Month: February 2022

პარაკლისი ღმრთისმშობლის ხატისა „მომნიჭებელი გონებისა“

სავედრებელი პარაკლისი

ყოვლადწმიდა ღმრთისმშობლის ხატისა

„მომნიჭებელი გონებისა“

მღდელი: კურთხეულ არს–ი.

და უკეთუ ერისკაცია, იტყვის: უფალო იესუ ქრისტე, ძეო ღმრთისაო, ლოცვითა ყოვლადწმიდისა დედისა შენისაითა და ყოველთა წმიდათაითა, შეგვიწყალენ ჩუენ, ამინ.

დიდებაი შენდა, ღმერთო ჩუენო, დიდებაი შენდა.

მეუფეო ზეცათაო, ნუგეშინისმცემელო, სულო ჭეშმარიტებისაო, რომელი ყოველგან ხარ და ყოველსავე აღავსებ მადლითა შენითა, საუნჯეო კეთილთაო, მომნიჭებელო ცხოვრებისაო, მოვედ და დაემკვიდრე ჩუენ შორის და წმიდა-მყვენ ჩუენ ყოვლისაგან ბიწისა და აცხოვნენ, სახიერო, სულნი ჩუენნი.

წმიდაო ღმერთო, წმიდაო ძლიერო, წმიდაო უკუდაო, შეგვიწყალენ ჩუენ (3-გზის). დიდებაი მამასა და ძესა და წმიდასა სულსა, აწ და მარადის და უკუნითი უკუნისამდე, ამინ.

ყოვლადწმიდაო სამებაო, შეგვიწყალენ ჩუენ; უფალო, გვიხსენ და გვილხინე ცოდვათა ჩუენთაგან; მეუფეო, შეგვინდვენ უსჯულოებანი ჩუენნი; წმიდაო მოიხილე და განჰკურნენ უძლურებანი ჩუენნი სახელისა შენისათვის.

უფალო, შეგვიწყალენ (3-გზის).

დიდებაი მამასა და ძესა და წმიდასა სულსა, აწ და მარადის და უკუნითი უკუნისამდე, ამინ.

მამაო ჩუენო, რომელი ხარ ცათა შინა, წმიდა იყავნ სახელი შენი, მოვედინ სუფევაი შენი, იყავნ ნებაი შენი, ვითარცა ცათა შინა, ეგრეცა ქუეყანასა ზედა, პური ჩუენი არსობისაი მომეც ჩუენ დღეს, და მომიტევენ ჩუენ თანანადებნი ჩუენნი, ვითარცა ჩუენ მიუტევებთ თანამდებთა მათ ჩუენთა და ნუ შემიყუანებ ჩუენ განსაცდელსა, არამედ მიხსნენ ჩუენ ბოროტისაგან.

მღდელი: რამეთუ შენი არს სუფევაი…

გუნდი: ამინ.

უფალო, შეგვიწყალენ (12-გზის).

დიდებაი მამასა და ძესა და წმიდასა სულსა, აწ და მარადის, და უკუნითი უკუნისამდე, ამინ.

მოვედით, თაყუანის-ვსცეთ მეუფესა ჩუენსა ღმერთსა.

მოვედით, თაყუანის-ვსცეთ და შეუვრდეთ ქრისტესა, მეუფესა ჩუენსა ღმერთსა.

მოვედით, თაყუანის-ვსცეთ და შეუვრდეთ თვით ქრისტესა, მეუფესა და ღმერთსა ჩუენსა.

უფალო, შეისმინე ლოცვისა ჩემისაი, ყურად-იღე ვედრებაი ჩემი ჭეშმარიტებითა შენითა, შეისმინე ჩემი სიმართლითა შენითა; და ნუ შეხუალ საშჯელსა მონისა შენისა თანა, რამეთუ არა განმართლდეს შენ წინაშე ყოველი ცხოველი, რამეთუ დევნა მტერმან სული ჩემი და დაამდაბლა ქუეყანად ცხორებაი ჩემი, დამსუა მე ბნელსა შინა, ვითარცა მკუდარი საუკუნოი. და მოეწყინა ჩემთანა სულსა ჩემსა, და ჩემ შორის შემიძრწუნდა გული ჩემი. მოვიხსენე დღეთა პირველთაი, და ვიწურთიდ ყოველთა მიმართ საქმეთა შენთა და ქმნულსა ხელთა შენთასა ვზრახევდ. განვიპყრენ შენდამი ხელნი ჩემნი, და სული ჩემი, ვითარცა ქუეყანაი ურწყული შენდამი. მსთუად შეისმინე ჩემი, უფალო, რამეთუ მოაკლდა სულსა ჩემსა; ნუ გარე-მიიქცევ პირსა შენსა ჩემგან, და ვემსგავსო მათ, რომელნი შთავლენან მღვიმესა. მასმინე მე განთიად წყალობაი შენი, რამეთუ მე შენ გესავ; მაუწყე მე, უფალო, გზაი, რომელსაცა ვიდოდი, რამეთუ შენდამი აღვიღე სული ჩემი. მიხსენ მე მტერთა ჩემთაგან, უფალო, რამეთუ შენ შეგევედრე. მასწავე მე, რაითა ვყო ნებაი შენი, რამეთუ შენ ხარ ღმერთი ჩემი; სული შენი სახიერი მიძღოდეს მე ქუეყანასა წრფელსა. სახელისა შენისათვის, უფალო, მაცხოვნო მე და სიმართლითა შენითა გამოიყვანო ჭირისაგან სული ჩემი. და წყალობითა შენითა მოსრნე მტერნი ჩემნი და წარსწყმიდნე ყოველნი მაჭირვებელნი სულისა ჩემისანი, რამეთუ მე მონაი შენი ვარ.

დიდებაი მამასა და ძესა და წმიდასა სულსა, აწ და მარადის და უკუნითი უკუნისამდე ამინ.

ალილუია, ალილუია, ალილუია, დიდებაი შენდა ღმერთო.

ალილუია, ალილუია, ალილუია, დიდებაი შენდა, ღმერთო ჩუენო, დიდებაი შენდა.

ღმერთი უფალი და გამოგვიჩნდა ჩუენ, კურთხეულ არს მომავალი სახელითა უფლისაითა.

მუხლი 1. აუვარებდით უფალსა, რამეთუ კეთილ, რამეთუ უკუნისამდე არს წყალობაი მისი.

მუხლი 2. ყოველი თესლები გარე მომადგა მე, და სახელითა უფლისაითა ვერეოდე მათ.

მუხლი 3. არა მოვკუდე, არამედ ვცხოვნდე, და განვსთქუნე მე საქმენი უფლისანი.

მუხლი 4. ლოდი, რომელი შეურაცხყვეს მაშენებელთა, ესე იქმნა თავ კიდეთა, უფლისა მიერ იყო ესე, და არს საკვირველ წინაშე თუალთა ჩუენთა.

ტროპარი ხმაი 4

ყოვლადდიდებულო დედაო ყოველთა კეთილთა მომნიჭებელისა ქრისტეს – ღმრთისა ჩუენისაო, წმიდაი ხატი შენი „მომნიჭებელი გონებისაი“ გვივის რაი მსწრაფლ-შემწედ და მეოხად ურცხვენელად, საფარველსა ქუეშე მისსა შევრდომილნი აღგვადგინენ უფსკრულთაგან ცოდვათასა, და განანათლენ გონებანი ჩუენნი ნათლითა მეცნიერებისაითა, სლვად გზასა ქრისტეს მცნებათასა.

დიდებაი… ტროპარი (იგივე) აწდა…

არასადა დავსდუმნეთ, ღმრთისმშობელო, ძლიერებათა შენთა ქებად, უღირსნი ესე მონანი შენნი. რამეთუ არათუმცა შენ გვფარევდი ოხითა შენითა, ვინმცა სადა გვიხსნნა ჩუენ ესოდენთა ჭირთაგან; ანუ ვინმცა დაგვიცვნა ჩუენ აქამომდე ფლობილად? არასადა განგეშორნეთ ჩუენ, დედოფალო კურთხეულო, რამეთუ შენ იხსნი სულთა ჩუენთა ყოველთა განსაცდელთაგან.

მიწყალე მე, ღმერთო, დიდითა წყალობითა შენითა და მრავლითა მოწყალებითა შენითა აღხოცე უსჯულოებაი ჩემი. უფროის განმბანე მე უსჯულოებისა ჩემისაგან და ცოდვათა ჩემთაგან განმწმიდე მე, რამეთუ უსჯულოებაი ჩემი მე უწყი, და ცოდვაი ჩემი წინაშე ჩემსა არს მარადის. შენ მხოლოსა შეგცოდე და ბოროტი შენ წინაშე ვყავ, რაითა განმართლდე სიტყუათაგან შენთა და სძლო სჯასა შენსა, რამეთუ ესერა, უსჯულოებათა შინა მიუდგა და ცოდვათა შინა მშვა მე დედამან ჩემმან. რამეთუ ესერა, ჭეშმარიტებაი შეიყუარე, უჩინონი და დაფარულნი სიბრძნისა შენისანი გამომიცხადენ მე. მასხურო მე უსუპითა და განვწმიდნე მე, განმბანო მე და უფროის თოვლისა განვსპეტაკნე. მასმინო მე გალობაი და სიხარული და იხარებდენ ძუალნი დამდაბლებულნი. გარე მიაქციე პირი შენი ცოდვათა ჩემთაგან და ყოველნი უსჯულოებანი ჩემნი აღხოცენ. გული წმიდაი დაჰბადე ჩემ თანა, ღმერთო, და სული წრფელი განმიახლე გუამსა ჩემსა. ნუ განმაგდებ მე პირისა შენისაგან და სულსა წმიდასა შენსა ნუ მიმიღებ ჩემგან. მომეც მე სიხარული მაცხოვარებისა შენისაი და სულითა მთავრობისაითა დამამტკიცე მე. ვასწავლნე უსჯულოთა გზანი შენნი და უღმრთონი შენდა მოიქცენ. მიხსენ მე სისხლთაგან, ღმერთო, ღმერთო ცხორებისა ჩემისაო; იხარებდეს ენაი ჩემი სიმართლესა შენსა. უფალო, ბაგენი ჩემნი აღახუენ, და პირი ჩემი უთხრობდეს ქებულებასა შენსა. რამეთუ უკეთუმცა გენება, მსხუერპლი შე-მცა-მეწირა, არამედ საკუერთხი არა გთნდეს. მსხუერპლი ღმრთისა არს სული შემუსრვილი, გული შემუსრვილი და დამდაბლებული ღმერთმან არა შეურაცხ-ჰყოს. კეთილი უყავ, უფალო, ნებითა შენითა სიონსა და აღეშენნენ ზღუდენი იერუსალემისანი. მაშინ გთნდეს მსხუერპლი სიმართლისაი, შესაწირავი და ყოვლად-დასაწუელი, მაშინ შეიწირნენ საკურთხეველსა შენსა ზედა ზუარაკნი.

გალობაი 1, უგალობდითსა, ხმაი 8

ძლისპირი: ეტლთა მფლობელი ფარაო დაანთქა საკვირველთმოქმედმან კუერთხმან მოსესმან, რომელმან გამოსახა სახე ჯუარისაი და განუპო ზღუაი მეწამული და ისრაელი იხსნა განმავალი, მეტყუელი გალობასა უფლისასა: რამეთუ დიდებით დიდებულ არს.

ყოვლადწმიდაო ღმრთისმშობელო, განანათლენ დაბნელებული გონებაი ჩუენი!

ქებით შეგამკობთ ტაძარსა მაგას საუფლოსა, ღმრთისა სიბრძნისა მიერ სახლად ღმრთისად აღშენებულსა, და გევედრებით, ყოვლადწმიდაო, რაითა განავრცნო გულნი და გონებანი ჩუენნი შეწყნარებად საღმრთოისა სიბრძნისა.

ენება რაი კაცთმოყუარესა ღმერთსა ხსნაი ჩუენი უმეცრებისაგან და ვნებისა, მოგუმადლა საკვირველი ხატი შენი `მომნიჭებელი გონებისაი~, რომლისა მიერ მადლმოსილსა შეწევნასა გარდამოგვივლინებ და განაცხოველებ სულთა და ხორცთა ჩუენთა.

დიდებაი მამასა და ძესა და წმიდასა სულსა

ანგელოზთა დასნი კრძალვითა გმსახურებენ ცათა შინა, და ქუეყანასა ზედა კაცთა ნათესავი შემოგწირავს ქებასა, ხოლო ჩუენ ხატსა შენსა სურვილით შეუვრდებით და გიღაღადებთ: მოგვეც სიბრძნე გულისხმის-ყოფად კეთილისა და ბოროტისა.

აწ და მარადის და უკუნითი უკუნისამდე, ამინ.

არა დავსდუმნე გალობად უმცხინვარესისა დიდებულებისა შენისა, ღმრთისმშობელო, რამეთუ უკეთუ არამცა ყოფილ იყავ შენ მეოხ ჩუენთვის ძისა მიმართ შენისა, ვინმცა სადა მიხსნა მე, ესე ვითართა შფოთთაგან ბოროტთა განსაცდელთა.

გალობა 3, განძლიერდასა

ძლისპირი: შენ, დამამყარებელო კამარათა ცისათაო, უფალო, და აღმაშენებელო ეკლესიათაო, დამამტკიცენ ჩუენ სიყუარულსა შენსა, თავო ყოვლისა სიხარულისაო, და განმაძლიერებელო მორწმუნეთაო, მხოლოო, კაცთ-მოყუარე.

სახლი იგი, სადაცა იშევ, ყოვლადმოწყალეო, და მიიღე მთავარანგელოსისა ხარებაი, განგებულებითა საღმრთოითა წარიღეს ლორეტოსა, და მრავალნი მიივლტოდენ ხილვად წმიდისა მის სამკვიდრებელისა შენისა.

ყოველნი მორწმუნენი თაყუანს-სცემდენ ხისაგან ქანდაკებულსა სახებასა შენსა, ძისა შენისა თანა ფილონსა გამოხვეულსა, და გევედრებოდენ რაი ხსნასა და შეწევნასა, მსწრაფლ შეისმენდი კეთილთა სათხოვართა, და მისცემდი მადლსა და ლხინებასა.

დიდებაი მამასა და ძესა და წმიდასა სულსა

აღმოსავალით დასავლადმდე განითქუა რაი „ლორეტოს ღმრთისმშობელი“, ურიცხვნი ერნი მოისწრაფდენ შევრდომად მისდა, და ვითარცა ქრისტეს დედასა და დედოფალსა, მხურვალედ ავედრებდენ ცხორებასა მათსა.

აწ და მარადის და უკუნითი უკუნისამდე, ამინ.

ჭეშმარიტსა ღმრთისმშობელსა აღგიარებ შენ, დედოფალო, აღმხოცველსა სიკუდილისა სიმტკიცისასა, რამეთუ შენ უკუე მაცხოვარმან მაგან საკრველით ჯოჯოხეთისაით ცხორებად აღმიყუანე მე შთამავალი ესე ქუეყანად.

გვიხსენ განსაცდელთაგან მონანი შენნი, ყოვლადწმიდაო ღმრთისმშობელო ქალწულო, რამეთუ ჩვენ ყოველნი, შემდგომად ღმრთისა, შენდა მოვივლტით, ვითარცა უძლეველისა ზღუდისა და შუამდგომელისა.

მოიხილე ჩუენზედა, ყოვლადქებულო ღმრთისმშობელო, და ხორცთა ჩუენთა წყლულებანი ბოროტნი განჰკურნენ და სულისა ჩუენისა სნეულებანი.

მღდელი: შეგვიწყალენ ჩუენ, ღმერთო, დიდითა წყალობითა შენითა, გევედრებით, ისმინე და შეგვიწყალენ.

გუნდი: უფალო, შეგვიწყალენ (3-გზის).

მღდელი: მერმეცა გევედრებით ღმრთივდაცულისა ერისა ჩუენისა და მეუფებისა მისისათვის (ქრისტესმოყუარისა მთავრობისა და მხედრობისა მისისათვის).

გუნდი: უფალო, შეგვიწყალენ (3-გზის).

მღდელი: მერმეცა გევედრებით უწმიდესისა და უნეტარესისა, სრულიად საქართველოს კათოლიკოს–პატრიარქისა, მცხეთა–თბილისის მთავარეპისკოპოსისა და ბიჭვინთისა და ცხუმ–აფხაზეთის მიტროპოლიტისა, დიდისა მეუფისა, მამისა ჩუენისა ილიასათვის, და ყოვლადუსამღდელოესისა (აქა მოიხსენეთ ადგილობრივი მღდელთმთავარი), და ყოველთა ქრისტეს მიერ ძმათა ჩუენთათვის.

გუნდი: უფალო, შეგვიწყალენ (3-გზის).

მღდელი: მერმეცა ვევედრნეთ უფალსა ღმერთსა ჩუენსა, რაითა შეიწყალნეს… (აქა მოიხსენეთ სახელდებით ისინი, ვისთვისაც ევედრებით ღმერთსა).

გუნდი: უფალო, შეგვიწყალენ (3-გზის).

მღდელი: განამრავლე, უფალო, ჟამნი და წელნი ცხორებისა მათისანი და იხსნენ იგინი, უფალო, ყოვლისაგან ჭირისა, რისხვისა და იწროებისა, და ყოვლისაგან წყლულებისა სულისა და ხორცთაისა და მიუტევენ მათ ყოველი შეცოდებანი მათნი, ნებსითნი და უნებლიეთნი.

გუნდი: უფალო, შეგვიწყალენ (3-გზის).

მღდელი: მერმეცა გევედრებით ყოველთა ძმათა და ყოველთა ქრისტეანეთათვის.

გუნდი: უფალო, შეგვიწყალენ. (3-გზის).

მღდელი: რამეთუ მოწყალე და კაცთმოყუარე ღმერთი ხარ, და შენდა დიდებასა აღვავლენთ, მამისა, და ძისა, და წმიდისა სულისა, აწ და მარადის, და უკუნითი უკუნისამდე.

გუნდი: ამინ.

წარდგომა

შემწედ და მფარველად მოჰმადლე რაი სოფელსა სასწაულთმოქმედი ხატი შენი „მომნიჭებელი გონებისაი“, განაბრწყინვე იგი ნიშ-სასწაულთა სიმრავლითა, და ყოველთა მორწმუნეთა ექმნა წყაროდ მადლისა და წყალობისა, აწ ჩუენცა შეუვრდებით საფარველსა მისსა და შევსწირავთ შენდა ვედრებასა, რაითა განწმიდო გონებაი ჩუენი ცოდუილთა ზრახუათაგან, და განგვამტკიცო სარწმუნოებასა შინა ჭეშმარიტსა.

გალობა 4, უფალო მესმასა

ძლისპირი: შენ ხარ, ქრისტე, ღმერთი ჩემი, შენ ხარ ძალი ჩემი, შენ ხარ უფალი ჩემი და სიქადული ცხორებისა ჩემისაი, რომელმან არა დააცარიელენ წიაღნი მამისანი და გამოუჩნდი სიმდაბლესა ჩემსა, ამისთვის წინაისწარმეტყუელისა ამბაკუმისა თანა ვიტყოდით: ძალსა შენსა დიდებაი, კაცთ-მოყუარე.

ესმნეს რაი ძლიერებაი „ლორეტოს ქალწულისა“ რუსთა მთავარსა ვასილისა, წარგზავნა ელჩნი იტალიას, და მოიხილენეს რაი წმიდაი სახლი და სახებაი დედისა ღმრთისაი, ყოველივე იგი აღწერნეს დიდითა გულსმოდგინებითა.

ყოველნი ეკლესიანი და ხატნი იავარ-იქმნა რაი ჟამსა მას მოსკოვის ხანძრისასა, მოიწვია ხატმწერნი ივანე მრისხანემან, და მრავალთა ხატთა შორის გამოსახეს რაი მიმსგავსებული ხატი „ლორეტოს ღმრთისმშობლისაი“, დაბრძანებულ არს სოფელსა პესოჩინსა, გარემოსილი სიყუარულითა.

დიდებაი მამასა და ძესა და წმიდასა სულსა

გაქუს რაი გულმოწყალებაი დედობრივი, ხსნად მოუწოდ კაცთა ნათესავსა, და ვითარცა მშობელი ნუგეშინის-სცემ, და უვნებელად იცევ ქუეშე საფარველსა ხატისა შენისასა, რომელსაცა კრძალვით ამბორს-უყოფთ და გევედრებით, რაითა მოზღუდნო ერი ჩუენი ამაოთა და განმხრწნელთა სწავლებათაგან.

აწ და მარადის, და უკუნითი უკუნისამდე, ამინ.

ვითარ შეუძლო თქმად ჯერისაებრ უზომოთა მოწყალებათა შენთა, ჰოი, დედოფალო, რომელნი ბოროტად ურვილსა სულსა ჩემსა ვითარცა წყალი, მარად გარე მოადგანნ, ეჰა, განგებასა და ქუელის მოქმედებასა შენსა, რომელიცა უგუნურად წარვწყმიდენ, უბადრუკმან.

გალობა 5, ღამითგანსა

ძლისპირი: რაისათვის განმიშორენ პირისაგან შენისა, ნათელო წარუვალო, და დამფარა მე ბნელმან წყუდიადისამან განუნათლებელმან, არამედ მომხედენ და ნათელსა მცნებათა შენთასა წარჰმართე სლვაი ჩემი, გევედრები.

გენება რაი სახელდებაი წმიდისა ხატისა შენისაი, ღმრთისმშობელო, მხსნელად მოევლინე ღმრთისმოყუარესა და მოღვაწესა ხატმწერსა, ჟამსა მას გონებაშერყეულსა, და უბრძანე გამოსახვაი ხატისა შენისა, მსგავსად ლორეტოს ქანდაკისა.

ვითარ აჩვენებდი შენ ხილვასა შინა ხატმწერსა, ყრმისა შენისა თანა გამოგსახა ფილონსა შინა ერთსა, და სრულიად განიკურნა რაი მადლითა შენითა, დედოფალო, საკვირველთმოქმედსა ხატსა მას შენსა უწოდა „მომნიჭებელი გონებისაი“.

დიდებაი მამასა და ძესა და წმიდასა სულსა

განდიდნა რაი ხატი ეგე შენი და ძისა შენისაი, ვითარ წყაროი სიბრძნისა და გონიერებისაი, მხურვალედ შეუვრდებოდენ მორწმუნენი და ითხოვდენ განათლებასა და მეცნიერებასა. აწ ჩუენცა გვიხსენ სულთა წარწყმედელთა ვნებათა და ბოროტთა საცთურთაგან.

აწ და მარადის და უკუნითი უკუნისამდე, ამინ.

ვითარიმე ძღუენი შევსწიროთ შენდა მადლობისა, სიტკბოებისათვის ნიჭთა შენთაისა, დედოფალო, ამისთვის უკუე ვადიდებ და გალობისვმეტყველებ და განვადიდებ გამოუთქუმელსა მას ჩემდამო წყალობასა შენსა.

გალობა 6, ღაღადყავსა

ძლისპირი: ვედრებასა ჩემსა განვჰფენ უფლისა მიმართ და მას აღუარებ ბრალთა ჩემთა მარადის, რამეთუ ბოროტითა აღივსო სული ჩემი და სიმტკიცე ჩემი ჯოჯოხეთად მიიწია, და იონაისებრ ვღაღადებ: აღმომიყვანე მე, ღმერთო ჩემო.

რომელნი სურვილითა შეუვრდებოდენ საკვირველმოქმედსა ხატსა შენსა, და გევედრებოდენ ყრმათა განბრძნობასა და განათლებასა, არცა ვის დაუტევებდი შეუწევნელად და წარუმართებდი მათ გზასა საღმრთოსა და უცთომელსა.

ნიშ-სასწაულთა მიერ განბრწყინდა რაი ძალმოსილებაი ხატისა შენისაი, განამრავლეს პირნი მისნი სამღდელოთა და ერთა, შეამკობდენ რაი ტაძართა და სახლთა თვისთა, სადაცა უხუად აღმოაცენებდი მადლთა და განიოტებდი ეშმაკთა.

დიდებაი მამასა და ძესა და წმიდასა სულსა

გმადლობთ შენ ყოველთა ქველისმოქმედებათა შენთათვის, რომელთა იქმ ხატისა მიერ შენისა, უძლურებითა გონებისაითა შეპყრობილთა მიჰმადლებ გონიერებასა, და იხსნი ყოვლისაგან განსაცდელისა საეშმაკოისა და კაცობრივისა.

აწ და მარადის და უკუნითი უკუნისამდე, ამინ.

გარე მომადგეს მე ღელვანი სოფლისანი, ვითარცა იგი ფუტკარნი გოლსა, ქალწულო ყოვლადწმიდაო, და ისარნი ჭირთანი მოსწყლვენ გულსა ჩემსა, არამედ იქმენ მსწრაფლ-შემწე, ხელისაღმპყრობელ, და მხსნელ ჩემდა.

მღდელი: მერმე და მერმე მშვიდობით უფლისა მიმართ ვილოცოთ.

გუნდი: უფალო, შეგვიწყალენ.

მღდელი: შეგუეწიენ, გუაცხოვნენ, შეგვიწყალენ და დაგვიცვენ ჩუენ, ღმერთო, შენითა მადლითა.

გუნდი: უფალო, შეგვიწყალენ.

მღდელი: ყოვლადწმიდისა, უხრწნელისა, უფროისად კურთხეულისა, დიდებულისა დედოფლისა ჩუენისა ღმრთისმშობელისა, და მარადის ქალწულისა მარიამისა, და ყოველთა წმიდათა მომხსენებელთა, თავნი თვისნი და ურთიერთარს, და ყოველი ცხორებაი ჩუენი ქრისტესა ღმერთსა ჩუენსა შევვედროთ.

გუნდი: შენ, უფალო.

მღდელი: რამეთუ შენ ხარ მეუფე მშვიდობისაი, და მაცხოვარი სულთა ჩუენთაი, და შენდა დიდებასა აღუავლენთ მამისა, და ძისა, და წმიდისა სულისა, აწ და მარადის, და უკუნითი უკუნისამდე.

გუნდი: ამინ.

კონდაკი, ხმაი 4

ვითარცა ერთარსისა სამებისა სიბრძნითა განმანათლებელსა ჩუენსა, გაქებთ შენ, ყოვლადწმიდაო დედაო სოფლის მპყრობელისაო და ღმრთისა მამისა სიბრძნისაო, რომელმან მოგუმადლე წმიდაი ხატი შენი `მომნიჭებელი გონებისაი~, რომლისა მიერ განწმედ ცოდვით დაბნელებულთა გონებათა, და აღხოცავ მძაფრთა სნეულებათა სულთა და ხორცთასა.

მღდელი: მოხედენ. სიბრძნით.

წარდგომაი სახარებისაი, ხმაი 4: მოვიხსენო სახელი შენი ყოველსა შორის თესლსა და თესლსა.

მუხლი: ისმინე, ასულო, და იხილე და მოყავ ყური შენი.

მღდელი: უფლისა მიმართ ვილოცოთ.

გუნდი: უფალო, შეგვიწყალენ.

მღდელი: რამეთუ წმიდა ხარ შენ, ღმერთო ჩუენო, და რომელი წმიდათა შორის განისუენებ, და შენდა დიდებასა აღვავლენთ, მამისა, და ძისა და წმიდისა სულისა, აწ და მარადის, და უკუნითი უკუნისამდე.

გუნდი: ამინ.

მღდელი: ყოველი სული აქებდით უფალსა.

მუხლი: აქებდით ღმერთსა წმიდათა შორის მისთა, აქებდით მას სამყაროთა ძალისა მისისათა.

მღდელი: ღირსყოფად ჩუენდა სმენად წმიდისა სახარებისა უფალსა ღმერთსა ჩუენსა ვევედრნეთ.

გუნდი: უფალო, შეგვიწყალენ (3-გზის).

მღდელი: სიბრძნით აღემართენით და ისმინეთ წმიდაი სახარებაი, მშვიდობაი ყოველთა.

გუნდი: და სულისაცა შენისა თანა.

მღდელი: ლუკასაგან წმიდისა სახარებისა საკითხავი.

გუნდი: დიდებაი შენდა, უფალო, დიდებაი შენდა.

სახარებაი ლუკასი

მათ დღეთა შინა აღდგა მარიამ და წარვიდა მთად კერძო მსწრაფლ ქალაქად იუდაისა. და შევიდა სახლსა ზაქარიაისსა და მოიკითხა ელისაბედ. და იყო ვითარცა ესმა ელისაბედს მოკითხვაი მარიამისი, ჰკრთებოდა ყრმაი იგი მუცელსა მისსა და აღივსო სულითა წმიდითა ელისაბედ და ხმა-ყო ხმითა დიდითა და თქუა: კურთხეულ ხარ შენ დედათა შორის და კურთხეულ არს ნაყოფი მუცლისა შენისაი. და ვინაი ჩემდა ესე, რაითა მოვიდეს დედაი უფლისა ჩემისაი ჩემდა. რამეთუ აჰა ესერა ვითარცა იყო ხმაი მოკითხვისა შენისაი ყურთა მომართ ჩემთა, ჰკრთებოდა ყრმაი ესე სიხარულით მუცელსა ჩემსა. და ნეტარ არს, რომელსა ჰრწმენეს, რამეთუ იყოს აღსრულებაი თქმულთა მათ მისა მიმართ უფლისა მიერ. და თქუა მარიამ: ადიდებს სული ჩემი უფალსა, და განიხარა სულმან ჩემმან ღმრთისა მიმართ, მაცხოვრისა ჩემისა, რამეთუ მოხედნა სიმდაბლესა ზედა მხევლისა თვისისასა, რამეთუ აჰა ესერა ამიერითგან მნატრიდენ მე ყოველნი ნათესავნი, რამეთუ ყო ჩემ თანა დიდებული ძლიერმან, და წმიდა არს სახელი მისი. და დაადგრა მარიამ ელისაბედის თანა სამ თუე, და წარვიდა სახით თვისა.

გუნდი: დიდებაი შენდა, უფალო, დიდებაი შენდა.

დიდებაი მამასა და ძესა და წმიდასა სულსა

მოწყალებითა შენითა, მრავალმოწყალეო ღმერთო, აღხოცენ ცოდვათა ჩემთა სიმრავლენი.

აწ და მარადის, და უკუნითი უკუნისამდე, ამინ.

მეოხებითა წმიდისა ღმრთისმშობელისაითა, მოწყალეო, აღხოცენ ცოდვათა ჩემთა სიმრავლენი.

მიწყალე მე, ღმერთო, დიდითა წყალობითა შენითა და მრავლითა მოწყალებითა შენითა აღხოცენ უშჯულოებაი ჩემი და შემიწყალე მე, ღმერთო.

გერი: მრავალთა სასწაულთმოქმედთა ხატთა შენთა შორის ბრწყინავს დიდებული ხატი შენი `მომნიჭებელი გონებისაი~, და ჩუენცა წარდგომილნი წინაშე მისსა, ვჭურეტთ ხელთა ზედა შენთა მხოლოდშობილსა ძესა შენსა, უფალსა ღმერთსა ჩუენსა, იესუ ქრისტესა, და გევედრებით, გვიმეოხე მისა მიმართ, რაითა მოჰმადლოს სოფელსა მშვიდობაი და ერსა ჩუენსა ძლევაი მტერთა ზედა, შეურყეველად დამტკიცებაი ეკლესიისაი და წყალობაი სულთა ჩუენთა.

მღდელი: აცხოვნე, ღმერთო, ერი შენი, და აკურთხე სამკვიდრებელი შენი, მოხედენ სოფელსა შენსა წყალობითა და მოწყალებითა, აღამაღლე რქაი ქრისტეანეთა მართლმადიდებელთაი, და გარდამოავლინენ ჩუენ ზედა მდიდარნი წყალობანი შენნი, მეოხებითა ყოვლადწმიდისა დედოფლისა ჩუენისა ღმრთისმშობელისა, და მარადის ქალწულისა მარიამისაითა; ძლიერებითა პატიოსნისა და ცხოველსმყოფელისა ჯუარისაითა; მეოხებითა პატიოსანთა უხორცოთა ზეცისა ძალთაითა; პატიოსნისა, დიდებულისა, წინაისწარმეტყუელისა, წინამორბედისა და ნათლისმცემელისა იოვანესითა, წმიდისა დიდისა წინაისწარმეტყუელისა ელია თეზბიტელისა და მართლისა ენუქისითა; წმიდათა დიდებულთა, და ყოვლად–ქებულთა მოციქულთა თავთა, პეტრესა და პავლესითა; წმიდისა მოციქულისა თომასი და საქართველოს განმანათლებელთა მოციქულთა: ანდრია პირველწოდებულისა, სვიმონ კანანელისა, ბართლომესი, თადეოზისა და მატათაისითა; წმიდათა შორის მამათა ჩუენთა, და მსოფლიოთა დიდთა მოძღუართა და მღდელთმთავართა: ბასილი დიდისა, გრიგოლი ღმრთისმეტყუელისა, და იოვანე ოქროპირისაითა; წმიდათა შორის მამისა ჩუენისა ნიკოლოზ მირონ–ლუკიის მთავარეპისკოპოსისა და საკვირველთმოქმედისაითა; წმიდისა დიდებულისა და ღუაწლისა–მძლისა მოწამისა, ძლევა–შემოსილისა გიორგისა და წმიდათა დიდთა ქალწულ–მოწამეთა ბარბარესა და მარინესითა; ღირსისა დედისა ჩუენისა, მოციქულთა სწორისა ქალწულისა ნინო ქართველთ განმანათლებელისა და წმიდათა მოციქულთა სწორთა: მეფისა მირიანისა და დედოფლისა ნანაისითა; წმიდათა მამამთავართა ჩუენთა: პეტრე, სამუელ, სარმიან, მამაი, არსენ, მელქისედეკ, იოანე–ოქროპირ, ნიკოლოზ, ევდიმოზ, იოსებ, კირიონ, ამბროსისაითა; ღირსისა მამისა ჩუენისა იოვანე ზედაზნელისა და ათორმეტთა მისთა მოწაფეთა, მეორედ განმანათლებელთა საქართველოს ეკლესიისა და მარადის მფარველთა მისთა და წმიდისა მღდელმოწამისა ნეოფიტე ურბნელისაითა; ღმრთივ–განბრძნობილთა ნეტართა მამათა ჩუენთა: ილარიონ ქართველისა, სერაპიონ ზარზმელისა, გრიგოლ ხანძთელისა და საბა იშხნელისაითა; ღირსთა მამათა ჩუენთა ათონელთა: იოვანე და გაბრიელ ქართველთა, იოვანე თორნიკ–ყოფილისა და ეფთვიმე და გიორგი მთაწმინდელთაითა; წმიდათა დიდებულთა და ღუაწლისა–მძლეთა მოწამეთა ჩუენთა: რაჟდენისა, ევსტათი მცხეთელისა, ჰაბო ტფილელისა, გობრონისა, არგვეთის მთავართა დავით და კონსტანტინესა და კონსტანტინე მთავრისა; თევდორე მღდლისა, ქრისტეფორე გურულისა, ნიკოლოზ დვალისა, კოზმანისა, ბიძინა დაჭრილისა და შალვა და ელიზბარ ქსნის ერისთავთა; შალვა ახალციხელისა და წმიდათა ათთა–ბევრთა მოწამეთა, ტფილისს ხუარაზმელთაგან მოწყუედილთა; ექვსი ათასთა გარეჯელთა ბერთა და მრავალთა წმინდათა მამათა და დედათა, აჭარაში თურქთაგან წამებულთაითა; წმიდათა ღუაწლისამძლეთა მეფეთა და დედოფალთა: მირდატ, აშოტ, არჩილ, დემეტრე, ლუარსაბ, შუშანიკ და ქეთევანისაითა; წმიდათა კეთილ–მორწმუნეთა და დიდთა მეფეთა ჩუენთა: ვახტანგ გორგასალისა, დავით აღმაშენებელისა, დემეტრე–დამიანესა, თამარისა და სოლომონისაითა; წმიდისა ილია მართლისა, ექვთიმე ღმრთისკაცისა და ექვთიმე აღმსაარებლისაითა; წმიდათა აღმსარებელთა მამათა ჩუენთა, იოვანესი და გიორგი–იოანე ბეთანიელთა და ღირსისა მამისა ჩუენისა არქიმანდრიტისა გაბრიელისა, აღმსაარებელისა და სალოსისაითა; წმიდათა და მართალთა მშობელთა ღმრთისაითა იოაკიმ და ანნაისითა (და წმიდისა სახელი, რომლისა არს ტაძარი); და ყოველთა წმიდათა შენთაითა; ძლიერებითა ყოვლადწმიდისა ღმრთისმშობლისა ხატისა `გონებისა მომნიჭებელისაისა~, და ყოველთა სიწმიდეთა შენთაითა, გევედრებით შენ მრავალმოწყალეო ღმერთო, შეისმინე ჩუენ ცოდვილთა ვედრებაი, და შეგვიწყალენ ჩუენ.

გუნდი: უფალო, შეგვიწყალენ (12-გზის).

მღდელი: წყალობითა და მოწყალებითა და კაცთმოყუარებითა მხოლოდშობილისა ძისა შენისაითა, რომლისა თანა კურთხეულ ხარ, თანა ყოვლადწმიდით, სახიერით, და ცხოველსმყოფელით სულით შენითურთ, აწ და მარადის და უკუნითი უკუნისამდე.

გუნდი: ამინ.

გალობა 7, კურთხეულარსა

ძლისპირი: ყრმანი ებრაელნი სახუმილსა შინა ვიდოდეს, ცეცხლსა ზედა კადნიერებით შეცურეულნი ღაღადებდეს და იტყოდეს: კურთხეულ ხარ შენ, უფალო ღმერთო, უკუნისამდე.

მფარველ და შუამდგომელ გვექმენ საკვირველთმოქმედსა მას ხატსა შენსა შევრდომილთა, რაითა ცოდვილნი ესე მიგვამთხვიო მშვიდობითსა და უვნებელსა ცხორებასა.

ეჰა, დიდად შუენიერებასა ხატისა ამის შენისასა, რომელსაცა პატივს-ვჰსცემთ მორწმუნენი და გევედრებით, რაითა ძალითა შენითა დაამტკიცენ გონებანი ჩუენი მართლმადიდებლობასა.

დიდებაი მამასა და ძესა და წმიდასა სულსა

ვითარ ძუელ-ოდესმე შეეწეოდი და განსწავლიდი ხატისა მიმართ შენისა მოლტოლვილთა, ეგრეთვე აწ აღხოცენ და დახსენ ყოველნი მწუხარებანი ამბორისმყოფელთა მისთა.

აწ და მარადის და უკუნითი უკუნისამდე, ამინ.

მოიხილე ჩუენ ზედა, და მოხედე განსაცდელსა ჩუენსა, რომელი მაქუს, ღმრთისმშობელო, და ყოველთა ვნებათა, ღელვათა, და ურვათაგან მიხსენ მე, უზომოითა მაგით წყალობითა შენითა.

გალობა 8, აკურთხევდითსა

ძლისპირი: მთასა ზედა მოსეს თანა-მზრახვალმან მაყულოვანი სახედ გამოაჩინა, ქალწულისაგან შობილსა უვნებელად ყოველნი ვაკურთხევთ და აღვამაღლებთ მას უკუნისამდე.

გაქუს რაი გამოუთქუმელი სიმდიდრე მოწყალებისაი, ღმრთისა დავიწყებითა დაბნელებულნი სულნი ჩუენნი განანათლენ და გარდამოგვივლინე კურთხევაი ზეციერი ყოველსა საქმესა ზედა კეთილსა.

ხილვად საკვირველ არს ყოვლად დიდებული ხატი ეგე შენი, დედოფალო, რომელსაცა თაყუანის-ვჰსცემთ და შევავედრებთ ყრმათა ჩუენთა, რაითა არა დაინთქენ წყუდიადსა უსჯულოებისასა.

დიდებაი მამასა და ძესა და წმიდასა სულსა

ჭირსა შინა მყოფნი და განსაცდელთა შინა დანთქმულნი შეუვრდებით ყოვლად დიდებულსა ხატსა შენსა, რაითა მოგვმადლო ჩუენ სიბრძნე და ძალი დაცვად სჯულისა და მამულისა.

აწ და მარადის და უკუნითი უკუნისამდე, ამინ.

გიხაროდენ, საყდარო ცეცხლ-ხატედო უფლისაო; გიხაროდენ, ტაკუკო, საღმრთოო, შემწყნარებელო მანანაისაო; გიხაროდენ, ოქროისა სასანთლეო, სანთელო დაუშრეტელო; გიხაროდენ, ქალწულთა დიდებაო, და დედათა შუენიერებაო და სიქადულო.

გალობა 9, ადიდებდითსა

ძლისპირი: განკვირდეს ზესკნელს ცანი, და კიდენი ქუეყანისანი განკვირვებულ იქმნნეს, რაჟამს ღმერთი შენ მიერ კაცთა გამოუბრწყინდა და წიაღი შენი უმაღლეს ცათა საყდართა გამოაჩინა. ამისთვის, ღმრთისმშობელო, ანგელოზნი და კაცნი, ვითარცა ღირს ხარ, გადიდებენ შენ.

განდიდნა რაი დიდებული ხატი შენი, ვითარცა სიმართლისმოყუარე და წარმმატებელი ცხორებისაი, ურიცხვი ერი მოივლტოდა შევრდომად მისა, და შეისმენდი რაი ლოცვასა მათსა, უბიწოო, ეშმაკისა მახეთაგან იფარვიდი, და იცევდი ბოროტთა განსაცდელთაგან.

ჰოი, დედაო ღმრთისაო, გარდამოიხილე მაღლით ჩუენზედა, რომელნი სიყუარულითა მოვილტვით წმიდისა ხატისა მომართ შენისა, და გევედრებით: აწ განანათლე გონებაი ჩუენი, ამაოითა ზრახვათა მიერ დაბნელებული, და მოგუმადლე განმართებაი ცოდვილისა ცხორებისა ჩუენისაი.

