22 (04.02) იანვარი
სავედრებელი პარაკლისი წმიდისა მოციქულისა ტიმოთესი
მღდელი: კურთხეულ არს-ი.
და უკეთუ ერისკაცია, იტყვის: უფალო იესუ ქრისტე, ძეო ღმრთისაო, ლოცვითა ყოვლადწმიდისა დედისა შენისაითა და ყოველთა წმიდათაითა, შეგვიწყალენ ჩუენ, ამინ.
დიდებაი შენდა, ღმერთო ჩუენო, დიდებაი შენდა.
მეუფეო ზეცათაო, ნუგეშინისმცემელო, სულო ჭეშმარიტებისაო, რომელი ყოველგან ხარ და ყოველსავე აღავსებ მადლითა შენითა, საუნჯეო კეთილთაო, მომნიჭებელო ცხოვრებისაო, მოვედ და დაემკვიდრე ჩუენ შორის და წმიდა-მყვენ ჩუენ ყოვლისაგან ბიწისა და აცხოვნენ, სახიერო, სულნი ჩუენნი.
წმიდაო ღმერთო, წმიდაო ძლიერო, წმიდაო უკუდაო, შეგვიწყალენ ჩუენ (3-გზის).
დიდებაი მამასა და ძესა და წმიდასა სულსა, აწ და მარადის და უკუნითი უკუნისამდე, ამინ.
ყოვლადწმიდაო სამებაო, შეგვიწყალენ ჩუენ; უფალო, გვიხსენ და გვილხინე ცოდვათა ჩუენთაგან; მეუფეო, შეგვინდვენ უსჯულოებანი ჩუენნი; წმიდაო მოიხილე და განჰკურნენ უძლურებანი ჩუენნი სახელისა შენისათვის.
უფალო, შეგვიწყალენ (3-გზის).
დიდებაი მამასა და ძესა და წმიდასა სულსა, აწ და მარადის და უკუნითი უკუნისამდე, ამინ.
მამაო ჩუენო, რომელი ხარ ცათა შინა, წმიდა იყავნ სახელი შენი, მოვედინ სუფევაი შენი, იყავნ ნებაი შენი, ვითარცა ცათა შინა, ეგრეცა ქუეყანასა ზედა, პური ჩუენი არსობისაი მომეც ჩუენ დღეს, და მომიტევენ ჩუენ თანანადებნი ჩუენნი, ვითარცა ჩუენ მიუტევებთ თანამდებთა მათ ჩუენთა და ნუ შემიყუანებ ჩუენ განსაცდელსა, არამედ მიხსნენ ჩუენ ბოროტისაგან.
მღდელი: რამეთუ შენი არს სუფევაი…
უფალო, შეგვიწყალენ (12-გზის).
დიდებაი მამასა და ძესა და წმიდასა სულსა, აწ და მარადის და უკუნითი უკუნისამდე, ამინ.
მოვედით, თაყუანის-ვსცეთ მეუფესა ჩუენსა ღმერთსა.
მოვედით, თაყუანის-ვსცეთ და შეუვრდეთ ქრისტესა მეუფესა ჩუენსა ღმერთსა.
მოვედით, თაყუანის-ვსცეთ და შეუვრდეთ თვით ქრისტესა მეუფესა და ღმერთსა ჩუენსა.
უფალო, შეისმინე ლოცვისა ჩემისაი, ყურად-იღე ვედრებაი ჩემი ჭეშმარიტებითა შენითა, შეისმინე ჩემი სიმართლითა შენითა; და ნუ შეხუალ საშჯელსა მონისა შენისა თანა, რამეთუ არა განმართლდეს შენ წინაშე ყოველი ცხოველი, რამეთუ დევნა მტერმან სული ჩემი და დაამდაბლა ქუეყანად ცხორებაი ჩემი, დამსუა მე ბნელსა შინა, ვითარცა მკუდარი საუკუნოი. და მოეწყინა ჩემთანა სულსა ჩემსა, და ჩემ შორის შემიძრწუნდა გული ჩემი. მოვიხსენე დღეთა პირველთაი, და ვიწურთიდ ყოველთა მიმართ საქმეთა შენთა და ქმნულსა ხელთა შენთასა ვზრახევდ. განვიპყრენ შენდამი ხელნი ჩემნი, და სული ჩემი, ვითარცა ქუეყანაი ურწყული შენდამი. მსთუად შეისმინე ჩემი, უფალო, რამეთუ მოაკლდა სულსა ჩემსა; ნუ გარე-მიიქცევ პირსა შენსა ჩემგან, და ვემსგავსო მათ, რომელნი შთავლენან მღვიმესა. მასმინე მე განთიად წყალობაი შენი, რამეთუ მე შენ გესავ; მაუწყე მე, უფალო, გზაი, რომელსაცა ვიდოდი, რამეთუ შენდამი აღვიღე სული ჩემი. მიხსენ მე მტერთა ჩემთაგან, უფალო, რამეთუ შენ შეგევედრე. მასწავე მე, რაითა ვყო ნებაი შენი, რამეთუ შენ ხარ ღმერთი ჩემი; სული შენი სახიერი მიძღოდეს მე ქუეყანასა წრფელსა. სახელისა შენისათვის, უფალო, მაცხოვნო მე და სიმართლითა შენითა გამოიყვანო ჭირისაგან სული ჩემი. და წყალობითა შენითა მოსრნე მტერნი ჩემნი და წარსწყმიდნე ყოველნი მაჭირვებელნი სულისა ჩემისანი, რამეთუ მე მონაი შენი ვარ.
დიდებაი მამასა და ძესა და წმიდასა სულსა, აწ და მარადის და უკუნითი უკუნისამდე ამინ.
ალილუია, ალილუია, ალილუია, დიდებაი შენდა ღმერთო.
ალილუია, ალილუია, ალილუია, დიდებაი შენდა ღმერთო.
ალილუია, ალილუია, ალილუია, დიდებაი შენდა, ღმერთო ჩუენო, დიდებაი შენდა.
ღმერთი უფალი და გამოგვიჩნდა ჩუენ, კურთხეულ არს მომავალი სახელითა უფლისაითა.
მუხლი 1. აუვარებდით უფალსა, რამეთუ კეთილ, რამეთუ უკუნისამდე არს წყალობაი მისი.
მუხლი 2. ყოველი თესლები გარე მომადგა მე, და სახელითა უფლისაითა ვერეოდე მათ.
მუხლი 3. არა მოვკუდე, არამედ ვცხოვნდე, და განვსთქუნე მე საქმენი უფლისანი.
მუხლი 4. ლოდი, რომელი შეურაცხყვეს მაშენებელთა, ესე იქმნა თავ კიდეთა, უფლისა მიერ იყო ესე, და არს საკვირველ წინაშე თუალთა ჩუენთა.
ტროპარი, ხმაი 4
სიტკბოებაი ისწავე და ფრთხილ იყავ რაი ყოველსა შინა, კეთილი გონებაი ღმრთივშუენიერად შეიმოსე, მოციქულო, და აღმოივსენ რაი ჭურისა მისგან რჩეულისა გამოუთქმელნი საიდუმლონი, სარწმუნოებაი დაიმარხე და სწორი ღუაწლი მის თანა აღასრულე, წმიდაო ტიმოთე, ევედრე ქრისტესა ღმერთსა ცხორებად სულთა ჩუენთათვის.
დიდებაი… ტროპარი (იგივე) აწდა…
არასადა დავსდუმნეთ, ღმრთისმშობელო, ძლიერებათა შენთა ქებად, უღირსნი ესე მონანი შენნი. რამეთუ არათუმცა შენ გვფარევდი ოხითა შენითა, ვინმცა სადა გვიხსნნა ჩუენ ესოდენთა ჭირთაგან; ანუ ვინმცა დაგვიცვნა ჩუენ აქამომდე ფლობილად? არასადა განგეშორნეთ ჩუენ, დედოფალო კურთხეულო, რამეთუ შენ იხსნი სულთა ჩუენთა ყოველთა განსაცდელთაგან.
