღმრთისმოშიშებითა, და ასწავებდი, თუ ვითარ უხმთ ბრძოლაი ბოროტთა სულთა ზედა.

დიდებაი მამასა და ძესა და წმიდასა სულსა

იყავ რაი ბრძენ და საყუარელ, ღირსო, კეთილმსახურებითა გამოზრდიდი თეკლასა და ძმასა მისსა – ღირსსა გიორგი ათონელსა, აწ ერთობითა გვითხოვეთ ღმრთისა მიერ, რაითა ჩუენცა მოგვანიჭოს სიმრთელე ხორციელი და სული სიბრძნისაი.

აწ და მარადის და უკუნითი უკუნისამდე, ამინ.

გალობა 6, ღაღადყავსა

ძლისპირი: დანთქმული ღელვათა სოფლისა ამის განსაცდელთა ნავითა ცოდვისაითა შთავრდომილი და მიგდებული მხეცსა სულთა მომსრველსა, გიღაღადებ: ვითარცა იონა განხრწნისაგან და სიკუდილისა მიხსენ, ქრისტე.

ღირსო დედაო საბიანა, ევედრე ღმერთსა ჩუენთვის

ბრწყინევდი, ვითარცა სანთელი მაღალსა ზედა სასანთლესა, და სამებისა ნათლითა ჰნათობდი რაი ქუეყანასა ჩუენსა, მონაზონთა გულსმოდგინებასა აღაორძინებდი, ღმრთივგანბრძნობილო, და მრავალთა აღადგინებდი ბაძვად სათნოებათა შენთა.

ღირსო დედაო საბიანა, ევედრე ღმერთსა ჩუენთვის.

გამოსჩნდი შენ ნელსაცხებელად სულნელად მადლითა საღმრთოითა და სულნელ-ჰყავ ერი შენი სწავლითა, აწცა ნუ დაიდუმებ მოღუაწებასა ჩუენთვის ღმრთისა მიმართ, რაითა მოგვანიჭოს გული გონიერი და ბრძენი, განრჩევად კეთილისა და ბოროტისა.

დიდებაი მამასა და ძესა და წმიდასა სულსა

ფრთოვან ჰქმენ რაი გონებაი მოღუაწებითა მით ღმრთისა ნიჭთაითა, ყოველთა უჩვენე სიმაღლე სიმდაბლისაი და ღმრთისად მიმყვანებელი გზაი იგი ხსნისაი და ცხორებისაი, აწ ჩუენცა განგვწმიდე ცოდვათაგან და აღგვჭურე მღვიძარებითა საღმრთოითა.

აწ და მარადის და უკუნითი უკუნისამდე, ამინ.

წინაისწარ მოასწავა საიდუმლოი შენი, ქალწულო, პირველ კიდობანმან სჯულისამან, შემწყნარებელმან საღმრთოთა წერილთამან, და ტაკუკმან ოქროისამან, სამკვიდრებელმან მანანაისამან და კუერთხმან.

მღდელმან: მერმე და მერმე მშვიდობით უფლისა მიმართ ვილოცოთ.

გუნდი: უფალო, შეგვიწყალენ.

გუნდი: შენ, უფალო.

გუნდი: ამინ.

კონდაკი

სათნოებითა იღუაწე, ვითარცა ქრისტეს მხევალმან კეთილადმძლემან, და გზასა მას მცნებათა მისთასა უძღოდი რაი შენდა რწმუნებულთა, ღირსო დედაო საბიანა, გამოსჩნდი კანონად მონაზონთა და მნათობად ქართველთა ერისა.

მღდელმან: მოხედენ, სიბრძნით. წარდგომა ხმაი 4

პატიოსან-არს წინაშე უფლისა სიკუდილი წმიდათა მისთა.

მუხლი: უგალობდეთ ღირსნი მისნი უფალსა.

მღდელმან: უფლისა მიმართ ვილოცოთ.

გუნდი: უფალო, შეგვიწყალენ.

გუნდი: ამინ.

მღდელმან: ყოველი სული აქებდით უფალსა.

გუნდი: უფალო, შეგვიწყალენ (3-გზის).

მღდელმან: სიბრძნით აღემართენით და ისმინეთ წმიდა სახარება, მშვიდობაი ყოველთა.

გუნდი: და სულისაცა შენისა თანა.

მღდელმან: ლუკასაგან წმიდისა სახარებისა საკითხავი.

გუნდი: დიდებაი შენდა, უფალო, დიდებაი შენდა.

მღდელმან: მოხედენ.

სახარებაი ლუკასი

გუნდი: დიდებაი შენდა, უფალო, დიდებაი შენდა.

დიდებაი მამასა და ძესა და წმიდასა სულსა

მეოხებითა ღირსისა დედისა ჩუენისა საბიანასითა, მოწყალეო, აღხოცენ ცოდვათა ჩუენთა სიმრავლენი.

აწ და მარადის და უკუნითი უკუნისამდე, ამინ.

მიწყალე მე, ღმერთო, დიდითა წყალობითა შენითა და მრავლითა მოწყალებითა შენითა, აღხოცე უსჯულოებანი ჩემი და შემიწყალე მე, ღმერთო.

გერი: სათნოებამან შენმან და სიქველემან, ღმერთშემოსილო დედაო, მრავალნი აღძრნეს სიმხნედ და ბაძვად ახოვნებისა შენისა და სიწმიდისა, აწ გვითხოვე ქრისტეს მიერ შეურყეველად დამტკიცებაი ეკლესიათაი, და დაცვაი ერისა ჩუენისაი, სიმტკიცე მორწმუნეთა და ამაღლებაი რქისა მათისაი მწვალებელთა ზედა, მშვიდობაი სოფელსა და მოსავთა შენთა წყალობაი.

მღდელი: აცხოვნე, ღმერთო, ერი შენი, და აკურთხე სამკვიდრებელი შენი, მოხედენ სოფელსა შენსა წყალობითა და მოწყალებითა, აღამაღლე რქაი ქრისტეანეთა მართლმადიდებელთაი, და გარდამოავლინენ ჩუენ ზედა მდიდარნი წყალობანი შენნი, მეოხებითა ყოვლადწმიდისა დედოფლისა ჩუენისა ღმრთისმშობელისა, და მარადის ქალწულისა მარიამისაითა; ძლიერებითა პატიოსნისა და ცხოველსმყოფელისა ჯუარისაითა; მეოხებითა პატიოსანთა უხორცოთა ზეცისა ძალთაითა; პატიოსნისა, დიდებულისა, წინაისწარმეტყუელისა, წინამორბედისა და ნათლისმცემელისა იოვანესითა, წმიდისა დიდისა წინაისწარმეტყუელისა ელია თეზბიტელისა და მართლისა ენუქისითა; წმიდათა დიდებულთა, და ყოვლად-ქებულთა მოციქულთა თავთა, პეტრესა და პავლესითა; წმიდისა მოციქულისა თომასი და საქართველოს განმანათლებელთა მოციქულთა: ანდრია პირველწოდებულისა, სვიმონ კანანელისა, ბართლომესი, თადეოზისა და მატათაისითა; წმიდათა შორის მამათა ჩუენთა, და მსოფლიოთა დიდთა მოძღუართა და მღდელთმთავართა: ბასილი დიდისა, გრიგოლი ღმრთისმეტყუელისა, და იოვანე ოქროპირისაითა; წმიდათა შორის მამისა ჩუენისა ნიკოლოზ მირონ-ლუკიის მთავარეპისკოპოსისა და საკვირველთმოქმედისაითა; წმიდისა დიდებულისა და ღუაწლისა-მძლისა მოწამისა, ძლევა-შემოსილისა გიორგისა და წმიდათა დიდთა ქალწულ-მოწამეთა ბარბარესა და მარინესითა; ღირსისა დედისა ჩუენისა, მოციქულთა სწორისა ქალწულისა ნინო ქართველთ განმანათლებელისა და წმიდისა პატრიარქისა ევსტათი ანტიოქიელისა – ქართლის ეკლესიათა მაკურთხეველისაითა; წმიდათა მოციქულთა სწორთა: მეფისა მირიანისა და დედოფლისა ნანაისითა; წმიდათა მამამთავართა ჩუენთა: პეტრე, სამუელ, სარმიან, მამაი, არსენ, მელქისედეკ, იოანე-ოქროპირ, ნიკოლოზ, ევდიმოზ, იოსებ, კირიონ, ამბროსისაითა; ღირსისა მამისა ჩუენისა იოვანე ზედაზნელისა და ათორმეტთა მისთა მოწაფეთა, მეორედ განმანათლებელთა საქართველოს ეკლესიისა და მარადის მფარველთა მისთა და წმიდისა მღდელმოწამისა ნეოფიტე ურბნელისაითა; ღმრთივ-განბრძნობილთა ნეტართა მამათა ჩუენთა: ილარიონ ქართველისა, სერაპიონ ზარზმელისა, გრიგოლ ხანძთელისა და საბა იშხნელისაითა; ღირსთა მამათა ჩუენთა ათონელთა: იოვანე და გაბრიელ ქართველთა, იოვანე თორნიკ-ყოფილისა და ეფთვიმე და გიორგი მთაწმინდელთაითა; წმიდათა დიდებულთა და ღუაწლისა-მძლეთა მოწამეთა ჩუენთა: რაჟდენისა, ევსტათი მცხეთელისა, ჰაბო ტფილელისა, მიქაელ-გობრონისა, თევდორე მღდლისა, ქრისტეფორე გურულისა, ნიკოლოზ დვალისა, კოზმანისა, არგვეთისა მთავართა დავით და კონსტანტინესა და კონსტანტინე მთავრისაითა; წმიდისა მთავარ-მოწამისა ბიძინასა და წმიდათა დიდებულთა მოწამეთა: შალვა და ელიზბარ ქსნის ერისთავთაითა; წმიდისა მოწამისა შალვა ახალციხელისა და წმიდათა ათთა-ბევრთა მოწამეთა, ტფილისს ხუარაზმელთაგან მოწყუედილთაითა; წმიდათა მოწამეთა ექვსი ათასთა გარეჯელთა ბერთა და მრავალთა წმინდათა მამათა და დედათა, აჭარაში თურქთაგან წამებულთაითა; წმიდისა მღდელმოწამისა ანთიმოზ ივერიელისა, და წმიდათა ღუაწლისამძლეთა მეფეთა და დედოფალთა: მირდატ, აშოტ, არჩილ, დემეტრე, ლუარსაბ, შუშანიკ და ქეთევანისაითა; წმიდათა კეთილ-მორწმუნეთა და დიდთა მეფეთა ჩუენთა: ვახტანგ გორგასალისა, დავით აღმაშენებელისა, დემეტრე-დამიანესა, თამარისა, სოლომონ პირველისა და სოლომონ მეორისაითა; წმიდისა ილია მართლისა, ექვთიმე ღმრთისკაცისა და ექვთიმე აღმსაარებლისაითა; წმიდათა აღმსაარებელთა მამათა ჩუენთა, იოვანესი და გიორგი-იოანე ბეთანიელთა და ღირსისა მამისა ჩუენისა არქიმანდრიტისა გაბრიელისა, აღმსაარებელისა და სალოსისაითა; წმიდათა და მართალთა მშობელთა ღმრთისაითა იოაკიმ და ანნაისითა (და წმიდისა სახელი, რომლისა არს ტაძარი და დღის წმიდანი მოიხსენიოს), და ღირსისა და ღმერთშემოსილისა დედისა ჩუენისა საბიანასითა, და ყოველთა წმიდათა შენთაითა, გევედრებით შენ, მრავალმოწყალეო ღმერთო, შეისმინე ჩუენ ცოდვილთა ვედრებაი, და შეგვიწყალენ ჩუენ.

გუნდი: უფალო, შეგვიწყალენ (12-გზის).

მღდელმან: წყალობითა და მოწყალებითა და კაცთმოყუარებითა მხოლოდშობილისა ძისა შენისაითა, რომლისა თანა კურთხეულ ხარ, თანა ყოვლადწმიდით, სახიერით, და ცხოველსმყოფელით სულით შენითურთ, აწ და მარადის და უკუნითი უკუნისამდე.

გუნდი: ამინ.

გალობა 7, კურთხეულარსა

ღირსო დედაო საბიანა, ევედრე ღმერთსა ჩუენთვის

ნაცვალად ედემისა სამოთხედ განღებულად აქუნდათ რაი სავანე შენი დედათა, ღუარითა მით საშუებელთა შენთაითა აღვსებულნი გმადლობდენ და აკურთხევდენ უფალსა, ღმერთსა მამათასა.

ღირსო დედაო საბიანა, ევედრე ღმერთსა ჩუენთვის

ნათელ-უცთომელ ექმენ რაი ცოდვისა წყუდიადითა დაფარულთა სულთა, გულის-თქმათა ნისლსა აოტებდი მათგან სწავლათა შენთა ნათლითა, და გამოსჩნდი, ვითარცა კანონ დედათა მოწესეთა.

დიდებაი მამასა და ძესა და წმიდასა სულსა.

განათლებულმან ბრწყინვალებითა მადლთა სულიერთა, ღირსო, ვითარცა სუეტმან ცეცხლისამან, განაპენ ზღუანი განსაცდელთანი, აწ ჩუენცა წარგვხადე ყოველნი სენნი და ბოროტის კვეთებანი.

აწ და მარადის და უკუნითი უკუნისამდე, ამინ.

გიხაროდენ შენ, ასულო ადამისო; გიხაროდენ, სძალო ღმრთისაო; გიხაროდენ, მშობელო მაცხოვრისაო, რომელმან დაიტიე შემოქმედი შენი, მეოხ-გვეყავ მარადის.

გალობა 8, აკურთხევდითსა

ღირსო დედაო საბიანა, ევედრე ღმერთსა ჩუენთვის

წელნი ცხორებისა შენისანი განასრულე რაი კეთილად, სული შენი შეჰვედრე ქრისტესა, და დაგამკვიდრა სასუფეველსა თვისსა, ხოლო წმიდაი ნეშტი შენი, პატივითა დაკრძალეს სამარტვილოსა მას დედათასა, და ნაწილთა შენთა სამარხოი, ვითარცა წყაროი მადლთაი ეპყრა ქართველთა.

ღირსო დედაო საბიანა, ევედრე ღმერთსა ჩუენთვის

დავიწყებისა მიზეზი არს სიკუდილი, არამედ ღუაწლი შენი მოიხსენა ღირსმან გიორგი `მცირემან~ `ცხორებასა~ მას გიორგი ათონელისასა, და აღგვძრა ქებად შენდა და დიდებად ღმრთისა. მას ევედრე აწ, რაითა დაგვიფაროს ბრძოლათაგან ეშმაკისათა, საცთურთაგან ხორციელთა და შფოთთაგან სოფლისათა.

დიდებაი მამასა და ძესა და წმიდასა სულსა

პატიოსანი სახსენებელი შენი დაუტევე რაი ერსა შენსა, ღუაწლი შენი განადიდა ეკლესიამან ჩუენმან, და გვიწესს ყოველთა შვილთა თვისთა ქებით შესხმად შენდა და გალობად ღმრთისა, აწ ვედრებად ნუ დასცხრები მისა მიმართ, რაითა წარგვიმართოს სინანულისა მის გზისა მიმართ მაცხოვნებელისა.

აწ და მარადის და უკუნითი უკუნისამდე, ამინ.

სჯულისა კიდობანმან მოგასწავა შენ, ღმრთისმშობელო, არათუ ფიცარნი გაქუნდეს შენი, არამედ ქრისტე ღმერთი სჯულისმდებელი, რომელი იგი უსჯულომან ერმან ჯუარს აცუა ხსნად ჩუენდა, რომელნი ვიტყვით: ღმერთსა და უფალსა უგალობდით და ამაღლებდით მას უკუნისამდე.

გალობა 9, ადიდებდითსა

ძლისპირი: მტვირთველმან გამოუცდელმან უხრწნელებისამან, სიტყუასა დამბადებელსა ავასხა ბუნებათაი. მოვედ, უბიწოო, ქალწულო, ღმრთისმშობელო, შენგან შობილსა თანა მასწავე მორწმუნეთა, რაითა ღირს ვიქმნეთ ჩუენ დიდებად შენდა.

ღირსო დედაო საბიანა, ევედრე ღმერთსა ჩუენთვის

არაი მხოლოი მკვიდრ ხარ შენ ზეცისაი, არამედ მლოცველი და მსწრაფლშემწე, და მფარველი ერისა ჩუენისაი, ამისთვისცა აღგძრავთ მეოხებად ღმრთისა მიმართ, რაითა დაგვიფაროს ბოროტისა მახეთაგან და ყოვლისაგან საცთურისა.

ღირსო დედაო საბიანა, ევედრე ღმერთსა ჩუენთვის

ძალითა ქრისტესითა მორწმუნეთა მისთა შემწედ უძლეველად გამოსჩნდი, და შეწევნითა საღმრთოითა ჰკურნებ რაი სენთა და სალმობათა. აწ ჩუენცა მოგუხედენ ზეცით-გარდამო, სანატრელო, და გვიხსნენ სულიერთა და ხორციელთა უძლურებათაგან.

დიდებაი მამასა და ძესა და წმიდასა სულსა

მაუწყებელ-არს მოღუაწებათა შენთა ტაძრისი, და ხმა მაღლად ჰქადაგებს ლოცვათათვის შენთა მხურვალეთა, ხოლო ჩუენ გული გვითქმს მისლვად წმიდასა მას სავანესა, აღმოაცენებს რაი მადლსა ჭეშმარიტსა და აღგვადგინებს დიდებად ყოვლადწმიდისა სამებისა.

აწ და მარადის და უკუნითი უკუნისამდე, ამინ.

ძუელი სჯული მოგასწავებს, ქალწულო წმიდაო, და ახალი აღგიარებს ღმრთისმშობლად, უსძლოო, და ჩუენ მორწმუნენი სარწმუნოებით ვიტყვით: მშობელო სიტყვისაო, ვედრებად ნუ დასცხრები ღმრთისა მიმართ მოსავთა შენთათვის.

ღირს არს ჭეშმარიტად რაითა გადიდებდეთ შენ, ღმრთის-მშობელო, რომელი მარადის სანატრელ იქმენ, ყოვლად უბიწოდ და დედად ღმრთისა ჩუენისა, უპატიოსნესსა ქერობინთასა და აღმატებით უზესთაესსა სერაბინთასა, განუხრწნელად მშობელსა სიტყვისა ღმრთისასა, მხოლოსა ღმრთისმშობელსა გალობით გადიდებთ.

მღდელმან აკმიოს; მკითხველი ან ერისკაცი კითხულობს:

შემოკრბით, ჰოი, მონაზონნო, სამღდელოთა და ერთა თანა, რაითა შესხმითა სულიერითა შევამკობდეთ სანატრელსა დედასა ჩუენსა საბიანას, სამცხის დედათა სავანისა კეთილად განმგებელსა მოღუაწესა, და ვაქებდეთ განმაძლიერებელსა მისსა, ქრისტესა, რომელმანცა მოანიჭა ესევითარი დედაი და მსწრაფლ-შემწე დედისა მისისა წილ-ხუდომილსა ერსა ჩუენსა.

ჰოი, მადლთა შენთა სიმრავლესა, დედაო რომელმან დიდებულად შეამკევ ივერთა ეკლესიაი ცხორებისა შენისა ბრწყინვალებითა, აწ გვიმეოხენ წინაშე ღმრთისა, რაითა არა სამართლად მოგვაგოს ბოროტთა საქმეთა ჩუენთათვის და გვიხსნნას გარე-მოდგომილთა მძვინვარეთა ჭირთა და ურვათაგან.

აწ ვინ აღრაცხავს ღუაწლსა შენსა საკვირველსა, ღირსო დედაო საბიანა, რამეთუ იყავ ჭეშმარიტი დედაი ყოველთა შენდა მოლტოლვილთა, და ღმრთისმშობლისა მიმართ დიდად მვედრებელი ერისათვის შენისა და კეთილად წარმართებისათვის მისისა, აწ კუალად შეგვავედრე სახიერებასა მისსა, რაითა მოგვანიჭოს განცდაი თვისთა ცოდვათაი, და ვითარცა უძღებნი შვილნი, უკუნ-გვაქციოს წიაღთა მამისა ჩუენისათა, რაითა ყოველნი ვიქმოდეთ სამართალსა და სამწმიდაარსობითა ვაქებდეთ ღმერთსა:

წმიდაო ღმერთო, წმიდაო ძლიერო, წმიდაო უკუდაო, შეგვიწყალენ ჩუენ (3-გზის).

ყოვლადწმიდაო სამებაო, შეგვიწყალენ ჩუენ; უფალო, გვიხსენ და გვილხინე ცოდვათა ჩუენთაგან; მეუფეო, შეგვინდვენ უსჯულოებანი ჩუენნი; წმიდაო მოიხილე და განჰკურნენ უძლურებანი ჩუენნი სახელისა შენისათვის.

უფალო, შეგვიწყალენ. (3-გზის).

მღდელმან: რამეთუ შენი არს სუფევაი…

დიდებაი მამასა და ძესა და წმიდასა სულსა

უფალო, შემიწყალენ ჩუენ, რამეთუ შენ გესავთ, ნუ განმირისხდები ჩვენ ფრიად, და ნუცა მოიხსენებ უსჯულოებათა ჩუენთა, არამედ მოიხილე ჩუენზედა წყალობითა, ვითარცა სახიერ ხარ, და გვიხსენ ჩუენ სამართლად რისხვისაგან შენისა, რამეთუ შენ ხარ ღმერთი ჩუენი, და ჩუენ ვართ ერნი შენნი, ყოველნივე ქმნულნი ხელთა შენთანი ვართ და სახელი შენი წოდებულ არს ჩუენ ზედა და შემიწყალენ ჩუენ.

აწ და მარადის და უკუნითი უკუნისამდე, ამინ.

გუნდი: უფალო, შეგვიწყალენ (3-გზის).

გუნდი: უფალო, შეგვიწყალენ (12-გზის).

გუნდი: ამინ.

სავედრებელი ლოცვა

ჰოი, ყოვლად დიდებულო და ღუაწლითა განბრწყინვებულო დედაო საბიანა, დიდო წინამძღვარო ტაძრისის სავანისაო, და მკვიდრო ზეცისა სასუფეველისაო, სუეტო და სიმტკიცეო ეკლესიისაო და განმანათლებელო და მფარველო ერისა ჩუენისაო; მწეო და კანონო მონაზონთაო და შესავედრებელო და ძალო სარწმუნოებითა შენდამი შევრდომილთაო!

ჰოი, მონაზონთა და მოღუაწეთა სიქადულო, ღმრთივგანბრძნობილო დედაო საბიანა! რომელმან ყოველივე ხორციელი ნებაი დაუტევე და სათნო-ეყავ ზეცათა მეუფესა, აწცა შეგვავედრე სახიერებასა მისსა, აღგვაორძინოს და განგვამრავლოს და აღგვავსოს სულითა სიბრძნისაითა, ურთიერთასისა სიყუარულითა და საღმრთოისა გულისხმის-ყოფისაითა, რაითა არცაღა განმცემელ ვექმნნეთ სიქადულსა ჩუენსა მართლმადიდებლობასა, და დაგვიცვას მტერისა საფრხისაგან, ძმათა შუღლისა და ეშმაკთა მძლავრებისაგან. ყოვლადძლიერითა მადლითა ლოცვისა შენისაითა დაიფარე და მსახურებასა შინა განაძლიერე უწმიდესი და უნეტარესი, სრულიად საქართველოს კათალიკოს-პატრიარქი, მცხეთა-თბილისის მთავარეპისკოპოსი, და ბიჭვინთისა და ცხუმ-აფხაზეთის მიტროპოლიტი დიდი მეუფე, მამაი ჩუენი ილია, ყოვლადსამღდელონი მიტროპოლიტნი, მთავარ-ეპისკოპოსნი და ეპისკოპოსნი, პატიოსანნი მღდელნი, ქრისტეს მიერ დიაკონნი და ყოველნი სამონაზვნო წესნი, ზიარნი მართლმადიდებელისა ეკლესიისანი და ყოველნი მართლმორწმუნენი ქრისტეანენი.

ჰოი, დედათა შორის მოძღურებათა სიმაღლითა განთქუმულო და მოღუაწებითა საკვირველო, ყოვლად ნეტარო დედაო საბიანა! რომელთა გვიპყრიეს საჭურველად მტკიცედ სახელი შენი და პატივ-ვჰსცემთ ხსენებასა შენსა განათლებულსა, აწ შეგვავედრე იესუს, უფალსა ჩუენსა და მაცხოვარსა, რაითა მოგუანიჭოს მრავალ-ჟამ კეთილ-სუფევით ცხორებაი, მართლმადიდებლობით განათლებაი, კეთილთა საქმეთა მიერ განსუენებაი, სასუფეველსა ცათასა განბრწყინვებაი, ანგელოზთა თანა გალობაი, წმიდათა თანა სუფევაი, და შენ თანა დიდებაი და მადლობაი, რამეთუ მისა ჰშუენის ყოველი დიდებაი, პატივი და თაყუანისცემაი, თანა მამით და სულით წმიდითურთ, აწ და მარადის, და უკუნითი უკუნისამდე, ამინ.

მღდელმან: სიბრძნით!

ყოვლადწმიდაო ღმრთისმშობელო, გუაცხოვნენ ჩუენ.

მღდელმან: დიდებაი შენდა, ღმერთო ჩუენო, დიდებაი შენდა.