დიდებაი მამასა და ძესა და წმიდასა სულსა

მარადის გვივი რაი სასოდ და მეოხად ყოვლადძლიერად, დედოფალო, შეგვედრებთ მრავალგუართა ვნებათა და ცოდუათა მიერ მოწყლულსა ერსა ჩუენსა, რაითა მადლითა მით ხატისა შენისაითა იხსნნე ურწმუნოებისაგან და სწავლათაგან სულთა განმხრწნელთა, და დაიცვა ურიცხვთა მტერთა საფრხეთაგან.

აწ და მარადის და უკუნითი უკუნისამდე, ამინ.

გლახაკი ვედრებაი ესე ჩემი შეიწირე და ნუ უგულებელს-ჰყოფ სულთქმათა ჩემთა, არამედ შემეწიე მე, ვითარცა სახიერ ხარ, და შემძლებელ ყოვლისავე, ვითარცა დედაი მეუფისა ღმრთისაი, რაითა სიბრძნით ვიდოდე შენ მიერ გზასა მას საღმრთოსა და ჭეშმარიტსა.

ღირს არს ჭეშმარიტად, რაითა გადიდებდეთ, შენ, ღმრთისმშობელო, რომელი მარადის სანატრელ იქმენ, ყოვლადუბიწოდ და დედად ღმრთისა ჩუენისა, უპატიოსნესსა ქერობინთასა და აღმატებით უზესთაესსა სერაბინთასა, განუხრწნელად მშობელსა სიტყვისა ღმრთისასა, მხოლოსა ღმრთისმშობელსა გალობით გადიდებთ.

მღდელი აკმევს; მკითხველი ან ერისკაცი კითხულობს:

ვითარცა შესაძლებელ არს ყოველი მეოხებისა შენისათვის წინაშე ძისა შენისა და ღმრთისა, აწ ჩუენცა დაგვიფარე პატიოსნითა მით საფარველითა ხატისა შენისაითა, ურცხვენელო ზედამდგომელო ჩუენო, ღმრთისმშობელო, რამეთუ ვერ შემძლებელ ვართ ძლევად, რომელნი მოეტევებიან ჩუენ ზედა, ხოლო შენ შემძლებელ ხარ განრინებად ჩუენდა ყოველთაგან მხდომთა.

გარდამოგვივლინე მაცხოვნებელი მადლი შენი, პატიოსანისა ხატისა მიერ შენისა, რომელნი ვვალთ ბნელსა მას შინა ცოდვათა და ვნებათასა, რაითა ჭეშმარიტისა ნათლისა ხილვაი შევუძლოთ, ჰოი, სასოო ჩუენო ღმრთისმშობელო, და დავხსნიდეთ ყოველსა ძალსა უხილავთა და ხილულთა მტერთასა.

ფრიად გვახარებს რაი საკვირველი გულმოწყალებაი შენი, დედოფალო, შევუვრდებით წმიდასა ხატსა შენსა – „გონების მომნიჭებელსა“, და გევედრებით, განფიცხებულნი გულნი ჩუენნი ლმობიერ-ყვენ და გონებანი ჩუენნი აღამაღლე ღმრთისა მიმართ, რაითა ყოველთა ღაღადვჰყოთ:

წმიდაო ღმერთო, წმიდაო ძლიერო, წმიდაო უკუდაო, შეგვიწყალენ ჩუენ (3-გზის).

ყოვლადწმიდაო სამებაო, შეგვიწყალენ ჩუენ; უფალო, გვიხსენ და გვილხინე ცოდვათა ჩუენთაგან; მეუფეო, შეგვინდვენ უსჯულოებანი ჩუენნი; წმიდაო, მოიხილე და განჰკურნენ უძლურებანი ჩუენნი სახელისა შენისათვის.

უფალო, შეგვიწყალენ (3-გზის).

მღდელი: რამეთუ შენი არს სუფევაი…

მიწყალენ ჩუენ, უფალო, შემიწყალენ ჩუენ, რამეთუ ყოვლისავე სიტყვის მიცემისაგან უღონო ვართ, გარნა ამას ვედრებასა შენ, მეუფისა სახიერისა, ცოდვილნი ესე შევსწირავთ. მიწყალენ ჩუენ, უფალო, შემიწყალენ ჩუენ.

დიდებაი მამასა და ძესა და წმიდასა სულსა

უფალო, შემიწყალენ ჩუენ, რამეთუ შენ გესავთ, ნუ განმირისხდები ჩუენ ფრიად, და ნუცა მოიხსენებ უსჯულოებათა ჩუენთა, არამედ მოიხილე ჩუენზედა წყალობით, ვითარცა სახიერ ხარ, და გვიხსენ ჩუენ სამართლად რისხვისაგან შენისა, რამეთუ შენ ხარ ღმერთი ჩუენი, და ჩუენ ვართ ერნი შენნი, ყოველნივე ქმნულნი ხელთა შენთანი ვართ და სახელი შენი წოდებულ არს ჩუენ ზედა და შემიწყალენ ჩუენ.

აწ და მარადის და უკუნითი უკუნისამდე, ამინ.

მოწყალებისა კარი განგვიღე, კურთხეულო ღმრთისმშობელო, რაითა, რომელნი ესე შენ გესავთ, არა დავეცნეთ, არამედ განვერნეთ წინააღმდგომთა მტერთაგან, რამეთუ შენ ხარ ცხორებაი ნათესავისა ქრისტეანეთასა.

მღდელი: შეგვიწყალენ ჩუენ, ღმერთო, დიდითა წყალობითა შენითა, გევედრებით, ისმინე და შეგვიწყალენ.

გუნდი: უფალო, შეგვიწყალენ (3-გზის).

მღდელი: მერმეცა გევედრებით, წყალობისა, სიცოცხლისა, მშვიდობისა, სიმრთელისა, დღეგრძელობისა, ცხორებისა, განათლებისა, მოტევებისა, კეთილად წარმართებისა და მყუდროებისა მონათა (ანუ მხევალთა) ღმრთისაითა და ყოველთა შვილთა ჩუენისა ეკლესიისაითა, რაითა დაიცვას უფალმან ღმერთმან ჩუენმან სამეუფოი ქალაქი ესე ჩუენი და წმიდაი ესე ეკლესიაი და ყოველნი ქალაქნი და სოფელნი ივერიისა სიყმილისაგან, სრვისა, ძრვისა, დანთქმისაგან, ცეცხლისა და მახვილისა, უცხო–თესლთა ზედა მოსლვისაგან, ბრძოლისა და სიკუდიდშემოსილისა წყლულებისა, რაითა მოწყალე გუექმნეს ჩუენ ღმერთი კეთილად დგომისათვის სახიერებითა და კაცთმო–ყუარებითა თვისითა, და გარე–წარაქციოს რისხვაი, მარად დღე ჩუენ ზედა მომავალი, და გვიხსნეს ჩუენ სამართლად ჩუენ ზედა მოწევნულისა რისხვისაგან, და შეგვიწყალნეს ჩუენ.

გუნდი: უფალო, შეგვიწყალენ (12-გზის).

მღდელი: შეისმინე ჩუენი, ღმერთო, მაცხოვარო ჩუენო, სასოო ყოველთა კიდეთა ქუეყანისათაო, და რომელნი არიან ზღუათა შინა შორს, და მლხინებელ, და მოწყალე ექმენ შეცოდებათა ჩუენთა, და შეგვიწყალენ ჩუენ, რამეთუ მოწყალე და კაცთმოყუარე ღმერთი ხარ და შენდა დიდებასა აღვავლენთ, მამისა, და ძისა, და სულისა წმიდისა, აწ და მარადის, და უკუნითი უკუნისამდე.

გუნდი: ამინ.

სავედრებელი ლოცვა

ჰოი, ყოვლადსაგალობელო დედაო ღმრთისაო, დედოფალო ჩუენო, ყოვლადსახიერო, ამაოისა ბრძნობისა მამხილებელო და ცოდვათა შინა შთაფლულთა ნათელსა შინა ღმრთისასა აღმომყვანებელო; სწავლის მნებებელთა განმანათლებელო და გონებათა ჩუენთა ქუეყანით ზეცად აღმამაღლებელო!

ჰოი, ყოვლადწმიდაო ღმრთისმშობელო, სასოო ქრისტეანთაო და ნავთსაყუდელო ცოდვილთაო, უგალობთ გამოუთქუმელსა დედობრივსა მოწყალებასა შენსა ჩუენდა მომართ, რომელნი შევრდომილ ვართ წმიდასა ხატსა შენსა `გონების მომნიჭებელსა~, და გევედრებით: გვიმეოხე წინაშე ღმრთისა, რაითა მოჰმადლოს მთავრობათა ჩუენთა სიბრძნე და ძლიერებაი, მსაჯულთა – სიმართლე და თუალუხვავობაი, მღდელთა – სულიერი სიბრძნე, საღმრთოი მოშურნეობაი და მღვიძარებაი სულთა ჩუენთათვის, მოძღუართა ჩუენთა – სიმდაბლე, ყრმათა – მორჩილებაი, და შეცთომილთა ნათელი ჭეშმარიტებისაი, ხოლო ჩუენ მოგვანიჭოს სიბრძნე და გონიერებაი, რაითა სინანულითა განწმენდილთა კეთილად განვვლოთ დღენი ცხორებისა ამის ჩუენისა, და მომავალსაცა მას საუკუნესა ღირს ვიქმნნეთ ხილვასა შენსა ნათელსა შინა ძისა შენისა და ღმრთისა ჩუენისასა, რამეთუ მეუფებაი მისი კურთხეულ არს და დიდებულ, თანა დაუსაბამოით მამით მისით და ყოვლად-წმიდით და ცხოველს-მყოფელით სულითურთ, აწ და მარადის, და უკუნითი უკუნისამდე, ამინ.

მღდელი: სიბრძნით!

ყოვლადწმიდაო ღმრთისმშობელო, გუაცხოვნენ ჩუენ.

გუნდი: უპატიოსნესსა ქერობინთასა და აღმატებით უზესთაესსა სერაბინთასა, განუხრწნელად მშობელსა სიტყვისა ღმრთისასა, მხოლოსა ღმრთისმშობელსა გალობით გადიდებთ.

მღდელი: დიდებაი შენდა, ქრისტე ღმერთო, სასოებაო ჩუენო, დიდებაი შენდა.

გუნდი: დიდებაი მამასა და ძესა და წმიდასა სულსა, აწ და მარადის და უკუნითი უკუნისამდე, ამინ.

უფალო, შეგვიწყალენ (3-გზის).

გუაკურთხენ.

მღდელი: ჩამოილოცავს…

გუნდი: ამინ.

ერისკაცმან: დიდებაი მამასა და ძესა და წმიდასა სულსა, აწ და მარადის და უკუნითი უკუნისამდე, ამინ.

უფალო შეგვიწყალენ (3-გზის).

უფალო იესუ ქრისტე, ძეო ღმრთისაო, ლოცვითა ყოვლადწმიდისა დედისა შენისაითა და ყოველთა წმიდათაითა, შეგვიწყალენ ჩუენ, ამინ.

ლოცვაი მთხვევნასა ზედა ხატისასა:

დაუცხრომელად გიგალობთ, ყოვლადწმიდაო ღმრთისმშობელო, და სიყუარულითა თაყუანის-ვჰცემთ წმიდასა ხატსა შენსა `მომნიჭებელსა გონებისასა~, რომლისა მიერ სიბრძნესა და გულისხმისყოფასა მიჰმადლებ მოსავთა შენთა, და გევედრებით: უვნებელად დაგვიცევ ჩუენ, კურთხეულო, და განგვიხუნე გონებაი და განგვსწავლე ჩუენ, თუ ვითარ განვვლოთ ქუეყნიერი ცხორებაი ესე ჩუენი უცოდველად.

ყოვლადწმიდაო ღმრთისმშობელო, გარეშემოუწერელისა ღმრთისა წიაღსა შენსა დამტევნელო, შეიწირე ვედრებაი ესე ჩუენი, და გვითხოვე განხსნაი ცოდვათა საკრველთაგან, და ხსნაი საუკუნეთა მათ სატანჯველთაგან.

შეადგინა თინათინ მჭედლიშვილმა

Tags პარაკლისი

პარაკლისები

პარაკლისი ღმრთისმშობლის ხატისა „დაურღვეველი კედელი“

სავედრებელი პარაკლისი

ყოვლადწმიდა ღმრთისმშობლის

ხატისა „დაურღვეველი კედელი“

მღდელი: კურთხეულ არს-ი.

და უკეთუ ერისკაცია, იტყვის: უფალო იესუ ქრისტე, ძეო ღმრთისაო, ლოცვითა ყოვლადწმიდისა დედისა შენისაითა და ყოველთა წმიდათაითა, შეგვიწყალენ ჩუენ, ამინ.

დიდებაი შენდა, ღმერთო ჩუენო, დიდებაი შენდა.

წმიდაო ღმერთო, წმიდაო ძლიერო, წმიდაო უკუდაო, შეგვიწყალენ ჩუენ (3-გზის).

უფალო, შეგვიწყალენ (3-გზის).

მღდელი: რამეთუ შენი არს სუფევაი…

გუნდი: ამინ.

უფალო, შეგვიწყალენ (12-გზის).

მოვედით, თაყუანის-ვსცეთ მეუფესა ჩუენსა ღმერთსა.

მოვედით, თაყუანის-ვსცეთ და შეუვრდეთ ქრისტესა მეუფესა ჩუენსა ღმერთსა.

მოვედით, თაყუანის-ვსცეთ და შეუვრდეთ თვით ქრისტესა მეუფესა და ღმერთსა ჩუენსა.

ალილუია, ალილუია, ალილუია, დიდებაი შენდა ღმერთო.

ალილუია, ალილუია, ალილუია, დიდებაი შენდა, ღმერთო ჩუენო, დიდებაი შენდა.

მუხლი 1. აუვარებდით უფალსა, რამეთუ კეთილ, რამეთუ უკუნისამდე არს წყალობაი მისი.

მუხლი 2. ყოველი თესლები გარე მომადგა მე, და სახელითა უფლისაითა ვერეოდე მათ.

მუხლი 3. არა მოვკუდე, არამედ ვცხოვნდე, და განვსთქუნე მე საქმენი უფლისანი.

მუხლი 4. ლოდი, რომელი შეურაცხყვეს მაშენებელთა, ესე იქმნა თავ კიდეთა, უფლისა მიერ იყო ესე, და არს საკვირველ წინაშე თუალთა ჩუენთა.

ტროპარი, ხმაი 4

ღმრთისმშობელსა ლმობიერად შეუვრდეთ ჩუენ ცოდვილნი ესე და მხურვალითა ცრემლითა ღაღად-ვყოთ: ჰოი, დედოფალო, წყალობით შემწე მეყავ ჩუენ, რამეთუ წავრწყმდებით ჩუენ სიმრავლისაგან ცოდვათა ჩუენთასა, არამედ ნუ გარე მაქცევ მონათა ამათ შენთა ცუდად, რამეთუ შენ ხარ სასოი და მეოხი ჩუენი წინაშე ძისა შენისა და ღმრთისა ჩუენისა.

დიდებაი მამასა და ძესა და წმიდასა სულსა

ტროპარი, ხმაი 4

დაურღვეველად ზღუდედ და ყოვლადძლიერად საფარველად მოგვიგიე შენ, ღმრთისმშობელო ქალწულო, რომელი ეგე მყის განაქარვებ წყუდიადსა ჭირთა და ცოდვათასა, ამისთვის მხურვალედ გიღაღადებთ: მშვიდობაი სოფელსა მოჰმადლე და სულთა ჩუენთა ხსნაი და განათლებაი.

აწ და მარადის და უკუნითი უკუნისამდე, ამინ.

გალობაი 1, უგალობდითსა, ხმაი 8

ძლისპირი: ქუეყანასა მწყურნებსა, ვითარცა ხმელსა, განვიდა და შრომათაგან ეგვიპტისათა განერა ერი ისრაელთაი, და ღაღადებდა: მხსნელსა ჩუენსა და უფალსა უგალობდეთ.

ყოვლადმოწყალეო ღმრთისმშობელო, დაგვიცვენ და დაგვიფარენ ჩუენ!

მფარველად სულთა ჩუენთა მოგუმადლე რაი წმიდაი ხატი შენი, ვითარცა კედელი მისავლტოლველი, აწ ყოველთა ჭირთაგან განგვარინე მოსავნი შენნი და მგალობელნი:

ყოვლადმოწყალეო ღმრთისმშობელო, დაგვიცვენ და დაგვიფარენ ჩუენ!

ვითარცა ხარი შენ შუამდგომელი და მწე ჭირვეულთაი, ეგრეთვე წმიდასა ამას ხატსა შენსა „კედელსა დაურღვეველსა“, ღმრთისა მიერ აქუს მადლი ხსნისა და შეწევნისაი.

დიდებაი მამასა და ძესა და წმიდასა სულსა

საკვირველად ჰნათობს ხატი ესე შენი, დედოფალო, და ყოველსა ქუეყანასა განფენს რაი გამოუთქუმელთა მადლთა შენთა, ვიშუებთ ჩუენ მისა მიმართ სულითა და ვადიდებთ ღმერთსა.

აწ და მარადის და უკუნითი უკუნისამდე, ამინ.

ჭირთა შინა და განსაცდელთა შეყენებული, მოხედვასა შენსა და ზრუნვასა ღირს-მყავ, ღმრთისმშობელო, ვითარცა სახიერისა ღმრთისა მშობელმან, სახიერმან და მოწყალემან.

გალობაი 3, განძლიერდასა

ძლისპირი: შენ, დამამყარებელო კამარათა ცისათაო, უფალო, და აღმაშენებელო ეკლესიათაო, დამამტკიცენ ჩუენ სიყუარულსა შენსა, თაო ყოვლისა სიხარულისაო, და განმაძლიერებელო მორწმუნეთაო, მხოლოო, კაცთ-მოყუარე.

ყოვლადმოწყალეო ღმრთისმშობელო, დაგვიცვენ და დაგვიფარენ ჩუენ!

წმიდაი ხატი შენი „ორანტა“ გამოსახეს რაი სოფიისა ტაძარსა, ნიშად უძლეველობისა შენისა სიტყუანი ფსალმუნისანი გამოწერეს გარემო მისსა: `ღმერთი მის შორის და იგი არა შეიძრას; შეეწიოს მას დილითი-დილად~.

ყოვლადმოწყალეო ღმრთისმშობელო, დაგვიცვენ და დაგვიფარენ ჩუენ!

ქრისტეანეთა დედად სახელ-გდებთ შენ, ქალწულო, და თაყუანის-ვჰსცემთ წმიდასა ხელმანდილსა შენსა, იხილვების რაი სარტყელსა ზედა შენსა მეწამულსა, და მით აღხოცავ ცრემლთა ყოველთა მწუხარეთა და ტანჯულთასა.

დიდებაი მამასა და ძესა და წმიდასა სულსა

ანგელოზთა გუნდნი ცათა შინა, და კაცთა ნათესავი მოუკლებელად უგალობენ ნათელ-ცისკროვანსა ხატსა შენსა, რომელი კუალად ბრწყინავს შუენიერებითა, და განანათლებს სურვილით პატივისმცემელთა მისთა.

აწ და მარადის და უკუნითი უკუნისამდე, ამინ.

ფიცხელთა სალმობათა, და ვნებათაგან ბოროტთა განვიცდები, შენ შემეწიე, ქალწულო, მკურნალო სულთა და ხორცთა ჩუენთაო, რამეთუ საუნჯედ ყოველთა კეთილთა და კურნებათა უკურნებელთა სალმობათასა გიცნობთ კრებულნი მორწმუნეთანი.

გვიხსენ განსაცდელთაგან მონანი შენნი, ყოვლადწმიდაო ღმრთისმშობელო ქალწულო, რამეთუ ჩვენ ყოველნი, შემდგომად ღმრთისა, შენდა მოვილტვით, ვითარცა უძლეველისა ზღუდისა და შუამდგომელისა.

მღდელი: შეგვიწყალენ ჩუენ, ღმერთო, დიდითა წყალობითა შენითა, გევედრებით, ისმინე და შეგვიწყალენ.

გუნდი: უფალო, შეგვიწყალენ (3-გზის).

მღდელი: მერმეცა გევედრებით ღმრთივდაცულისა ერისა ჩუენისა და მეუფებისა მისისათვის (ქრისტესმოყუარისა მთავრობისა და მხედრობისა მისისათვის).

გუნდი: უფალო, შეგვიწყალენ (3-გზის).

მღდელი: მერმეცა გევედრებით უწმიდესისა და უნეტარესისა, სრულიად საქართველოს კათოლიკოს-პატრიარქისა, მცხეთა-თბილისის მთავარეპისკოპოსისა და ბიჭვინთისა და ცხუმ-აფხაზეთის მიტროპოლიტისა, დიდისა მეუფისა, მამისა ჩუენისა ილიასათვის, და ყოვლადუსამღდელოესისა (აქა მოიხსენეთ ადგილობრივი მღდელთმთავარი), და ყოველთა ქრისტეს მიერ ძმათა ჩუენთათვის.

გუნდი: უფალო, შეგვიწყალენ (3-გზის).

მღდელი: მერმეცა ვევედრნეთ უფალსა ღმერთსა ჩუენსა, რაითა შეიწყალნეს… (აქა მოიხსენეთ სახელდებით ისინი, ვისთვისაც ევედრებით ღმერთსა).

გუნდი: უფალო, შეგვიწყალენ (3-გზის).

მღდელი: განამრავლე, უფალო, ჟამნი და წელნი ცხორებისა მათისანი და იხსნენ იგინი, უფალო, ყოვლისაგან ჭირისა, რისხვისა და იწროებისა, და ყოვლისაგან წყლულებისა სულისა და ხორცთაისა და მიუტევენ მათ ყოველი შეცოდებანი მათნი, ნებსითნი და უნებლიეთნი.

გუნდი: უფალო, შეგვიწყალენ (3-გზის).

მღდელი: მერმეცა გევედრებით ყოველთა ძმათა და ყოველთა ქრისტეანეთათვის.

გუნდი: უფალო, შეგვიწყალენ. (3-გზის).

მღდელი: რამეთუ მოწყალე და კაცთმოყუარე ღმერთი ხარ, და შენდა დიდებასა აღვავლენთ, მამისა, და ძისა, და წმიდისა სულისა, აწ და მარადის, და უკუნითი უკუნისამდე.

გუნდი: ამინ.

წარდგომაი, ხმაი 4

მხურვალეო მეოხო და ზღუდეო უბრძოლველო, წყაროო მოწყალებისაო და ყოვლისა სოფლისა მისავლტოლველო, გულსმოდგინედ გევედრებით შენ, დედოფალო ღმრთისმშობელო, მოსწრაფე იქმენ და ყოველთა ჭირთაგან განგვარინე, მხოლოო მსწრაფლ-შუამდგომელო.

გალობაი 4, უფალო მესმასა

ძლისპირი: მესმა, უფალო, განგებაი საიდუმლოთა შენთა გამოუთქმელთა, განვიცადენ საქმენი შენნი, და აღვიარე მე ღმრთეებაი შენი.

ყოვლადმოწყალეო ღმრთისმშობელო, დაგვიცვენ და დაგვიფარენ ჩუენ!

ენება რაი ხატისა მის შენისა განდიდებაი უფალსა, ხილვასა შინა უჩვენა გაბრიელ ბერსა ქალაქი მთასა ზედა, და გზაი ვრცელი, რომელსა შედგომილნი დაინთქმოდენ ეშმაკისა ბადესა.

ყოვლადმოწყალეო ღმრთისმშობელო, დაგვიცვენ და დაგვიფარენ ჩუენ!

კუალად იხილვიდა რაი ბერი იგი იწროსა მას ბილიკსა, და ცადმდე აღწევნილსა კედელსა, რომელ იფარვიდა წარმწყმედისაგან მას ზედა მავალთა, აქებდა და მადლობდა ღმერთსა.

დიდებაი მამასა და ძესა და წმიდასა სულსა

მაშინ მოეხსენა ბერსა მას სიტყუანი შესხმისანი: „გიხაროდენ, დაურღვეველო კედელო სასუფევლისაო“, და გიგალობდა, ვითარცა მფარველსა ყოვლისა სოფლისასა.

აწ და მარადის და უკუნითი უკუნისამდე, ამინ.

სასოებად, სიმტკიცედ და ზღუდედ ხსნისა მოგვიგიე შენ, ყოვლადსაგალობელო, რამეთუ შენ მიერ ყოველთა ჭირთა და განსაცდელთა განვერნებით.

გალობაი 5, ღამითგანსა

ძლისპირი: განგუანათლენ ჩუენ ნათლითა შენითა, უფალო, და მკლავითა მაღლითა მორწმუნეთა მშვიდობაი შენი ზეცით მომეც ჩუენ, კაცთ-მოყუარე.

ყოვლადმოწყალეო ღმრთისმშობელო, დაგვიცვენ და დაგვიფარენ ჩუენ!

უშიშად იწყო რაი სლვაი ბერმან იწროსა მას გზასა ზედა, დაცულმან კედლითა, უვნებელად მიწევნული საუფლოსა მას ქალაქსა სიხარულითა წარსდგა წინაშე ღმრთისა საყდრისა.

ყოვლადმოწყალეო ღმრთისმშობელო, დაგვიცვენ და დაგვიფარენ ჩუენ!

განსთქუა რაი საღმრთოი იგი ჩუენებაი ბერმან, `დაურღვეველად კედლად~ სახელ-სდვა დიდებულსა მას ფრესკასა შენსა, მოზაიკითა გამოსახულსა სოფიისა ტაძარსა და აქებდა ღმერთსა.

დიდებაი მამასა და ძესა და წმიდასა სულსა

წმიდაი ხატებაი ეგე შენი ჰგიეს რაი ზღუდედ და მცველად მიურულებელად, ეშმაკისა მახეთა და ყოველთა ცოდვათაგან იცავ გზასა მას სასუფეველისასა მოსწრაფეთა.

აწ და მარადის და უკუნითი უკუნისამდე, ამინ.

განკურნე, სძალო, სულისა ჩემისა უძლურებაი, და ღირს მყავ მოხედვასა შენსა, და მომანიჭე მე სიმართლე ვედრებითა შენითა.

გალობაი 6, ღაღადყავსა

ძლისპირი: მომიტევენ სახიერ, აურაცხელნი ცოდვანი ჩემნი, რომელთათვის გიხმობ შენ. მიხსენ მე ბოროტთაგან, შენდა მომართ ვღაღადებ: ისმინე ჩემი, ღმერთო, მაცხოვარო ჩემო.

ყოვლადმოწყალეო ღმრთისმშობელო, დაგვიცვენ და დაგვიფარენ ჩუენ!

საკვირველთმოქმედი ხატი შენი მიუბოძე რაი სლავთა ნათესავთა, გამოჩნდა იგი მფარველად კიევისა და მხსნელად ყოველთაგან სენთა და ზედა მოსლვათაგან მტერისა.

ყოვლადმოწყალეო ღმრთისმშობელო, დაგვიცვენ და დაგვიფარენ ჩუენ!

ვერცა დრო-ჟამთა დინებამან, და ვერცა მსახურალმან ხელმან მხდომისაგან, ვერა შეუძლეს ვნებად კედლისა მის, ჰოი, უსძლოო ქალწულო, რომელსა ზედა გამოსახულ ხარ დიდებულად.

დიდებაი მამასა და ძესა და წმიდასა სულსა

უწყებისაებრ გარდამოცემათა, ვიდრედმდის სიწმიდე ეგე შენი დაცულ არს უვნებელად, მკვიდრნი ქალაქისა მის, დაცულ არიან საფარველისა ქუეშე ცად-აღპყრობილთა ხელთა შენთა.

აწ და მარადის და უკუნითი უკუნისამდე, ამინ.

სნეული მდებარე ვარ ცხედარსა ზედა სალმობათასა, და არა არს კურნებაი ხორცთა და ძვალთა ჩემთა, ქალწულო, რომელმან შევ მკურნალი სენთაი, აღმადგინე ხრწნილებისაგან.

გვიხსენ განსაცდელთაგან მონანი შენნი, ყოვლადწმიდაო ღმრთისმშობელო ქალწულო, რამეთუ ჩუენ ყოველნი, შემდგომად ღმრთისა, შენდა მოვილტვით, ვითარცა უძლეველისა ზღუდისა და შუამდგომელისა.

მღდელი: მერმე და მერმე მშვიდობით უფლისა მიმართ ვილოცოთ.

გუნდი: უფალო, შეგვიწყალენ.

მღდელი: შეგუეწიენ, გუაცხოვნენ, შეგვიწყალენ და დაგვიცვენ ჩუენ, ღმერთო, შენითა მადლითა.

გუნდი: უფალო, შეგვიწყალენ.

მღდელი: ყოვლადწმიდისა, უხრწნელისა, უფროსად კურთხეულისა, დიდებულისა დედოფლისა ჩუენისა ღმრთისმშობელისა, და მარადის ქალწულისა მარიამისა, და ყოველთა წმიდათა მომხსენებელთა, თავნი თვისნი და ურთიერთარს, და ყოველი ცხორებაი ჩუენი ქრისტესა ღმერთსა ჩუენსა შევვედროთ.

გუნდი: შენ, უფალო.

მღდელი: რამეთუ შენ ხარ მეუფე მშვიდობისაი, და მაცხოვარი სულთა ჩუენთაი, და შენდა დიდებასა აღუავლენთ მამისა, და ძისა, და წმიდისა სულისა, აწ და მარადის, და უკუნითი უკუნისამდე.

გუნდი: ამინ.

კონდაკი, ხმაი 4

შემწე და ნავთსაყუდელი ხარი შენ ღელვა-გვემულთაი, და კედელი დაურღვეველი, და მეოხი კეთილადშემწყნარებელი მისა მიმართ, რომელი შევ შენ, ღმრთისმშობელო ქალწულო, ნუ უგულებელს-ჰყოფ ლოცვასა ჩუენ ცოდვილთასა, არამედ მოსწრაფე იქმენ შეწევნად ჩუენდა, ვითარცა სახიერ ხარ, რომელნი სარწმუნოებითა გიღაღადებთ: გიხაროდენ, დაურღვეველო კედელო სასუფეველისაო!

სხუაი კონდაკი, ხმაი 6

ჰხედავ შენ ჭირთა და მწუხარებათა ჩუენსა, და უწყი რაი ურვაი ჩუენი, შეგვეწიე ვითარცა უძლურთა, და განაქარვე იგი ნებისაებრ შენისა, რამეთუ შენ გესავთ და შენ მიერ ვიქადით, ყოვლადწმიდაო ქალწულო, და ნურასადა გვრცხვენის.

იკოსი, ხმაი 6

ნუ მიმანდობ კაცობრივსა განზრახვასა, ყოვლადწმიდაო დედოფალო, არამედ შეიწირე ლოცვაი მონისა შენისაი, რამეთუ გარე-შეცვულ ვარ ურვათა მიერ და ვერა დავითმენ ისართა ეშმაკთასა, არა მაქუს საფარველი და არცა მისავლტოლველი, მარადის ვიძლევი და არცა მაქუს სხუაი ნუგეშინის-ცემაი, თვინიერ შენსა, დედაო მაცხოვრისაო, სასოებაო და შუამდგომელო მორწმუნეთაო, ნუ უგულებელ-ყოფ მდაბალსა ამას ვედრებასა ჩემსა, არამედ მოზღუდვილ-მყავ მადლითა შენითა და წარმიმართე ცხორებისა მიმართ წარუვალისა.

მღდელი: მოხედენ. სიბრძნით.

წარდგომაი სახარებისაი, ხმაი 4: მოვიხსენო სახელი შენი ყოველსა შორის თესლსა და თესლსა.

მუხლი: ისმინე, ასულო, და იხილე და მოყავ ყური შენი.

მღდელი: უფლისა მიმართ ვილოცოთ.

გუნდი: უფალო, შეგვიწყალენ.

მღდელი: რამეთუ წმიდა ხარ შენ, ღმერთო ჩუენო, და რომელი წმიდათა შორის განისუენებ, და შენდა დიდებასა აღვავლენთ, მამისა, და ძისა და წმიდისა სულისა, აწ და მარადის, და უკუნითი უკუნისამდე.

გუნდი: ამინ.

მღდელი: ყოველი სული აქებდით უფალსა.

მუხლი: აქებდით ღმერთსა წმიდათა შორის მისთა, აქებდით მას სამყაროთა ძალისა მისისათა.

მღდელი: ღირსყოფად ჩუენდა სმენად წმიდისა სახარებისა უფალსა ღმერთსა ჩუენსა ვევედრნეთ.

გუნდი: უფალო, შეგვიწყალენ (3-გზის).

მღდელი: სიბრძნით აღემართენით და ისმინეთ წმიდაი სახარებაი, მშვიდობაი ყოველთა.

გუნდი: და სულისაცა შენისა თანა.

მღდელი: ლუკასაგან წმიდისა სახარებისა საკითხავი.

გუნდი: დიდებაი შენდა, უფალო, დიდებაი შენდა.

სახარებაი ლუკასი

მათ დღეთა შინა აღდგა მარიამ და წარვიდა მთად კერძო მსწრაფლ ქალაქად იუდაისა. და შევიდა სახლსა ზაქარიაისსა და მოიკითხა ელისაბედ. და იყო ვითარცა ესმა ელისაბედს მოკითხვაი მარიამისი, ჰკრთებოდა ყრმაი იგი მუცელსა მისსა და აღივსო სულითა წმიდითა ელისაბედ და ხმა-ყო ხმითა დიდითა და თქუა: კურთხეულ ხარ შენ დედათა შორის და კურთხეულ არს ნაყოფი მუცლისა შენისაი. და ვინაი ჩემდა ესე, რაითა მოვიდეს დედაი უფლისა ჩემისაი ჩემდა. რამეთუ აჰა ესერა ვითარცა იყო ხმაი მოკითხვისა შენისაი ყურთა მომართ ჩემთა, ჰკრთებოდა ყრმაი ესე სიხარულით მუცელსა ჩემსა. და ნეტარ არს, რომელსა ჰრწმენეს, რამეთუ იყოს აღსრულებაი თქმულთაი მათ მისა მიმართ უფლისა მიერ. და თქუა მარიამ: ადიდებს სული ჩემი უფალსა, და განიხარა სულმან ჩემმან ღმრთისა მიმართ, მაცხოვრისა ჩემისა, რამეთუ მოხედნა სიმდაბლესა ზედა მხევლისა თვისისასა, რამეთუ აჰა ესერა ამიერითგან მნატრიდენ მე ყოველნი ნათესავნი, რამეთუ ყო ჩემ თანა დიდებული ძლიერმან, და წმიდა არს სახელი მისი. და დაადგრა მარიამ ელისაბედის თანა სამ თუე, და წარვიდა სახიდ თვისად.

დიდებაი მამასა და ძესა და წმიდასა სულსა

აწ და მარადის, და უკუნითი უკუნისამდე, ამინ.

მიწყალე მე, ღმერთო, დიდითა წყალობითა შენითა და მრავლითა მოწყალებითა შენითა აღხოცენ უსჯულოებაი ჩემი და შემიწყალე მე, ღმერთო.

გერი: სასოებითა შევრდომილნი წმიდასა ამას ხატსა შენსა `კედელსა დაურღვეველსა~, გვაკურთხე და შეგვაწყნარე ძესა და ღმერთსა შენსა, რაითა მოჰმადლოს ყოველსა სოფელსა მშვიდობაი და ერსა ჩუენსა ძლევაი მტერთა ზედა, შეურყეველად დამტკიცებაი ეკლესიისაი, და სულთა ჩუენთათვის სიმრავლე წყალობისაი და მოტევებაი აურაცხელთა ცოდვათა ჩუენთა.

მღდელი: აცხოვნე, ღმერთო, ერი შენი, და აკურთხე სამკვიდრებელი შენი, მოხედენ სოფელსა შენსა წყალობითა და მოწყალებითა, აღამაღლე რქაი ქრისტეანეთა მართლმადიდებელთაი, და გარდამოავლინენ ჩუენ ზედა მდიდარნი წყალობანი შენნი, მეოხებითა ყოვლადწმიდისა დედოფლისა ჩუენისა ღმრთისმშობელისა, და მარადის ქალწულისა მარიამისაითა; ძლიერებითა პატიოსნისა და ცხოველსმყოფელისა ჯუარისაითა; მეოხებითა პატიოსანთა უხორცოთა ზეცისა ძალთაითა; დიდებულისა, წინაისწარმეტყუელისა, წინამორბედისა და ნათლისმცემელისა იოვანესითა, წმიდისა დიდისა წინაისწარმეტყუელისა ელია თეზბიტელისა და მართლისა ენუქისითა; წმიდათა დიდებულთა, და ყოვლად-ქებულთა მოციქულთა თავთა, პეტრესა და პავლესითა; წმიდისა მოციქულისა თომასი და საქართველოს განმანათლებელთა მოციქულთა: ანდრია პირველწოდებულისა, სვიმონ კანანელისა, ბართლომესი, თადეოზისა და მატათაისითა; წმიდათა შორის მამათა ჩუენთა, და მსოფლიოთა დიდთა მოძღუართა და მღდელთმთავართა: ბასილი დიდისა, გრიგოლი ღმრთისმეტყუელისა, და იოვანე ოქროპირისაითა; წმიდათა შორის მამისა ჩუენისა ნიკოლოზ მირონ-ლუკიის მთავარეპისკოპოსისა და საკვირველთმოქმედისაითა; წმიდისა დიდებულისა და ღუაწლისა-მძლისა მოწამისა, ძლევა-შემოსილისა გიორგისა და წმიდათა დიდთა ქალწულ-მოწამეთა ბარბარესა და მარინესითა; ღირსისა დედისა ჩუენისა, მოციქულთა სწორისა ქალწულისა ნინო ქართველთ განმანათლებელისა, და წმიდათა მოციქულთა სწორთა: მეფისა მირიანისა და დედოფლისა ნანაისითა; წმიდათა მამამთავართა ჩუენთა: პეტრე, სამუელ, სარმიან, მამაი, არსენ, მელქისედეკ, იოანე-ოქროპირ, ნიკოლოზ, ევდიმოზ, იოსებ, კირიონ, ამბროსისაითა; ღირსისა მამისა ჩუენისა იოვანე ზედაზნელისა და ათორმეტთა მისთა მოწაფეთა, მეორედ განმანათლებელთა საქართველოს ეკლესიისა და მარადის მფარველთა მისთა, და წმიდისა მღდელმოწამისა ნეოფიტე ურბნელისაითა; ღმრთივგანბრძნობილთა მამათა ჩუენთა: ილარიონ ქართველისა, სერაპიონ ზარზმელისა, გრიგოლ ხანძთელისა და საბა იშხნელისაითა; ღირსთა მამათა ჩუენთა ათონელთა: იოვანე და გაბრიელ ქართველთა, იოვანე თორნიკ-ყოფილისა და ეფთვიმე და გიორგი მთაწმინდელთაითა; წმიდათა დიდებულთა და ღუაწლისა-მძლეთა მოწამეთა ჩუენთა: რაჟდენისა, ევსტათი მცხეთელისა, ჰაბო ტფილელისა, გობრონისა, არგვეთის მთავართა დავით და კონსტანტინესა და კონსტანტინე მთავრისა; თევდორე მღდლისა, ქრისტეფორე გურულისა, ნიკოლოზ დვალისა, კოზმანისა, ბიძინა დაჭრილისა და შალვა და ელიზბარ ქსნის ერისთავთა; შალვა ახალციხელისა და წმიდათა ათთა-ბევრთა მოწამეთა, ტფილისს ხუარაზმელთაგან მოწყუედილთა; ექვსი ათასთა გარეჯელთა ბერთა და მრავალთა წმინდათა მამათა და დედათა, აჭარაში თურქთაგან წამებულთაითა; წმიდათა ღუაწლისამძლეთა მეფეთა და დედოფალთა: მირდატ, აშოტ, არჩილ, დემეტრე, ლუარსაბ, შუშანიკ და ქეთევანისაითა; წმიდათა კეთილ-მორწმუნეთა და დიდთა მეფეთა ჩუენთა: ვახტანგ გორგასალისა, დავით აღმაშენებელისა, დემეტრე-დამიანესა, თამარისა და სოლომონისაითა; წმიდისა ილია მართლისა, ექვთიმე ღმრთისკაცისა და ექვთიმე აღმსაარებლისაითა; წმიდათა აღმსაარებელთა მამათა ჩუენთა, იოვანესი და გიორგი-იოანე ბეთანიელთა და ღირსისა მამისა ჩუენისა არქიმანდრიტისა გაბრიელისა, აღმსაარებელისა და სალოსისაითა; წმიდათა და მართალთა მშობელთა ღმრთისაითა იოაკიმ და ანნაისითა (და წმიდისა სახელი, რომლისა არს ტაძარი); და ყოველთა წმიდათა შენთაითა; ძლიერებითა ყოვლადწმიდა ღმრთისმშობლის სასწაულთმოქმედისა ხატისა `დაურღვეველისა კედლისა~, და ყოველთა სიწმიდეთა შენთაითა, გევედრებით შენ მრავალმოწყალეო ღმერთო, შეისმინე ჩუენ ცოდვილთა ვედრებაი, და შეგვიწყალენ ჩუენ.

გუნდი: უფალო, შეგვიწყალენ (12-გზის).

მღდელი: წყალობითა და მოწყალებითა და კაცთმოყუარებითა მხოლოდშობილისა ძისა შენისაითა, რომლისა თანა კურთხეულ ხარ, თანა ყოვლადწმიდით, სახიერით, და ცხოველსმყოფელით სულით შენითურთ, აწ და მარადის და უკუნითი უკუნისამდე.