მიწყალე მე, ღმერთო, დიდითა წყალობითა შენითა და მრავლითა მოწყალებითა შენითა აღხოცე უსჯულოებაი ჩემი. უფროის განმბანე მე უსჯულოებისა ჩემისაგან და ცოდვათა ჩემთაგან განმწმიდე მე, რამეთუ უსჯულოებაი ჩემი მე უწყი, და ცოდვაი ჩემი წინაშე ჩემსა არს მარადის. შენ მხოლოსა შეგცოდე და ბოროტი შენ წინაშე ვყავ, რაითა განმართლდე სიტყუათაგან შენთა და სძლო სჯასა შენსა, რამეთუ ესერა, უსჯულოებათა შინა მიუდგა და ცოდვათა შინა მშვა მე დედამან ჩემმან. რამეთუ ესერა, ჭეშმარიტებაი შეიყუარე, უჩინონი და დაფარულნი სიბრძნისა შენისანი გამომიცხადენ მე. მასხურო მე უსუპითა და განვწმიდნე მე, განმბანო მე და უფროის თოვლისა განვსპეტაკნე. მასმინო მე გალობაი და სიხარული და იხარებდენ ძუალნი დამდაბლებულნი. გარე მიაქციე პირი შენი ცოდვათა ჩემთაგან და ყოველნი უსჯულოებანი ჩემნი აღხოცენ. გული წმიდაი დაჰბადე ჩემ თანა, ღმერთო, და სული წრფელი განმიახლე გუამსა ჩემსა. ნუ განმაგდებ მე პირისა შენისაგან და სულსა წმიდასა შენსა ნუ მიმიღებ ჩემგან. მომეც მე სიხარული მაცხოვარებისა შენისაი და სულითა მთავრობისაითა დამამტკიცე მე. ვასწავლნე უსჯულოთა გზანი შენნი და უღმრთონი შენდა მოიქცენ. მიხსენ მე სისხლთაგან, ღმერთო, ღმერთო ცხორებისა ჩემისაო; იხარებდეს ენაი ჩემი სიმართლესა შენსა. უფალო, ბაგენი ჩემნი აღახუენ, და პირი ჩემი უთხრობდეს ქებულებასა შენსა. რამეთუ უკეთუმცა გენება, მსხუერპლი შე-მცა-მეწირა, არამედ საკუერთხი არა გთნდეს. მსხუერპლი ღმრთისა არს სული შემუსრვილი, გული შემუსრვილი და დამდაბლებული ღმერთმან არა შეურაცხ-ჰყოს. კეთილი უყავ, უფალო, ნებითა შენითა სიონსა და აღეშენნენ ზღუდენი იერუსალეიმისანი. მაშინ გთნდეს მსხუერპლი სიმართლისაი, შესაწირავი და ყოვლად-დასაწუელი, მაშინ შეიწირნენ საკურთხეველსა შენსა ზედა ზუარაკნი.
გალობაი 1, უგალობდითსა, ხმაი 4
ძლისპირი: დაანთქენ ვნებანი სულისა ჩემისანი სიღრმესა ვნებათა ძლევისასა, უფალო, ქალწულისაგან შობილო, ვითარ დაანთქ ძლიერებაი აღჭურვილთა სპარაზენთა და გიგალობდეს შენ ძლევისა ებნითა.
წმიდაო მოციქულო ტიმოთე, ევედრე ღმერთსა ჩუენთვის
ტაძრად სამეუფოდ აღვეშენნეთ, მორწმუნენო, და შევამკუნეთ თავნი ჩუენნი სადგურად წმიდისა სულისა, რამეთა აღვივსნეთ საღმრთოითა სიბრძნითა და აღვახუნეთ ბაგენი შესხმად ტიმოთე მოციქულისა.
წმიდაო მოციქულო ტიმოთე, ევედრე ღმერთსა ჩუენთვის
იხილა რაი სიწრფოებაი სულისა შენისაი განმკითხველმან გულთამან და მეცნიერმან წინაისწარითა ღმრთეებისა ცნობითა, წმიდა გყო მუცლითგან დედისაით, ნეტარო, ტიმოთე, ჭურად რჩეულად.
დიდებაი მამასა და ძესა და წმიდასა სულსა
იესუისა აღდგომაი ხმა მაღლად ჰქადაგე შენ მოძღურისა შენისა თანა, ტიმოთე, ჭურისა რჩეულისა პავლეისა, რომელსა თანა ფრიად დაშუერ და აწ მისთანა სამებასა წმიდასა უგალობ ძლევისა ებნითა.
აწ და მარადის და უკუნითი უკუნისამდე, ამინ.
ქალაქო ღმრთისაო, ყოველთა მხსნელისაო, ღმრთისმშობელო, საუნჯეო მეუფისაო, დაგვიცვენ სამწყსონი შენნი, რომელნი გიგალობთ, ღირსო, და სარწმუნოებით ვაქებთ უხრწნელსა შობასა შენსა, წმიდაო.
გალობაი 3, განძლიერდასა
ძლისპირი: არა სიბრძნითა, არცა ძალითა, არცა სიმდიდრითა, თავით თვისით ვიქადით, არამედ შენგან, ღმრთისა სიბრძნეო, რამეთუ არავინ არს წმიდაი შენებრ, კაცთმოყუარე.
წმიდაო მოციქულო ტიმოთე, ევედრე ღმერთსა ჩუენთვის
წარმართისა მამისა სჯული დაუტევე შენ, ჰოი, ტიმოთე ყოვლად ღირსო, და წოდებითა მით საღმრთოითა სარწმუნოებასა დედისა შენისასა დაემორჩილე ჰასაკსა სიყრმისა შენისასა.
წმიდაო მოციქულო ტიმოთე, ევედრე ღმერთსა ჩუენთვის
სანახებსა მას ლუკიაისასა გამოსჩნდი, ვითარცა მთიები, სანატრელო, ბოსხრას ქალაქსა შინა მოღუაწეო, და შურითა საღმრთოითა ცეცხლისაითა შესწუენ მაღნარნი იგი ურწმუნოვებისანი.
დიდებაი მამასა და ძესა და წმიდასა სულსა.
თესლისა მისგან ებრაელთაისა გამოსჩნდი შენ შვილად აბრაჰამისა, ღმერთშემოსილო ტიმოთე, რამეთუ შეიყუარე შენ უფალი, რომლისაცა მორჩილ იქმენ ვიდრე სიკუდიდმდე.
აწ და მარადის და უკუნითი უკუნისამდე, ამინ.
უსძლოო სძალო, რომელმან ჰშევ ღმერთი ხორციელქმნული, ვედრებითა მით შენითა, მოწევნადთა მათ განსაცდელთაგან და ვნებათა მიხსნენ ჩუენ, რომელნი გესავთ შენ, დედოფალო.
გვიხსენ განსაცდელთაგან მონანი შენნი, ყოვლადწმიდაო ღმრთისმშობელო ქალწულო, რამეთუ ჩუენ ყოველნი, შემდგომად ღმრთისა, შენდა მოვილტვით, ვითარცა უძლეველისა ზღუდისა და შუამდგომელისა.
მოიხილე ჩუენზედა, ყოვლადქებულო ღმრთისმშობელო, და ხორცთა ჩუენთა წყლულებანი ბოროტნი განჰკურნენ და სულისა ჩუენისა სნეულებანი.
მღდელი: შეგვიწყალენ ჩუენ, ღმერთო, დიდითა წყალობითა შენითა, გევედრებით, ისმინე და შეგვიწყალენ.
გუნდი: უფალო, შეგვიწყალენ (3-გზის).
მღდელი: მერმეცა გევედრებით ღმრთივდაცულისა ერისა ჩუენისა და მეუფებისა მისისათვის, ქრისტეისმოყუარისა მთავრობისა და მხედრობისა მისისათვის.
გუნდი: უფალო, შეგვიწყალენ (3-გზის).
მღდელი: მერმეცა გევედრებით უწმიდესისა და უნეტარესისა, სრულიად საქართველოს კათოლიკოს-პატრიარქისა, მცხეთა-თბილისის მთავარეპისკოპოსისა და ბიჭვინთისა და ცხუმ-აფხაზეთის მიტროპოლიტისა, დიდისა მეუფისა, მამისა ჩუენისა ილიასათვის, და ყოვლადუსამღდელოესისა (აქა მოიხსენეთ ადგილობრივი მღდელთმთავარი), და ყოველთა ქრისტეის მიერ ძმათა ჩუენთათვის.