უფალო, შეგვიწყალენ. (3-გზის). გუაკურთხენ.

მღდელმან: ჩამოილოცოს.

გუნდი: ამინ.

უფალო, შეგვიწყალენ (3-გზის)

უფალო, იესუ ქრისტე, ძეო ღმრთისაო, ლოცვითა ყოვლადწმიდისა დედისა შენისაითა, ღირსისა დედისა ჩუენისა საბიანასითა და ყოველთა წმიდათაითა, შეგვიწყალენ ჩუენ, ამინ.

ხატის მთხვევასა ზედა ვგალობთ ესრეთ:

ზეგარდამოითა ნათლითა ჰბრწყინავ, ჰოი, დედაო საკვირველო, და საღმრთოითა ძალითა მოგუმადლებ სათხოვართა კეთილად აღსრულებასა, რომელნი ესე პატივს-გცემთ და გევედრებით, ყოვლად ნეტარო საბიანა, აწ ჩუენცა შეგვეწიე წინაშე ღმრთისა, რაითა სულნი ჩუენნი იხსნნეს მონებისაგან ეშმაკისა და ტყვეობისაგან ვნებისა, ხოლო ჟამსა მას შინა განსჯისასა განგვარინოს საუკუნეთა მათ მწარეთა სატანჯველთა.

ყოვლადწმიდაო ღმრთისმშობელო, მოგუხედენ სარწმუნოებითა შევრდომილთა და სურვილითა ამბორის-მყოფელთა, ღირსისა დედისა ჩუენისა საბიანას ხატისასა, რაითა მადლი მისი და წყალობაი შენი თანამავალ მეყავნ ჩუენ ყოველთა დღეთა ცხორებისა ჩუენისათა.

ავტორ-შემდგენელი: თინათინ მჭედლიშვილი

Tags პარაკლისი

პარაკლისები

პარაკლისი შანხაისა მთავარეპისკოპოსისა იოანესი

სავედრებელი პარაკლისი

შანხაისა და სან-ფრანცისკოს მთავარეპისკოპოსისა

წმიდისა იოანესი

განმანათლებლისა და საკვირველმოქმედისა

მღდელი: კურთხეულ არს-ი.

დიდებაი შენდა, ღმერთო ჩუენო, დიდებაი შენდა.

წმიდაო ღმერთო, წმიდაო ძლიერო, წმიდაო უკუდაო, შეგვიწყალენ ჩუენ (3-გზის).

დიდებაი მამასა და ძესა და წმიდასა სულსა, აწ და მარადის, და უკუნითი უკუნისამდე, ამინ.

უფალო, შეგვიწყალენ (3-გზის).

მღდელი: რამეთუ შენი არს სუფევაი…

გუნდი: ამინ.

უფალო, შეგვიწყალენ (12-გზის).

მოვედით, თაყუანის-ვსცეთ მეუფესა ჩუენსა ღმერთსა.

მოვედით, თაყუანის-ვსცეთ და შეუვრდეთ ქრისტესა მეუფესა ჩუენსა ღმერთსა.

მოვედით, თაყუანის-ვსცეთ და შეუვრდეთ თვით ქრისტესა მეუფესა და ღმერთსა ჩუენსა.

ალილუია, ალილუია, ალილუია, დიდებაი შენდა ღმერთო.

ალილუია, ალილუია, ალილუია, დიდებაი შენდა, ღმერთო ჩუენო, დიდებაი შენდა.

მუხლი 1. აუვარებდით უფალსა, რამეთუ კეთილ, რამეთუ უკუნისამდე არს წყალობაი მისი.

მუხლი 2. ყოველი თესლები გარე მომადგა მე, და სახელითა უფლისაითა ვერეოდე მათ.

მუხლი 3. არა მოვკუდე, არამედ ვცხოვნდე, და განვსთქუნე მე საქმენი უფლისანი.

ტროპარი, ხმაი 5.

ზრუნვაი შენი სამწყსოისა შენისათვის ჟამსა მწირობისა მისისასა, და ლოცვანი შენნი, ყოვლისა სოფლისათვის დღითა და ღამითა აღვლენილნი, აღიწეოდა ღმრთისა მიმართ, და ჩუენცა ვსცანთ რაი სიყუარული შენი, წმიდაო განმანათლებელო იოანე, ღმრთისა მიერ მარადის განწმედილი წმიდათა საიდუმლოთა აღსრულებითა, მსწრაფლ მიივლტოდი რაი ტანჯულთა მიმართ, მკურნალო სახარულევანო, მხურვალედ გევედრებით: მოსწრაფე იქმენ შეწევნად ჩუენდა, რომელნი პატივის-გცემთ ყოვლითა გულითა.

დიდებაი… ტროპარი (იგივე) აწდა…

მიწყალე მე, ღმერთო, დიდითა წყალობითა შენითა და მრავლითა მოწყალებითა შენითა აღხოცე უსჯულოებაი ჩემი. უფროის განმბანე მე უსჯულოებისა ჩემისაგან და ცოდვათა ჩემთაგან განმწმიდე მე, რამეთუ უსჯულოებაი ჩემი მე უწყი, და ცოდვაი ჩემი წინაშე ჩემსა არს მარადის. შენ მხოლოსა შეგცოდე და ბოროტი შენ წინაშე ვყავ, რაითა განმართლდე სიტყუათაგან შენთა და სძლო სჯასა შენსა, რამეთუ ესერა, უსჯულოებათა შინა მიუდგა და ცოდვათა შინა მშვა მე დედამან ჩემმან. რამეთუ ესერა, ჭეშმარიტებაი შეიყუარე, უჩინონი და დაფარულნი სიბრძნისა შენისანი გამომიცხადენ მე. მასხურო მე უსუპითა და განვწმიდნე მე, განმბანო მე და უფროის თოვლისა განვსპეტაკნე. მასმინო მე გალობაი და სიხარული და იხარებდენ ძუალნი დამდაბლებულნი. გარე მიაქციე პირი შენი ცოდვათა ჩემთაგან და ყოველნი უსჯულოებანი ჩემნი აღხოცენ. გული წმიდაი დაჰბადე ჩემ თანა, ღმერთო, და სული წრფელი განმიახლე გუამსა ჩემსა. ნუ განმაგდებ მე პირისა შენისაგან და სულსა წმიდასა შენსა ნუ მიმიღებ ჩემგან. მომეც მე სიხარული მაცხოვარებისა შენისაი და სულითა მთავრობისაითა დამამტკიცე მე. ვასწავლნე უსჯულოთა გზანი შენნი და უღმრთონი შენდა მოიქცენ. მიხსენ მე სისხლთაგან, ღმერთო, ღმერთო ცხორებისა ჩემისაო; იხარებდეს ენაი ჩემი სიმართლესა შენსა. უფალო, ბაგენი ჩემნი აღახუენ, და პირი ჩემი უთხრობდეს ქებულებასა შენსა. რამეთუ უკეთუმცა გენება, მსხუერპლი შე-მცა-მეწირა, არამედ საკუერთხი არა გთნდეს. მსხუერპლი ღმრთისა არს სული შემუსრვილი, გული შემუსრვილი და დამდაბლებული ღმერთმან არა შეურაცხ-ჰყოს. კეთილი უყავ, უფალო, ნებითა შენითა სიონსა და აღეშენნენ ზღუდენი იერუსალემისანი. მაშინ გთნდეს მსხუერპლი სიმართლისაი, შესაწირავი და ყოვლად-დასაწუელი, მაშინ შეიწირნენ საკურთხეველსა შენსა ზედა ზუარაკნი.

გალობაი 1, უგალობდითსა, ხმაი 2

ძლისპირი: ღელვათა დაანთქა პირველად ფარაო ეტლებითურთ და აღჭურვილით ძლიერად სპარაზენით სიტყუამან მამისამან, რომელი განხორციელდა ჩუენ ცოდვილთათვის, რომელსა უგალობთ: ღმერთო დიდებულო, დიდებულ-ხარ.

წმიდაო მღდელმთავარო იოანე, ევედრე ღმერთსა ჩუენთვის.

მწყემსობითა მოციქულებრითა მტკიცედ ჰგიებდი რაი მართალსა ზედა სარწმუნოებასა, ნათელნი ქადაგებათა შენთანი სახედ შარავანდედთა განჰფინენ უცხოთა ქუეყანათა, და გულნი მრავალთანი აღავსენ მდინარეთაგან მადლისა შენისაისა.

წმიდაო მღდელმთავარო იოანე, ევედრე ღმერთსა ჩუენთვის.

ნეტარ ხარ შენ, მთავარეპისკოპოსო იოანე, რომელი იქმენ მეგობარ ქრისტე ღმრთისა, წმიდაი და უბიწოი ყოველთა შეგინებათა და საქმეთაგან ბოროტთა, და გამოუჩნდი ნათლად და სვეტად ჭეშმარიტებისა მრავალთა.

დიდებაი მამასა და ძესა და წმიდასა სულსა

მარადის ხვიდოდი რაი გზასა მას ფრიად საჭირველსა, რომელსა ზედა დაგადგინა ღმერთმან, იქმენ მოძღუარ და წარმმართებელ მღდელთა და მონაზონთა, ნეტარო იოანე, და ტკბილი მამაი გლახაკთა, ობოლთა და ტანჯულთაი.

აწ და მარადის და უკუნითი უკუნისამდე, ამინ.

ყოვლად წმიდაო სძალო, უხრწნელო, განანათლე და წმიდა ჰყავ გულისსიტყუაი და სული ჩემი, გევედრები, და განსდევნე არმური უგუნურებისა ჩემისაი და წყუდიადი ცოდვათა მათ ჩემთაი, რაითა ჯეროვნად გიგალობდე შენ.

გალობაი 3, განძლიერდასა

ძლისპირი: კლდესა ზედა სარწმუნოებისასა დამამტკიცე და განავრცე პირი ჩემი ზედა მტერთა ჩემთა და ახარე სულსა ჩემსა, რაითა ხმა-ვჰყო შენდა მიმართ, მხოლოო, რამეთუ არავინ არს წმიდაი შენსა გარეშე, ღმრთისა ჩემისა.

წმიდაო მღდელმთავარო იოანე, ევედრე ღმერთსა ჩუენთვის.

იშევ რაი მშობელთაგან კეთილმსახურთა, დასაბამსავე სიყრმისა შენისასა აღვსებულ იყავ სიყუარულითა ღმრთისაითა, ეგრეთვე აწ განამტკიცე გულნი ჩუენნი ქრისტეს სარწმუნოებასა შინა, და მოგვანიჭე მადლი მოწყალებისაი.

წმიდაო მღდელმთავარო იოანე, ევედრე ღმერთსა ჩუენთვის.

მრავალსა წელსა განისწავლებოდი რაი ღმრთისმეტყველებასა შინა ბელგრადსა, რუსთა ეკლესიასა შინა ერთგულად მსახურებდი უფალსა, და ბერად აღგკვეცეს რაი, ღირსო, ვითარცა დაუცხრომელი მოღუაწე, გაკურთხეს ხუცეს-მონაზონად.

დიდება მამასა და ძესა და წმიდასა სულსა

უწყოდენ რაი სიბრძნე შენი და განსწავლულობაი, დაგადგინეს მასწავლელად საღმრთოისა სჯულისა, და დაუცხრომელად იღუწიდი რაი აღზრდად სულთა და გონებათა ყრმათასა, აღსძარცვიდი ზრქელსა საბურველსა თუალთაგან სულისათა.

აწ და მარადის და უკუნითი უკუნისამდე, ამინ.

განჰკურნენ წყლულებანი სულისა ჩემისანი, და გონებაი ჩემი, დაბნელებული უდებებითა, განანათლე, ღმრთისმშობელო, რაითა გიგალობდე: არავინ არს წმიდაი შენებრ, უბიწოო, და უხრწნელ შენსა გარეშე, დედოფალო.

გუნდი: უფალო, შეგვიწყალენ (3-გზის).

მღდელი: მერმეცა გევედრებით ღმრთივდაცულისა ერისა ჩუენისა და მეუფებისა მისისათვის (ქრისტესმოყუარისა მთავრობისა და მხედრობისა მისისათვის).

გუნდი: უფალო, შეგვიწყალენ (3-გზის).

მღდელი: მერმეცა გევედრებით უწმიდესისა და უნეტარესისა, სრულიად საქართველოს კათოლიკოს-პატრიარქისა, მცხეთა-თბილისის მთავარეპისკოპოსისა და ბიჭვინთისა და ცხუმ-აფხაზეთის მიტროპოლიტისა, დიდისა მეუფისა, მამისა ჩუენისა ილიასათვის, და ყოვლადუსამღდელოესისა (აქა მოიხსენეთ ადგილობრივი მღდელმთავარი), და ყოველთა ქრისტეს მიერ ძმათა ჩუენთათვის.

გუნდი: უფალო, შეგვიწყალენ (3-გზის).

მღდელი: მერმეცა ვევედრნეთ უფალსა ღმერთსა ჩუენსა, რაითა შეიწყალნეს… (აქა მოიხსენეთ სახელდებით ისინი, ვისთვისაც ევედრებით ღმერთსა).

გუნდი: უფალო, შეგვიწყალენ (3-გზის).

მღდელი: განამრავლე, უფალო, ჟამნი და წელნი ცხორებისა მათისანი და იხსნენ იგინი, უფალო, ყოვლისაგან ჭირისა, რისხვისა და იწროებისა, და ყოვლისაგან წყლულებისა სულისა და ხორცთაისა და მიუტევენ მათ ყოველი შეცოდებანი მათნი, ნებსითნი და უნებლიეთნი.

გუნდი: უფალო, შეგვიწყალენ (3-გზის).

მღდელი: მერმეცა გევედრებით ყოველთა ძმათა და ყოველთა ქრისტეანეთათვის.

გუნდი: უფალო, შეგვიწყალენ. (3-გზის).

მღდელი: რამეთუ მოწყალე და კაცთმოყუარე ღმერთი ხარ, და შენდა დიდებასა აღვავლენთ, მამისა, და ძისა, და წმიდისა სულისა, აწ და მარადის, და უკუნითი უკუნისამდე.

გუნდი: ამინ.

წარდგომაი, ხმაი 8.

ღმრთივგანბრძნობილად გამოსჩნდი შენ, ჰოი, კურთხეულო ძალითა მაღლისაითა, და ქრისტეს ეკლესიაი შეამკევ რაი ქადაგებითა და მოძღურებითა, ერნი ზეცისა და ქუეყანისანი ერთობითა ადიდებენ ხსენებასა შენსა, და აჰა, აწ ჩუენცა ვაქებთ საღმრთოსა მას მოქალაქობასა, რომელ აღასრულე ქუეყანასა ზედა და საკვირველსა სიმდაბლესა და დიდთა მათ ნიშთა და სასწაულთა შენთა, და გევედრებით: ნუ განგვაშორებ სიწმიდისა შენისა ძალსა და შეწევნასა, რაითა ვპოოთ განსუენებაი და შუებაი წარუვალი მოსავთა შენთა და მვედრებელთა.

გალობაი 4, უფალო მესმასა

წმიდაო მღდელმთავარო იოანე, ევედრე ღმერთსა ჩუენთვის.

ევლტოდი რაი კაცობრივსა მას დიდებასა, შორად განაყენე თავი თვისი მღდელმთავრად კურთხევასა, ამცნებდი რაი ხორციელთა უძლურებათა შენთა, გარნა ხელდასხმულ იქმენ ებისკოპოსად და მარადის სიბრძნითა ჰმტვირთველობდი ჯუარსა შენსა.

წმიდაო მღდელმთავარო იოანე, ევედრე ღმერთსა ჩუენთვის.

დაგადგინეს რაი მწყემსმთავრად შანხაისა, იტყოდი: „კაცთათვის მსახურებაი, მსახურებაა ღმრთისაი“, და მოჰკრებდი რაი ობოლთა და მშიერთა, გამოზრდიდი და განსწავლიდი სათნოებათა შინა.

დიდება მამასა და ძესა და წმიდასა სულსა

ღამეთა და დღეთა განლევდი რაი ლოცვასა და მღვიძარებასა შინა, დღეყოველ აღასრულებდი ღმრთისმსახურებასა, და მრავალგზის გიხილეს განბრწყინებული უნათლეს მზისა.

აწ და მარადის და უკუნითი უკუნისამდე, ამინ.

ღმრთისმეტყუელთა სიღრმე საიდუმლოთა შენთა ჰქადაგეს ყოვლად მიუწთომელად, უხრწნელო, რამეთუ გარე-შეუწერელი, განხორციელებული ჰშევ გამოუთქმელად.

გალობაი 5, ღამითგანსა

ძლისპირი: შენ, მნათობთა ნათლისა მომცემელო და განწირულთა მაცხოვარებაო, ქრისტე, მხსნელო ყოველთაო, შენდა აღვიმსთობთ, მეუფეო მშვიდობისაო, განგუანათლენ ჩუენ ნათლითა მით შენითა, რამეთუ ჩუენ შენსა გარეშე, სახიერ, სხუაი ღმერთი არაი ვიცით.

წმიდაო მღდელმთავარო იოანე, ევედრე ღმერთსა ჩუენთვის.

ღმრთისმეტყუელებასა შინა განსწავლული აღმოადენდი რაი მაცხოვნებელთა მათ სწავლათა, განითქუა სიწმიდე შენი ყოველსა ქუეყანასა, და მრავალნი გევედრებოდენ მეოხებასა წინაშე ღმრთისა და წმიდისა დედისა მისისა.

წმიდაო მღდელმთავარო იოანე, ევედრე ღმერთსა ჩუენთვის.

სჯულიერებითა და სიმდაბლითა შეესწორე რაი ძუელთა მათ ღმრთისმსახურთა მამათა, სიმხნითა გონებისაითა და უმანკოებითა გულისაითა შეჭურვილი ილოცვიდი სამწყსოისათვის შენისა, აწ ჩუენცა მეოხ-გყოფთ ღმრთისა მიმართ, გვიხსნნეს ყოვლისაგან ძვირისა.

დიდებაი მამასა და ძესა და წმიდასა სულსა

სამწყსოისა თანა განევლტოდი რაი ღმრთისმბრძოლსა მას მთავრობასა ჩინეთისასა, დაემკვიდრეთ მახლობელსა მას კუნძულსა ფილიპინებისასა, და მხურვალითა ლოცვითა განაქარვებდი საფრხეთა ღელვათა და ქარიშხალთასა.

აწ და მარადის და უკუნითი უკუნისამდე, ამინ.

ახლად ყრმად გვიშევ, ქალწულო წმიდაო, პირველ ჟამთა შობილი მამისაგან, სიტყუაი მხოლოი დაუსაბამოი, მას ევედრე, ვითარცა ძესა და ღმერთსა შენსა, რაითა შეგვიწყალნეს, რომელნი აღგიარებთ განწმედილითა გულითა ღმრთისმშობელად, ყოვლად წმიდაო.

გალობაი 6, ღაღადყავსა

ძლისპირი: ღელვამან ცოდვისამან მომიცვა მე და მრავალსა მოწყალებასა შენსა მოვივლტი: აღმომიყუანე, სახიერ, დანთქმისაგან, ღმერთო ჩემო, გევედრები.

წმიდაო მღდელმთავარო იოანე, ევედრე ღმერთსა ჩუენთვის.

გენება რაი ხსნაი სამწყსოისა შენისა განსაცდელთაგან, გარდიყვანე ამერიკას დიდითა ღვაწლითა, და ჰმწყსიდი კეთილად, გარნა წაგგზავნეს შენ მთავარეპისკოპოსად დასავლეთ ევროპისა.

წმიდაო მღდელმთავარო იოანე, ევედრე ღმერთსა ჩუენთვის.

დამკვიდრდი რაი პარიზსა, მწყსიდი, ვითარცა სლავთა, ეგრეთცა სხუათა სამრევლოთა, და ენათა მათსა ზედა ქადაგებდი და აღასრულებდი რაი ლოცვათა, ყოველთა აღძრვიდი დიდებად ღმრთისა.

დიდებაი მამასა და ძესა და წმიდასა სულსა

გამოსჩნდი რაი შემწედ სამწყსოისა შენისა ჭირთა და განსაცდელთა შინა, წმინდანად გრაცხვიდენ შენ მრავალნი და მადლობდენ ღმერთსა, წმიდათა შორის საკვირველსა.

აწ და მარადის და უკუნითი უკუნისამდე, ამინ.

ცათა უვრცელეს იქმნა საშოი შენი, რამეთუ ღმერთი დაიტიე, უსძლოო სძალო, რომელი დაუტევნელ არს და გარეშეუწერელ დაბადებულთაგან.

მღდელი: მერმე და მერმე მშვიდობით უფლისა მიმართ ვილოცოთ.

გუნდი: უფალო, შეგვიწყალენ.

მღდელი: ყოვლადწმიდისა, უხრწნელისა, უფროისად კურთხეულისა, დიდებულისა დედოფლისა ჩუენისა ღმრთისმშობელისა, და მარადის ქალწულისა მარიამისა, და ყოველთა წმიდათა მომხსენებელთა, თავნი თვისნი და ურთიერთარს, და ყოველი ცხორებაი ჩუენი ქრისტესა ღმერთსა ჩუენსა შევვედროთ.

გუნდი: შენ, უფალო.

მღდელი: რამეთუ შენ ხარ მეუფე მშვიდობისაი, და მაცხოვარი სულთა ჩუენთაი, და შენდა დიდებასა აღუავლენთ მამისა, და ძისა, და წმიდისა სულისა, აწ და მარადის, და უკუნითი უკუნისამდე.

გუნდი: ამინ.

კონდაკი, ხმაი 4

მწყემსმთავარსა ქრისტესა შედგომილი, ურჩეულესად გამოსჩნდი შორის განმანათლებელთასა, და გაქუნდა რაი დაუცხრომელი ზრუნვაი სამწყსოისათვის შენისა, იხსენ ცხოვარნი შენნი უღმრთოთა მიერ წარწყმედისაგან, და განუჩინე რაი მშვიდობითი მისავლტოლველი, ნეტარო იოანე, განკურნებდი ყოველთა უძლურებათა მათთა, სულიერთა და ხორციელთაცა, აწ ჩუენთვისცა ევედრე ქრისტესა, რაითა აცხოვნოს სულნი ჩუენნი, რომელნი ესე შეუვრდებით პატიოსანთა ნაწილთა შენთა.

იკოსი, ხმაი 4

გამოგირჩია რაი უფალმან მწყემსმთავრად სამწყსოთა თვისთა, უცხოობასა შინა და ჟამსა მას მწირობისასა, დაუცხრომელითა ღვაწლითა აღაგზებდი მათ შორის ცეცხლსა სარწმუნოებისასა, აწ ჩუენცა გვიოხე წინაშე ღმრთისა, განგვიმრავლოს მწყემსნი და მოძღუარნი, შემკობილნი საქმითა და სიტყვითა, რაითა შენებრ ღირსებითა და სიმართლითა მსახურებდენ ეკლესიასა და ერსა, და ყოველთა აღძრვიდენ დიდებად ღმრთისა.

მღდელმან: მოხედენ, სიბრძნით. წარდგომაი, ხმაი 4

მღდელთა შენთა შეიმოსონ სიმართლე და წმიდანი შენნი იხარებდენ.

მუხლი: პირმან მართლისამან იწუართოს სიბრძნე და ენაი მისი იტყოდის მსჯავრსა

მღდელმან: უფლისა მიმართ ვილოცოთ.

გუნდი: უფალო, შეგვიწყალენ.

გუნდი: ამინ.

მღდელმან: ყოველი სული აქებდით უფალსა.

გუნდი: უფალო, შეგვიწყალენ (3-გზის).

გუნდი: და სულისაცა შენისა თანა

მღდელმან: მათესაგან წმიდისა სახარებისა საკითხავი.

გუნდი: დიდებაი შენდა, უფალო, დიდებაი შენდა.

მღდელმან: მოხედენ.

სახარებაი მათესი

ჰრქუა უფალმან თვისთა მოწაფეთა: თქვენ ხართ ნათელნი სოფლისანი. ვერ ხელ-ეწიფების ქალაქსა დაფარვად მთასა ზედა დაშენებულსა. არცა აღანთიან სანთელი და დადგიან ქუეშე ხვიმირსა, არამედ სასანთლესა ზედა, და ჰნათობნ იგი ყოველთა, რომელნი იყვნიან სახლსა შინა. ეგრეთ ბრწყინევდინ ნათელი თქუენი წინაშე კაცთა, რაითა იხილნენ საქმენი თქუენნი კეთილნი და ადიდებდენ მამასა თქუენსა ზეცათასა.

დიდებაი შენდა უფალო, დიდება შენდა.

დიდებაი მამასა და ძესა და წმიდასა სულსა.

მეოხებითა წმიდისა მღდელმთავრისა იოანესითა, მოწყალეო, აღხოცენ ცოდვათა ჩუენთა სიმრავლენი.

აწ და მარადის და უკუნითი უკუნისამდე, ამინ.

მიწყალე მე, ღმერთო, დიდითა წყალობითა შენითა და მრავლითა მოწყალებითა შენითა აღხოცენ უსჯულოებაი ჩემი და შემიწყალე მე, ღმერთო.

გერი: აღხვედ რაი მაღალსა მას კიბესა მღდელმთავრობისასა, ყოველნი განაკვირვე სულისა სიწრფელითა, და მრავალნი მოაქციე სარწმუნოებად ქრისტეს ღმრთისა მიმართ, აწ გვითხოვე მისგან მშვიდობით დაცვაი ყოვლისა სოფლისაი, და ერისა ჩუენისათვის ძლევაი ჯუარითა ყოველთა მტერთა ზედა, დამტკიცებაი მართლმადიდებლობისაი, და მადლი და წყალობაი სულთათვის ჩუენთა.