გუნდი: ამინ.

გალობაი 7, კურთხეულარსა

ძლისპირი: ყრმათა ღმრთისმსახურთა ბაბილონსა შინა არა მსახურეს ხატსა ოქროისასა, და მით სახუმილსა შეითხივნეს, და შეცურეულნი ესრეთ ღაღადებდეს და იტყოდეს: კურთხეულ ხარ შენ, უფალო, ღმერთო მამათა ჩუენთაო.

ყოვლადმოწყალეო ღმრთისმშობელო, დაგვიცვენ და დაგვიფარენ ჩუენ!

გაქუნდა რაი საღმრთოი მადლი შორის შენსა, ბუნებისა ძალნიცა გმორჩილებდენ, და მოსავთა შენთა მოზღუდვიდი სტიქიონთაგან და განსაცდელთა, აწ ჩუენცა გვიხსენ ყოვლისაგან ძვირისა და ბოროტისა, რაითა ვაკურთხევდეთ უფალსა.

ყოვლადმოწყალეო ღმრთისმშობელო, დაგვიცვენ და დაგვიფარენ ჩუენ!

სასწაულთმოქმედი ხატი შენი იქმნა რაი ყოველთათვის, ვითარ წყაროი მადლისა და კურნებისაი, ურიცხვი ერი მოივლტოდა შევრდომად მისა, და ცხორებასა მათსა გავედრებდენ, ღმრთისმშობელო, ვითარცა მფარველსა და წინამძღუარსა.

დიდებაი მამასა და ძესა და წმიდასა სულსა.

წმიდაი ხატი შენი გამოჩნდა რაი ზღუდედ უბრძოლველად, განამრავლეს პირნი მისნი, დედოფალო, და მათ მიერ იქმ სასწაულთა მრავალფერთა: სნეულთა ჰკურნებ, სულთა არა წმიდათა განხდი და ყოველთა აღძრავ დიდებად ღმრთისა.

აწ და მარადის და უკუნითი უკუნისამდე, ამინ.

ხორცთა სენისაგან, და სულთა ცოდვისა განჰკურნენ, ღმრთისმშობელო, მოსავნი შენნი, და რომელნი საფარველსა ქუეშე შენსა მოივლტიან, რამეთუ შენ ხარ, ყოვლადწმიდაო, სულთა და ხორცთა ჩუენთა მკურნალი და მაცხოვარი.

გალობაი 8, აკურთხევდითსა

ძლისპირი: მთასა ზედა მოსეს თანამზრახველმან მაყვლოვანით, სახე გამოაჩინა ქალწულისაგან შობისა უვნებელად, ყოველნი მას ვაკურთხევთ და აღვამაღლებთ უკუნისამდე.

ყოვლადმოწყალეო ღმრთისმშობელო, დაგვიცვენ და დაგვიფარენ ჩუენ!

ხილვად საკვირველ არს დიდებული ხატი ესე შენი, ქალწულო, განაოტებს რაი წყუდიადისა სულთა, და ცოდვათა შინა შთაფლულთა აღმოიტაცებს ნათელსა შინა ღმრთისასა.

ყოვლადმოწყალეო ღმრთისმშობელო, დაგვიცვენ და დაგვიფარენ ჩუენ!

ვითარცა ხდომათა და ჭირთაგან მოზღუდვიდი ერსა, მოსავსა შენსა, ეგრეთცა შეჭურვე ნათესავი ჩუენი საღმრთოითა მადლითა და იხსენ ყოველთა უსჯულოებათა და ვნებათაგან.

დიდებაი მამასა და ძესა და წმიდასა სულსა

ჟამსა მას საშინელისა ომისასა გხედვიდენ რაი ხელაღპყრობით მლოცველსა მახლობელად ბრძოლათასა, სიკუდილისაგან განარინებდი მრავალთა, და უკუნ-აქცევდი მტერთა.

აწ და მარადის და უკუნითი უკუნისამდე, ამინ.

განსაცდელთა კვეთებასა იოტებ, და ვნებათა ზედა მოსლვასა დახსნი, ღმრთისმშობელო, სასოო განწირულთაო, ამისთვის გაკურთხევთ შენ, უბიწოო, და აღგამაღლებთ უკუნისამდე.

გალობაი 9, ადიდებდითსა

ძლისპირი: ჭეშმარიტად ღმრთისმშობლად აღგიარებთ შენ, გამოხსნილნი შენ მიერ, ქალწულო უბიწოო, და წესთა თანა ანგელოსთასა გადიდებთ.

ყოვლადმოწყალეო ღმრთისმშობელო, დაგვიცვენ და დაგვიფარენ ჩუენ!

ნეტარ ხარ შენ, ქალწულო, და კურთხეულ არს წმიდაი ხატი შენი, რომლისა მიერ ყოველთა წინააღმდგომთა ძალთა და ბოროტთა საცთურთაგან იხსნი ქრისტესმოყუარეთა ერთა.

ყოვლადმოწყალეო ღმრთისმშობელო, დაგვიცვენ და დაგვიფარენ ჩუენ!

ვითარცა სლავთა ნათესავთა იცევდი საფარველითა ხატისა შენისაითა, ეგრეთცა წილხვედრი შენი ქართველთა ერი ზიარ-ჰყავ მადლსა მისსა, და ცხორებაი ჩუენი წარმართე კეთილად.

დიდებაი მამასა და ძესა და წმიდასა სულსა

ნუ უგულებელს-გვყოფ მოქენეთა შეწევნისა შენისათა, სძალო ღმრთისაო, და მოგვანიჭე ზეციერი წყალობაი, რაითა დავხსნიდეთ ყოველსა ძალსა უხილავთა და ხილულთა მტერთასა.

აწ და მარადის და უკუნითი უკუნისამდე, ამინ.

ძვირისხილვისა ადგილსა, და სნეულებისა სარეცელსა დაცემული ესე აღმადგინე, მეოხებითა შენითა, და განმკურნე ლმობილი და წყლული მონა შენი, ქალწულო კურთხეულო, სასოო განწირულთაო.

ღირს არს ჭეშმარიტად, რაითა გადიდებდეთ, შენ, ღმრთისმშობელო, რომელი მარადის სანატრელ იქმენ, ყოვლადუბიწოდ და დედად ღმრთისა ჩუენისა, უპატიოსნესსა ქერობინთასა და აღმატებით უზესთაესსა სერაბინთასა, განუხრწნელად მშობელსა სიტყვისა ღმრთისაისა, მხოლოსა ღმრთისმშობელსა გალობით გადიდებთ.

მღდელი აკმევს; მკითხველი კითხულობს:

ვუწყით რაი საკვირველი ეგე ძალი ხატისა შენისაი, სარწმუნოებითა ვუგალობთ სახიერებასა შენსა, და გევედრებით: ვითარცა უშვილოთა მიჰმადლებ შვილიერებასა, და მეუღლეთა შეამტკიცებ და დაადგინებ ღმრთისმოსაობასა ზედა, ეგრეთვე აწ ისწრაფე ხსნად ჩუენდა ყოველთაგან ჭირთა და სავნებელთა.

სიმტკიცედ და ზღუდედ შეუძრველად ექმნები რაი ხატისა შენისა მიმართ შევრდომილთა, აწ ჩუენცა მოგვზღუდე ყოველთაგან, უბიწოო, რომელნი ბოროტსა ზრახვენ ჩუენთვის, სახლეულთა და მოყუასთათვის ჩუენთა, და მექმენ ჩუენ ციხედ დაურღვეველად, დამფარველად სამკვიდრებელისა, და სამშობლო-ქუეყანისა ჩუენისა, ყოველთა ძვირთა და ვნებათაგან.

ჰოი, ყოვლადწმიდაო ღმრთისმშობელო, ქალწულო, ნუ განმაშორებ შეწევნასა შენსა ჩუენგან, რამეთუ ვერ შემძლებელ ვართ ძლევად ურიცხუთა მტერთა და შინაგანმცემელთა ჩუენთა, გარნა შენ შემძლებელ ხარ განრინებად ჩუენდა ყოვლისაგან ჭირისა და ზედამოსვლისაგან მტერისა.

გვივი რაი მფარველად და შემწედ ურცხვენელად, ჰოი, დედაო ღმრთისა მაღლისაო, განაცხოველენ სულნი და ხორცნი ჩუენნი და დაამტკიცენ გონებანი ჩუენი მართლმადიდებლობასა, რაითა შეუგინებლად დავიცვათ წმიდათა მამათა მიერ გარდამოცემული სარწმუნოებაი, და სამწმიდაარსობისა გალობითა მარადის ღმერთსა ვუგალობდეთ:

წმიდაო ღმერთო, წმიდაო ძლიერო, წმიდაო უკუდაო, შეგვიწყალენ ჩუენ (3-გზის).

უფალო, შეგვიწყალენ (3-გზის).

მამაო ჩუენო, რომელი ხარ ცათა შინა, წმიდა იყავნ სახელი შენი, მოვედინ სუფევაი შენი, იყავნ ნებაი შენი, ვითარცა ცათა შინა, ეგრეცა ქუეყანასა ზედა, პური ჩუენი არსობისაი მომეც ჩუენ დღეს, და მომიტევენ ჩუენ თანანადებნი ჩუენნი, ვითარცა ჩუენ მიუტევებთ თანამდებთა მათ ჩუენთა, და ნუ შემიყუანებ ჩუენ განსაცდელსა, არამედ მიხსნენ ჩუენ ბოროტისაგან.

მღდელი: რამეთუ შენი არს სუფევაი…

დიდებაი მამასა და ძესა და წმიდასა სულსა

აწ და მარადის და უკუნითი უკუნისამდე, ამინ.

გუნდი: უფალო, შეგვიწყალენ (3-გზის).

მღდელი: მერმეცა გევედრებით, წყალობისა, სიცოცხლისა, მშვიდობისა, სიმრთელისა, დღეგრძელობისა, ცხორებისა, განათლებისა, მოტევებისა, კეთილად წარმართებისა და მყუდროებისა მონათა (ანუ მხევალთა) ღმრთისაითა და ყოველთა შვილთა ჩუენისა ეკლესიისაითა, რაითა დაიცვას უფალმან ღმერთმან ჩუენმან სამეუფოი ქალაქი ესე ჩუენი და წმიდაი ესე ეკლესიაი და ყოველნი ქალაქნი და სოფელნი ივერიისა სიყმილისაგან, სრვისა, ძრვისა, დანთქმისაგან, ცეცხლისა და მახვილისა, უცხო-თესლთა ზედა მოსლვისაგან, ბრძოლისა და სიკუდიდშემოსილისა წყლულებისა, რაითა მოწყალე გუექმნეს ჩუენ ღმერთი კეთილად დგომისათვის სახიერებითა და კაცთმოყუარებითა თვისითა, და გარე-წარაქციოს რისხვაი, მარად დღე ჩუენ ზედა მომავალი, და გვიხსნეს ჩუენ სამართლად ჩუენ ზედა მოწევნულისა რისხვისაგან, და შეგვიწყალნეს ჩუენ.

გუნდი: უფალო, შეგვიწყალენ (12-გზის).

მღდელი: შეისმინე ჩუენი, ღმერთო, მაცხოვარო ჩუენო, სასოო ყოველთა კიდეთა ქუეყანისათაო, და რომელნი არიან ზღუათა შინა შორს, და მლხინებელ, და მოწყალე ექმენ შეცოდებათა ჩუენთა, და შეგვიწყალენ ჩუენ, რამეთუ მოწყალე და კაცთმოყუარე ღმერთი ხარ და შენდა დიდებასა აღვავლენთ, მამისა, და ძისა, და სულისა წმიდისა, აწ და მარადის, და უკუნითი უკუნისამდე.

გუნდი: ამინ.

სავედრებელი ლოცვა

ჰოი, ყოვლადკურთხეულო ქალწულო, წმიდაო ღმრთისმშობელო, დედოფალო ჩუენო ყოვლადსახიერო; ობოლთა მისავლტოლველო და ჩვილთა დამფარველო; მონაზონთა განმამტკიცებელო, ჭაბუკთა გულისხმიერ-მყოფელო და მეუღლეთა განმაბრძნობელო; სნეულთა მკურნალო, შეცთომილთა განმსწავლელო, ურვეულთა ნუგეშინისმცემელო და სულთა ჩუენთა მტერთაგან მომზღუდველო!

ჰოი, ყოვლადსაგალობელო დედაო, ქალწულო ღმრთისმშობელო, რომელმან დაურღვეველად კედელად და მცველად მიურულებელად მოგუმადლე წმიდაი ხატი ეგე შენი მორწმუნეთა, აწ უვნებელად დაგვიცევ ჩუენ საფარველსა ქუეშე სიწმიდისა მისისასა, და შეგვაწყნარე მხოლოდშობილსა ძესა შენსა და ღმერთსა, აღმომიყუანოს ჩუენ უფსკრულთაგან ცოდვათასა, და გვიხსნნეს სიყმილისაგან, სრვისა, ძრვისა, ცეცხლისა, მახვილისა, ზედამოსვლათაგან მტერისა, უცნაურისა სიკუდილისა და გარემოდგომილისაგან ბოროტისა, და მოგვანიჭოს სიმტკიცე სარწმუნოებისაი, მხნეობაი სულისაი და საღმრთოი მოშურნეობაი მამულისაი, რაითა საწუთოისა ცხორებისა გზაი კეთილად განვვლოთ და მომავალსაცა მას საუკუნესა ღირს ვიქმნეთ ხილვასა შენსა ნათელსა შინა ძისა და ღმრთისა შენისასა, რამეთუ მეუფებაი მისი კურთხეულ არს და დიდებულ, თანა დაუსაბამოით მამით მისით და ყოვლად-წმიდით და ცხოველს-მყოფელით სულითურთ, აწ და მარადის, და უკუნითი უკუნისამდე, ამინ.

მღდელი: სიბრძნით!

ყოვლადწმიდაო ღმრთისმშობელო, გუაცხოვნენ ჩუენ.

გუნდი: უპატიოსნესსა ქერობინთასა და აღმატებით უზესთაესსა სერაბინთასა, განუხრწნელად მშობელსა სიტყვისა ღმრთისასა, მხოლოსა ღმრთისმშობელსა გალობით გადიდებთ.

მღდელი: დიდებაი შენდა, ქრისტე ღმერთო, სასოებაო ჩუენო, დიდებაი შენდა.

გუნდი: დიდებაი მამასა და ძესა და წმიდასა სულსა, აწ და მარადის და უკუნითი უკუნისამდე, ამინ.

უფალო, შეგვიწყალენ (3-გზის).

გუაკურთხენ.

მღდელი: ჩამოილოცავს…

გუნდი: ამინ.

ერისკაცმან: დიდებაი მამასა და ძესა და წმიდასა სულსა, აწ და მარადის და უკუნითი უკუნისამდე, ამინ.

უფალო შეგვიწყალენ (3-გზის).

უფალო იესუ ქრისტე, ძეო ღმრთისაო, ლოცვითა ყოვლად წმიდისა დედისა შენისაითა, და ყოველთა წმიდათა შენთაითა, შეგვიწყალენ ჩუენ, ამინ.

ლოცუაი მთხვევნასა ზედა ხატისასა:

ძრწოლით აღვიარებთ საშინელსა ძლიერებასა ხატისა ამის შენისასა, ჰოი, დედოფალო ჩუენო უბიწოო, და შევრდომით გევედრებით, ვითარცა ზღუდესა ჩუენსა და საფარველსა, მოხედენ ვედრებასა ჩუენსა, და უვნებელად დაგვიცევ ყოველთა ბოროტთა ვნებათა და საცთურთაგან.

ყოვლადსახიერო დედოფალო, დედაო ღმრთისა მაღლისაო, გვიხსენ ყოველთა ჭირთა, სნეულებათაგან და განსაცდელთა.

შეადგინა თინათინ მჭედლიშვილმა

Tags პარაკლისი

პარაკლისები

პარაკლისი ღმრთისმშობლის ხატისა „პალიასტომისა“

სავედრებელი პარაკლისი ქუთაისის

ყოვლადწმიდა ღმრთისმშობლის

სასწაულთმოქმედისა ხატისა „პალიასტომისა“

მღდელი: კურთხეულ არს-ი.

დიდებაი შენდა, ღმერთო ჩუენო, დიდებაი შენდა.

წმიდაო ღმერთო, წმიდაო ძლიერო, წმიდაო უკუდაო, შეგვიწყალენ ჩუენ (3-გზის).

უფალო, შეგვიწყალენ (3-გზის).

მღდელი: რამეთუ შენი არს სუფევაი…

უფალო, შეგვიწყალენ (12-გზის).

მოვედით, თაყუანის-ვსცეთ მეუფესა ჩუენსა ღმერთსა.

მოვედით, თაყუანის-ვსცეთ და შეუვრდეთ ქრისტესა მეუფესა ჩუენსა ღმერთსა.

ალილუია, ალილუია, ალილუია, დიდებაი შენდა ღმერთო.

ალილუია, ალილუია, ალილუია, დიდებაი შენდა, ღმერთო ჩუენო, დიდებაი შენდა.

მუხლი 1. აუვარებდით უფალსა, რამეთუ კეთილ, რამეთუ უკუნისამდე არს წყალობაი მისი.

მუხლი 2. ყოველი თესლები გარე მომადგა მე, და სახელითა უფლისაითა ვერეოდე მათ.

მუხლი 3. არა მოვკუდე, არამედ ვცხოვნდე, და განვსთქუნე მე საქმენი უფლისანი.

ტროპარი, ხმაი 4

მზეებრ განჰბრწყინდა რაი წმიდაი ღმრთისმშობელი „პალიასტომისაი“ ქუეყანასა ჩუენსა, იქმნა იგი დიდად შესავედრებელ მეფეთა და ერთა, და აწ ჩუენცა მჭვრეტელნი მისნი ვიხარებთ და ვავედრებთ სულთა და ხორცთა ჩუენთა.

დიდებაი მამასა და ძესა და წმიდასა სულსა

სხუაი ტროპარი

დაუცხრომელად გადიდებთ შენ, „პალიასტომისა“ ღმრთისმშობელო, ვითარცა შესავედრებელსა და სიქადულსა ქართველთა ერისასა, და გევედრებით, დაგვიფარნე საფარველსა ქუეშე შენსა და განგვამტკიცე ბრძოლათა შინა უხილავთა და ხილულთა მტერთა ზედა.

აწ და მარადის და უკუნითი უკუნისამდე, ამინ.

გალობაი 1, უგალობდითსა, ხმაი 8

ძლისპირი: ეტლთა მფლობელი ფარაო დაანთქა საკვირველთმოქმედმან კუერთხმან მოსესმან, რომელმან გამოსახა სახე ჯუარისაი და განუპო ზღუაი მეწამული და ისრაელი იხსნა განმავალი, მეტყუელი გალობასა უფლისასა: რამეთუ დიდებით დიდებულ არს.

ყოვლადწმიდაო ღმრთისმშობელო „პალიასტომისაო“, დაგვიცვენ და დაგვიფარენ ჩუენ.

ვითარცა ხარი შენ წყაროი სახიერებისაი, დედოფალო, ეგრეთცა აქუს ძალი და მადლი ხატსა შენსა „პალიასტომისასა“, და სიყუარულითა მისდა შევრდომილნი გევედრებით გამოხსნასა ყოველთა ჭირთა და ურვათაგან.

წმიდისა ხატისა შენისაგან აღმომდინარე მადლი და კურნებანი აღგვძრავს ვედრებად შენდა, რაითა უკუნ-აქციო ჩუენზედა სამართლად მოწევნული რისხუაი ღმრთისაი ცოდვათა ჩუენთათვის და გვიხსნა მონებისაგან ეშმაკთასა.

დიდებაი მამასა და ძესა და წმიდასა სულსა

აწ წინაშე ხატისა შენისა წარდგომილ ვართ ლმობიერად მორწმუნენი და გევედრებით: გვეყავნ ჩუენ მცველად შეურყევლად, ყოველთა ხილულთა და უხილავთა მტერთაგან, და გვიხსენ საცთურთაგან.

აწ და მარადის და უკუნითი უკუნისამდე, ამინ.

დიდებულნი ითქუნეს შენთვის თესლითი თესლადმდე, ქალწულო, რომელმან შეიწყნარე სიტყუაი ღმრთისაი წიაღსა შენსა და დაადგერ უხრწნელად, აწ ყოველნი გადიდებთ შენ, რომელი მხსნელად ჩუენდა გამოსჩნდი შემდგომად ღმრთისა, რამეთუ დიდებით დიდებულ ხარ.

გალობაი 3, განძლიერდასა

ძლისპირი: შენ, დამამყარებელო კამარათა ცისათაო, უფალო, და აღმაშენებელო ეკლესიათაო, დამამტკიცენ ჩუენ სიყუარულსა შენსა, თავო ყოვლისა სიხარულისაო, და განმაძლიერებელო მორწმუნეთაო, მხოლოო, კაცთ-მოყუარე.

წმიდაი ხატი ეგე შენი ძუელ-ოდესმე მიჰმადლე რაი პალიასტომის ტაძარსა, მკვიდრნი ციხე-ქალაქისანი შთავარდნენ დიდთა ცოდვათა შინა, და ინებე ხსნაი მათი წარწყმედისაგან. აწ ჩუენცა გევედრებით დაცვასა ყოველთა შეცოდებათაგან.

ეჰა სახიერებასა შენსა, ქალწულო, ჰრულსა შინა ეჩვენე რაი წინამძღვარსა ტაძრისასა, და წინაითვე ამცნე წყალთა შინა დანთქუმაი დაბისაი, უბრძანე მკვიდრთა მისთა განკრძალებაი ცოდვათაგან, და საფრხისაგან განრინებაი ხატისა შენისაი.

დიდებაი მამასა და ძესა და წმიდასა სულსა

დაღათუ კუალად ეჩვენე ორგზის ყოვლადწმიდაი დედაი ეგე უფლისაი მთავარხუცესსა სილიბისტროს, არცაღა ვის ამცნო მიწევნადი იგი განსაცდელი, რამეთუ საღმრთოსა მას გამოცხადებასა შენსა ჰგონებდა ეშმაკისად.

აწ და მარადის და უკუნითი უკუნისამდე, ამინ.

უნაყოფოი გონებაი ჩემი ნაყოფიერ ჰყავ, კურთხეულო ქალწულო, შობილო უნაყოფოთაგან, რამეთუ შენ უფროის ნაყოფიერ ჰქმნი კეთილად ყოველსა მოვლინებითა წმიდისა ხატისა შენისაითა და გვიხსნი გარე-მოდგომილებისაგან ბოროტისა.

გვიხსენ განსაცდელთაგან მონანი შენნი, ყოვლადწმიდაო ღმრთისმშობელო ქალწულო, რამეთუ ჩუენ ყოველნი, შემდგომად ღმრთისა, შენდა მოვივლტით, ვითარცა უძლეველისა ზღუდისა და შუამდგომელისა.

გუნდი: უფალო, შეგვიწყალენ (3-გზის).

მღდელი: მერმეცა გევედრებით ყოველთა ძმათა და ყოველთა ქრისტეანეთათვის.

გუნდი: უფალო, შეგვიწყალენ. (3-გზის).

გუნდი: ამინ.

წარდგომაი

ვაქებთ ღმრთივ-ბრწყინვალეთა მათ ნიშთა და სასწაულთა, წმიდისა ხატისა მიერ შენისა აღასრულნა რაი ღმერთმან, და გიღაღადებთ: ნუ დასცხრები აწ ვედრებად ჩუენთვის მისა მიმართ, რაითა მლხინებელ ექმნეს ცოდვათა ჩუენთა, და აღამაღლოს რქაი მორწმუნეთა მართლმადიდებელთაი

გალობაი 4, უფალო მესმასა

ძლისპირი: შენ ხარ, ქრისტე, ღმერთი ჩემი, შენ ხარ ძალი ჩემი, შენ ხარ უფალი ჩემი და სიქადული ცხორებისა ჩემისაი, რომელმან არა დააცარიელენ წიაღნი მამისანი და გამოუჩნდი სიმდაბლესა ჩემსა, ამისთვისცა წინაისწარმეტყუელისა ამბაკუმისა თანა ვიტყოდეთ: ძალსა შენსა დიდებაი, კაცთ-მოყუარე.

ოდეს აღმოხდა წყალი და ციხე-ქალაქი შთანთქნა მკვიდრთათანა, წმიდაი ხატი შენი ჰაერსა ზედა აღმაღლდა და ვიდოდა რაი საკვირველად, მღდელი იგი ხედვიდა საცვიფროსა მას სახილველსა, და მუხლთმოდრეკითა თაყუანს-სცემდა და სულთქუმითა გევედრებოდა ცოდვათა აღხოცვასა.

ეჰა, ვითარ საკვირველ და უცხოი არს სასწაული ეგე, სძალო წმიდაო მარიამ, რამეთუ წმიდაი ხატი შენი დაასუენე ხელთა ზედა მღდლისათა, და ძრწოლით ამბორს-უყოფდა რაი უხრწნელსა პირსა შენსა, დედოფალო, ცრემლით გევედრებოდა უგულისხმოებათა და ბრალთა თვისთა შენდობასა.

დიდებაი მამასა და ძესა და წმიდასა სულსა

ვიხსენებთ რაი, ქალწულო, თუ ვითარ განარისხეს შემოქმედი თვისი მკვიდრთა მათ დაბისათა და შეემთხვივნეს სასჯელსა, ჩუენცა გარემოცულნი მრავალთა საცთურთაგან გევედრებით, განგვარინე ყოვლისაგან ცოდვისა, რაითა მორჩილ ვიქმნეთ ჩუენ ღმრთისა ნებისა და განვერნეთ რისხუასა მისსა.

აწ და მარადის და უკუნითი უკუნისამდე, ამინ.

განაქარვე ყუედრებაი დედისა ევაისი, რაჟამს ღმერთი, დამბადებელი შენი მუცლად იღე უზესთაეს კაცთა ბუნებისა, და გვიშევ ჩუენ გამოუთქუმელად, უბიწოო დედაო ქრისტეს ღმრთისაო, მეოხ-გუეყავ წინაშე მისსა, რაითა დახსნნეს ურიცხუნი მახენი, ეშმაკისა მიერ დაგებულნი ჩუენ ზედა.

გალობაი 5, ღამითგანსა

ძლისპირი: რაისათვის განმიშორენ პირისაგან შენისა, ნათელო წარუვალო, და დამფარა მე ბნელმან წყუდიადისამან განუნათლებელმან, არამედ მომხედენ და ნათელსა მცნებათა შენთასა წარჰმართე სლვაი ჩემი, გევედრები.

ეჰა გულმოწყალებაი შენი საკვირველი, კუალად გამოუჩნდი რაი მთავარხუცესსა, და უბრძანე ხატისა შენისა წაბრძანებაი სატახტოსა მას ქალაქსა ქუთათისსა, რაითა მუნით განჰფენდე მადლსა და იფარვიდე წილხვედრსა ერსა თვისსა.

საკვირველთმოქმედი ხატი შენი დააბრძანა რაი მღდელმან `ბაგრატისა~ ტაძარსა, თვით დამკვიდრდა მახლობლად მისსა, და ყოველთა მიუთხრობდა რაი შენ მიერ აღსრულებულსა სასწაულსა, აღძრვიდა ერსა ქებად შენდა და დიდებად ღმრთისა.

დიდებაი მამასა და ძესა და წმიდასა სულსა

მუნვე მკვიდრობდენ რაი ნათესავ-მოდგმაი მთავარხუცისაი, მრავალნი ძენი მათნი აღირჩევდენ მღდლობასა, და ჯეროვნად მსახურებდენ რაი `პალიასტომისა~ ღმრთისმშობელსა, მადლსა და დიდებასა შესწირვიდენ ღმერთსა.

აწ და მარადის და უკუნითი უკუნისამდე, ამინ.

შენ ხარ სიმტკიცე და ძალი ჩემი, ღმრთისა დედაო, რამეთუ შენ მიერ განვისუენო დღესა მწუხარებისა ჩემისასა, და შენ მიერვე აღვმაღლდე ზეციერსა სამკვიდროსა სოფლისაგან ამისა, და ვიხარებდე მეუფისა და ღმრთისა, მხსნელისა ჩემისა თანა.

გალობაი 6, ღაღადყავსა

ძლისპირი: ვედრებასა ჩემსა განვჰფენ უფლისა მიმართ და მას აღუარებ ბრალთა ჩემთა მარადის, რამეთუ ბოროტითა აღივსო სული ჩემი და სიმტკიცე ჩემი ჯოჯოხეთად მიიწია, და იონაისებრ ვღაღადებ: აღმომიყუანე მე, ღმერთო ჩემო.

ვითარცა ვარსკულავი ელვარე, გამოუჩინე რაი წმიდაი ხატი შენი `პალიასტომისაი~ ქუთათისსა, შარავანდედითა მადლისა და გულმოწყალებისა შენისაითა განანათლე მკვიდრნი მისნი, და განამხნე მყოფნი ჭირთა და ურვათა შინა.

ჰოი, ხატო საკვირველო, მზეებრ განბრწყინდი რაი იმერეთსა, მწყემსმთავარნი სამღდელოთა თანა გავედრებდენ ეკლესიასა და სამწყსოსა მათსა, ვითარცა წინამძღუარსა, და შენცა იცავდი ქუეშე საფარველსა სიწმიდისა შენისასა.

დიდებაი მამასა და ძესა და წმიდასა სულსა

ფრიად პატივს სცემდენ მეფენი ჩუენნი სასწაულმოქმედსა ხატსა შენსა, და სამკაულთა მიერ შეამკობდენ რაი სასოებითა, მხურვალედ გავედრებდენ სამეფოსა თვისსა და სახლეულთა, და შენცა უხუად უწყაროებდი სიმხნევესა და ნუგეშსა.

აწ და მარადის და უკუნითი უკუნისამდე, ამინ.

ნუ დასცხრები ვედრებასა ჩუენთვის, ქალწულო, ყოვლად-წმიდაო ღმრთისმშობელო მარიამ, რამეთუ სიმტკიცე ხარ ჩუენ მორწმუნეთაი და სასოებითა შენითა განვძლიერდებით და სარწმუნოებითა გადიდებთ და თაყუანის-გცემთ შენ და ძესა შენსა.

მღდელი: მერმე და მერმე მშვიდობით უფლისა მიმართ ვილოცოთ.

გუნდი: უფალო, შეგვიწყალენ.

გუნდი: შენ, უფალო.

გუნდი: ამინ.

კონდაკი, ხმაი 2

სავსე იყავ რაი ძალითა და მადლითა საღმრთოითა, ყოველთა აღძრვიდი შესხმად სახიერებისა შენისა და სიწმიდისა, და აწ ჩუენცა ვაქებთ კურნებათა და სასწაულთა, შენ მიერ აღსრულებულთა, და გევედრებით: დაგვიცვენ ჩუენ, დედოფალო პალიასტომისაო და მფარველო ქუთათისისაო!

მღდელი: მოხედენ. სიბრძნით.

მუხლი: ისმინე, ასულო, და იხილე და მოყავ ყური შენი.

მღდელი: უფლისა მიმართ ვილოცოთ.

გუნდი: უფალო, შეგვიწყალენ.

გუნდი: ამინ.

მღდელი: ყოველი სული აქებდით უფალსა.

გუნდი: უფალო, შეგვიწყალენ (3-გზის).

გუნდი: და სულისაცა შენისა თანა.

მღდელი: ლუკასაგან წმიდისა სახარებისა საკითხავი.

გუნდი: დიდებაი შენდა, უფალო, დიდებაი შენდა.

სახარებაი ლუკასი

მათ დღეთა შინა აღდგა მარიამ და წარვიდა მთად კერძო მსწრაფლ ქალაქად იუდაისა. და შევიდა სახლსა ზაქარიაისსა და მოიკითხა ელისაბედ. და იყო ვითარცა ესმა ელისაბედს მოკითხვაი მარიამისი, ჰკრთებოდა ყრმაი იგი მუცელსა მისსა და აღივსო სულითა წმიდითა ელისაბედ და ხმა-ყო ხმითა დიდითა და თქუა: კურთხეულ ხარ შენ დედათა შორის და კურთხეულ არს ნაყოფი მუცლისა შენისაი. და ვინაი ჩემდა ესე, რაითა მოვიდეს დედაი უფლისა ჩემისაი ჩემდა. რამეთუ აჰა ესერა ვითარცა იყო ხმაი მოკითხვისა შენისაი ყურთა მომართ ჩემთა, ჰკრთებოდა ყრმაი ესე სიხარულით მუცელსა ჩემსა. და ნეტარ არს, რომელსა ჰრწმენეს, რამეთუ იყოს აღსრულებაი თქმულთაი მათ მისა მიმართ უფლისა მიერ. და თქუა მარიამ: ადიდებს სული ჩემი უფალსა, და განიხარა სულმან ჩემმან ღმრთისა მიმართ, მაცხოვრისა ჩემისა, რამეთუ მოხედნა სიმდაბლესა ზედა მხევლისა თვისისასა, რამეთუ აჰა ესერა ამიერითგან მნატრიდენ მე ყოველნი ნათესავნი, რამეთუ ყო ჩემ თანა დიდებული ძლიერმან, და წმიდა არს სახელი მისი. და დაადგრა მარიამ ელისაბედის თანა სამ თუე, და წარვიდა სახიდ თვისად.

დიდებაი მამასა და ძესა და წმიდასა სულსა.

მოწყალებითა შენითა, მრავალმოწყალეო ღმერთო, აღხოცენ ცოდვათა ჩუენთა სიმრავლენი.

აწ და მარადის და უკუნითი უკუნისამდე, ამინ.

მეოხებითა ყოვლადწმიდისა ღმრთისმშობელისაითა, მოწყალეო, აღხოცენ ცოდვათა ჩემთა სიმრავლენი.

გერი: მსმენელნი შენმიერთა მადლთა და წყალობათა, სიყუარულითა თაყუანის-ვჰსცემთ საკვირველთმოქმედსა ხატსა შენსა `პალიასტომისასა~, და გევედრებით: მეოხ გვეყავ წინაშე ქრისტეს ღმრთისა ჩუენისა, რაითა მოჰმადლოს სოფელსა მშვიდობაი, და ერსა ჩუენსა ძლევაი მტერთა ზედა, შეურყეველად დამტკიცებაი ეკლესიისაი, და წყალობაი სულთა ჩუენთა.

მღდელი: აცხოვნე, ღმერთო, ერი შენი, და აკურთხე სამკვიდრებელი შენი, მოხედენ სოფელსა შენსა წყალობითა და მოწყალებითა, აღამაღლე რქაი ქრისტეანეთა მართლმადიდებელთაი, და გარდამოავლინენ ჩუენ ზედა მდიდარნი წყალობანი შენნი, მეოხებითა ყოვლადწმიდისა დედოფლისა ჩუენისა ღმრთისმშობელისა, და მარადის ქალწულისა მარიამისაითა; ძლიერებითა პატიოსნისა და ცხოველსმყოფელისა ჯუარისაითა; მეოხებითა პატიოსანთა უხორცოთა ზეცისა ძალთაითა; პატიოსნისა, დიდებულისა, წინაისწარმეტყუელისა, წინამორბედისა და ნათლისმცემელისა იოვანესითა, წმიდისა დიდისა წინაისწარმეტყუელისა ელია თეზბიტელისა და მართლისა ენუქისითა; წმიდათა დიდებულთა, და ყოვლად-ქებულთა მოციქულთა პეტრესა და პავლესითა; ანდრია პირველწოდებულისა, სვიმონ კანანელისა, ბართლომესი, თადეოზისა, თომასი და მატათაისითა; ღირსისა დედისა ჩუენისა, მოციქულთა სწორისა ქალწულისა ნინო ქართველთ განმანათლებელისა, და წმიდათა მოციქულთა სწორთა: მეფისა მირიანისა და დედოფლისა ნანაისითა; წმიდათა შორის მამათა ჩუენთა, და მსოფლიოთა დიდთა მოძღუართა და მღდელთმთავართა: ბასილი დიდისა, გრიგოლი ღმრთისმეტყუელისა, და იოვანე ოქროპირისაითა; წმიდათა შორის მამისა ჩუენისა ნიკოლოზ მირონ-ლუკიის მთავარეპისკოპოსისა და საკვირველთმოქმედისაითა; წმიდისა დიდებულისა და ღუაწლისა-მძლისა მოწამისა, ძლევა-შემოსილისა გიორგისა და წმიდათა დიდთა ქალწულ-მოწამეთა ბარბარესა და მარინესითა; წმიდათა მამამთავართა ჩუენთა: პეტრე, სამუელ, სარმიან, მამაი, არსენ, მელქისედეკ, იოანე-ოქროპირ, ნიკოლოზ, ევდიმოზ, იოსებ, კირიონ, ამბროსისაითა; ღირსისა მამისა ჩუენისა იოვანე ზედაზნელისა და ათორმეტთა მისთა მოწაფეთა, და წმიდისა მღდელმოწამისა ნეოფიტე ურბნელისაითა; ღმრთივ-განბრძნობილთა ნეტართა მამათა ჩუენთა: ილარიონ ქართველისა, სერაპიონ ზარზმელისა, გრიგოლ ხანძთელისა და საბა იშხნელისაითა; ღირსთა მამათა ჩუენთა ათონელთა: იოვანე და გაბრიელ ქართველთა, იოვანე თორნიკ-ყოფილისა, ეფთვიმესი და გიორგისაითა; წმიდათა დიდებულთა და ღუაწლისა-მძლეთა მოწამეთა ჩუენთა: რაჟდენისა, ევსტათი მცხეთელისა, ჰაბო ტფილელისა, გობრონისა, თევდორე მღდლისა, ქრისტეფორე გურულისა, ნიკოლოზ დვალისა, კოზმანისა, არგვეთისა მთავართა დავით და კონსტანტინესა და კონსტანტინე მთავრისაითა; წმიდისა მთავარ-მოწამისა ბიძინასა და წმიდათა მოწამეთა: შალვა და ელიზბარ ქსნის ერისთავთაითა; წმიდისა მოწამისა შალვა ახალციხელისა და წმიდათა ათთა-ბევრთა მოწამეთა, ტფილისს ხუარაზმელთაგან მოწყუედილთაითა; წმიდათა მოწამეთა ექვსი ათასთა გარეჯელთა ბერთა და მრავალთა წმინდათა მამათა და დედათა, აჭარაში თურქთაგან წამებულთაითა; წმიდათა ღუაწლისა-მძლეთა მეფეთა და დედოფალთა: მირდატ, აშოტ, არჩილ, დემეტრე, ლუარსაბ, შუშანიკ და ქეთევანისაითა; წმიდათა კეთილ-მორწმუნეთა და დიდთა მეფეთა ჩუენთა: ვახტანგ გორგასალისა, დავით აღმაშენებელისა, დემეტრე-დამიანესა, თამარისა და სოლომონისაითა; წმიდისა ილია მართლისა, ექვთიმე ღმრთისკაცისა და ექვთიმე აღმსაარებლისაითა; წმიდათა აღმსაარებელთა მამათა ჩუენთა, იოვანესი და გიორგი-იოანე ბეთანიელთა და ღირსისა მამისა ჩუენისა გაბრიელ სალოსისაითა; წმიდათა და მართალთა მშობელთა ღმრთისაითა იოაკიმ და ანნაისითა (და წმიდისა სახელი, რომლისა არს ტაძარი); და ყოველთა წმიდათა შენთაითა; ძლიერებითა ქუთათისისა ყოვლადწმიდისა ღმრთისმშობლის `პალიასტომის~ ხატისაითა, და ყოველთა სიწმიდეთა შენთაითა, გევედრებით შენ მრავალმოწყალეო ღმერთო, შეისმინე ჩუენ ცოდვილთა ვედრებაი, და შეგვიწყალენ ჩუენ.

გუნდი: უფალო, შეგვიწყალენ (12-გზის).

გუნდი: ამინ.

გალობაი 7, კურთხეულარსა

ძლისპირი: ყრმანი ებრაელნი სახუმილსა შინა ვიდოდეს, ცეცხლსა ზედა კადნიერებით შეცურეულნი ღაღადებდეს და იტყოდეს: `კურთხეულ ხარ შენ, უფალო ღმერთო, უკუნისამდე~.

ყოვლადწმიდაო ღმრთისმშობელო „პალიასტომისაო“, დაგვიცვენ და დაგვიფარენ ჩუენ.

განითქვა რაი საკვირველი ეგე ძლიერებაი და მაკურნებელი ძალი ხატისა შენისაი, მრავალნი მიივლტოდენ თაყუანისცემად მისდა, და გავედრებდენ სახლეულთა და თავთა თვისთა.

უწყოდა რაი დავით მეფემან ძალი ხატისა შენისაი, სპასა თვისსა მხურვალედ გავედრებდა და მოსრნა რაი ურიცხვი მტერი დიდგორსა, სიხარულითა გმადლობდა და ადიდებდა ღმერთსა.

დიდებაი მამასა და ძესა და წმიდასა სულსა

ვითარცა გარე-შეზღუდავდი წინაპართა ჩუენთა მადლითა ხატისა შენისაითა, ეგრეთვე აწ ჩუენცა შეგვეწიე, და მოგუმადლე ძლევაი მტერთა ზედა და ხელმწიფებათა ბნელისათა.

აწ და მარადის და უკუნითი უკუნისამდე, ამინ.

შემწე ხარ შენ ყოველთა მვედრებელთა, მსგავსად-ვე სახიერისა მის მეუფისა და ძისა შენისა, და მიგავლენთ მეოხად წინაშე მისსა, რაითა მარადის იფარვიდეს წილხვედრთა შენთა და განამტკიცებდეს ჭირთა და ბრძოლათა შინა.