გუნდი: უფალო, შეგვიწყალენ (3-გზის).
მღდელი: მერმეცა ვევედრნეთ უფალსა ღმერთსა ჩუენსა, რაითა შეიწყალნეს… (აქა მოიხსენეთ სახელდებით ისინი, ვისთვისაც ევედრებით ღმერთსა).
გუნდი: უფალო, შეგვიწყალენ (3-გზის).
მღდელი: განამრავლე, უფალო, ჟამნი და წელნი ცხორებისა მათისანი და იხსნენ იგინი, უფალო, ყოვლისაგან ჭირისა, რისხვისა და იწროებისა, და ყოვლისაგან წყლულებისა სულისა და ხორცთაისა და მიუტევენ მათ ყოველი შეცოდებანი მათნი, ნებსითნი და უნებლიეთნი.
გუნდი: უფალო, შეგვიწყალენ (3-გზის).
მღდელი: მერმეცა გევედრებით ყოველთა ძმათა და ყოველთა ქრისტეანეთათვის.
გუნდი: უფალო, შეგვიწყალენ. (3-გზის).
მღდელი: რამეთუ მოწყალე და კაცთმოყუარე ღმერთი ხარ, და შენდა დიდებასა აღვავლენთ, მამისა, და ძისა, და წმიდისა სულისა, აწ და მარადის, და უკუნითი უკუნისამდე.
გუნდი: ამინ.
კვერექსის ნაცვლად ერისკაცი იტყვის: – უფალო, შეგვიწყალენ 40-გზის. დიდებაი… აწდა…
წარდგომაი, ხმაი 2
სული იგი მრჩობლი პავლეეისი, ჭურისა რჩეულისაი მოცემული ღმრთისაგან განსუენებულ იქმნა შენ ზედა, ვითარცა საყუარელსა მოწაფესა მისსა, ვითარცა ელიაისი ელისეს ზედა, და ემსგავსე მოძღუარსა შენსა მოღუწებითა, და მსგავსად მისა ქადაგე ქრისტე შორის უსჯულოთასა.
გალობაი 4, უფალო მესმასა
ძლისპირი: რომელი მოსლვად არს მყის – უფალი ღმერთი ჩუენი, მოსლვად არა ყოვნა, მთით ჩრდილოით მაღნართაით, ქალწულმან გვიშვა, ვითარცა თქუეს პირველად წინაისწარმეტყველთა და ჩუენ მათ თანა ვღაღადებთ: დიდებაი ძალსა შენსა, უფალო.
წმიდაო მოციქულო ტიმოთე, ევედრე ღმერთსა ჩუენთვის
მოწაფეი იქმენ მისსა, რომელი-იგი პირველ მდევარ იყო ქრისტეისა, ხოლო შენ თანამავალ პავლეისა იქმენ სარწმუნოებითა და ქრისტეს სახარებაი მის თანა ჰქადაგე და ერთობითა ხმობდით: დიდებაი ძალსა შენსა, უფალო.
წმიდაო მოციქულო ტიმოთე, ევედრე ღმერთსა ჩუენთვის
რაჟამს განეშორე საცთურისაგან უსჯულოთაისა, თანამოღუაწე ექმენ კრულებათა მათ პავლეისთა და ძვირხილულმან მის თანა წარუდგინე თავი შენი მუშაკად სიტყუასა ჭეშმარიტსა სახარებისასა, მხნეო ტიმოთე, და განბრძნობილი ხმობდი: დიდებაი ძალსა შენსა, უფალო.
დიდებაი მამასა და ძესა და წმიდასა სულსა.
ვითარცა აღასრულ ყოვლადვე სათანადოი იგი მორჩილებაი კეთილისა მის მოძღურისა შენისა პავლეისა, ემსგავსე მას დიდად მოღუაწებითა და ქადაგებითა სახარებისაითა და ერსა ასწავე ხმობად: დიდებაი ძალსა შენსა, უფალო.
აწ და მარადის და უკუნითი უკუნისამდე, ამინ.
ღმერთი გვიშევ ჩუენ, ქალწულო უბიწოო, ჭეშმარიტად ხორცითა, რომელ გამოუჩნდა კაცთა აღსასრულსა ჟამთასა, ვითარცა თქუეს პირველად წინაისწარმეტყველთა, და ჩუენცა მათ თანა ვღაღადებთ: დიდებაი ძესა შენსა, ქალწულო.
გალობაი 5, ღამითგანსა
ძლისპირი: უღმრთოთა ვერა იხილონ დიდებაი შენი, ქრისტე, ხოლო ჩუენ მონანი შენნი, ვიხილავთ დიდებასა შენსა და ვღაღადებთ: ღამითგან აღვიმსთობთ ჩუენ, მგალობელად შენდამი, კაცთმოყუარე.
წმიდაო მოციქულო ტიმოთე, ევედრე ღმერთსა ჩუენთვის
უღმრთოი იგი მძლავრი დომენტიანოს აღეგზნა რაი შურითა ღირსსა მას ზედა იოვანე ღმრთისმეტყუელსა, ექსორია ყო იგი პატმოს ჭალაკსა, და საყდარი მისი შენ გერწმუნა.
წმიდაო მოციქულო ტიმოთე, ევედრე ღმერთსა ჩუენთვის
უწყოდა რაი კეთილნი სათნოებანი და წმიდანი ქცევანი შენნი ღირსმან პავლემან, დაგადგინა ქრისტეს სამწყსოთა პირველ მწყემსად ეფესოსა და იღუწიდი დაუცხრომელად.
დიდებაი მამასა და ძესა და წმიდასა სულსა.
იხილენ რაი ეფესოისა მკვიდრნი დანთქმულნი ბნელსა შინა, უქადაგებდი ქრისტესა მეუფესა, აწ ჩუენთვისცა ევედრე მას, წმიდაო მოციქულო, აღგვავსოს მღვიძარებითა საღმრთოითა.
აწ და მარადის და უკუნითი უკუნისამდე, ამინ.
ჰურიათა კრებულმან უარ-გყვეს შენ, ქრისტე, ხოლო ჩუენ, წარმართთა ერმან აღგიარეთ მეუფედ ძე ღმრთისაი, ტვირთული ქალწულისა წიაღსა და ღმრთისმშობელად თაყუანის-ვჰსცემთ.
გალობაი 6, ღაღადყავსა
ძლისპირი: შთავვარდი მე სიღრმესა ზღვისასა და ცოდვისა უფსკრულთა დამნთქეს მე, არამედ, ვითარცა ღმერთ ხარ, განხრწნისაგან კუალად აღმოიყვანე ცხორებაიცა ჩემი, მოწყალე.
წმიდაო მოციქულო ტიმოთე, ევედრე ღმერთსა ჩუენთვის
შეამკვე რაი საყდარი შენი საღმრთოითა წესითა, ვითარცა მწყემსმან გონიერმან, აღასრულებდი მცნებასა მოძღურისა შენისასა, რომელმან გამცნოთ საყვარელთა თვისთა: ბოროტისა წილ ნუვის მიაგებთ ბოროტსა.
წმიდაო მოციქულო ტიმოთე, ევედრე ღმერთსა ჩუენთვის
ფრიად დაშუერ რაი სამწყსოისა შენისათვის, ბრძენო, ცოდვისა უფსკრულთა დანთქმულნი სულნი იხსნენ ქადაგებითა ზეცისა მის სასუფეველისაითა და უჩუენე გზაი ცხორებისაი.
დიდებაი მამასა და ძესა და წმიდასა სულსა.
ღირსად შეგამკობთ, ვითარცა ეფესოისა მთიებსა, რომლისა ბრწყინვალებაი განეფინა ყოველთა კიდეთა, და ვითარცა რაი ისართა ნათლისათა განაბნიეს ქუეყანით ბნელი იგი საცთურისაი.
აწ და მარადის და უკუნითი უკუნისამდე, ამინ.
