Categories
მსახურებანი პარაკლისები

სავედრებელი პარაკლისი პატივად ყოვლადწმიდა ღმრთისმშობლის სასწაულთმოქმედისა ხატისა „ყოველთა დედოფალი – პანტანასა“

ამ ხატის წინაშე განსაკუთრებულად ევედრებიან დედა ღვთისმშობელს

ეშმაკის მანქანების და ჯადოქრობისაგან განთავისუფლებასა

და სიმსივნითა და სულის დამღუპველ ვნებებით შეპყრობილთა განკურნებას! 

 

მღდელი: კურთხეულ არს-ი.

და უკეთუ ერისკაცია, იტყვის: უფალო იესუ ქრისტე, ძეო ღმრთისაო, ლოცვითა ყოვლადწმიდისა დედისა შენისაითა და ყოველთა წმიდათაითა, შეგვიწყალენ ჩუენ, ამინ.

დიდებაი შენდა, ღმერთო ჩუენო, დიდებაი შენდა.

მეუფეო ზეცათაო, ნუგეშინისმცემელო, სულო ჭეშმარიტებისაო, რომელი ყოველგან ხარ და ყოველსავე აღავსებ მადლითა შენითა, საუნჯეო კეთილთაო, მომნიჭებელო ცხოვრებისაო, მოვედ და დაემკვიდრე ჩუენ შორის და წმიდა-მყვენ ჩუენ ყოვლისაგან ბიწისა და აცხოვნენ, სახიერო, სულნი ჩუენნი.

წმიდაო ღმერთო, წმიდაო ძლიერო, წმიდაო უკუდაო, შეგვიწყალენ ჩუენ (3-გზის ). დიდებაი მამასა და ძესა და წმიდასა სულსა, აწ და მარადის და უკუნითი უკუნისამდე, ამინ.

ყოვლადწმიდაო სამებაო, შეგვიწყალენ ჩუენ; უფალო, გვიხსენ და გვილხინე ცოდვათა ჩუენთაგან; მეუფეო, შეგვინდვენ უსჯულოებანი ჩუენნი; წმიდაო, მოიხილე და განჰკურნენ უძლურებანი ჩუენნი სახელისა შენისათვის.

უფალო, შეგვიწყალენ (3-გზის).

დიდებაი მამასა და ძესა და წმიდასა სულსა, აწ და მარადის და უკუნითი უკუნისამდე. ამინ.

მამაო ჩუენო, რომელი ხარ ცათა შინა, წმიდა იყავნ სახელი შენი, მოვედინ სუფევაი შენი, იყავნ ნებაი შენი, ვითარცა ცათა შინა, ეგრეცა ქუეყანასა ზედა, პური ჩუენი არსობისაი მომეც ჩუენ დღეს, და მომიტევენ ჩუენ თანანადებნი ჩუენნი, ვითარცა ჩუენ მიუტევებთ თანამდებთა მათ ჩუენთა და ნუ შემიყუანებ ჩუენ განსაცდელსა, არამედ მიხსნენ ჩუენ ბოროტისაგან.

მღდელი: რამეთუ შენი არს სუფევაი…

უფალო, შეგვიწყალენ (12-გზის).

დიდებაი მამასა და ძესა და წმიდასა სულსა, აწ და მარადის და უკუნითი უკუნისამდე, ამინ.

მოვედით, თაყუანის-ვსცეთ მეუფესა ჩუენსა ღმერთსა. (3-გზის)

უფალო, შეისმინე ლოცვისა ჩემისაი, ყურად-იღე ვედრებაი ჩემი ჭეშმარიტებითა შენითა, შეისმინე ჩემი სიმართლითა შენითა; და ნუ შეხუალ საშჯელსა მონისა შენისა თანა, რამეთუ არა განმართლდეს შენ წინაშე ყოველი ცხოველი, რამეთუ დევნა მტერმან სული ჩემი და დაამდაბლა ქუეყანად ცხორებაი ჩემი, დამსუა მე ბნელსა შინა, ვითარცა მკუდარი საუკუნოი. და მოეწყინა ჩემთანა სულსა ჩემსა, და ჩემ შორის შემიძრწუნდა გული ჩემი. მოვიხსენე დღეთა პირველთაი, და ვიწურთიდ ყოველთა მიმართ საქმეთა შენთა და ქმნულსა ხელთა შენთასა ვზრახევდ. განვიპყრენ შენდამი ხელნი ჩემნი, და სული ჩემი, ვითარცა ქუეყანაი ურწყული შენდამი. მსთუად შეისმინე ჩემი, უფალო, რამეთუ მოაკლდა სულსა ჩემსა; ნუ გარე-მიიქცევ პირსა შენსა ჩემგან, და ვემსგავსო მათ, რომელნი შთავლენან მღვიმესა. მასმინე მე განთიად წყალობაი შენი, რამეთუ მე შენ გესავ; მაუწყე მე, უფალო, გზაი, რომელსაცა ვიდოდი, რამეთუ შენდამი აღვიღე სული ჩემი. მიხსენ მე მტერთა ჩემთაგან, უფალო, რამეთუ შენ შეგევედრე. მასწავე მე, რაითა ვყო ნებაი შენი, რამეთუ შენ ხარ ღმერთი ჩემი; სული შენი სახიერი მიძღოდეს მე ქუეყანასა წრფელსა. სახელისა შენისათვის, უფალო, მაცხოვნო მე და სიმართლითა შენითა გამოიყვანო ჭირისაგან სული ჩემი. და წყალობითა შენითა მოსრნე მტერნი ჩემნი და წარსწყმიდნე ყოველნი მაჭირვებელნი სულისა ჩემისანი, რამეთუ მე მონაი შენი ვარ.

დიდებაი მამასა და ძესა და წმიდასა სულსა, აწ და მარადის და უკუნითი უკუნისამდე ამინ. ალილუია, ალილუია, ალილუია, დიდებაი შენდა ღმერთო. ალილუია, ალილუია, ალილუია, დიდებაი შენდა ღმერთო. ალილუია, ალილუია, ალილუია, დიდებაი შენდა ღმერთო ჩუენო, დიდებაი შენდა.

ღმერთი უფალი და გამოგვიჩნდა ჩუენ, კურთხეულ არს მომავალი სახელითა უფლისაითა.

მუხლი 1. აუვარებდით უფალსა, რამეთუ კეთილ, რამეთუ უკუნისამდე არს წყალობაი მისი.

მუხლი 2. ყოველი თესლები გარე მომადგა მე, და სახელითა უფლისაითა ვერეოდე მათ.

მუხლი 3. არა მოვკუდე, არამედ ვცხოვნდე, და განვსთქუნე მე საქმენი უფლისანი.

მუხლი 4. ლოდი, რომელი შეურაცხყვეს მაშენებელთა, ესე იქმნა თავ კიდეთა, უფლისა მიერ იყო ესე, და არს საკვირველ წინაშე თუალთა ჩუენთა.

ტროპარი, ხმაი 4

გვაცხოვნენ ჩუენ, ყოველთა დედოფალო, მადლისა შენისა მეძიებელნი სურვილითა, და ყოველთა სნეულებათა და ვნებათაგან გამოგვიხსენ მოლტოლვილნი სიხარულისმომნიჭებელისა ხატისა მომართ შენისა, ხოლო სამწყსოი შენი, ყოვლითურთ შენდა მსასოებელი, დაიცევ ყოველთა განსაცდელთა და სენთაგან.

დიდებაი… (იგივე)  აწდა…

არასადა დავსდუმნეთ, ღმრთისმშობელო, ძლიერებათა შენთა ქებად, უღირსნი ესე მონანი შენნი. რამეთუ არათუმცა შენ გვფარევდი ოხითა შენითა, ვინმცა სადა გვიხსნნა ჩუენ ესოდენთა ჭირთაგან; ანუ ვინმცა დაგვიცვნა ჩუენ აქამომდე ფლობილად? არასადა განგეშორნეთ ჩუენ, დედოფალო კურთხეულო, რამეთუ შენ იხსნი სულთა ჩუენთა ყოველთა განსაცდელთაგან.

მიწყალე მე, ღმერთო, დიდითა წყალობითა შენითა და მრავლითა მოწყალებითა შენითა აღხოცე უსჯულოებაი ჩემი. უფროის განმბანე მე უსჯულოებისა ჩემისაგან და ცოდვათა ჩემთაგან განმწმიდე მე, რამეთუ უსჯულოებაი ჩემი მე უწყი, და ცოდვაი ჩემი წინაშე ჩემსა არს მარადის. შენ მხოლოსა შეგცოდე და ბოროტი შენ წინაშე ვყავ, რაითა განმართლდე სიტყუათაგან შენთა და სძლო სჯასა შენსა, რამეთუ ესერა, უსჯულოებათა შინა მიუდგა და ცოდვათა შინა მშვა მე დედამან ჩემმან. რამეთუ ესერა, ჭეშმარიტებაი შეიყუარე, უჩინონი და დაფარულნი სიბრძნისა შენისანი გამომიცხადენ მე. მასხურო მე უსუპითა და განვწმიდნე მე, განმბანო მე და უფროის თოვლისა განვსპეტაკნე. მასმინო მე გალობაი და სიხარული და იხარებდენ ძუალნი დამდაბლებულნი. გარე მიაქციე პირი შენი ცოდვათა ჩემთაგან და ყოველნი უსჯულოებანი ჩემნი აღხოცენ. გული წმიდაი დაჰბადე ჩემ თანა, ღმერთო, და სული წრფელი განმიახლე გუამსა ჩემსა. ნუ განმაგდებ მე პირისა შენისაგან და სულსა წმიდასა შენსა ნუ მიმიღებ ჩემგან. მომეც მე სიხარული მაცხოვარებისა შენისაი და სულითა მთავრობისაითა დამამტკიცე მე. ვასწავლნე უსჯულოთა გზანი შენნი და უღმრთონი შენდა მოიქცენ. მიხსენ მე სისხლთაგან, ღმერთო, ღმერთო ცხორებისა ჩემისაო; იხარებდეს ენაი ჩემი სიმართლესა შენსა. უფალო, ბაგენი ჩემნი აღახუენ, და პირი ჩემი უთხრობდეს ქებულებასა შენსა. რამეთუ უკეთუმცა გენება, მსხუერპლი შე-მცა-მეწირა, არამედ საკუერთხი არა გთნდეს. მსხუერპლი ღმრთისა არს სული შემუსრვილი, გული შემუსრვილი და დამდაბლებული ღმერთმან არა შეურაცხ-ყოს. კეთილი უყავ, უფალო, ნებითა შენითა სიონსა და აღეშენნენ ზღუდენი იერუსალემისანი. მაშინ გთნდეს მსხუერპლი სიმართლისაი, შესაწირავი და ყოვლად-დასაწუელი, მაშინ შეიწირნენ საკურთხეველსა შენსა ზედა ზუარაკნი.