გალობაი 8, აკურთხევდითსა

ძლისპირი: მთასა ზედა მოსეს თანა-მზრახვალმან მაყულოვანი სახედ გამოაჩინა, ქალწულისაგან შობილსა უვნებელად ყოველნი ვაკურთხევთ და აღვამაღლებთ მას უკუნისამდე.

ოდეს დიდებული `ბაგრატი~ შემუსრეს უსჯულოთა, ზესთასახელოვანი ხატი შენი დაავანეს საკრებულოსა მას ტაძარსა, და ყოველი მისდა შევრდომილი მოიღებდა შენ მიერ ლხინებასა.

ოდეს ხელთ-იგდეს ღმრთისმბრძოლთა ქუეყანაი ჩუენი, დაარღვიეს ეკლესიანი, და ჯუარნი და ხატნი შთასთხინეს ცეცხლსა, გარნა `პალიასტომისა~ ღმრთისმშობელი წარსცეს მუზეუმსა.

დიდებაი მამასა და ძესა და წმიდასა სულსა.

ვუწყით რაი ძალნი და სასწაულნი, აღსრულებულნი შენ მიერ, ჰოი, ხატო საშინელო, წლითი-წლად აღვასრულებთ ხსენებასა შენსა, და გევედრებით ხსნასა იწროებათა და ძვირთაგან.

აწ და მარადის და უკუნითი უკუნისამდე, ამინ.

რომელმან ანგელოზისაგან სიტყუაი შეიწყნარა; ღმერთი მხოლოი გვიშუა, და ნათელი გამოუბრწყინვა სოფელსა, ყოველნი ვაკურთხევთ და აღვამაღლებთ მას უკუნისამდე.

გალობაი 9, ადიდებდითსა

ძლისპირი: განკვირდეს ზესკნელს ცანი, და კიდენი ქუეყანისანი განკვირვებულ იქმნნეს, რაჟამს ღმერთი შენ მიერ კაცთა გამოუბრწყინდა და წიაღი შენი უმაღლეს ცათა საყდართა გამოაჩინა. ამისთვის, ღმრთისმშობელო, ანგელოზნი და კაცნი, ვითარცა ღირს ხარ, გადიდებენ შენ.

დაღათუ მრავალსა წელსა განშორებულ არს წმიდაი ხატი შენი ლოცვასა და ვედრებასა მორწმუნეთა ერთასა, სიყუარულისათვის შენდა წილხვდომლთა უხუად გარდამოავლინებ მის მიერ მადლსა, და ხელთა წყალობისათა აღუპყრობ ყოველთა მისდა მილტოლვილთა.

ოდეს სათნო იჩინე მიბრძანებაი დარღვეულსა მას „ბაგრატსა“, რომელ ძველ-ოდესმე გამოარჩიე სამკდრებელად თვისად, განბრწყინდი საკვირველად, და შემდგომ აღდგენისაცა სამითა დღითა დაბრძანდი რაი მას შინა, ღაღად-გყვეს მორწმუნეთა: „კურთხეულ არს მოსლვაი შენი, დედოფალო, სამკვიდროსა შენსა“.

დიდებაი მამასა და ძესა და წმიდასა სულსა

რაჟამს დიდებული ხატი შენი ერთითა დღითა მიაბრძანეს `ფაზის ქალაქსა~, ლიტანიითა და გალობითა დაასუენეს ქრისტეს აღდგომისა ტაძარსა, და აჰა, სასწაულად მიეც ერსა მას ცისარტყელისა გარდართხუმაი ცათა შინა, და საკვირველებისა მის მხილველნი არცაღა დასცხრებოდენ მადლობად ღმრთისა.

აწ და მარადის და უკუნითი უკუნისამდე, ამინ.

წინაითვე გქადაგებდეს, უბიწოო, წინაისწარმეტყუელნი, და გამოგსახვიდეს კიდობნად, კუერთხად, ტაკუკად და ბჭედ დახშულად, მთად გამოუკუეთელად, კიბედ ზეცისად აღმართებულად, და წყაროდ დაბეჭდულად, სულმცირედ ღრუბელად და მშობელად ევმანუელისა.

ღირს არს ჭეშმარიტად, რაითა გადიდებდეთ, შენ, ღმრთისმშობელო, რომელი მარადის სანატრელ იქმენ, ყოვლადუბიწოდ და დედად ღმრთისა ჩუენისა, უპატიოსნესსა ქერობინთასა და აღმატებით უზესთაესსა სერაბინთასა, განუხრწნელად მშობელსა სიტყვისა ღმრთისაისა, მხოლოსა ღმრთისმშობელსა გალობით გადიდებთ.

მღდელი აკმევს: მკითხველი ან ერისკაცი კითხულობს:

წმიდაი და ყოვლად პატიოსანი ხატი ესე შენი წოდებული „პალიასტომისად“, მრავალთა ჟამთა მადლითა აღავსებდა რაი ეკლესიასა ქართველთასა, აწ ჩუენცა გვივის, ვითარცა შესავედრებელი ერისა ჩუენისაი, და გევედრებით უკუნ-მოქცევასა და დიდებითა დაბრძანებასა სამკვიდროოსა მას შენნსა დიდებულსა „ბაგრატსა“, რაითა დაუბრკოლებლად შეგივრდეთ შენ ყოველნი, ვითარცა მფარველსა თვისსა, და გაქებდეთ დაუცხრომელად.

ცოდვათა და უსჯულოებათა ჩუენთათვის სამართლად მოშუებულ არიან უცხო თესლნი ვნებად ჩუენდა, გარნა აწ აღასრულე აღთქმულნი შენნი წილხვედრთათვის შენთა, დედოფალო, და ნუ მისცემ სამკვიდროსა ჩუენსა საყუედრელად ბარბაროზთა და ქრისტეს მტერთა, რაითა გულისხმაჰყონ ყოველთა, რამეთუ ნაწილ შენდა ვართ ჩუენ, ნათესავი ესე ქართველთაი.

აწ გარემოცულნი მრავალთა მტერთა და ურვათაგან პატივს ვსცემთ საკვირველთმოქმედსა ხატსა შენსა „პალიასტომისასა“, გარნა ვიდრე ჟამადმდე, მის წილ ამბორს-უყოფთ პირთა მისთა, შენმიერითა მფარველობითა განდიდებულთა და გევედრებით: დედობრივითა კადნიერებითა შეგვაწყნარე შენგან შობილსა ქრისტესა, რაითა დაშრიტოს ერსა ჩუენსა ზედა აღძრულნი უკეთურთა ზრახვანი და მწვალებელთა ენანი მოაუძლუროს ოხითა შენითა.

აჰა, შემოვკრბეთ, მორწმუნენო, და უგალობდეთ უფროისად კურთხეულსა დედასა და დედოფალსა ჩუენსა – მარიამ ღმრთისმშობელსა, რაითა წმიდაი ხატი თვისი „პალიასტომისაი“, უკუნ-აქციოს ეკლესიად და ბრწყინვალებითა თვისითა გამოჩნდეს მხსნელად ერისა ჩუენისა, რაითა წარმწყმედელთა მათ მახეთა მტერისათა განვეშოროთ და კეთილითა მით მოქალაქობითა ღირს-ვიქმნეთ ქებად შენდა და დიდებად ღმრთისა:

წმიდაო ღმერთო, წმიდაო ძლიერო, წმიდაო უკუდაო, შეგვიწყალენ ჩუენ (3-გზის).

უფალო, შეგვიწყალენ (3-გზის).

მღდელი: რამეთუ შენი არს სუფევაი…

დიდებაი მამასა და ძესა და წმიდასა სულსა

აწ და მარადის და უკუნითი უკუნისამდე, ამინ.

გუნდი: უფალო, შეგვიწყალენ (3-გზის).

გუნდი: უფალო, შეგვიწყალენ (12-გზის).

გუნდი: ამინ.

სავედრებელი ლოცვა

ჰოი, სძალო ღმრთისაო და ყოვლადწმიდაო დედაო და ქალწულო „პალიასტომისაო“; წყაროო მოწყალებისაო და მფარველო ივერიისაო; მრავალ-სასწაულთმოქმედო და მიურულებელო მცველო ქუთათისისაო; საღმრთოო შუამდგომელო ჩუენო და უძლეველო ზესთამბრძოლო ქართველთა ერისაო!

ჰოი, სასოო ეკლესიისა და ერისა ჩუენისაო, ყოვლადსანატრელო ღმრთისმშობელო „პალიასტომისაო“! ვითარცა ძუელად აჩუენე საკვირველი მფარველობაი შენი ქარველთა, ეგრეთცა უვნებელად დაგვიცევ საფარველსა ქუეშე მადლისა შენისასა, რაითა წყალობისა წილ არა მოვიღოთ სასჯელი კადნიერებისაი, რამეთუ დავივიწყეთ კეთილმოქმედებაი წინაპართა ჩუენთაი და სული ძუელისა პატიოსნებისაი, ძმათა ერთსულობაი, მორჩილებაი მამათაი და სული მამაცობისაი განდრეკილ იქმნა ჩუენგან და ნაცულად ამისა გულნი ჩუენნი აღივსნეს ანგარებითა და მივემსგავსეთ ერთა უცხო თესლთა და ნათესავთა აღბორგებულთა, საწუთოისა ამის მოყუარეთა, განდგომილთა ქრისტესგან, გარნა შენ სარწმუნოებაი ჩუენი მისა მიმართ კუალად განაახლე და მოგუეც საღმრთოი მოშურნეობაი მამულისა და სჯულისაი, რაითა ვიყოთ ერთ სამწყსოი და უფალი იყოს მწყემს ჩუენდა. მრავალ-შემძლებელითა ძალითა შენითა დაიფარე და განაძლიერე მსახურებასა შინა დიდი მეუფე ჩუენი, უწმიდესი და უნეტარესი, სრულიად საქართველოს კათოლიკოს-პატრიარქი, მცხეთა-თბილისის მთავარეპისკოპოსი, და ბიჭვინთისა და ცხუმ-აფხაზეთის მიტროპოლიტი, მამაი ჩუენი ილია, ყოვლადსამღდელონი მიტროპოლიტნი, მთავარეპისკოპოსნი და ეპისკოპოსნი, პატიოსანნი მღდელნი, ქრისტეს მიერ დიაკონნი და ყოველნი სამონაზვნო წესნი, ზიარნი მართლმადიდებელისა ეკლესიისანი და ყოველნი მართლმორწმუნენი ქრისტეანენი.

ჰოი, ქუთათისისა ყოვლადწმიდაო ღმრთისმშობელო, „პალიასტომისად“ წოდებულო და საკვირველთმოქმედო, საფარველითა და მადლითა შენითა დაიფარე წმიდაი ეკლესიაი ჩუენი შეუძრველად, და მოანიჭე სამღდელოთა პატიოსნებაი, მთავართა კეთილად მწყსაი ერისაი, მხედართა მამაცობაი, მეუღლეთა სიყუარული, დედათა კრძალულებაი და შვილთა მორჩილებაი, ხოლო ჩუენ მოგუმადლე მართლმადიდებლობითა განათლებაი, კეთილთა საქმეთა მიერ განბრწყინებაი და სასუფეველსა ცათასა დამკვიდრებაი, რაითა შენ თანა ვადიდებდეთ მამასა და ძესა და წმიდასა სულსა, აწ და მარადის, და უკუნითი უკუნისამდე, ამინ.

მღდელი: სიბრძნით!

ყოვლადწმიდაო ღმრთისმშობელო, გუაცხოვნენ ჩუენ.

მღდელი: დიდებაი შენდა, ქრისტე ღმერთო, სასოებაო ჩუენო, დიდებაი შენდა.

უფალო, შეგვიწყალენ (3-გზის).

გუაკურთხენ.

მღდელი: ჩამოილოცავს…

გუნდი: ამინ.

უფალო შეგვიწყალენ (3-გზის).

უფალო იესუ ქრისტე, ძეო ღმრთისაო, ლოცვითა ყოვლადწმიდისა დედისა შენისაითა, და ყოველთა წმიდათა შენთაითა შეგვიწყალენ ჩუენ, ამინ.

ლოცუაი მთხვევნასა ზედა ხატისასა:

სასოდ ჩუენდა აღგიარებთ, ყოვლადწმიდაო ღმრთისმშობელო, და პირმშოისა მის სახისა შენისად აღვამაღლებთ რაი გონებასა ჩუენსა, პატივს-ვჰსცემთ ყოვლად პატიოსანსა ხატსა შენსა `პალიასტომისად~ წოდებულსა, და გევედრებით: გვიხსენ ჩუენ ყოველთა ძვირთა, იწროებათა და სალმობათაგან.

გაქუს რაი გამოუთქმელი სიმდიდრე წყალობათაი, ყოვლადწმიდაო ქალწულო და დედაო ღმრთისა ჩუენისაო, შეგვაწყნარე სახიერსა ძესა შენსა, რაითა განგვხსნას ყოველთა ცოდვათა საკრველთაგან და განგვარინოს საუკუნეთა მათ სატანჯველთა.

შეადგინა თინათინ მჭედლიშვილმა

Tags პარაკლისი

პარაკლისები

სავედრებელი პარაკლისი ნარკომანიისაგან გასათავისუფლებლად

სავედრებელი პარაკლისი უფლისა ჩვენისა მიმართ

იესუ ქრისტესა ნარკომანიის წარმწყმედელი

ვნებისაგან გასათავისუფლებლად

მღდელმან: კურთხეულ არს-ი.

და უკეთუ ერისკაცია, იტყვის: უფალო იესუ ქრისტე, ძეო ღმრთისაო, ლოცვითა ყოვლადწმიდისა დედისა შენისაითა და ყოველთა წმიდათაითა, შეგვიწყალენ ჩუენ, ამენ.

წმიდაო ღმერთო, წმიდაო ძლიერო, წმიდაო უკუდაო, შეგვიწყალენ ჩუენ (3-გზის).

დიდებაი მამასა და ძესა და წმიდასა სულსა, აწ და მარადის და უკუნითი უკუნისამდე, ამენ.

უფალო, შეგვიწყალენ (3-გზის).

მღდელმან: რამეთუ შენი არს სუფევაი…

უფალო, შეგვიწყალენ (12-გზის).

მოვედით, თაყუანის-ვსცეთ მეუფესა ჩუენსა ღმერთსა.

მოვედით, თაყუანის-ვსცეთ და შეუვრდეთ ქრისტესა, მეუფესა ჩუენსა ღმერთსა.

უფალო იესუ ქრისტე, შენ წმიდითა ბაგითა შენითა თქუ, ვითარმედ „ამენ გეტყვი თქუენ: უკუეთუ ორნი თქუენგანნი შეითქუნენ ქუეყანასა ზედა ყოვლისათვისვე საქმისა, რომელიცა ითხოონ, ეყოს მათ მამისა ჩემისაგან ზეცათაისა, რამეთუ სადაცა იყვნენ ორნი გინა სამნი შეკრებულ სახელისა ჩემისათვის, მუნ ვარ მე შორის მათსა“ (მათ. 18,19-20), უცვალებელნი არიან სიტყუანი შენნი, ღმერთო ჩუენო, და მიუწთომელ არს განგებულებაი შენი, და აურაცხელნი არიან მოწყალებანი შენნი და კაცთმოყუარებასა შენსა არ აქუს ოხჭანი.

დიდებაი მამასა და ძესა და წმიდასა სულსა, აწ და მარადის და უკუნითი უკუნისამდე ამენ.

ალილუია, ალილუია, ალილუია, დიდებაი შენდა ღმერთო.

ალილუია, ალილუია, ალილუია, დიდებაი შენდა ღმერთო ჩუენო, დიდებაი შენდა.

მუხლი 2. ყოველი თესლები გარე მომადგა მე, და სახელითა უფლისაითა ვერეოდე მათ.

მუხლი 3. არა მოვკუდე, არამედ ვცხოვნდე, და განვსთქუნე მე საქმენი უფლისანი.

ჯვრის თაყუანისცემის ტროპარი

აცხოვნე უფალო ერი შენი და აკურთხე სამკვიდრებელი შენი, ძლევაი ჯუარითა ბარბაროზთა ზედა ღმრთივდაცულსა ერსა ჩუენსა მოანიჭე და საფარველსა ქუეშე მისსა დაიცევ, რაითა ვიტყოდეთ: უფალო, დიდებაი შენდა.

დიდებაი… ტროპარი (იგივე) აწდა…

შესავედრებელო, საშინელო, უხრწნელო, ყოვლად საგალობელო ღმრთისმშობელო, სახიერო მცველო უბრძოლველო, მიითუალე ვედრებაი ჩუენ უღირსთა ამათ, დაამტკიცე მართლმადიდებლობაი, აცხოვნე ერი ჩუენი და ზეგარდამო ძლევაი მოანიჭე ქრისტეს ღმრთისა მიერ, რომელი ჰშევ, მხოლოო კურთხეულო.

მიწყალე მე, ღმერთო, დიდითა წყალობითა შენითა და მრავლითა მოწყალებითა შენითა აღხოცე უსჯულოებაი ჩემი. უფროის განმბანე მე უსჯულოებისა ჩემისაგან და ცოდვათა ჩემთაგან განმწმიდე მე, რამეთუ უსჯულოებაი ჩემი მე უწყი, და ცოდვაი ჩემი წინაშე ჩემსა არს მარადის. შენ მხოლოსა შეგცოდე და ბოროტი შენ წინაშე ვყავ, რაითა განმართლდე სიტყუათაგან შენთა და სძლო სჯასა შენსა, რამეთუ ესერა, უსჯულოებათა შინა მიუდგა და ცოდვათა შინა მშვა მე დედამან ჩემმან. რამეთუ ესერა, ჭეშმარიტებაი შეიყუარე, უჩინონი და დაფარულნი სიბრძნისა შენისანი გამომიცხადენ მე. მასხურო მე უსუპითა და განვწმიდნე მე, განმბანო მე და უფროის თოვლისა განვსპეტაკნე. მასმინო მე გალობაი და სიხარული და იხარებდენ ძუალნი დამდაბლებულნი. გარე მიაქციე პირი შენი ცოდვათა ჩემთაგან და ყოველნი უსჯულოებანი ჩემნი აღხოცენ. გული წმიდაი დაჰბადე ჩემ თანა, ღმერთო, და სული წრფელი განმიახლე გუამსა ჩემსა. ნუ განმაგდებ მე პირისა შენისაგან და სულსა წმიდასა შენსა ნუ მიმიღებ ჩემგან. მომეც მე სიხარული მაცხოვარებისა შენისაი და სულითა მთავრობისაითა დამამტკიცე მე. ვასწავლნე უსჯულოთა გზანი შენნი და უღმრთონი შენდა მოიქცენ. მიხსენ მე სისხლთაგან, ღმერთო, ღმერთო ცხორებისა ჩემისაო; იხარებდეს ენაი ჩემი სიმართლესა შენსა. უფალო, ბაგენი ჩემნი აღახუენ, და პირი ჩემი უთხრობდეს ქებულებასა შენსა. რამეთუ უკეთუმცა გენება, მსხუერპლი შე-მცა-მეწირა, არამედ საკუერთხი არა გთნდეს. მსხუერპლი ღმრთისა არს სული შემუსრვილი, გული შემუსრვილი და დამდაბლებული ღმერთმან არა შეურაცხ-ყოს. კეთილი უყავ, უფალო, ნებითა შენითა სიონსა და აღეშენნენ ზღუდენი იერუსალემისანი. მაშინ გთნდეს მსხუერპლი სიმართლისაი, შესაწირავი და ყოვლად-დასაწუელი, მაშინ შეიწირნენ საკურთხეველსა შენსა ზედა ზუარაკნი.

გალობაი 1, უგალობდითსა, ხმაი 6

ძლისპირი: ზღუაი მეწამული კუერთხმან განაპო, განხმეს სიღრმენი და უფსკრულ-იქმნნეს გზა უჭურვილთა და შეჭურვილთა მათ საფლავ, არა მმარხველ გუამთა. გალობით უგალობდეთ, რამეთუ დიდებით დიდებულ არს ქრისტე, ღმერთი ჩუენი ცხოველი.

უფალო იესუ ქრისტე, მაცხოვარო ჩუენო, შეგვიწყალენ ჩუენ.

მხოლოდ-შობილო ქრისტე, ღმრთისა სიტყუაო, რაჟამს დაიკალ ნებსით მსხუერპლად მამისა და შეიწირე ცოდვათათვის სოფლისა, წმიდა ჰყავ, მხსნელო, ეკლესიაი სისხლითა თვისითა და შვილნი მისნი იხსნენ ყოვლისაგან საცთურისა.

უფალო იესუ ქრისტე, მაცხოვარო ჩუენო, შეგვიწყალენ ჩუენ.

სარწმუნოებითა თაყუანის-გცემთ და ძრწოლით მივემთხუევით ჯუარსა შენსა, რომელი მომეც ჩუენ საჭურველად და შემწედ, იესუ კაცთმოყუარეო, და შენდა მომართ ვღაღადებთ: იხსენ ერი ჩუენი ყოვლისაგან ვნებისა და საცთურისაგან სოფლისა.

დიდებაი მამასა და ძესა და წმიდასა სულსა

აწ აღძრულ არიან უღმრთოთა გუნდნი, ქრისტე, რაითა შერყვნან სარწმუნოებაი შენი ქუეყანასა ზედა, და ჭეშმარიტებაი დაამცრონ ერსა შორის ჩუენსა, გარნა შენ მოგვეც სიმხნე საცხოვრებელი და საღმრთოი, აღსრულებად ნებათა შენთა.

აწ და მარადის და უკუნითი უკუნისამდე, ამენ.

ჩუენ-წილ ჰბრძოდე, უწყალოდ მბრძოლთა მათ ჩუენთა, იესუ ქრისტეს – ღმრთისა მშობელო, რომელნი ესე გესავთ, და ყოველთა ჭირთა და საფრხეთაგან იხსენ ქუეყანაი ესე, წილხვედრი შენი, რამეთუ შენ ხარ, უბიწოო, სასოი და წინამძღუარი ჩუენი.

გალობა 3, განძლიერდასა

ძლისპირი: სამებაო წმიდაო, აღამაღლე რქაი ეკლესიისაი დღეს მიუდრეკელად, უზეშთაეს ბუნებათა, სიმაღლესა ზედა სარწმუნოებისა შენისასა, საფუძველსა შეურყეველსა და მას შინა განმაძლიერენ.

უფალო იესუ ქრისტე, მაცხოვარო ჩუენო, შეგვიწყალენ ჩუენ.

განაძლიერე ეკლესიაი შენი, ქრისტე ღმერთო, რომელი აღაშენე ძალითა ჯუარისა შენისაითა, რომლითა არცხვინე ეშმაკსა, და უვნებელად დაგვიცევ ყოველთა მისთა მანქანებათაგან.

უფალო იესუ ქრისტე, მაცხოვარო ჩუენო, შეგვიწყალენ ჩუენ.

რომელმან მომიგენ ჩუენ ერად თვისად მორწმუნედ სისხლითა შენითა, ქრისტე, მშვიდობაი შენი მომეც ჩუენ და დაიცევ მარადის სამწყსოი შენი უვნებელად.

დიდებაი მამასა და ძესა და წმიდასა სულსა

მოვედით და შეუვრდეთ უფალსა, რაითა ჰყოს სიმტკიცითა მკლავისა თვისისაითა შურის-გებაი მაჭირვებელთა ზედა ქართველთასა, და შეურყეველად დაამტკიცოს ერი ჩუენი მართლმადიდებლობასა.

აწ და მარადის და უკუნითი უკუნისამდე, ამენ.

ნავთსაყუდელად ხსნისა გიცნობთ შენ მორწმუნენი, ქალწულო მარიამ, რომელმან შევ მაცხოვარი ჩუენ ყოველთაი გამოუთქუმელად, მისა მიმართ მეოხ გუეყავ, რაითა მიხსნეს განსაცდელთაგან.

გვიხსნენ განსაცდელთაგან მონანი შენნი, ყოვლადწმიდაო ღმრთისმშობელო ქალწულო, რამეთუ ჩუენ ყოველნი, შემდგომად ღმრთისა, შენდა მოვივლტვით, ვითარცა უძლეველისა ზღუდისა და შუამდგომელისა.

გუნდი: უფალო, შეგვიწყალენ (3-გზის).

მღდელი: მერმეცა გევედრებით ყოველთა მათ ქრისტეს მოყუარეთა მხედრობათათვის.

რამეთუ არა მშვილდსა ჩუენსა ვესავთ, არცა მახვილმან ჩუენმან მაცხოვნნეს ჩუენ, უფალო, არამედ შენსა ყოვლად ძლიერსა შეწევნასა ვითხოვთ და ძალსა შენსა ზედა მსასოებელნი, მტერთა ზედა ჩუენთა აღვიჭურვით და სახელსა შენსა სარწმუნოდ ვხადით და ლმობიერად გევედრებით, ისმინე და შეგვიწყალენ.

გუნდი: უფალო, შეგვიწყალენ (3-გზის).

მღდელი: მართლმადიდებელთა შესავედრებელო უფალო, მოავლინე ისარნი შენნი და შეაძრწუნენ მტერნი ჩუენნი, გამოაბრწყინვენ ელვანი და განიოტენ იგინი, მოჰყავ ხელი შენი მაღლით, და დაამონენ იგინი, და ხელთა შინა მორწმუნესა შენსა მხედრობასა და ერსა მოეც, გევედრებით, ისმინე და შეგვიწყალენ.

გუნდი: უფალო, შეგვიწყალენ (3-გზის).

მღდელი: რომელი უკუნისამდე ჰგიე, მოწყალეო უფალო, შერისხენ წარმართთა, სამკვიდრებელთა შორის შენსა შემომავალთა, და შემამწიკულებელთა წმიდისა ეკლესიისა შენისათა, სდევნე მათ ნიავქარითა და რისხვითა შენითა შეაძრწუნე იგინი, აღავსე პირი მათი უპატიოებითა, რაითა სირცხვილეულ და კდემულ იქმნენ უკუნითი უკუნისამდე, და რცხვენოდეთ, და ძლიერებითა მსჯავრთა შენთაითა ამპარტავნებაი მათი შეიმუსროს და წმიდაი სახელი შენი იდიდებოდეს ჩუენ შორის, გულსმოდგინედ გევედრებით, ისმინე და შეგვიწყალენ.

გუნდი: უფალო, შეგვიწყალენ (3-გზის).

მღდელი: რაითა უძლეველად და მძლედ ეგოს მარადის ქრისტეს მოძულეთა მტერთა ზედა, მართლმორწმუნე ერი და მხედრობაი ჩუენი, და მშვიდობაი და დიდებაი დაემკვიდროს ქუეყანასა შინა ჩუენსა, და ყოველთა ერთა შორის მართლმადიდებელთა. გულსმოდგინედ გევედრებით, უფალო, ისმინე და შეგვიწყალენ.

გუნდი: უფალო, შეგვიწყალენ (3-გზის).

მღდელი: რაითა შეისმინოს ეკლესიათაგან წმიდათა თვისთა ოხრუაი და სულთქუმაი ერთმორწმუნეთა ჩუენთა, წინა-აღმდგომთა მტერთა მიერ დამონებულთა მონათა თვისთა, ჭირთა და ურვათა შინა თვისთა შენდამი მღაღადებელთა, აღმოიყვანე ხრწნილებისაგან ცხორებაი მათი. გულსმოდგინედ გევედრებით, უფალო, ისმინე და შეგვიწყალენ.

გუნდი: უფალო, შეგვიწყალენ (3-გზის).

გუნდი: ამენ.

წარდგომაი, ხმაი 3

ვითარცა გესლი გუელისაი მოსწამლავს და მოაკუდინებს კაცსა, ეგრეთცა ჰაშიში, თრიაქი და ბანგი მოსწამლავს გულსა და სულსა კაცისასა, და მოაკუდინებს სიყუარულსა ღმრთისა და მოყუასისასა, ამისთვის ყოველთა ბოროტთა ამათ ვნებათაგან ღელვაგვემულნი (სახელები), შეიწყნარენ და თავი გუელისაი შეჰმუსრე, განმგმერელი მათი გესლითა ცოდვისაითა, რაითა გულისხმა-მოგებულნი განეშორნენ ბილწთა მათ ჩვეულებათა თვისთა, და გადიდებდენ შენ, სახიერო იესუ, ვითარცა ყოვლისმპყრობელსა მაცხოვარსა და მხსნელსა.

გალობა 4, უფალო მესმასა

ძლისპირი: რაჟამს წინაისწარმეტყუელმან იხილა საიდუმლოი დაფარული, განკვირვებულმან ღაღად-ყო: რამეთუ დასდევ წყალობით სიყუარული მტკიცე, მამაო, და ძე შენი მხოლოდ-შობილი მოეც ძეთა კაცთასა მომტევებელად ცოდვათა.

უფალო იესუ ქრისტე, მაცხოვარო ჩუენო, შეგვიწყალენ ჩუენ.

არარაი არს ესრეთ საყუარელ და საწადელ ეშმაკისა, ვითარ თრიაქითა და ჰაშიშითა დაბანგვაი კაცისაი, გარნა შენ გამოიტაცე ხელთაგან მისთა (სახელი) და შთაუნერგე გულსა შინა მოძაგებაი ცოდვისაი და სიყუარული სათნოებისაი.

უფალო იესუ ქრისტე, მაცხოვარო ჩუენო, შეგვიწყალენ ჩუენ.

შენ, რომელმან განანათლენ კაცთა ნათესავი მოსლვითა შენითა, ქრისტე, და განსწმიდენ კიდენი ქუეყანისანი ჯუარითა, აწ, მეუფეო, დაიცევ მახლობელნი ჩუენნი (სახელები) მონებისაგან ბოროტისა, და განუღე კარი სარწმუნოებისა.

დიდებაი მამასა და ძესა და წმიდასა სულსა

ვითარ არა შევძრწუნდეთ მხედველნი მემთვრალეთა და ბანგისაგან გაბრუებულთა, მხსნელო იესუ, ვერცავის ძალუძს რაი ხსნაი მათი თვინიერ შენსა, ამისთვის გევედრებით: ძალითა თვისითა შეაგონე, რაითა იჯმნენ ცოდვისაგან და შეუდგნენ ქრისტესა.

აწ და მარადის და უკუნითი უკუნისამდე, ამენ.

საკვირველითა მით შეწევნითა შენითა განზრახვანი წარმართთანი განაქარვენ, ჰოი, შესავედრებელო ჭირვეულთაო ღმრთივ-მომადლებულო, და კუალად ძლიერნი და ბოროტნი მბრძოლნი ჩუენნი დაამხუენ, ქალწულო, და მზაკუვარებანი მათნი განაქიქენ.

გალობა 5, ღამითგანსა

ძლისპირი: ბნელისაგან ცოდვათაისა გიღაღადებენ შენ სულნი ჩუენნი, მრავალ-მოწყალეო ღმერთო, ნათლითა მით მიუაჩრდილებელითა განგუანათლენ და წარგვიმართენ სლვანი ჩუენნი, მახარობელო მშვიდობისაო.

უფალო იესუ ქრისტე, მაცხოვარო ჩუენო, შეგვიწყალენ ჩუენ.

ნათელი მოხუედ, ქრისტე, სოფლად, და ჰნათობ რაი აღმსარებელთა შენთა, აღანთე გულთა შინა უმეცართა და უძლურთასა (სახელები) საღმრთოი ცეცხლი მოშურნეობისაი, რაითა შეიყვარონ სიწმიდე და აღიძრნენ მსახურებად შენდა.

უფალო იესუ ქრისტე, მაცხოვარო ჩუენო, შეგვიწყალენ ჩუენ.

მეუფეო ღმერთო, რომელი მოწყალებითა ჰრიდებ ერსა შენსა, და კუალადვე მოაქცევ შენდამი მწუხარებათა მიერ და განსაცდელთა, აწ დაიცევ მახლობელნი ჩუენნი (სახელები), მომკუდარნი ვნებათა მძლავრებისაგან და განაცხოველე სადიდებელად შენდა.

დიდებაი მამასა და ძესა და წმიდასა სულსა

ვითარ დასთრგუნე მტერობაი მთავრისა მის ბნელისაი და განანათლე სოფელი თვით მაღლით გამოჩინებულმან იესუ, მზემან სიმართლისამან, გარე-შეუწერელმან ღმერთმან, ეგრეთვე აწ დაამხუე მძლავრებაი კაცთა მათ უკეთურთა, განმხრწნელთა ერისა ჩუენისათა.

აწ და მარადის და უკუნითი უკუნისამდე, ამენ.

შეგვიწყალე, ქალწულო წმიდაო მარიამ, და ნუ მიმცემ ჩუენ ხელთა მძლავრთა მათ უკეთურთასა, რაითა არა ჰსთქუან ყოველთა, სადა არს ღმრთისმშობელი, რომლისა მიმართ აქუთ სასოებაი, და სამწყსოი შენი დაიფარე უბრძოლუელად.

გალობა 6, ღაღადყავსა

ძლისპირი: მუცლად იღო იონა ვეშაპმან და არა განხრწნა მან იგი, რამეთუ მით მოასწავა სახე სამ-დღე დაფლვისა შენისაი, რომელმანცა დაფლვაი თავს იდევ ჩუენვის, სახიერ, და ეტყოდა იგი მცველთა მათ: ჰოი, ცრუნო, წყალობაი თქუენი დაუტევეთ თქუენ დღეს.

უფალო იესუ ქრისტე, მაცხოვარო ჩუენო, შეგვიწყალენ ჩუენ.

კლდესა ზედა აღაშენე ეკლესიაი და მას შინა წარმართნი შეკრიბენ რაი მგალობლად შენდა, წინააღმდგომნი ძალნი აღძრულ არიან განქარვებად ძალისა შენისა, ქრისტე, გარნა აწ გარე-შეზღუდენ ძალთა მიერ ზეცისათა.

უფალო იესუ ქრისტე, მაცხოვარო ჩუენო, შეგვიწყალენ ჩუენ.

შენდა მოვივლტით, ქრისტე, განწირულთა სასოო, და გევედრებით: აწ მგელნი მტაცებელნი გარე-მოგვადგენ სიტყვიერთა ცხოვართა შენთა განხრწნად, გარნა შენ გვიხსენ და მოგვეც მწყემსნი და განმგენი სარწმუნონი და მართალნი, წინამძღურად სამწყსოთა თვისთა.

დიდებაი მამასა და ძესა და წმიდასა სულსა

ვითარცა ბელიარ დასითურთ თვისით მოაუძლურე, ქრისტე, ეგრეთცა ერი ჩუენი, ძილისა დახსნილებასა შინა შთავრდომილი, განაფრთხვე, და ყოველთა წარმწყმედელთა მათ საქმეთა ეშმაკისათა, დაფარულთა და საჩინოთა, სრულიად განაშორე.

აწ და მარადის და უკუნითი უკუნისამდე, ამენ.

შენ მხოლოი გვივი უხრწნელი საფარველი, ქალწულო, გარნა არა იციან ხელმწიფებაი შენი უღმრთოთა ერთა, რომელნი გვაჭირვებენ წილხვედრთა შენთა, არამედ შეჰსძრენ და შეაძრწუნენ იგინი, დედოფალო, და განგვარინე ყოველთა ძვირთა და განსაცდელთა.

მღდელი: მერმე და მერმე მშვიდობით უფლისა მიმართ ვილოცოთ.

გუნდი: უფალო, შეგვიწყალენ.

გუნდი: შენ, უფალო.

გუნდი: ამენ.

კონდაკი, ხმაი 4

რომელი ამაღლდი ნებსით ჯუარსა ზედა, მოსახელესა შენსა ახალსა მოქალაქობასა, წყალობანი შენნი მოგუანიჭენ, ქრისტე ღმერთო, ახარე ძალითა შენითა ღმრთივდაცულსა ერსა ჩუენსა და ძლევაი მოჰმადლე მას მბრძოლთა მიმართ, რომელსა თანა შემწედ აქუს შენი საჭურველი მშვიდობისაი, უძლეველი საძლეველი, ჯუარი შენი, ყოვლადძლიერი.

მღდელმან: მოხედენ. სიბრძნით.

წარდგომაი სახარებისაი, ხმაი 7: უფალმან ძალი ერსა თვისსა მოსცეს, უფალმან აკურთხოს ერი თვისი მშვიდობით.

მუხლი: შესწირევდით უფლისა შვილნი ღმრთისანი, შესწირევდით უფლისა შვილთა ვერძთასა.

მღდელმან: უფლისა მიმართ ვილოცოთ.

გუნდი: უფალო, შეგვიწყალენ.

მღდელმან: რამეთუ წმიდა ხარ შენ, ღმერთო ჩუენო, და რომელი წმიდათა შორის განისუენებ, და შენდა დიდებასა აღვავლენთ, მამისა, და ძისა და წმიდისა სულისა, აწ და მარადის, და უკუნითი უკუნისამდე.

გუნდი: ამენ.

მღდელმან: ყოველი სული აქებდით უფალსა.

მღდელმან: ღირსყოფად ჩუენდა სმენად წმიდისა სახარებისა უფალსა ღმერთსა ჩუენსა ვევედრნეთ.

გუნდი: უფალო, შეგვიწყალენ (3-გზის).

მღდელმან: სიბრძნით აღემართენით და ისმინეთ წმიდაი სახარებაი, მშვიდობაი ყოველთა.

გუნდი: და სულისაცა შენისა თანა.

მღდელმან: მათესაგან წმიდისა სახარებისა საკითხავი.

გუნდი: დიდებაი შენდა, უფალო, დიდებაი შენდა.

სახარებაი მათესი

ჰრქუა უფალმან, ითხოვდით, და მოგეცეს თქუენ. რამეთუ ყოველი რომელი ითხოვდეს, მოიღოს; და რომელი ეძიებდეს, პოვოს, და რომელი ირეკდეს, განეღოს. ანუ ვინ არს თქუენგანი კაცი, რომელსა სთხოვდეს ძე თვისი პურსა, ნუ ქვაი მისცესა მას? გინა თუ თევზსა სთხოვდეს, ნუ გუელი მისცეს მას? უკუეთუ თქუენ, უკეთურთა, იცით მისაცემელი კეთილი მიცემად შვილთა თქუენთა, რაოდენ უფროისღა მამამან თქუენმან ზეცათამან მოსცეს კეთილი, რომელნი სთხოვდეს მას.

დიდებაი შენდა უფალო, დიდებაი შენდა.

დიდებაი მამასა და ძესა და წმიდასა სულსა

უფალო იესუ ქრისტე, ძეო ღმრთისაო, აღხოცენ ცოდვათა ჩუენთა სიმრავლენი.

აწ და მარადის და უკუნითი უკუნისამდე, ამენ.

მეოხებითა ღმრთისმშობელისათა, მოწყალეო, აღხოცენ ცოდვათა ჩუენთა სიმრავლენი.

გერი: რომელმან მრავალგზის მოეც ძლევაი მეფეთა ჩუენთა, ქრისტე, და ადიდე ეკლესიაი მართლმადიდებლობასა შინა, ეგრეთვე აწ შეიწირე ლოცვანი ჩუენნი და ეკლესიაი შენი დაიცევ შეუძრველად; მოანიჭე ჯუარითა ძლევაი ერსა ჩუენსა; სიმტკიცე მორწმუნეთა და აღმაღლებაი რქისა მათისაი მწვალებელთა ზედა, მშვიდობაი სოფელსა და წყალობაი სულთა ჩუენთა.