მღდელი: აცხოვნე, ღმერთო, ერი შენი, და აკურთხე სამკვიდრებელი შენი, მოხედენ სოფელსა შენსა წყალობითა და მოწყალებითა, აღამაღლე რქაი ქრისტეანეთა მართლმადიდებელთაი, და გარდამოავლინენ ჩუენ ზედა მდიდარნი წყალობანი შენნი, მეოხებითა ყოვლადწმიდისა დედოფლისა ჩუენისა ღმრთისმშობელისა, და მარადის ქალწულისა მარიამისაითა; ძლიერებითა პატიოსნისა და ცხოველსმყოფელისა ჯუარისაითა; მეოხებითა პატიოსანთა უხორცოთა ზეცისა ძალთაითა; პატიოსნისა, დიდებულისა, წინაისწარმეტყუელისა, წინამორბედისა და ნათლისმცემელისა იოვანესითა, წმიდისა დიდისა წინაისწარმეტყუელისა ელია თეზბიტელისა და მართლისა ენუქისითა; წმიდათა დიდებულთა, და ყოვლად-ქებულთა მოციქულთა თავთა, პეტრესა და პავლესითა; წმიდისა მოციქულისა თომასი და საქართველოს განმანათლებელთა მოციქულთა: ანდრია პირველწოდებულისა, სვიმონ კანანელისა, ბართლომესი, თადეოზისა და მატათაისითა; ღირსისა დედისა ჩუენისა, მოციქულთა სწორისა ქალწულისა ნინო ქართველთ განმანათლებელისა და წმიდათა მოციქულთა სწორთა: მეფისა მირიანისა და დედოფლისა ნანაისითა; წმიდათა შორის მამათა ჩუენთა, და მსოფლიოთა დიდთა მოძღუართა და მღდელმთავართა: ბასილი დიდისა, გრიგოლი ღმრთისმეტყუელისა, და იოვანე ოქროპირისაითა; წმიდათა შორის მამისა ჩუენისა ნიკოლოზ მირონ-ლუკიის მთავარეპისკოპოსისა და საკვირველთმოქმედისაითა; წმიდისა დიდებულისა და ღუაწლისა-მძლისა მოწამისა, ძლევა-შემოსილისა გიორგისა და წმიდათა დიდთა ქალწულ-მოწამეთა ბარბარესა და მარინესითა; წმიდათა მამამთავართა ჩუენთა: პეტრე, სამუელ, სარმიან, მამაი, არსენ, მელქისედეკ, იოანე-ოქროპირ, ნიკოლოზ, ევდიმოზ, იოსებ, კირიონ, და ამბროსისაითა; ღირსისა მამისა ჩუენისა იოვანე ზედაზნელისა და ათორმეტთა მისთა მოწაფეთა, მეორედ განმანათლებელთა საქართველოს ეკლესიისა და მარადის მფარველთა მისთა და წმიდისა მღდელმოწამისა ნეოფიტე ურბნელისაითა; ღმრთივ-განბრძნობილთა ნეტართა მამათა ჩუენთა: ილარიონ ქართველისა, სერაპიონ ზარზმელისა, გრიგოლ ხანძთელისა და საბა იშხნელისაითა; ღირსთა მამათა ჩუენთა ათონელთა: იოვანე და გაბრიელ ქართველთა, იოვანე თორნიკ-ყოფილისა და ეფთვიმე და გიორგი მთაწმინდელთაითა; წმიდათა დიდებულთა და ღუაწლისა-მძლეთა მოწამეთა ჩუენთა: რაჟდენისა, ევსტათი მცხეთელისა, ჰაბო ტფილელისა, მიქაელ-გობრონისა, თევდორე მღდლისა, ქრისტეფორე გურულისა, ნიკოლოზ დვალისა, კოზმანისა, არგვეთისა მთავართა დავით და კონსტანტინესა და კონსტანტინე მთავრისაითა; წმიდისა მთავარ-მოწამისა ბიძინასა და წმიდათა დიდებულთა მოწამეთა: შალვა და ელიზბარ ქსნის ერისთავთაითა; წმიდისა მოწამისა შალვა ახალციხელისა და წმიდათა ათთა-ბევრთა მოწამეთა, ტფილისს ხუარაზმელთაგან მოწყუედილთაითა; წმიდათა მოწამეთა ექვსი ათასთა გარეჯელთა ბერთა და მრავალთა წმინდათა მამათა და დედათა, აჭარაში თურქთაგან წამებულთაითა; წმიდათა ღუაწლისამძლეთა მეფეთა და დედოფალთა: მირდატ, აშოტ, არჩილ, დემეტრე, ლუარსაბ, შუშანიკ და ქეთევანისაითა და წმიდათა კეთილ-მორწმუნეთა და დიდთა მეფეთა ჩუენთა: ვახტანგ გორგასალისა, დავით აღმაშენებელისა, დემეტრე-დამიანესა, თამარისა და სოლომონისაითა; წმიდისა ილია მართლისა, ექვთიმე ღმრთისკაცისა და ექვთიმე აღმსაარებლისაითა; წმიდათა აღმსარებელთა მამათა ჩუენთა, იოვანესი და გიორგი-იოანე ბეთანიელთა და ღირსისა მამისა ჩუენისა არქიმანდრიტისა გაბრიელისა, აღმსაარებელისა და სალოსისაითა; წმიდათა და მართალთა მშობელთა ღმრთისაითა იოაკიმ და ანნაისითა (და წმიდისა სახელი, რომლისა არს ტაძარი და დღის წმიდანი მოიხსენიოს), და წმიდისა დიდისა მღდელმთავრისა, შანხაისა და სან-ფრანცისკოს მთავარეპისკოპოსისა იოანესი, განმანათლებლისა და საკვირველმოქმედისაითა, და ყოველთა წმიდათა შენთაითა გევედრებით შენ, მრავალ-მოწყალეო ღმერთო, შეისმინე ჩუენ ცოდვილთა ვედრებაი, და შეგვიწყალენ ჩუენ.

გუნდი: უფალო, შეგვიწყალენ (12-გზის).

გუნდი: ამინ.

გალობაი 7, კურთხეულარსა

ძლისპირი: ბრძანებამან უშჯულოისა მძლავრისამან უფროისად მოტყინარე აღაგზნა სახუმილი ყრმათათვის და ღმერთმან ყოველთამან ასხურა ცუარი ზეცით სამთა მათ მგალობელთა, რომელ-იგი არს კურთხეულ უკუნისამდე.

წმიდაო მღდელმთავარო იოანე, ევედრე ღმერთსა ჩუენთვის.

მოიძიე რაი საქმენი წმიდათაი, ვიდრე განყოფამდე რომის ეკლესიასა შინა მოღუაწეთაი, აღადგინე თაყვანისცემაი მათი ეკლესიასა შინა, და აწ მათთანა მდგომარემან წინაშე ღმრთისა, გვითხოვე აწ, მოგვანიჭოს შენებრი მხურვალებაი სარწმუნოებისაი.

წმიდაო მღდელმთავარო იოანე, ევედრე ღმერთსა ჩუენთვის.

ხატ იქმენ რაი ყოველთათვის ღმრთისმოსავობისა და სიწმიდისა, დაგადგინეს შენ, წმიდაო, მმართველად სან-ფრანცისკოს ეპარქიისა, და არა იზარებდი სლვად და მოხილვად სამწყსოისა შენისა, რაითა არავინ დაშთეს შეუწევნელად და უსმენელად საღმრთოისა მოძღურებისა.

დიდებაი მამასა და ძესა და წმიდასა სულსა

მწყემსისა კეთილისა იქმენ რაი სარწმუნოი მწყემსმთავარ, და მზრდელად და მწედ უქონელთა და ღატაკთა, ქრისტეს მსგავსად ასწავებდი ყოველთა, რაითა შეეწიონ ნაკლულევანთა და თუალუხვავად ამხილებდი მძლავრთა.

აწ და მარადის და უკუნითი უკუნისამდე, ამინ.

ვითარცა რაი ვენახმან დაუსხმელმან, გამოიღე ტევანი ცხორებისაი, ღმრთისა დედაო, და გვიწდიე ღვინოი წმიდა-მყოფელი, და მახარებელი გონებათაი, დამხსნელი სიმთრვალისა ბოროტისაი.

გალობაი 8, აკურთხევდითსა

ძლისპირი: სახუმილი იგი ცეცხლისაი ბაბილონს პირველად განიზოგა ღმრთისა მიერ, რამეთუ ქალდეველნი ალისა მისისაგან შეიწუნეს, ხოლო ყრმანი შეცურეულნი იტყოდეს: აკურთხევდით საქმენი უფლისანი უფალსა.

წმიდაო მღდელმთავარო იოანე, ევედრე ღმერთსა ჩუენთვის.

აღაშენე რაი ტაძარი ღმრთისმშობლის ხატისაი – `ყოველთა მწუხარეთა სიხარული~, უძლურთათვის იქმნა იგი მიზეზ კურნებისაი, გარნა ცილი დაგწამეს მართალსა შურითა საეშმაკოითა, და წარგადგინეს შენ წინაშე სამსჯავროისა.

წმიდაო მღდელმთავარო იოანე, ევედრე ღმერთსა ჩუენთვის.

განგამართლა რაი მსაჯულმან მადლითა ღმრთისაითა, არცხვინა ბოროტთა მათ ცილისმწამებელთა, და საღმრთოი სიხარული მოჰფინა პატივისმცემელთა შენთა, ეგრეთვე აწ იხსენ ერი ჩუენი წინააღმდგომთაგან და სძლე ურიცხუთა მათ მბრძოლთა ჩუენთა.

დიდებაი მამასა და ძესა და წმიდასა სულსა

სჯული ღმრთისაი გაქუნდა რაი გულსა შენსა ყოველსა ჟამსა, ბნელსა შინა ურწმუნოებისასა მსხდომარენი განანათლე ნათლითა სახარებისაითა, და ურიცხვი სული გამოიხსენ წარწყმედისაგან, აწ ჩუენცა დაგვიფარე სავნებელთაგან სულიერთა და ხორციელთაისა.

აწ და მარადის და უკუნითი უკუნისამდე, ამინ.

ვნებანი სულისა ჩემისანი განჰკურნენ სიტკბოებითა, დედოფალო, დაამშვიდე ცხოვრებაი და განანათლე სული ჩემი და წარმიმართე გზათა საღმრთოთა, რაითა მარადის გაკურთხევდე შენ, ყოვლად საგალობელო.

გალობაი 9, ადიდებდითსა

ძლისპირი: დაუსაბამოისაგან მამისა ძე ღმრთისაი გამოსჩნდა, ქალწულისაგან მხსნელად ჩუენდა განხორციელდა, განგუანათლებს დაბნელებულთა და შემოჰკრებს ერთად განბნეულთა, რაითა სარწმუნოებით მშობელსა მისსა ვადიდებდეთ.

წმიდაო მღდელმთავარო იოანე, ევედრე ღმერთსა ჩუენთვის.

სიწმიდითა განვლე რაი საწუთოი, გეუწყა ჟამი მიცვალებისა შენისაი, და წინაითვე ამცნე რაი მოწაფესა შენსა, აღესრულე მუხლთდადგმითა მლოცველი, წინაშე `კურსკ-კორენისა ღმრთისმშობლისა~, და სულსა შენსა წარუძღვა იგი წინაშე ღმრთისა.

წმიდაო მღდელმთავარო იოანე, ევედრე ღმერთსა ჩუენთვის.

ყოველსა ქუეყანასა განითქუა რაი მიცვალებაი შენი, წმიდაო, სამწყსოი შენი გეთხოვებოდა ცრემლთა დინებითა, და ლოცვითა და გალობითა დაგკრძალეს რაი საძვალესა, შენ მიერ აღშენებულისა ტაძრისასა, მყის შეეწეოდი ყოველთა შენდა მოლტოლვილთა.

დიდებაი მამასა და ძესა და წმიდასა სულსა

იქმნა რაი საფლავი შენი უძლურთათვის საუნჯედ მადლისა და წყაროდ კურნებათა, განითქუა სახელი შენი, ვითარცა საკვირველმოქმედისა მამისაი, და წმიდათა თანა შეგრაცხა რაი ეკლესიამან, ნეტარო, უხრწნელი ნეშტი შენი ლუსკუმითა დააბრძანეს ტაძარსა.

აწ და მარადის და უკუნითი უკუნისამდე, ამინ.

საიდუმლოი დიდი, დიდებულისა შობისა შენისაი განაკვირვებს ანგელოზთა, ღმრთივ-მიმადლებულო, და წმიდათა გუნდსა მოწყლავს სიყუარულითა და აღსძრავს მამათა საღმრთოდ გალობად შენდა _ ყოვლისა სოფლისა სასოისა.

მღდელი აკმევს; მკითხველი ან ერისკაცი კითხულობს:

განბრწყინდა რაი საღმრთოი მოქალაქობაი შენი, ყოვლად სანატრელო, იხარებს სან-ფრანცისკო, რამეთუ საუნჯედ საღმრთოდ უპყრიეს სამარტვილოი შენი, რომელსა შინა მდებარენი წმიდანი ნაწილნი შენნი უშურველად აღმოაცენებენ მადლსა ჭეშმარიტსა, და ყოველთა აღადგინებენ დიდებად ღმრთისა, რომელმან-იგი სამართლად გადიდა შენ ცხორებასაცა და შემდგომად სიკუდილისა, და საკვირველთმოქმედებითა და ნიშთა სიმრავლითა პატივ-გცა.

მოგემადლა რაი უღელი ქრისტეს ცხოვართა მწყემსობისაი, აჩუენე ყოველთა შუენიერებაი თავისა თვისისა ღმრთისად მიძღუანებისაი, ღირსო, და აღმაღლდი რაი ხორცთაგან მისა მიმართ, ძილსა შინა განუცხადე მოწაფესა შენსა: `დაღაცათუ მოვკუდი, გარნა ცხოელ ვარ~, და აწ წმიდათა დასთა თანა შერთული განსაცდელთაგან იხსნი ურვათა და კრულებათა შინა მყოფთა და ლხინებასა მიანიჭებ მვედრებელთა შენთა.

ვარსკულავად ელვარედ და უფლისა დიდებისა ქადაგად მოემადლე რაი ღმრთისა დავიწყებითა დაბნელებულსა ქუეყანასა, ასკეტურითა ცხორებითა შენითა ყოველთა უჩვენე სიმაღლე სიმდაბლისაი, ღმრთივგანბრძნობილო, და სახე ექმენ სამწყსოსა შენსა, ვითარცა მობაძავი მწყემსთმთავრისა – ქრისტესა, მას ევედრე, რაითა შეგვიწყალოს და გვიხსნას ყოვლისაგან საფრხისა ეშმაკისა და ბოროტებისაგან კაცთაისა.

ვიდოდი რაი უხამლოდ*, ღირსად სანატრელო, აბრაჰამისა მსგავსად მოღუაწე იყავ უცხოთა და გლახაკთა, აწ ჩუენცა გვექმენ წინამძღუარ ცხორებისა და მეოხად ქრისტეს მიმართ, მაცხოვრისა ჩუენისა, რაითა შეგვჭუროს ბრძოლად და დათრგუნვად ჩუენ ზედა აღდგომილთა ურიცხუთა მტერთა და წინააღმდგომთა სჯულისა და სიწმიდისათა, და კვალად აღგვიდგინოს ერთობაი ქუეყანისა ჩუენისაი და ღმრთივდაცულობაი საზღვართა მისთა.

ჭეშმარიტად გამოსჩნდი შენ მწყემსად საკვირველად, და სამწყსოსა მას შენსა ავედრებდი ყოვლადწმიდასა ღმრთისმშობელსა, აწ ჩუენცა შეგვაწყნარე დედობრივსა მადლსა მისსა, რაითა აღასრულოს თქმულნი თვისნი, ვითარცა მოწყალემან, და ვიდრე აღსრულებადმდე საუკუნისა დაიცვას წილხვედრი თვისი ივერიაი და ერი ივერიისაი, რაითა განვერნეთ ყოველთა ცნობის მიმხდელთა და წარწყმედელთა მათ ვნებათა და უკეთურებათა და სამწმიდაარსობისა გალობითა მარადის ვადიდებდეთ ღმერთსა:

წმიდაო ღმერთო, წმიდაო ძლიერო, წმიდაო უკუდაო, შეგვიწყალენ ჩუენ (3-გზის).

დიდებაი მამასა და ძესა და წმიდასა სულსა, აწ და მარადის დაუკუნითი უკუნისამდე, ამინ.

უფალო, შეგვიწყალენ (3-გზის).

მღდელმან: რამეთუ შენი არს სუფევაი…

დიდებაი მამასა და ძესა და წმიდასა სულსა

აწ და მარადის და უკუნითი უკუნისამდე, ამინ.

გუნდი: უფალო, შეგვიწყალენ (3-გზის).

მღდელი: მერმეცა გევედრებით, წყალობისა, სიცოცხლისა, მშვიდობისა, სიმრთელისა, დღეგრძელობისა, ცხორებისა, განათლებისა, მოტევებისა, კეთილად წარმართებისა და მყუდროებისა მონათა (ანუ მხევალთა) ღმრთისაითა და ყოველთა შვილთა ჩუენისა ეკლესიისაითა, რაითა დაიცვას უფალმან ღმერთმან ჩუენმან სამეუფოი ქალაქი ესე ჩუენი და წმიდაი ესე ეკლესიაი და ყოველნი ქალაქნი და სოფელნი ივერიისა სიყმილისაგან, სრვისა, ძრვისა, დანთქმისაგან, ცეცხლისა და მახვილისა, უცხო-თესლთა ზედა მოსლვისაგან, ბრძოლისა და სიკუდიდშემოსილისა წყლულებისა, რაითა მოწყალე გუექმნეს ჩუენ ღმერთი კეთილად დგომისათვის სახიერებითა და კაცთმო-ყუარებითა თვისითა, და გარე-წარაქციოს რისხვაი, მარად დღე ჩუენ ზედა მომავალი, და გვიხსნეს ჩუენ სამართლად ჩუენ ზედა მოწევნულისა რისხვისაგან, და შეგვიწყალნეს ჩუენ.

გუნდი: უფალო, შეგვიწყალენ (12-გზის).

გუნდი: ამინ.

სავედრებელი ლოცვა

ჰოი, წმიდაო იოანე განმანათლებელო და საკვირველმოქმედო, უძლურთა მკურნალო და ჭირვეულთა მსწრაფლ-შემწეო, გლახაკთა და უპოვართა ნუგეშინისმცემელო და ქურივთა და ობოლთა გამომზრდელო; უსწავლელთა მასწავლელო და სიბრძნისა მომცემელო; მართლმორწმუნეთა შემწეო და შესავედრებელო!

ჰოი, ქრისტეს სამწყსოთა დიდო მწყემსმთავარო, წმიდაო იოანე შანხაელო, ნაკუერცხალთა მიერ სულისა წმიდისათა აღეგზე, და სასოებითა მსახურე რაი ღმერთსა, მისა მიმართ მიგავლენთ აწ მეოხად, რაითა მოგვიტევოს ურიცხუნი ცოდვანი ჩუენნი და გვიხსნნეს ეშმაკის სიცბილისაგან და მძლავრებისა; საჯოს მაჭირვებელთა და ბრძოდეს მბრძოლთა მათ ჩუენთა და ერი ჩუენი დაიფაროს მტერისა საფრხისა და ძმათა შორის ბრძოლისაგან, ხოლო მართლაღსარებითა დამტკიცებული ეკლესიაი თვისი და ყოველნი შვილნი მისნი დაგვიცვას შეუძრველად, რაითა არცაღა განმცემელ ვექმნნეთ სიქადულსა ჩუენსა მართლმადიდებლობასა, და ხმითა მაღლითა აღვიარებდეთ ქრისტეს ჭეშმარიტსა სარწმუნოებასა.

ჰოი, მღდელმთავართა სამკაულო, და მამათა სიქადულო, თავო მონაზონთაო და წინამძღუარო მართლმადიდებელთაო, ყოვლად ნეტარო იოანე, აწ აღავლინე ღმრთისა მიმართ მრავლისაშემძლებელი ლოცვაი შენი და ევედრე ყოვლადმოწყალესა, რაითა მოჰმადლოს ეკლესიათა დიდებაი, სამღდელოთა პატიოსნებაი, მთავართა კეთილად მწყსაი ერისაი, მხედართა მამაცობაი, ერისაგანთა უცოდველობაი და დედათა კრძალულებაი, ხოლო ჩუენ მოგვანიჭოს აღსარებითა შემუსრვაი სულისაი და სინანულითა განწმედაი გულისაი, რაითა შუენიერებათა მათ ზეცისათა მივემთხვივნეთ და შენ თანა ვადიდებდეთ მამასა და ძესა და წმიდასა სულსა, აწ და მარადის, და უკუნითი უკუნისამდე, ამინ!

მღდელმან: სიბრძნით ყოვლადწმიდაო ღმრთისმშობელო, გუაცხოვნენ ჩუენ.

გუნდი: უპატიოსნესსა ქერუბიმთასა და აღმატებით უზესთაესსა სერაფიმთასა, განუხრწნელად მშობელსა სიტყვიისა ღმრთისასა, მხოლოსა ღმრთისმშობელსა გალობით გადიდებდეთ.

მღდელმან: დიდებაი შენდა, ქრისტე ღმერთო, სასოებაო ჩუენო, დიდებაი შენდა.

უფალო, შეგვიწყალენ (3-გზის).

გვაკურთხენ.

მღდელმან: ქრისტემან, ჭეშმარიტმან ღმერთმან…

გუნდი: ამინ.

უფალო, შეგვიწყალენ (3-გზის).

უფალო, იესო ქრისტე, ძეო ღმრთისაო, ლოცვითა ყოვლადწმიდისა დედისა შენისაითა, წმიდისა დიდისა მღდელმთავრისა იოანე განმანათლებელისა და საკვირველმოქმედისაითა, და ყოველთა წმიდათაითა, შეგვიწყალენ ჩუენ, ამინ.

ლოცვანი ჟამსა მას ხატის მთხვევისასა:

ზეგარდამოითა ნათლითა ჰბრწყინავ, ჰოი, მწყემსო კეთილო, სათნო-მყოფელო ღმრთისაო იოანე, და მიჰმადლებ სათხოვართა კეთილად აღსრულებასა, ვინაიცა ამბორს-უყოფთ წმიდათა ხატთა შენთა, სადაით-იგი აღმოდის კურნებათა საღმრთოი მდინარე და გევედრებით: ვითარცა გაქუს კადნიერებაი მამობრივი, ხორცთა სენისა და სულთა ცოდვისაგან განგვკურნე და დაგვიფარე ყოველთა გარე-მოდგომილთა მძვინვარეთა ჭირთა და საფრხეთაგან.

დედოფალო მარიამ, ბრწყინვალებაო ყოველთა წმიდათაო, ლოცვითა შანხაისა და სან-ფრანცისკოს მთავარეპისკოპოსისა წმიდისა იოანე განმანათლებლისა ღირს-მყუენ საუკუნოსა დიდებასა და ბრწყინვალებასა ძისა შენისა და ღმრთისა ჩუენისასა. ამინ!

Tags პარაკლისი

წმინდანთა ცხოვრება

პარაკლისი წმიდისა ქრისტეს მოწამისა მამაისი

სავედრებელი პარაკლისი

წმიდისა ქრისტეს მოწამისა

მამაისი

მღდელმან: კურთხეულ არს-ი

და უკეთუ ერისკაცია, იტყვის: ლოცვითა წმიდათა მამათა ჩუენთათა, უფალო იესუ ქრისტე, ღმერთო ჩუენო, შეგვიწყალენ ჩუენ, ამინ.

დიდებაი შენდა, ღმერთო ჩუენო, დიდებაი შენდა.

წმიდაო ღმერთო, წმიდაო ძლიერო, წმიდაო უკუდაო, შეგვიწყალენ ჩუენ (3-გზის).

უფალო, შეგვიწყალენ (3-გზის). დიდებაი მამასა და ძესა და წმიდასა სულსა, აწ და მარადის და უკუნითი უკუნისამდე, ამინ.

მღდელმან: რამეთუ შენი არს სუფევაი…

უფალო, შეგვიწყალენ (12-გზის).

მოვედით, თაყუანის-ვსცეთ მეუფესა ჩუენსა ღმერთსა.

მოვედით, თაყუანის-ვსცეთ და შეუვრდეთ ქრისტესა, მეუფესა ჩუენსა ღმერთსა.

ალილუია, ალილუია, ალილუია, დიდებაი შენდა ღმერთო.

ალილუია, ალილუია, ალილუია, დიდებაი შენდა ღმერთო ჩუენო, დიდებაი შენდა.

მუხლი 2. ყოველი თესლები გარე მომადგა მე, და სახელითა უფლისაითა ვერეოდე მათ.

მუხლი 3. არა მოვკუდე, არამედ ვცხოვნდე, და განვსთქუნე მე საქმენი უფლისანი.