გალობაი 1, უგალობდითსა, ხმაი 4

ძლისპირი: აღვაღებ პირსა ჩემსა, რაითა აღივსოს სულითა და აღმოთქუას დიდებაი დედისა და დედოფლისაი, და სიხარულითა ვუგალობდე სასწაულთა შენთა.

ყოვლადწმიდაო დედოფალო ყოველთაო, დაგვიცვენ და დაგვიფარენ ჩუენ.

მოვედით მორწმუნენო, და შეუვრდეთ მოწყალესა დედასა და ყოველთა დედოფალსა „პანტანასას“, რამეთუ უმეტეის სასოებისა ნუგეშინისცემს და კურნებს ყოველთა მწუხარეთა და სნეულთა.

ყოვლადწმიდაო დედოფალო ყოველთაო, დაგვიცვენ და დაგვიფარენ ჩუენ.

ვითარცა მაცხოვნებელი წყაროი, ცუარსა მას ნუგეშისასა გარდამოუდინებს წმიდაი ხატი ეგე შენი ღირსებით თაყუანისმცემელთა მისთა და ასუმევს მათ წყალსა ცხორებისასა.

დიდებაი მამასა და ძესა და წმიდასა სულსა.

მცნობნი ურიცხუთა საკვირველებათა შენთა, ჰოი, ყოველთა დედოფალო `პანტანასა~, სურვილითა შეგიტკბობთ და გევედრებით, რაითა გვიხსნნე ჩუენ ყოველთა სენთა და ვნებათაგან.

აწ და მარადის და უკუნითი უკუნისამდე, ამინ.

საკვირველ არიან, უფალო, საქმენი შენნი, რამეთუ მოჰმადლე შენ სოფელსა საღმრთოი ყრმაი, ქალწული მარიამი, რომელ ყოველთა ტომთაგან აღირჩიე საცხოვნებელად კაცთა ნათესავისა.

გალობა 3, განძლიერდასა

ძლისპირი: ცხოველო და უშურველო წყაროო მგალობელთა შენთაო, სულითა განამტკიცე გუნდი მოსავთა შენთაი, და ღირს ჰყავ გვირგვინსა დიდებისასა ღმრთეებრივითა დიდებითა შენითა.

ყოვლადწმიდაო დედოფალო ყოველთაო, დაგვიცვენ და დაგვიფარენ ჩუენ.

საწუთოისა ცხორებისა ნაღველსა და ღელვათა მრავალსახეთა დაატკბობ დედობრივითა მეოხებითა შენითა, უბიწოო, და განსაცდელსა შინა მოგვივლენ შეწევნასა ხატისა მიერ შენისა.

ყოვლადწმიდაო დედოფალო ყოველთაო, დაგვიცვენ და დაგვიფარენ ჩუენ.

ნუ გარე-მიიქცევ პირსა შენსა ჩუენგან, რომელნი შეუვრდებით სასწაულთმოქმედსა ხატსა შენსა „პანტანასას“, და გევედრებით: უსძლოო დედოფალო, დაგვიფარენ ყოველთა ძვირთა და ურვათაგან.

დიდებაი მამასა და ძესა და წმიდასა სულსა.

ვითარცა მხურვალესა შემწესა გევედრებით, ყოველთა დედოფალო, ნათესავთა და მოყუასთა ჩუენთათვის, რაითა უკურნებელთა სენთაგან განჰკურნო, (სახელები) და მიჰმადლო შუებაი და ლხინებაი.

აწ და მარადის და უკუნითი უკუნისამდე, ამინ.

ჰოი, ყოველთა დედოფალო, დაგვიფარენ ჩუენ პატიოსანითა ომოფორითა შენითა, და ბნელნი იგი ღრუბელნი ურვათა ჩუენთანი განაქარვე ნათლისმფენელთა სხივთა მიერ მადლისა შენისაისა.

გვიხსენ განსაცდელთაგან მონანი შენნი, ყოვლადწმიდაო ღმრთისმშობელო ქალწულო, რამეთუ ჩუენ ყოველნი, შემდგომად ღმრთისა, შენდა მოვივლტვით, ვითარცა უძლეველისა ზღუდისა და შუამდგომელისა.

მოიხილე ჩუენზედა, ყოვლადქებულო ღმრთისმშობელო, და ხორცთა ჩუენთა წყლულებანი ბოროტნი განჰკურნენ და სულისა ჩუენისა სნეულებანი.

მღდელი: შეგვიწყალენ ჩუენ, ღმერთო, დიდითა წყალობითა შენითა, გევედრებით, ისმინე და შეგვიწყალენ.

გუნდი: უფალო, შეგვიწყალენ (3-გზის).

მღდელი: მერმეცა გევედრებით ღმრთივდაცულისა ერისა ჩუენისა და მეუფებისა მისისათვის (ქრისტეისმოყუარისა მთავრობისა და მხედრობისა მისისათვის).

გუნდი: უფალო, შეგვიწყალენ (3-გზის).

მღდელი: მერმეცა გევედრებით უწმიდესისა და უნეტარესისა, სრულიად საქართველოს კათოლიკოს-პატრიარქისა, მცხეთა-თბილისის მთავარეპისკოპოსისა და ბიჭვინთისა და ცხუმ-აფხაზეთის მიტროპოლიტისა, დიდისა მეუფისა, მამისა ჩუენისა ილიასათვის, და ყოვლადუსამღდელოესისა (აქა მოიხსენეთ ადგილობრივი მღდელთმთავარი), და ყოველთა ქრისტეის მიერ ძმათა ჩუენთათვის.

გუნდი: უფალო, შეგვიწყალენ (3-გზის).

მღდელი: მერმეცა ვევედრნეთ უფალსა ღმერთსა ჩუენსა, რაითა შეიწყალნეს… (აქა მოიხსენეთ სახელდებით ისინი, ვისთვისაც ევედრებით ღმერთსა).

გუნდი: უფალო, შეგვიწყალენ (3-გზის).

მღდელი: განამრავლე, უფალო, ჟამნი და წელნი ცხორებისა მათისანი და იხსნენ იგინი, უფალო, ყოვლისაგან ჭირისა, რისხვისა და იწროებისა, და ყოვლისაგან წყლულებისა სულისა და ხორცთაისა და მიუტევენ მათ ყოველი შეცოდებანი მათნი, ნებსითნი და უნებლიეთნი.

გუნდი: უფალო, შეგვიწყალენ (3-გზის).

მღდელი: მერმეცა გევედრებით ყოველთა ძმათა და ყოველთა ქრისტეანეთათვის.

გუნდი: უფალო, შეგვიწყალენ. (3-გზის).

მღდელი: რამეთუ მოწყალე და კაცთმოყუარე ღმერთი ხარ, და შენდა დიდებასა აღვავლენთ, მამისა, და ძისა, და წმიდისა სულისა, აწ და მარადის, და უკუნითი უკუნისამდე.

გუნდი: ამინ.

წარდგომაი

ვითარცა ხარი შენ სასოი და მფარველი ჩუენი შემდგომად ღმრთისა, ეგრეთცა სასწაულთმოქმედი ხატი ესე შენი „ყოველთა დედოფალი – პანტანასა“ გუაქუს ჩუენ, ვითარ უსასყიდლოი მკურნალი სულთა და ხორცთაი, და გევედრებით: შეგვეწიე ვნებათა და ბოროტთა განსაცდელთა შინა დანთქმულთა, და გვიხსენ ყოველთა ძვირთა და სალმობათაგან.

გალობა 4, უფალო მესმასა

ძლისპირი: იესუ, მჯდომარე დიდებით საყდართა ღმრთეებისათა, მოვიდა ღრუბლითა სულმცირითა, რომელ არს ქალწული გამოუცდელი ხსნად ჩუენდა, მღაღადებელთა: დიდებაი ძალსა შენსა, მხსნელო ჩუენ ყოველთაო.

ყოვლადწმიდაო დედოფალო ყოველთაო, დაგვიცვენ და დაგვიფარენ ჩუენ.

ოდეს ჭაბუკი ვინმე, დანთქმული წყუდიადსა შინა გრძნებისასა, მიიწია ვატოპედისა სავანესა, შევრდომითა თაყუანისცა წმიდასა ხატსა შენსა „პანტანასას“, და გამოჰკრთა რაი მისგან ელვაი ნათლისაი, ვითარცა უსულოი, ქუე-დააკუეთა.

ყოვლადწმიდაო დედოფალო ყოველთაო, დაგვიცვენ და დაგვიფარენ ჩუენ.

გულისხმა-ყო ჭაბუკმან, ბოროტისაგან შეპყრობილმან, ვითარმედ ძალი შენი სძლევს უკეთურებათა მტერისათა, და აქებდა შენ მიერ გამოუთქუმელად შობილსა ძესა და ღმერთსა ყოველთასა, მას ევედრე, აწ ჩუენცა დაგვიცვას და განგვარინოს მანქანებათაგან ეშმაკისა.

დიდებაი მამასა და ძესა და წმიდასა სულსა.

საშინელი ძლიერებაი ხატისა შენისაი აჩუენე რაი კაცსა მას ვნებულსა, ცოდვანი თვისნი მსწრაფლ შეინანა, და დემკვიდრა ვატოპედისა მონასტერსა, რაითა ლოცვითა და ღუაწლითა განიწმიდოს თავი თვისი მწიკულისაგან.

აწ და მარადის და უკუნითი უკუნისამდე, ამინ.

გიხაროდენ, ღმრთივაღრჩეულო ყრმააო, სიყრმითგანვე აღზრდილო ტაძარსა შინა, აწ ჩუენცა ღირს-გვყავ ტაძარსა შინა ღმრთისასა წმიდათა საიდუმლოთა ზიარებისა, საკურნებელად სულთა ჩუენთა, და ჟამსა აღსასრულისასა განგვიხუენ ჩუენ ბჭენი სასუფეველისანი და წარგვიძეღუ ზეციერსა ტაძარსა ძისა შენისასა.