იქმნა წიაღი შენი, ღმრთისმშობელო, დამტევნელ ღმრთეებისა, დაუტევნელისა მიუწვდომელად, რომელსაცა დასებაი უსხეულოთაი ვერ იკადრებს თუალთა ხილვად.
გვიხსენ განსაცდელთაგან მონანი შენნი, ყოვლადწმიდაო ღმრთისმშობელო ქალწულო, რამეთუ ჩუენ ყოველნი, შემდგომად ღმრთისა, შენდა მოვილტვით, ვითარცა უძლეველისა ზღუდისა და შუამდგომელისა.
მოიხილე ჩუენზედა, ყოვლადქებულო ღმრთისმშობელო, და ხორცთა ჩუენთა წყლულებანი ბოროტნი განჰკურნენ და სულისა ჩუენისა სნეულებანი.
მღდელი: მერმე და მერმე მშვიდობით უფლისა მიმართ ვილოცოთ.
გუნდი: უფალო, შეგვიწყალენ.
მღდელი: შეგუეწიენ, გუაცხოვნენ, შეგვიწყალენ და დაგვიცვენ ჩუენ, ღმერთო, შენითა მადლითა.
გუნდი: უფალო, შეგვიწყალენ.
მღდელი: ყოვლადწმიდისა, უხრწნელისა, უფროსად კურთხეულისა, დიდებულისა დედოფლისა ჩუენისა ღმრთისმშობელისა, და მარადის ქალწულისა მარიამისა, და ყოველთა წმიდათა მომხსენებელთა, თავნი თვისნი და ურთიერთარს, და ყოველი ცხორებაი ჩუენი ქრისტესა ღმერთსა ჩუენსა შევვედროთ.
გუნდი: შენ, უფალო.
მღდელი: რამეთუ შენ ხარ მეუფეი მშვიდობისაი, და მაცხოვარი სულთა ჩუენთაი, და შენდა დიდებასა აღუავლენთ მამისა, და ძისა, და წმიდისა სულისა, აწ და მარადის, და უკუნითი უკუნისამდე.
გუნდი: ამინ.
კვერექსის ნაცვლად ერისკაცი იტყვის: – უფალო, შეგვიწყალენ 12-გზის. დიდებაი… აწდა…
კონდაკი
სიბრძნითა მით საღმრთოითა ორთა მათგან ბრწყინვალეთა მთიებთაგან განისწავლე – პავლეს მიერ ღირსისა და იოვანე ღმრთისმეტყველისა, და სამართლად და ღირსად დაგსუა შენ ქრისტემან საყდარსა მწყემსად სამწყსოთა თვისთა, რამეთუ იტვირთენ ხორცთა შინა ვნებანი მისნი ხორცითა, რომელნი ნეფსით თავს ისხნა ჯუარსა ზედა და მოძღურისა შენისა თანა ხმობდი, ღირსო ტიმოთე, ცხოველ არს ქრისტე ჩემთანა და განაცხოველებს ყოველთა.
იკოსი
სული იგი მრჩობლი პავლეისი ჭურისა რჩეულისაი, მოცემული ღმრთისაგან განსუენებულ იქმნა შენ ზედა, ვითარცა ელიაისი ელისეს ზედა, და ემსგავსე რაი მოძღუარსა თვისსა მოღუაწებითა, მსგავსად მისა ქადაგე ქრისტე შორის უსჯულოთასა, და თავს-იდებდი რაი მისთვის გუემათა და წყლულებათა, იწოდე მღდელმოძღურად დიდებულად, და დაიდგი გვირგვინი წამებისაი, და აწ კადნიერებაი გაქუს ღმრთისა მიმართ, ცოდვათა მოტევებისა მონიჭებად სურვილით მედღესასწაულეთა ხსენებისა შენისათა.
მღდელმან: მოხედენ, სიბრძნით.
წარდგომაი სახარებისაი ხმაი 4: ყოველსა ქუეყანასა განხდა ხმაი მათი და კიდეთა სოფლისათა სიტყუანი მათნი.
მუხლი: ცანი უთხრობენ დიდებასა ღმრთისასა და ქმნულსა ხელთა მისთასა მიუთხრობს სამყაროი.
მღდელმან: უფლისა მიმართ ვილოცოთ.
გუნდი: უფალო, შეგვიწყალენ.
მღდელმან: რამეთუ წმიდა ხარ შენ, ღმერთო ჩუენო, და რომელი წმიდათა შორის განისუენებ, და შენდა დიდებასა აღვავლენთ, მამისა, და ძისა და წმიდისა სულისა, აწ და მარადის, და უკუნითი უკუნისამდე,
გუნდი: ამინ.
მღდელმან: ყოველი სული აქებდით უფალსა.
მუხლი: აქებდით ღმერთსა წმიდათა შორის მისთა, აქებდით მას სამყაროთა ძალისა მისისათა.
მღდელმან: ღირს-ყოფად ჩუენდა სმენად წმიდისა სახარებისა უფალსა ღმერთსა ჩუენსა ვევედრნეთ.
გუნდი: უფალო, შეგვიწყალენ. (3-გზის)
მღდელმან: სიბრძნით აღემართენით და ისმინეთ წმიდაი სახარებაი, მშვიდობაი ყოველთა.
გუნდი: და სულისაცა შენისა თანა.
მღდელმან: მათესაგან წმიდისა სახარებისა საკითხავი.
გუნდი: დიდებაი შენდა, უფალო, დიდებაი შენდა.
მღდელმან: მოხედენ.
სახარებაი ლუკასი
მას ჟამსა შინა გამოირჩინა უფალმან სხუანი სამეოც და ათნი და წარავლინნა იგინი ორ-ორნი წინაშე მისსა ყოველსა ქალაქებსა და დაბნებსა, ვიდრეცა ეგულებოდა მას მისლვად. და ეტყოდა მათ: სამკალი ფრიად არს, ხოლო მუშაკნი მცირედ. ევედრენით უკუე უფალსა სამკალისასა, რაითა მოავლინნეს მუშაკნი სამკალსა თვისსა. წარვედით! აჰა ესერა მიგავლინებ თქუენ, ვითარცა კრავთა შორის მგელთა. ნუ წარგაქუნ ბალანტი, ნუცა ვაშკარანი, ნუცა შესასხმელი ფერხთაი და ნუცა ვის გზასა ზედა მოიკითხავთ. და რომელსაცა სახლსა შეხვიდეთ, პირველად თქუთ: მშვიდობაი სახლსა ამას! და უკუეთუ იყოს მუნ ძეი მშვიდობისაი, განისუენოს მის ზედა მშვიდობამან თქუენმან, უკუეთუ არა – თქუენდავე მოიქცეს. მასვე სახლსა შინა იყვენით, ჭამდით და სუემდით მათ თანა, რამეთუ ღირს არს მუშაკი სასყიდლისა თვისისა, ნუ მიხუალთ სახლითი სახლად. და რომელსა ქალაქსა შეხვიდეთ, და შეგიწყნარნენ თქუენ, ჭამდით წინა-დაგებულსა თქუენსა და განჰკურნებდით მას შინა უძლურთა და ეტყოდეთ მათ: მოახლებულ არს თქუენ ზედა სასუფეველი ღმრთისა?. და რომელსა ქალაქსა შეხვიდეთ, და არა შეგიწყნარნენ თქუენ, გამო-რაი-ხვიდოდით უბანთა მისთა, არქუთ მათ: აჰა ესერა მტუერი რომელ აღეკრა ფერხთა ჩუენთა ქალაქისაგან თქუენისა, განვიყრით თქუენ ზედა; გარნა ესემცა უწყით, რამეთუ მოახლებულ არს სასუფეველი ღმრთისაი. გეტყვი თქუენ: სოდომელთა უმოლხინეს იყოს მას დღესა შინა, ვიდრე ქალაქისა მის. ვაი შენდა, ქორაზინ, და ვაი შენდა, ბეთსაიდა, რამეთუ ტვიროსს და სიდონს თუმცა იქმნნეს ძალნი, რომელ იქმნნეს თქუენ შორის, პირველვემცა ძაძითა და ნაცარსა ზედა მსხდომარეთა შეინანეს. ხოლო ტვიროსი და სიდონი უმოლხინეს იყოს სასჯელსა მას, ვიდრე თქუენ. და შენ, კაპერნაუმ, ნუ ცადმდე აჰმაღლდები, არამედ ჯოჯოხეთადმდე შთაჰხდე.