ტროპარი, ხმაი 4

სიყრმითგან შეიმოსე სიყუარულითა და სიწმიდითა, და უფლისა მიერ მოიღე რაი ხელმწიფებაი მხეცთა მათ ზედა ველისათა, სასწაულთა შენთა მიერ განაბრწყინებდი კაბადოკიის ქუეყანასა, და მოწამებრივითა სისხლითა შენითა შეამკობდი ეკლესიასა, წმიდაო მოწამეო მამაი, ევედრე ქრისტესა ღმერთსა შეწყალებად სულთა ჩუენთათვის.

დიდებაი მამასა და ძესა და წმიდასა სულსა

ტროპარი

მძვინვარეთა მათ მხეცთა თანა იქცეოდი, ღმრთივგანბრძნობილო მამაი, და ჰყოფდი რაი თანამეინახედ შენდა, ტანჯვანი დაითმინე, და სიკუდილი თავს-იდევ ქრისტესთვის, ნეტარო, და მშობელთა შენთა თანა იგემე სიტკბოებაი საღმრთოისა სახარულისაი, აწ ჩუენცა მეოხ გვეყვენით წინაშე ღმრთისა, რაითა ღირს-გვყოს თქუენთანა შუებასა დაუსრულებელსა.

აწ და მარადის და უკუნითი უკუნისამდე, ამინ.

არა სადა დავსდუმნეთ, ღმრთისმშობელო, ძლიერებათა შენთა ქებად, უღირსნი ესე მონანი შენნი, რამეთუ არა თუმცა შენ გუფარევდი ოხითა შენითა, ვინმცა სადა გვიხსნნა ჩუენ ესოდენთა ჭირთაგან, ანუ ვინმცა დაგვიცვნა ჩუენ აქამომდე ფლობილად; არასადა განგეშორნეთ ჩუენ, დედოფალო კურთხეულო, რამეთუ შენ იხსნი სულთა ჩუენთა ყოველთა განსაცდელთაგან.

მიწყალე მე, ღმერთო, დიდითა წყალობითა შენითა და მრავლითა მოწყალებითა შენითა აღხოცე უსჯულოებაი ჩემი. უფროის განმბანე მე უსჯულოებისა ჩემისაგან და ცოდვათა ჩემთაგან განმწმიდე მე, რამეთუ უსჯულოებაი ჩემი მე უწყი, და ცოდვაი ჩემი წინაშე ჩემსა არს მარადის. შენ მხოლოსა შეგცოდე და ბოროტი შენ წინაშე ვყავ, რაითა განმართლდე სიტყუათაგან შენთა და სძლო სჯასა შენსა, რამეთუ ესერა, უსჯულოებათა შინა მიუდგა და ცოდვათა შინა მშვა მე დედამან ჩემმან. რამეთუ ესერა, ჭეშმარიტებაი შეიყუარე, უჩინონი და დაფარულნი სიბრძნისა შენისანი გამომიცხადენ მე. მასხურო მე უსუპითა და განვწმიდნე მე, განმბანო მე და უფროის თოვლისა განვსპეტაკნე. მასმინო მე გალობაი და სიხარული და იხარებდენ ძუალნი დამდაბლებულნი. გარე მიაქციე პირი შენი ცოდვათა ჩემთაგან და ყოველნი უსჯულოებანი ჩემნი აღხოცენ. გული წმიდაი დაჰბადე ჩემ თანა, ღმერთო, და სული წრფელი განმიახლე გუამსა ჩემსა. ნუ განმაგდებ მე პირისა შენისაგან და სულსა წმიდასა შენსა ნუ მიმიღებ ჩემგან. მომეც მე სიხარული მაცხოვარებისა შენისაი და სულითა მთავრობისაითა დამამტკიცე მე. ვასწავლნე უსჯულოთა გზანი შენნი და უღმრთონი შენდა მოიქცენ. მიხსენ მე სისხლთაგან, ღმერთო, ღმერთო ცხორებისა ჩემისაო; იხარებდეს ენაი ჩემი სიმართლესა შენსა. უფალო, ბაგენი ჩემნი აღახუენ, და პირი ჩემი უთხრობდეს ქებულებასა შენსა. რამეთუ უკეთუმცა გენება, მსხუერპლი შე-მცა-მეწირა, არამედ საკუერთხი არა გთნდეს. მსხუერპლი ღმრთისა არს სული შემუსრვილი, გული შემუსრვილი და დამდაბლებული ღმერთმან არა შეურაცხ-ყოს. კეთილი უყავ, უფალო, ნებითა შენითა სიონსა და აღეშენნენ ზღუდენი იერუსალემისანი. მაშინ გთნდეს მსხვუერპლი სიმართლისაი, შესაწირავი და ყოვლად-დასაწუელი, მაშინ შეიწირნენ საკურთხეველსა შენსა ზედა ზუარაკნი.

გალობაი 1, უგალობდითსა, ხმაი 4

ძლისპირი: უფსკრულთა ზღვისაითა დაანთქა ეტლებითურთ ფარაო შემმუსრველმან ბრძოლთამან ქრისტემან ღმერთმან, მას უგალობდეთ, რამეთუ დიდებულ არს.

წმიდაო მოწამეო მამაი, ევედრე ღმერთსა ჩუენთვის.

ფრიად განბრწყინდა ღუაწლი შენი, ყოვლადქებულო მოწამეო, და განითქუა რაი ყოველსა ქუეყანასა, მრავალნი გევედრებოდენ შეწევნასა და შენცა მიანიჭებდი ლხინებასა.

წმიდაო მოწამეო მამაი, ევედრე ღმერთსა ჩუენთვის.

საკვირველთმოქმედად გამოსჩნდი ქუეყანასა ზედა, და აწ ჩუენცა გვაქუს სასოებაი შენ შორის მოქმედისა მაკურნებელისა მადლისაი, და გევედრებით ყოველთა ძვირთაგან მოზღუდვასა.

დიდებაი მამასა და ძესა და წმიდასა სულსა

გიგალობთ შენ, ფრიად განთქუმულსა ქრისტეს მოწამესა მშობელთა შენთა თანა, და ვადიდებთ ღმერთსა, რომლისა მიერ მსწრაფლ მოგვანიჭებ სულთა და ხორცთა კურნებასა.

აწ და მარადის და უკუნითი უკუნისამდე, ამინ.

შენ ხარ სასოი და სიქადული მორწმუნეთაი, ღმრთისმშობელო ქალწულო, ვედრებად ნუ დასცხრები ჩუენთვის, რაითა მიხსნეს ჩუენ განსაცდელთაგან.

გალობაი 3, განძლიერდასა

ძლისპირი: შენ, ქრისტე, ღმრთისა ძალო, მიხსენ მე ხელთაგან მტერთაისა, რომელნი მესრიან მე ისრითა ვნებათაითა, რამეთუ ფრიად მოუძლურებულ ვიქმენ, არამედ განმაძლიერე უცვალებელად, რაითა გაქებდე მოწყალეო.

წმიდაო მოწამეო მამაი, ევედრე ღმერთსა ჩუენთვის.

ზეობასა მას წარმართთასა კადნიერად განაცხადა რაი მართალი სარწმუნოებაი მამამან შენმან თეოდოტე, საპყრობილესა შეაყენა მთავარმან ღანგრელთამან, და შენ ზედა მუცელქმნული დედაიცა შენი თანა შეჰყვა ქმარსა მას თვისსა საყვარელსა.

წმიდაო მოწამეო მამაი, ევედრე ღმერთსა ჩუენთვის.

აიძულებდენ რაი ნეტართა მათ ზორვად კერპთა, მზა იყუნეს ტვირთვად სატანჯველთა, გარნა ვერა თავს-იდვა ჭირნი საპყრობილისანი მამამან შენმან, და დაუტევა რაი საწუთოი, უჟამოდ გშვა დედამან შენმან, და მხურვალედ ღმერთსა შეგვედრებდა.

დიდებაი მამასა და ძესა და წმიდასა სულსა

მეუღლისა თანა დაემკვიდრა რაი როფინა ზეცათა სავანესა, ანგელოზისაგან ებრძანა შვილ-ყოფაი შენი ამმიას – წარჩინებულსა დედაკაცსა, და გვამნი მათნი დაკრძალა რაი მტილსა თვისსა, გზრდიდა შენ უშვილოი იგი, ვითარცა საყვარელსა ძესა თვისსა.

აწ და მარადის და უკუნითი უკუნისამდე, ამინ.

აღგიარებთ ყოველნი მორწმუნენი სარწმუნოებითა ღმრთისმშობელად, ქალწულო, რომელმან უფროის ბუნებათა იტვირთე დამბადებელი შენი ღმერთი, და მეოხად მიგავლენთ ძისა მიმართ შენისა, ნუ დაიდუმებ შეწევნად ჩუენდა.

გუნდი: უფალო, შეგვიწყალენ (3-გზის).

მღდელი: მერმეცა გევედრებით უწმიდესისა და უნეტარესისა, სრულიად საქართველოს კათოლიკოს-პატრიარქისა, მცხეთა-თბილისის მთავარეპისკოპოსისა და ბიჭვინთისა და ცხუმ-აფხაზეთის მიტროპოლიტისა, დიდისა მეუფისა, მამისა ჩუენისა ილიასათვის, და ყოვლადუსამღდელოესისა (აქა მოიხსენეთ ადგილობრივი მღდელთმთავარი), და ყოველთა ქრისტეს მიერ ძმათა ჩუენთათვის.

გუნდი: უფალო, შეგვიწყალენ (3-გზის).

მღდელი: მერმეცა გევედრებით ყოველთა ძმათა და ყოველთა ქრისტეანეთათვის.

გუნდი: უფალო, შეგვიწყალენ. (3-გზის).

გუნდი: ამინ.

წარდგომაი, ხმაი 4

სიყრმითგანვე განმდიდრდი სათნოებითა, და ვითარცა მორჩი ედემისაი, ესრეთ ჰყვაოდი სიწმიდითა შორის წარმართთასა, რამეთუ არასადა მოდრეკილ იყო მუხლი შენი წინაშე ბომონთასა და არცა შებილწულხარ ნაკერპავითა, არამედ მხეცთად მიცემულმან ძუელი იგი გუელი დასთრგუნე, სანატრელო მამაი, და ყოველთა უქადაგებდი ქრისტესა, ჯვარცმულსა და მკუდრეთით აღმდგარსა, მას ევედრე აწ ცოდვათა მოტევებისა მონიჭებად ყოველთა პატივისმცემელთა წმიდისა ხსენებისა შენისათა.

გალობაი 4, უფალო მესმასა

ძლისპირი: რაჟამს ესმა მოსლვაი შენი წინაისწარმეტყუელსა, ქრისტე, განკვირვებითა ღაღად-ყო: მესმა მე სმენაი შენი, უფალო, რამეთუ მოხვედ ქუეყანად, რაითა აცხოვნო დღეს ცხებულნი შენნი.

წმიდაო მოწამეო მამაი, ევედრე ღმერთსა ჩუენთვის.

ენითა ჩჩვილებრითა დედობილსა მას შენსა უწოდდი `დედასა~, რაიცა `მამად~ გამოითქუმის ენითა შენითა, და მიერითგან ყოველნი გიწოდდენ შენ მამაის, ყოვლად ქებულო.

წმიდაო მოწამეო მამაი, ევედრე ღმერთსა ჩუენთვის.

კეთილად განგსწავლიდა რაი ამმია ბრძენთა მათ თანა ღმრთისმეტყველთა, მრავალთა თანამოჰასაკეთა სძლევდი სწავლულებითა, და აღიძრვიდი მათ ბაძვად სიმხნისა შენისა და მღვიძარებისა.

დიდებაი მამასა და ძესა და წმიდასა სულსა

ღმრთისა მიმართ მიიცვალა რაი მზრდელი შენი, ნეტარო, ამცნეს უღმრთოსა მას მთავარსა კესარიისასა, თუ ვითარ ასწავებდი მეგობართა შენთა მხოლოსა მას ჭეშმარიტსა ღმერთსა.

აწ და მარადის და უკუნითი უკუნისამდე, ამინ.

ცათა უვრცელეს ხარ შენ, ქერობინთა უმაღლესო, მშობელო სიტყვისაო, უბიწოო ქალწულო მარიამ, სიქადულო ქრისტეანეთა ერთაო, მადლითა მეოხებისა შენისა შეგვეწიე მვედრებელთა.

გალობაი 5, ღამითგანსა

წმიდაო მოწამეო მამაი, ევედრე ღმერთსა ჩუენთვის.

ამაოდ გიბრძანებდა რაი მძლავრი იგი გებად კერპთა, შეკრულსა წარგგზავნიდა ავრილიანე მეფისად, გარნა ვერცა აღთქუმითა პატივთაითა და ვერცა ტანჯვათა ქადებითა ვერა შეარყია სიმტკიცე შენი, წმიდაო, და უბრძანა ცემაი შენი არგნებითა.

წმიდაო მოწამეო მამაი, ევედრე ღმერთსა ჩუენთვის.

განაგრძვეს რაი ტანჯვაი შენი, ღირსო, განკვირდეს ანგელოზნი, თუ ვითარ ყრმამან ათხუთმეტისა წლისამან სძლე ღმრთისმოძულესა მას მეფესა, რამეთუ დაუცხრომელად ღაღადებდი და იტყოდი: „იესუ, ძეო ღმრთისაო, დიდებაი შენდა“.

დიდებაი მამასა და ძესა და წმიდასა სულსა

არცა ბაგითა, და არცა გულითა უარყოფდი რაი უფალსა, განძვინდა მძლავრი იგი, და უბრძანა გვემაი შენი ქვითა, ხოლო შენ, ვითარცა ვარდითა დაიფარვოდი, და სიტყვიერსა და სულიერსა მსხუერპლსა შესწირვიდი ღმერთსა.

აწ და მარადის და უკუნითი უკუნისამდე, ამინ.

ცანი და ქუეყანაი განათლდეს შენ მიერ, უქორწინებელო დედაო იესუისო, რამეთუ გამოგვიბრწყინვე შენ ნათელი დაუშრეტელი, ღმერთი ყოველთაი, რომელმან ბნელსა შინა შეყენებულნი მიხსნნა და ზეცისა სასუფეველსა მკვიდრად გვიჩინნა.

გალობაი 6, ღაღადყავსა

ძლისპირი: დანთქმული ღელვათა სოფლისა ამის განსაცდელთა, ნავითა ცოდვისაითა შთავრდომილი და მიგდებული მხეცსა, სულთა მომსრველსა, გიღაღადებ: ვითარცა იონა განხრწნისაგან და სიკუდილისა მიხსენ, ქრისტე.

წმიდაო მოწამეო მამაი, ევედრე ღმერთსა ჩუენთვის.

უღონოი იქმნა რაი მეფე მოგონებად სატანჯველთა, ძელი რკინისაი დაგკიდა ქედსა ზედა და ბრძანა შთაგდებაი შენი ზღუასა შინა, გარნა არა დაგივიწყებდა შენ უფალი, წმიდაო ყრმაო, და უბრძანა დაცვაი შენი ანგელოზთა თვისთა.

წმიდაო მოწამეო მამაი, ევედრე ღმერთსა ჩუენთვის.

მყის ანგელოზმან ხატითა მით კაცისაითა შეაძრწუნა მხედარნი და წარიოტნა, ხოლო შენ ბრძანებითა მისითა დაემკვიდრე მთასა მას, მახლობლად კესარიისა, ღმრთივგანბრძნობილო, და დღენი ორმეოცნი წარავლინე მარხვითა და ლოცვითა.

დიდებაი მამასა და ძესა და წმიდასა სულსა

ვითარცა მოსეს მოეცნეს ფიცარნი ზეცით, ეგრეთცა შენდა ხმაი კუერთხისა თანა ზეცით მოიწია, და მით განაპე რაი ქუეყანაი, ვითარცა პირველ მოსე ზღუაი, წიაღითგან მისთა მოიღე სახარებაი, და აღუვლინე ღმერთსა სამადლობელი გალობაი.

აწ და მარადის და უკუნითი უკუნისამდე, ამინ.

წინაისწარ მოასწავა საიდუმლოი შენი, ქალწულო, პირველ კიდობანმან სჯულისამან, შემწყნარებელმან საღმრთოთა წერილთამან, და ტაკუკმან ოქროისამან, სამკვიდრებელმან მანანაისმან და კუერთხმან.

მღდელი: მერმე და მერმე მშვიდობით უფლისა მიმართ ვილოცოთ.

გუნდი: უფალო, შეგვიწყალენ.

გუნდი: შენ, უფალო.

გუნდი: ამინ.

კონდაკი, ხმაი 6

იყავ რაი მოშურნე ღმრთისმსახურებისაი, წმიდაო, კუერთხითა, ღმრთისა მიერ შენდა მოცემულითა, ერი შენი დამწყსე ცხორება-შემოსილითა საძოვართა ზედა, ხოლო მხეცნი უხილავნი და დაუმშვიდებელნი შემუსრენ ფერხითა ქუეშე მგალობელთა შენთასა, რამეთუ ყოველნი, რომელნი ვართ ძვირთა შინა, მხურვალედ ზედამდგომელად და შემწედ მოგიგებთ შენ, დიდებულო მამაი.

იკოსი

ყოველსა ქუეყანასა ზედა განთქმულსა მოწამესა და ანგელოსთა თანამოდასესა მამაის ვუგალობოთ, მორწმუნენო, რომელ საწუთოსა ამას მწყსიდა ირემთა, მოამდოვრებდა უბრძოლელსა მას და მოუდრეკელსა მძვინვარებასა მხეცთასა, ხოლო აწ მწყემს იქმნა უფლისა სამწყსოისა, და ვითარცა მოძღუარი კეთილი წინაუძღვის მათ კეთილთა მიმართ საძოვართა, მიმთხვევად სამოთხისა სიტკბოებისა, რომლისათვისცა სოფელი ესე უარ-ყო, რაითა ექმნნეს ყოველთა მფარველად და მხურვალედ შუამდგომელად.

მღდელმან: მოხედენ, სიბრძნით. წარდგომაი, ხმაი 4.

საკვირველ არს ღმერთი წმიდათა შორის მისთა, ღმერთი ისრაელისა.

მუხლი: ეკლესიასა შინა აკურთხევდით ღმერთსა და უფალსა წყაროთაგან ისრაელისათა.

მღდელმან: უფლისა მიმართ ვილოცოთ.

გუნდი: უფალო, შეგვიწყალენ.

გუნდი: ამინ.

მღდელმან: ყოველი სული აქებდით უფალსა.

გუნდი: უფალო, შეგვიწყალენ (3-გზის).

გუნდი: და სულისაცა შენისა თანა

მღდელმან: მათესაგან წმიდისა სახარებისა საკითხავი.

გუნდი: დიდებაი შენდა, უფალო, დიდებაი შენდა.

მღდელმან: მოხედენ.

სახარება მათესი

მას ჟამსა შინა წარვიდა მიერ იესუ და მივიდა ადგილთა ტვიროსისაითა და სიდონისათა. და აჰა ესერა დედაკაცი ქანანელი საზღვართა მათგან გამოვიდა, ღაღადებდა და იტყოდა: შემიწყალე მე, უფალო, ძეო დავითისო, რამეთუ ასული ჩემი ბოროტად ეშმაკეულ არს. ხოლო იესუ არა მიუგო მას სიტყუაი. და მოუხდეს მოწაფენი იესუს და რქუეს მას: განუტევე ესე, რომელი ღაღადებს და შეგვიდგს ჩუენ. ჰრქუა მათ იესუ: არა ვიდრე-მე მოვლინებულ ვარ, გარნა ცხოვართა მათ წარწყმედულთა სახლისა ისრაელისაითა. ხოლო იგი მოუხდა და თაყუანის-სცემდა მას და ეტყოდა: უფალო, შემიწყალე მე! ხოლო თავადმან მიუგო და ჰრქუა მას: არა კეთილ არს მოღებად პური შვილთაგან და დაგებად ძაღლთა, ხოლო მან ჰრქუა: ჰე, უფალო, რამეთუ ძაღლნიცა ჭამედ ნაბიჭევისაგან, რომელ გარდმოცვივინ ტაბლისაგან უფალთა მათთაისა. მაშინ მიუგო იესუ და რქუა მას: ჰოი, დედაკაცო! დიდ არს სარწმუნოებაი ეგე შენი; გეყავნ შენ, ვითარცა გნებავს! და განიკურნა ასული იგი მისი მიერ ჟამითგან.

გუნდი: დიდებაი შენდა, უფალო, დიდებაი შენდა.

დიდებაი მამასა და ძესა და წმიდასა სულსა.

მეოხებითა ყოვლად დიდებულისა მოწამისა მამაი კესარიელისაითა, მოწყალეო, აღხოცენ ცოდვათა ჩუენთა სიმრავლენი.

აწ და მარადის და უკუნითი უკუნისამდე, ამინ.

მიწყალე მე, ღმერთო, დიდითა წყალობითა შენითა და მრავლითა მოწყალებითა შენითა, აღხოცე უსჯულოებაი ჩემი და შემიწყალე მე, ღმერთო.

გერი: ღმრთისმოსავთაგან შობილი გამოსჩნდი რაი დამხსნელად ურწმუნოებისა, ძალითა სულისა წმიდისაითა კადნიერად ამხილე სიცბილსა კერპთასა, და წამებისა გზისა სრულმყოფელი, ზეცისა უხორცოთა თანა აღგრაცხა ქრისტემან ღმერთმან. აწ ჩუენცა გვითხოე მისგან ხსნაი ბოროტის მახეთაგან, ღმრთივგანბრძნობილო მამაი, რომელნი სურვილით აღვასრულებთ ხსენებასა შენსა.

მღდელი: აცხოვნე, ღმერთო, ერი შენი, და აკურთხე სამკვიდრებელი შენი, მოხედენ სოფელსა შენსა წყალობითა და მოწყალებითა, აღამაღლე რქაი ქრისტეანეთა მართლმადიდებელთაი, და გარდამოავლინენ ჩუენ ზედა მდიდარნი წყალობანი შენნი, მეოხებითა ყოვლადწმიდისა დედოფლისა ჩუენისა ღმრთისმშობელისა, და მარადის ქალწულისა მარიამისაითა; ძლიერებითა პატიოსნისა და ცხოველსმყოფელისა ჯუარისაითა; მეოხებითა პატიოსანთა უხორცოთა ზეცისა ძალთაითა; პატიოსნისა, დიდებულისა, წინაისწარმეტყუელისა, წინამორბედისა და ნათლისმცემელისა იოვანესითა, წმიდისა დიდისა წინაისწარმეტყუელისა ელია თეზბიტელისა და მართლისა ენუქისითა; წმიდათა დიდებულთა, და ყოვლად-ქებულთა მოციქულთა პეტრესა და პავლესითა; ანდრია პირველწოდებულისა, სვიმონ კანანელისა, ბართლომესი, თადეოზისა და მატათაისითა; ღირსისა დედისა ჩუენისა, მოციქულთა სწორისა ქალწულისა ნინო ქართველთ განმანათლებელისა და წმიდათა მოციქულთა სწორთა: მეფისა მირიანისა და დედოფლისა ნანაისითა; წმიდათა შორის მამათა ჩუენთა, და მსოფლიოთა დიდთა მოძღუართა და მღდელთმთავართა: ბასილი დიდისა, გრიგოლი ღმრთისმეტყუელისა, და იოვანე ოქროპირისაითა; წმიდათა შორის მამისა ჩუენისა ნიკოლოზ მირონ-ლუკიის მთავარეპისკოპოსისა და საკვირველთმოქმედისაითა; წმიდისა დიდებულისა და ღუაწლისა-მძლისა მოწამისა, ძლევა-შემოსილისა გიორგისა და წმიდათა ქალწულ-მოწამეთა მარინესა და ბარბარესა; წმიდათა მამამთავართა ჩუენთა: პეტრე, სამუელ, სარმიან, მამაი, არსენ, მელქისედეკ, იოანე-ოქროპირ, ნიკოლოზ, ევდიმოზ, იოსებ, კირიონ, ამბროსისაითა; ღირსისა მამისა ჩუენისა იოვანე ზედაზნელისა და ათორმეტთა მისთა მოწაფეთა, მეორედ განმანათლებელთა საქართველოს ეკლესიისა და მარადის მფარველთა მისთა; წმიდათა და სანატრელთა მამათა ჩუენთა: ლუკიანე, დოდო, დამიანე, ონოფრე და სვიმეონ გარეჯელთა და წმიდისა მღდელმოწამისა ნეოფიტე ურბნელისაითა; ღმრთივ-განბრძნობილთა ნეტართა მამათა ჩუენთა: ილარიონ ქართველისა, სერაპიონ ზარზმელისა, გრიგოლ ხანძთელისა და საბა იშხნელისაითა; ღირსთა მამათა ჩუენთა ათონელთა: იოვანე და გაბრიელ, იოვანე თორნიკ-ყოფილისა და ეფთვიმე და გიორგი მთაწმინდელთაითა; წმიდათა დიდებულთა და ღუაწლისა-მძლეთა მოწამეთა ჩუენთა: რაჟდენისა, ევსტათი მცხეთელისა, ჰაბო ტფილელისა, გობრონისა, თევდორე მღდლისა, ქრისტეფორე გურულისა, ნიკოლოზ დვალისა, კოზმანისა, არგვეთის მთავართა დავით და კონსტანტინესა და კონსტანტინე მთავრისაითა; წმიდისა მთავარ-მოწამისა ბიძინასა და წმიდათა მოწამეთა: შალვა და ელიზბარ ქსნის ერისთავთაითა; წმიდისა მოწამისა შალვა ახალციხელისა და წმიდათა ათთა-ბევრთა მოწამეთა, ტფილისს ხუარაზმელთაგან მოწყუედილთაითა; წმიდათა მოწამეთა ექვსი ათასთა გარეჯელთა ბერთა და მრავალთა წმინდათა მამათა და დედათა, აჭარაში თურქთაგან წამებულთაითა; წმიდათა ღუაწლისამძლეთა მეფეთა და დედოფალთა: მირდატ, აშოტ, არჩილ, დემეტრე, ლუარსაბ, შუშანიკ და ქეთევანისაითა; წმიდათა კეთილ-მორწმუნეთა და დიდთა მეფეთა ჩუენთა: ვახტანგ გორგასალისა, დავით აღმაშენებელისა, დემეტრე-დამიანესა, თამარისა და სოლომონისაითა; წმიდისა ილია მართლისა, ექვთიმე ღმრთისკაცისა და ექვთიმე აღმსაარებლისაითა; წმიდათა აღმსაარებელთა მამათა ჩუენთა, იოვანესი და გიორგი-იოანე ბეთანიელთა და ღირსისა მამისა ჩუენისა არქიმანდრიტისა გაბრიელისა, აღმსაარებელისა და სალოსისაითა; წმიდათა და მართალთა მშობელთა ღმრთისაითა იოაკიმ და ანნაისითა (და წმიდისა სახელი, რომლისა არს ტაძარი); და წმიდისა და დიდებულისა ქრისტეს მოწამისა მამაისაითა, და ყოველთა წმიდათა შენთაითა გევედრებით შენ, მრავალმოწყალეო ღმერთო, შეისმინე ჩუენ ცოდვილთა ვედრებაი, და შეგვიწყალენ ჩუენ.