მღდელი: აცხოვნე, ღმერთო, ერი შენი, და აკურთხე სამკვიდრებელი შენი, მოხედენ სოფელსა შენსა წყალობითა და მოწყალებითა, აღამაღლე რქაი ქრისტეანეთა მართლმადიდებელთაი, და გარდამოავლინენ ჩუენ ზედა მდიდარნი წყალობანი შენნი, მეოხებითა ყოვლადწმიდისა დედოფლისა ჩუენისა ღმრთისმშობელისა, და მარადის ქალწულისა მარიამისაითა; ძლიერებითა პატიოსნისა და ცხოველსმყოფელისა ჯუარისაითა; მეოხებითა პატიოსანთა უხორცოთა ზეცისა ძალთაითა; პატიოსნისა, დიდებულისა, წინაისწარმეტყუელისა, წინამორბედისა და ნათლისმცემელისა იოვანესითა, წმიდისა დიდისა წინაისწარმეტყუელისა ელია თეზბიტელისა და მართლისა ენუქისითა; წმიდათა დიდებულთა, და ყოვლად-ქებულთა მოციქულთა პეტრესა და პავლესითა; ანდრია პირველწოდებულისა, სვიმონ კანანელისა, ბართლომესი, თომასი, თადეოზისა და მატათაისითა; ღირსისა დედისა ჩუენისა, მოციქულთა სწორისა ქალწულისა ნინო ქართველთ განმანათლებელისა და წმიდათა მოციქულთა სწორთა: მეფისა მირიანისა და დედოფლისა ნანაისითა; წმიდათა შორის მამათა ჩუენთა, და მსოფლიოთა დიდთა მოძღუართა და მღდელთმთავართა: ბასილი დიდისა, გრიგოლი ღმრთისმეტყუელისა, და იოვანე ოქროპირისაითა; წმიდათა შორის მამისა ჩუენისა ნიკოლოზ მირონ-ლუკიის მთავარეპისკოპოსისა და საკვირველთმოქმედისაითა; წმიდისა დიდებულისა და ღუაწლისა-მძლისა მოწამისა, ძლევა-შემოსილისა გიორგისა და წმიდათა დიდთა ქალწულ-მოწამეთა ბარბარესა და მარინესითა; წმიდათა მამამთავართა ჩუენთა: პეტრე, სამუელ, სარმიან, მამაი, არსენ, მელქისედეკ, იოანე-ოქროპირ, ნიკოლოზ, ევდიმოზ, იოსებ, კირიონ, ამბროსისაითა; ღირსისა მამისა ჩუენისა იოვანე ზედაზნელისა და ათორმეტთა მისთა მოწაფეთა, მეორედ განმანათლებელთა საქართველოს ეკლესიისა და მარადის მფარველთა მისთა და წმიდისა მღდელმოწამისა ნეოფიტე ურბნელისაითა; ღმრთივ-განბრძნობილთა ნეტართა მამათა ჩუენთა: ილარიონ ქართველისა, სერაპიონ ზარზმელისა, გრიგოლ ხანძთელისა და საბა იშხნელისაითა; ღირსთა მამათა ჩუენთა ათონელთა: იოვანე და გაბრიელ ქართველთა, იოვანე თორნიკ-ყოფილისა და ეფთვიმე და გიორგი მთაწმინდელთაითა; წმიდათა დიდებულთა და ღუაწლისა-მძლეთა მოწამეთა ჩუენთა: რაჟდენისა, ევსტათი მცხეთელისა, ჰაბო ტფილელისა, გობრონისა, თევდორე მღდლისა, ქრისტეფორე გურულისა, ნიკოლოზ დვალისა, კოზმანისა, არგვეთისა მთავართა დავით და კონსტანტინესა და კონსტანტინე მთავრისაითა; წმიდისა მთავარ-მოწამისა ბიძინა დაჭრილისა და წმიდათა მოწამეთა: შალვა და ელიზბარ ქსნის ერისთავთაითა; წმიდისა მოწამისა შალვა ახალციხელისა და წმიდათა ათთა-ბევრთა მოწამეთა, ტფილისს ხუარაზმელთაგან მოწყუედილთაითა; წმიდათა მოწამეთა ექვსი ათასთა გარეჯელთა ბერთა და მრავალთა წმინდათა მამათა და დედათა, აჭარაში თურქთაგან წამებულთაითა; წმიდათა ღუაწლისამძლეთა მეფეთა და დედოფალთა: მირდატ, აშოტ, არჩილ, დემეტრე, ლუარსაბ, შუშანიკ და ქეთევანისაითა; წმიდათა კეთილ-მორწმუნეთა და დიდთა მეფეთა ჩუენთა: ვახტანგ გორგასალისა, დავით აღმაშენებელისა, დემეტრე-დამიანესა, თამარისა და სოლომონისაითა; წმიდისა ილია მართლისა, ექვთიმე ღმრთისკაცისა და ექვთიმე აღმსარებლისაითა; წმიდათა აღმსაარებელთა მამათა ჩუენთა, იოვანესი და გიორგი-იოანე ბეთანიელთა და ღირსისა მამისა ჩუენისა არქიმანდრიტისა გაბრიელ სალოსისაითა; წმიდათა და მართალთა მშობელთა ღმრთისაითა იოაკიმ და ანნაისითა (და წმიდისა სახელი, რომლისა არს ტაძარი); და ყოველთა წმიდათა შენთაითა გევედრებით შენ, მრავალმოწყალეო ღმერთო, შეისმინე ჩუენ ცოდვილთა ვედრებაი, და შეგვიწყალენ ჩუენ.

გუნდი: უფალო, შეგვიწყალენ (12-გზის).

გუნდი: ამენ.

გალობა 7, კურთხეულარსა

ძლისპირი: ვცოდეთ და უსჯულო ვიქმნენით, და სიცრუე ვყავთ წინაშე შენსა და არა დავიმარხეთ აწ, არცა ვყავთ, მეუფეო, ვითარ იგი შენ მამცენ ჩუენ, გარნა ნუ მიმცემ ჩუენ სრულიად, მაღალო, მამათა ჩუენთა ღმერთო.

უფალო იესუ ქრისტე, მაცხოვარო ჩუენო, შეგვიწყალენ ჩუენ.

რომელმან მრავლითა კაცთ-მოყუარებითა თვისითა არა ინებე დატევებაი კაცისაი ხელმწიფებასა ქუეშე ეშმაკისასა, მოწყალეო, დასასრულსა საუკუნეთასა წარწყმედად მიწევნულნი ღელვათაგან ცოდვათაისა (სახელები), იხსენ მხეცისაგან სულთა მომსრველისა.

უფალო იესუ ქრისტე, მაცხოვარო ჩუენო, შეგვიწყალენ ჩუენ.

დასცენ, უფალო, მტერნი ცხოველსმყოფელისა ჯუარისა შენისანი და ღმრთისმშობელისანი, და იხსენ ერი ჩუენი ბოროტისაგან და გარემომზღუდენ ყოვლისაგან სიბილწისა და საცთურისა, ვითარცა მხოლოი ქველისმოქმედ ხარ.

დიდებაი მამასა და ძესა და წმიდასა სულსა

მხსნელო იესუ, უძლურ ყვენ ყოვლისა ბანგისა განმავრცელებელნი – ურწმუნონი და შემწენი ეშმაკისანი, და დააკუეთე იგინი, ხოლო ვინაი მოეგოს გულისხმასა, მსგავსად ნინეველთაისა, მარადის აქებდეს ღმერთსა.

აწ და მარადის და უკუნითი უკუნისამდე, ამენ.

ვითარცა ზღუდე შეუძრუელი და დაურღუეველი, და გოდოლი შეურყეველი ხარი შენ ქრისტეანეთა ერთა, ეგრეთვე აწ ჩუენცა შენ გხადით, დედოფალო, რაითა გვიხსნნე ყოველთაგან ჭირთა, სენთა და სატანჯველთა.

გალობა 8, აკურთხევდითსა

ძლისპირი: წმიდანი შენნი ყრმანი ბაბილონსა შინა, ქერაბინთა მიმსგავსებულნი სამსა წმიდასა გალობასა იტყოდეს: გაკურთხევთ შენ, გიგალობთ და აღგამაღლებთ ყოველთა ღმერთსა.

უფალო იესუ ქრისტე, მაცხოვარო ჩუენო, შეგვიწყალენ ჩუენ.

აჰა, ლომებრ გუექადიან მტერნი ჩუენნი და გვაჭირვებენ, არამედ შენ დაამდაბლე სიმაღლე მათი და გვიხსენ უკეთურთა ბოროტისყოფისაგან, რაითა ცნან, ვითარმედ ერნი ვართ სამწყსოისა შენისა.

უფალო იესუ ქრისტე, მაცხოვარო ჩუენო, შეგვიწყალენ ჩუენ.

თუალითა შენითა ყოვლისა მხედველითა მოიხილე გესლითა დაბანგულთა და მარადის გონება-დახშულთა ზედა (სახელები). შეიწყალე და განჰკურნე აღურაცხელითა მოწყალებითა შენითა.

დიდებაი მამასა და ძესა და წმიდასა სულსა

სამებაო წმიდაო, აღამაღლე რქაი ეკლესიისაი სიმაღლესა ზედა სარწმუნოებისა შენისასა, საფუძველსა შეურყეველსა, და მას შინა განაძლიერე ერი ჩუენი და მოანიჭე ძლევაი მბრძოლთა ზედა.

აწ და მარადის და უკუნითი უკუნისამდე, ამენ.

ღმრთისმშობელო, ყოვლად საგალობელო, შენ ყოველივე ძალგიძს, პირველ საუკუნისა ძისა შენისა თანა, ევედრე უკუე მას, ვითარცა მოწყალე დედაი, ხსნად ჩუენდა ყოველთა ურვათაგან.

გალობა 9, ადიდებდითსა

ძლისპირი: შენ მხოლოო სანატრელ ხარ თესლებსა შორის, ქალწულო, რამეთუ გამოგვიბრწყინდა შენგან ნათელი მსხდომარეთა ბნელსა მას შინა, და განანათლნა სულნი ჩუენნი. ამისთვის ღმრთისმშობელო, სამართლად გადიდებთ.

უფალო იესუ ქრისტე, მაცხოვარო ჩუენო, შეგვიწყალენ ჩუენ.

ვითარცა ძუელ-ოდესმე ყოვლადძლიერითა მხედართმძღუანველობითა შენითა იხსენ სამეფოი ქალაქი მტერისაგან, ეგრეთვე აწ დაჰხსენ მზაკუვარებანი ურიცხუთა მტერთა და მაჭირვებელთა ჩუენთა, უბიწოო, და გვიხსენ შინა-განცემისაგან ანგართა მმართველთასა.

უფალო იესუ ქრისტე, მაცხოვარო ჩუენო, შეგვიწყალენ ჩუენ.

ჰოი, დედოფალო წმიდაო, ქრისტეს მტვირთუელო წიაღითა, მოგუფინე წყალობაი შენი, ვითარცა ღრუბელი ნათლისაი, და ახალნერგნი შვილნი ერისა ჩუენისანი განარინე ყოველთა ცნობის მიმხდელთა და წარწყმედელთა მათ ვნებათა და უკეთურებათა.

დიდებაი მამასა და ძესა და წმიდასა სულსა

ზეცისა ძალთა, გუნდთა უხილავთა მიერ გარე-შეზღუდენ ვნებულნი ესე მონანი (სახელები) და უჩინო-ჰყუენ სასტიკი სნეულებაი იგი მათი, ქალწულო წმიდაო ღმრთისმშობელო, და კუალად განამტკიცე, რაითა დაიცვან მცნებანი ძისა შენისანი.

აწ და მარადის და უკუნითი უკუნისამდე, ამენ.

ძალ და სიმტკიცე, მფარუელ და განმაძლიერებელ ექმენ ერსა შენსა, ქალწულო – წიაღითა მტვირთუელო ქრისტეს ღმრთისაო, და მოწყალე-ჰყავ იგი, რაითა დაგვიფაროს ღელვათა და ჭირთაგან, და გვიხსნნეს ცეცხლისა მისგან მერმისა მოსლუადისა.

ღირს არს ჭეშმარიტად, რაითა გადიდებდეთ, შენ, ღმრთისმშობელო, რომელი მარადის სანატრელ იქმნენ, ყოვლადუბიწოდ და დედად ღმრთისა ჩუენისა, უპატიოსნესსა ქერუბიმთასა და აღმატებით უზესთაესსა სერაფიმთასა, განუხრწნელად მშობელსა სიტყვისა ღმრთისაისა, მხოლოსა ღმრთისმშობელსა გალობით გადიდებთ.

მღდელი აკმევს მკითხველი ან ერისკაცი კითხულობს:

თვით მასწავე რაი, მხსნელო ჩუენო და მაცხოვარო, ლოცვად ესრეთ ღმრთივ ბრწყინვალედ ყოლადსამარადისოდ: `მამაო ჩუენო ზეცათაო, შეგვინდვენ და მოგვიტევენ თანანადებნი ჩუენნი, და ნუ შემიყვანებ ჩუენ განსაცდელსა მას წინამდებარესა, არამედ მიხსნენ ჩუენ ბოროტისა მისგან ამპარტავანისა მტერისა, სულთა და ხორცთა ჩუენთა მომსრველისა, სოფლისმპყრობელისა, ბნელისა ბელიარისა~.

მაცხოვარო ჩუენო, სიტყუაო და ძალო მამისაო, შეგვიწყალენ და დააცხურე რისხუაი შენი ცოდვათათვის ჩუენთა, ქრისტე, და დაამხუე სილაღე ორგულთა და ანგართა, ფრიად მოაუძლურეს რაი საზეპუროი ერი ესე შენი მრავლსახეთა მიერ ვნებათაგან, და მიაგე მათ სასჯელი შენი სამართლად.

აწ ზარგანხდილ არიან და მთრთოლვარენი დედანი, და დანი და შვილნი საწყალობელთა მათ ვნებულთა, და ბანგითა და ჰაშიშითა გონებაწართმეულთა და აღიმსთობენ რაი შენდა მომართ, ყოვლად-ძლიერო იესუ, მხსნელო ჩუენო, ცრემლთა მდინარესა ამცვრევენ, და გევედრებიან მახლობელთა თვისთა კურნებასა და ვნებისა მისგან გათავისუფლებასა.

აჰა, აწ მრავალნი უღმრთონი და წარმართნი ექადიან ერსა შენსა, წმიდაო მარიამ, და განიზრახვენ რაი მისთვის ბოროტსა, ნუ მისცემ ხელთა მათსა, რაითა არა ჰსთქუან: სადა არს ღმრთისმშობელი, რომლისა მიმართ აქუსთ სასოებაი, და სამწყსოსა შენსა მოეც კეთილდღეობა და მშვიდობაი, რაითა უვნებელად დაცულნი გმადლობდეთ შენ და ვადიდებდეთ ღმერთსა:

წმიდაო ღმერთო, წმიდაო ძლიერო, წმიდაო უკუდაო, შეგვიწყალენ ჩუენ (3-გზის).

უფალო, შეგვიწყალენ (3-გზის).

მღდელმან: რამეთუ შენი არს სუფევაი…

დიდებაი მამასა და ძესა და წმიდასა სულსა

აწ და მარადის და უკუნითი უკუნისამდე, ამენ.

გუნდი: უფალო, შეგვიწყალენ (3-გზის).

მღდელი: მერმეცა გევედრებით, რაითა დაიცვას უფალმან ღმერთმან ჩუენმან ერი ესე ჩუენი სიყმილისაგან, სრვისა, ძრვისა, დანთქმისაგან, ცეცხლისა და მახვილისა, უცხო-თესლთა ზედა მოსლვისაგან, ბრძოლისა და სიკუდიდშემოსილისა წყლულებისა, რაითა მოწყალე გუექმნეს ჩუენ ღმერთი კეთილად დგომისათვის სახიერებითა და კაცთ-მოყუარებითა თვისითა, და გარე-წარაქციოს რისხვაი, მარად დღე ჩუენ ზედა მომავალი, და გვიხსნეს ჩუენ სამართლად ჩუენ ზედა მოწევნულისა რისხვისაგან, და შეგვიწყალნეს ჩუენ.

გუნდი: უფალო, შეგვიწყალენ (12-გზის).

გუნდი: ამენ.

სავედრებელი ლოცვა

ჰოი, კაცთ-მოყუარეო უფალო იესუ ქრისტე, მაცხოვარო სულთა ჩუენთაო, რომელი წარწყმედულთა მოიძიებ და შეცთომილთა მოაქცევ, სნეულთა ჰკურნებ, მონანულთა შეიწყალებ, მკუდართა აღადგენ, და გლახაკთა ნუგეშინისცემ, აწ ჩუენცა გხადით მხსნელად ჭირთა და განსაცდელთა შინა, და გიღაღადებთ: მიითუალე სულთქუმაი და ვაებაი დედათა და დათაი, და პატიოსანთა მეუღლეთაი, ქმართა ზედა თვისთა მგოდებელთაი და ყრმათა შეჭირვებულთაი, და შენდამი აქა შევედრებულნი (სახელები) იხსენ მონებისაგან მომაკუდინებელისა მის ვნებისა და განჰკურნე საკვირველად, რაითა ვცნათ ყოველთა, ვითარმედ შენ ხარ ძალი ჩუენი და სიმტკიცე.

ჰოი, უფალო ღმერთო, მაცხოვარო ჩუენო იესუ ქრისტე, მტერნი და მოძულენი შენნი განძლიერდენ, და ზაკულებითა იღუწიან, რაითა ერიცა საუფლოი განხრწნან და გამოაჩინონ ერად ბნელისა, გარნა ჩუენ ვჰსასოებთ შენ ზედა და გევედრებით: მოგუმადლენ მხურვალებაი სარწმუნოებისაი, ძმებრივი სიყუარული მოყუასისაი და საღმრთოი მოშურნეობაი მამულისაი, ხოლო ყოველნი მოწყლულნი ვნებათა მძლავრებისაგან და ცოდვათა ბილწებითა წარტაცებულნი (სახელები) აღმოიტაცე სიღრმეთაგან წარწყმედისაითა და უბოძე ხსნაი სულისა და ხორცისაი. დაიფარე და მსახურებასა შინა განაძლიერე დიდი მეუფე ჩუენი, უწმიდესი და უნეტარესი, სრულიად საქართველოს კათოლიკოს-პატრიარქი, მცხეთა-თბილისის მთავარეპისკოპოსი, და ბიჭვინთისა და ცხუმ-აფხაზეთის მიტროპოლიტი, მამაი ჩუენი ილია და ყოვლადსამღდელონი მიტროპოლიტნი, მთავარეპისკოპოსნი და ეპისკოპოსნი, პატიოსანნი მღდელნი, ქრისტეს მიერ დიაკონნი და ყოველნი სამონაზვნო წესნი, ზიარნი მართლმადიდებელისა ეკლესიისანი და ყოველნი მართლმორწმუნენი ქრისტეანენი. დაიცევ, სახიერო უფალო, წმიდა ეკლესიაი ჩუენი და ყოველთა შვილთა მისთა კეთილად წარგვიმართე სლუაი გზასა ზედა ჭეშმარიტებისასა, რაითა ვსცხონდეთ, და ღირს ვიქმნეთ სასუფეველსა შენსა, რამეთუ მეუფებაი შენი კურთხეულ არს და დიდებულ, თანა დაუსაბამოით მამით შენით და ყოვლადწმიდით და ცხოველს-მყოფელით სულითურთ, აწ და მარადის და უკუნითი უკუნისამდე, ამენ.

მღდელმან: სიბრძნით! ყოვლადწმიდაო ღმრთისმშობელო, გუაცხოვნენ ჩუენ.

გუნდი: უპატიოსნესსა ქერუბიმთასა და აღმატებით უზესთაესსა სერაბიმთასა, განუხრწნელად მშობელსა სიტყვიისა ღმრთისასა, მხოლოსა ღმრთისმშობელსა გალობით გადიდებდეთ.

მღდელმან: დიდებაი შენდა, ქრისტე ღმერთო, სასოებაო ჩუენო, დიდებაი შენდა.

გუნდი: დიდებაი.. აწდა…

უფალო, შეგვიწყალენ (3-გზის). გვაკურთხენ.

მღდელმან: ჩამოილოცოს.

ერისკაცმან: დიდებაი მამასა და ძესა და წმიდასა სულსა, აწ და მარადის და უკუნითი უკუნისამდე, ამენ.

უფალო შეგვიწყალენ (3-გზის).

უფალო იესუ ქრისტე, ძეო ღმრთისაო, ლოცვითა ყოვლადწმიდისა დედისა შენისაითა და ყოველთა წმიდათაითა, შეგვიწყალენ ჩუენ, ამენ.

განტევებისა შემდგომი საგალობელი

უფალო იესუ ქრისტე, სიმტკიცეო და სასოებაო ჩუენო, ნუ მოიხსენებ ცოდვათა ჩუენთა და ნუცა უკუნ-იქცევი რისხვითა შენითა, არამედ წყალობითა მოხედენ ერსა ჩუენსა, და შეჰმუსრენ და დაამხუენ უღმრთონი იგი მზაკუვარნი, რომელნი განიზრახუენ შვილთა ჩუენთა წარწყმედასა თრიაქითა, ჰაშიშითა და ბანგითა, რაითა სცნან ყოველთა, ვითარმედ შენ ხარ ღმერთი ჩუენი და ჩუენ – ერნი შენნი – ყოვლადვე დაცულნი ძლიერებითა შენითა.

ყოვლადუბიწოო ღმრთისმშობელო დედოფალო მარიამ, დედაო იესუ ტკბილისაო, გუაკურთხენ ჩუენ, სარწმუნოებითა შევრდომილნი დედობრივსა მას შენსა მადლსა და შეწევნასა, და ღირს-მყუენ დაუსრულებელსა დიდებასა ძისა შენისასა. ამენ!

შეადგინა თინათინ მჭედლიშვილმა

Tags პარაკლისი

პარაკლისები

სავედრებელი პარაკლისი უფლის მირქმა-მიგებებისა

სავედრებელი პარაკლისი უფლის და მაცხოვრისა ჩუენისა

იესო ქრისტეს მირქმისა ანუ მიგებებისა

მღდელი: კურთხეულ არს-ი.

დიდებაი შენდა, ღმერთო ჩუენო, დიდებაი შენდა.

წმიდაო ღმერთო, წმიდაო ძლიერო, წმიდაო უკუდაო, შეგვიწყალენ ჩუენ (3-გზის).

უფალო, შეგვიწყალენ (3-გზის).

მღდელი: რამეთუ შენი არს სუფევაი…

გუნდი: ამინ. უფალო, შეგვიწყალენ (12-გზის).

მოვედით, თაყუანის-ვსცეთ მეუფესა ჩუენსა ღმერთსა.

მოვედით, თაყუანის-ვსცეთ და შეუვრდეთ ქრისტესა მეუფესა ჩუენსა ღმერთსა.

ალილუია, ალილუია, ალილუია, დიდებაი შენდა ღმერთო.

ალილუია, ალილუია, ალილუია, დიდებაი შენდა, ღმერთო ჩუენო, დიდებაი შენდა.

მუხლი 2. ყოველი თესლები გარე მომადგა მე, და სახელითა უფლისაითა ვერეოდე მათ.

მუხლი 3. არა მოვკუდე, არამედ ვცხოვნდე, და განვსთქუნე მე საქმენი უფლისანი.

მუხლი 4. ლოდი, რომელი შეურაცხყვეს მაშენებელთა, ესე იქმნა თავ კიდეთა, უფლისა მიერ იყო ესე, და არს საკვირველ წინაშე თუალთა ჩუენთა.

ტროპარი, ხმაი 3

ქალწულისაგან ხორცთშესხმული სიხარულითა შეგიწყნარა დიდებულმან სვიმეონ, ქრისტე ღმერთო, და გიღაღადებდა: აწ განმიტევე მონაი შენი, მეუფეო, ხოლო ანნა, ღირსი წინაისწარმეტყველი, სიწმიდითა ცხორებული, აღსარებასა და გალობასა შესწირავდა შენდა, რომელთა თანა ჩუენცა გიღაღადებთ: დიდებაი შენდა, ყოვლად ძლიერო, რომელმან ჩუენთვის ყოველივე თავს-იდევ.

დიდებაი მამასა და ძესა და წმიდასა სულსა

ტროპარი, ხმაი 1

გიხაროდენ, მიმადლებულო ღმრთისმშობელო ქალწულო, რამეთუ შენგან განხორციელდა მხსნელი სოფლისაი, ქრისტე ღმერთი ჩუენი; იხარებდ შენცა მოხუცებულო მართალო სვიმეონ, რამეთუ მიიქუ მკლავთა ზედა განმათავისუფლებელი სულთა ჩუენთაი, რომელი მოგუანიჭებს ჩუენ დიდსა წყალობასა.

აწ და მარადის და უკუნითი უკუნისამდე, ამინ.

გალობაი 1, უგალობდითსა, ხმაი 8

ძლისპირი: უქმი ქუეყანაი, სამკვიდრებელ ზღუათაი იხილა მზემან პირველ, რაჟამს აზღუდნეს ღელვანი და შეჰყინდეს ორკერძოვე, და ერი ღმრთისაი წიაღსრული სიხარულით ღაღადებდა: უგალობდეთ უფალსა, რომელიცა დიდებულ არს.

დიდებაი შენდა, ღმერთო ჩუენო, დიდებაი შენდა.

აღივსო ცაი და ქუეყანაი ნათლითა, გიხილეს რაი შემოქმედი ყრმად ჩჩვილად, რომელი იყავ პირველ ჟამთა თანამოსაყდრე მამისა დაუსაბამოისაი, და თავს იდევ ჩუენთვის სიმდაბლით დამორჩილებაი სჯულისაი, რაითა გიგალობდეთ, რომელიცა დიდებულ ხარ.

დიდებაი შენდა, ღმერთო ჩუენო, დიდებაი შენდა.

კეთილად ცხორებითა გამოაჩინა რაი თავი თვისი ტაძრად ღმრთისა, ზეცით უწყებულ იყო სვიმეონ მღდელმოძღვარი – არა ხილვად სიკუდილი, ვიდრემდის არა იხილოს ცხებული უფლისაი, და უგალობდეს მას, რომელიცა დიდებულ არს.

დიდებაი მამასა და ძესა და წმიდასა სულსა

უწყებულ იქმნა რაი სულითა, საღმრთოი ეგე მღდელი სიონდ მიიწია, და აჰა, შევიდა რაი მარიამცა ტაძარსა, მიხედნა სვიმეონ ხელთა მისთა ზედა ჩჩვილებრ ტვირთულსა ღმერთსა, და უგალობდა მას, რომელიცა დიდებულ არს.

აწ და მარადის და უკუნითი უკუნისამდე, ამინ.

სიბრძნით დამყარებული ცაი და ქუეყანაი იხარებს და იშუებს დღეს, რაჟამს შემოქმედი მათი წიაღთაგან საღმრთოთა გარდამოხდა და ქალწულის ტვირთული სვიმეონ მკლავთა ზედა მიიქუა – ღმერთი ყოველთაი.

გალობაი 3, განძლიერდასა

ძლისპირი: მოსავთა შენთა დამამტკიცებელო ღმერთო, დაამტკიცე ეკლესიაი შენი, რომელი მოიყიდე სისხლითა შენითა წმიდითა.

დიდებაი შენდა, ღმერთო ჩუენო, დიდებაი შენდა.

დიდ არს განხორციელებისა შენისა საიდუმლოი, მხსნელო, რამეთუ მოხვედ ცხორებად წყალობით კაცთა ნათესავთათვის, და ყოველსავე სრულყოფ, ვითარცა უფალი შჯულისა და მადლისაი.

დიდებაი შენდა, ღმერთო ჩუენო, დიდებაი შენდა.

ნათლისაგან მამისა ქუეყანად მოივლინე რაი ანგელოზთა მეუფე, მიგიყვანეს ტაძრად ქალწულმან და იოსებმან, და ორნი გურიტნი შეწირნეს შენთვის უფალსა.

დიდებაი მამასა და ძესა და წმიდასა სულსა

ეჰა, დიდებული საკვირველი, რამეთუ წმიდაი გურიტი და ტარიგი შეუგინებელი ტარიგსა და მწყემსსა შესწირავს ეკლესიასა.

აწ და მარადის და უკუნითი უკუნისამდე, ამინ.

დამბადებელი, რაჟამს განგებით ჩჩვილ იქმნა, ბუნებაიცა, ქუეყანისაგან შობილი განაღმრთო მან და მამასა წარუდგინა.

გუნდი: უფალო, შეგვიწყალენ (3-გზის).

მღდელი: მერმეცა გევედრებით ყოველთა ძმათა და ყოველთა ქრისტეანეთათვის.

გუნდი: უფალო, შეგვიწყალენ. (3-გზის).

გუნდი: ამინ.

წარდგომაი, ხმაი 4

მთასა ზედა სინასა ძუელად იხილა მოსე ზურგით ღმერთი, და წულილსა საღმრთოსა ხმასა ღირს-იქმნა სმენად, ნისლსა შინა და ნიავ-ქარსა, ხოლო აწ სვიმეონ მოხუცებული უზესთაეს მოსესა ღმრთისმხილველ იქმნა, და მამისა თანამფლობელი სიტყუაი განკაცებული მკლავთა ზედა მიიქუა მეორმეოცესა მას დღესა შობითგან ქალწულისა, ოდეს მიიყვანეს ტაძრად, და აკურთხევდა რაი მართალი იგი, ნათლად წარმართთა ჯუარი და აღდგომაი მისი დიდებული წინაითვე ქადაგა და სიხარულითა ისწრაფდა რაი აქაისა არსებისაგან ცხორებისა მიმართ საუკუნოსა, ღაღადებდა: აწ განმიტევე მონაი შენი, მეუფეო.

შენგან აღმობრწყინდა მზე სიმართლისაი, ქრისტე, ღმერთი ჩუენი, ჰოი, უბიწოო ქალწულო ღმრთისმშობელო, რომელი წმიდათა ხელთა შენთა ზედა ტვირთული მიიყუანე ტაძარსა, რაითა მიქუმულ იქნეს ჩუენ მიერ და საცხორებელად და სიხარულად ყოვლისა სოფლისა. ამისთვის გაქებთ და გადიდებთ, რამეთუ ხარი შენ კარავი ღმრთისაი, კაცთაგან ღმერთ-სიტყვისა მიერ წინაითვე აღრჩეული, რომლისაგან ღმერთი ჩუენ თანა დაემკვიდრა, რაითა ვიქმნეთ ერად მისად. აწ ჩუენცა შეგვეწიე წინაშე მისსა, რაითა წილხვედრი ერი შენი ქართველთაი იხსნნეს მონებისაგან ბოროტთა ეშმაკთაისა და გარდახდომისაგან სჯულისა.

გალობაი 4, უფალო მესმასა

ძლისპირი: ქრისტე ღმერთო, ცანი კეთილთა შენთა დაფარნეს, რაჟამს კიდობნისა მისგან სიწმიდისაით მოხუედი სოფლად, სიმდაბლით ჩუენთვის, და ვითარცა ჩჩვილი გიხილეს შენ, ღმერთი ყოველთა დაბადებულთაი, აღივსო ყოველივე დიდებითა შენითა.

დიდებაი შენდა, ღმერთო ჩუენო, დიდებაი შენდა.

მეუფე შჯულისაი და უფალი ხორცთშესხმული ქალწულისაგან გიხილა რაი სვიმეონ, წინა-მოგეგება ჩვილებრ მჯდომარესა ხელთა ზედა მისთა, და სიხარულითა ღაღად-ყო: აღივსო ყოველივე დიდებითა შენითა.

დიდებაი შენდა, ღმერთო ჩუენო, დიდებაი შენდა.

ეტყოდა უქორწინებელი ქალწული მართალსა სვიმეონსა: ჰოი, ცხებულო სულისაგან სიტყვისათვის საღმრთოისა, აწ ჩჩვილქმნული მიიქუ სიხარულით მკლავთა შენთა ზედა – ქრისტე მეუფე, და ღაღად-ყავ: აღივსო ყოველივე დიდებითა შენითა.

დიდებაი მამასა და ძესა და წმიდასა სულსა

განბრწყინდა გონებითა სვიმეონ და ეტყოდა ღმრთისმშობელსა – გიხაროდენ შენ, რომელსა გიტვირთავს ცეცხლი ღმრთაებისაი, ხოლო მე მეშინის მიქუმად მკლავთა ჩემთა ზედა, მიწისაგანსა, რამეთუ ესე არს ჩუენთვის განკაცებული მეუფე და უფალი ანგელოზთაი.

აწ და მარადის და უკუნითი უკუნისამდე, ამინ.

ისრაელთა დიდებაი და წარმართთა ნათელი აღთქუმული სულისა მიერ, რომელსა მოუწოდე, წინაისწარმეტყველო, და განჭაბუკებად სიბერესა მიიქუ აწ სჯულისმდებელი და თქუ: აღივსო ყოველივე დიდებითა შენითა.

გალობაი 5, ღამითგანსა

ძლისპირი: ჩუენებით ესაია იხილა რაი უფალი, საყდართა მჯდომარე და გარეშეცული ანგელოზთა მიერ, ღაღადყო: ჰოი, ვაი, უბადრუკსა, რამეთუ ვიხილე ღმერთი ხორცითა, ნათელი ბრწყინვალე და მთავარი მშვიდობისაი.

დიდებაი შენდა, ღმერთო ჩუენო, დიდებაი შენდა.

წიაღთა თვისთა შეგიტკბო რაი სვიმეონმან, მიგიქუა უფალი ჩუენი იესუ ქრისტე მკლავთა თვისთა ზედა და გრქუა: აწ განუტევე მონაი შენი, მეუფეო, მსგავსად სიტყვისა შენისა მშვიდობით, რამეთუ იხილეს თუალთა ჩემთა მაცხოვარებაი შენი.

დიდებაი შენდა, ღმერთო ჩუენო, დიდებაი შენდა.

ზეშთა საყდართა ემსგავსნეს მკლავნი სვიმეონისნი, რომელთა ზედა ჩჩვილად დაისაყდრე, მეუფეო, და ღმრთეებრ გადიდებდა ყრმად მოქუმულსა, აწ ჩუენცა მოგვანიჭე მისებრ სიმტკიცე სარწმუნოებისაი, და მხნეობაი სულისაი.

დიდებაი მამასა და ძესა და წმიდასა სულსა

სულიწმიდისა მიერ აღვსებულ იქმნა ასული ფანოელისაი ანნა – ქურივი ღმრთივბრწყინვალე, და აღგიარებდა რაი ღმრთად და მაცხოვრად, ყოფადთათვის მადლთა საღმრთოთა აუწყებდა, რომელნი-იგი მოელოდეს გამოხსნასა იერუსალეემსა შინა.

აწ და მარადის და უკუნითი უკუნისამდე, ამინ.

ეტყოდა ღმრთისმშობელსა მოხუცებული ღმრთისაი, რაჟამს ესაიას სერაბინისაგან შეეხო ნაკუერცხალი, განწმიდნა, ხოლო შენ მკლავითა, ვითარცა მარწუხითა, გიტვირთავს ღმერთი, ნათელი ბრწყინვალე და მთავარი მშვიდობისაი.

გალობაი 6, ღაღადყავსა

ძლისპირი: ხმა-ვჰყავ შენდამი დამძიმებულმან ტვირთითა ცოდვათა ჩემთაითა, შეისმინე ჩემი და წყალობაი ყავ, მაცხოვარო.

დიდებაი შენდა, ღმერთო ჩუენო, დიდებაი შენდა.

იშევ ხორცითა ჟამიერად, ჟამთა უწინარეს შობილი, და წიაღითა დედისაითა ვითარცა ჩჩვილი ტაძრად მიიგუარე, ქრისტე, და ცათა არა დააკლდი.

დიდებაი შენდა, ღმერთო ჩუენო, დიდებაი შენდა.

ჰოი, უსაზღვროსა სიტკბოებასა შენსა, ქრისტე, რამეთუ ძუელი დღეთაი ნებსით განკაცენ ხორცითა, რაითა ადამ პყრობილებისაგან განუტევო და დაამხო მაცთური მისი.

დიდებაი მამასა და ძესა და წმიდასა სულსა

ეჰა, ვითარ სამართლად გვაუწყებს შენთვის მღდელი სვიმეონ: ნათელი გამობრწყინდა წარმართთა ზედა და დიდებაი ერისა შენისა ისრაელისაი.

აწ და მარადის და უკუნითი უკუნისამდე, ამინ.

აწ განმიტევე მონაი შენი მშვიდობით, ძეო ქალწულისაო, ღმრთისაგან შობილო, მადიდებელად ძალსა შენსა.

მღდელი: მერმე და მერმე მშვიდობით უფლისა მიმართ ვილოცოთ.

გუნდი: უფალო, შეგვიწყალენ.

გუნდი: შენ, უფალო.

გუნდი: ამინ.

კონდაკი, ხმაი 1

საშოი რაი ქალწულებრივი განსწმიდე შობითა შენითა და ხელნიცა სვიმეონისნი აკურთხენ, ვითარცა გშუენოდა, უსწვრე აწცა და მაცხოვნენ ჩუენ, ქრისტე ღმერთო, და დაამშვიდენ ბრძოლასა შინა მოქალაქობაი ჩუენი და დაიცვენ მეფენი, რომელნი შეიყვარენ, მხოლოო კაცთ-მოყუარე.

იკოსი

ღმრთისმშობელსა შეუვრდეთ, რომელთაცა გუსურის ხილვაი ძისა მისისაი, სვიმეონისა მიმართ მიყვანებულისა, რომელსა ხედვიდეს ზეცით უხორცონი, და განკვირვებით იტყოდეს: საკვირველსა ვხედავთ აწ დიდებულსა, მიუწვდომელსა და გამოუთქმელსა, რამეთუ რომელმან-იგი დაჰბადა ადამ – იტვირთვის ვითარცა ჩჩვილი, და დაუტევნელი იგი დატევნულ იქმნების, მკლავთა ზედა მოხუცებულისათა, რომელი-იგი მყოფ არს გარე-შემოუწერელთა მათ წიაღთა მამისა თვისისათა, ნებსით გარე-შეწერილ იქმნების ხორცითა, არა ღმრთთაებითა, მხოლოი კაცთ-მოყვარე.

მღდელი: მოხედენ. სიბრძნით.

მუხლი: აღმოსთქუა გულმან ჩემმან სიტყუაი კეთილი.

მღდელი: უფლისა მიმართ ვილოცოთ.

გუნდი: უფალო, შეგვიწყალენ.

გუნდი: ამინ.

მღდელი: ყოველი სული აქებდით უფალსა.

გუნდი: უფალო, შეგვიწყალენ (3-გზის).

გუნდი: და სულისაცა შენისა თანა.

მღდელი: ლუკასაგან წმიდისა სახარებისა საკითხავი.

გუნდი: დიდებაი შენდა, უფალო, დიდებაი შენდა.

სახარებაი ლუკასი

მათ დღეთა შინა იყო კაცი იერუსალემს, რომლისა სახელი სვიმეონ. და კაცი ესე მართალი იყო და მოშიში უფლისაი და მოელოდა ნუგეშინის-ცემასა ისრაელისასა; და სული წმიდაი იყო მის ზედა. და იყო მისა უწყებულ სულისაგან წმიდისა არა ხილვად სიკუდილი, ვიდრემდე იხილოს ცხებული უფლისაი. და მოვიდა სულითა წმიდითა ტაძრად უფლისა. და შეყვანებასა მას მამა-დედისა მიერ ყრმისა მის იესუისა ყოფად მათა მსგავსად ჩუეულებისა მისებრ სჯულისა მისა მიმართ, და ამან მიიქუა იგი მკლავთა თვისთა ზედა და აკურთხევდა ღმერთსა და თქუა: აწ განუტევე მონაი შენი, მეუფეო, სიტყვისაებრ შენისა მშვიდობით, რამეთუ იხილეს თუალთა ჩემთა მაცხოვარებაი შენი, რომელ განუმზადე წინაშე პირსა ყოვლისა ერისასა, ნათელი გამობრწყინვებად წარმართთა ზედა და დადებად ერისა შენისა ისრაელისა.

დიდებაი მამასა და ძესა და წმიდასა სულსა

აწ და მარადის, და უკუნითი უკუნისამდე, ამინ.

მეოხებითა მართლისა სვიმეონისა და წინაისწარმეტყველისა ანნაისითა, მოწყალეო, აღხოცენ ცოდვათა ჩუენთა სიმრავლენი.

გერი: განეხმიან ბჭენი წმიდისა წმიდათაისა, ტაძარსა შინა ღმრთისასა, და სვიმეონ მართალი შეგიწყნარებს რაი საუკუნეთა ღმერთსა, წამებს შენთვის, ვითარმედ მაცხოვარი ხარი ისრაელისაი, ხოლო ჩუენ მოვისწრაფით ტაძარსა მას, სადაცა გურიტისა წილ თვით წმიდაი ეგე წმიდათაი შეიწირვი და გევედრებით ლმობიერად, რაითა მოჰმადლო სოფელსა მშვიდობაი და ერსა ჩუენსა მტერთა ზედა ძლევაი, შეურყეველად დამტკიცებაი ეკლესიისა შენისაი, და მგალობელთა შენთა კურთხევაი და დიდი წყალობაი.

მღდელი: აცხოვნე, ღმერთო, ერი შენი, და აკურთხე სამკვიდრებელი შენი, მოხედენ სოფელსა შენსა წყალობითა და მოწყალებითა, აღამაღლე რქაი ქრისტეანეთა მართლმადიდებელთაი, და გარდამოავლინენ ჩუენ ზედა მდიდარნი წყალობანი შენნი, მეოხებითა ყოვლადწმიდისა დედოფლისა ჩუენისა ღმრთისმშობელისა, და მარადის ქალწულისა მარიამისაითა; ძლიერებითა პატიოსნისა და ცხოველსმყოფელისა ჯუარისაითა; მეოხებითა პატიოსანთა უხორცოთა ზეცისა ძალთაითა; პატიოსნისა, დიდებულისა, წინაისწარმეტყუელისა, წინამორბედისა და ნათლისმცემელისა იოვანესითა, წმიდისა დიდისა წინაისწარმეტყუელისა ელია თეზბიტელისა და მართლისა ენუქისითა; წმიდათა დიდებულთა, და ყოვლად-ქებულთა მოციქულთა თავთა, პეტრესა და პავლესითა; წმიდისა მოციქულისა თომასი და საქართველოს განმანათლებელთა მოციქულთა: ანდრია პირველწოდებულისა, სვიმონ კანანელისა, ბართლომესი, თადეოზისა და მატათაისითა; წმიდათა შორის მამათა ჩუენთა, და მსოფლიოთა დიდთა მოძღუართა და მღდელთმთავართა: ბასილი დიდისა, გრიგოლი ღმრთისმეტყუელისა, და იოვანე ოქროპირისაითა; წმიდათა შორის მამისა ჩუენისა ნიკოლოზ მირონ-ლუკიის მთავარეპისკოპოსისა და საკვირველთმოქმედისაითა; წმიდისა დიდებულისა და ღუაწლისა-მძლისა მოწამისა, ძლევა-შემოსილისა გიორგისა და წმიდათა დიდთა ქალწულ-მოწამეთა ბარბარესა და მარინესითა; ღირსისა დედისა ჩუენისა, მოციქულთა სწორისა ქალწულისა ნინო ქართველთ განმანათლებელისა და წმიდისა პატრიარქისა ევსტათი ანტიოქიელისა – ქართლის ეკლესიათა მაკურთხეველისაითა; წმიდათა მოციქულთა სწორთა: მეფისა მირიანისა და დედოფლისა ნანაისითა; წმიდათა მამამთავართა ჩუენთა: პეტრე, სამუელ, სარმიან, მამაი, არსენ, მელქისედეკ, იოანე-ოქროპირ, ნიკოლოზ, ევდიმოზ, იოსებ, კირიონ, ამბროსისაითა; ღირსისა მამისა ჩუენისა იოვანე ზედაზნელისა და ათორმეტთა მისთა მოწაფეთა, მეორედ განმანათლებელთა საქართველოს ეკლესიისა და მარადის მფარველთა მისთა და წმიდისა მღდელმოწამისა ნეოფიტე ურბნელისაითა; ღმრთივ-განბრძნობილთა ნეტართა მამათა ჩუენთა: ილარიონ ქართველისა, სერაპიონ ზარზმელისა, გრიგოლ ხანძთელისა და საბა იშხნელისაითა; ღირსთა მამათა ჩუენთა ათონელთა: იოვანე და გაბრიელ ქართველთა, იოვანე თორნიკ-ყოფილისა და ეფთვიმე და გიორგი მთაწმინდელთაითა; წმიდათა დიდებულთა და ღუაწლისა-მძლეთა მოწამეთა ჩუენთა: რაჟდენისა, ევსტათი მცხეთელისა, ჰაბო ტფილელისა, გობრონისა, თევდორე მღდლისა, ქრისტეფორე გურულისა, ნიკოლოზ დვალისა, კოზმანისა, არგვეთისა მთავართა დავით და კონსტანტინესა და კონსტანტინე მთავრისაითა; წმიდისა მთავარ-მოწამისა ბიძინასა და წმიდათა დიდებულთა მოწამეთა: შალვა და ელიზბარ ქსნის ერისთავთაითა; წმიდისა მოწამისა შალვა ახალციხელისა და წმიდათა ათთა-ბევრთა მოწამეთა, ტფილისს ხუარაზმელთაგან მოწყუედილთაითა; წმიდათა მოწამეთა ექვსი ათასთა გარეჯელთა ბერთა და მრავალთა წმინდათა მამათა და დედათა, აჭარაში თურქთაგან წამებულთაითა; წმიდათა ღუაწლისამძლეთა მეფეთა და დედოფალთა: მირდატ, აშოტ, არჩილ, დემეტრე, ლუარსაბ, შუშანიკ და ქეთევანისაითა; წმიდათა კეთილ-მორწმუნეთა და დიდთა მეფეთა ჩუენთა: ვახტანგ გორგასალისა, დავით აღმაშენებელისა, დემეტრე-დამიანესა, თამარისა და სოლომონისაითა; წმიდისა ილია მართლისა, ექვთიმე ღმრთისკაცისა და ექვთიმე აღმსაარებლისაითა; წმიდათა აღმსაარებელთა მამათა ჩუენთა, იოვანესი და გიორგი-იოანე ბეთანიელთა და ღირსისა მამისა ჩუენისა არქიმანდრიტისა გაბრიელისა, აღმსაარებელისა და სალოსისაითა; წმიდათა და მართალთა მშობელთა ღმრთისაითა იოაკიმ და ანნაისითა (და წმიდისა სახელი, რომლისა არს ტაძარი); წმიდისა სვიმეონ მიმრქმელისა და ანნა წინასწარმეტყველისაითა; და ყოველთა წმიდათა შენთაითა; გევედრებით შენ მრავალმოწყალეო ღმერთო, შეისმინე ჩუენ ცოდვილთა ვედრებაი, და შეგვიწყალენ ჩუენ.