გუნდი: დიდებაი შენდა, უფალო, დიდებაი შენდა.
დიდებაი მამასა და ძესა და წმიდასა სულსა
ვედრებითა წმიდისა ტინოთე მოციქულისაითა, მოწყალეო, აღხოცენ ცოდვათა ჩუენთა სიმრავლენი.
აწ და მარადის და უკუნითი უკუნისამდე, ამინ.
მეოხებითა წმიდისა ღმრთისმშობელისაითა, მოწყალეო, აღხოცენ ცოდვათა ჩუენთა სიმრავლენი.
მიწყალე მე, ღმერთო, დიდითა წყალობითა შენითა, და მრავლითა მოწყალებითა შენითა აღხოცენ უსჯულოებაი ჩემი და შემიწყალე მე, ღმერთო.
გერი: აღთქუმისაებრ უტყუელისა, ტიმოთეს – საყუარელსა შვილსა, ქებულსა პავლეისაგან, მოგეცა რაი სიმართლისა გვირგვინი ქრისტეს მიერ, აწ გაქუს კადნიერებაი მისა მიმართ, მოსცეს მშვიდობაი სოფელსა და ერსა ჩუენსა; დაამტკიცოს ეკლესიაი ჭეშმარიტებასა შეუძრველად, და აცხოვნოს სულნი ჩუენნი, რაითა განვმართლდეთ წინაშე საყდართა მისთა.
მღდელი: აცხოვნე, ღმერთო, ერი შენი, და აკურთხე სამკვიდრებელი შენი, მოხედენ სოფელსა შენსა წყალობითა და მოწყალებითა, აღამაღლე რქაი ქრისტეანეთა მართლმადიდებელთაი, და გარდამოავლინენ ჩუენ ზედა მდიდარნი წყალობანი შენნი, მეოხებითა ყოვლადწმიდისა დედოფლისა ჩუენისა ღმრთისმშობელისა, და მარადის ქალწულისა მარიამისაითა; ძლიერებითა პატიოსნისა და ცხოველსმყოფელისა ჯუარისაითა; მეოხებითა პატიოსანთა უხორცოთა ზეცისა ძალთაითა; პატიოსნისა, დიდებულისა, წინაისწარმეტყუელისა, წინამორბედისა და ნათლისმცემელისა იოვანეისითა; წმიდათა დიდებულთა, და ყოვლად-ქებულთა მოციქულთა თავთა, პეტრეისა და პავლეისითა; წმიდისა მოციქულისა თომასი და საქართველოს განმანათლებელთა მოციქულთა: სვიმონ კანანელისა, ბართლომესი, თადეოზისა და მატათაისითა; წმიდათა შორის მამისა ჩუენისა ნიკოლოზ მირონ-ლუკიის მთავარეპისკოპოსისა და საკვირველთმოქმედისა, და მსოფლიოთა დიდთა მოძღუართა და მღდელთმთავართა: ბასილი დიდისა, გრიგოლი ღმრთისმეტყუელისა, და იოვანე ოქროპირისაითა; წმიდისა ძლევა-შემოსილისა მოწამისა გიორგისა და წმიდათა დიდთა ქალწულ-მოწამეთა ეკატერინე, ბარბარე და მარინეისითა; ღირსისა დედისა ჩუენისა, მოციქულთა სწორისა ქალწულისა ნინო ქართველთ განმანათლებელისა და წმიდისა პატრიარქისა ევსტათი ანტიოქიელისა – ქართლის ეკლესიათა მაკურთხეველისაითა; წმიდათა მოციქულთა სწორთა: მეფისა მირიანისა და დედოფლისა ნანაისითა; წმიდათა მამამთავართა ჩუენთა: პეტრე, სამუელ, სარმიან, მამაი, არსენ, მელქისედეკ, იოვანე-ოქროპირ, ნიკოლოზ, ევდიმოზ, იოსებ, კირიონ და ამბროსისაითა; ღირსისა მამისა ჩუენისა იოვანე ზედაზნელისა და ათორმეტთა მისთა მოწაფეთაითა; ღმრთივგანბრძნობილთა ნეტართა მამათა ჩუენთა: ილარიონ ქართველისა, სერაპიონ ზარზმელისა, გრიგოლ ხანძთელისა და საბა იშხნელისაითა; ღირსთა მამათა ჩუენთა ათონელთა: იოვანე და გაბრიელ ქართველთა, იოვანე თორნიკ-ყოფილისა და ეფთვიმე და გიორგი მთაწმინდელთაითა; წმიდათა დიდებულთა და ღუაწლისა-მძლეთა მოწამეთა: რაჟდენისა, ევსტათი მცხეთელისა, ჰაბო ტფილელისა, გობრონისა, და თევდორე მღდლისა, ქრისტეფორე გურულისა, ნიკოლოზ დვალისა, კოზმანისა, და არგვეთისა მთავართა დავით და კონსტანტინეისა, კონსტანტინე მთავრისა და შალვა, ბიძინა და ელიზბარ ქსნის ერისთავთა, შალვა ახალციხელისა და წმიდათა ათთა-ბევრთა მოწამეთა, ტფილისს ხუარაზმელთაგან მოწყუედილთა, ექუსი ათასთა გარეჯელთა ბერთა, და მრავალთა წმიდათა მამათა და დედათა, ქვაბთახევსა და აჭარასა შინა უსჯულოთაგან წამებულთაითა; წმიდათა ღუაწლისამძლეთა მეფეთა და დედოფალთა: მირდატ, აშოტ, არჩილ, დემეტრე, ლუარსაბ, შუშანიკ და ქეთევანისაითა; წმიდათა კეთილ-მორწმუნეთა და დიდთა მეფეთა ჩუენთა: ვახტანგ გორგასალისა, დავით აღმაშენებელისა, დემეტრე-დამიანეისა, თამარისა და სოლომონისაითა; წმიდისა ილია მართლისა და ექვთიმე ღმრთისკაცისაითა; წმიდათა აღმსარებელთა მამათა ჩუენთა – იოვანე და გიორგი-იოვანე ბეთანიელთა, გაბრიელ სალოსისა და ექვთიმეისითა; წმიდათა და მართალთა მშობელთა ღმრთისაითა იოაკიმ და ანნაისითა (და წმიდისა სახელი, რომლისა არს ტაძარი და დღის წმიდანი მოიხსენიოს); და წმიდისა ტომოთე მოციქულისაითა და ყოველთა წმიდათა შენთაითა გევედრებით შენ, მრავალ-მოწყალეო ღმერთო, შეისმინე ჩუენ ცოდვილთა ვედრებაი, და შეგვიწყალენ ჩუენ.
გუნდი: უფალო, შეგვიწყალენ (12-გზის).
მღდელი: წყალობითა და მოწყალებითა და კაცთმოყუარებითა მხოლოდშობილისა ძისა შენისაითა, რომლისა თანა კურთხეულ ხარ, თანა ყოვლადწმიდით, სახიერით, და ცხოველსმყოფელით სულით შენითურთ, აწ და მარადის და უკუნითი უკუნისამდე.
გუნდი: ამინ.
გალობაი 7, კურთხეულარსა
ძლისპირი: რომელმან დაიცვნა ყრმანი აბრამიანნი ცეცხლისაგან და ქალდეველნი იგი მოსრნა, სახუმილისა ალითა, ხოლო ყრმანი ღაღადებდეს: კურთხეულ ხარ შენ.
წმიდაო მოციქულო ტიმოთე, ევედრე ღმერთსა ჩუენთვის
უღმრთოი იგი ნერონ რისხვით და გულისწყრომით აღძრულ იქმნა ქადაგთათვის ღმრთისა სიტყვისათა, ხოლო შენ ჯუარცმულისა მიმართ ხმა-ჰყავ: კურთხეულ ხარ შენ.