გუნდი: უფალო, შეგვიწყალენ (12-გზის).

გუნდი: ამინ.

გალობაი 7, კურთხეულარსა

ძლისპირი: ყრმათა ბაბილონს სახუმილსა მას შინა ცუარი ეცურია ზეგარდამო ღმრთისა მიერ, ღაღადებდეს და იტყოდეს: კურთხეულ ხარ, უფალო მამათა ჩუენთაო, ღმერთო უკუნისამდე.

წმიდაო მოწამეო მამაი, ევედრე ღმერთსა ჩუენთვის.

აღიშენე რაი ტაძარი, ღირსო, ვითარცა მხცოვანი და ბრძენი, მარადის ლოცულობდი მას შინა, და საღმრთოითა მადლითა მოამდოვრებდი მოუდრეკელსა მძვინვარებასა მხეცთასა.

წმიდაო მოწამეო მამაი, ევედრე ღმერთსა ჩუენთვის.

ზეგარდამო მსმენელ იყო რაი უფალი ლოცვისა შენისა, მხეცნი ველისანი ყო მსახურ შენდა, შექმნიდი რაი ყუელსა რძითა მათითა, და კესარიად შთასრული განუყოფდი გლახაკთა.

დიდებაი მამასა და ძესა და წმიდასა სულსა

ვითარცა კეთილი მიწისმოქმედი სთესდი თესლსა მას ჭეშმარიტებისასა, და ყოველთა მოუწოდდი, რაითა განიწმიდნენ სინანულითა და მოძღვრიდი სლვად ნათლისა მიმართ დაუვალისა.

აწ და მარადის და უკუნითი უკუნისამდე, ამინ.

ხორცთა სენისაგან და სულთა ცოდვისაგან განჰკურნენ მოსავნი შენნი, რომელნი მოივლტიან ხატისა მიმართ შენისა, რამეთუ შენ ხარ მკურნალი და მაცხოვარი ჩუენი, ყოვლადწმიდაო.

გალობაი 8, აკურთხევდითსა

ძლისპირი: შეუწველმან მაყუალმან სინას აუწყა ღმერთი მოსეს, ხმითა წულილსა და ენა მძიმესა, და შურმან საღმრთომან ყრმანი იხსნნა სახუმილისაგან და გალობით ღაღადებდეს: ყოველნი საქმენი აკურთხევდით დღეს ღმერთსა და უფალსა, უგალობდით და ამაღლებდით მას უკუნისამდე.

წმიდაო მოწამეო მამაი, ევედრე ღმერთსა ჩუენთვის.

ესმა რაი საკვირველი იგი ღუაწლი შენი უღმრთოსა მას მთავარსა კაბადუკიისასა, წარავლინა კაცნი ძიებად შენდა, გარნა შენ წინაითვე მცნობელ იქმენ მისლვისა მათისა, სანატრელო, და გკითხვიდენ რაი მამაის საყოფელსა, ისტუმრნე, ვითარცა კეთილმან მასპინძელმან, და მერმეცა წარუდგენდი თავსა თვისსა.

წმიდაო მოწამეო მამაი, ევედრე ღმერთსა ჩუენთვის.

ახოვანებითა წარსდეგ რაი წინაშე მძვინვარისა მის მთავრისა, გიწოდდა „გრძნებასა შინა განსწავლულსა“, და შენცა მხნედ მიუგებდი – „მონაი ვარ ქრისტესი, რომელი-იგი აცხოვნებს ნებისმყოფელთა მისთა, ხოლო მოგუთა და გრძნეულთა და კერპთმსახურთა მისცემს ცეცხლსა მას საუკუნესა“.

დიდებაი მამასა და ძესა და წმიდასა სულსა

ოდეს დაგკიდეს ძელსა უწყალოთა და იწყეს ხუეტაი ხორცთა შენთაი, ზეცით მოიწია ხმაი საღმრთოი და განგკურნა, გარნა არა გულისხმაყო მთავარმან და შეგაწყვდია დილეგსა, სადა იგი განუტევე პყრობილნი ლოცვითა, და სახუმილსა შთაგდებული და უფლისგან შეცურეული გალობდი სამთა მათ ყრმათა გალობასა.

აწ და მარადის და უკუნითი უკუნისამდე, ამინ.

სჯულისა კიდობანმან მოგასწავა შენ, არათუ ფიცარნი გაქუნდეს, არამედ ქრისტე ღმერთი სჯულისმდებელი, ღმრთისმშობელო, რომელი იგი უსჯულომან ერმან ჯუარს აცუა ხსნად ჩუენდა, რომელნი ვიტყვით: ღმერთსა და უფალსა უგალობდით და ამაღლებდით მას უკუნისამდე.

გალობაი 9, ადიდებდითსა

ძლისპირი: მტვირთველმან გამოუცდელმან უხრწნელებისამან სიტყუასა დამბადებელსა ავასხა ბუნებათაი. მოვედ, უბიწოო, ქალწულო, ღმრთისმშობელო, შენგან შობილსა თანა მასწავე მორწმუნეთა, რაითა ღირს ვიქმნეთ ჩუენ დიდებად შენდა.

წმიდაო მოწამეო მამაი, ევედრე ღმერთსა ჩუენთვის.

განაღეს რაი სახუმილი მხედართა, ესმათ ხმაი შენი, მაქებელი ღმრთისაი, და ზეშთა ბუნებისა იგი საქმე მიუთხრეს რაი მთავარსა, ვერა გულისხმა-ყო ძალი იგი უფლისაი, და გიწოდდა რაი ეშმაკეულსა, არცაღა ღირს-ყავ სიტყვის-გებასა შენსა.

წმიდაო მოწამეო მამაი, ევედრე ღმერთსა ჩუენთვის.

მაშინ განრისხდა მთავარი და მოუტევა რაი ვეფხი და დათვი შენზედა, ლოშნიდენ ფერხთა შენთა, და აჰა, სრბითა გარდმოვლო მთაი ლომმან შენმან, და სტადიონსა შეჭრილმან განბძარნა მეკერპენი და ჰურიანი, ჰგმობდენ რაი სახელსა ღმრთისასა.

დიდებაი მამასა და ძესა და წმიდასა სულსა

განგიწონეს რაი სამპირი ფუცხვი რკინისაი მუცელსა, ნაწლევნი შენნი იტვირთე ხელითა, და გამოხვედ რაი სტადიონით, მიწექ მღვიმესა შინა ერთსა, და აჰა, ხმაი ზეცით გიწოდდა წარუვალთა მათ საყოფელთა მოღუაწეთასა, და მიეც სული შენი ღმერთსა.

აწ და მარადის და უკუნითი უკუნისამდე, ამინ.

ძუელი სჯული მოგასწავებს, ქალწულო წმიდაო, და ახალი აღგიარებს ღმრთისმშობლად, უსძლოო, ხოლო ჩუენ მორწმუნენი სარწმუნოებითა ვიტყვით, მშობელო სიტყვისაო, ვედრებად ნუ დასცხრები ღმრთისა მიმართ მონათა შენთათვის.

მღდელი აკმევს; მკითხველი ან ერისკაცი კითხულობს:

განიხუნა რაი გული შენი ზეგარდამოისა სიბრძნისა მიღებად უდაბნოსა შინა, ვითარცა ჭაბუკი დავით, საღმრთოითა სიყუარულითა აღივსე და ყოველსა ქმნულებასა შინა ხედვიდი სიბრძნესა და ძალსა შემოქმედისასა, მას ევედრე, რაითა ვნებათა ჩუენთა ღელვანი დააყუდოს და წარგვიძღვეს ნავთსაყუდელსა მას ცხორებისასა.

ღმრთისა მიერ განსწავლულნი პირუტყუნი მხეცთა თანა ველისათა პატივს-გცემდენ მსახურსა მისსა, ჰოი, სასწაულთმოქმედო დიდებულო, და მათი იგი ზოგადისა მეუფისა მიმართ პატივი სახედ წინა გვიძს მორწმუნეთა, რაითა გულისხმა-ვჰყოთ საქმენი შენნი, ყოვლად ნეტარო მამაი, და მეოხ გყოთ წინაშე ღმრთისა, დაშრიტოს ერსა ჩუენსა ზედა აღძრულნი უკეთურთა ზრახვანი და განგვაშოროს წარმწყმედელთა მათ მახეთა მათთა.

რომელი ეგე ჰმონებდი მხოლოსა მას ჭეშმარიტსა ღმერთსა, ვითარცა რჩეულმან მისმან, განვლე ასპარეზი მოღუაწებისაი, და მარტვილთა გვირგვინითა შემკული განსდიდდი რაი ქუეყანასა ზედა, ღირსო მამაი, აღგრაცხა ეკლესიამან წმიდათა თანა მოწამეთა, რაითა გარემოცულნი მრავალთა მტერთა და ურვათაგან მათთანა პატივს-გცემდეთ შენ, ნეტარო, და გევედრებოდეთ ხსნასა და შეწევნასა.

ქრისტემან მოგანიჭა რაი მადლი სასწაულთაი საწუთროსა ამას, შემდგომად სიკუდილისა შენისა უფროის იდიდე წინაშე მისსა, და განითქუა რაი ღუწლი შენი ყოველსა ქუეყნასა, აღაშენეს სახელსა შენსა ზედა მრავალნი ტაძარნი და მონასტერნი, ვითარცა აღმოსავალსა, ეგრეთცა დასავალსა, რომელნი სულიერთა სულნელებათა მიჰფენენ ყოველთა მორწმუნეთა.

იხარებს ეკლესიაი ხსენებასა შენსა, და იქადის რაი ქალაქი მორფუ, კვიპრეს, მქონებელი ნაწილთა შენთა საუნჯისა, ჩუენცა მივისწრაფვით მიმთხვევად სიწმიდისა შენისა, რაითამცა ცხებითა მით ზეთისაითა აღმოვივსოთ კურნებაი სულთა და ხორცთა ჩუენთაი და სამწმიდაარსობისა გალობითა ვადიდებდეთ ღმერთსა:

წმიდაო ღმერთო, წმიდაო ძლიერო, წმიდაო უკუდაო, შეგვიწყალენ ჩუენ (3-გზის). დიდებაი მამასა და ძესა და წმიდასა სულსა, აწ და მარადის და უკუნითი უკუნისამდე, ამინ.

უფალო, შეგვიწყალენ (3-გზის).

მღდელმან: რამეთუ შენი არს სუფევაი…

დიდებაი მამასა და ძესა და წმიდასა სულსა

უფალო, შემიწყალენ ჩუენ, რამეთუ შენ გესავთ, ნუ განმირისხდები ჩუენ ფრიად, და ნუცა მოიხსენებ უსჯულოებათა ჩუენთა, არამედ მოიხილე ჩუენზედა წყალობითა, ვითარცა სახიერ ხარ, და გვიხსენ ჩუენ სამართლად რისხვისაგან შენისა, რამეთუ შენ ხარ ღმერთი ჩუენი, და ჩუენ ვართ ერნი შენნი, ყოველნივე ქმნულნი ხელთა შენთანი ვართ და სახელი შენი წოდებულ არს ჩუენ ზედა და შემიწყალენ ჩუენ.

აწ და მარადის და უკუნითი უკუნისამდე, ამინ.

გუნდი: უფალო, შეგვიწყალენ (3-გზის).

მღდელი: მერმეცა გევედრებით, წყალობისა, სიცოცხლისა, მშვიდობისა, სიმრთელისა, დღეგრძელობისა, ცხორებისა, განათლებისა, მოტევებისა, კეთილად წარმართებისა და მყუდროებისა მონათა (ანუ მხევალთა) ღმრთისაითა და ყოველთა შვილთა ჩუენისა ეკლესიისაითა, რაითა დაიცვას უფალმან ღმერთმან ჩუენმან სამეუფოი ქალაქი ესე ჩუენი და წმიდაი ესე ეკლესიაი და ყოველნი ქალაქნი და სოფელნი ივერიისა სიყმილისაგან, სრვისა, ძრვისა, დანთქმისაგან, ცეცხლისა და მახვილისა, უცხო-თესლთა ზედა მოსლვისაგან, ბრძოლისა და სიკუდიდშემოსილისა წყლულებისა, რაითა მოწყალე გუექმნეს ჩუენ ღმერთი კეთილად დგომისათვის სახიერებითა და კაცთ-მოყუარებითა თვისითა, და გარე-წარაქციოს რისხვაი, მარად დღე ჩუენ ზედა მომავალი, და გვიხსნეს ჩუენ სამართლად ჩუენ ზედა მოწევნულისა რისხვისაგან, და შეგვიწყალნეს ჩუენ.

გუნდი: უფალო, შეგვიწყალენ (12-გზის).

გუნდი: ამინ.

სავედრებელი ლოცვა

ჰოი, ჭეშმარიტებისა მოწამეო და ქრისტესთვის სისხლდათხეულო მამაი, მოწყალეო, ურისხველო, გლახაკთა ხელისაღმპყრობელო და საკვირველებათა უხუებითა მომნიჭებელო, სნეულთა მკურნალო და ყოველთა სარწმუნოებითა შენდა მოლტოლვილთა შესავედრებელო და საფარველო!

ჰოი, წმიდათა მოწამეთა შორის საკვირველებითა დიდებულო მამაი, ნუ დასცხრები აწ ვედრებად ქრისტეს ღმრთისა მიმართ, რაითა წმიდაი ეკლესიაი თვისი შეურყეველად დაიმარხოს ყოვლისაგან წუალებისა, და ერი ჩუენი, წილხვდომილი დედისა თვისისაი დაიცვას მტერისა საფრხისაგან და ურთიერთ-შუღლისაგან, ხოლო ჩუენ მოგუმადლოს სული მოწყალებისაი, სიწმიდისა და სიმართლისაი, და მოგუანიჭოს მოუკლებელი სიყუარული სჯულისა ჩუენისა და მამულისაი, რაითა ყოველნი მკვიდრნი საქართველოისანი მართლმადიდებლობასა და ერთსა ზრახვასა შინა განვმტკიცდეთ და ერთითა პირითა და ერთითა გულითა მაცხოვარსა ჩუენსა ვადიდებდეთ, რამეთუ მას შუენის ყოველი დიდებაი, პატივი და თაყუანის-ცემაი, თანა მამით და სული წმიდითურთ, აწ და მარადის, და უკუნითი უკუნისამდე.

მღდელმან: სიბრძნით!

ყოვლადწმიდაო ღმრთისმშობელო, გუაცხოვნენ ჩუენ.

გუნდი: უპატიოსნესსა ქერობინთასა და აღმატებით უზესთაესსა სერაბინთასა, განუხრწნელად მშობელსა სიტყვისა ღმრთისასა, მხოლოსა ღმრთისმშობელსა გალობით გადიდებდეთ.

მღდელმან: დიდებაი შენდა, ღმერთო ჩუენო, დიდებაი შენდა.

უფალო, შეგვიწყალენ (3-გზის). გუაკურთხენ.

მღდელმან: ჩამოილოცოს…

გუნდი: ამინ.

უფალო, შეგვიწყალენ (3-გზის).

უფალო, იესუ ქრისტე, ძეო ღმრთისაო, ლოცვითა ყოვლადწმიდისა დედისა შენისაითა, წმიდისა მოწამისა მამაისაითა, და ყოველთა წმიდათაითა, შეგვიწყალენ ჩუენ, ამინ.

ხატისა მთხვევასა ზედა ვგალობთ ესრეთ:

სასოებითა მოვივლტით შენდა, ჰოი ყოვლად დიდებულო მამაი, და ვითარცა მართლმადიდებლობისა ქადაგსა და ქრისტეს მოწამესა, გევედრებით: აწ გვიმეოხე წინაშე ღმრთისა, რაითა უვნებელად დაგვიცვას ყოვლისაგან ვნებისა და საცთურისა, და შენ თანა ღირს გვყოს სასუფეველსა თვისსა.

დედოფალო ყოვლად-ბრწყინვალეო მარიამ, ლოცვითა წმიდისა მოწამისა მამაისაითა წარგვიმართენ დღენი ცხოვრებისა ჩუენისანი, სადიდებლად ძისა შენისა და ღმრთისა ჩუენისა.

შეადგინა თინათინ მჭედლიშვილმა

Tags წმინდანები

პარაკლისები

პარაკლისი ღირსისა ზაბულონისა და ღირსისა სოსანასი

სავედრებელი პარაკლისი

ღირსისა მამისა ზაბულონისა და ღირსისა დედისა სოსანასი

მღდელი: კურთხეულ არს-ი

დიდებაი შენდა, ღმერთო ჩუენო, დიდებაი შენდა.

წმიდაო ღმერთო, წმიდაო ძლიერო, წმიდაო უკუდაო, შეგვიწყალენ ჩუენ (3-გზის).

უფალო, შეგვიწყალენ (3-გზის).

მღდელი: რამეთუ შენი არს სუფევაი…

გუნდი: ამინ.

მღდელი: უფალო, შეგვიწყალენ (12-გზის).

მოვედით, თაყუანის-ვსცეთ მეუფესა ჩუენსა ღმერთსა.

მოვედით, თაყუანის-ვსცეთ და შეუვრდეთ ქრისტესა, მეუფესა ჩუენსა ღმერთსა.

ალილუია, ალილუია, ალილუია, დიდებაი შენდა ღმერთო. (2 გზის).

ალილუია, ალილუია, ალილუია, დიდებაი შენდა ღმერთო ჩუენო, დიდებაი შენდა.

მუხლი 2. ყოველი თესლები გარე მომადგა მე, და სახელითა უფლისაითა ვერეოდე მათ.

მუხლი 3. არა მოვკუდე, არამედ ვცხოვნდე, და განვსთქუნე მე საქმენი უფლისანი.

ტროპარი, ხმაი 4

ფრიად იღუაწეთ რაი უფლისათვის და სარწმუნოებისათვის მისისა, ღირსად სანატრელნო ზაბულონ და სოსანა, სახელი თქუენი მზეებრ განჰბრწყინდა ქუეყანასა ჩუენსა, რამეთუ ასული თქუენი ნინო მოვიდა ქართლსა, ვითარცა კრავი უბიწოი შორის მხეცთა, და განსდევნა რაი საცთური კერპთა მაცთურთაი, მოციქულებრ უქადაგა ქართველთა წმიდაი სამებაი და წარმართნი ღირს ჰყვნა მოქცევად ღმრთისა, ერთობითა იხარებთ რაი წინაშე მისა, და ევედრებით ხსნად ჩუენდა ყოვლისაგან ჭირისა და საცთურისა.

დიდებაი… ტროპარი (იგივე); აწდა…

გალობაი 1, უგალობდითსა, ხმაი 8

ძლისპირი: ქუეყანასა, ვითარცა ხმელსა, განვიდა და შრომათაგან ეგვიპტისათა განერა ერი ისრაელთა, ღაღადებდა, მხსნელსა ჩუენსა და უფალსა უგალობდეთ.

წმიდანო ღმერთშემოსილნო ზაბულონ და სოსანა, ევედრეთ ღმერთსა ჩუენთვის.

ბრწყინვალედ შემკობილთა სათნოებათა მადლითა, გვიშვეს ნინოი განმანათლებელი ჩუენი, სოსანა ღმრთისგონიერმან და ზაბულონ ყოვლად ღირსმან, და წინაშე ღმრთისა იღუწიან ჩუენ ყოველთათვის.

წმიდანო ღმერთშემოსილნო ზაბულონ და სოსანა, ევედრეთ ღმერთსა ჩუენთვის.

თქუენ მიერ შობილისაგან, ღირსნო მეუღლენო, საჭურველი უძლეველი მოგვეცა ჩუენ, ჯუარი ქრისტესი, რომლისა მიერ დავსთრგუნავთ ჩუენ საფრთხეთა ბოროტთა და ვადიდებთ ღმერთსა.

დიდებაი მამასა და ძესა და წმიდასა სულსა.

იქმენით რაი ჭეშმარიტად შვილსა ზედა სახარულევან, რომლისა მიერ განათლდა ერი ჩუენი, აწ მისთანა იხარებთ დიდებითა, ღირსნო, და აღგვძრავთ ქებად თქუენდა და დიდებად ღმრთისა.

აწ და მარადის და უკუნითი უკუნისამდე, ამინ.

იქმნა ორღანოი მადლთა შენთაი, ქალწულო ყოვლად წმიდაო ღმრთისმშობელო, ქალწული, და წილხუდომილთა შენთა განმანათლებელი ნინო, ამისთვის აღვსძრავთ მას და კეთილმორწმუნეთა მშობელთა მისთა შენდა მომართ მეოხად ჩუენდა.

გალობაი 3, განძლიერდასა

ძლისპირი: შენ, დამამყარებელო კამარათა ცისათაო, უფალო, და აღმაშენებელო ეკლესიათაო, დამამტკიცენ ჩუენ სიყუარულსა შენსა, თაო ყოვლისა სიხარულისაო, და განმაძლიერებელო მორწმუნეთაო, მხოლოო კაცთ-მოყუარე.

წმიდანო ღმერთშემოსილნო ზაბულონ და სოსანა, ევედრეთ ღმერთსა ჩუენთვის.

აღმოსცენდი რაი მდიდართა და წარჩინებულთა მშობელთაგან კაბადოკიას, იყავ თანაზიარი და ნათესავი წმიდისა მოწამისა გიორგისა, აწ ერთობითა გვითხოეთ ქრისტეს მიერ ხსნაი ბოროტის მახეთაგან და მკვიდრ ყოფად სასუფეველსა მისსა.

წმიდანო ღმერთშემოსილნო ზაბულონ და სოსანა, ევედრეთ ღმერთსა ჩუენთვის.

იყავ რაი ძლიერ და განთქუმულ ბრძოლათა შინა და წყობათა, წარხვედ ჰრომედ წინაშე მეფისა მსახურებად, და განითქვი რაი ბრძოლათა შინა, მარადის აღიარებდი ქრისტესა, ვითარცა ღმერთსა, მას ევედრე, გვიხსნნეს გარე მოდგომილთა ურიცხვითა მტერთაგან.

დიდებაი მამასა და ძესა და წმიდასა სულსა.

მოგანიჭა რაი მეფემან პატივი დიდი სიმხნისათვის შენისა, განგაწესა მხედართმთავრად ერისა მისისა, აწ მოხედე მწუხარებასა ჩუენსა, და შეგვავედრე უფალსა, ღმერთსა ჩუენსა, რაითა ყოველნი ურვანი ჩუენნი შეცვალნეს კეთილად.

აწ და მარადის და უკუნითი უკუნისამდე, ამინ.

აღვემართენით შენ მიერ გამოხსნილნი, ჰოი, ყოვლადწმიდაო ღმრთისმშობელო, რაჟამს სათნო იჩინე დედაკაცისა მიერ განბანაი ჩუენი და ემბაზითა სრულ-ქმნად მეცნიერებად ძისა შენისა ნინოის მიერ ღირსისა!

გუნდი: უფალო, შეგვიწყალენ (3-გზის).

გუნდი: უფალო, შეგვიწყალენ. (3-გზის).

გუნდი: ამინ.

წარდგომაი, ხმაი 4

მოქალაქობდენ რაი კეთილად, ორთა მათ პატიოსანთა მეუღლეთა, ზაბულონ და სოსანა მადლი ჰპოვეს წინაშე ღმრთისა, და გვიშვეს ჩუენ ღირსი ქალწულ-მოციქული ნეტარი ნინო, მოაქცივნა რაი ქართველნი, ჯუარითა ცხოველითა, და ერი ჩუენი მიჰგვარა ქრისტესა, და აწცა ერთობითა იღუწიან დაუცხრომელად წინაშე მისსა, ხსნად ჩუენდა ყოვლისაგან ჭირისა და საცთურისა.

გალობაი 4, უფალო მესმასა

ძლისპირი: მესმა, უფალო, განგებაი საიდუმლოთა შენთა გამოუთქმელთა, განვიცადენ საქმენი შენნი, და აღვიარე მე ღმრთეებაი შენი.