გალობა 5, ღამითგანსა

ძლისპირი: შეძრწუნდებიან ყოველნი ღმრთეებრივითა დიდებითა შენითა, რამეთუ შეიწყნარე მუცელსა შენსა ღმერთი ყოველთაი, უქორწინებელო სძალო, და შევ უჟამოი ძეი, რომელმან ყოველთა მგალობელთა შენთა მოგუმადლე მშვიდობაი.

ყოვლადწმიდაო დედოფალო ყოველთაო, დაგვიცვენ და დაგვიფარენ ჩუენ.

იხარებდენ მამანი გამობრწყინებასა წმიდისა ხატისა შენისასა, რამეთუ ესევითარი სასწაული ჩუენებულ იყო შეწევნისათვის შეცთომილთა და ვნებულთა, აწ ჩუენცა განგვარინე ყოვლისაგან საფრხისა და გვიხსენ ცოდვათაგან.

ყოვლადწმიდაო დედოფალო ყოველთაო, დაგვიცვენ და დაგვიფარენ ჩუენ.

აღასრულებდი რაი ნიშთა და კურნებათა ხატისა მიერ შენისა, გულისხმა-ყვეს სავანისა მის მოსაგრეთა, ვითარმედ ხარი შენ მკურნალი დიდი, მფარველი მტკიცეი და ზედამხედველი მათთვის, რომელნი სასოებენ შეწევნასა შენსა და მადლობენ ღმერთსა.

დიდებაი მამასა და ძესა და წმიდასა სულსა.

წმიდაი და ელვარექმნილი ხატი შენი განითქუა რაი ყოველსა ქუეყანასა, მრავალნი მიივლტოდენ ხილვად მისდა, და ეძიებდენ შენგან დაცვასა და წყალობასა, აწ ჩუენცა მოგვანიჭე მადლი, და კურთხევაი, და წარგვიმართე გზისა მიმართ ცხორებისა.

აწ და მარადის და უკუნითი უკუნისამდე, ამინ.

გიხაროდენ, ყოვლადქებულო დედოფალო, ცისკარო, შენ მიერ სულთა ჩუენთათვის აღმობრწყინებულისა ნათლისა მიმართ წარმმართებელო, რომელმან შევ მზეი სიმართლისაი ქრისტე, სიხარული და ხსნაი სოფლისაი.

გალობა 6, ღაღადყავსა

ძლისპირი: მოვედით, ღმრთივგანბრძნობილნო, აღვასრულოთ ღმრთეებრივი და ყოვლადპატიოსანი ესე დღესასწაული ღმრთისმშობლისაი, აღვიტყუელნეთ და ვადიდოთ მისგან შობილი ღმერთი.

ყოვლადწმიდაო დედოფალო ყოველთაო, დაგვიცვენ და დაგვიფარენ ჩუენ.

განდიდნა რაი ხატი ეგე უძლურთა კურნებითა და განწირულთა აღდგინებითა, მეფენი და მთავარნი ერთა თანა მიისწრაფდენ ხილვად მისდა, და მოიღებდენ აღსრულებასა კეთილთა თხოვათასა.

ყოვლადწმიდაო დედოფალო ყოველთაო, დაგვიცვენ და დაგვიფარენ ჩუენ.

ხედვიდეს რაი მამანი სასწაულთმოქმედსა ხატსა შენსა, განამრავლეს პირნი მისნი, ვითარცა ჭეშმარიტად უსასყიდლონი მკურნალნი ყოველთა მათდა შევრდომილთა და მადლობდენ უფალსა.

დიდებაი მამასა და ძესა და წმიდასა სულსა.

ვითარცა ყოვლად დიდებული „პანტანასა“ მიანიჭებს მოსავთა მისთა ნუგეშისცემასა, ეგრეთცა წმიდანი პირნი მისნი სიტკბოებითა შენითა აღმოგვიცენებენ სულთა და ხორცთა კურნებასა.

აწ და მარადის და უკუნითი უკუნისამდე, ამინ.

ჰოი, ტრედო წმიდაო, და კრაო უბიწოო, გამოუთქუმელად მშობელო საღმრთოისა მის ტარიგისა და მწყემსისაო, ყოველთა ანგელოსთა წესთა უმაღლესო, ევედრე ჩვენთვის ღმრთეებრივსა ძესა შენსა.

გვიხსენ განსაცდელთაგან მონანი შენნი, ყოვლადწმიდაო ღმრთისმშობელო ქალწულო, რამეთუ ჩუენ ყოველნი, შემდგომად ღმრთისა, შენდა მოვივლტვით, ვითარცა უძლეველისა ზღუდისა და შუამდგომელისა.

მოიხილე ჩუენზედა, ყოვლადქებულო ღმრთისმშობელო, და ხორცთა ჩუენთა წყლულებანი ბოროტნი განჰკურნენ და სულისა ჩუენისა სნეულებანი.

მღდელი: მერმე და მერმე მშვიდობით უფლისა მიმართ ვილოცოთ.               

გუნდი: უფალო, შეგვიწყალენ.

მღდელი: შეგუეწიენ, გუაცხოვნენ, შეგვიწყალენ და დაგვიცვენ ჩუენ, ღმერთო, შენითა მადლითა.

გუნდი: უფალო, შეგვიწყალენ.

მღდელი: ყოვლადწმიდისა, უხრწნელისა, უფროისად კურთხეულისა, დიდებულისა დედოფლისა ჩუენისა ღმრთისმშობელისა, და მარადის ქალწულისა მარიამისა, და ყოველთა წმიდათა მომხსენებელთა, თავნი თვისნი და ურთიერთარს, და ყოველი ცხორებაი ჩუენი ქრისტესა ღმერთსა ჩუენსა შევვედროთ.                        

გუნდი: შენ, უფალო.

მღდელი: რამეთუ შენ ხარ მეუფეი მშვიდობისაი, და მაცხოვარი სულთა ჩუენთაი, და შენდა დიდებასა აღუავლენთ მამისა, და ძისა, და წმიდისა სულისა, აწ და მარადის, და უკუნითი უკუნისამდე.                                

გუნდი: ამინ.

კონდაკი

წარდგომილნი წინაშე წმიდისა ხატისა შენისა, ლმობიერითა გულითა გიგალობთ შენ, ღმრთისმშობელო, და გევედრებით: დაგვიცევ ჩუენ საფარველითა მადლისა შენისაითა და გვიხსენ სნეულებათა და ჭირთაგან, რაითა ყოველნი სიხარულითა ვხმობდეთ შენდამო: გიხაროდენ, ყოვლადწმიდაო დედოფალო ყოველთაო, მსწრაფლშემწეო და მკურნალო მოსავთა შენთაო!

იკოსი

ანგელოზი მდგომარეი წინაშე პირსა ღმრთისასა ზეცითგან გარდამოხდა და გიხაროდენი უგალობა რაი ყოველთა დედოფალსა, ღმრთისამაუწყებელითა ხმითა უღაღადა: გიხაროდენ, აღსრულებაო საღმრთოისა განგებულებისაო; გიხაროდენ, წყაროო დაუშრეტელო სიხარულისაო და ცუარო მადლისაო; გიხაროდენ, სენთა მრავალფერთა დამხსნელო და დამნთქუმელო ყოველთა ვნებათაო; გიხაროდენ, ყუდროო ნავთასაყუდელო, შემწყნარებელო ტვირთმძიმეთა და მაშურალთაო; გიხაროდენ, ყოვლადწმიდაო დედოფალო ყოველთაო, მსწრაფლშემწეო და მკურნალო მოსავთა შენთაო!

მღდელი: მოხედენ. სიბრძნით. წარდგომაი სახარებისაი, ხმაი 4

მოვიხსენო სახელი შენი ყოველსა შორის თესლსა და თესლსა.

მუხლი: ისმინე, ასულო, და იხილე და მოყავ ყური შენი.

მღდელი: უფლისა მიმართ ვილოცოთ.

გუნდი: უფალო, შეგვიწყალენ.

მღდელი: რამეთუ წმიდა ხარ შენ, ღმერთო ჩუენო, და რომელი წმიდათა შორის განისუენებ, და შენდა დიდებასა აღვავლენთ, მამისა, და ძისა და წმიდისა სულისა, აწ და მარადის, და უკუნითი უკუნისამდე,

გუნდი: ამინ.

მღდელი: ყოველი სული აქებდით უფალსა.

მუხლი: აქებდით ღმერთსა წმიდათა შორის მისთა, აქებდით მას სამყაროთა ძალისა მისისათა.

მღდელი: ღირსყოფად ჩუენდა სმენად წმიდისა სახარებისა უფალსა ღმერთსა ჩუენსა ვევედრნეთ.

გუნდი: უფალო, შეგვიწყალენ (3-გზის).

მღდელი: სიბრძნით აღემართენით და ისმინეთ წმიდა სახარება, მშვიდობაი ყოველთა.

გუნდი: და სულისაცა შენისა თანა.

მღდელი: ლუკასაგან წმიდისა სახარებისა საკითხავი.

გუნდი: დიდებაი შენდა, უფალო, დიდებაი შენდა.

სახარებაი ლუკასი

მათ დღეთა შინა აღდგა მარიამ და წარვიდა მთად კერძო მსწრაფლ ქალაქად იუდაისა. და შევიდა სახლსა ზაქარიაისსა და მოიკითხა ელისაბედ. და იყო ვითარცა ესმა ელისაბედს მოკითხვაი მარიამისი, ჰკრთებოდა ყრმაი იგი მუცელსა მისსა და აღივსო სულითა წმიდითა ელისაბედ და ხმა-ყო ხმითა დიდითა და თქუა: კურთხეულ ხარ შენ დედათა შორის და კურთხეულ არს ნაყოფი მუცლისა შენისაი. და ვინაი ჩემდა ესე, რაითა მოვიდეს დედაი უფლისა ჩემისაი ჩემდა. რამეთუ აჰა ესერა ვითარცა იყო ხმაი მოკითხვისა შენისაი ყურთა მომართ ჩემთა, ჰკრთებოდა ყრმაი ესე სიხარულით მუცელსა ჩემსა. და ნეტარ არს, რომელსა ჰრწმენეს, რამეთუ იყოს აღსრულებაი თქმულთა მათ მისა მიმართ უფლისა მიერ. და თქუა მარიამ: ადიდებს სული ჩემი უფალსა, და განიხარა სულმან ჩემმან ღმრთისა მიმართ, მაცხოვრისა ჩემისა, რამეთუ მოხედნა სიმდაბლესა ზედა მხევლისა თვისისასა, რამეთუ აჰა ესერა ამიერითგან მნატრიდენ მე ყოველნი ნათესავნი, რამეთუ ყო ჩემ თანა დიდებული ძლიერმან, და წმიდა არს სახელი მისი. და დაადგრა მარიამ ელისაბედის თანა სამ თუე, და წარვიდა სახით თვისა.