გუნდი: უფალო, შეგვიწყალენ (12-გზის).

გუნდი: ამინ.

გალობაი 7, კურთხეულარსა

ძლისპირი: ღმრთისა სიტყუასა, რომელმანცა ცეცხლსა შინა შეაცურინა სამნი ყრმანი ღმრთისმეტყუელნი, და ქალწულმან შუა, შევამკობდეთ ყოველნი და ესრეთ ვღაღადებდეთ: კურთხეულ ხარ შენ, უფალო, ღმერთო მამათა ჩუენთაო.

დიდებაი შენდა, ღმერთო ჩუენო, დიდებაი შენდა.

განკვირვებულ იყვნეს იოსებ და ქალწული იგი სიტყუათა ზედა სვიმეონისთა, წინაისწარმეტყუელებითა იტყოდა რაი იესუის ზედა, და აკურთხნა რაი იგინი, ვნებაი შენი აუწყა ღმრთისმშობელსა, ხოლო მან დაიმარხნა სიტყუანი ესე და დაიდვა გულსა თვისსა.

დიდებაი შენდა, ღმერთო ჩუენო, დიდებაი შენდა.

იხარებს ცაი და ქუეყანაი მოსლვასა შენსა, – ანგელოზნი გალობენ, და მთავარანგელოზნი გადიდებენ, ხედვენ რაი ქერობინთა ზედა მჯდომარესა ღმერთსა, რომელმან ჯერ იჩინა დაჯდომაი მკლავთა ზედა სვიმეონისთა, და ჩჩვილად ხილვაი, ცათა მეუფემან.

დიდებაი მამასა და ძესა და წმიდასა სულსა

არათუ სვიმეონ თვისითა გონებითა, არამედ უწყებითა სულისა წმიდისაითა გეტყოდა: აწ განმათავისუფლე, ქრისტე, რაითა მსწრაფლ წარვიდე ჯოჯოხეთად და ვახარო ადამსა და ევას განხორციელებაი შენი ქალწულისაგან ხსნად სოფლისა.

აწ და მარადის და უკუნითი უკუნისამდე, ამინ.

ეტყოდა მღდელი ღმრთისმშობელსა: სულსაცა შენსა განვიდეს, უბიწოო, მახვილი იგი მწუხარებისაი, რამეთუ იხილო შენ ძე შენი ჯუარსა ზედა დამოკიდებული შეურაცხებითა, რომელსა უღაღადებდეთ: კურთხეულ ხარ შენ, უფალო, ღმერთო მამათა ჩუენთაო.

გალობაი 8, აკურთხევდითსა

ძლისპირი: მონებად ღმრთისა აღდგომილნი ყრმანი შეითხინეს ცეცხლსა მიუახლებელსა, და ალისაგან არა ევნო, და გალობით იტყოდეს: აკურთხევდით ყოველნი საქმენი უფალსა და ამაღლებდით მას უკუნისამდე.

დიდებაი შენდა, ღმერთო ჩუენო, დიდებაი შენდა.

ეჰა სიმდაბლესა მოწყალებისა შენისასა, რამეთუ ღმრთივბრწყინვალე ნათელი წარმართთათვის მოხვედ, უფალო, ღრუბლისაგან სულმცირისა, მზე ეგე სიმართლისაი, აღსრულებად აჩრდილთა და წესთა სჯულისათა, და წარმოჩინებად ახლისა ამის მადლისა.

დიდებაი შენდა, ღმერთო ჩუენო, დიდებაი შენდა.

ოდეს ჰურიათა ჯუარს-გაცუეს, ქრისტე, დაეცა კრებული ურწმუნოთა მათ ჰურიათა, და აღდგა მორწმუნეთა წარმართთაი, ვითარცა პირველვე უღაღადა ქალწულსა სვიმეონმან: `შენგან შობილი ესე სიტყუაი გამოჩნდეს დაცემად და აღდგინებად მრავალთა~,

დიდებაი მამასა და ძესა და წმიდასა სულსა

ლოდი საკიდური დაიდვა სიონსა შინა: დრკუთა უშჯულოთა ჰურიათა შებრკოლებისაი, ხოლო კლდე სიმტკიცისაი – გამოხსნისაი წარმართთა, რომელნიცა საქმეთა უფლისათა აკურთხევენ და აღამაღლებენ უკუნისამდე.

აწ და მარადის და უკუნითი უკუნისამდე, ამინ.

ესე არს ღმერთი, სიტყუაი ღმრთისაი, რომელი ჩჩვილ იქმნა დაცემად და აღდგინებად ურწმუნოთა და მორწმუნეთა, ამას უღაღადებდეთ: აკურთხევდით ყოველნი საქმენი უფალსა და ამაღლებდით მას უკუნისამდე.

გალობაი 9, ადიდებდითსა

ძლისპირი: წერილთა მიერ სჯულისაითა მოგუესწავა ჩუენ, მორწმუნეთა, ვითარმედ ყოველი წული, პირველ საშოისა განმღებელი, წმიდად უფლისა იწოდოს. აჰა, დღეს ვიხილეთ ჩუენ პირმშოი ზეცით და ქუეყანით, და სარწმუნოებითა ვადიდებთ.

დიდებაი შენდა, ღმერთო ჩუენო, დიდებაი შენდა.

მართვეთა მათ წილ, გურიტისათა წარმოდგეს ორნი მოხუცებულნი – ანნა და სვიმეონ – საღმრთონი წინაისწარმეტყველნი, და ძესა მაღლისასა, ქალწულისაგან შობილსა, გმსახურეს ტაძარსა შინა – ღმრთად და კაცად აღგიარეს და სარწმუნოებითა გადიდეს.

დიდებაი შენდა, ღმერთო ჩუენო, დიდებაი შენდა.

საღმრთოსა მას ტაძარსა შჯულისაებრ მიყუანებული ქერობინთა მეუფე ძღუენსა ღმრთივშუენიერსა იოსებისა მიერ შეიწყნარებ – ეკლესიასა და წარმართთა ერსა სახედ გურიტთა, და ეგრეთვე ორთა მართვეთა ტრედისათა წილ, – ძუელსა და ახალსა სჯულსა.

დიდებაი მამასა და ძესა და წმიდასა სულსა

ვეძიებდეთ, ჰოი, მორწმუნენო, წადიერად სასუფეველსა, და ვევედრებოდეთ ქრისტესა, მეოხებითა დედისა თვისისაითა წარმართებად ფერხთა ჩუენთა მართლისა თანა სვიმეონისთა, და სიწმიდითა ცხორებულისა მის ქურივისა ანნაისთა.

აწ და მარადის და უკუნითი უკუნისამდე, ამინ.

მოხუცებულმან დედაკაცმან უწინასწარმეტყველა ერსა, ტაძარსა მას შინა ღმრთაებისა და კაცებისა გამოჩინებისათვის, და ჩჩვილი რაი გულისხმა-ყო, მშობელსა მისსა ღირსი ნეტარებაი ძღუნად მოგაგება, დედოფალო.

ღირს არს ჭეშმარიტად, რაითა გადიდებდეთ, შენ, ღმრთისმშობელო, რომელი მარადის სანატრელ იქმენ, ყოვლადუბიწოდ და დედად ღმრთისა ჩუენისა, უპატიოსნესსა ქერობინთასა და აღმატებით უზესთაესსა სერაბინთასა, განუხრწნელად მშობელსა სიტყვისა ღმრთისაისა, მხოლოსა ღმრთისმშობელსა გალობით გადიდებთ.

მღდელი აკმევს; მკითხველი ან ერისკაცი კითხულობს:

მოხუცებული დღითა და განახლებული სულითა სვიმეონ მღვდელი განტევებასა ითხოვდა და გევედრებოდა რაი, ვითარცა ყოვლისა შემძლებელსა მეუფესა, მშვიდობით განუტევე, და ბრძანებითა შენითა განისვენებს რაი საღმრთოთა მათ სავანეთა, აწ ჩუენთვისცა გევედრება დაუცხრომელად, რაითა ღირს გვყო ცოდვათა მოტევებისა და გვიხსნა ყოველთა წინააღმდგომთა მტერთა და ვნებათაგან.

მოხვედ რაი შემკობად ქუეყანისა, საღმრთოისა დიდებისაგან დაკლებულისა, ქრისტე დამბადებელო, განხსნასა გევედრებოდა სვიმეონ მღდელი მსახურებისაგან ძუელისა მის შჯულისა, და ღირს-ყოფასა მადლისა შენისასა, და აწ ხსენებაი მისი ბრწყინავს უნათლეს მზისა, და განანათლებს ყოველსა სოფელსა და ბნელისაგან იხსნის ყოველთა მორწმუნეთა.

რომელი იმსახურები ძალთაგან ზეცისათა, ჩუენთვის მოხვედ ქუეყანად, და მიგიქუამდა რაი სვიმეონ მხსნელსა ჩუენსა ჩჩვილებრ წიაღთა თვისთა, ანნა სიწმიდითა ცხორებული გეტყოდა, ქრისტე, დიდებაი მოწყალებასა შენსა, ეგრეთვე აწ ჩუენცა გიგალობთ და გევედრებით: მოგვეც ძალი, სიბრძნე და სიმტკიცე, რაითა მივემსგავსნეთ მოხუცსა მას კეთილად ცხორებითა, და ანნა ღმრთივგონიერსა ვბაძევდეთ ლოცვითა, მარხვითა და მღვიძარებითა.

შენ, რომელი თავად იყავ ტაძარი ღმრთისადამტევნელი, ჰოი, ყოვლადწმიდაო ღმრთისმშობელო, ტაძარსა მიხვედ განსაწმედელად, ქალწული ეგე უბიწოი, რომელსა არა გიხმდა განწმედაი, აღსასრულებელად სჯულისა, რაითა გვასწაო, თუ ვითარ გვმართებს თავთა თვისთა დამარხვაი სიწმიდესა შინა, და მოგუმადლე ჩუენცა, ვითარცა სვიმეონსა, რაითა დაუსჯელად ვიტვირთოთ ძე შენი და ღმერთი ჩუენი გულთა შინა ჩუენთა, და ყოველთა დღეთა ცხორებისა ჩუენისათა დავიმარხნეთ თავნი თვისნი შიშსა მას შინა ღმრთისასა, და არცაღა დავსცხრეთ ქებად და გალობად მისა:

წმიდაო ღმერთო, წმიდაო ძლიერო, წმიდაო უკუდაო, შეგვიწყალენ ჩუენ (3-გზის).

უფალო, შეგვიწყალენ (3-გზის).

მღდელი: რამეთუ შენი არს სუფევაი…

დიდებაი მამასა და ძესა და წმიდასა სულსა

აწ და მარადის და უკუნითი უკუნისამდე, ამინ.

გუნდი: უფალო, შეგვიწყალენ (3-გზის).

გუნდი: უფალო, შეგვიწყალენ (12-გზის).

გუნდი: ამინ.

სავედრებელი ლოცვა

ჰოი, უფალო იესუ ქრისტე, რომელი-ეგე პირველ საუკუნეთა ნათელი ნათლისაგან, ღმრთისაგან მამისა იშევ ძე ღმრთისაი და, სიტყუაი რაი იყავ, ხორცნი შეიმოსენ ქალწულისაგან წმიდისა მარიამისა, და წესისაებრ სჯულისა ორმეოცისა დღისაი ქალწულისა მიერ დედისა ჩჩვილებრ ტაძრად მიიგვარე, რაითა მიგიქუას შენ ყოველმან სოფელმან, და მართლისა სვიმეონისა მიერ მკერდსა ზედა მიქმული მოგვევლინე საცხოვნებელად ყოველთა ნათესავთა ადამისთა, მართლმსაჯულებითა შენითა სამოთხითგან განძებულისა, გარნა თავად მოხუედ და სისხლითა შენითა განბანენ და აღიხუენ ცოდვაი მისი, და შემოსე რაი ქლამიდითა ცხორებისაითა, გლოვაი ჩუენი გარდასცვალე სახარულად, კუალად განგვიხუენ რაი ბჭენი სამოთხისანი, და ვაქებთ გამოუთქუმელსა გარდამოსლვასა შენსა და დიდსა კაცთმოყუარებასა, რომელმან ზეციერი სახარული მოჰმადლე ძუელსა მას დაცემულსა კაცთა ნათესავსა!

ჰოი, ვითარ საკვირველ არს და უზეშთაეს დიდებული მისლვაი შენი ტაძარსა, და წმიდისა მის მოხუცებულისა მიერ ღმრთეებრივი მიქუმაი შენი, უფალო, რამეთუ ყოვლადბრწყინვალესა დღესა მას აჩვენე კაცთა თავი თვისი, რაითა სვიმეონისა თანა გიხილონ და განგიცადონ ხელითა, და მკერდსა ზედა მიქუმითა შენითა გიცნან გულითა, ვითარცა ღმერთი მოსრული ხორცითა. აწ ჩუენცა მოვიხსენებთ ღმრთეებრივსა მიქუმასა შენსა და გევედრებით: რაითა იოსებისა და ბრძენთა მათ ქალწულთა თანა სარწმუნოებისა, სიყუარულისა და სიწმიდისა მოტყინარითა ლამპრებითა გამოვიდეთ ჩუენცა მოგებებად შენდა, ზეციერისა სიძისა ჩუენისა და მეუფისა, რაითა ვიხილოთ ღმრთეებრივი პირი შენი თუალთა მიერ სარწმუნოებისაითა, და მიგიქუათ შენ მკლავთა მიერ სულისათა და შეგიწყნაროთ გულთა შინა ჩუენთა ყოველთა დღეთა ცხორებისა ჩუენისათა, რაითა იყო შენ ღმერთი ჩუენი, ხოლო ჩუენ – ერი შენი, და საშინელსა მას დღესა მოსლვისა შენისასა, ოდეს ყოველნი წმიდანი შემოკრბენ შეგებებად შენდა ჰაერთა შინა, ჩუენცა ღირს გვყვენ მოგებებად შენდა, რაითა მარადის ვეგნეთ შენ თანა, უფლისა თანა ჩუენისა და დაუცხრომელად გიგალობდეთ: დიდებაი მოწყალებასა შენსა, დიდებაი მეუფებასა შენსა, დიდებაი განგებულებასა შენსა, მხოლოო კაცთმოყუარე, რამეთუ შენი არს სუფევაი, ძალი და დიდებაი დაუსაბამოით მამით შენით, და ყოვლად-წმიდით და ცხოველს-მყოფელით სულითურთ, აწ და მარადის, და უკუნითი უკუნისამდე, ამინ.

მღდელი: სიბრძნით!

ყოვლადწმიდაო ღმრთისმშობელო, გუაცხოვნენ ჩუენ.

მღდელი: დიდებაი შენდა, ქრისტე ღმერთო, სასოებაო ჩუენო, დიდებაი შენდა.

უფალო, შეგვიწყალენ (3-გზის).

გუაკურთხენ.

მღდელი: ჩამოილოცავს…

გუნდი: ამინ.

უფალო შეგვიწყალენ (3-გზის).

უფალო იესუ ქრისტე, ძეო ღმრთისაო, ლოცვითა ყოვლად წმიდისა დედისა შენისაითა, მართლისა სვიმეონისა და ანნა წინაისწარმეტყველისა, და ყოველთა წმიდათა შენთაითა, შეგვიწყალენ ჩუენ, ამინ.

ლოცუაი მთხვევნასა ზედა ხატისასა:

მოვედით, მორწმუნენო, დღესასწაულისა მოყუარენო, და ყოველნი ვიხარებდეთ, რამეთუ მოხუცებული შემოქმედსა ყოველთასა, ვითარცა ჩჩვილსა მიიქუამს და ანნა – დღეს წინაისწარმეტყველად გამოსჩნდების, და ქადაგებს განცხადებულად მოსლვასა უფლისასა ჩუენ კაცთა მომართ, რომელნი მოუკლებელად გიგალობთ ქრისტე ღმერთო და გევედრებით: მოგვუმადლე ჩუენ უძლურებათა შინა განმტკიცებაი, მწუხარებათა შინა ნუგეშისცემაი, და მოგვანიჭე გულისხმისყოფაი კეთილისა და ბოროტისაი.

ზეციერო დედოფალო, ყოვლად ბრწყინვალეო ქალწულო მარიამ, მეოხებითა ღმრთისმხილველისა სვიმეონისა და ანნა წინაისწარმეტყველისაითა კეთილად წარგვიმართენ დღენი ცხორებისა ჩუენისანი, სადიდებელად ძისა შენისა და ღმრთისა ჩუენისა, ამინ.

შედგენილია თინათინ მჭედლიშვილის მიერ

Tags პარაკლისი

პარაკლისები

პარაკლისი უფლისა მიმართ.

განქარვებისათვის ყოველთა განსაცდელთა და ძლევად ყოველთა მტერთა ერისა ჩუენისათა

მღდელმან: კურთხეულ არს-ი.

წმიდაო ღმერთო, წმიდაო ძლიერო, წმიდაო უკუდაო, შეგვიწყალენ ჩუენ (3-გზის).

უფალო, შეგვიწყალენ (3-გზის).

მღდელმან: რამეთუ შენი არს სუფევაი…

უფალო, შეგვიწყალენ (12-გზის).

მოვედით, თაყუანის-ვსცეთ მეუფესა ჩუენსა ღმერთსა.
მოვედით, თაყუანის-ვსცეთ და შეუვრდეთ ქრისტესა მეუფესა ჩუენსა ღმერთსა.
მოვედით, თაყუანის-ვსცეთ და შეუვრდეთ თვით ქრისტესა, მეუფესა და ღმერთსა ჩუენსა.

ალილუია, ალილუია, ალილუია, დიდებაი შენდა ღმერთო.
ალილუია, ალილუია, ალილუია, დიდებაი შენდა ღმერთო.
ალილუია, ალილუია, ალილუია, დიდებაი შენდა ღმერთო ჩუენო, დიდებაი შენდა.

მუხლი 1. აუვარებდით უფალსა, რამეთუ კეთილ, რამეთუ უკუნისამდე არს წყალობაი მისი.
მუხლი 2. ყოველი თესლები გარე მომადგა მე, და სახელითა უფლისაითა ვერეოდე მათ.
მუხლი 3. არა მოვკუდე, არამედ ვცხოვნდე, და განვსთქუნე მე საქმენი უფლისანი.
მუხლი 4. ლოდი, რომელი შეურაცხყვეს მაშენებელთა, ესე იქმნა თავ კიდეთა, უფლისა მიერ იყო ესე, და არს საკვირველ წინაშე თუალთა ჩუენთა.

ჯვრის თაყუანისცემის ტროპარი:

აცხოვნე უფალო ერი შენი და აკურთხე სამკვიდრებელი შენი, ძლევაი ჯუარითა ბარბაროსთა ზედა ღმრთივდაცულსა ერსა ჩუენსა მოანიჭე და საფარველსა ქუეშე მისსა დაიცევ, რაითა ვიტყოდეთ: უფალო, დიდებაი შენდა.

დიდებაი… ტროპარი (იგივე) აწდა…

არა სადა დავსდუმნეთ, ღმრთისმშობელო, ძლიერებათა შენთა ქებად, უღირსნი ესე მონანი შენნი, რამეთუ არა თუმცა შენ გუფარევდი ოხითა შენითა, ვინმცა სადა გვიხსნნა ჩუენ ესოდენთა ჭირთაგან, ანუ ვინმცა დაგვიცვნა ჩუენ აქამომდე ფლობილად; არასადა განგეშორნეთ ჩუენ, დედოფალო კურთხეულო, რამეთუ შენ იხსნი სულთა ჩუენთა ყოველთა განსაცდელთაგან.

მიწყალე მე, ღმერთო, დიდითა წყალობითა შენითა და მრავლითა მოწყალებითა შენითა აღხოცე უსჯულოებაი ჩემი. უფროის განმბანე მე უსჯულოებისა ჩემისაგან და ცოდვათა ჩემთაგან განმწმიდე მე, რამეთუ უსჯულოებაი ჩემი მე უწყი, და ცოდვაი ჩემი წინაშე ჩემსა არს მარადის. შენ მხოლოსა შეგცოდე და ბოროტი შენ წინაშე ვყავ, რაითა განმართლდე სიტყუათაგან შენთა და სძლო სჯასა შენსა, რამეთუ ესერა, უსჯულოებათა შინა მიუდგა და ცოდვათა შინა მშვა მე დედამან ჩემმან. რამეთუ ესერა, ჭეშმარიტებაი შეიყუარე, უჩინონი და დაფარულნი სიბრძნისა შენისანი გამომიცხადენ მე. მასხურო მე უსუპითა და განვწმიდნე მე, განმბანო მე და უფროის თოვლისა განვსპეტაკნე. მასმინო მე გალობაი და სიხარული და იხარებდენ ძუალნი დამდაბლებულნი. გარე მიაქციე პირი შენი ცოდვათა ჩემთაგან და ყოველნი უსჯულოებანი ჩემნი აღხოცენ. გული წმიდაი დაჰბადე ჩემ თანა, ღმერთო, და სული წრფელი განმიახლე გუამსა ჩემსა. ნუ განმაგდებ მე პირისა შენისაგან და სულსა წმიდასა შენსა ნუ მიმიღებ ჩემგან. მომეც მე სიხარული მაცხოვარებისა შენისაი და სულითა მთავრობისაითა დამამტკიცე მე. ვასწავლნე უსჯულოთა გზანი შენნი და უღმრთონი შენდა მოიქცენ. მიხსენ მე სისხლთაგან, ღმერთო, ღმერთო ცხორებისა ჩემისაო; იხარებდეს ენაი ჩემი სიმართლესა შენსა. უფალო, ბაგენი ჩემნი აღახუენ, და პირი ჩემი უთხრობდეს ქებულებასა შენსა. რამეთუ უკეთუმცა გენება, მსხუერპლი შე-მცა-მეწირა, არამედ საკუერთხი არა გთნდეს. მსხუერპლი ღმრთისა არს სული შემუსრვილი, გული შემუსრვილი და დამდაბლებული ღმერთმან არა შეურაცხ-ყოს. კეთილი უყავ, უფალო, ნებითა შენითა სიონსა და აღეშენნენ ზღუდენი იერუსალეიმისანი. მაშინ გთნდეს მსხუერპლი სიმართლისაი, შესაწირავი და ყოვლად-დასაწუელი, მაშინ შეიწირნენ საკურთხეველსა შენსა ზედა ზუარაკნი.

გალობაი 1, უგალობდითსა, ხმაი 8

ძლისპირი: ეტლთა მფლობელი ფარაო დაანთქა საკვირველთმოქმედმან კუერთხმან მოსესმან, რომელმან გამოსახა სახეი ჯუარისაი და განუპო ზღუაი მეწამული და ისრაელი იხსნა განმავალი, მეტყუელი გალობასა უფლისასა: რამეთუ დიდებით დიდებულ არს.

მრავალმოწყალეო უფალო, შემუსრენ მტერნი ქუეშე ფერხთა ჩუენთა!

ცოდვათა და უსჯულოებათა ჩუენთათვის სამართლად მოშუებულ არიან მტერნი ვნებად ჩუენდა, გარნა მოწყალებისაებრ შენისა ნუ მისცემ ბარბაროზთა სამკვიდრებელსა ჩუენსა, რათა არა ჰსთქუან: სადა არს ღმერთი, რომლისა მიმართ აქუთ სასოებაი.

მრავალმოწყალეო უფალო, შემუსრენ მტერნი ქუეშე ფერხთა ჩუენთა!

ვითარცა ძუელად ამალეკსა ზედა ძლევაი მიანიჭე მოსეს, სათნოსა შენსა, ყოვლად მოწყალეო ღმერთო, ეგრეთვე აწ შეგვჭურვე ბრძოლად და დათრგუნვად ჩუენ ზედა აღდგომილთა ურიცხუთა მტერთა და წინააღმდგომთა სჯულისა და სიწმიდისათა.

დიდებაი მამასა და ძესა და წმიდასა სულსა

ჯუარისა სახედ განპყრობილთა ხელთა მიერ მოსეისითა დასთრგუნე რაი ძალი ამალეკისაი, ყოვლადძლიერო, აწ მკლავისა შენისა ძლიერებითა საჯე, მავნებელნი ერისა ჩუენისანი, შვილნი ეშმაკისანი, რომელთა არა იციან ხელმწიფებაი შენი და შეაძრწუნენ იგინი.

აწ და მარადის და უკუნითი უკუნისამდე, ამენ.

გამოუთქმელითა ძალითა შენითა, მრავალმოწყალეო ქრისტე, დაგვიფარე გარე მოდგომილთა მძვინვარეთა ჭირთაგან, და მოანიჭე მტერთა ზედა ძლევაი მართლმადიდებელსა ერსა ჩუენსა, ოხითა ყოვლად წმიდისა დედისა შენისაითა, და ყოველთა წმიდათაითა.

გალობა 3, განძლიერდასა

მრავალმოწყალეო უფალო, შემუსრენ მტერნი ქუეშე ფერხთა ჩუენთა!

ვითარცა ისუ ნავეს ძისა სიტყვითა დააყენე სლვაი მზისაი და მთოვარისაი, ვიდრემდის ერი ისრაელისაი სძლევდა მტერთა, ეგრეთვე აწ ჩუენცა მოგუმადლენ ძლევაი უხილავთაცა მტერთა ზედა და ხელმწიფებათა ბნელისათა.

მრავალმოწყალეო უფალო, შემუსრენ მტერნი ქუეშე ფერხთა ჩუენთა!

ვითარცა ძუელად მიეც ძალი დავითს – წინაისწარმეტყუელსა შენსა, უფალო, წინა-აღმდგომთა მტერთა ზედა, ეგრეთცა გვიხსენ ჩუენ უღმრთოთა მბრძოლთა ჩუენთაგან და განგვარინე საფრხეთა და მახეთა მათთა.

დიდებაი მამასა და ძესა და წმიდასა სულსა

ნუ მიმცემ ჩუენ, მეუფეო, ცოდვათა და უსჯულოებათა ჩუენთათვის ხელთა შინა მტერთასა, არამედ შესცვალე სამართლად ჩუენდა მომავალი რისხუაი შენი მოწყალებად და წარგვიმართე ჭეშმარიტებისა შენისა მიმართ, რაითა განვისვენოთ ბოროტისაგან.

აწ და მარადის და უკუნითი უკუნისამდე, ამენ.

დედაო ღმრთისაო, დაიფარე საფარველსა ქუეშე შენსა წილხვედრი ქუეყანაი ესე შენი ივერიაი, და ურცხვენელითა შუამდგომლობითა ძისა შენისა და ქრისტეს ღმრთისა ჩუენისა მიმართ გვითხოვე ხსნაი ურიცხუთა მბრძოლთა და მომხდურთაგან.

მღდელი: შეგვიწყალენ ჩუენ, ღმერთო, დიდითა წყალობითა შენითა, გევედრებით, ისმინე და შეგვიწყალენ.

გუნდი: უფალო, შეგვიწყალენ (3-გზის).

მღდელი: მერმეცა გევედრებით ღმრთივდაცულისა ერისა ჩუენისა და მეუფებისა მისისათვის (ქრისტეისმოყუარისა მთავრობისა და მხედრობისა მისისათვის).

გუნდი: უფალო, შეგვიწყალენ (3-გზის).

მღდელი: მერმეცა გევედრებით უწმიდესისა და უნეტარესისა, სრულიად საქართველოს კათოლიკოს-პატრიარქისა, მცხეთა-თბილისის მთავარეპისკოპოსისა და ბიჭვინთისა და ცხუმ-აფხაზეთის მიტროპოლიტისა, დიდისა მეუფისა, მამისა ჩუენისა ილიასათვის, და ყოვლადუსამღდელოესისა (აქა მოიხსენეთ ადგილობრივი მღდელთმთავარი), და ყოველთა ქრისტეის მიერ ძმათა ჩუენთათვის.

მღდელი: მერმეცა გევედრებით ყოველთა მათ ქრისტეს მოყუარეთა მხედრობათათვის.

გუნდი: უფალო, შეგვიწყალენ (3-გზის).

მღდელი: მართლმადიდებელთა შესავედრებელო უფალო, მოავლინე ისარნი შენნი და შეაძრწუნენ მტერნი ჩუენნი, გამოაბრწყინვენ ელვანი და განიოტენ იგინი, მოჰყავ ხელი შენი მაღლით, და დაამონენ იგინი, და ხელთა შინა მორწმუნესა შენსა მხედრობასა და ერსა მოეც, გევედრებით, ისმინე და შეგვიწყალენ.

გუნდი: უფალო, შეგვიწყალენ (3-გზის).

მღდელი: რომელი უკუნისამდე ჰგიე, მოწყალეო უფალო, შერისხენ წარმართთა, სამკვიდრებელთა შორის შენსა შემომავალთა, და შემამწიკულებელთა წმიდისა ეკლესიისა შენისათა, სდევნე მათ ნიავქარითა და რისხვითა შენითა შეაძრწუნე იგინი, აღავსე პირი მათი უპატიოებითა, რაითა სირცხვილეულ და კდემულ იქმნენ უკუნითი უკუნისამდე, და რცხვენოდეთდა ძლიერებითა მსჯავრთა შენთაითა ამპარტავნებაი მათი შეიმუსროს და წმიდაი სახელი შენი იდიდებოდეს ჩუენ შორის, გულსმოდგინედ გევედრებით, ისმინე და შეგვიწყალენ.

გუნდი: უფალო, შეგვიწყალენ (3-გზის).

მღდელი: რაითა უძლეველად და მძლედ ეგოს მარადის ქრისტეს მოძულეთა მტერთა ზედა, მართლმორწმუნე ერი და მხედრობაი ჩუენი, და მშვიდობაი და დიდებაი დაემკვიდროს ქუეყანასა შინა ჩუენსა, და ყოველთა ერთა შორის მართლმადიდებელთა. გულსმოდგინედ გევედრებით, უფალო, ისმინე და შეგვიწყალენ.

გუნდი: უფალო, შეგვიწყალენ (3-გზის).

მღდელი: რაითა შეისმინოს ეკლესიათაგან წმიდათა თვისთა ოხრუაი და სულთქუმაი ერთმორწმუნეთა ჩუენთა, წინა-აღმდგომთა მტერთა მიერ დამონებულთა მონათა თვისთა, ჭირთა და ურვათა შინა თვისთა შენდამი მღაღადებელთა, აღმოიყვანე ხრწნილებისაგან ცხორებაი მათი. გულსმოდგინედ გევედრებით, უფალო, ისმინე და შეგვიწყალენ.

გუნდი: უფალო, შეგვიწყალენ (3-გზის).

მღდელი: რამეთუ მოწყალე და კაცთმოყუარე ღმერთი ხარ, და შენდა დიდებასა აღვავლენთ, მამისა, და ძისა, და წმიდისა სულისა, აწ და მარადის, და უკუნითი უკუნისამდე.

გუნდი: ამენ.

წარდგომაი

აწ ჩუენცა, ერნი შენნი, ქრისტე, მაცხოვარო და მხსნელო ჩუენო, გხადით მხსნელად ზედა-მოსლვათაგან მტერთასა, და გიღაღადებთ: ჩუენ-წილ ჰბრძოდე ყოველთა მბრძოლთა და წინააღმდგომთა ჩუენთა, ვითარცა მხედართ-მძღუანი ყოველთა მართლმორწმუნეთა ერთა, და დაამორჩილენ იგინი ქუეშე ფერხთა ჩუენთა.

გალობა 4, უფალო მესმასა

მრავალმოწყალეო უფალო, შემუსრენ მტერნი ქუეშე ფერხთა ჩუენთა!

მეუფეო ღმერთო, რომელი მოწყალებითა ჰრიდებ ერსა შენსა, და კუალადვე განსაცდელთა და მწუხარებათა მიერ მოაქცევ შენდამი, აწ ჩუენცა შეგვიწყალენ, და განაქარვე ზრახვანი ურიცხუთა წარმართთა და ქრისტეს მტერთა, გარე-მოდგომილთა ქუეყანასა ჩუენსა, და ეკლესიაი დაიცევ შეუძრველად.

მრავალმოწყალეო უფალო, შემუსრენ მტერნი ქუეშე ფერხთა ჩუენთა!

მეუფეო უფალო, რომელმან ხელითა შენითა ყოვლად ძლიერითა დაანთქენ ფარაო სიღრმესა შინა ზღვისასა, აწცა დაამხუე ყოველი სილაღეი მძლავრთა მათ ბოროტთა და შინაგანმცემთა ერისათა, რომელნი კადნიერად განსყიდიან მიწა-წყალსა ჩუენსა, მამა-პაპათა სისხლითა განპოხებულსა.

დიდებაი მამასა და ძესა და წმიდასა სულსა

ლოცვასა ზედა ჩუენსა მოიხილე, მართლმსაჯულო უფალო, და ნუ დაგვიტევებ სრულიად, არამედ დახსნენ სენი იგი სოდომელთაი ერსა შორის ჩუენსა და განგუარინე სალმობასა მას გომორელთასა, რაითა არა დავიწუნეთ ცეცხლითა, არამედ ვივლტოდით მთასა მას სათნოებისასა.

აწ და მარადის და უკუნითი უკუნისამდე, ამენ.

დიდი კადნიერებაი გაქუს რაი შენგან შობილისა მიმართ, ვითარ სხუასა არცა ვის, დედოფალო, მეოხ გვეყავ წინაშე მისა, რაითა გარემოცულნი მრავალთა მტერთა და განსაცდელთაგან გვიხსნნეს ყოვლისაგან ვნებისა და საფრხეთაგან ბოროტისა.

გალობა 5, ღამითგანსა

ძლისპირი: ნუ სადა განმიშორენ პირისაგან შენისა, ნათელო წარუვალო, და დამფარა მე ბნელმან წყუდიადისამან განუნათლებელმან, არამედ მომხედენ და ნათელსა მცნებათა შენთასა წარჰმართე სლვაი ჩემი, გევედრები.

მრავალმოწყალეო უფალო, შემუსრენ მტერნი ქუეშე ფერხთა ჩუენთა!

რომელმან ამცნე მოციქულსა პავლეს: „ნუ გეშინინ, არამედ იტყოდე და ნუ სდუმი, რამეთუ მე ვარ შენ თანა, და ვერვინ შეუძლოს ბოროტის ყოფად შენდა“, აწ ჩუენცა მოგვეც ძალი და სიმტკიცეი წინააღდგომად და სიტყვის-გებად ყოველთა მტერთა შენთა.

მრავალმოწყალეო უფალო, შემუსრენ მტერნი ქუეშე ფერხთა ჩუენთა!

ნუ განმაშორებ წყალობასა შენსა ჩუენგან, მრავალ-მოწყალებისა შენისათვის, მამაო ჩუენო, რომელი ხარ ცათა შინა, არამედ განაბრძვნე ერი ჩუენი, რაითა განვერნეთ ყოველთა ცნობის მიმხდელთა და წარწყმედელთა მათ ვნებათა და უკეთურებათა.

დიდებაი მამასა და ძესა და წმიდასა სულსა

რომელმან განაძლიერე ძუელად ამპარტავანსა ზედა გოლიათსა, მკლავი მშვიდისა დავითისა, აწცა, მეუფეო, აღგვიდგინე მამული ჩუენი პირველსავე დიდებასა, რაითა არა დასათრგუნველ ვიქმნეთ მარბიელთა უცხოთა ტომთა და ნათესავთაგან.

აწ და მარადის და უკუნითი უკუნისამდე, ამენ.

შენ მხოლოო, უხრწნელი საფარველი გვივი უძლეველი და შენ ზედა მსასოებელნი გიღაღადებთ: დაამშვიდე ცხოვრებაი და განანათლე სულნი ჩუენნი და წარგვიმართე გზათა საღმრთოთა, რაითა მარადის გაკურთხევდეთ შენ, დედოფალო.

გალობა 6, ღაღადყავსა

ძლისპირი: მომიტევენ სახიერ, აღურაცხელნი ცოდვანი ჩემნი, რომელთათვის გიხმობ შენ: მიხსენ მე ბოროტთაგან, შენდა მომართ ვღაღადებ: ისმინე ჩემი, ღმერთო, მაცხოვარო ჩემო.

მრავალმოწყალეო უფალო, შემუსრენ მტერნი ქუეშე ფერხთა ჩუენთა!

ვითარცა იხსენ, უფალო, ჭირთა შინა მყოფნი ერნი ებრაელთანი და სიმტკიცეი მიჰმადლე სამფსონსა, ეგრეთცა იხსენ ერი ჩუენი წინააღმდგომთაგან და სძლე ურიცხუთა მათ მბრძოლთა ჩუენთა.

მრავალმოწყალეო უფალო, შემუსრენ მტერნი ქუეშე ფერხთა ჩუენთა!

ვითარ ძუელ-ოდესმე სენაქერიმ მხედრებითურთ მოჰსრენ, მეუფეო, და განაბნინენ, ეგრეთვე აწ ჩუენ ზედა მომავალნი ბარბაროსნი უკუნ-აქციენ, და ზრახვანი მათნი შემუსრენ და განაქიქენ.

დიდებაი მამასა და ძესა და წმიდასა სულსა

საკვირველ ხარი, შენ უფალო, შენითა ყოვლად ძლიერითა მარჯუენითა იხსნი რაი მოსავთა შენთა, აწ გამოუთქუმელითა მოწყალებითა შენითა უღლისაგან მტერთაისა დაიფარე ერი ესე ქართველთაი.

აწ და მარადის და უკუნითი უკუნისამდე, ამენ.

მოწყალებასა შენსა მოვევლტით, ყოვლადწმიდაო ღმრთისმშობელო, ვედრებასა ჩუენსა ნუ უგულებელს-ყოფ, არამედ ღელვათა და ჭირთაგან გვიხსენ ჩუენ, მხოლოო კურთხეულო.

მღდელი: მერმე და მერმე მშვიდობით უფლისა მიმართ ვილოცოთ.

გუნდი: უფალო, შეგვიწყალენ.

მღდელი: შეგუეწიენ, გუაცხოვნენ, შეგვიწყალენ და დაგვიცვენ ჩუენ, ღმერთო, შენითა მადლითა.

გუნდი: უფალო, შეგვიწყალენ.

მღდელი: ყოვლადწმიდისა, უხრწნელისა, უფროსად კურთხეულისა, დიდებულისა დედოფლისა ჩუენისა ღმრთისმშობელისა, და მარადის ქალწულისა მარიამისა, და ყოველთა წმიდათა მომხსენებელთა, თავნი თვისნი და ურთიერთარს, და ყოველი ცხორებაი ჩუენი ქრისტესა ღმერთსა ჩუენსა შევვედროთ.

გუნდი: შენ, უფალო.

მღდელი: რამეთუ შენ ხარ მეუფეი მშვიდობისაი, და მაცხოვარი სულთა ჩუენთაი, და შენდა დიდებასა აღუავლენთ მამისა, და ძისა, და წმიდისა სულისა, აწ და მარადის, და უკუნითი უკუნისამდე.

გუნდი: ამენ.