წმიდაო მოციქულო ტიმოთე, ევედრე ღმერთსა ჩუენთვის
ისწრაფდა ნერონ, მხეცი იგი სისხლის მოყუარეი უწყალოდ განრყუნად ქრისტეს სამწყსოთა პირმეტყუელთა და მწყემსთა მათთა დაცემასა, გარნა შენ არა შეძრწუნდი და ღმერთსა აკურთხევდი.
დიდებაი მამასა და ძესა და წმიდასა სულსა.
სასოებითა მტკიცითა არცხვინე უსჯულოთა მძლავრთა და ქადაგებითა შენითა განუცხადე სამებაი მორწმუნეთა, და იტყვიან: კურთხეულ ხარ, მამათა ჩუენთა ღმერთო, უკუნისამდე.
აწ და მარადის და უკუნითი უკუნისამდე, ამინ.
სამებისა მორწმუნენო, მოვედით დღეს სარწმუნოებითა და ერთობითა ვადიდებდეთ ერთარსებასა ღმრთეებისასა და ვიტყოდით: კურთხეულ ხარ, მამათა ჩუენთა ღმერთო, უკუნისამდე.
გალობაი 8, აკურთხევდითსა
ძლისპირი: მხსნელო ყოველთაო, ძლიერო ღმერთო, ცეცხლსა შეთხეულნი ყრმანი იხსნენი, რაჟამს იგი შეაცურიე, და სახუმილით ღაღადებდეს: აკურთხევდით საქმენი უფლისანი უფალსა.
წმიდაო მოციქულო ტიმოთე, ევედრე ღმერთსა ჩუენთვის
საღმრთომან ქადაგმან გპოვა შენ, ნეტარო, მხურვალედ მოსწრაფეი ძიებისათვის გზისა მის ჭეშმარიტისა, და განგინათლნა თუალნი სულისანი ამაღლებად ღმრთისა.
წმიდაო მოციქულო ტიმოთე, ევედრე ღმერთსა ჩუენთვის
განაგებდი კეთილად მოძღურებითა ეფესოისა საყდარსა, ნეტარო ტიმოთე, სიწმიდითა და ღირსებითა, ვითარცა მუშაკი, მოღუაწეი შუენიერი, და შედგომილი კუალსა მოძღურისა თვისისასა.
დიდებაი მამასა და ძესა და წმიდასა სულსა.
უბიწოდ ქცევითა მიემსგავსე რაი საღმრთოსა მქადაგებელსა იოვანეს და პავლეს – მოძღუარსა შენსა კეთილსა, ახარებდი ქრისტეს სარწმუნოებასა წარმართთა და განანათლებდი კიდეთა სოფლისათა.
აწ და მარადის და უკუნითი უკუნისამდე, ამინ.
მორწმუნეთა ერი სარწმუნოებითა სამებასა ღმერთსა თაყუანისსცემენ მართლაღსარებითა და ესრეთ უღაღადებენ: აკურთხევდით საქმენი უფლისანი უფალსა.
გალობაი 9, ადიდებდითსა
ძლისპირი: შობაი შენი უხრწნელ არს, ქალწულო, ღმერთი მუცლით შენით გამოვიდა განხორციელებული, კაცთა შორის იქცეოდა, ამისთვისცა, ღმრთისმშობელო, მარადის ყოველნი შენ გადიდებთ.
წმიდაო მოციქულო ტიმოთე, ევედრე ღმერთსა ჩუენთვის
აღასრულებდენ რაი დღესასწაულსა კერპთა ყრუთასა წარმართნი იგი, ცრემლითა იგლოვდი წარწყმედისათვის მათისა, და აღჰხედი სუეტსა და უქადაგე, ვითარმედ არავინ არს ღმერთი, გარნა ქრისტე.
წმიდაო მოციქულო ტიმოთე, ევედრე ღმერთსა ჩუენთვის
ბოროტმან და უღმრთომან ერმან ბოროტი ზრახვაი იზრახა შენთვის, სანატრელო ტიმოთე, და უგუნურად ქვითა და კუერთხითა გცემდეს, ხოლო შენ აკურთხევდი ღმერთსა უკუნისამდე.
დიდებაი მამასა და ძესა და წმიდასა სულსა.
ახარებდი რაი სასუფეველსა ღმრთისასა წარმართთა, სულგრძელებითა თავს ისხენ წყლულებანი მწარენი, რომელთა მიერ მოიგე, ღირსო, პატივი მოციქულთაი და გვირგვინი მარტვილთაი.
აწ და მარადის და უკუნითი უკუნისამდე, ამინ.
არსებისა ხატსა უსხეულოსა, ბეჭედსა მას ხელთშეუხებელსა ძესა მას და სიტყუასა სიბრძნესა მამისასა და ძალსა მისსა მამისა თანა სულით წმიდითურთ ვადიდებთ.
ღირს არს ჭეშმარიტად, რაითა გადიდებდეთ, შენ, ღმრთისმშობელო, რომელი მარადის სანატრელ იქმენ, ყოვლადუბიწოდ და დედად ღმრთისა ჩუენისა, უპატიოსნესსა ქერობინთასა და აღმატებით უზესთაესსა სერაბინთასა, განუხრწნელად მშობელსა სიტყვისა ღმრთისასა, მხოლოსა ღმრთისმშობელსა გალობით გადიდებთ.
მღდელი აკმევს; მკითხველი ან ერისკაცი კითხულობს:
სიბრძნითა მით სულიერითა ამხილებდი რაი კერპთმსახურთა, გუემულ იქმენ მათ მიერ უმსჯავროდ, და ქუა-დაკრებულსა და ჯერეთცა სულიერსა მოგაბეს რაი საბელი, განგითრიეს და მოგაკუდინეს რაი უგუნურთა, მოიგეს საშჯელი საუკუნოი, ხოლო შენ აღასრულე რაი სრბაი თვისი საწადელი, შერთულ იქმენ რიცხუსა მას მოციქულთასა და მეოხ ხართ ყოველთა მოსავთა შენთა და მვედრებელთა.
ერმან მან მორწმუნეთამან, მორჩილმან სამწყსომან შენმან, ტიმოთე სანატრელო, გულისხმა-ყო რაი განსლვაი შენი ხორცთაგან, აღიხუნეს მათ ნაწილნი შენნი, ქრისტეისთვის განკაფულნი, მიჰრონითა მით სურნელითა შემურეს და დაჰკრძალნეს რაი ლოცვითა და გალობითა, შეამკვეს ლარნაკი ძუალთა შენთაი, რომლისაგან მარადის აღმოდიოდა წყაროი სასწაულთაი, და ყოველნი მისდა მოლტოლვილნი მოიღებდენ ნუგეშინისცემასა და კურნებასა.
თუალით მხილველი ქრისტეისი და მიყრდნობილი მკერდსა მას საუფლოსა იოვანეი, ძეი ქუხილისაი ღმრთისმეტყუელი, განგებითა საღმრთოითა მიყვანებულ იქმნა რაი ეფესოდ მეფისა მიერ, კეთილად დაიპყრა საყდარი შენი, ტიმოთე მოციქულო, და პატივ-სცა რაი ღირსად ნაწილთა შენთა, შეამკო ეკლესიაი საღმრთოითა მით მოძღურებითა სულიერითა, აწ მის თანა მეოხ გუეყავ წინაშე ღმრთისა, რაითა აღგვავსოს სულითა სიბრძნისაითა, და გულნი ჩუენნი დაამტკიცოს სარწმუნოებასა ზედა ჭეშმარიტსა.
აწ ვერცავინ აღრაცხავს თვითოეულად ღუაწლთა და სასწაულთა შენთა სიმრავლესა, ნეტარო მღდელთმოძღუარო ტიმოთე, რამეთუ მადლი კურნებათაიცა მოგანიჭა რაი ქრისტემან, ულოცავდი სნებითა ფიცხლითა ვნებულთა, და მეყსეულად განკურნებდი და ეშმაკსაცა განდევნიდი რაი შეპყრობილთაგან, შემდგომად სიკუდილისაცა მოგანიჭა ძალი მოსავთა შენთა შეწევნისაი, აწ ჩუენცა გვიოხე ღმრთისა მიმართ, განრინებად საფრხისაგან მტერისა.