დიდებაი შენდა, უფალო, დიდებაი შენდა.

დიდებაი მამასა და ძესა და წმიდასა სულსა.

მოწყალებითა შენითა, მრავალმოწყალეო ღმერთო, აღხოცე ცოდვათა ჩუენთა სიმრავლენი.

აწ და მარადის და უკუნითი უკუნისამდე, ამინ.

მეოხებითა წმიდისა ღმრთისმშობელისაითა, მოწყალეო, აღხოცენ ცოდვათა ჩუენთა სიმრავლენი.

მიწყალე მე, ღმერთო, დიდითა წყალობითა შენითა და მრავლითა მოწყალებითა შენითა აღხოცენ უსჯულოებაი ჩემი და შემიწყალე მე, ღმერთო.

გერი: მოჰმადლე რაი წმიდაი ხატი შენი „პანტანასა“ ათონსა, წყალობისა მისისა შარავანდედითა განათლებულნი ღმრთისმოშიშებითა მივაგებთ პატივსა, ვითარცა სასოსა და ნუგეშინისმცემელსა ჩუენსა და გევედრებით: ყოველთა დედოფალო, მოჰმადლე მშვიდობაი სოფელსა და ერსა ჩუენსა ძლევაი ურიცხუთა მტერთა ზედა, შეურყეველად დამტკიცებაი ეკლესიისაი ქრისტეის ღმრთისაგან, და წყალობაი ყოველთა მორწმუნეთა.

მღდელმან: აცხოვნე, ღმერთო, ერი შენი, და აკურთხე სამკვიდრებელი შენი, მოხედენ სოფელსა შენსა წყალობითა და მოწყალებითა, აღამაღლე რქაი ქრისტეანეთა მართლმადიდებელთაი, და გარდამოავლინენ ჩუენ ზედა მდიდარნი წყალობანი შენნი, მეოხებითა ყოვლადწმიდისა დედოფლისა ჩუენისა ღმრთისმშობელისა, და მარადის ქალწულისა მარიამისაითა; ძლიერებითა პატიოსნისა და ცხოველსმყოფელისა ჯუარისაითა; ჯუარისა ნინოისა და ჯუარისა მცხეთისაითა; ზეგარდამოქსოვილისა უფლის კუართისა და ღმრთივბრწინვალისა სუეტისა ცხოველისაითა მირონმდინარისა; მეოხებითა პატიოსანთა უხორცოთა ზეცისა ძალთაითა; პატიოსნისა, დიდებულისა, წინაისწარმეტყუელისა, წინამორბედისა და ნათლისმცემელისა იოვანეისითა; წმიდისა დიდისა წინაისწარმეტყუელისა ელია თეზბიტელისა და მართლისა ენუქისითა; წმიდათა დიდებულთა, და ყოვლად-ქებულთა მოციქულთა თავთა, პეტრეისა და პავლეისითა; წმიდისა მოციქულისა თომასი და საქართველოს განმანათლებელთა მოციქულთა: ანდრია პირველწოდებულისა, სვიმონ კანანელისა, ბართლომესი, თადეოზისა და მატათაისითა; ღირსისა დედისა ჩუენისა, მოციქულთა სწორისა ქალწულისა ნინო ქართველთ განმანათლებელისა და წმიდათა მოციქულთა სწორთა: მეფისა მირიანისა და დედოფლისა ნანაისითა; წმიდათა შორის მამათა ჩუენთა, და მსოფლიოთა დიდთა მოძღუართა და მღდელთმთავართა, ბასილი დიდისა, გრიგოლი ღმრთისმეტყუელისა, და იოვანე ოქროპირისაითა; წმიდათა შორის მამისა ჩუენისა ნიკოლოზ მირონ-ლუკიის მთავარეპისკოპოსისა და საკვირველთ-მოქმედისა, და წმიდისა სპირიდონ ტრიმიფუნტელისაითა; წმიდისა დიდებულისა და ღუაწლისა-მძლისა მოწამისა, ძლევა-შემოსილისა გიორგისა და წმიდათა დიდთა ქალწულ-მოწამეთა ბარბარე, ეკატერინე და მარინეისითა; წმიდათა დიდებულთა და ღუაწლისა-მძლეთა მოწამეთა ჩუენთა: რაჟდენისა, ევსტათი მცხეთელისა, ჰაბო ტფილელისა, გობრონისა, ქრისტეფორე გურულისა, ნიკოლოზ დვალისა, კოზმანისა, არგვეთისა მთავართა დავით და კონსტანტინეისა და კონსტანტინე მთავრისაითა; წმიდისა მთავარ-მოწამისა ბიძინასა და წმიდათა დიდებულთა მოწამეთა: შალვა და ელიზბარ ქსნის ერისთავთაითა; წმიდისა მოწამისა შალვა ახალციხელისა და წმიდათა ათთა-ბევრთა მოწამეთა, ტფილისს ხუარაზმელთაგან მოწყუედილთაითა; წმიდათა მოწამეთა ექვსი ათასთა გარეჯელთა ბერთა და მრავალთა წმინდათა მამათა და დედათა, აჭარაში თურქთაგან წამებულთაითა; წმიდათა მამამთავართა ჩუენთა: პეტრე, სამუელ, სარმიან, მამაი, არსენ, მელქისედეკ, იოანე-ოქროპირ, ნიკოლოზ, ევდიმოზ, იოსებ, კირიონ, და ამბროსისაითა; ღირსისა მამისა ჩუენისა იოვანე ზედაზნელისა და ათორმეტთა მისთა მოწაფეთა, მეორედ განმანათლებელთა საქართველოს ეკლესიისა და მარადის მფარველთა მისთა და წმიდისა მღდელმოწამისა ნეოფიტე ურბნელისაითა; ღმრთივ-განბრძნობილთა ნეტართა მამათა ჩუენთა: ილარიონ ქართველისა, სერაპიონ ზარზმელისა, გრიგოლ ხანძთელისა და საბა იშხნელისაითა; ღირსთა მამათა ჩუენთა ათონელთა: იოვანე და გაბრიელ ქართველთა, იოვანე თორნიკ-ყოფილისა და ეფთვიმე და გიორგი მთაწმინდელთაითა; წმიდათა ღუაწლისა-მძლეთა მეფეთა და დედოფალთა: მირდატ, აშოტ, არჩილ, დემეტრე, ლუარსაბ, შუშანიკ და ქეთევანისაითა; წმიდათა კეთილ-მორწმუნეთა და დიდთა მეფეთა ჩუენთა: ვახტანგ გორგასალისა, დავით აღმაშენებელისა, დემეტრე-დამიანესა, თამარისა და სოლომონისაითა; წმიდისა ილია მართლისა, ექვთიმე ღმრთისკაცისა და ექვთიმე აღმსარებლისაითა; წმიდისა არქიმანდრიტისა, ღირსისა მამისა ჩუენისა გაბრიელისა, აღმსარებელისა და სალოსისაითა; წმიდათა და მართალთა მშობელთა ღმრთისაითა იოაკიმ და ანნაისითა (და წმიდისა სახელი, რომლისა არს ტაძარი); ყოვლადწმიდა ღმრთისმშობლის სასწაულთმოქმედისა ხატისა `პანტანასა~ – ყოველთა დედოფლისაითა~ და ყოველთა წმიდათა და სიწმიდეთა შენთაითა გევედრებით შენ, მრავალმოწყალეო ღმერთო, შეისმინე ჩუენ ცოდვილთა ვედრებაი, და შეგვიწყალენ ჩუენ.

გუნდი: უფალო, შეგვიწყალენ (12-გზის).

მღდელმან: წყალობითა და მოწყალებითა და კაცთმოყუარებითა მხოლოდშობილისა ძისა შენისაითა, რომლისა თანა კურთხეულ ხარ, თანა ყოვლადწმიდით, სახიერით, და ცხოველსმყოფელით სულით შენითურთ, აწ და მარადის და უკუნითი უკუნისამდე.        

გუნდი: ამინ.

გალობა 7, კურთხეულარსა

ძლისპირი: არაი მსახურეს ქმნილებასა უფროის შემოქმედისა ღმრთივგანბრძნობილთა ყრმათა, არამედ ახოვანებითა დათრგუნეს შინებაი ცეცხლითა და სახარულევანნი გალობდენ: კურთხეულ ხარ შენ, ღმერთო მამათა ჩუენთაო.

ყოვლადწმიდაო დედოფალო ყოველთაო, დაგვიცვენ და დაგვიფარენ ჩუენ.

ვითარცა ხარი შენ სიხარული მთაწმინდელთა, და ნუგეში და სიქადული ვატოპედისა სავანისაი, ეგრეთცა განჰბანე გულნი ჩუენნი ნაკადულთა მიერ მადლისაითა, რომელთა გარდამოგვიდინებ წმიდათა პირთაგან ხატისა შენისაისა.

ყოვლადწმიდაო დედოფალო ყოველთაო, დაგვიცვენ და დაგვიფარენ ჩუენ.

ეჰა, ვითარ საკვირველ არს ძალი სასწაულთა შენთაი, რომელთა ცხადად იქმ წმიდათა ხატთა მიერ შენთა, რამეთუ მრავალთა ექმენ შემწე ჭირთა და სნეულებათა შინა, და ყოველნი მადლიერებითა გაქებენ და ადიდებენ ქრისტესა, ძესა შენსა და ღმერთსა.

დიდებაი მამასა და ძესა და წმიდასა სულსა.

ფრიად შეიყუარეს რაი მამათა ჩუენთა „პანტანასა“, ევედრენ ვატოპედისა იღუმენსა, მოანიჭოს წმიდაი პირი მისი სამწყსოსა ივერთა ეკლესიისასა, რაითა მარადის იყოს მსწრაფლ-შემწეი და მკურნალი ყოველთა სნეულთა და დავრდომილთა.

აწ და მარადის და უკუნითი უკუნისამდე. ამინ.