წმიდანო ღმერთშემოსილნო ზაბულონ და სოსანა, ევედრეთ ღმერთსა ჩუენთვის.

იშევ რაი კაბადოკიას დიდებულთაგან მშობელთა, ოდეს აღესრულნეს, ძმისა შენისა თანა წარხვედ იერუსალემს, ღირსო სოსანა, და შეუვრდით განმაცხოველებელსა საფლავსა.

წმიდანო ღმერთშემოსილნო ზაბულონ და სოსანა, ევედრეთ ღმერთსა ჩუენთვის.

იყვენით რაი სავსენი საღმრთოითა მადლითა, თავნი თვისნი შეჰვედრნეთ უფალსა, მზრდელსა მას და მწყალობელსა ობოლთა და ქურივთასა, და დაუცხრომელად მსახურებდით ქრისტესა.

დიდებაი მამასა და ძესა და წმიდასა სულსა.

ძმაი შენი მიიწია რა ჰასაკსა, დიდისა ღუაწლისათვის მიემთხვია პატრიაქობასა, ხოლო შენ ჰმსახურებდი აღდგომისა ტაძარსა, ღირსო სოსანა, და მორჩილებდი სარა ბეთლემელსა.

აწ და მარადის და უკუნითი უკუნისამდე, ამინ.

საცთურთაით დახნილნი შენ მიერ, ღმრთისმშობელო, წილად ხუდომილნი შენნი ქართველთა ერნი ნინოის ღირსისა მიერ ქადაგებითა ვხმობთ შენდა მომართ, ჰოი, მაცხოვარებაო ჩუენო, გუაცხოვნენ შეწევნითა მშობელთა მისთაითა, ქრისტეს ღმრთისა დედაო!

გალობაი 5, ღამითგანსა

ძლისპირი: განგვანათლენ ჩუენ ნათლითა შენითა, უფალო, და მკლავითა მაღლითა მორწმუნეთა მშვიდობაი შენი ზეცით მომეც ჩუენ, კაცთმოყუარე.

წმიდანო ღმერთშემოსილნო ზაბულონ და სოსანა, ევედრეთ ღმერთსა ჩუენთვის.

იქმნა რაი განდგომილებაი ფრანგთაი, განხვედ შენ, მხნეო ზაბულონ, ბრძოლად მათდა და სძლე რაი შეწევნითა ქრისტესითა, მთავარი და წარჩინებულნი მათნი შეკრულნი მიჰგვარე მეფესა.

წმიდანო ღმერთშემოსილნო ზაბულონ და სოსანა, ევედრეთ ღმერთსა ჩუენთვის.

მოგაგო რაი პატივი მეფემან, ვითარცა უძლეველსა, განუჩინა სიკუდილი ტყუეთა, გარნა იწყეს მათ ტირილად და გევედრებოდენ, რაითა ვიდრე სიკუდიდმდე ნათელ-სცე სახელითა ღმრთისა შენისაითა.

დიდებაი მამასა და ძესა და წმიდასა სულსა.

განზრახვაი მათი აუწყე პატრიაქსა მას ჰრომისასა, და ნათელს-ცა და აზიარნა რაი საიდუმლოთა ქრისტესთა, სიხარულითა თაყუანი-სცეს მათ წმიდათა თავთა მოციქულთა საფლავთა.

აწ და მარადის და უკუნითი უკუნისამდე, ამინ.

სენით, ჩემ ზედა მდებარით, აღვემართე, რაჟამს მომეც მე მკურნალი, ღმრთისმშობელო, ვიხსენ საცთურთაით ნინოის მიერ ღირსისა, კერპთა წილ ბილწთა გიძნობ სასოსა ჩემსა, გიხმობს ერი ქართველთაი, ღმრთისა დედაო!

გალობაი 6, ღაღადყავსა

სძლისპირი: მომიტევენ სახიერ, აურაცხელნი ცოდვანი ჩემნი, რომელთათვის გიხმობ შენ, მიხსენ მე ბოროტთაგან, შენდა მომართ ვღაღადებ, ისმინე ჩემი, ღმერთო, მაცხოვარო ჩემო.

წმიდანო ღმერთშემოსილნო ზაბულონ და სოსანა, ევედრეთ ღმერთსა ჩუენთვის.

განიყუანეს რაი სასიკუდინედ ტყუენი, სიხარულითა მოელოდენ ამიერ სოფლით გარდაცვალებასა, გარნა ლმობიერ იქმნა გული შენი, ზაბულონ, და შეწყალებაი მათი ითხოე მეფისაგან.

წმიდანო ღმერთშემოსილნო ზაბულონ და სოსანა, ევედრეთ ღმერთსა ჩუენთვის.

განუტევნე რაი კაცნი იგი, წმიდაო, თანა წარყევ ქუეყანად მათდა, და წარიხუნე რაი მღდელნი, ყოველთა ნათელ-სცეს, და დაუდვეს სჯული და წესი ქრისტეანობისაი.

დიდებაი მამასა და ძესა და წმიდასა სულსა.

ღმრთისმოშიში ეგე და სიბრძნითა სრული წარხვედ რაი იერუსალემს, გიხილა პატრიარქმან მამაი და განმანათლებელი ფრაგთაი, და რჩევითა სარა ბეთლემელისაითა მოგცა დაი თვისი ცოლად.

აწ და მარადის და უკუნითი უკუნისამდე, ამინ.

მარიამ, ქრისტეს ძისა ღმრთისა მშობელო, შენ მიერ დახსნილნი ძვირთაით სამწყსონი შენნი, და ნინოის წმიდისა მიერ განსწავლულნი ვაქებთ მშობელთა მისთა, რამეთუ შვეს განმანათლებელი ჩუენი, და გნატრით შენ, ვითარცა სთქუ!

მღდელი: მერმე და მერმე მშვიდობით უფლისა მიმართ ვილოცოთ.

გუნდი: უფალო, შეგვიწყალენ.

გუნდი: ამინ.

კონდაკი

ოდეს მძლავრობდა წარმართთა სარწმუნოებაი და მრავალნი ევნებოდენ ქრისტესთვის, კეთილმორწმუნეობითა ბრწყინევდით თქუენ, ნეტარნო მეუღლენო, იქმენით რაი აღმსარებელნი ჭეშმარიტისა ღმერთისანი და მრავალთა მომაქცეველნი, ხოლო შემდგომად დაუტევეთ ყოველი მონაგები თქუენი, და შეუდეგით რაი ღმერთსა, დაემკვიდრე შენ უდაბნოსა შინა, ღირსო ზაბულონ, და შენ, სოსანა, დაგადგინეს მსახურებასა უძლურთა დედათასა, და აწ შობილისა თქუენისა თანა – ნინოისა – იხარებთ სასუფეველსა.

მღდელმან: მოხედენ, სიბრძნით.

წარდგომა სახარებისა, ხმაი 4: პატიოსან არს წინაშე უფლისა სიკუდილი წმიდათა მისთა.

მუხლი: რაი მივაგო უფალსა ყოვლისავეთვის, რომელი ესე მომაგო მე.

მღდელმან: უფლისა მიმართ ვილოცოთ.

გუნდი: უფალო, შეგვიწყალენ.

გუნდი: ამინ.

მღდელმან: ყოველი სული აქებდით უფალსა.

გუნდი: უფალო, შეგვიწყალენ. (3-გზის)

გუნდი: და სულისაცა შენისა თანა.

მღდელმან: მათესაგან წმიდისა სახარებისა საკითხავი.

გუნდი: დიდებაი შენდა, უფალო, დიდებაი შენდა.

მღდელმან: მოხედენ.

სახარებაი მათესი

მას ჟამსა შინა მისდევდა იესუს ერი მრავალი გალილეაით და ათქალაქით და იერუსალემით და ჰურიასტანით და წიაღ-იორდანით. და ვითარცა იხილა იესუ ერი იგი, აღვიდა მთასა და დაჯდა იგი მუნ, და მიუხდეს მას მოწაფენი მისნი. და აღაღო პირი თვისი, ასწავებდა მათ და ეტყოდა: ნეტარ იყვნენ გლახაკნი სულითა, რამეთუ მათი არს სასუ-ფეველი ცათაი. ნეტარ იყვნენ მგლოვარენი გულითა, რამეთუ იგინი ნუგეშინის-ცემულ იქმნნენ. ნეტარ იყვნენ მშვიდნი, რამეთუ მათ დაიმკვიდრონ ქვეყანაი. ნეტარ იყვნენ, რომელთა ჰშიოდის და სწყუროდის სიმართლისა-თვის, რამეთუ იგინი განძღნენ. ნეტარ იყვნენ მოწყალენი, რამეთუ იგინი შეიწყალნენ. ნეტარ იყვნენ წმიდანი გულითა, რამეთუ მათ ღმერთი იხილონ. ნეტარ იყვნენ მშვიდობის-მყოფელნი, რამეთუ იგინი ძედ ღმრთისად იწოდნენ. ნეტარ იყვნენ დევნულნი სიმართლისათვის, რამეთუ მათი არს სასუფეველი ცათაი. ნეტარ იყვნენ თქუენ, რაჟამს გყვედრიან და გდევნიდენ და თქუან ყოველი სიტყვაი ბოროტი თქუენდა მიმართ სიცრუვით ჩემთვის. გიხაროდენ და მხიარულ იყვენით, რამეთუ სასყიდელი თქუენი ფრიად არს ცათა შინა.

გუნდი: დიდება შენდა, უფალო, დიდება შენდა.

დიდება მამასა და ძესა და წმიდასა სულსა

მეოხებითა წმიდისა ზაბულონისა და სოსანაისითა, მოწყალეო, აღხოცენ ცოდვათა ჩუენთა სიმრავლენი.

აწ და მარადის და უკუნითი უკუნისამდე, ამინ.

მეოხებითა ღმრთისმშობელისაითა, მოწყალეო, აღხოცენ ცოდვათა ჩუენთა სიმრავლენი.

მიწყალე მე, ღმერთო, დიდითა წყალობითა შენითა და მრავლითა მოწყალებითა შენითა აღხოცენ უშჯულოებაი ჩემი და შემიწყალე მე, ღმერთო.

გერი: ერთ სულ და ერთ გონებაი, და სწორ სათნოებითა იყუენით, პატიოსანნო მშობელნო განმანათლებელის ჩუენისანო, ზაბულონ და სოსანა სანატრელნო, და მადლი ჰპოვეთ რაი წინაშე ღმრთისა, ნუ დასცხრებით აწ ვედრებად ჩუენთვის მისა მიმართ მშვიდობით დაცვად ეკლესიათა და გამოხსნად განსაცდელთაგან, რომელნი ხსენებასა თქუენსა აღვასრულებთ, რაითა მლხინებელ გუექმნეს ქრისტე ცოდვათა ჩუენთა.

მღდელი: აცხოვნე, უფალო, ერი შენი, და აკურთხე სამკვიდრებელი შენი, მოხედენ სოფელსა შენსა წყალობითა და მოწყალებითა, აღამაღლე რქაი ქრისტეანეთა მართლმადიდებელთაი, და გარდამოავლინენ ჩუენ ზედა მდიდარნი წყალობანი შენი, მეოხებითა ყოვლადწმიდისა დედო-ფლისა ჩუენისა ღმრთისმშობელისა, და მარადის ქალწულუსა მარიამისაითა, ძლიერებითა პატიოსნისა და ცხოველსმყოფელისა ჯვარისაითა, ძლიერებითა ჯუარისა ვაზისაითა; მეოხებითა პატიოსანთა უსხეულოთა ზეცისა ძალთაითა, პატიოსნისა, დიდებულისა, წინაისწარმეტყველისა იოანესითა, წმიდისა წინაისწარმეტყველისა ილია თეზბიტელისა და მართლისა ენუქისითა, წმიდათა დიდებულთა, და ყოვლად-ქებულთა მოციქულთა თავთა, პეტრესა და პავლესითა, წმიდისა მოციქულისა თომასი და საქართველოს განმანათლებელთა მოციქულთა: ანდრია პირველწოდებულისა, სვიმონ კანანელისა და მატათასითა; წმიდისა დედისა ჩუენისა, მოციქულთა სწორისა ქალწულისა ნინოისითა, წმიდათა შორის მამათა ჩუენთა, და მსოფლიოთა დიდთა მოძღუართა, და მღდელთ-მთავართა, ბასილი დიდისა, გრიგოლი ღმრთისმეტყუელისა, და იოანე ოქროპირისაითა, წმიდათა შორის მამისა ჩუენისა ნიკოლოზ მირონლუკიის მთავარეპისკოპოსისა და საკვირველთ-მოქმედისაითა და წმიდისა დიდებულისა და ღუაწლის-მძლისა მოწამისა, ძლევაშემოსილისა გიორგისაითა; წმიდათა დიდთა ქალწულ-მოწამეთა ბარბარესა და მარინესითა; წმიდისა მღდელ-მოწამისა ნეოფიტე ურბნელისაითა; წმიდათა დიდებულთა მოწამეთა არგვეთისა მთავართა დავით და კონსტანტინესა, წმიდათა ათთა-ბევრთა მოწამეთა ხუარაზმელთაგან ტფილისსა შინა წამებულთა, წმიდა მოწამე 6000 გარესჯელ ბერთა; წმიდათა კეთილად მძლეთა მეფეთა და დედოფალთა: არჩილ, დემეტრე, ლუარსაბ, შუშანიკ და ქეთევანისათა; წმიდათა დაკეთილ-მორწმუნეთა და დიდთა მეფეთა ჩუენთა: ვახტანგ გორგასალისა, აშოტ კურაპალატისა, დავით აღმაშენებელისა და სოლომონისაითა; წმიდა მოციქულთა სწორთა: მეფე მირიანისა და დედოფლისა ნანაისითა; წმიდისა და კეთილმსახურისა მეფისა თამარისითა, ღირსთა და ღმერთშემოსილთა მამათა ჩუენთა: გაბრიელ, გიორგი, იოანე და ექვთიმე მთაწმინდელთა; ღმრთივ-გაბრძნობილთა ნეტართა მამათა: ილარიონ ქრთველისა, სერაპიონ ზარზმელისა და გრიგოლ ხანძთელისაითა; წმიდათა სანატრელთა მამათა ჩუენთა: ლუკიანე, დოდო, დამიანე, ონოფრე და სვიმეონ გარესჯელთა; წმიდისა ღირსისა მამისა ჩუენისა იოანე ზედაზნელისა და ათორმეტთა მისთა მოწაფეთა, მეორედ განმანათლებელთა საქართველოს ეკლესიისა და მარად მფარველთა მისთა, და მოწაფეთა შორის ღირსისა მამისა ჩუენისა დავით გარეჯელისაითა; წმიდისა ილია მართლისაითა; წმიდათა და მართალთა მშობელთა ღმრთისმშობელისა იოაკიმ და ანნაისითა; წმიდისა ზაბულონ და სოსანასითა, და ყოველთა წმიდათა შენთაითა გევედრებით შენ, მრავალმოწყალეო ღმერთო, შეისმინე ჩუენ ცოდვილთა ვედრებაი, და შეგვიწყალენ ჩუენ.

გუნდი: უფალო, შეგვიწყალენ (12-გზის).

მღდელი: წყალობითა და მოწყალებითა და კაცთმოყუარებითა მხოლოდშობილისა ძისა შენისაითა, რომლისა თანა კურთხეულ ხარ, თანა ყოვლადწმიდით, სახიერით, და ცხოველსმყოფელით სულით შენითურთ, აწ და მარადის, და უკუნითი უკუნისამდე.

გუნდი: ამინ.

გალობაი 7, კურთხეულარსა

ძლისპირი: ყრმათა ღმრთისმსახურთა ბაბილონსა შინა არა მსახურეს ხატსა ოქროისასა, და მით სახუმილსა შეითხივნეს, და შეცვარულნი ესრეთ ღაღადებდეს და იტყოდეს: კურთხეულ ხარ შენ, უფალო, ღმერთო მამათა ჩუენთაო.

წმიდანო ღმერთშემოსილნო ზაბულონ და სოსანა, ევედრეთ ღმერთსა ჩუენთვის.

წარიყვანე რაი მეუღლე შენი, მხნეო ზაბულონ, მამულსა შენსა, თქუენგან იშვა მხოლოი იგი ნეტარი ნინო, რომელსაცა აღზრდიდით ღმრთისმოშიშებითა მსახურებასა შინა გლახაკთასა, და ხმობდით: კურთხეულ ხარ შენ, უფალო, ღმერთო მამათა ჩუენთაო.

წმიდანო ღმერთშემოსილნო ზაბულონ და სოსანა, ევედრეთ ღმერთსა ჩუენთვის.

იქმნა რაი ასული თქუენი ათორმეტისა წლისა, განყიდეთ ყოველი მონაგები თქუენი, ნეტარნო, და მიიწიენით რაი იერუსალემად, სიმდიდრე თქუენი განუყავით გლახაკთა, ღაღადყვეს რაი სიხარულითა: კურთხეულ ხარ შენ, უფალო, ღმერთო მამათა ჩუენთაო.

დიდებაი მამასა და ძესა და წმიდასა სულსა.

აღიღე რაი პატრეარქისგან კურთხევაი, რაითა იჯმნა საწუთოისგან, ამბორისყოფითა შეიტკბე და ეტყოდი ასულსა შენსა: „აჰა, დაგიტეობ ობლად ჩემგან და მიგათუალავ შენ მამასა ზეცათასა და ყოველთა მზრდელსა ღმერთსა“.

აწ და მარადის და უკუნითი უკუნისამდე, ამინ.

იგავთა მიერ მოსწავებულმან ცხადად ეგვპტისა ბომონნი დასცენ და ძირითურთ აღმოჰფხურენ, ღმრთისმშობელო მარიამ, და ნინოის მიერ ქართლისა კერპნი წარწყმედად მისცენ, კურთხეულ ხარ შენ, ჰოი, ქალწულო!

გალობაი 8, აკურთხევდითსა

სძლისპირი: მთასა ზედა მოსეს თანამზრახველმან მაყლოვანით, სახე გამოაჩინა ქალწულისაგან შობისა უვნებელად, ყოველნი მას ვაკურთხევთ და აღვამაღლებთ უკუნისამდე.

წმიდანო ღმერთშემოსილნო ზაბულონ და სოსანა, ევედრეთ ღმერთსა ჩუენთვის.

გაქუნდა რაი შური ელიაისი და იოვანესი, ჰოი, ზაბულონ ბრძენო, განვლე იორდანე, და დამკვიდრდი უდაბნოსა შინა, აწ ჩუენცა მოგვეც გული გონიერი, განრჩევად კეთილისა და ბოროტისა.

წმიდანო ღმერთშემოსილნო ზაბულონ და სოსანა, ევედრეთ ღმერთსა ჩუენთვის.

დიაკონისად გაკურთხა პატრეარქმან, ღირსო სოსანა, და მსახურად უძლურთა დედათა დაგადგინა, ხოლო ასული შენი შეჰვედრა სარა ბეთლემელსა, განსწავლიდა რაი საღმრთოითა სჯულითა.

დიდებაი მამასა და ძესა და წმიდასა სულსა

ზეგარდამო ჰხედვიდა რაი დედაი ღმრთისაი ღუაწლსა თქუენსა, მისცა სიმხნე ასულსა თქუენსა, ნეტარნო მეუღლენო, და ქრისტეს სარწმუნოებაი განჰფინა წილხვედრსა თვისსა ქუეყანასა.

აწ და მარადის და უკუნითი უკუნისამდე, ამინ.

არსთა მოქმედისა ქრისტეს ღმრთისა დედაო, არს-ქმნილი შენგან საუკუნოდ ცხორებად, ქართველთა ერი დაჰმარხე ვედრებითა ნინო ნეტარისაითა და ბარბაროზნი დაუმორჩილენ მორწმუნესა მეფესა!

გალობაი 9, ადიდებდითსა

ძლისპირი: შენ, რომელი უქორწინებელ ხარ, დედაო უსძლოო, შენ, რომელმან უზესთაეს ბუნებათა შევ დაუსაბამოი, რომელ-არს შემოქმედი ღმერთი ჭეშმარიტი, გალობითა დაუდუმებელითა გადიდებთ.

წმიდანო ღმერთშემოსილნო ზაბულონ და სოსანა, ევედრეთ ღმერთსა ჩუენთვის.

იტვირთეთ რაი უღელი ქრისტეს ღმრთისაი, ყოვლითა გულითა მას ჰმსახურებდით, კეთილმორწმუნენო, ნეტარნო მეუღლენო, და მიგანვე მოიღეთ გვირგვინი დაუჭნობელი და ცხორებაი წარუვალი ზეცათა შინა.

წმიდანო ღმერთშემოსილნო ზაბულონ და სოსანა, ევედრეთ ღმერთსა ჩუენთვის.

ჰოი, ღმერთშემოსილნო, ნეტარნო მეუღლენო, რომელნი უფროის ამაღლდით წინაშე ღმრთისა, აღმოაცენეთ რაი ერსა შორის ჩუენსა განმფენელი ქრისტეს სარწმუნოებისა, კრებულსა მას თანა მოღუაწეთა და წმიდათასა შეგრაცხნათ ეკლესიამან ჩუენმან.

დიდებაი მამასა და ძესა და წმიდასა სულსა.

ვითარ ასულმან შენმან ქართველნი წარუდგინნა ქრისტესა, რაითა ადიდებდნენ, ეგრეთცა შენ ფრანგი მოაქცივნე, დაბნელებულნი კერპთაგან, მხნეო ზაბულონ, და შვილუსხენ ძესა მას მაღლისასა.

აწ და მარადის და უკუნითი უკუნისამდე, ამინ.

ისმინე ჩუენი ლოცვანი, ღმრთისმშობელო, მეოხებითა ღირსისა ნინოისითა და მშობელთა მისთაითა, თანაწარგუხადენ ყოველნი განსაცდელნი და მომმადლე ჩუენ წყალობაი შენმიერი და ძლევაი მტერთა მოეც ერსა ჩუენსა!

მღდელი აკმევს; მკითხველი ან ერისკაცი კითხულობს:

იქადის კაბადუკიაი, ყოვლად ქებულნო მეუღლენო, რამეთუ მიერ აღმოსცენდით, ღირსო ზაბულონ და სოსანა სანატრელო, და იშუებს ეკლესიაი და გონივრად დღესასწაულობს ხსენებასა თქუენსა დღესა მას მეორესა, ნინოის ხსენებისასა, რამეთუ შრომისა ღუაწლითა ღირსად გამოსჩნდით და ქრისტესგან მოიღეთ მადლი შეწევნისაი, აწ ჩუენცა გვიმეოხეთ წინაშე მისსა, რაითა გვიხსნნეს ჩუენ ყოვლისაგან ძვირისა და სალმობისა.

იხარებს აწ ერი ჩუენი, რამეთუ ახლად გამოგვიჩნდით ღირსნი მოღუაწენი, და სიხარულითა ვდღესასწაულობთ რაი წმიდასა ხსენებასა თქუენსა, მამაო ზაბულონ და ყოვლად ქებულო დედაო სოსანა, ვადიდებთ ყოვლადწმიდასა ღმრთისმშობელსა, რომელმანცა ნინოის მიერ გვიხსნნა საცთურისაგან, და გევედრებით: ერთობითა შეგვეწიეთ წინაშე ღმრთისა, ხსნად ჩუენდა კაცთა ბოროტებისაგან და საცთურისაგან ეშმაკისა.

მოვედით, ჰოი, მორწმუნენო, და ვადიდებდეთ ღმერთსა, რომელმანცა გამოაჩინნა ნეტარნი ესე და მხნენი მოღუაწენი, ზაბულონ და სოსანაი, რომელთაცა მოგვანიჭეს განმანათლებელი ჩუენი წმიდაი ნინო, რამეთუ მის მიერ ნისლი იგი კერპთაი განქარდა და მზე სიმართლისაი გამობრწყინდა – ქრისტე ღმერთი, რომელმანცა აცხოვნნა სულნი ჩუენნი, ვითარცა მოწყალე არს.

ჭეშმარიტად ნეტარ-ხარ, ღირსო მამაო ზაბულონ, რამეთუ იქმენ მამაი მოციქულთასწორისა ნინოისა, და ნეტარ არს წიაღი შენი, ღირსო დედაო სოსანა, რომელმან გვიშევ ერისა ჩუენისა მომაქცეველი ქრისტეს მიმართ, აწ ერთობითა მოგვხედეთ, რომელნი ვადიდებთ ხსენებასა თქუენსა, რაითა გვიხსნეს ჩუენ ცოდვათაგან ბოროტთა და მრავალსახეთა განსაცდელთა.

ვითარცა ვაჭარმან გონიერმან, სიმდიდრე ესე ქუეყნისაი განაბნიე და უდაბნოსა მას სილტოლვითა უარჰყავ თავი თვისი, ხორცნი განჰლიენ მოღუაწებითა და ცოლისა და ასულისა შენისა თანა მდგომარე ხარ შენ წინაშე ქრისტეს ღმრთისა, წმიდაო, აწ ერთობითა ევედრეთ მას და საყუარელსა დედასა მისსა, რაითა მოგუანიჭონ სიყუარული ერისა და მამულისაი, და აღგუძრან დიდებად ყოვლადწმიდისა სამებისა:

წმიდაო ღმერთო, წმიდაო ძლიერო, წმიდაო უკუდაო, შეგვიწყალენ ჩუენ (3-გზის).