ჰოი, მწყემსო კეთილო, ქრისტეის სამწყსოსათვის მის მიერ მღდელთმოძღურად დიდებულად გამორჩეულო ტიმოთე, არაი განზრახვითა კაცობრივითა, არამედ ზეგარდამო წამისყოფითა საღმრთოითა დაშჯედ რაი საყდარსა ზედა ეფესოისასა, და შეამკვე წამებისა ღუაწლითა, ქრისტეს მიერ მოიღე გვირგვინი დიდებისაი და გაქუს რაი კადნიერებაი დიდი, შეგვაწყნარე ყოვლადწმიდასა დედასა მისსა, მარიამ ღმრთისმშობელსა, რაითა თანა-წარგუხადოს უხილავნი და ხილულნი განსაცდელნი და ღირს გვყოს მარადის დიდებად ღმრთისა:
წმიდაო ღმერთო, წმიდაო ძლიერო, წმიდაო უკუდაო, შეგვიწყალენ ჩუენ (3-გზის).
დიდებაი მამასა და ძესა და წმიდასა სულსა, აწ და მარადის და უკუნითი უკუნისამდე, ამინ.
ყოვლადწმიდაო სამებაო, შეგვიწყალენ ჩუენ; უფალო, გვიხსენ და გვილხინე ცოდვათა ჩუენთაგან; მეუფეო, შეგვინდვენ უსჯულოებანი ჩუენნი; წმიდაო, მოიხილე და განჰკურნენ უძლურებანი ჩუენნი სახელისა შენისათვის.
უფალო, შეგვიწყალენ (3-გზის).
დიდებაი მამასა და ძესა და წმიდასა სულსა, აწ და მარადის და უკუნითი უკუნისამდე, ამინ.
მამაო ჩუენო, რომელი ხარ ცათა შინა, წმიდა იყავნ სახელი შენი, მოვედინ სუფევაი შენი, იყავნ ნებაი შენი, ვითარცა ცათა შინა, ეგრეცა ქუეყანასა ზედა, პური ჩუენი არსობისაი მომეც ჩუენ დღეს, და მომიტევენ ჩუენ თანანადებნი ჩუენნი, ვითარცა ჩუენ მიუტევებთ თანამდებთა მათ ჩუენთა და ნუ შემიყუანებ ჩუენ განსაცდელსა, არამედ მიხსნენ ჩუენ ბოროტისაგან.
მღდელი: რამეთუ შენი არს სუფევაი…
მიწყალენ ჩუენ, უფალო, შემიწყალენ ჩუენ, რამეთუ ყოვლისავე სიტყვის მიცემისაგან უღონო ვართ, გარნა ამას ვედრებასა შენ, მეუფისა სახიერისა, ცოდვილნი ესე შევსწირავთ. მიწყალენ ჩუენ, უფალო, შემიწყალენ ჩუენ.
დიდებაი მამასა და ძესა და წმიდასა სულსა
უფალო, შემიწყალენ ჩუენ, რამეთუ შენ გესავთ, ნუ განმირისხდები ჩუენ ფრიად, და ნუცა მოიხსენებ უსჯულოებათა ჩუენთა, არამედ მოიხილე ჩუენზედა წყალობით, ვითარცა სახიერ ხარ, და გვიხსენ ჩუენ სამართლად რისხვისაგან შენისა, რამეთუ შენ ხარ ღმერთი ჩუენი, და ჩუენ ვართ ერნი შენნი, ყოველნივე ქმნულნი ხელთა შენთანი ვართ და სახელი შენი წოდებულ არს ჩუენ ზედა და შემიწყალენ ჩუენ.
აწ და მარადის და უკუნითი უკუნისამდე, ამინ.
მოწყალებისა კარი განგვიღე, კურთხეულო ღმრთისმშობელო, რაითა, რომელნი ესე შენ გესავთ, არა დავეცნეთ, არამედ განვერნეთ წინააღმდგომთა მტერთაგან, რამეთუ შენ ხარ ცხორებაი ნათესავისა ქრისტეანეთასა.
მღდელი: შეგვიწყალენ ჩუენ, ღმერთო, დიდითა წყალობითა შენითა, გევედრებით, ისმინე და შეგვიწყალენ.
გუნდი: უფალო, შეგვიწყალენ (3-გზის).
მღდელი: მერმეცა გევედრებით, წყალობისა, სიცოცხლისა, მშვიდობისა, სიმრთელისა, დღეგრძელობისა, ცხორებისა, განათლებისა, მოტევებისა, კეთილად წარმართებისა და მყუდროებისა მონათა (ანუ მხევალთა) ღმრთისაითა და ყოველთა შვილთა ჩუენისა ეკლესიისაითა, რაითა დაიცვას უფალმან ღმერთმან ჩუენმან სამეუფოი ქალაქი ესე ჩუენი და წმიდაი ესე ეკლესიაი და ყოველნი ქალაქნი და სოფელნი ივერიისა სიყმილისაგან, სრვისა, ძრვისა, დანთქმისაგან, ცეცხლისა და მახვილისა, უცხო-თესლთა ზედა მოსლვისაგან, ბრძოლისა და სიკუდიდშემოსილისა წყლულებისა, რაითა მოწყალე გუექმნეს ჩუენ ღმერთი კეთილად დგომისათვის სახიერებითა და კაცთმოყუარებითა თვისითა, და გარე-წარაქციოს რისხვაი, მარად დღე ჩუენ ზედა მომავალი, და გვიხსნეს ჩუენ სამართლად ჩუენ ზედა მოწევნულისა რისხვისაგან, და შეგვიწყალნეს ჩუენ.
გუნდი: უფალო, შეგვიწყალენ (12-გზის).
მღდელი: შეისმინე ჩუენი, ღმერთო, მაცხოვარო ჩუენო, სასოო ყოველთა კიდეთა ქუეყანისათაო, და რომელნი არიან ზღუათა შინა შორს, და მლხინებელ, და მოწყალე ექმენ შეცოდებათა ჩუენთა, და შეგვიწყალენ ჩუენ, რამეთუ მოწყალე და კაცთმოყუარე ღმერთი ხარ და შენდა დიდებასა აღვავლენთ, მამისა, და ძისა, და სულისა წმიდისა, აწ და მარადის, და უკუნითი უკუნისამდე.
გუნდი: ამინ.
კვერექსის ნაცვლად ერისკაცი იტყვის: – უფალო, შეგვიწყალენ 3-გზის. დიდებაი… აწდა…
სავედრებელი ლოცვა
ჰოი, წმიდაო მოციქულო და მოწამეო ქრისტეის ღმრთისაო ტიმოთე, ქადაგო ყოვლად-წმიდისა სამებისაო და წყაროო მოწყალებისაო; წარმართთა მწოდებელო, და დამხსნელო კერპთა საცთურისაო; ზესთამბრძოლო ქრისტეანეთაო და მხურვალეო მეოხო ჩუენო და შესავედრებელო წინაშე ყოვლადუბიწოისა ღმრთისმშობლისა და მხოლოდშობილისა ძისა მისისაო!
ჰოი, წმიდაო ღმრთივგვირგვინოსანო მოციქულო ტიმოთე, შეუდეგ რაი მხურვალებით წარმართთა ქადაგსა ჭეშმარიტსა, ნესტუსა ეკლესიათასა ჯუარითა მოქადულსა ნეტარსა პავლეს, მის მიერ ისწავენ, ბრძენო, საიდუმლონი გამოუთქუმელნი, და მოწაფე იქმენ რაი ქრისტეისა, რომლისათვისცა დასთხიენ სისხლნი შენნი, აწ მოციქულებრითა კადნიერებითა მოსდრიკე შეწყალებად ჩუენდა, რაითა მოგუმადლოს შენებრი მხურვალებაი სარწმუნოებისაი, ძმებრივი სიყუარული მოყუასისაი და საღმრთოი მოშურნეობაი მამულისაი, და მოგუმადლოს სინანული მსგავსი ნინეველთაისა, ხოლო ერსა ჩუენსა მოანიჭოს ძლევაი მტერთა და მწვალებელთა ზედა, და განმტკიცებაი მართლმადიდებლობასა შინა. ძალითა ლოცვისა შენისაითა დაიფარე და განაძლიერე უწმიდესი და უნეტარესი, სრულიად საქართველოს კათალიკოს-პატრიარქი, მცხეთა-თბილისის მთავარეპისკოპოსი, და ბიჭვინთისა და ცხუმ-აფხაზეთის მიტროპოლიტი დიდი მეუფეი, მამაი ჩუენი ილია, ყოვლადსამღდელონი მიტროპოლიტნი, მთავარეპისკოპოსნი და ეპისკოპოსნი, პატიოსანნი მღდელნი, ქრისტეს მიერ დიაკონნი და ყოველნი სამონაზვნო წესნი, ზიარნი მართლმადიდებელისა ეკლესიისანი და ყოველნი მართლმორწმუნენი ქრისტეანენი.