მხოლოო ქმრისა გამოუცდელო ქალწულო მარიამ, უქორწინებელად დაიტიე რაი გარე-შეუწერელი ღმერთი წიაღსა შენსა, გაბრიელ მთავარანგელოსისა თანა გიღაღადებთ: კურთხეულ ხარ შენ დედათა შორის, და კურთხეულ არს ნაყოფი მუცლისა შენისა.

გალობა 8, აკურთხევდითსა

ძლისპირი: ღმრთისმოსავნი ყრმანი სახუმილსა შინა იხსნა ღმერთმან, რომელ შობად იყო ღმრთისმშობელისაგან, აკურთხევდით უფალსა ყოველნი საქმენი მისნი და უგალობდით მას უკუნისამდე.

ყოვლადწმიდაო დედოფალო ყოველთაო, დაგვიცვენ და დაგვიფარენ ჩუენ.

მსგავსად ღმრთივმავალისა ვარსკულავისა მოევლინა რაი შუენიერი პირი ხატისა შენისაი ტფილისსა, მამანი სამწყსოთა თანა მიეგებნეს სასოებითა, და გალობითა დააბრძანეს ქეთევან წამებულის ტაძარსა.

ყოვლადწმიდაო დედოფალო ყოველთაო, დაგვიცვენ და დაგვიფარენ ჩუენ.

საცნაურად განბრწყინდა ქუეყანასა ჩუენსა დიდებული „პანტანასა“, და იქმნა რაი უძლურთათვის, ვითარცა საუნჯეი მადლისაი, აწ განწმიდე მწიკულნი ცოდვათა ჩუენთა და გვიხსენ მძვინვარე სენთაგან.

დიდებაი მამასა და ძესა და წმიდასა სულსა.

სიყუარულითა აღგიმართეს რაი სავანეი მთასა მას ზედა ზაჰესისასა, ვითარცა ახალი მეტეორა, – სახელსა ზედა „პანტანასა – ყოველთა დედოფლისა“, ხატი ეგე დააბრძანეს ტაძარსა, და ყოველნი გევედრებიან შეწევნასა.

აწ და მარადის და უკუნითი უკუნისამდე. ამინ.

მიძინებასა სოფელი არაი დაუტევე, ღმრთისმშობელო, არამედ მარადის ჩუენ თანა ჰგიებ და მდიდრად გვიწყაროებ სიმხნევესა და ნუგეშსა, რომელნი სახებასა შენსა ამბორს უყოფთ და უგალობთ და ვადიდებთ ღმრთეებრივსა ძესა შენსა.

გალობა 9, ადიდებდითსა

ძლისპირი: იშუებდით ნაშობნი ქუეყანისანი, და იხარებდით ყოველნი უსხეულონი ზეცისანი, რომელნი პატივის-ჰსცემთ წმიდასა ამას დღესასწაულსა ღმრთისმშობელისასა და ხმობდით ღაღადებით: გიხაროდენ, ყოველთა დედოფალო, უბიწოო და მარადის ქალწულო.

ყოვლადწმიდაო დედოფალო ყოველთაო, დაგვიცვენ და დაგვიფარენ ჩუენ.

უნათლეს მზისა ბრწყინავს რაი წმიდაი ხატი ესე შენი სასწაულთა ელვითა, კრძალვითა გმსახურებენ მონაზონნი, და მღდელთა თანა პარაკლისითა და გალობითა გავედრებენ რაი ვნებულთა, მარადის ისმენ ლოცვასა მათსა და აღხოც სენთა და სალმობათა.

ყოვლადწმიდაო დედოფალო ყოველთაო, დაგვიცვენ და დაგვიფარენ ჩუენ.

აჩუენე რაი მსწრაფლი იგი შეწევნაი შენი ვითარცა სავანესა მას შინა მოღუაწეთა, ეგრეთვე მუნ ლოცვად მოსწრაფეთა, წლითი-წლად აღასრულებენ ხსენებასა ხატისა შენისასა, უბიწოო, და ღმრთისმსახურებითა ჯეროვანითა ადიდებენ სახიერებასა შენსა და სიწმიდესა.

დიდებაი მამასა და ძესა და წმიდასა სულსა.

დაუტეოთ აწ, ქართველნო, მწუხარებაი, ვითარმედ ხატი ესე ყოველთა დედოფლისაი, რომელსა მარადის ჭურეტენ მონაზონნი ათონისნი, გამოჩნდების ხსნად ერისა ჩუენისა მძვინვარეთა სენთაგან და ყოვლისაგან ჭირისა, და შევუვრდეთ მფარველობასა მისსა.

აწ და მარადის და უკუნითი უკუნისამდე. ამინ.

გნატრიან შენ ყოველნი ნათესავნი ქრისტეანეთანი, რამეთუ მოხედა უფალმან სიმდაბლესა შენსა, ყოვლადწმიდაო ღმრთისმშობელო, და ყო რაი შენ თანა დიდებული ძლიერმან, განიხარა სულმან შენმან ღმრთისა მიმართ, მაცხოვრისა შენისა.

ღირს არს ჭეშმარიტად, რაითა გადიდებდეთ, შენ, ღმრთისმშობელო, რომელი მარადის სანატრელ იქმენ, ყოვლადუბიწოდ და დედად ღმრთისა ჩუენისა, უპატიოსნესსა ქერობიმთასა და აღმატებით უზეშთაესსა სერაბინთასა, განუხრწნელად მშობელსა სიტყვისა ღმრთისასა, მხოლოსა ღმრთისმშობელსა გალობით გადიდებთ.

მღვდელმან აკმიოს; მკითხველი ან ერისკაცი კითხულობს

მოვედით, ყოველნო მორწმუნენო, სავანესა მას ყოველთა დედოფლისასა, რაითა ღირს ვიქმნნეთ ჩუენცა შევრდომად კურთხეულისა ამის საუნჯისა, და მის მიერ მადლისა მიმღებელნი უფალსა შევსწირვიდეთ დიდებასა და ქებასა.

მივისწრაფოთ, ყოველნო ქართლოსიანნო, თაყუანისცემად და შევრდომად ხატისა მის, საკვირველად განთქუმულისა, რამეთუ ყოველთა შევედრებულთა მისდა იცავს საფარველითა თვისითა და დაატკბობს ჭირთა და სენთა სიმწარესა.

უშურველად გარდამოავლენ რაი ჩუენ ზედა წყალობასა შენსა სასწაულთმოქმედითა ხატითა შენითა, სათნო-იჩინე და სიმრთელეი მიჰმადლე ფიცხელთა სენთაგან ტანჯულთა და მკურნალთაგან დატევებულთა, (სახელები), რაითა სიხარულითა გმადლობდენ შენ, ჰოი, ყოველთა დედოფალო, და ადიდებდენ ღმერთსა.

წმიდასა და სასწაულთმოქმედსა ხატსა შენსა შევრდომილნი, ღმრთისმშობელო, შენდა შევსწირავთ ვედრებასა, ვითარცა დიდსა მფარველსა და შემწესა შენდა წილხვდომილისა ერისასა, რაითა აწ დაიფარო სამწყსოი შენი, მაჭირვებელთა ვნებათაგან და ეშმაკთა საცთურთაგან.

ზეცისა ძალთა კრებულნი და მოციქულთა გუნდნი და ყოველნი ენანი გადიდებენ შენ, ვითარცა ყოველთა ნათესავთა უზეშთაესსა, ხოლო ჩუენ, მსასოებელნი წმიდისა ამის ხატისა შენისანი, დედად განკაცებულისა უფლისა გქადაგებთ, ყოვლად უბიწოდ, და მართლმადიდებლობითა უღაღადებთ ყოვლადწმიდასა სამებასა:

წმიდაო ღმერთო, წმიდაო ძლიერო, წმიდაო უკუდაო, შეგვიწყალენ ჩუენ (3-გზის).

დიდებაი მამასა და ძესა და წმიდასა სულსა, აწ და მარადის და უკუნითი უკუნისამდე. ამინ.

ყოვლადწმიდაო სამებაო, შეგვიწყალენ ჩუენ; უფალო, გვიხსენ და გვილხინე ცოდვათა ჩუენთაგან; მეუფეო, შეგვინდვენ უსჯულოებანი ჩუენნი; წმიდაო მოიხილე და განჰკურნენ უძლურებანი ჩუენნი სახელისა შენისათვის.

უფალო, შეგვიწყალენ (3-გზის).

დიდებაი მამასა და ძესა და წმიდასა სულსა, აწ და მარადის და უკუნითი უკუნისამდე. ამინ.

მამაო ჩუენო, რომელი ხარ ცათა შინა, წმიდა იყავნ სახელი შენი, მოვედინ სუფევაი შენი, იყავნ ნებაი შენი, ვითარცა ცათა შინა, ეგრეცა ქუეყანასა ზედა, პური ჩუენი არსობისაი მომეც ჩუენ დღეს, და მომიტევენ ჩუენ თანანადებნი ჩუენნი, ვითარცა ჩუენ მიუტევებთ თანამდებთა მათ ჩუენთა და ნუ შემიყუანებ ჩუენ განსაცდელსა, არამედ მიხსნენ ჩუენ ბოროტისაგან.

მღდელი: რამეთუ შენი არს სუფევაი…

მიწყალენ ჩუენ, უფალო, შემიწყალენ ჩუენ, რამეთუ ყოვლისავე სიტყვის მიცემისაგან უღონო ვართ, გარნა ამას ვედრებასა შენ, მეუფისა სახიერისა, ცოდვილნი ესე შევსწირავთ. მიწყალენ ჩუენ, უფალო, შემიწყალენ ჩუენ.

დიდებაი მამასა და ძესა და წმიდასა სულსა.

უფალო, შემიწყალენ ჩუენ, რამეთუ შენ გესავთ, ნუ განმირისხდები ჩუენ ფრიად, და ნუცა მოიხსენებ უსჯულოებათა ჩუენთა, არამედ მოიხილე ჩუენზედა წყალობით, ვითარცა სახიერ ხარ, და გვიხსენ ჩუენ სამართლად რისხვისაგან შენისა, რამეთუ შენ ხარ ღმერთი ჩუენი, და ჩუენ ვართ ერნი შენნი, ყოველნივე ქმნულნი ხელთა შენთანი ვართ და სახელი შენი წოდებულ არს ჩუენ ზედა და შემიწყალენ ჩუენ.