კონდაკი, ხმაი 4

რომელი ამაღლდი ნებსით ჯუარსა ზედა, მოსახელესა შენსა ახალსა მოქალაქობასა, წყალობანი შენნი მოგუანიჭენ, ქრისტე ღმერთო, ახარე ძალითა შენითა ღმრთივდაცულსა ერსა ჩუენსა და ძლევაი მოჰმადლე მას მბრძოლთა მიმართ, რომელსა თანა შემწედ აქუს საჭურველი შენი მშვიდობისაი, უძლეველი საძლეველი, ჯუარი შენი, ყოვლადძლიერი.

მღდელმან: მოხედენ. სიბრძნით.

წარდგომაი სახარებისაი, ხმაი 7: უფალმან ძალი ერსა თვისსა მოსცეს, უფალმან აკურთხოს ერი თვისი მშვიდობით.

მუხლი: შესწირევდით უფლისა შვილნი ღმრთისანი, შესწირევდით უფლისა შვილთა ვერძთასა.

მღდელმან: უფლისა მიმართ ვილოცოთ.

გუნდი: უფალო, შეგვიწყალენ.

მღდელმან: რამეთუ წმიდა ხარ შენ, ღმერთო ჩუენო, და რომელი წმიდათა შორის განისუენებ, და შენდა დიდებასა აღვავლენთ, მამისა, და ძისა და წმიდისა სულისა, აწ და მარადის, და უკუნითი უკუნისამდე.

გუნდი: ამენ.

მღდელმან: ყოველი სული აქებდით უფალსა.

მუხლი: აქებდით ღმერთსა წმიდათა შორის მისთა, აქებდით მას სამყაროთა ძალისა მისისათა.

მღდელმან: ღირსყოფად ჩუენდა სმენად წმიდისა სახარებისა უფალსა ღმერთსა ჩუენსა ვევედრნეთ.

გუნდი: უფალო, შეგვიწყალენ (3-გზის).

მღდელმან: სიბრძნით აღემართენით და ისმინეთ წმიდაი სახარებაი, მშვიდობაი ყოველთა.

გუნდი: და სულისაცა შენისა თანა.

მღდელმან: მათესაგან წმიდისა სახარებისა საკითხავი.

გუნდი: დიდებაი შენდა, უფალო, დიდებაი შენდა.

სახარებაი მათესი

ჰრქუა უფალმან ითხოვდით, და მოგეცეს თქუენ; ეძიებდით და ჰპოვოთ; ირეკდით, და განგეღოს თქუენ. რამეთუ ყოველი რომელი ითხოვდეს, მოიღოს; და რომელი ეძიებდეს, პოვოს; და რომელი ირეკდეს, განეღოს. ანუ ვინ არს თქუენგანი კაცი, რომელსა სთხოვდეს ძე თვისი პურსა, ნუ ქვაი მისცესა მას? გინა თუ თევზსა სთხოვდეს, ნუ გუელი მისცეს მას? უკუეთუ თქუენ, უკეთურთა, იცით მისაცემელი კეთილი მიცემად შვილთა თქუენთა, რაოდენ უფროისღა მამამან თქუენმან ზეცათამან მოსცეს კეთილი, რომელნი სთხოვდენ მას.

დიდებაი მამასა და ძესა და წმიდასა სულსა

მამაო, სიტყუაო და სულო, სამებაო წმიდაო, აღხოცენ ცოდვათა ჩუენთა სიმრავლენი.

აწ და მარადის და უკუნითი უკუნისამდე, ამენ.

მეოხებითა ღმრთისმშობელისაითა, მოწყალეო, აღხოცენ ცოდვათა ჩუენთა სიმრავლენი.

გერი: რომელი შემწე ეყავ, უფალო, მშვიდსა დავითს ძლევად უცხო თესლისა, აწცა კეთილმორწმუნესა ერსა ჩუენსა შეეწიე და ყოველივე საცთური, მტერისა მიერ აღძრული განსდევნე და გარემოზღუდენ ყოვლისაგან ბოროტისა, მოჰმადლე სოფელსა მშვიდობაი, სნეულთა განკურნებაი, შეცთომილთა მოქცევაი და ცოდვათა მოტევებაი, და სულთა ჩუენთა მადლი და წყალობაი.

მღდელი: აცხოვნე, ღმერთო, ერი შენი, და აკურთხე სამკვიდრებელი შენი, მოხედენ სოფელსა შენსა წყალობითა და მოწყალებითა, აღამაღლე რქაი ქრისტეანეთა მართლმადიდებელთაი, და გარდამოავლინენ ჩუენ ზედა მდიდარნი წყალობანი შენნი, მეოხებითა ყოვლადწმიდისა დედოფლისა ჩუენისა ღმრთისმშობელისა, და მარადის ქალწულისა მარიამისაითა; ძლიერებითა პატიოსნისა და ცხოველსმყოფელისა ჯუარისაითა; მეოხებითა პატიოსანთა უხორცოთა ზეცისა ძალთაითა; პატიოსნისა, დიდებულისა, წინაისწარმეტყუელისა, წინამორბედისა და ნათლისმცემელისა იოვანეისითა, წმიდისა დიდისა წინაისწარმეტყუელისა ელია თეზბიტელისა და მართლისა ენუქისითა; წმიდათა დიდებულთა, და ყოვლად-ქებულთა მოციქულთა, პეტრეისა და პავლეისითა; ანდრია პირველწოდებულისა, სვიმონ კანანელისა, ბართლომესი, თომასი, თადეოზისა და მატათაისითა; ღირსისა დედისა ჩუენისა, მოციქულთა სწორისა ქალწულისა ნინო ქართველთ განმანათლებელისა, და წმიდათა მოციქულთა სწორთა: მეფისა მირიანისა და დედოფლისა ნანაისითა; წმიდათა შორის მამათა ჩუენთა, და მსოფლიოთა დიდთა მოძღუართა და მღდელთმთავართა: ბასილი დიდისა, გრიგოლი ღმრთისმეტყუელისა, და იოვანე ოქროპირისაითა; წმიდათა შორის მამისა ჩუენისა ნიკოლოზ მირონ-ლუკიის მთავარეპისკოპოსისა და საკვირველთმოქმედისაითა; წმიდისა დიდებულისა და ღუაწლისა-მძლისა მოწამისა, ძლევა-შემოსილისა გიორგისა და წმიდათა დიდთა ქალწულ-მოწამეთა ბარბარეისა და მარინეისითა; წმიდათა მამამთავართა ჩუენთა: პეტრე, სამუელ, სარმიან, მამაი, არსენ, მელქისედეკ, იოანე-ოქროპირ, ნიკოლოზ, ევდიმოზ, იოსებ, კირიონ, ამბროსისაითა; ღირსისა მამისა ჩუენისა იოვანე ზედაზნელისა და ათორმეტთა მისთა მოწაფეთა, მეორედ განმანათლებელთა საქართველოს ეკლესიისა და მარადის მფარველთა მისთა და წმიდისა მღდელმოწამისა ნეოფიტე ურბნელისაითა; ღმრთივ-განბრძნობილთა ნეტართა მამათა ჩუენთა: ილარიონ ქართველისა, სერაპიონ ზარზმელისა, გრიგოლ ხანძთელისა და საბა იშხნელისაითა; ღირსთა მამათა ჩუენთა ათონელთა: იოვანე და გაბრიელ ქართველთა, იოვანე თორნიკ-ყოფილისა და ეფთვიმე და გიორგი მთაწმინდელთაითა; წმიდათა დიდებულთა და ღუაწლისა-მძლეთა მოწამეთა ჩუენთა: რაჟდენისა, ევსტათი მცხეთელისა, ჰაბო ტფილელისა, გობრონისა, თევდორე მღდლისა, ქრისტეფორე გურულისა, ნიკოლოზ დვალისა, კოზმანისა, არგვეთისა მთავართა დავით და კონსტანტინეისა და კონსტანტინე მთავრისაითა; წმიდისა მთავარ-მოწამისა ბიძინასა და წმიდათა მოწამეთა: შალვა და ელიზბარ ქსნის ერისთავთაითა; წმიდისა მოწამისა შალვა ახალციხელისა და წმიდათა ათთა-ბევრთა მოწამეთა, ტფილისს ხუარაზმელთაგან მოწყუედილთაითა; წმიდათა მოწამეთა ექვსი ათასთა გარეჯელთა ბერთა დამრავალთა წმინდათა მამათა და დედათა, აჭარაში თურქთაგან წამებულთაითა; წმიდათა ღუაწლისამძლეთა მეფეთა და დედოფალთა: მირდატ, აშოტ, არჩილ, დემეტრე, ლუარსაბ, შუშანიკ და ქეთევანისაითა; წმიდათა კეთილ-მორწმუნეთა და დიდთა მეფეთა ჩუენთა: ვახტანგ გორგასალისა, დავით აღმაშენებელისა, დემეტრე-დამიანეისა, თამარისა და სოლომონისაითა; წმიდისა ილია მართლისა, ექვთიმე ღმრთისკაცისა და ექვთიმე აღმსარებლისაითა; წმიდათა აღმსაარებელთა მამათა ჩუენთა, იოვანეისი და გიორგი-იოანე ბეთანიელთა და ღირსისა მამისა ჩუენისა არქიმანდრიტისა გაბრიელსალოსისაითა; წმიდათა და მართალთა მშობელთა ღმრთისაითა იოაკიმ და ანნაისითა (და წმიდისა სახელი, რომლისა არს ტაძარი); და ყოველთა წმიდათა შენთაითა გევედრებით შენ, მრავალმოწყალეო ღმერთო, შეისმინე ჩუენ ცოდვილთა ვედრებაი, და შეგვიწყალენ ჩუენ.

გუნდი: უფალო, შეგვიწყალენ (12-გზის).

მღდელი: წყალობითა და მოწყალებითა და კაცთმოყუარებითა მხოლოდშობილისა ძისა შენისაითა, რომლისა თანა კურთხეულ ხარ, თანა ყოვლადწმიდით, სახიერით, და ცხოველსმყოფელით სულით შენითურთ, აწ და მარადის და უკუნითი უკუნისამდე.

გუნდი: ამენ.

გალობა 7, კურთხეულარსა

ძლისპირი: საღმრთოისა შურისათვის ცეცხლმან შეიკდიმა პირველად ბაბილონს, რომელსა სამნი ყრმანი, ვითარცა სამოთხესა შინა ვიდოდეს და შეცვრეულნი ესრეთ ღაღადებდეს და იტყოდეს: კურთხეულ ხარ შენ, უფალო, ღმერთო მამათა ჩუენთაო.

მრავალმოწყალეო უფალო, შემუსრენ მტერნი ქუეშე ფერხთა ჩუენთა!

აწ დააცხურე რისხუაი შენი და მოწყალებითა მოჰხედენ ჭირსა ჩუენსა, რომელნი მოქენე ვართ შეწევნისა შენისა, და ნუ მიმცემ ჩუენ ცოდუათა და უსჯულოებათა ჩუენთათვის მტერთა ჩუენთა ამპარტავანთა, ღმერთო მამათა ჩუენთაო.

მრავალმოწყალეო უფალო, შემუსრენ მტერნი ქუეშე ფერხთა ჩუენთა!

შევსცოდეთ, უფალო, წინაშე შენსა, არამედ უწყით, ვითარმედ არა არს ცოდვაი მძლეი მოწყალებისა შენისაი, და ლმობიერად ვღაღადებთ შენდამი: შეგვიწყალენ ჩუენ, და განგვარინე ყოველსა სიცბილსა ეშმაკისასა, ღმერთო მამათა ჩუენთაო.

დიდებაი მამასა და ძესა და წმიდასა სულსა

უწყით რაი, უფალო, რამეთუ გვასწავებ ჩუენ, ვითარცა მამაი შვილთა, და მწუხარებისა მიერ მიგვაქცევ შენდამი, სინანულითა გიხმობთ შენ: მომიტევენ ჩუენ თანანადებნი ჩუენნი, და ჰსძლე მბრძოლთა მათ ჩუენთა, ღმერთო მამათა ჩუენთაო.

აწ და მარადის და უკუნითი უკუნისამდე, ამენ.

მოგვიახლენ, დედოფალო, ანგელოსნი და მთავარანგელოსთა გუნდნი, და წინაისწარმეტყველნი, მოციქულნი და წმიდანი მოწამენი, და ერთხმობითა ევედრენით ძესა შენსა და ღმერთსა, რაითა დაგვიფარნეს ჩუენ ყოველთა ურვათა, სენთა და სალმობათაგან.

გალობა 8, აკურთხევდითსა

ძლისპირი: შვიდწილ აღაგზნა სახუმილი მძლავრმან ქალდეველმან ყრმათათვის გულისწყრომით, რისხვითა ძალითა მაღლისაითა, იხილა უვნებელად დაცულნი ცეცხლისაგან განუხრწნელად, დამბადებელისა და მხსნელისა მიმართ ღაღადყვეს: აკურთხევდით ყრმანი და მღდელნი უგალობდით, ერნი უფროისად აღამაღლებდით მას უკუნისამდე.

მრავალმოწყალეო უფალო, შემუსრენ მტერნი ქუეშე ფერხთა ჩუენთა!

ვინ-მე აღრიცხოს, ქრისტე, გამოუთქმელი მოწყალებაი შენი, რამეთუ წარხოცავ რაი ცოდვათა მონანულთასა, უძლურთა ჰკურნებ, ყოველთა მხდომთა უკუნ-აქცევ და დაამშვიდებ აღშფოთებულთა ვნებათა, ამისთვის ყოვლისა სასოებისა შენზედა დამდებელნი გევედრებით, კაცთმოყუარე უფალო, ერი ჩუენი დაიცევ განუხრწნელად.

მრავალმოწყალეო უფალო, შემუსრენ მტერნი ქუეშე ფერხთა ჩუენთა!

ვითარცა ანგელოსისა შეწევნითა დაამხუნა გედეონ მადიამელნი, ეგრეთვე აწ მოგვივლინე ანგელოსი, ღმერთო, და განწყობანი ბარბაროსთანი შეჰფქუენ და შეჰმუსრენ მტერნი, რომელნი ბრძვანან ერსა ჩუენსა დაუცხრომელად, უფალო, და ყოველნი ქალაქნი და სოფელნი ივერიისანი დაიცევ უვნებელად.

დიდებაი მამასა და ძესა და წმიდასა სულსა

წინაისწარმეტყველნო, მოციქულთა თანა, მოწამენო, მღდელ-მთავართა თანა და ღირსნო მამანო ყოველთა წმიდათა თანა, ევედრეთ ღმერთსა ჩუენთვის, რაითა გვიხსნეს ჩუენ ყოველთა უცხო თესლთაგან, ქუეყანასა ჩუენსა შემოხიზნულთა, და მზაკუვარებათაგან შინა-განმცემელთა და ვეცხლზე მამულის გამყიდველთასა, და მოგვანიჭოს ჩუენ კეთილდღეობა და მშვიდობაი.

აწ და მარადის და უკუნითი უკუნისამდე, ამენ.

ღმრთისმშობელო, ყოვლად საგალობელო, შენ ყოველნი ძალგიძს, პირველ საუკუნისა ძისა შენისა თანა ევედრე უკუე მას, ვითარცა მოწყალეი დედაი, ხსნად ჩუენდა ყოველთა ბოროტთაგან, რაითა დაუცხრომელად გადიდებდეთ შენ.

გალობა 9, ადიდებდითსა

ძლისპირი: განკვირდეს ზესკნელს ცანი, და კიდენი ქუეყანისანი განკვირვებულ იქმნნეს, რაჟამს ღმერთი შენ მიერ კაცთა გამოუბრწყინდა და მუცელი შენი უმაღლეს ცათა საყდართა გამოაჩინა. ამისთვის, ღმრთისმშობელო, ანგელოზნი და კაცნი, ვითარცა ღირს ხარ, გადიდებენ შენ.

მრავალმოწყალეო უფალო, შემუსრენ მტერნი ქუეშე ფერხთა ჩუენთა!

ვითარცა ლომნი და მხეცნი მტაცებელნი უმზირიან ერსა შენსა ძლიერნი ამა სოფლისანი, და წყლულებანი მათ მიერნი განმრავლებულ-არიან ჩუენ ზედა, გარნა შენ, უფალო, რომელი დიდ-ხარ და ძლიერ, სირცხვილეულ-ყვენ ყოველნი წინააღმდგომნი შენნი, და განაქარვე ბოროტნი განზრახვანი მათნი მორწმუნეთა შენთა ზედა.

მრავალმოწყალეო უფალო, შემუსრენ მტერნი ქუეშე ფერხთა ჩუენთა!

ვაი, ერსა ზედა ჩუენსა მოწევნულსა ურვასა, რამეთუ დავმდაბლდით, და შევჰმცირდით და განვიბნინენით ყოველსა ქუეყანასა, რამეთუ მძლავრნი იგი მთავარნი და წარმართთა გუნდნი, ბოროტად შეთქუმულ-არიან სამწყსოსა შენსა ზედა, გარნა ჩუენ მოქენე ვართ შეწევნისა შენისანი, უფალო, რაითა რისხვითა განჰკუეთდე და უკუნ-აქცევდე უკეთურსა კრებულსა მათსა.

დიდებაი მამასა და ძესა და წმიდასა სულსა

სიმტკიცეი, და ძალი ხარი შენ ბრძოლასა შინა, ქრისტე, და ვითარცა ბელიარ დასითურთ თვისით მოაუძლურე, ეგრეთცა ერი ჩუენი, ძილისა დახსნილებასა შინა შთავრდომილი, განაფრთხვე, ვითარცა მოწყალე ხარ, და წარმწყმედელთა მათ საქმეთა ეშმაკისათა, დაფარულთა და საჩინოთა სრულიად განაშორე.

აწ და მარადის და უკუნითი უკუნისამდე, ამენ.

აჰა, მრავალნი უცხო-თესლნი და ბარბაროსთა და წარმართთა გუნდნი მოივლტიან დამკვიდრებად წილხვედრსა შენსა ივერიას, ქრისტეს დედაო, გარნა ნუ მიმცემ ჩუენ ხელთა მათსა, და სამწყსო შენი დაიფარე უბრძოლუელად.

ღირს არს ჭეშმარიტად, რაითა გადიდებდეთ, შენ, ღმრთისმშობელო, რომელი მარადის სანატრელ იქმნენ, ყოვლადუბიწოდ და დედად ღმრთისა ჩუენისა, უპატიოსნესსა ქერობინთასა და აღმატებით უზესთაესსა სერაბინთასა, განუხრწნელად მშობელსა სიტყვისა ღმრთისასა, მხოლოსა ღმრთისმშობელსა გალობით გადიდებთ.

მღდელი აკმევს; მკითხველი ან ერისკაცი კითხულობს:

აჰა, აწ მტერნი შენნი განძლიერდენ, ქრისტე, და ერსა შენსა ზედა იზრახვენ ბოროტსა, რომელიცა ცოდვათა ჩუენთაგან დაკნინებულ არს, და საზღვარნი ჩუენნი ოხერ, გარნა ჩუენ ვერცაღა ძალ-გვიძს წინა-აღდგომად და გევედრებით: ნუ განმაშორებ წყალობასა შენსა ჩუენგან, რაითა ჰსცნან ყოველთა, რამეთუ სახელი შენი უფალ-არს, და შენ მხოლო მაღალ-ხარ ყოველსა ქუეყანასა ზედა.

თუალითა შენითა ყოვლისა მხედველითა განიცდი რაი შეჭირვებასა ჩუენსა საშინელსა, აწ შეგვიწყალე, მეუფეო, და გვიხსენ განბოროტებულთა და ანგართა მმართველთაგან, განმხრწნელთა ერისა ჩუენისათა, და ნაცულად მათსა მოგუმადლენ კეთილნი მწყემსნი და ბრძენნი განმგებელნი, რაითა არცა ერთი ცხოვარი სამწყსოისა თვისისანი წარწყმიდონ, არამედ გვიღუწიდენ და გუფარვიდენ და წაგვიმართებდენ შენდა მიმართ.

ჰოი, მრავალმოწყალეო უფალო, რომელი ჰყოფ საკვირველებასა, აწ ნუ განგვაშორებ ძლიერებისა შენისა ძალსა და შეწევნასა, და სირცხვილეულ-ყვენ ყოველნი მხდომნი ჩუენნი და უკუნ აქციე ქუეყანათა თვისთა, ხოლო ერი ჩუენი განაძლიერენ და აღამაღლე რქაი ქრისტეანეთაი, რაითა ძენი სასუფეველისანი არცაღა ვიქმნნეთ მონად აგარის შვილთა ისმაიტელთასა.

საკვირველ არიან მოწყალებანი შენნი, ქრისტეს დედაო, რომელი მიჰსცემ ძლიერსა ძლევასა, და უძლურსა სიმრთელესა, აწცა წმიდა ჰყავ გულისსიტყუაი და სული ჩუენი, გევედრებით, და განსდევნე არმური უგუნურებისა ჩუენისაი და წყუდიადი ცოდვათა და ვნებათაი, რაითა ვიხსნეთ ეშმაკის მახეთაგან და სავსენი მადლიერებითა ღირს ვიქმნეთ ქებად და გალობად ყოვლადწმიდისა სამებისა:

წმიდაო ღმერთო, წმიდაო ძლიერო, წმიდაო უკუდაო, შეგვიწყალენ ჩუენ (3-გზის).

უფალო, შეგვიწყალენ (3-გზის).

მღდელმან: რამეთუ შენი არს სუფევაი…

დიდებაი მამასა და ძესა და წმიდასა სულსა

აწ და მარადის, და უკუნითი უკუნისამდე, ამენ.

გუნდი: უფალო, შეგვიწყალენ (3-გზის).

მღდელი: მერმეცა გევედრებით, რაითა დაიცვას უფალმან ღმერთმან ჩუენმან ერი ესე ჩუენი სიყმილისაგან, სრვისა, ძრვისა, დანთქმისაგან, ცეცხლისა და მახვილისა, უცხო-თესლთა ზედა მოსლვისაგან, ბრძოლისა და სიკუდიდშემოსილისა წყლულებისა, რაითა მოწყალე გუექმნეს ჩუენ ღმერთი კეთილად დგომისათვის სახიერებითა და კაცთმოყუარებითა თვისითა, და გარე-წარაქციოს რისხვაი, მარად დღე ჩუენ ზედა მომავალი, და გვიხსნეს ჩუენ სამართლად ჩუენ ზედა მოწევნულისა რისხვისაგან, და შეგვიწყალნეს ჩუენ.

გუნდი: უფალო, შეგვიწყალენ (12-გზის).

მღდელი: შეისმინე ჩუენი, ღმერთო, მაცხოვარო ჩუენო, სასოო ყოველთა კიდეთა ქუეყანისათაო, და რომელნი არიან ზღუათა შინა შორს, და მლხინებელ, და მოწყალე ექმენ შეცოდებათა ჩუენთა, და შეგვიწყალენ ჩუენ, რამეთუ მოწყალე და კაცთმოყუარე ღმერთი ხარ და შენდა დიდებასა აღვავლენთ, მამისა, და ძისა, და სულისა წმიდისა, აწ და მარადის, და უკუნითი უკუნისამდე.

გუნდი: ამენ.

სავედრებელი ლოცვა

ჰოი, მეუფეო უფალო ღმერთო ჩუენო, არავინ არს ძლიერ თვინიერ შენსა, რომელი განაქარუებ განზრახუასა ძლიერთასა, და მდაბალთასა შეიწირავ ლოცვასა, აწცა გარდამოიხილე ზეცით და მოხედე ვენახსა ამას, – სამკვიდრებელსა ქართველთასა და მკვიდრსა მას ზედა ერსა ჩუენსა მართლმადიდებელთასა, რამეთუ ურიცხუნი ორგულნი და მტერნი ჰზაკუენ და განიზრახუენ ჩუენ ზედა ბოროტსა, და უკუეთუ შენ არა მოგვივლონო შეწევნაი, ვერ შემძლებელ ვართ ჩუენ წინააღდგომად მათდა, ამისთვის გვიპყარ მარჯუენეი შენი ყოვლადძლიერი და გვიხსენ დიდებისათვის სახელისა შენისა, რაითა სცნან ყოველთა, ვითარმედ შენ ხარ ღმერთი ჩუენი და ჩუენ – ერნი შენნი – ყოვლადვე დაცულნი ძლიერებითა შენითა.

ჰოი, ყოვლადწმიდაო სამებაო, ერთარსებაო, მიუწვდომელო ძლიერებაო, მამაო ყოვლისა მპყრობელო, ძეო მხოლოდშობილო და წმიდაო სულო, რომელსა ძლიერებითა გიპყრიან ყოველნი კიდენი სამყაროისანი და განაგებ სიბრძნითა, აწცა ნუ მოიხსენებ უსჯულოებათა და უსამართლობათა ჩუენთა და ნუცა უკუნ-იქცევი ჩუენგან რისხვითა შენითა, არამედ წყალობითა და მოწყალებითა შენითა მართლაღსარებითა დამტკიცებული ეკლესიაი ჩუენი და ყოველნი შვილნი მისნი დაგვიცევ შეუძრველად, და დაამხუენ, რომელნი განიზრახვენ ჩუენ ზედა ბოროტსა, საჯე მაჭირვებელთა და ბრძოდე მბრძოლთა მათ ჩუენთა, და კვალად აღადგინე ერთობაი ქუეყნისა ჩუენისაი და ღმრთივდაცულობაი საზღვართა ჩუენთა, რამეთუ შენ ხარ შემწეი და ძლევაი და ცხორებაი შენდამო მსასოებელთა და შენდა დიდებასა აღვავლენთ, მამისა და ძისა და წმიდისა სულისა, აწ და მარადის, და უკუნითი უკუნისამდე, ამენ.

მღდელმან: სიბრძნით! ყოვლადწმიდაო ღმრთისმშობელო, გუაცხოვნენ ჩუენ.

გუნდი: უპატიოსნესსა ქერუბიმთასა და აღმატებით უზესთაესსა სერაბინთასა, განუხრწნელად მშობელსა სიტყვისა ღმრთისასა, მხოლოსა ღმრთისმშობელსა გალობით გადიდებთ.

მღდელმან: დიდებაი შენდა, ქრისტე ღმერთო, სასოებაო ჩუენო, დიდებაი შენდა.

გუნდი: დიდებაი.. აწდა…

უფალო, შეგვიწყალენ (3-გზის). გვაკურთხენ.

მღდელმან: ჩამოილოცოს.

ერისკაცმან: დიდებაი… აწდა..

უფალო შეგვიწყალენ (3-გზის).

განტევებისა შემდგომი საგალობელი

ვითარცა თუალნი მონათანი ხელთა მიმართ უფალთა მათთასა, ეგრეთვე მარადის თუალნი ჩუენნი შენდამი, მრავალმოწყალეო უფალო, ღმერთო ჩუენო, რომელმან გუამცენ ჩუენ: „თქუენ თანა ვარ მე, ყოველთა დღეთა ვიდრე აღსასრულადმდე სოფლისა“, აწცა სარწმუნო-ჰყავ სიტყუა ეგე შენი, და მოეც ერსა ჩუენსა ძალი და სიმტკიცეი ძლევად ყოველთა მბრძოლთა და წინააღმდგომთა ზედა.

მეუფეო მეუფეთაო და უფალო უფლებათაო, საფარველითა დედოფლისა ჩუენისა ღმრთისმშობელისაითა, დაგვიფარენ ყოველთა ბოროტთა განსაცდელთა და სულთა წარმწყმედელისაგან ვნებისა და საცთურისა, თაყუანის-მცემელნი და გამომსახუელნი ჯუარისა შენისანი, რომელი კურთხეულ-ხარ ყოვლადვე უკუნითი უკუნისამდე, ამენ.

შეადგინა თინათინ მჭედლიშვილმა

გამოყენებული ლიტერატურა: XIX ს-ის კურთხევანი –
„უფლისა მიმართ ღმრთისა საგალობელი ბრძოლისა ჟამსა წინააღმდეგ მებრძოლთა ჩუენთა ზედა მომავალთა“.

Tags პარაკლისი

დღესასწაულები

25 თებერვალი. კრება ივერიის ყოვლადწმიდა ღმრთისმშობლის ხატისა – ტორონტოს ივერიის ღვთისმშობლის ხატის ტაძრის დღესასწაული.

ტროპარი: წმიდისაგან ხატისა შენისა, ჰოი დედუფალო ღვთისმშობელო, სიმრთელენი და კურნებანი უხვად მოეცემიან ყოველთა სარწმუნოებითა და სიყვარულით მისდა მოლტოლვილთა, ამისთვის ჩემსაცა უძლურებასა მოხედე და შეიწყალე სული ჩემი, სახიერო, ხოლო ხორცით განმკურნე მადლითა შენითა, ყოვლადწმიდაო.

ტროპარი: საკვირველსა შენსა მფარველობასა, პორტაიტისაო, რომლისა მიერ გამოგვიხსენ ჩუენ ყოვლისაგან ჭირისა, შევუვრდებით და მხურვალედ ვღაღადებთა ყოვლადვე: ვითარცა ძველად აჩვენე მადლი შენი ჩვენ ზედა, ეგრეთვე აწცა, დედოფალო, ნუ დაგვიტევებ სრულიად, რამეთუ აღთქუმულ გაქვს შენ დაფარვაი და დაცვაი მათი, რომელი შეუორგებელითა სულითა მოვლენან შენდა.

კონდაკი: ვითარცა მეოხსა და დამფარველსა და ზედამდგომელსა, გიგალობს შენ მარადის, პორტაიტისაო, სახელდიდი მწყობრი შენი სამღვდელოთა და სიღრმეთაგან სულისათა ხმობს შენდამი დაუცხრომელად: დამიცევ მე დედოფალო.

დღესასწაული ივერიის ყოვლადწმიდა ღვთისმშობლის ხატისა. იმპერატორ თეოფილეს მეფობის პერიოდში (829-842) ბიზანტიის იმპერიაში ხატმებრძოლეობის საშინელი ერესი მძვინვარებდა. იმპერატორის ბრძანებით, იმპერიის ყველა სოფელსა და ქალაქში მხედრები ეძებდნენ გადამალულ ხატებს და ანადგურებდნენ.

ნიკეის მახლობლად ცხოვრობდა ერთი კეთილმორწმუნე ქვრივი, რომელიც ფარულად ინახავდა ყოვლადწმიდა ღვთისმშობლის ხატს. იმპერატორის გამოგზავნილმა მხედრებმა იპოვეს ეს ხატი, ერთერთმა მათგანმა „მახვილი დასცა პირსა ხატისა”. მოხდა სასწაული: ნაიარევიდან სისხლმა იფეთქა. შეშინებული მხედრები იქაურობას გაეცალნენ.

ქვრივი მთელი ღამე ლოცულობდა ყოვლადწმიდა ღვთისმშობლის ხატის წინაშე, დილით კი, ღვთის განგებით, მან ხატი ზღვასთან მიაბრძანა და ლოცვის შემდეგ წყალში ჩაუშვა. ხატი ზღვის ტალღებზე აღმართული, დასავლეთისკენ გაემართა.

გამოხდა ხანი. ერთხელ, მიმწუხრისას, ათონის ივერთა მონასტრის ბერებმა ზღვაზე ნათლის სვეტი იხილეს. ეს ხილვა რამდენიმე დღე გაგრძელდა. წმიდა მთის მამები შეიკრიბნენ და თქვეს: „რაჲმე იყოს მნთებარე ესე წყალთა შინა?”

ზღვის ნაპირზე ჩავიდნენ და ნახეს, რომ ნათლის სვეტი ღვთისმშობლის ხატს ადგა, მაგრამ როცა მიახლოება გადაწყვიტეს, ხატი ზღვის ნაპირს გაშორდა.

ივერთა მონასტერში მოღვაწეობდა ერთი ქართველი ბერი, გაბრიელი (ცხოვრება იხილეთ 12 ივლისს). წმიდა მთის მამებს ყოვლადწმიდა ღვთისმშობელი გამოეცხადა და აუწყა, რომ მხოლოდ გაბრიელ ივერიელი იყო ღირსი წმიდა ხატის ზღვიდან გამოყვანებისა. იმავდროულად, დედა ღვთისა თავად გაბრიელსაც გამოეცხადა და უთხრა: „შემოდი ზღვაში, ტალღებზე რწმენით გაიარე და ყველა იხილავს ჩემს სიყვარულს და წყალობას თქვენი სავანისადმი”.

ათონის ბერებმა ქართველთა მონასტერს მიაკითხეს, მოძებნეს გაბრიელი და გალობით და საკმევლის კმევით ზღვის ნაპირთან ჩავიდნენ. გაბრიელი ზღვაში შევიდა, ტალღებზე, როგორც ხმელეთზე ისე გაიარა და წმიდა ხატი ნაპირზე გამოაბრძანა.

ეს მოხდა ბრწყინვალე შვიდეულის სამშაბათს.

ზღვიდან გამოსვენებული ხატი დააბრძანეს და სამადლობელი პარაკლისი გადაიხადეს. იმ ადგილას ცივმა და საამო წყარომ ამოხეთქა. ამის შემდეგ ხატი ეკლესიაში შეაბრძანეს და სა

კურთხეველში დაასვენეს. მეორე დილით, კანდელის დასანთებად ბერებს ხატი ადგილზე არ დახვდა. ძებნის შემდეგ იგი მონასტრის კარიბჭის კედელზე აღმოაჩინეს, ჩამოაბრძანეს და ისევ საკურთხეველში შეასვენეს. ასე განმეორდა რამდენჯერმე. ბოლოს, ყოვლადწმიდა ქალწული ისევ გამოეცხადა გაბრიელს და უთხრა: „გამოუცხადე ძმათა, რათა ამიერიდან უმეტეს არღა გამხდიდნენ მე, რამეთუ მე მნებავს არა იგი, რათა მიცავდეთ თქვენ, არამედ რათა თვით მე გფარვიდეთ თქვენ, არა მხოლოდ ამა ცხოვრებასა შინა, არამედ მომავალსაცა და ვიდრემდე იხილვებოდეს სავანეს ამას შინა ხატი, არა მოგაკლდეს თქვენ მადლი და წყალობა ძისა ჩემისა”.

ბერები გამოუთქმელი სიხარულით აღივსნენ, იქვე ააგეს პატარა ტაძარი სადიდებლად ყოვლადწმიდისა ღვთისმშობლისა და საკვირველთმოქმედი ხატი შიგ დაასვენეს.

პორტაიტის, ანუ ივერიის ღვთისმშობლის სასწაულთმოქმედი ხატის მადლით მრავალი სასწაული აღესრულება.

„წმიდანთა ცხოვრება“, ტომი I, თბილისი, 2001 წ.

წმინდანთა ცხოვრება

8 თებერვალი. წმიდა დავით მეოთხე აღმაშენებელი (+1125)

წმინდა კეთილმსახური მეფე დავით აღმაშენებელი

ტროპარი. საკჳრველებაჲ, რომელი ქმენ, უფალო, წმიდისა შენისა შორის, კეთილმსახურისა მეფისა დავითისა, ზესთა აღხდების გონებასა სიტყჳს მოქმედთასა, რამეთუ ადიდე იგი სახელისათჳს შენისა, ვიდრე დაჴსნადმდე სარკინოზთა ბრწყინვალეთა მიერ ძლევათა ყოვლად საკჳრველთა, ხოლო შემდგომად დაჴსნისა სარკინოზთაჲსა, დიდებულ-ყავ ნიშთა მიერ საკჳრველთა, რომლისა ოხითა მოეც სულთა ჩუენთა დიდი წყალობაჲ.

კონდაკი. ზესთამბრძოლსა უძლეველსა დავითს და შემწესა ურცხვენელსა კეთილმსახურებისასა, ვითარცა შენ მიერ განათლებულნი სამწყსოჲსა შენისა ერნი, შესხმისა გჳრგჳნსა შეგითხზავთ განმათავისუფლებელსა ჩუენსა ყოველთაგან ვნებათა და ვჴმობთ შენდამი სიხარულით: გიხაროდენ, ჭეშმარიტო მამაო და მფარველო ერისა ჩუენისაო!

XI საუკუნის საქართველო ფიზიკური და სულიერი კატასტროფის წინაშე აღმოჩნდა. სულთანმა მელიქ-შაჰმა დაიპყრო სამშვილდე, შეიპყრო მისი მმართველი იოანე ლიპარიტის ძე, ააოხრა სომხეთი, და მეფე გიორგი II-ის ცალკეული გამარჯვების მიუხედავად, აიღო და დაარბია ქუთაისი, არტანუჯი, კლარჯეთის უდაბნო. შეშინებულმა ქართველებმა მიატოვეს სამკვიდრებელი და მთებსა და ტყეებს შეაფარეს თავი. დაცარიელებული ქვეყანა უსჯულოებმა დაიპყრეს, ააოხრეს ეკლესია-მონასტრები, ამოხოცეს მოსახლეობა.

ერთ დროს ქრისტესმოყვარე ერი უსჯულოებამ და ცოდვამ მოიცვა. „ყოველმან ასაკმან და ყოველმან პატივმან ყოვლითურთ შესცოდეს ღმერთსა და მიიქციეს გზათაგან წრფელთა ყოვლისა მიმართ უკეთურებისა“. აღდგომის დღეს „მოხედნა უფალმან რისხვითა და შეძრა ქვეყანა საფუძვლითურთ“. საშინელმა მიწისძვრამ ყველაფერი დაანგრია.

ასეთი გაჭირვებისა და უბედურების ჟამს „იწყო აღმოცისკრებად მზემან ყოველთა მეფობათამან, დიდმან სახელთა და უდიდესმან საქმითა, სახელმოდგამმან დავით, ღმრთისა მამისაგან და თჳთ სამეოცდამეცხრამეტემან შვილმან ამის დავითისმან, დავით“. საქართველოს იმედად და პატრონად მოევლინა განსწავლული, ბრძენადმეტყველი, ღვთისმოშიში, დავრდომილთა ხელისამპყრობელი, ქვრივ-ობოლთა განმკითხავი, სამართლიანი მსაჯული, დაუმარცხებელი მეომარი, მეფე აფხაზთა, ქართველთა, რანთა, კახთა და სომეხთა, მახვილი მესიისა – წმიდა დავით აღმაშენებელი.

1089 წელს გიორგი II უარი თქვა მეფობის პატივისა და სიმძიმეზე და თავის 16 წლის „მარტოშობილ ძეს. დაადგა გჳრგჳნი მეფობისა“. „თჳთ მამამან პოვა დავით, მონა თჳსი და საცხებელი მისი წმიდა სცხო მას“. უფალმა წყალობითა და ჭეშმარიტებით შემოსა მოწყალე და გლახაკთა მფარველი მეფე, „უზესთაეს ყო იგი უფროს ყოველთა მეფეთა ქვეყანისათა“. წინ იყო ბრძოლის, შრომის, აღმშენებლობის, მოღვაწეობის 36 წლიანი გზა.

უპირველეს ყოვლისა, დავით მეფემ დიდი თურქობის დროს გაქცეული და მიუვალ ადგილებს შეხიზნული ქართველების დაბრუნება დაიწყო ძველ ნამოსახლარზე, აზნაურებს მოუყარა თავი და მათთან ერთად შეუდგა ერის შეკრებას.

გავიდა ოთხი წელი. მოკვდა სულთანი მელიქ-შაჰი. ლიპარიტ ბაღვაშმა, რომელიც პირველ ხანებში ერთგულად ედგა მეფეს გვერდით, „იწყო მამურ-პაპურთა კუალად სვლა. დაღათუ ქრისტეანე იყო სახითა, გარნა ორგულება და სიძულვილი პატრონთა გუარისაგან მოაქუნდა გონებითა. დადგა ყოველსა გზასა არაკეთილსა“.

მეფემ მისი მობრუნება განიზრახა და რამდენიმე ხნით შეიპყრო. კლდეკარის ერისთავმა მტკიცე ფიცი და ერთგულების პირობა დადო. მეფემ შეუნდო, მაგრამ როცა დარწმუნდა, რომ „კუდი ძაღლისა არ განიმართლების, არცა კირჩხიბი მართლად ვალს“, კვლავ შეიპყრო, ორი წელიწადი საპყრობილეში ამყოფა, შემდეგ კი პატივაყრილი საბერძნეთს გაგზავნა. ასევე წარმატებით დათრგუნა დავითმა სხვა ურჩი დიდებულებიც, რადგან იცოდა, რომ ძლიერი სახელმწიფოს აუცილებელი ქვაკუთხედი შინაგანი მშვიდობა და ერთობა იყო.

ამასობაში იერუსალიმი და ანტიოქია ჯვაროსნებმა აიღეს. ამით ისარგებლა დავით მეფემ და თურქებს ხარკის მიცემა შეუწყვიტა.

ღვთივგანბრძობილმა მეფემ თავისი გონიერი მზერა ეკლესიას მიაპყრო. მან მოიწვია საეკლესიო კრება „ღვთისმოყუარეთა მონაზონთა, დაყუდებულთა და მეუდაბნოეთა სანახებთა ქართლისათა, მახლობლად ორთა საეპისკოპოსოთა – რუისა და ურბნისისა“. კრებამ აღადგინა და გააძლიერა ქართული ქრისტიანული ეკლესიის ავტორიტეტი, აღკვეთა თავგადასულ ფეოდალთა და უღირს სასულიერო პირთა თავნებობა. ეკლესია გახდა ძირითადი დასაყრდენი სახელმწიფოს უმნიშვნელოვანესი პოლიტიკური და ეროვნული ინტერესების განხორციელების საქმეში. კრებამ კიდევ ერთხელ დაამტკიცა მართლმადიდებლური სარწმუნოების სასიცოცხლო მნიშვნელობა ერისა და პიროვნების გადარჩენის საქმეში. „არა გეცრუვნეთ შენ სიწმიდით, მშობელო ჩუენო კათოლიკე ეკლესიაო, არცა განგცეთ შენ, სიქადულო ჩვენო მართლმადიდებლობაო, რომლისა არცა განცემულ ქმნილ ვართ, ვინაჲდგან შემეცნებასა შენსა ღირს ქმნილ ვართ, მოწამე არს ჭეშმარიტება“, – ვკითხულობთ ამ კრების ძეგლისწერაში.