ჰოი, ყოვლად-დიდებულო წმიდაო მოციქულო ტიმოთე, საქმენი შენნი საკვირველნი გვეუწყნეს რაი წიგნისა მისგან მოციქულთაისა, რომელიცა აღწერა ლუკა მახარებელმან, მის მიერ ჭეშმარიტად ვცანით წარმომავლობაი და დამოწაფებაი შენი წმიდასა პავლე მოციქულსა – სუეტსა ეკლესიათასა, თუ ვითარ დაშუერ მის თანა, და იღუაწე ერთგულად სახარებისათვის იესუ ქრისტეისისა, აწ ჩუენცა შეგვაწყნარე სახიერებასა მისსა, რაითა აღმოგვიყვანოს სიღრმეთაგან ცოდვათაისა და გვიხსნას სიყმილისაგან, სრვისა, ძრვისა, რღვნისა, ცეცხლისა, მახვილისა, ზედა-მოსლვისაგან უცხო თესლთაისა, და ყოვლისაგან ბოროტისა, რაითა ღირს ვიქმნეთ სასუფეველსა მისსა, რამეთუ კურთხეულ არს და დიდებულ, თანა დაუსაბამოით მამით მისით, და ყოვლად-წმიდით და ცხოველს-მყოფელით სულითურთ, აწ და მარადის, და უკუნითი უკუნისამდე, ამინ.
მღდელი: სიბრძნით!
ყოვლადწმიდაო ღმრთისმშობელო, გუაცხოვნენ ჩუენ.
გუნდი: უპატიოსნესსა ქერობინთასა და აღმატებით უზესთაესსა სერაბინთასა, განუხრწნელად მშობელსა სიტყვისა ღმრთისასა, მხოლოსა ღმრთისმშობელსა გალობით გადიდებთ.
მღდელი: დიდებაი შენდა, ქრისტე ღმერთო, სასოებაო ჩუენო, დიდებაი შენდა.
გუნდი: დიდებაი მამასა და ძესა და წმიდასა სულსა, აწ და მარადის და უკუნითი უკუნისამდე, ამინ.
უფალო, შეგვიწყალენ (3-გზის). გუაკურთხენ.
მღდელი: ჩამოილოცავს…
გუნდი: ამინ
ერისკაცმან: დიდებაი მამასა და ძესა და წმიდასა სულსა, აწ და მარადის და უკუნითი უკუნისამდე, ამინ.
უფალო შეგვიწყალენ (3-გზის).
უფალო, იესუ ქრისტე, ძეო ღმრთისაო, ლოცვითა ყოვლადწმიდისა დედისა შენისაითა, წმიდისა ტიმოთე მოციქულისაითა, და ყოველთა წმიდათაითა შეგვიწყალენ ჩუენ, ამინ.
ლოცუაი მთხვევნასა ზედა ხატისასა:
იღუაწე ერთგულებით ქრისტეს ღმრთისათვის, ღირსო ტიმოთე, ვითარცა სახიერმან მონამან სარწმუნომან და კეთილმან, და სასუფეველისა მიმოდამდებელმან, ნეტარო, მსგავსად მოძღურისა შენისა დასთხიენ რაი სისხლნი თვისნი ქრისტეისთვის, მოციქულო ტიმოთე, პატიოსანსა ხატსა შენსა შევრდომილნი გევედრებით მეოხებასა წინაშე მისსა, რაითა უვნებელად დაგვიცვას ყოველთა ვნებათაგან – სულიერთა და ხორციელთა, და წარგვიმართოს გზასა მას ცხონებისასა.
გაქუს რაი გამოუთქმელი სიმდიდრეი წყალობისაი, ყოვლადწმიდაო ქალწულო, შენდა მოვივლტით და გევედრებით, ვითარცა ურცხვენელსა მეოხსა წინაშე ძისა შენისა, რაითა განაქარვოს რისხვაი აღდგომილი ჩუენ ზედა, სიმრავლისაგან ცოდვათა ჩუენთასა და მოგუფინოს მშვიდობაი ქუეყანასა ზედა, და სიხარული ცათა შინა.
მიქაელ მოდრეკილის საგალობლის გამოყენებით
შეადგინა თინათინ მჭედლიშვილმა
წმიდა მოციქული ტიმოთე მცირე აზიის ქალაქ ლუსტრაში დაიბადა. ის ქრისტიანობაზე წმიდა მოციქულმა პავლემ (+67; ხს. 29 ივნისს) მოაქცია 52 წელს. ლიკაონიის ქალაქებში პავლეს და ბარნაბას პირველი მოგზაურობის დროს პავლემ დედის მუცლითგან მკელობელი განკურნა. ამ სასწაულმა მრავალი მოაქცია ქრისტეს სჯულზე, მათ შორის იყვნენ ჭაბუკი ტიმოთე, მისი დედა ევნიკა და ბებია ლოიდა (საქმე, 14,6-12 2ტიმ. 1,5). პავლეს მიერ ტიმოთეს სულში ჩათესილმა რწმენის მარცვლებმა უხვი ნაყოფი გამოიღო. ის მოციქულთა თავის ერთგული მოწაფე და შემდგომში განუყრელი თანამგზავრი გახდა. პავლე თავის ეპისტოლეებში საყვარელ შვილს უწოდებს მას და მადლიერებით იხსენიებს მის ერთგულებასა და თავდადებას: „ხოლო შენ შემოდგომილ ხარ ჩემსა მოძღურებასა, გულს-მოდგინებასა, სარწმუნოებასა, სულგრძელებასა, სიყვარულსა, მოთმინებასა, დევნულებათა, ვნებათა, რაოდენი შემემთხვა მე ანტიოქიასა შინა, იკონიას, ლუსტრას“ (2 ტიმ. 3,10-11). 65 წელს პავლე მოციქულმა ტიმოთეს ეფესოს ეპისკოპოსად დაასხა ხელი და იგი 15 წლის განმავლობაში კეთილად განაგებდა თავის სამწყსოს. რომის საპყრობილეში გამომწყვდეულმა პავლემ, რომელმაც იცოდა, რომ მალე უნდა წარმსდგარიყო უფლის წინაშე, ერთგული მოწაფე და მეგობარი თავისთან იხმო: „ისწრაფე ჩემდა მოსვლად ადრე“ (2 ტიმ. 4,9).
ერთხელ ეფესოში წარმართებმა დიდი ზეიმი გამართეს ცრუღმერთების პატივსაცემად. ისინი კერპებს ქუჩებში დაატარებდნენ უსჯულო რიტუალებისა და სიმღერების თანხლებით, რაც ამაზრზენ სანახაობას ქმნიდა. საღვთო შურით ანთებული ტიმოთე შეეცადა, შეეჩერებინა და დაემოძღვრა გონებადაბინდული, უღმერთო ბრბო. გაავებული კერპმსახურები კი მიაწყდნენ წმიდა მღვდელმთავარს, გვემეს, მიწაზე ათრიეს და ბოლოს, ქვებით ჩაქოლეს (+80). ტიმოთე მოციქულის უხრწნელი ნაწილები IV საუკუნეში პატივით გადაასვენეს კონსტანტინეპოლში და წმიდა მოციქულთა სახელობის ტაძარში დააბრძანეს.
„წმიდანთა ცხოვრება“, ტომი I, თბილისი, 2001 წ.