აწ და მარადის და უკუნითი უკუნისამდე. ამინ.

მოწყალებისა კარი განგვიღე, კურთხეულო ღმრთისმშობელო, რაითა, რომელნი ესე შენ გესავთ, არა დავეცნეთ, არამედ განვერნეთ წინააღმდგომთა მტერთაგან, რამეთუ შენ ხარ ცხორებაი ნათესავისა ქრისტეანეთაისა.

მღდელი: შეგვიწყალენ ჩუენ, ღმერთო, დიდითა წყალობითა შენითა, გევედრებით, ისმინე და შეგვიწყალენ.

გუნდი: უფალო, შეგვიწყალენ (3-გზის).

მღდელი: მერმეცა გევედრებით, წყალობისა, სიცოცხლისა, მშვიდობისა, სიმრთელისა, დღეგრძელობისა, ცხორებისა, განათლებისა, მოტევებისა, კეთილად წარმართებისა და მყუდროებისა მონათა (ანუ მხევალთა) ღმრთისაითა და ყოველთა შვილთა ჩუენისა ეკლესიისაითა, რაითა დაიცვას უფალმან ღმერთმან ჩუენმან სამეუფოი ქალაქი ესე ჩუენი და წმიდაი ესე ეკლესიაი და ყოველნი ქალაქნი და სოფელნი ივერიისა სიყმილისაგან, სრვისა, ძრვისა, დანთქმისაგან, ცეცხლისა და მახვილისა, უცხო-თესლთა ზედა მოსლვისაგან, ბრძოლისა და სიკუდიდშემოსილისა წყლულებისა, რაითა მოწყალე გუექმნეს ჩუენ ღმერთი კეთილად დგომისათვის სახიერებითა და კაცთმო-ყუარებითა თვისითა, და გარე-წარაქციოს რისხვაი, მარად დღე ჩუენ ზედა მომავალი, და გვიხსნეს ჩუენ სამართლად ჩუენ ზედა მოწევნულისა რისხვისაგან, და შეგვიწყალნეს ჩუენ.

გუნდი: უფალო, შეგვიწყალენ (12-გზის).

მღდელი: შეისმინე ჩუენი, ღმერთო, მაცხოვარო ჩუენო, სასოო ყოველთა კიდეთა ქუეყანისათაო, და რომელნი არიან ზღუათა შინა შორს, და მლხინებელ, და მოწყალე ექმენ შეცოდებათა ჩუენთა, და შეგვიწყალენ ჩუენ, რამეთუ მოწყალე და კაცთმოყუარე ღმერთი ხარ და შენდა დიდებასა აღვავლენთ, მამისა, და ძისა, და სულისა წმიდისა, აწ და მარადის, და უკუნითი უკუნისამდე.       

გუნდი: ამინ.   

სავედრებელი ლოცვა

ჰოი, დედათა შორის კურთხეულო, ყოვლად-მოწყალეო ღმრთისმშობელო! წმიდაი ხატი შენი „ყოველთა დედოფალი – პანტანასა“, გვივის ჩუენ, ვითარცა სახიერი მკურნალი სულთა და ხორცთაი, და ხელაპყრობით გევედრებით წინაშე მისა: ისმინე აწ მხურვალეი ვედრებაი ჩუენი, და ყოველნი მისდა შევრდომილნი დაგვიფარენ ქუეშე საფარველსა მოწყალებისა შენისასა.

ჰოი, დედაო და დედოფალო ყოველთაო, სძალო ღმრთისაო მარიამ! წყალობასა შენსა შევედრებულნი მოვევლტით ხატსა შენსა „პანტანასას“, რომელ მოგვიღებიეს ათონითგან, და გევედრებით: განპყარ კურნებისა მომნიჭებელნი ხელნი შენნი და სიხარული და სიმრთელეი მიანიჭე ეშმაკთა და უკურნებელთა სენთა მიერ გვემულთა, უძლურნი განაძლიერენ, დავრდომილნი აღადგინენ და მოთმინებაი მიჰმადლე მძვინვარეთა ჭირთაგან ძლეულთა; სასოდ შეუორგულებელად ექნენ უსასოთა და მწუხარებისა წყვდიდსა შინა დანთქმულთა სულთა აღმოუბრწყინვე გამოუთქუმელი ნათელი ღმრთეებისაი და აღავსე შუებითა; სულმოკლეთა ნუგეშინის-ეც, გულნი ბოროტნი მოამდოვრენ, კაცთმოყუარებაი განაძლიერე და ყოველნი აღგვავსენ სიყუარულითა და სარწმუნოებითა, ხოლო გონებანი და ხელნი მკურნალთა ჩუენთანი აკურთხენ, რაითა დაუცადებელად იქმოდენ ნებასა მაცხოვრისა ჩუენისა ქრისტეის ღმრთისასა. მრავალშემძლებელითა ძალითა შენითა დაიფარენ და განაძლიერენ მსახურებასა შინა უწმიდესი და უნეტარესი, სრულიად საქართველოს კათოლიკოს-პატრიარქი, მცხეთა-თბილისის მთავარეპისკოპოსი და ბიჭვინთისა და ცხუმ-აფხაზეთის მიტროპოლიტი მამაი ჩუენი (სახელი); განანათლენ ყოვლად-სამღდელონი მიტროპოლიტნი, მთავარ-ეპისკოპოსნი და ეპისკოპოსნი, წინამძღუარნი მონასტერთანი, მწყემსნი და მოძღუარნი, მოღუაწენი და აღმსარებელნი, მონაზონთა სიმრავლენი და ყოველნი ზიარნი მართლმადიდებელისა ეკლესიისანი; დაიცვენ კეთილისმყოფელნი ჩუენნი და ყოველნი მართლმადიდებელნი ქრისტეანენი.

ჰოი, ყოველთა ნათესავთაგან გამორჩეულო ქალწულო, ყოვლად-უბიწოო დედაო ღმრთისაო, მხურვალედ შევრდომილნი წმიდასა ამას ხატსა შენსა „ყოველთა დედოფალსა“, დიდებისმეტყუელებითა გადიდებთ შენ, და გევედრებით: გაქუს რაი ხელმწიფებაი განთავისუფლებად ჩუენდა ყოველთაგან ვნებათა და ვერაგობათა მტერისათა, აწ მოხედე მწუხარებათა, გარე-მოდგომილთა ჩუენდა, და ევედრე ყოვლადმოწყალესა ძესა შენსა და ღმერთსა, რაითა მოანიჭოს ქუეყანასა ჩუენსა მშვიდობაი და დაიცვას სიყმილისაგან, სრვისა, ძრვისა, რღვნისა, ცეცხლისა, მახვილისა, ზედამოსლვათაგან მტერთასა და ძმათა შორის ბრძოლისაგან, ხოლო ჩუენ მოგვმადლოს ზრახვათა სიწმიდეი, ყოვლად წარმწყმედელთა ვნებათაგან გათავისუფლებაი და დახსნაი მახეთაგან ბოროტისა; ქრისტეანული აღსასრული ცხორებისა ჩუენისაი და დამკვიდრებაი ზეცისა იერუსალეიმსა, რაითა შენთანა ვადიდებდეთ მას, რომელსა შუენის დიდებაი და პატივი, მამისა თანა სულით წმიდითურთ, აწ და მარადის, და უკუნითი უკუნისამდე, ამინ.

მღდელმან: სიბრძნით!

ყოვლადწმიდაო ღმრთისმშობელო, გუაცხოვნენ ჩუენ.

გუნდი: უპატიოსნესსა ქერობიმთასა და აღმატებით უზეშთაესსა სერაბინთასა, განუხრწნელად მშობელსა სიტყვისა ღმრთისასა, მხოლოსა ღმრთისმშობელსა გალობით გადიდებთ.

მღდელი: დიდებაი შენდა, ღმერთო ჩუენო, სასოებაო ჩუენო, დიდებაი შენდა.

გუნდი: დიდებაი მამასა და ძესა და წმიდასა სულსა, აწ და მარადის და უკუნითი უკუნისამდე, ამინ.

უფალო, შეგვიწყალენ (3-გზის).  

გუაკურთხენ.

მღდელი: ჩამოილოცოს.   

გუნდი: ამინ.

ერისკაცი: დიდებაი მამასა და ძესა და წმიდასა სულსა, აწ და მარადის და უკუნითი უკუნისამდე, ამინ.

უფალო, შეგვიწყალენ (3-გზის).

უფალო იესუ ქრისტე, ძეო ღმრთისაო, ლოცვითა ყოვლადწმიდისა დედისა შენისაითა და ყოველთა წმიდათაითა, შეგვიწყალენ ჩუენ, ამინ.

დასდებელი ხატის მთხვევასა ზედა

ყოვლად საკვირველი და მადლმოსილი ხატი შენი „ყოველთა დედოფალი – პანტანასა“, მხსნელად და შესავრდომელად მოჰმადლე რაი ყოველთა მწუხარეთა, მძაფრთა სენთაგან შეპყრობილთა და ეშმაკთა მიერ ბოროტად გუემულთა, აწ ჩუენცა ნუ გვიტევებ შთაფლვად უფსკრულსა უსჯულოებისასა, და გვიხსენ ყოვლისაგან ჭირისა და სულთა და ხორცთა ვნებულებათაგან.

წინაშე ხატისა მის შენისა წარდგომილ ვართ ლმობიერად მორწმუნენი, ჰოი, დედაო, და დედოფალო ყოველთაო, და გევედრებით: ნუ გარე-მიიქცევ პირსა შენსა ჩუენგან, არამედ განგვკურნე და დახსენ მანქანებაი ეშმაკთაი და წინააღმდგომთა ჩუენთაი.

შეადგინა თინათინ მჭედლიშვილმა

 

ყოვლადწმიდა ღმრთისმშობლის სასწაულთმოქმედი ხატი „ყოველთა დედოფალი“ – „პანტანასა“-ს გარდამოცემანი

ხსენება 31(ძვ.სტ 18) აგვისტო; 3 (ძვ.სტ. 21 აგვისტო) სექტემბერი

 

საბერძნეთში, ათონის წმინდა მთის ვათოპედის სავანეში დასვენებულია ყოვლადწმინდა ღმრთისმშობლის „ყოველთა დედოფლად“ („პანტანასსა“) წოდებული ხატი, რომელსაც სხვა დავადებებთან ერთად ონკოლოგიური დაავადებებისგან განკურნებასა და ჯადოსნობისგან გათავისუფლებას შესთხოვენ. XVII ს-ის ხატი დაბრძანებულია მთავარი ტაძრის აღსავლის კართან და ძველთაგანვე იზიდავდა მლოცველებს, რომელნიც მძიმე სნეულებათა და განსაცდელთა შინა ეძებდნენ კურნებასა და ნუგეშს ყოვლადწმიდისაგან. ამ ხატთან ლოცვით, ავთვისებიან სიმსივნეთა განკურნვის შემთხვევები ხშირია.