უფალო, შეგვიწყალენ. (3-გზის).

მამაო ჩუენო, რომელი ხარ ცათა შინა, წმიდა იყავნ სახელი შენი, მოვედინ სუფევაი შენი, იყავნ ნებაი შენი, ვითარცა ცათა შინა, ეგრეცა ქუეყანასა ზედა, პური ჩუენი არსობისაი მომეც ჩუენ დღეს, და მომიტევენ ჩუენ თანანადებნი ჩუენნი, ვითარცა ჩუენ მიუტევებთ თანამდებთა მათ ჩუენთა და ნუ შემიყვანებ ჩუენ განსაცდელსა, არამედ მიხსნენ ჩუენ ბოროტისაგან.

მღდელმან: რამეთუ შენი არს სუფევაი…

დიდებაი მამასა და ძესა და წმიდასა სულსა

აწ და მარადის და უკუნითი უკუნისამდე, ამინ.

გუნდი: უფალო, შეგვიწყალენ (3-გზის).

გუნდი: უფალო, შეგვიწყალენ (12-გზის).

გუნდი: ამინ.

სავედრებელი ლოცვა

ჰოი, ყოვლად ქებულნო და ნეტარნო მეუღლენო, ზაბულონ და სოსანა სანატრელნო, მნათობნო ბრწყინვალენო და სარწმუნოებისა მტკიცენო სუეტნო, მხურვალედ მვედრებელთა თქუენთა მსწრაფლ-შემწენო და ყოველთა მორწმუნეთა ზღუდენო და საფარველნო!

ჰოი, დიდებულნო სათნონო ღმრთისანო, ღირსო მამაო ზაბულონ და ღირსო დედაო სოსანა, რომელნი ეგე სცხოვნდებოდით სიწმიდითა და ღმრთისმოსაობითა, ქუეყნიერი სიკეთე განსცვალეთ მსახურებად და მორჩილებად ქრისთეს, მხნელისა და მაცხოვრისა, აწცა შეგვაწყნარეთ სახიერებასა მისსა, რაითა მადლი თვისი და წყალობაი განუახლოს დედისა თვისისა წილხდომილსა ერსა ჩუენსა, მტვირთველსა საუფლოისა ჯუარისასა ქუეყანასა ზედა, და დაგვიცვას მტერისა საფრხისაგან, ძმათა შუღლისა და ეშმაკთა მძლავრებისაგან. მრავალშემძლებელითა ძალითა თქუენითა დაიფარეთ და განამტკიცეთ უწმიდესი და უნეტარესი, სრულიად საქართველოს კათოლიკოს პატრიარქი და მცხეთა-თბილისის მთავარეპისკოპოსი, და ბიჭვინთისა და ცხუმ-აფხაზეთის მიტროპოლიტი, მამაი ჩუენი ილია, ყოვლადსამღდელონი მიტროპოლიტნი, მთავარეპისკოპოსნი და ეპისკოპოსნი, და ყოველნი სამღდელო და სამონაზვნო წესნი. განაძლიერეთ ღმრთისმსახურნი და ყოველნი მართლმადიდებელნი ქრისტეანენი.

ჰოი, სათნოებათა სიმდიდრითა შემკულნო ზაბულონ და სოსანა, ვითარცა ყუდროდ ნავთსაყუდელად ექმნებით თქუენ ქართველთა ერსა, ასულისა თქუენისა მიერ მოქცეულსა და განათლებულსა, აწცა მოგვიხსენეთ წინაშე ღმრთისა, აღგვაორძინოს და განგვამრავლოს და აღგვავსოს სულითა სიბრძნისაითა, ურთიერთასისა სიყუარულითა და საღმრთოისა გულისხმის-ყოფისაითა, რაითა არა გვეუფლოს განმხრწნელი იგი სული ამა საუკუნისაი, და ზეცისა მოქალაქობასა ღირს-ქმნილნი თქუენ თანა ვუგალობდეთ, ვაკურთხევდეთ და დიდების-ვმეტყველებდეთ ყოვლადწმიდასა სამებასა, რომელსა მხოლოსა შუენის ყოველი დიდებაი, პატივი და თაყუანის-ცემაი, მამისა და ძისა და წმიდისა სულისა, აწ და მარადის და უკუნითი უკუნისამდე. ამინ.

მღდელი: სიბრძნით!

ყოვლადწმიდაო ღმრთისმშობელო, გუაცხოვნენ ჩუენ.

მღდელი: დიდებაი შენდა, ქრისტე ღმერთო, სასოებაო ჩუენო, დიდებაი შენდა.

უფალო, შეგვიწყალენ (3-გზის). გუაკურთხენ.

მღდელი: ჩამოილოცოს.

გუნდი: ამინ.

უფალო, შეგვიწყალენ (3-გზის).

უფალო, იესუ ქრისტე, ძეო ღმრთისაო, ლოცვითა ყოვლადწმიდისა დედისა შენისაითა, ღირსთა ზაბულონისა და სოსანაისა, და ყოველთა წმიდათაითა, შეგვიწყალენ ჩუენ, ამინ.

ხატის მთხუევასა ზედა ვგალობთ ესრეთ: ხმაი 4

ყოვლისა კეთილისა შემწენო და წარმმართებელნო ყოველთა მვედრებელთა თქუენთანო, ღირსნო ზაბულონ და სოსანა დიდებულნო, მოსავნი თქუენნი თაყუანის-ვსცემთ წმიდასა ხატსა თქუენსა და გევედრებით, რომელთა მოგენიჭათ ღმრთისაგან კადნიერებაი მეოხებად ცოდვილთა, აწ ისწრაფეთ და დაგვიფარეთ ყოველთაგან ვნებათა და ეშმაკთა საცთურთაგან, რაითა ღირს-ვიქმნეთ სასუფეველსა ცათასა, და თქუენთანა ვადიდებდეთ უკუნისამდე ყოვლად-წმიდასა სამებასა.

დედოფალო, ყოვლად ბრწყინვალეო მარიამ, ლოცვითა ღირსთა ზაბულონისა და სოსანაისა წარგვიიმართენ დღენი ცხორებისა ჩუენისანი, სადიდებელად ძისა შენისა და ღმრთისა ჩუენისა, ამინ.

სავედრებელი პარაკლისი

დიდებულთა მოწამეთა კვირიკესი და ივლიტასი

მღდელმან: კურთხეულ არსი.

დიდებაი შენდა, ღმერთო ჩუენო, დიდებაი შენდა.

წმიდაო ღმერთო, წმიდაო ძლიერო, წმიდაო უკუდაო, შეგვიწყალენ ჩუენ (3-გზის).

მამაო ჩუენო, რომელი ხარ ცათა შინა, წმიდა იყავნ სახელი შენი, მოვედინ სუფევაი შენი, იყავნ ნებაი შენი, ვითარცა ცათა შინა, ეგრეცა ქუეყანასა ზედა, პური ჩუენი არსობისაი მომეც ჩუენ დღეს, და მომიტევენ ჩუენ თანანადებნი ჩუენნი, ვითარცა ჩუენ მიუტევებთ თანამდებთა მათ ჩუენთა და ნუ შემიყვანებ ჩუენ განსაცდელსა, არამედ მიხსნენ ჩუენ ბოროტისაგან.

მღდელმან: რამეთუ შენი არს სუფევაი…

უფალო, შეგვიწყალენ (12-გზის).

მოვედით, თაყუანის-ვსცეთ მეუფესა ჩუენსა ღმერთსა.

მოვედით, თაყუანის-ვსცეთ და შეუვრდეთ ქრისტესა, მეუფესა ჩუენსა ღმერთსა.

ალილუია, ალილუია, ალილუია, დიდებაი შენდა ღმერთო.

ალილუია, ალილუია, ალილუია, დიდებაი შენდა ღმერთო ჩუენო, დიდებაი შენდა.

მუხლი 2. ყოველი თესლები გარე მომადგა მე, და სახელითა უფლისაითა ვერეოდე მათ.

მუხლი 3. არა მოვკუდე, არამედ ვცხოვნდე, და განვსთქუნე მე საქმენი უფლისანი.

ტროპარი, ხმა 8

ვითარცა ვენახმან კეთილნაყოფიერმან, ივლიტა პატიოსანო, მწიფენი ნაყოფნი შესწირე მეუფესა – ღმერთსა ყოველთასა, ძე შენი კვირიკე ყოვლადქებული, მდიდრად შეამკევ რაი წამებითა, ამისთვის მოგმადლათ თქუენ მისაგებელი ღმერთმან ცათა შინა, სადაცა იშუებთ უკუნისამდე და მეოხ ხართ მოსავთა თქუენთა და მვედრებელთა. დიდებაი…

სხუაი ტროპარი

სეხნად მქადაგებელთა გამოსჩნდი, ჭეშმარიტად, ევნე რაი დედისა თანა, კვირიკე, დიდებულო ქრისტესო, და აღასრულე რაი სრბაი ღმრთისმოსავობისაი, გვექმენ სახედ სარწმუნოებრივისა ახოვანებისა, და დასთრგუნე რაი ყოველი ძალი მტერისაი, ზეცითგან მოიღე გვირგვინი დედისა თანა შენისა, ყოვლადქებულო მოწამეო, ევედრე აწ ქრისტესა ხსნისათვის ყოველთა, რომელნი აღვასრულებთ ხსენებასა თქუენსა. აწდა…

მიწყალე მე, ღმერთო, დიდითა წყალობითა შენითა და მრავლითა მოწყალებითა შენითა აღხოცე უსჯულოებაი ჩემი. უფროის განმბანე მე უსჯულოებისა ჩემისაგან და ცოდვათა ჩემთაგან განმწმიდე მე, რამეთუ უსჯულოებაი ჩემი მე უწყი, და ცოდვაი ჩემი წინაშე ჩემსა არს მარადის. შენ მხოლოსა შეგცოდე და ბოროტი შენ წინაშე ვყავ, რაითა განმართლდე სიტყუათაგან შენთა და სძლო სჯასა შენსა, რამეთუ ესერა, უსჯულოებათა შინა მიუდგა და ცოდვათა შინა მშვა მე დედამან ჩემმან. რამეთუ ესერა, ჭეშმარიტებაი შეიყუარე, უჩინონი და დაფარულნი სიბრძნისა შენისანი გამომიცხადენ მე. მასხურო მე უსუპითა და განვწმიდნე მე, განმბანო მე და უფროის თოვლისა განვსპეტაკნე. მასმინო მე გალობაი და სიხარული და იხარებდენ ძუალნი დამდაბლებულნი. გარე მიაქციე პირი შენი ცოდვათა ჩემთაგან და ყოველნი უსჯულოებანი ჩემნი აღხოცენ. გული წმიდაი დაჰბადე ჩემ თანა, ღმერთო, და სული წრფელი განმიახლე გუამსა ჩემსა. ნუ განმაგდებ მე პირისა შენისაგან და სულსა წმიდასა შენსა ნუ მიმიღებ ჩემგან. მომეც მე სიხარული მაცხოვარებისა შენისაი და სულითა მთავრობისაითა დამამტკიცე მე. ვასწავლნე უსჯულოთა გზანი შენნი და უღმრთონი შენდა მოიქცენ. მიხსენ მე სისხლთაგან, ღმერთო, ღმერთო ცხორებისა ჩემისაო; იხარებდეს ენაი ჩემი სიმართლესა შენსა. უფალო, ბაგენი ჩემნი აღახუენ, და პირი ჩემი უთხრობდეს ქებულებასა შენსა. რამეთუ უკეთუმცა გენება, მსხუერპლი შე-მცა-მეწირა, არამედ საკუერთხი არა გთნდეს. მსხუერპლ ღმრთისა არს სული შემუსრვილი, გული შემუსრვილი და დამდაბლებული ღმერთმან არა შეურაცხ-ყოს. კეთილი უყავ, უფალო, ნებითა შენითა სიონსა და აღეშენნენ ზღუდენი იერუსალემისანი. მაშინ გთნდეს მსხუერპლი სიმართლისაი, შესაწირავი და ყოვლად-დასაწუელი, მაშინ შეიწირნენ საკურთხეველსა შენსა ზედა ზუარაკნი.

გალობაი 1, უგალობდითსა, ხმაი 8

ძლისპირი: ზღუაი ვითარცა ხმელი განვლო ისრაელმან, და ეგვიპტისა ძვირთაგან განრინებული ღაღადებდა: მხსნელსა ჩუენსა და უფალსა უგალობდეთ.

წმიდანო დიდებულნო მოწამენო: კვირიკე და ივლიტა, ევედრეთ ღმერთსა ჩუენთვის.

შემკულ იყავ სათნოებათა მიერ, ივლიტა დიდებულო, და უქცეველად ხვიდოდი გზასა მას ქრისტეს მცნებათასა, მას ევედრე, რაითა გვიხსნეს სიღრმეთაგან უმეცრებისა და ცოდვისათა.

წმიდანო დიდებულნო მოწამენო: კვირიკე და ივლიტა, ევედრეთ ღმერთსა ჩუენთვის.

ჟამსა მას სიყრმისასა გამობრწყინდი, კვირიკე დიდებულო, იწყე რაი მორბედებად ღუაწლსა მოწამებისასა, და მიემსგავსე წმიდისა ტრედისა მართუესა შუენიერსა.

დიდებაი მამასა და ძესა და წმიდასა სულსა.

მსგავსად ნაყოფიერისა ვენახისა გამოზარდე ტევანი საკვირველი, ჭეშმარიტად ახოვანი კვირიკე, წამებათა სიტკბოებითა, ივლიტა, და აწ ერთობითა სუფევთ წინაშე ღმრთისა.

აწ და მარადის და უკუნითი უკუნისამდე, ამინ.

შენ მიერ სიკუდილი დაიხსნა და საწერტელი ჯოჯოხეთისაი შეიმუსრა, ყოვლად უბიწო დედაო, რამეთუ შევ შენ უკუდავი მეუფე, სიკუდილსა მიცემული ხორცითა.

გალობაი 3, განძლიერდასა

ძლისპირი: შენ, დამამყარებელო კამარათა ცისათაო, უფალო, და აღმაშენებელო ეკლესიათაო, დამამტკიცენ ჩუენ სიყვარულსა შენსა, თავო ყოვლისა სიხარულისაო, და განმაძლიერებელო მორწმუნეთაო, მხოლოო კაცთმოყუარეო.

წმიდანო დიდებულნო მოწამენო: კვირიკე და ივლიტა, ევედრეთ ღმერთსა ჩუენთვის.

იწყო რაი დევნაი ქრისტეანეთაი, ხელთა ზედა გეტვირთა ყრმაი ძე შენი, ივლიტა, და წარსდეგ რაი სამსჯავროსა მას უშიშად, მთავარი იგი სიმდიდრეთა და საშუებელთა აღგითქუმიდა, უკუეთუ მსხუერპლსა შესწირვიდი კერპთა.

წმიდანო დიდებულნო მოწამენო: კვირიკე და ივლიტა, ევედრეთ ღმერთსა ჩუენთვის.

განსძლიერდი რაი ძალისაგან მაღლისა, ვითარცა ახოვანი, მოაუძლურე ყოველი ძალი უღმრთოთა მათ კერპთმსახურთაი, ყოვლად ნეტარო, და ღაღადებდი: `მე ქრისტეანე ვარ, და არა თაყუანის-ვსცემ კერპთა მათ უსულოთა~.

დიდებაი მამასა და ძესა და წმიდასა სულსა.

სიტყუამან შენმან აღაბორგა მთავარი და უბრძანა წარტაცებაი კვირიკესი ხელთაგან შენთა, რაითა გგუემონ შოლტითა, ხოლო იგი დაისვა რაი მუხლთა ზედა, წმიდაი იგი ტირილითა შენდა მოივლტოდა.

აწ და მარადის და უკუნითი უკუნისამდე, ამინ.

არა დაააცალიერა წიაღნი მამისანი სიტყუამან ხორცშესხმულმან, და წიაღსა შენსა დაემკვიდრა, ყოვლადუბიწოო, და ხორცითა ჰგიებდა და განაღმრთო რაი კაცებაი, თანა იზიარა დიდებასა და მაცხოვნნა ჩუენ მორწმუნენი.

გუნდი: უფალო, შეგვიწყალენ (3-გზის).

გუნდი: უფალო, შეგვიწყალენ. (3-გზის).

გუნდი: ამინ.

წარდგომაი, ხმაი 2

მობაძავ იქმენ რაი ქრისტეს ვნებათაი, ძისა შენისა თანა წადიერად შესვი სასუმელი მისი, ივლიტა, და ზიარ და თანამემკვიდრე იქმენით რაი დიდებისა მისისა, ზეგარდამო მოიღეთ მადლი ეშმაკთა განსხმისაი და სენთა და ვნებათა კურნებისაი.

გალობაი 4, უფალო მესმასა

წმიდანო დიდებულნო მოწამენო: კვირიკე და ივლიტა, ევედრეთ ღმერთსა ჩუენთვის.

ყრმისა შუენიერებითა ლმობიერ-ქმნილი მთავარი ამბორს უყოფდა მას, გარნა იგი ესწრაფდა განრინებასა ხელთაგან მისთა და ხმობდა: „მეცა ქრისტეანე ვარ, განმიტევე დედისა თანა ჩემისა!“.

წმიდანო დიდებულნო მოწამენო: კვირიკე და ივლიტა, ევედრეთ ღმერთსა ჩუენთვის.

კუერთხითა და შოლტითა დამუსრვიდენ ხორცთა შენთა უსჯულონი, ღმრთივსულიერო ივლიტა, გარნა ვერა შეარყიეს სიმტკიცე ზრახვათა შენთაი, დაუცხრომელად აქებდი რაი ღმერთსა.

დიდებაი მამასა და ძესა და წმიდასა სულსა.

იხილე რაი სისხლითა შეღებილი დედაი შენი, კვირიკე, ფრცხილებითა განაპობდი პირსა მთავრისასა, და განძვინებულმან დაგაკუეთა და გწიხნიდა რაი ფერხითა, აღმოუტევე სული მეყსეულად.

აწ და მარადის და უკუნითი უკუნისამდე, ამინ.

წესნი ბუნებათანი ზესთა ბუნებათა ცვალებულ იქმნენ შობითა შენითა, ყოვლადწმიდაო, რამეთუ შევ შემოქმედი უზესთაეს სიტყვისა და გონებისა.

გალობაი 5, ღამითგანსა

ძლისპირი: რაისათვის განმიშორე პირისაგან შენისა, ნათელო მიუაჩრდილებელო, და დამფარა მე წყუდიადმან განუნათლებელმან, არამედ მომაქციე მე და მიძღოდე ნათლისა მიმართ მცნებათა შენთათა, გევედრები.

წმიდანო დიდებულნო მოწამენო: კვირიკე და ივლიტა, ევედრეთ ღმერთსა ჩუენთვის.

ლმობიერებითა სჭურეტდი ძესა შენსა, მოწამეობისა მიმღებელსა, ივლიტა, ვითარცა ტარიგი ნებსით დაკლული კრავსა ვნებულსა, და ჰმადლობდი ღმერთსა, რამეთუ უწინარეს შენსა დაივანა ნათელსა მას შინა დიდებისა მისისასა.

წმიდანო დიდებულნო მოწამენო: კვირიკე და ივლიტა, ევედრეთ ღმერთსა ჩუენთვის.

განგძარცვეს სამოსელი, ყოვლად ქებულო ივლიტა, და გგვემეს რაი უწყალოდ არგნებითა, ხორციელისა კდემისა მძლეველმან საუკუნოითა სირცხვილითა შეჰმოსე მტერი იგი ახოვანებითა დათმენისა შენისაითა.

დიდებაი მამასა და ძესა და წმიდასა სულსა.

განაკვირვენ გონებანი უშჯულოთა მძლავრთანი, რაჟამს მოაუძლურე სიმძაფრე სატანჯველთაი, და არად შერაცხე ცეცხლი იგი და მახვილი, რამეთუ ქრისტე გაქუნდა სიქადულად, ყოვლად ნეტარო ივლიტა, და სიხარულითა მოუდრიკე ქედი მახვილსა.

აწ და მარადის და უკუნითი უკუნისამდე, ამინ.

სიტყუამან ღმრთისამან, ღმერთმან, ხორცნი შეისხა შენ მიერ, ყოვლადწმიდაო, და განკაცნა მოწყალებისათვის თვისისა, და განმაღმრთო მე, განგდებული უსჯულოებისა გამო ჩემისა, მას ევედრე შეწყალებისათვის ყოველთაისა.

გალობაი 6, ღაღადყავსა

ძლისპირი: ვედრებასა ჩემსა განვჰფენ უფლისა მიმართ და მას აუვარებ ბრალთა ჩემთა მარადის, რამეთუ ბოროტითა აღივსო სული ჩემი და სიმტკიცე ჩემი ჯოჯოხეთად მიიწია, და იონაისებრ ვღაღადებ: აღმომიყუანე მე, ღმერთო ჩემო, უფსკრულისაგან ცოდვისა.

წმიდანო დიდებულნო მოწამენო: კვირიკე და ივლიტა, ევედრეთ ღმერთსა ჩუენთვის.

წარგკვეთეს რაი თავი, ივლიტა, შემუსრე თავი გველისაი, და მოკლებული საწუთოსა მას სიმდიდრესა, მემკვიდრე იქმენ ზეციერისა საუნჯისა, მიიღე რაი წარუვალი სუფევაი კვირიკეს თანა, აწ ჩუენცა გვიხსენით ყოვლისაგან ძვირისა და საცთურისა.

წმიდანო დიდებულნო მოწამენო: კვირიკე და ივლიტა, ევედრეთ ღმერთსა ჩუენთვის.

არცა პატივისათვის, და არცა გინებითა და ჭირითა განეშორე სიყუარულსა ქრისტესსა, არამედ ღუაწლისა მიმართ მამაკაცებრივითა ახოვანებითა იხარებდი, ყოვლადქებულო ივლიტა, და დაამოწმე ქადაგებაი შენი ვნებათა მიერ და სიკუდიდ მიცემითა.

დიდებაი მამასა და ძესა და წმიდასა სულსა.

ტრედად შუენიერად გამოსჩნდი, ღმრთივსანატრელო ივლიტა, და მართვისა შენისა თანა ზე-აღფრინდი რაი ყოველთა ზედა განფენილთა მახეთა გუელისათა, სავანეთა შინა ზეცისაითა განისუენეთ, ნეტარნო, სიბრძნითა.

აწ და მარადის და უკუნითი უკუნისამდე, ამინ.

ლოცვათა მიერ შენთა, უბიწოო, აღფხუერ ბოროტნი ზრახვანი სულისა ჩემისანი და გამომღებელ-მყავ ნაყოფისა კეთილისა, გევედრები, რამეთუ გვიშევ ჩუენ ყოველთა შემოქმედი ღმერთი და მაცხოვარი.

მღდელმან: მერმე და მერმე მშვიდობით უფლისა მიმართ ვილოცოთ.

გუნდი: უფალო, შეგვიწყალენ.

გუნდი: შენ, უფალო.

გუნდი: ამინ.

კონდაკი, ხმაი 4

მკლავთა ზედა ეტვირთა ქრისტეს მოწამე კვირიკე ივლიტას და განხმობილი სტადიონსა შინა ხმობდა სიხარულით: `ქრისტე არს ჭეშმარიტად სიქადულ მოწამეთა~.

სხუაი კონდაკი; ხმაი 2

მსხვერპლი სათნოი, ღმრთისად შეწირული და მოწამე სარწმუნოი ქრისტესი იქმენ რაი, ყოვლად-ქებულო კვირიკე, დედისა შენისა ივლიტაისა თანა თავს ისხენ ვნებანი, და მარტვილებრივითა კადნიერებითა დაუცხრომელად ევედრებით ქრისტესა ღმერთსა ჩუენ ყოველთათვის.

იკოსი

დედობრივისა მის ბუნებისა უძლურებასა წინ-აღუდეგ რაი ღუაწლითა მით მამაკაცებრითა, სისხლთა დათხევაი ემბაზ გექმნა მომატყუებელ საღმრთოისა ნათლისა, ჰოი, ივლიტა სანატრელო, და ძისა შენისა თანა სოფელსა შინა ბრწყინავ რაი ნათლითა სასწაულთაითა, მიჰფენთ კაცთა ზედა მადლთა დაუწყვედელთა, და თანამზრუნველ და მფარველ ექმნებით ყოველთა მორწმუნეთა.

მღდელმან: მოხედენ, სიბრძნით.

წარდგომაი სახარებისაი, ხმაი 4.

საკვირველ-არს ღმერთი წმიდათა შორის მისთა, ღმერთი ისრაელისა.

მუხლი: იქადიან წმიდანი დიდებითა და იხარებენ სარეცელსა ზედა მათსა.

მღდელმან: უფლისა მიმართ ვილოცოთ.

გუნდი: უფალო, შეგვიწყალენ.

გუნდი: ამინ.

მღდელმან: ყოველი სული აქებდით უფალსა.

გუნდი: უფალო, შეგვიწყალენ. (3-გზის)

გუნდი: და სულისაცა შენისა თანა.

მღდელმან: მათესაგან წმიდისა სახარებისა საკითხავი.

გუნდი: დიდებაი შენდა, უფალო, დიდებაი შენდა.

მღდელმან: მოხედენ.