დავით მეფე აქტიურად შეუდგა საქართველოს სრულ გაერთიანებას და უპირველესად კახეთ-ჰერეთს მიჰმართა. თურქები და მოღალატე ფეოდალები ფარ-ხმლის დაყრას არ აპირებდნენ. ღვთის წყალობას მინდობილი ლაშქარი ერწუხთან უშიშრად შეება თურქთა უზარმაზარ მხედრობას. რიგითი ჯარისკაცივით იბრძოდა მეფეც, მეომრებს ლომივით შეუძახებდა, გრიგალივით დაჰქროდა. სამი ცხენი მოუკლეს ამ ბრძოლაში, მეოთხეზე ამხედრებულმა დაასრულა ბრძოლა საკვირველი გამარჯვებით.

რამოდენიმე წელი ქვეყნის შიდა პოლიტიკის რეფორმას და აღმშენებლობას მოახმარა კეთილმსახურმა დავითმა, შემდგომ კი შეუდგა თურქთაგან საქართველოს სრულ გაწმენდას.

თურქთა სულთანმა მუჰამედმა 100 ათასიანი ლაშქარი დაძრა საქართველოსკენ. როცა მტრის შემოსვლა შეიტყო, თავად მეფე ათას ხუთასი კაცით თრიალეთისაკენ წავიდა. განთიადისას შეება ერთმანეთს უთანასწორო მხედრობა. „შეწევნითა ღმრთისათა იძლია ბანაკი თურქთა“. თავზარდაცემული მომხვდურები ისე გაიქცნენ, რომ კარვების მოხსნა და საქონლის გარეკვაც ვერ მოასწრეს. ამასობაში გიორგი ჭყონდიდელმა რუსთავიც წაართვა დამპყრობლებს. 1115 წელს მტკვრის ხეობა მთლიანად შეუერთდა საქართველოს. ერთი წლის შემდეგ კი კარნიფორსა და ბასიანს შორის დაბანაკებული თურქებიც განიდევნა.

სიმდიდრით და დიდებით აივსო სამეფო. იმავე წელს დავითმა თავისი ასული კატაჲ ბერძენთა იმპერატორს ალექსი კომნენს მისცა სძლად, მეორე ასული კი შირვანს გაგზავნა დედოფლად, „რათა ვითარცა ორნი მნათობნი ერთი აღმოსავლეთს, მეორე დასავლეთს – ცისკროვან ჰყოფდნენ სფეროსა, მამისაგან მიმღებელნი შარავანდედთანი“.

„ძლევანი საკვირველნი“ გრძელდებოდა, წმიდა მეფე ახალ-ახალი დიდებით იმოსებოდა. სწორუპოვარ მამას გვერდით ედგა ღირსეული შვილი, „სიბრძნითა, სიწმიდითა, ახოვნებითა და სიმხნევითა უმჯობეს მამისა“ – დემეტრე (შემდგომ ღირსი დამიანე, დემეტრეყოფილი (ხს. 23 მაისს). უფლისწულმა შირვანი დალაშქრა, ქალაძორი აიღო და დიდძალი ალაფითა და ტყვეებით დაბრუნდა მამასთან.

შემდგომ წელიწადს ლორე და აგარანი შემოიერთა საქართველომ.

მიუხედავად წარმატებისა, დავით აღმაშენებელი კარგად ხედავდა, რომ ძლევამოსილ, მაგრამ მცირერიცხოვან ქართულ მხედრობას საქართველოს ქალაქებისა და ციხეების უსაფრთხოების დაცვა და იმავდროულად მუდმივმოქმედ არმიაში ყოფნა გაუჭირდა. საჭირო იყო მუდმივი ლაშქრის შექმნა. ბრძენმა მეფემ განიზრახა ყივჩაღთაგან შეექმნა ასეთი არმია. ის კარგად იცნობდა ამ ხალხს, იცოდა მათი ომის ხელოვნების და მხნეობის ამბავი. მისი მეუღლე, გურანდუხტ დედოფალიც ხომ ყივჩაღთა მთავრის, ათრაქა შარაღანის ძის ასული იყო. ათრაქამ სიხარულით მიიღო სახელოვანი სიძის წინადადება. ყივჩაღთა მშვიდობიანი გზის უზრუნველსაყოფად მეფე და მისი აღმზრდელი გიორგი ჭყონდიდელი ოსეთს წავიდნენ. ოსეთში გარდაიცვალა გიორგი ჭყონდიდელი, „აღმზრდელი პატრონისა და თანაგამკაფელი ყოველთა გზათა, საქმეთა და ღუაწლთა მისთა“. დამწუხრებულმა მეფემ 40 დღიანი გლოვა გამოაცხადა მთელ სამეფოში.

დავითმა ყივჩაღთაგან შექმნა 40000-იანი არმია. ამას 5000 ქართველიც მიემატა და იმ დღიდან საქართველოს განმგებლობაში მუდმივად იყო 45000 კაცისაგან შემდგარი სპა.

დავითმა საქართველოში და მის მახლობლად მცხოვრები თურქების ნავარდობას ბოლო მოუღო. წმიდა მეფე დღითი-დღე ამტკიცებდა, ჰკრავდა და აძლიერებდა ქვეყანას. მტრები ვერ ბედავდნენ ღვთივკურთხეულ მეფესთან შებმას. „ესევითარცა ჭირთაგან შეიწრებულნი თურქმანნი“ სულთან მაჰმუდს ეახლნენ ბაღდადში. გლოვისა და გაჭირვების ნიშნად შავად შეიღებნენ და ასე აუწყეს ამიერკავკასიაში მიმდინარე ამბები. სულთანმა არაბთა მეფე დურბეიზს უხმო, მისცა თავის ძე მალიქი, 600000-იანი არმია შეკრიბა და საქართველოსაკენ დაძრა.

1121 წლის აგვისტო იდგა. ქვიშასავით მოადგა ურიცხვი მტერი თრიალეთს, მანგლისს, დიდგორს, „თჳთ ფერჴთა ვერ ეტეოდეს ამათ ადგილთა“. უშიშარმა მეფემ წყნარად, უშფოთველად და ბრძნულად განაწყო სპა ისე, რომ არა მარტო გამარჯვებაზე იზრუნა, არამედ თავის მცირერიცხოვან მხედრობასაც გაუფრთხილდა.

ბრძოლის დაწყების წინ მეფემ სიტყვით მიმართა ლაშქარს: „ეჰა, მეომარნო ქრისტესნო“ თუ ღვთის სჯულის დასაცავად თავდადებით ვიბრძოლებთ, არამცთუ ეშმაკის ურიცხვ მიმდევართა, არამედ თვით ეშმაკებსაც ადვილად დავამარცხებთ, და ერთ რამეს გირჩევთ, რაც ჩვენი პატიოსნებისა და სარგებლობისათვის კარგი იქნება: ესაა, რომ ჩვენ ყველამ ხელთა ცისადმი აპყრობით ძლიერ ღმერთს აღთქმა მივეცით, რომ მისი სიყვარულისათვის ამ ბრძოლის ველზე უმალ მოვკვდებით, ვიდრე გავიქცევით და რომ არ შეგვეძლოს გაქცევა, რომ მოვინდომოთ, ამ ხეობის შესავალი, რომლით შევსულვართ, ხეთა ხშირ ხერგებით შევკრათ და მტკიცე გულით, მტრებს, როცა მოგვიახლოვდებიან ჩვენზე იერიშის მოსატანად, სასტიკად შეუტიოთ“.

უკან დახევაზე არც უფიქრია ვინმეს. მეფის გასაოცარმა საბრძოლო ტაქტიკამ მტერი შიშით გათანგა. „ჴელი მაღლისა შეეწეოდა და ძალი ზეგარდმო ფარვიდა მას და წმიდა მოწამე გიორგი განცხადებულად და ყოველთა სახილველად წინაუძღოდა მას და მკლავითა თჳსითა მოსვრიდა ზედამოწევნულთა უსჯულოთა მათ წარმართთა“.

პირველსავე ბრძოლაში მტერმა დიდი ზარალი ნახა. ბაღდადის მმართველი ილ-ღაზი მძიმედ დაიჭრა, სახელგანთქმულ სარდალს დურბეიზ სადაყას ძეს ისე ახლოს მიეჭრნენ ქართველები, რომ გულიდან ოქროს ძვირფასი მანიაკი ჩამოგლიჯეს და შემდგომ დიდგორთან მოპოვებული გამარჯვების პატივსაცემად ხახულის ღვთისმშობლის ხატს შესწირეს.

დიდგორის ომმა დიდი ხნით და საფუძვლიანად გადაუტეხა ხერხემალი ქართველთა მტრებს.

მომდევნო 1122 წელს თბილისი აიღო დავით აღმაშენებელმა და 400 წლიანი ტყვეობის შემდეგ დედაქალაქი სამშობლოს დაუბრუნა. 1123 წელს დავითმა დმანისიც შემოიერთა და ამით საქართველოს გაერთიანება საბოლოოდ განასრულა.

გამარჯვება გამარჯვებას მოსდევდა. უფალი შეეწეოდა ღვთის მადიდებელ მეფეს. ჯერ კიდევ 1106 წელს დაიწყო დავით მეფემ თავისი აღმშენებლობითი მოღვაწეობის გვირგვინის – გელათის მონასტრის მშენებლობა. „მოიგონა აღშენება მონასტრისა და დაამტკიცა ადგილსა ყოვლისა შუენიერსა და ყოვლითურთ უნაკლოსა, რომელსა შინა ვითარცა მეორე ცაჲ გარდაათხა ტაძარი ყოვლადწმიდისა და უფროსად კურთხეულისა დედისა ღმრთისა“. ეს ტაძარი ყველა დანარჩენებზე მშვენიერი იყო. დავითმა მას დიდძალი განძი და ომებში მოპოვებული ნადავლი შესწირა, ამასთანავე „შემოკრიბნა კაცნი პატიოსანნი ცხოვრებითა და შემკული ყოვლითა სათნოებითა, არა თჳსთა ოდენ სამეფოთა შინა პოვნილნი, არამედ ქვეყანისა კიდეთათ, სადაცა ესმა ვიეთმე სიწმიდე, სიკეთე, სისრულე, სულიერთა და ხორციელთა სათნოებითა აღსავსეობა, იძინა და კეთილად გამოიძია, მოიყვანნა და დამკჳდრნა მას შინა“. ასე დაუდო საფუძველი უმაღლეს სასწავლებელს – გელათის აკადემიას. აქ მოღვაწეობდნენ: იოანე პეტრიწი, თეოფილე ხუცეს-მონაზონი, იოანე ტარიჭის ძე, არსენ იყალთოელი. მართლსარწმუნოებისა და სიბრძნის კერა იქცა „ყოვლისა აღმოსავლეთისა მეორე იერუსალიმად, სასწავლოდ ყოვლისა კეთილისად, მოძღვრად სწავლულებისად, სხვად ათინად“.

დავითის მზრუნველი ხელი დაეტყო საქართველოს საზღვრებს გარეთ წმიდა ადგილებში მრავლად არსებულ ქართულ სავანეებს.

კაცთმოყვარე მეფემ სნეულთათვის ქსენონი ააშენა, ყველა აუცილებელი ნივთი მოუმზადა. სიუხვით და წყალობით სავსე თვითონაც ხშირად ნახულობდა ავადმყოფებს, ამხნევებდა მათ, მამასავით ეპყრობოდა. დავითს ყოველთვის თან დაჰქონდა ქისა მოწყალების გასაცემად. როცა დააცარიელებდა, სიხარულით აღივსებოდა, თუ დღის ბოლომდე ყველაფერს ვერ გასცემდა, მწუხარედ იტყოდა: „დღესა ვერ მივეც ქრისტესა მარცხებითა ჩემთა ცოდვათათა“

განსწავლული და მწიგნობარი მეფე თავისუფალ დროს საღმრთო წერილისა და სხვა მეცნიერებათა წვდომას ანდომებდა. დავითს წიგნები ომშიც თან დაჰქონდა, ჯორებით და აქლემებით დაატარებდა ბიბლიოთეკას, როცა კითხვით გადაიღლებოდა, სხვას აკითხებდა, თვითონ კი ყურადღებით უსმენდა. ყველაზე უფრო წმიდა წერილის კითხვა უყვარდა, დავით მეფის ცხოვრების აღმწერი ამბობს: „წინადიდვა ოდესმე წიგნი სამოციქულო წარკითხვად და რაჟამს დაასრულის, ნიშანი დასუის ბოლოს წიგნისასა. ხოლო მოქცევასა წელიწადისასა მით ნიშნითა აღვთუალეთ; ოცდაოთხჯერ წარეკითხა“.

საოცარი მწიგნობარი მეფე სწორუპოვარი ჰიმნოგრაფიც იყო. მისი „გალობანი სინანულისანი“ თავისი ღრმა სულიერებით უტოლდებოდა ეკლესიის უდიდესი ჰიმნოგრაფების ნაწარმოებებს. ქართველ მეფეთა შორის ყველაზე უშიშარმა, ყველაზე ძლევამოსილმა და ყველაზე მართალმა შთამომავლობას დაუტოვა თავისი სულის საოცარი აღსარება, სადაც მწარე გოდებით მოიხსენია ყველა ცოდვა, ნებით და უნებლიედ ქმნილი და შეწყალება გამოსთხოვა ყოვლისმპყრობელ მსაჯულს: „ჟამი რაჲ წვლილთა და ხმელთა აღმოფშჳნვათაჲ წარმოდგეს, ზარი მეფობისაჲ წარხდეს და დიდებაჲ დაშრტეს, შუებანი უქმ იქმენნენ, ყუავილოვნებაჲ დაჭნეს, სხუამან მიიღოს სკიპტრაჲ, სხვასა შეუდგენ სპანი, მაშინ შემიწყალე, მსაჯულო ჩემო!“

1125 წელს, როცა „დიდთა საქმეთა და უფროსთა ლაშქრობათა“ წარმართვაზე ფიქრობად, ანდერძი დაწერა ღვთივგვირგვინოსანმა მეფემ, თავის ხელით დასვა სამეფო ტახტზე დემეტრე, დაადგა გვირგვინი, მახვილი შემოარტყა წელზე და „დაულოცა ცხოვრება წარმართებული და განგრძნობა დღეთა ბედნიერით“. თვითონ კი 53 წლის ასაკში აღესრულა „სახელგანთქმულ, ვითარცა ნებროთ გმირთა შორის; ახოვან, ვითარცა ისო წინამბრძოლთა შორის; მოშურნე, ვითარცა ფინეზ მღვდელთა შორის; მხნე, ვითარცა სამფსონ მსაჯულთა შორის; ბრძენ, ვითარცა სოლომონ მეფეთა შორის; მშვიდ, ვითარცა დავით ცხებულთა შორის; მხურვალე, ვითარცა პეტრე მოწაფეთა შორის; კაცთმოყვარე, ვითარცა ჩემი იესო ღმერთთა შორის; ბუნებით ღმერთი მადლით ღმერთქმულთა შორის; საყვარელ, ვითარცა იოანე მეგობართა შორის; მკვირცხლ, ვითარცა პავლე მოციქულთა შორის; სახის დასაბამ უცთომელისა ქრისტიანობისა, ვითარცა დიდი კონსტანტინე თჳთმპყრობელთა შორის; სიმტკიცე კეთილად მსახურებისა, ვითარცა თევდოსი სკიპტრისმპყრობელთა შორის“ (არსენ ბერი).

წმიდა დავით აღმაშენებელი დაკრძალეს მის მიერ აგებული და სამეფო საძვალედ დადგენილი გელათის მონასტრის შესასვლელში. საფლავის ქვაზე ამოკვეთილია კეთილმსახური მეფის უკანასკნელი სურვილი: „ესე არს განსასუენებელი ჩემი უკუნითი უკუნისამდე ესე მთნავ: აქა დავემკვიდრო მე“.

„წმიდანთა ცხოვრება“, ტომი I, თბილისი, 2001 წ.

Tags წმინდანები

წმინდანთა ცხოვრება

7 თებერვალი. წმიდა მღვდელმთავარი გაბრიელი (ქიქოძე)

წმიდა მღვდელმთავარი გაბრიელი (ქიქოძე) (+1896)

ხსენება 7 თებერვალი.

ტროპარი: სოფელსა შინა მწუხარებაჲ დაითმინე, ხოლო ქრისტესთანა მშვიდობაჲ შეიძინე, სიტყჳთა შენითა ქართველთა ერი განანათლე და უპოვარებისა საუნჯენი მას შინა განამრავლე, ღვაწლით შემოსილო წმიდაო მღუდელმთავარო გაბრიელ, ევედრე ქრისტესა ღმერთსა შეწყალებად სულთა ჩუენთათვის.

კონდაკი: მოციქულთა თანამოსაყდრე და მღუდელმთავართა შუენიერება იქმენ, გაბრიელ, გაბრწყინდი ვითარცა მზე, და განანათლებ ყოველთა და განსდევნი უღმრთოებისა ღამესა უკუნსა. ამისთვის პატივს გცემთ შენ, ვითარცა საღმრთოსა ჭეშმარიტსა მღუდელსა, მესაიდუმლესა ქრისტესსა.

წმიდა მღვდელმთავარი გაბრიელი დაიბადა 1825 წლის 15 ნოემბერს ოზურგეთის მაზრის სოფელ ბახვში. გურიის მთავრის, მამია გურიელის კარის მოძღვრის მაქსიმე ქიქოძის ოჯახში.

1840-45 წლებში გაბრიელი (ერისკაცობაში გერასიმე) სწავლობდა თბილისის, შემდეგ ფსკოვის და ბოლოს პეტერბურგის სემინარიაში. 1849 წელს დაამთავრა პეტერბურგის სასულიერო აკადემია მაგისტრის ხარისხით. ამავე წელს დაოჯახდა და დაბრუნდა საქართველოში; 1849 წელს დაინიშნა თბილისის სემინარიის ინსპექტორად, 1854 წელს ეგზარქოსის მიერ ხელდასხმულ იქნა დიაკვნად, შემდეგ კი – მღვდლად.

1856 წელს, 32 წლის ასაკში მას თავს დაატყდა უბედურება: გარდაეცვალა მეუღლე და ხუთი შვილი. ამ ტრაგედიის შემდეგ მამა გაბრიელი ეგზარქოს ისიდორეს ლოცვა-კურთხევით ბერად აღიკვეცა დავით გარეჯის მონასტერში. 1858 წელს გაბრიელი მონასტრის წინამძღვრად გაამწესეს. იმავე წელს გადაიყვანეს გორის ეპისკოპოსად, ხოლო 1860 წლის 2 ივლისს იმერეთის ეპარქიის ეპისკოპოსად ეკურთხა და გარდაცვალებამდე ამ სამწყსოს მღვდელმთავარი იყო. 1869 წელს მის განმგეგლობაში შევიდა აფხაზეთის ეპარქია. ხოლო 1873 წელს მას მიემატა სამეგრელოს ეპარქია. ეპისკოპოსმა გაბრიელმა ორჯერ იმოგზაურა სვანეთში: 1866 და 1877 წლებში. მისი მოღვაწეობის შემდეგ სვანეთში განმტკიცდა ქრისტიანული სარწმუნოება. 18000 აფხაზმა მიიღო ქრისტიანობა. აიგო 200-ზე მეტი ტაძარი, შეკეთდა: ნიკორწმიდის, ბიჭვინთის, მოქვის, კაცხის, ილორის ტაძრები. დაარსდა ასამდე სამრევლო სკოლა: 1887 წელს შეიქმნა „ქართული საეკლესიო გალობის აღმდგენელი კომიტეტი“. ხოლო 1889 წელს – კომიტეტი დავით აღმაშენებლის საფლავზე სამრევლო ეკვდერის განსაახლებლად და დიდთა მოწამეთა დავით და კონსტანტინეს გვამთათვის ახალი სანაწილის გასაკეთებლად. 1890 წელს ქუთაისში დაარსდა ქალთა სასწავლებელი, ხოლო 1894 წელს სასულიერო სემინარია გაიხსნა. მრევლის განათლების მიზნით მეუფე გაბრიელი ხშირად მოგზაურობდა ეპარქიის ფარგლებში, ხალხთან პირად შეხვედრას და საუბარს დიდ მნიშვნელობას ანიჭებდა. სოფლიდან სოფელში გადადიოდა და დღეში სამ-ოთხ ადგილას დამოძღვრიდა ხოლმე სამწყსოს. მაგრამ ყველაზე მეტად მრევლზე გავლენას ახდენდა გაბრიელ ეპისკოპოსის პიროვნება, მისი პირადი მაგალითი. როგორც პედაგოგმა და მოძღვარმა, მან იცოდა ზნეობრივი აღზრდის საშუალებები. ჯერ კიდევ სემინარიაში ყოფნის დროს მან, იაკობ გოგებაშვილის თქმით, „ნათლად, მკვეთრად და კატეგორიულად განსაზღვრა კეთილგონივრული ყოფაქცევის მნიშვნელოვანი და არსებითი წესები… კეთილი, ჯანსაღი და ზნეობრივი ცხოვრების საუკეთესო საშუალებად ის თვლიდა გონებრივი და ფიზიკური შრომის ერთმანეთთან შენაცვლებას. ამ წესს იგი თვითონაც მკაცრად იცავდა“. ჭრიდა შეშას, თოხნიდა, პირუტყს საზრდოს უზიდავდა, ქათმებს აპურებდა. ახალი ტაძრების მშენებლობის დროს ხშირად თვითონ იყო არქიტექტორი, სოფელ-სოფელ ეძებდა კარგ ოსტატებს, ზრუნავდა წესრიგზე. თურმე „თუ სადმე ეკლესიაში უსუფთაობას ნახავდა, მოიტანდა ცოცხს და თავისი ხელით დახვეტდა“. ეპისკოპოსი გაბრიელი მხოლოდ პირადი ღირსებით შემკულ ხალხს აკურთხებდა ეკლესიის მსახურებად და არ უწევდა ანგარიშს არც თავადს, არც მთავარსა და არც გუბერნატორს. ცნობილია, თუ როგორ შერისხა მან გრაფი ლევაშოვი სასულიერო საქმეებში უხეში ჩარევის გამო. მეუფე გაბრიელი „ადამიანებს ენდობოდა, რადგან მათში, უპირველეს ყოვლისა, ღვთის ხატებას ხედავდა და ამიტომაც მათ შიში არ ჰქონდა“. ერთი მოგზაურობის დროს ავაზაკი თავს დაეცა და გაძარცვა მოუნდომა. გაბრიელი არ დაიბნა, ჯვარი გადასახა და უთხრა: „შვილო, მე საწყალი ბერი ვარ, გაბრიელ ეპისკოპოსი, ფული სად მაქვს“. ეს სახელი ავაზაკსაც გაეგონა და შეკრთა. მეუფე არ მოეშვა, სანამ თან არ წაიყვანა, გაზარდა და სკოლაში მასწავლებლად განამწესა.

მთხოვნელის შერჩევა მეუფემ არ იცოდა. დიდი, პატარა, შორეული თუ ახლობელი, თავადი თუ გლეხი მისთვის ერთი იყო. უკანონობას არ მოითხოვდა და უზნეო თხოვნას არავისას არ შეასრულებდა. მისი უბრალო და მარტივი ხასიათი მის ტანსაცმელში ჩანდა. საცხოვრებელ ოთახში და სმა-ჭამაშიც ხშირად მნახველს ძველ სამოსელში გამოწყობილი ბერი მოსამსახურედ მიუღია.

ეპისკოპოსი გაბრიელი იყო საოცარი მოწყალე და ქველმოქმედი, თავისი სამწყსოს ქვრივთა და ობოლთათვის ლუკმის მიმწოდებელი. იტყოდა ხოლმე, მაძღარს არ ვაჭმევ, რადგან მშიერიც ბევრი მეგულებაო. ერთ დიდსა და სასტიკ ზამთარში, როცა ქუთაისის ღარიბები დიდ გაჭირვებაში და განსაცდელში ჩავარდნენ, მღვდელმთავარმა თავისი ფეხით დაიარა გაჭირვებულთა ქოხმახები და აღმოუჩინა მათ შემწეობა, რამდენიც შეეძლო. იგი ღრმად თანაუგრძნობდა მდაბალ ხალხში სწავლა-განათლების გავრცელებას, მრავალ მოსწავლეს უწვდიდა დახმარების ხელს, საკუთარ სახლში ინახავდა და სწავლის ქირასაც უხდიდა, ამ ყმაწვილებთან სადილობდა და ბაასობდა იმ მიზნით, რომ მათში გაეღვიძებინა კეთილშობილური აზრები. მათ ნორჩ გულებში დაენერგა სიყვარული სიმდაბლისადმი. მისი დევიზი იყო: „მე არა მეკუთვნის რა, ყველაფერი ღვთისაა“. გაბრიელ ეპისკოპოსის დღიურები საშუალებას გვაძლევს შევიტყოთ, თუ რამდენი უპატრონო მკვდარი დაუსაფლავებია, რამდენი შიშველი შეუმოსავს, რამდენი გზის ქირა გადაუხდია, რამდენი შეგირდისთვის სასწავლო ნივთი უყიდია, რამდენი სნეულისთვის უექიმია. დიდ ზამთარში ხშირად ქვრივ-ობლებს შეშას და ფულს უგზავნიდა ღამ-ღამობით, ჩუმად. ცნობილია ასეთი ამბავი: ერთხელ ეპისკოპოსმა გაიგო ქუთაისის ციხეში ტუსაღთა რიცხვი, შეაკერინა საცვლები და ორ საპალნე თეთრ პურთან ერთად გაუგზავნა პატიმრებს. თან დაავალა, არავითარ შემთხვევაში არ ეხსენებინათ მისი სახელი.

მეუფე გაბრიელის თანამედროვენი ერთხმად აღნიშნავენ, რომ საოცარი სახილველი იყო ლოცვად დამდგარი ეპისკოპოსი. წირვა-ლოცვა ძლიერი სასოებით იცოდა.

მიუხედავად ამისა, გაბრიელ ეპისკოპოსის მიმართ ხშირად იყო გესლიანი წერილები, ეჭვები, უსაფუძვლო ცილისწამებანი. მას აბრალებდნენ უსამართლობას, უზნეობას, კარიერისტობას, საეკლესიო ნივთებით ვაჭრობას. ერთხელ, როდესაც მეუფემ ბატონყმობის გაუქმების აუცილებლობაზე იქადაგა ქუთაისის მთავარანგელოზის ეკლესიაში, ერთ-ერთმა აზნაურმა მოკვლა დაუპირა მას. ეპისკოპოსი გააფრთხილეს, მარამ იგი არ შედრკა, გზას არ გადაუხვია და მშვიდად ჩაუარა ბოროტგანმზრახველს. იქ მყოფნი ამბობდნენ, ეპისკოპოსმა ისეთი ლმობიერებით შეხედა აზნაურს, რომ მას საკუთარი ბოროტების შერცხვაო. მას მტრებიც კი იხსენებენ, როგორც „უნიჭიერეს და ყოვლად შესანიშნავ მოძღვართმოძღვარს“, ადარებენ „ეკლესიის თვით პირველ წმიდა მოძღვრებს“, უწოდებენ „საკვირველ პედაგოგს“, „არაჩვეულებრივ სიტყვის მეუფეს“, „სიმართლის მასწავლებელს“.

მეუფე გაბრიელი ერთ-ერთი მხურვალე დამცველი იყო ქართული ენისა, რომელიც XIX საუკუნეში, საუბედუროდ, გადაგვარების მომაკვდინებელი საფრთხის წინაშე აღმოჩნდა. ის გაბედულად ებრძოდა ყველას, ვინც ეჭვქვეშ აყენებდა მშობლიური ენის არსებობის აუცილებლობის საკუთხს. ამ მიზნით დაწერა მრავალი წერილი და ქადაგება. მან ამხილა ვაიქართველი მუხრანსკი, რომელიც წერდა, რომ მცირე ერები, მათ შორის ქართველებიც, „დიდ“ ხალხში გათქვეფის აუცილებლობას ვერ აცდებოდნენ, და რაც უფრო მალე მოხდებოდა ეს მოვლენა, მით უკეთესი იყო. „რით ამტკიცებ შენ, რომ ეს მოვლენა (მცირე ხალხის ენის განქარვება) არის ბუნების წესი?“ – ეკითხება გაბრიელ ეპისკოპოსი მუხრანსკის, – „პირიქით, ხალხი უნდა ეცადოს ენის გავრცელებას, გამდიდრებას და არა დამარხვასა და დაკარგვას“. გაბრიელი თვლიდა, რომ „ხალხის ინდივიდუალობის უმთავრესი ელემენტი“ სწორედ ენაა. მშობლიურ ენას მოკლებული ყოველი ხალხი მოკლებულია ყოველგვარი ინდივიდუალურ ნიშან-თვისებას და „უსარგებლოა თავისთვისაც და სხვისთვისაც“.

მეუფე გაბრიელი მტკიცედ აღუდგა წინ კავკასიის სასწავლო მზრუნველის იანოვსკის წინადადებას, „ქართული სამღვდელოების გონების შეზღუდულობის გამო“ პირველდაწყებით სკოლებში რუსი სამღვდელო პირები დაენიშნათ. ასე მოიქცა მაშინაც, როცა იანოვსკის პოლიტიკის გამტარებელმა, ქუთაისის გუბერნიის სკოლების დირექტორმა ლევიტსკიმ სცადა სასწავლებლიდან ქართულის გაძევება. ამის გამო ლევიტსკი გააფრთებით ებრძოდა გაბრიელს და მოითხოვდა მის გადაყენებას ეპისკოპოსობიდან.

ასევე დიდი უთანხმოება ჰქონდა გაბრიელს ეროვნულ ნიადაგზე ეგზარქოს ევსევისთანაც, რაც შემდგომში განხეთქილებამდეც მისულა. ზემდგომ დაწესებულებებთან და პიროვნებებთან ამგვარ დაპირისპირებას ხშირად მათი გულისწყრომაც მოჰყვებოდა ხოლმე. დროდადრო გაბრიელზე საიდუმლო მეთვალყურეობაც ყოფილა დაწესებული, რადგანაც ის მთავრობისათვის არასაიმედო კაცად იყო მიჩნეული.

1885 წელს მოკლეს გაბრიელ ეპისკოპოსის მდივანი, ცნობილი პუბლიცისტი ესტატე მჭედლიძე (ბოსლეველი). მეუფემაც მიიღო მუქარის წერილები. მან საქართველოდან წასვლა დააპირა. „ჩემი სულის სიმდაბლე იყო, რომ შევშინდი, მაგრამ მთლად ჩემი თავისთვისაც არ შევშინებულვარ. მე ერთი ხნიერი კაცი ვარ. დიდი ხნის სიცოცხლე მაინც არა მაქვს, მაგრამ რომ მართლა მოვეკალით, რა ჩირქი დაედებოდა მთელ ხალხს, რომელმაც თავისი მოძღვარი ასე სასტიკად გაიმეტაო“.

სიცოცხლის ბოლოს მეუფე გაბრიელს მძიმე სულიერი ბრძოლები დაეწყო, ხშირად ტანჯავდნენ საშინელი მოჩვენებანი. კაცთა მოდგმის მტერმა უკანასკნელი ბრძოლა გამართა, რათა ფიზიკურად დასუსტებული მოხუცი სულიერად ეძლია. გარდაცვალების წინა დღეს მეუფე შემდეგ სიტყვებს იმეორებდა: „ღმერთო, მოწყალე მექმენ მე ცოდვილსა“, ხოლო სულის ამოსვლის წინ ამბობდა: „მომიხსენე მე, უფალო, ოდეს მოხვიდე სუფევითა შენითა“. 1896 წლის 25 იანვარს მღვდელმთავარი გარდაიცვალა. უჩვეულოდ დიდი ზამთარი ყოფილა იმ წელს ქუთაისში. გზები თოვლისაგან იყო შეკრული. არათუ მიცვალებულის ღირსეული გაპატიოსნება, გელათში წასვენება და დაკრძალვა ვერ მოხერხდა უამონდობის გამო, არამედ მეზობელს მეზობელთან მისვლაც კი უჭირდა, ამიტომ გადაწყვიტეს, დაეცადათ გაზაფხულამდე, ვიდრე თოვლი არ გადნებოდა და გზები არ გაიხსნებოდა. მანამდე კი გაბრიელის ცხედარი ქუთაისის საკრებულო ტაძარში დაასვენეს. ისეთი დიდთოვლობა იყო, რომ არქიელის გორიდან გამოსვენებულ ცხედარს ადევნებული პროცესია შენობების სახურავებით უფრო მიდიოდა, ვიდრე ქუჩაზე. მიუხედავად უამინდობისა, საკრებულო ტაძარში მიცვალებულის გადასვენებას დიდძალი საზოგადოება დაესწრო.

46 დღე ეთხოვებოდა გაბრიელ ეპისკოპოსს სრულიად საქართველო და მთელი ამ დროის მანძილზე მისი გვამი არ გახრწნილა.

გარდაცვალებულის პირადი ქონება, საკუთარი სურვილით, მთლიანად ქვრივ-ობლებსა და ღარიბებს დაურიგდა.

გამოქვეყნდა გაბრიელ ეპისკოპოსის გამოსათხოვარი სიტყვა. მეუფე უკანასკნელ შენდობას ითხოვდა ყველასაგან და თვითონაც ყველას მიუტევებდა შეცოდებებს.

მოამზადა თეიმურაზ საგანელიძემ

გაზეთი „საპატრიარქოს უწყებანი“, № 50 (101), 2000 წ.

სავედრებელი პარაკლისი წმიდისა გაბრიელისა, იმერეთის ეპისკოპოსისა

წმინდანთა ცხოვრებანი

Tags წმინდანები

წმინდანთა ცხოვრება

3 თებერვალი / 26 აგვისტო. ღირსი მაქსიმე აღმსარებელი (†662)

ტროპარი: მართლმადიდებლობისა წინამძღვარო და კეთილმსახურებისა და კრძალულებისა მოძღუარო, მონაზონტა ღმრთივსულიერო პოხიერებაო, ყოვლისა სოფლისა მნათობო და მღვდელმთავართა კანონო რმრთივ-სულიერო, ყოვლადბრძენო მაქსიმე, სწავლითა შენითა ჩუენ ყოველნი განგვანატლენ, ვითარცა ქნარმან სულიერმან, ევედრე ქრისტესა ღმერთსა სეწყალებად სულტა ჩუენთათვის.

კონდაკი: სამებისა წმინდისა მქადაგებელსა, დიდსა მაქსიმეს ვაქებდეტ ყოველნი, რამეთუ სარმწუნოებაი ღმრთისა ხმამაღლად ქადაგა, ერთი ღმერთი ორითა ბუნებითა, ორითა ნებითა და ორითა საქმითა და ღირსად სარწმუნოებით პატივს ვსცემდეთ მას, და უღაღადებდეთ: გიხაროდენ მქადაგებელო სარწმუნოებისაო.

სხვა კონდაკი: ნათელი სამ-ბრწყინვალისა სამებისა დაემკვიდრა სულსა შინა შენსა და ჭურად რჩეულად გამოსჩნდი, ყოვლადნეტარო, და გამოუცხადე ყოველთა კიდეთა ღმრთაებაი მისი, ძნიად მისაწდომელი გულისხმის-გყოფად, და სამება წმიდა ცხადად გვიქადაგე, მაქსიმე, ზესთ არსად დაუსაბამოდ.

ღირსი მაქსიმე აღმსარებელი 580 წელს დაიბადა კონსტანტინეპოლში, კეთილმსახურ ქრისტიანთა ოჯახში. სიყმაწვილეში მან მრავალმხრივი განათლება მიიღო: სწავლობდა ფილოსოფიას, გრამატიკას, რიტორიკას, გაეცნო ძველ ავტორებს, სრულყოფილად დაეუფლა საღვთისმეტყველო დიალექტიკას. სახელმწიფო სამსახურში ჩამდგარი მაქსიმე თავისი განსწავლულობისა და კეთილსინდისიერების წყალობით, იმპერატორ ჰერაკლეს (611-641) პირველი მდივანი გახდა, მაგრამ სამეფო კარის ცხოვრება ამძიმებდა მას, ამიტომ ქრისოპოლის სავანეს (ბოსფორის მოპირდაპირე ნაპირზე) მიაშურა და ბერად აღიკვეცა. კეთილკრძალული მოღვაწეობით წმიდანმა საძმოს გულწრფელი სიყვარული დაიმსახურა და მალე მონასტრის წინამძღვარი გახდა, თუმცა ამ ხარისხშიც იგი, თავისივე სიტყვებით, „უბრალო ბერად” რჩებოდა საოცარი თავმდაბლობის გამო. 633 წელს ერთი ღვთისმეტყველის, შემდეგში იერუსალიმელი პატრიარქის სოფრონის (ხს. 11 მარტს) თხოვნით მაქსიმემ დატოვა სავანე და ალექსანდრიაში გაემგზავრა.

ამ ხანებში წმიდა სოფრონმა სახელი გაითქვა მონოთელიტთა ერესის წინააღმდეგ შეურიგებელი ბრძოლით. მას შემდეგ, რაც IV მსოფლიო კრებამ (451 წ.) დაგმო მონოფიზიტობა, რომელიც იესო ქრისტეში მხოლოდ ერთ (ღვთაებრივ) ბუნებას აღიარებდა, მონოთელიტებმა შემოიტანეს სწავლება ერთი ღვთაებრივი ნებისა და ერთი (ღვთაებრივი) ქმედების შესახებ, რასაც უარყოფილი მონოფიზიტური ცრუსწავლების აღიარებამდე მივყავდით. მონოთელიტობას ბევრი მიმდევარი გაუჩნდა სომხეთში, სირიაში, ეგვიპტეში. მართლმადიდებლობის ბრძოლას მწვალებლურ სწავლებებთან აძნელებდა ის გარემოება, რომ აღმოსავლეთის სამი საპატრიარქო ტახტი მონოფიზიტთა ხელში აღმოჩნდა: კონსტანტინეპოლის ეკლესიას სერგი განაგებდა, ანტიოქიისას – ათანასე, ალექსანდრიისას კი – კვიროსი. კონსტანტინეპოლიდან ალექსანდრიაში მიმავალ ღირს მაქსიმეს გზად კრეტაზე უნდა გაევლო. სწორედ აქ დაიწყო მისი მქადაგებლური მოღვაწეობა. ალექსანდრიაში და მის მახლობლად ღირსმა მამამ 6 წელი დაჰყო. მაქსიმე აღმსარებელი მხურვალედ იცავდა მართლმადიდებლობას და მის ქადაგებებს დიდი წარმატება ჰქონდა სხვადასხვა წოდებისა და ფენის ადამიანებს შორის.

638 წელს გარდაიცვალა პატრიარქი სერგი, 641 წელს კი – იმპერატორი ჰერაკლე. ქვეყანაში გამეფდა მრისხანე და სასტიკი კონსტანს II (642-648), მონოთელიტთა თავგამოდებული მომხრე. ღირსმა მაქსიმემ კართაგენს მიაშურა და ქალაქსა და მის შემოგარენში კიდევ 5 წელი იქადაგა. როცა აქ სამეფო კარის ინტრიგების გამო კონსტანტინეპოლიდან გადმოხვეწილი პიროსი, პატრიარქ სერგის მემკვიდრე ჩავიდა, მასა და მაქსიმეს შორის გაიმართა საჯარო პაექრობა, რომელზეც ერეტიკოსმა აღიარა თავისი ცოდვა და სურვილი გამოთქვა, პაპი თეოდორესთვის გადაეცა თავისი შეხედულებების წერილობითი უარყოფა. ღირსი მაქსიმე პიროსთან ერთად გაემგზავრა რომში, სადაც პაპმა მიიღო ყოფილი პატრიარქის აღსარება და ძველ ხარისხში აღადგინა იგი. 647 წელს მაქსიმე აფრიკაში დაბრუნდა. 649 წლის ოქტომბერში შედგა კრება, რომელსაც 150 დასავლელი ეპისკოპოსი და მართლმადიდებლური აღმოსავლთის 37 წარმომადგენელი ესწრებოდა, მათ შორის – მაქსიმე აღმსარებელიც. კრებამ დაგმო მონოთელიტობა, მისი დამცველები კი – კონსტანტინეპოლელი პატრიარქები – სერგი, პავლე და პიროსი ანათემას გადასცა.

როცა კონსტანს II კრების დადგენილებას გაეცნო, ბრძანა, შეეპყროთ პაპი მარტინე და ღირსი მაქსიმე. ღირს მაქსიმეს სამშობლოს ღალატში დასდეს ბრალი და საპყრობილეში ჩააგდეს. 656 წელს ის თრაკიაში გადაასახლეს, შემდეგ კი ისევ კონსტანტინეპოლში გადმოიყვანეს. ღირსი მამა საშინლად აწამეს თავის ორ მოწაფესთან ერთად: სამივეს ენა ამოაჭრეს, მარჯვენა ხელი მოჰკვეთეს და დასავლეთ საქართველოში გადაასახლეს. აქ სასწაული აღესრულა: მოწამეებს ლაპარაკისა და წერის უნარი დაუბრუნდათ. წმიდა მაქსიმემ იწინასწარმეტყველა თავისი აღსასრული და მშვიდობით მიიცვალა 662 წლის 13 აგვისტოს. მის საფლავზე ღამღამობით სამი ლამპარი ინთებოდა და მრავალი კურნება აღესრულებოდა. წმიდა მაქსიმე დასაფლავებულია ქ. ცაგერში.

„წმიდანთა ცხოვრება“, ტომი I, თბილისი, 2001 წ.

http://iveron.ca/saints