ხატზე გამოსახულია მეწამულ სამოსში სამეფო ტახტზე დაბრძანებული ქალწული მარიამი, რომელსაც ხელთ ყრმა იესო უპყრია. იესოს მარცხენა ხელში გრაგნილი უჭირავს, მარჯვენა კი მაკურთხებელად აქვს დახრილი. ხატი ღვთისმშობლის გამოსახვის ისეთ იკონოგრაფიულ ხერხს მიეკუთვნება, რომელსაც პანაქრანტას (ბერძნულად უწმინდესს უწოდებენ). ამ სახის ხატებს სხვაგვარად `ყოვლადმოწყალეს” უწოდებენ. პანაქრანტას ხატების საერთო ნიშანს წარმოადგენს ტახტზე დაბრძანებული მარიამი, ყრმა იესოსთან ერთად, სადაც ტახტრევანი ღვთისმშობლის სრულყოფილებისა და ზეციური დიდების სიმბოლოა.

ვათოპედის მონასტერი ათონის ნახევარკუნძულის ჩრდილო-აღმოსავლეთ მხარეზე, ბორცვზე მდებარეობს და ზღვას დაჰყურებს. იგი დაახლოებით 972-985 წ.წ. დააარსა სამმა წარჩინებულმა ადამიანმა – ათანასემ, ნიკოლოზმა და ანტონიმ. წმ. ათანასეს დროინდელ ტიპიკონში (1045 წ.) ვათოპედს მეორე ადგილი ეჭირა წმ. მთის მონასტერში, რომელიც დღემდე შეინარჩუნა. XII-XIII საუკუნეების ყველაზე პატივცემული სერბი წმინდანები საბა და სვიმეონიც თავიდან ვათოპედის სავანეში მოღვაწეობდენ, შემდეგ კი, ღვთის ნებით, მათ განაახლეს და თავის სამშობლოს დაუმტკიცეს ხილენდარის მონასტერი.

სერბი მეფის სტეფანე დუშანის მრავალრიცხოვან შეწირულობებს შორის, რომელებიც მან XIVს-ში მონასტერს მიუძღვნა, მოიხსენიება სოფელი აგიოს მამი. მონასტრისთვის სახსრის შეწირვა შემდგომ საუკუნეებში სხვა სერბმა მმართველებმაც გააგრძელეს. ვათოპედს მძიმე დროც ახსოვს – კატალონელი მეკობრეები და თურქები თავს ესხმოდნენ და უმოწყალოდ არბევდნენ სავანეს. მაგრამ ამან მონასტრების შემდგომ აყვავებას არ შეუშალა ხელი. პირიქით, სხვადასხვა დროს მის მფლობელობაში შევიდნენ მონასტრები: ქალკეი, ვერიოტი, იეროპატორი, კალეტი, წმინდა დიმიტრის სახელობისა, ქსისტრი, ტრიპოლიტი და ტროქალი. ბიზანტიის იმპერატორები არ იყვნენ ამ სავანის მიმართ მაინცდამაინც ხელგაშლილნი. პოსტბიზანტიურ პერიოდში მონასტრებს მფარველებად მოევლინნენ დასავლელი მბრძანებლები. ვათოპედის საძმოს წევრი იყო XV ს-ის წმინდანი მაქსიმე ბერძენი. 1749 წელს, საბერძნეთისთვის მძიმე დროს, აქ გაიხსნა ცნობილი ათონის აკადემია.

X ს-ში აშენდა მონასტრის მთავარი ტაძარი – ღვთისმშობლის ხარების სახელობისა. მისი უძველესი ფრესკები (რომლებიც XVIII-XIX საუკუნეებში გადაღებეს) მიეკუთვნება XIV საუკუნეს. ვათოპედს აქვს 12 ტაძარი შიგნით და 19 – გარეთ. მათგან 5 – მიშენებულია ტაძარზე. მონასტრის სამრეკლო 1427 წელს აიგო და ითვლება წმინდა მთის უძველეს სამრეკლოდ. ვათოპედის ისტორიაში მონასტრული ცხოვრების წესი პერიოდულად იცვლებოდა: საერთო ცხოვრებიდან (კინოვია) გადადიოდა თვითშენახვაზე. 1989 წელს ვათოპედი დაუბრუნდა კინოვიას.

მონასტრის საგანძურში პანტანასას გარდა დავანებულია ღვთისმშობლის სასწაულთმოქმედი ხატები: ყოველთა დედოფალი, მირონმდინარე, ქტიტორული და სხვა. აქ ინახება უამრავი მშვენიერი შესამოსელი და წმინდა ჭურჭელი, ბიბლიოთეკაში დაახლოებით 2000 ხელნაწერია, 25 გრაგნილი, საბუთები და 3500-ზე მეტი ნაბეჭდი წიგნი. ასევე დაცულია ღვთისმშობლის სარტყელი. მონასტრის ხელშია 24 კელია, წმინდა დიმიტრის და წმინდა ანდრია პირველწოდებულის სკიტები კარუსის მახლობლად.

პანტანასა ხატის შესახებ ასეთი გარდამოცემაა შემონახული: თანამედროვე მოწმის, ბერის გადმოცემით, ერთ დღეს ტაძარში სალოცავად ახალგაზრდა კაცი შესულა. ხატს რომ მიახლოებია, უცბად ყოვლადწმინდას სახე განათებია და ყმაწვილი კაცი უხილავ ძალას ხატიდან შორს განუგდია. გონს მოსულს, ბერების წინაშე სინანულის ცრემლებით მოუნანიებია დანაშაული – ის დაშორებული ყოფილა ღმერთს და ჯადოქრობასა და მაგიას მისდევდა. ღვთისმშობლის სასწაულებრივმა ჩარევამ ერთიანად შესცვალა მისი ცხოვრება და იგი ღვთისმოსავი გახდა, რის შემდეგაც, ის ათონის წმინდა მთაზე დასახლდა. იმის მერე აკვირდებოდნენ და ხვდებოდნენ, რომ ხატი საოცარ ზეგავლენას ახდენდა ონკოლოგიური დაავადებების მქონე ადამიანებზე, მათ შორის, მათზე, ვისაც ავთვისებიანი სიმსივნე ჰქონდა. კიბოს, როგორც დაავადებას, უძველესი ისტორია აქვს. გარეგნულად კიბორჩხალას წააგავს, სწორედ ამ მსგავსების გამო, ჰიპოკრატემ მას „კარცინომა“ (ტერმინების „კიბორჩხალა“ და „სიმსივნე“ სინთეზი) უწოდა.

ძველ ქართულ წყაროებში ამ დაავადებას „კირჩხიბს“ უწოდებენ. მაგალითად, X საუკუნის უნიკალურ ნაშრომში „უსწორო კარაბადინი“ ეს სნეულება სწორედ ამ სახელწოდებით არის ცნობილი. შეიძლება სიმსივნის სახელწოდებაც „კიბო” აქედან მოდის. სხვა წყაროების მიხედვით კი კიბოს „კაეშანსა“ და „არამს“ უწოდებდნენ. აქედან მოდის გამოთქმაც, არმად შეგერგოსო.

ეს დაავადება პირველად, ძვ.წ.აღ-მდე, 1600 წელს, ეგვიპტურ პაპირუსზეა აღწერილი. ნაშრომში მითითებულია, რომ კიბოს რამდენიმე სახეა ცნობილი და რომ მისგან განკურნება შეუძლებელია. ძვ.წ.აღ პირველ საუკუნეში რომაელმა ექიმმა ავლიუს კორნელიუს ცელსიუსმა გადაწყვიტა, რომ საწყის სტადიაზე კიბოს მკურნალობა ქირურგიული გზით არის საჭირო, ხოლო ბოლო სტადიაზე საერთოდ, არ ღირს ჩარევა. კიბო ახლაც უკურნებელ დაავადებად მიიჩნევა და ყოველწლიურად უამრავი ადამიანის გარდაცვალების მიზეზი ხდება. ამიტომ, მათ მხოლოდ სასწაულის იმედი აქვთ და ამ დაავადების სასწაულებრივი განკურნება არაერთხელ მომხდარა. მათ შორის ღვთისმშობლის მიმართ გულმხურვალე ლოცვის შედეგად. XVII ს-ში, მას შემდეგ, რაც `ყოველთა დედოფლის” მიერ აღსრულებული სასწაულების შესახებ შეიტყვეს, დაიწყეს ხატის ზუსტი ასლების დაწერა და მისი სხვა სავანეებში დაბრძანება. ამასობაში „პანტანასამ“ მსოფლიოში გაითქვა სახელი, როგორც ონკოლოგიური დაავადებების მკურნალმა და მრავალი ადამიანი უმძიმესი დაავადებისგან ამ ხატის მეშვეობით განიკურნა. თავად სახელწოდება „ყოველთა დედოფალი“ საუბრობს ხატის ყოვლისმომცველ ძალაზე. ღვთისმშობლის ამ ხატს გააჩნია უძლიერესი მაკურნებელი საწყისი.

ხატის სხვადასხვა ასლი არსებობს, რომელთაგან ერთი საბერძნეთის უძველეს ქალაქ კავალასთვის შეიქმნა. ხმამ ხატის მიერ ბოროტ ძალთაგან განკურნვნის შესახებ რუსეთამდეც მიაღწია. წმინდა იოანე კრონშტადტელის მოწყალების საზოგადოების თხოვნით (საზოგადოება მოღვაწეობს ბავშვთა ონკოლოგიურ ცენტრში) და მონასტრის წინამძღვრის, არქიმანდრიტ ეფრემის კურთხევით, ყოველთა დედოფლის ხატის ასლი რუსეთისთვისაც შეიქმნა. 1995 წელს ის ბავშვთა ონკოლოგიური ცენტრის სამლოცველოში დააბრძანეს. იმავე წლის შემოდგომაზე, ღვთისმშობლის შობის დღესასწაულზე, ხატზე მირონის პირველი წვეთები გაჩნდა. შენობა, სადაც ხატი იყო დაბრძანებული, ნელსურნელებით აივსო. ამჯერად ეს ხატი მოსკოვში, ყოველთა წმინდათა ტაძარშია.