სახარებაი მათესი

ჰრქუა უფალმან თვისთა მოწაფეთა: აჰა, მე მიგავლინებ თქუენ ვითარცა ცხოვართა შორის მგელთა; იყვენით უკუე მეცნიერ, ვითარცა გუელნი, და უმანკონი ვითარცა ტრედნი. ეკრძალებოდეთ კაცთაგან, რამეთუ მიგცემდენ თქუენ კრებულსა და შორის შესაკრებელთა მათთა გტანჯვიდენ თქუენ; და წინაშე მთავართა და მეფეთა მიგიყვანენ თქუენ ჩემთვის საწამებელად მათდა და წარმართთა. და რაჟამს მიგცნენ თქუენ, ნუ ჰზრუნავთ, ვითარ ანუ რასა იტყოდით, რამეთუ მოგეცეს თქუენ მას ჟამსა შინა, რასა-იგი იტყოდით. რამეთუ არა თქუენ იყვნეთ მეტყუელნი, არამედ სული მამისა თქუენისაი, რომელი იტყოდის თქუენ შორის, რამეთუ მისცეს ძმამან ძმაი სიკუდიდ, და მამამან შვილი; და აღსდგენ შვილნი მამა-დედათა ზედა და მოჰკვლიდენ მათ; და იყვნეთ თქუენ მოძულებულ ყოველთაგან სახელისა ჩემისათვის, ხოლო რომელმან დაითმინოს სრულიად, იგი ცხოვნდეს.

გუნდი: დიდებაი შენდა, უფალო, დიდებაი შენდა.

დიდებაი მამასა და ძესა და წმიდასა სულსა

მეოხებითა წმიდათა დიდებულთა მოწამეთა კვირიკესა და ივლიტაისითა, მოწყალეო, აღხოცენ ცოდვათა ჩუენთა სიმრავლენი.

აწ და მარადის და უკუნითი უკუნისამდე, ამინ.

გერი: თავს-იდევ რაი ვნებანი და სიკუდილი სარწმუნოებისთვის შენისა, დიდებულო ივლიტა, ძე შენი, ვითარცა ძღუენი შესწირე ქრისტესა, მას ევედრეთ აწ, რაითა უვნებელად დაგვიცვას ჩუენ საფრხეთაგან უხილავთა და ხილულთა მტერთაისა, მოსცეს მშვიდობაი სოფელსა და ერსა ჩუენსა, დაამტკიცოს წმიდაი ეკლესიაი შეუძრველად, და აცხოვნოს სულნი ჩუენნი, ვითარცა სახიერ არს.

მღდელმან: აცხოვნე, ღმერთო, ერი შენი, და აკურთხე სამკვიდრებელი შენი, მოხედენ სოფელსა შენსა წყალობითა და მოწყალებითა, აღამაღლე რქაი ქრისტეანეთა მართლმადიდებელთაი, და გარდამოავლინენ ჩუენ ზედა მდიდარნი წყალობანი შენნი, მეოხებითა ყოვლადწმიდისა დედოფლისა ჩუენისა ღმრთისმშობელისა, და მარადის ქალწულისა მარიამისაითა, ძლიერებითა პატიოსნისა და ცხოველსმყოფელისა ჯუარისაითა, ძლიერებითა ჯუარისა ვაზისაითა; მეოხებითა პატიოსანთა უსხეულოთა ზეცისა ძალთაითა, პატიოსნისა, დიდებულისა, წინასწარმეტყუელისა, წინამორბდისა და ნათლისმცემელისა იოანესითა, წმიდისა წინასწარმეტყუელისა ილია თეზბიტელისა და მართლისა ენუქისითა, წმიდათა დიდებულთა, და ყოვლად-ქებულთა მოციქულთა თავთა, პეტრესა და პავლესითა, წმიდისა მოციქულისა თომასი და საქართველოს განმანათლებელთა მოციქულთა: ანდრია პირველწოდებულისა, სვიმონ კანანელისა და მატათასითა; წმიდისა დედისა ჩუენისა, მოციქულთა სწორისა ქალწულისა ნინოისითა, წმიდა მოციქულთა სწორთა: მეფისა მირიანისა და დედოფლისა ნანაისითა; წმიდათა შორის მამათა ჩუენთა, და მსოფლიოთა დიდთა მოძღუართა და მღდელთმთავართა, ბასილი დიდისა, გრიგოლი ღმრთისმეტყუელისა, და იოვანე ოქროპირისაითა, წმიდათა შორის მამისა ჩუენისა ნიკოლოზ მირონლუკიის მთავარეპისკოპოსისა და საკვირველთმოქმედისაითა და წმიდათა დიდებულთა და ღუაწლისა-მძლეთა მოწამეთა: წმიდისა მთავარმოწამისა ძლევაშემოსილისა გიორგისა და წმიდისა დიდისა მოწამისა შალვა ახალციხელისაითა; წმიდათა დიდთა ქალწულ-მოწამეთა ბარბარესა და მარინესითა; წმიდათა სანატრელთა მამათა ჩუენთა: ლუკიანე, დოდო, დამიანე, ონოფრე და სვიმეონ გარეჯელთა; წმიდისა ღირსისა მამისა ჩუენისა იოანე ზედაზნელისა და ათორმეტთა მისთა მოწაფეთა, მეორედ განმანათლებელთა საქართველოს ეკლესიისა და მარად მფარველთა მისთა, და მოწაფეთა შორის ღირსისა მამისა ჩვენისა დავით გარეჯელისაითა; წმიდისა მღდელ-მოწამისა ნეოფიტე ურბნელისა და წმიდისა დიდისა მოწამისა აბო ტფილელისაითა; ღმრთივ-განბრძნობილთა ნეტართა მამათა: ილარიონ ქართველისა, სერაპიონ ზარზმელისა და გრიგოლ ხანძთელისაითა; ღირსთა მამათა ჩუენთა ათონელთა: იოვანესი, გაბრიელისა, იოვანე-თორნიკისა, ეფთვიმისა და გიორგისაითა, წმიდათა დიდებულთა მოწამეთა არგვეთისა მთავართა დავით და კონსტანტინესა, წმიდათა კეთილ-მორწმუნეთა და დიდთა მეფეთა ჩუენთა: ვახტანგ გორგასალისა, აშოტ კურაპალატისა, დავით აღმაშენებელისა და სოლომონისაითა; წმიდისა და კეთილმსახურისა მეფისა თამარისითა, წმიდათა კეთილად მძლეთა მეფეთა და დედოფალთა: არჩილ, ლუარსაბ, დემეტრე, შუშანიკ და ქეთევანისაითა; წმიდათა ათთა-ბევრთა მოწამეთა, ტფილისს ხუარაზმელთაგან მოწყუედილთა; წმიდათა მოწამეთა ექვსი ათასთა გარეჯელთა ბერთა; წმიდისა ილია მართლისაითა; წმიდათა და მართალთა მშობელთა ღმრთისმშობელისა იოაკიმ და ანნაისითა; წმიდათა დიდებულთა მოწამეთა: ივლიტაისა და კვირიკესითა და ყოველთა წმიდათა შენთაითა გევედრებით შენ, მრავალმოწყალეო ღმერთო, შეისმინე ჩუენ ცოდვილთა ვედრებაი, და შეგვიწყალენ ჩუენ.

გუნდი: უფალო, შეგვიწყალენ (12-გზის).

მღდელმან: წყალობითა და მოწყალებითა და კაცთმოყუარებითა მხოლოდშობილისა ძისა შენისაითა, რომლისა თანა კურთხეულ-ხარ, თანა ყოვლადწმიდით, სახიერით, და ცხოველსმყოფელით სულით შენითურთ, აწ და მარადის და უკუნითი უკუნისამდე.

გუნდი: ამინ.

გალობაი 7, კურთხეულარსა

ძლისპირი: ყრმანი ებრაელნი სახუმილსა შინა ვიდოდეს ცეცხლსა ზედა კადნიერებით, შეცურეულნი ღაღადებდეს და იტყოდეს: კურთხეულ ხარ შენ, უფალო ღმერთო, უკუნისამდე.

წმიდანო დიდებულნო მოწამენო: კვირიკე და ივლიტა, ევედრეთ ღმერთსა ჩუენთვის.

ჩვილმან ხორცითა და სრულქმნილმან გონებითა, წმიდაო კვირიკე, დააკუეთე მთავარი იგი უსჯულოი, და ღაღადებდი: კურთხეულ ხარ შენ, უფალო ღმერთო, უკუნისამდე.

წმიდანო დიდებულნო მოწამენო: კვირიკე და ივლიტა, ევედრეთ ღმერთსა ჩუენთვის.

განიძარცვე სიზრქე ხრწნილებისაი, ღმერშემოსილო ივლიტა, და აღირაცხე რაი ახოვანთა მათ ბანაკთა ქრისტეს მოწამეთასა, ძისა შენისა თანა ღირს იქმენ საუკუნოისა დიდებისა.

დიდებაი მამასა და ძესა და წმიდასა სულსა.

ღუარითა მით სისხლისაითა დაშრიტეთ ცეცხლი უღმრთოებისაი, ქრისტეს მოწამენო, და ყოვლითა გულითა ღაღადებდით: კურთხეულ ხარ შენ, უფალო ღმერთო, უკუნისამდე.

აწ და მარადის და უკუნითი უკუნისამდე, ამინ.

მოწოდებასა შენსა შედგომილნი გნატრით ნათესავნი ყოველნი, ყრმააო, რომელ გამოგვიჩნდი დედად კურთხეულისა ღმრთისა, და სანატრელ-ყავ ყოველნი მოსავნი მისნი.

გალობაი 8, აკურთხევდითსა

ძლისპირი: შვიდწილ აღაგზნა სახუმილი მძლავრმან ქალდეველმან ყრმათათვის, გულისწყრომითა და რისხვითა, და ძალითა მაღლისაითა იხილნა უვნებელად დაცულნი ცეცხლისაგან განუხრწნელად, და დამბადებელისა მიმართ და მხსნელისა ღაღად-ყო: აკურთხევდით ყრმანი, და მღდელნი უგალობდით, ერნი უფროისად ამაღლებდით მას უკუნისამდე.

წმიდანო დიდებულნო მოწამენო: კვირიკე და ივლიტა, ევედრეთ ღმერთსა ჩუენთვის.

განკვირვებულ ვართ, წმიდაო მოწამეო კვირიკე, რამეთუ სამისა წლისა ყრმაი, არა შეუშინდი უსჯულოთა, და ამხილე რაი ღმრთივსაძაგელი მსახურებაი მათი კერპთა მიმართ, ტანჯვანი დაითმინე დედისა თანა შენისა ქრისტეს სახელითა, და ხმობდით დაუცხრომელად: აღგამაღლებთ შენ, უკუნისამდე.

წმიდანო დიდებულნო მოწამენო: კვირიკე და ივლიტა, ევედრეთ ღმერთსა ჩუენთვის.

განძლიერებულ იქმენ რაი სულისა მიერ წმიდისა, ორმაგად კეთილი განასრულე ღუაწლი, ჰოი, ივლიტა, და ძისა შენისა თანა მოიკალ აღსარებისათვის ქრისტესა, აწ გვითხოვე მისგან, რაითა არა განგვსჯოს უსჯულოებათაებრ ჩუენთა, არამედ დაგვიფაროს ყოვლისაგან ბოროტისა და მოგვანიჭოს მოუკლებელი სიყუარული ღმრთისა, მოყუასისა და მამულისაი.

დიდებაი მამასა და ძესა და წმიდასა სულსა.

შუებითა განსცხრებოდა ქალაქი იკონია, მისგან აღმობრწყინდით რაი ორნი ლამპარნი – ივლიტა და კვირიკე სანატრელნი, და იქადოდა ქალაქი ტარსუ პატიოსანითა ხსენებითა თქუენითა, რამეთუ მას შინა განასრულეთ მარტვილობაი, და აკურთხეთ რაი სისხლითა თქუენითა, ღირს იქმენით ძლევისა გვირგვინისა, და უკუნისამდე ადიდებთ და უგალობთ ღმერთსა.

აწ და მარადის და უკუნითი უკუნისამდე, ამინ.

განკაცნა ღმერთი ყოვლადუბიწოთა სისხლთაგან შენთა, ყრმააო, უსიტყველთა ვნებათა სიღრმესა შთასრულნი განგვაღმრთე მეცნიერებითა ღმრთისაითა, რომელსა აღვამაღლებთ უკუნისამდე.

გალობაი 9, ადიდებდითსა

ძლისპირი: განკვირდეს ზესკნელს ცანი, და კიდენი ქუეყანისანი შეძრწუნებულ იქმნნეს, რაჟამს ღმერთი შენ მიერ კაცთა გამოუბრწყინდა და წიაღი შენი უმაღლეს ცათა საყდართა გამოაჩინა. ამისთვის, ღმრთისმშობელო, ანგელოზნი და კაცნი, ვითარცა ღირს ხარ, გადიდებენ შენ.

წმიდანო დიდებულნო მოწამენო: კვირიკე და ივლიტა, ევედრეთ ღმერთსა ჩუენთვის.

მოწამემან, ვითარცა ტარიგმან, მსგავსად კრავისა ხელთა ზედა ტვირთულითა შვილითა, უვნებელად განვლე შორის მგელთასა, და ერთობითა იშუებთ რაი ზეციერსა სავანესა, თქუენდამი მონიჭებულისა საღმრთოისა ძალისა მხილველნი, გევედრებით, რაითა მოგუანიჭოთ სული სიწმიდისა და კაცთმოყუარებისაი.

წმიდანო დიდებულნო მოწამენო: კვირიკე და ივლიტა, ევედრეთ ღმერთსა ჩუენთვის.

ყრმამან უმანკომან საჭურველითა ჯუარისაითა შემუსრე თავი ძუელისა მის გუელისაი, რომელსა აღღებულ აქუნდა პირი ვიდრე ცადმდე, და მოქადეობდა რაი ყოვლისა ქუეყანისა შემუსრვასა, დაამხუე იგი, კვირიკე, და ყოვლითურთ აღსპე სიმხნითა.

დიდებაი მამასა და ძესა და წმიდასა სულსა.

იშუებს აწ მხარე იგი ოდიშისაი, ჰოი, კვირიკე სანატრელო, და იქადის მუზეუმი ზუგდიდისაი მწიაღებელი უხრწნელისა ხელისა შენისა, რომელი უშურველად აღმოუდინებს მადლთა და კურნებათა ყოველთა სარწმუნოებითა მიმთხვეულთა, და სიხარულსა აზიარებს ყოველსა სოფელსა.

აწ და მარადის და უკუნითი უკუნისამდე, ამინ.

განანათლენ, ჰოი, კარო ნათლისაო, ვნებათა მიერ დაბრმობილი სული ესე ჩემი, უკეთურთა მიერ ზრახვათაგან დაბნელებული და ბოროტად შეჭირვებული, და აღმომიყვანე მე ძვირთაგან, ჭირთა და ურვათაგან, რაითა გადიდებდე შენ, სასოებასა მორწმუნეთასა და სიმტკიცესა.

ღირს არს ჭეშმარიტად, რაითა გადიდებდეთ შენ, ღმრთისმშობელო, რომელი მარადის სანატრელ იქმენ, ყოვლად უბიწოდ და დედად ღმრთისა ჩუენისა, უპატიოსნესსა ქერუბიმთასა და აღმატებით უზესთაესსა სერაბინთასა, განუხრწნელად მშობელსა სიტყვისა ღმრთისასა, მხოლოსა ღმრთისმშობელსა გალობით გადიდებდეთ.

მღდელმი აკმევს; მკითხველი ან ერისკაცი კითხულობს:

ვითარცა რჩეულთა ღმრთისათა, წმიდათა და საყუარელთა, ქუეყნიერი სიკეთე განსცვალეთ შერთუად სიმრავლესა მოწამეთასა. რომელთა თანა პატივს-გცემთ თქუენ, ივლიტა კვირიკეს თანა, და გევედრებით: გვიხსენით საცთურისაგან სულთა განმხრწნელისა და სრვისაგან, და ძრვისა და დაცემისაგან, და ღირს მყვენით მკვიდრ ყოფად თქუენ თანა, ნეტარნო, სასუფეველსა.

დიდ არს ღუაწლი შენი, რომელი-იგი ბუნებითა დედათაითა ქმენ ახოვნად და განსაკვირვებელად ყოვლისავე გონებისა, ჰოი, სანატრელო დედათა შორის ივლიტა, და ძისა შენისა თანა განაქიქე რაი უსჯულონი და სიცბილი ეშმაკისაი, აწ ჩუენცა დაგვიფარეთ მახეთაგან მისთა და მძლავრებისაგან კაცთაისა და ეშმაკთაგან ბოროტად გუემულნი მოაქციე ცნობად ჭეშმარიტებისა.

დედისა შენისა მოიხილე ჩუენ ცოდვილთა ზედა, ყოვლად ქებულო კვირიკე, რომელნი სარწმუნოებითა გიგალობთ, ვითარცა რჩეულთა მსახურთა ზეციერისა მეუფისასა და გევედრებით: გვიმეოხეთ წინაშე მისა, რაითა უვნებელად დაგვიცვას ყოველთაგან სენთა, სულიერთა და ხორციელთა და მოგვანიჭოს მადლი კეთილისა და ბოროტის განრჩევისაი.

ეჰა, კეთილსა ღუაწლსა შენსა, ყრმა მოწამეო კვირიკე, ვაშა ძლევისმოყუარებასა შენსა, ღმრთივსანატრელო ივლიტა, რამეთუ მბრძოლნი ხართ უძლეველნი და შესავედრებელნი ერთგულთა მეუღლეთა, და მსწრაფლ მკურნალნი სნეულთა ყრმათა და მხურვალენი მეოხნი წინაშე ღმრთისა, მას ევედრეთ, რაითა დაამხოს მტერნი და მბრძოლნი ჩუენნი, წმიდანო, და დაარღვიოს ბოროტ-მანქანებაი ღმრთისმბრძოლთა და მწვალებელთაი.

მარტვილებრივითა კადნიერებითა თქუენითა, ნეტარნო მოწამენო, ნუ დასცხრებით მეოხებად ყოვლადწმიდისა მიმართ ღმრთისმშობლისა, რაითა თქმულნი მისნი აღასრულოს, ვითარცა მოწყალემან, და ნუ განაშორებს მეოხებასა სამწყსოსა თვისსა, რამეთუ ვსცოდეთ, გარნა დღეყოველ განვაკუთნებთ სასოებათა ჩუენთა მისა მიმართ და სამწმიდაარსობისა გალობითა ვადიდებთ ღმერთსა:

უფალო, შეგვიწყალენ. (3-გზის).

მამაო ჩუენო, რომელი ხარ ცათა შინა, წმიდა იყავნ სახელი შენი, მოვედინ სუფევაი შენი, იყავნ ნებაი შენი, ვითარცა ცათა შინა, ეგრეცა ქუეყანასა ზედა, პური ჩუენი არსობისაი მომეც ჩუენ დღეს, და მომიტევენ ჩუენ თანანადებნი ჩუენნი, ვითარცა ჩუენ მიუტევებთ თანამდებთა მათ ჩუენთა და ნუ შემიყვანებ ჩუენ განსაცდელსა, არამედ მიხსნენ ჩუენ ბოროტისაგან, ამინ.

მღდელმან: რამეთუ შენი არს სუფევაი…

დიდებაი მამასა და ძესა და წმიდასა სულსა.

აწ და მარადის და უკუნითი უკუნისამდე, ამინ.

გუნდი: უფალო, შეგვიწყალენ (3-გზის).

გუნდი: უფალო, შეგვიწყალენ (12-გზის).

გუნდი: ამინ.

სავედრებელი ლოცვა

ჰოი, ორებაო წმიდაო, მრავალვნებათა დამთმენელნო ქრისტეს მოწამენო, ვარსკულავნო ელვარენო, ეკლესიისა საფუძველსა სიწრფოებითა დამყარებულნო და სოფლისა სასწაულებითა განმანათლებელნო, ღმრთისმოსავთა მეუღლეთა მფარველნო და მცველნო ყრმათა ჩუენთაო; ობოლთა და ქურივთა ხელის-აღმპყრობელნო და მეოხნო ყოველთა უძლურთა, განწირულთა და მხურვალედ მომწოდებელთა თქუენთაო!

ჰოი, კვირიკე ყოვლადნეტარო, სამისა წლისა ყრმაო მოწამეო, დედისა ივლიტას თანა მოგიწოდთ შეწევნად ჩუენდა, რაითა მხურვალითა შუამდგომელობითა თქუენითა ღმრთისა მიმართ განგვარინნოთ ყოვლისაგან ურვისა და სალმობისა, და გვითხოოთ მოტევებაი ცოდვათაი, რაითა არა შეპყრობილ ვიქმნეთ მახეთა მიერ ეშმაკისათა და არა შთავვარდეთ საცთურთა შინა, რამეთუ ვითარცა ლომი მყვირალი მიმოვალს და ეძიებს, ვინმცა შთანთქა და შთააგდო ჯოჯოხეთსა, ხოლო მოვიხსენებთ რაი წმიდათა მათ ვნებათა თქუენთა, მძლე ექმენით რაი მტერისა ძლიერებასა, გევედრებით, მრავალშემძლებელითა ლოცვითა თქუენითა განაძლიერეთ უწმიდესი და უნეტარესი, სრულიად საქართველოის კათალიკოს-პატრიარქი, მცხეთა-თბილისის მთავარეპისკოპოსი და და ბიჭვინთისა და ცხუმ-აფხაზეთის მიტროპოლიტი, დიდი მეუფე, მამაი ჩუენი (ილია), ყოვლადსამღდელონი მიტროპოლიტნი, მთავარეპისკოპოსნი და ეპისკოპოსნი, პატიოსანნი მღდელნი, ქრისტეს მიერ დიაკონნი და ყოველნი სამონაზვნო წესნი, ზიარნი მართლმადიდებელისა ეკლესიისანი და ყოველნი მართლმორწმუნენი ქრისტეანენი, ხოლო მოსახელენი და მვედრებელნი თქუენნი გარე-მოზღუდეთ ეშმაკის საცთურთაგან და უვნებელად დაიფარეთ ყოველთაგან სენთა და განსაცდელთა, რაითა ადიდებდენ იესო ქრისტესა, უფალსა ღმერთსა ჩუენსა და მაცხოვარსა, და ყოვლადწმიდასა დედასა მისსა, და თქუენსა მხურვალესა შუამდგომელობასა.

ჰოი, ბრწყინვალენო და დიდნო სამკაულნო მოწამეთანო, ივლიტა – უძლეველითა ღუაწლითა ბრწყინვალეო, და ყრმაო კვირიკე – მტკიცეო სარწმუნოებასა შინა! აწ მოგუხედეთ მოსავთა თქუენთა და იმეოხეთ წინაშე ქრისტეს ღმრთისა ჩუენისა, რაითა მოჰმადლოს ეკლესიათა დიდებაი, სამღდელოთა პატიოსნებაი, მთავართა კეთილად მწყსაი ერისაი, მხედართა მამაცობაი, ერისაგანთა უცოდველობაი, და დედათა კრძალულებაი, ხოლო ჩუენ მოგუანიჭოს კეთილ-მოქალაქობითა ცხორებაი, ქუელის საქმითა განშუენებაი, წმიდითა ლოცვითა განათლებაი, აღსარებითა განწმედაი, ზიარებითა განბრწყინებაი, პატიოსნად მიცვალებაი, სასუფეველსა დამკვიდრებაი, ანგელოზთა თანა გალობაი, წმიდათა თანა სუფევაი, და თქუენ თანა დიდებაი და მადლობაი, რამეთუ მისა ჰშუენის ყოველი დიდებაი, პატივი და თაყუანისცემაი, თანა მამით და სულით წმიდითურთ, აწ და მარადის, და უკუნითი უკუნისამდე, ამინ.

მღდელმან: სიბრძნით! ყოვლადწმიდაო ღმრთისმშობელო, გუაცხოვნენ ჩუენ.

მღდელმან: დიდებაი შენდა, ღმერთო ჩუენო, დიდებაი შენდა.

უფალო შეგვიწყალენ (3-გზის). გუაკურთხენ.

მღდელმან: ჩამოილოცოს.

გუნდი: ამინ.

უფალო შეგვიწყალენ (3-გზის).

უფალო იესუ ქრისტე, ძეო ღმრთისაო, ლოცვითა ყოვლადწმიდისა დედისა შენისაითა, წმიდათა დიდებულთა მოწამეთა კვირიკესა და ივლიტაისითა, და ყოველთა წმიდათაითა, შეგვიწყალენ ჩუენ, ამინ.

ხატისა მთხუევასა ზედა ვგალობთ ესრეთ:

წადიერებითა ამბორს ვუყოფთ წმიდასა ხატსა თქუენსა, ჰოი, ნეტარნო მოწამენო, და გევედრებით: რომელთა მოღებულ გაქუთ ქრისტეს მიერ წარმოუცალიერებელი მადლი კურნებათაი მოწამეობითა აღბეჭდულისა სარწმუნოებისათვის თქუენისა, აწ გვითხოვეთ მისგან, რაითა დაგვიფაროს გარდახდომისაგან სჯულისა და ყოველთა სენთა და ვნებათაგან უვნებელად დაგვიცვას.

დედოფალო, ყოვლად ბრწყინვალეო მარიამ, ლოცვითა წმიდათა დიდებულთა მოწამეთა კვირიკესა და ივლიტაისითა, წარგვიმართენ დღენი ცხორებისა ჩუენისანი, სადიდებელად ძისა შენისა და ღმრთისა ჩუენისა, ამინ.

შეადგინა თინათინ მჭედლიშვილმა

Tags პარაკლისი