ამ სასწაულთმოქმედი ხატის კიდევ ერთი ასლი საქართველოში 2003 წლის 3 სექტემბერს ჩამოაბრძანეს და ავჭალის წმინდა ქეთევანის ტაძარში დააბრძანეს, სადაც ხალხის ნაკადი არ წყდებოდა – მრევლი მას სულიერი და ფიზიკური სნეულებებისგან განკურნებას შესთხოვდა. ტაძრის წინამძღვარი დეკანოზი გიორგი რაზმაძე შეჭირვებულთათვის კვირაში ორჯერ-ოთხშაბათს და პარასკევს ჯანმრთელობის პარაკლისს იხდიდა. მამა გიორგის თქმით – „ხატმა უამრავ უძლურ ადამიანს ნუგეშინი სცა, სნეული ადამიანები ფეხზე დააყენა და ბევრს პროგრესირებადი დაავადებები შეუჩერა. ასეთი ფაქტები უამრავია და მადლობა ღმერთს, რომ ეს უდიდესი სიწმინდე საქართველოშია“.

უწმინდესისა და უნეტარესის, საქართველოს კათოლიკოს-პატრიარქ ილია II-ის, აგრეთვე – ავჭალის წმინდა ქეთევან წამებულის სახელობის ტაძრის წინამძღვრის, მამა გიორგი რაზმაძის ლოცვა-კურთხევით ზაჰესში, მთის წვერზე, აშენდა ყოვლადწმიდა ღვთისმშობლის „ყოველთა დედოფალი პანტანასას“ სახელობის დედათა მონასტერი „ახალი მეტეორა ყოველთა დედოფლის სავანე”. მამა გიორგის თქმით, ყველაფერი ასე დაწყებულა: – „2000 წელს, ათონის წმინდა მთაზე მოგზაურობისას, ვატოპედის მონასტერში გვითხრეს, რომ „პანტანასას ღვთისმშობლის“ ხატს დიდი სასწაულები ჰქონდა მოხდენილი. სურვილი, რომ ამ ხატის ასლი საქართველოშიც ყოფილიყო მას შემდეგ გამიღრმავდა, რაც ჩვენი მრევლის წევრი ონკოლოგიური დაავადებით დასნეულდა. მას კურთხევა მივეცი დასნეულებული ადამიანები ენახა და ხელმოწერები მოეგროვებინა. დაახლოებით 2000 ხელმოწერა მოგროვდა, მასში ჩართული იყო ონკოლოგიური საავადმყოფოს როგორც ავადმყოფები, ასევე ექიმები, თანამშრომლები. შედგა სპეციალური წერილი. მაშინ ქორეპისკოპოსის მოვალეობას მიტროპოლიტი იობი (აქიაშვილი) ასრულებდა. მეუფეს ვთხოვეთ და მისი კურთხევით ეს წერილი ვატოპედში გაიგზავნა, ვითხოვდით რომ საქართველოსთვის დაწერილიყო და ავჭალაში, ქეთევან წამებული ეკლესიაში ჩამობრძანებულიყო „ყოველთა დედოფლის-პანტანასას“ ორიგინალის ასლი. მთაზე მეორედ მომიწია გამგზავრება, წერილი პირადად ვატოპედის იღუმენს, მამა ეფრემს გადავეცი, რომელიც დაგვპირდა რომ ამ თემას აუცილებლად განიხილავდნენ და პასუხს შეგვატყობინებდნენ~.

საკმაოდ მოზრდილი, მომინანქრებული ღვთისმშობლის ხატი ათონის მთაზე, ვათოპედის მონასტერში ბერებმა წმინდა ქეთევანის ტაძრისთვის საგანგებოდ შექმნეს. ხატი მისთვის განკუთვნილი ღამისთევის ლოცვებით იწერებოდა რამოდენიმე წლის განმავლობაში. საგანგებოდ შეირჩა ხის მასალა და ძვირფასი საღებავები, ბოლოს, ერთი თვის განმავლობაში, მასზე დაბრძანებული იყო სასწაულმოქმედი ხატის ორიგინალი და ყოველდღე ტარდებოდა საღმრთო ლიტურგია.

ვათოპედის მონასტრის ტრადიციით, როცა ხატი იწერება, დამკვეთმა შესაწირი უნდა გაიღოს, თუმცა როცა შესაწირი თანხის ოდენობა შევიტყვეთ, ძალიან შევწუხდით, მაგრამ მოხდა ის, რასაც არავინ ელოდა! ამ დროს ვათოპედის მონასტერს სტუმრობდა მდიდარი კვიპროსელი. ჩვენი ამბავი რომ გაიგო, უყოყმანოდ გადაიხადა 2500 ევრო. ეს ფაქტიც ხატის სასწაულად შეიძლება ჩაითვალოს. ხატის გადმობრძანების დღეს ვათოპედის მონასტრის იღუმენმა, არქიმანდრიტმა ეფრემმა აღნიშნა: სასწაულმოქმედი ხატის ასლი ლოცვა-კურთხევით შეიქმნა და ძალიან დიდი ძალა აქვს. იგი არა მხოლოდ სნეულებს განკურნავს, არამედ მთელი ერი მიიღებს მისგან განსაკურნებელ მადლსო.

ტაძარში, სადაც „პანტანასას“ ხატია დაბრძანებული, კვირაში ორჯერ, ოთხშაბათსა და პარასკევს, 14 საათზე მისივე სახელობის ეკლესიაში აღევლინება საჯანმრთელო პარაკლისები მძიმე სენით დაავადებულთა საკეთილდღეოდ. უსასყიდლოდ გაიცემა ღვთისმშობლის კანდელიდან ამოღებული ზეთი. მართლაც, ღვთის რწმენით და გულწრფელი ლოცვით, სასწაულები ხდება. „ყოველთა დედოფლის-პანტანასას“ სასწაულთმოქმედი ხატის ძალით ადამიანები მძიმე სენისგან თავისუფლდებიან. სავანეში მიაქვთ მადლიერების წერილები, რომელთაც ვატოპედის მონასტერში გზავნიან. ისინი, პანტანასას ხატთან დაკავშირებით დიდი წიგნის გამოშვებას აპირებენ. მამა გიორგი რაზმაძის კურთხევით მისი მრევლის წევრმა, ოპერატორმა ბესარიონს გაფრინდაშვილმა გადაიღო ფილმი პანტანასას ხატის როგორც ორიგინალზე, ისე საქართველოში ჩამობრძანებულ მის ასლზე.

„პანტანასად“ წოდებული ღვთისმშობლის სასწაულთმოქმედი ხატი შეეწიოს სრულიად საქართველოს! ამინ!

შეადგინა თინათინ მჭედლიშვილმა

 

 

Categories
დაუჯდომელი

დაუჯდომელი საგალობელი ღმრთისმშობლის სასწაულთმოქმედისა ხატისა „ყოველთა დედოფლისა“ – „პანტანასად“ სახელდებულისა

ამ ხატის წინაშე განსაკუთრებულად ევედრებიან დედა ღვთისმშობელს

ეშმაკის მანქანების და ჯადოქრობისაგან განთავისუფლებასა

და სიმსივნითა და სულის დამღუპველ ვნებებით შეპყრობილთა განკურნებას! 

 

უფალო იესუ ქრისტე, ძეო ღმრთისაო, ლოცვითა ყოვლადწმიდისა დედისა შენისაითა და ყოველთა წმიდათაითა, შეგვიწყალენ ჩუენ, ამინ.

დიდებაი შენდა, ღმერთო ჩუენო, დიდებაი შენდა.

მეუფეო ზეცათაო, ნუგეშინისმცემელო, სულო ჭეშმარიტებისაო, რომელი ყოველგან ხარ და ყოველსავე აღავსებ მადლითა შენითა, საუნჯეო კეთილთაო, მომნიჭებელო ცხოვრებისაო, მოვედ და დაემკვიდრე ჩუენ შორის და წმიდა-მყვენ ჩუენ ყოვლისაგან ბიწისა და აცხოვნენ, სახიერო, სულნი ჩუენნი.

წმიდაო ღმერთო, წმიდაო ძლიერო, წმიდაო უკუდაო, შეგვიწყალენ ჩუენ (3-გზის ).

დიდებაი მამასა და ძესა და წმიდასა სულსა, აწ და მარადის და უკუნითი უკუნისამდე, ამინ.

ყოვლადწმიდაო სამებაო, შეგვიწყალენ ჩუენ; უფალო, გვიხსენ და გვილხინე ცოდვათა ჩუენთაგან; მეუფეო, შეგვინდვენ უსჯულოებანი ჩუენნი; წმიდაო, მოიხილე და განჰკურნენ უძლურებანი ჩუენნი სახელისა შენისათვის.

უფალო, შეგვიწყალენ (3-გზის).

დიდებაი მამასა და ძესა და წმიდასა სულსა, აწ და მარადის და უკუნითი უკუნისამდე. ამინ.

მამაო ჩუენო, რომელი ხარ ცათა შინა, წმიდა იყავნ სახელი შენი, მოვედინ სუფევაი შენი, იყავნ ნებაი შენი, ვითარცა ცათა შინა, ეგრეცა ქუეყანასა ზედა, პური ჩუენი არსობისაი მომეც ჩუენ დღეს, და მომიტევენ ჩუენ თანანადებნი ჩუენნი, ვითარცა ჩუენ მიუტევებთ თანამდებთა მათ ჩუენთა და ნუ შემიყუანებ ჩუენ განსაცდელსა, არამედ მიხსნენ ჩუენ ბოროტისაგან.

უფალო, შეგვიწყალენ (12-გზის).

დიდებაი მამასა და ძესა და წმიდასა სულსა, აწ და მარადის და უკუნითი უკუნისამდე, ამინ.

მოვედით, თაყუანის-ვსცეთ მეუფესა ჩუენსა ღმერთსა.

მოვედით, თაყუანის-ვსცეთ და შეუვრდეთ ქრისტესა, მეუფესა ჩუენსა ღმერთსა.

მოვედით, თაყუანის-ვსცეთ და შეუვრდეთ თვით ქრისტესა, მეუფესა და ღმერთსა ჩუენსა.

მიწყალე მე, ღმერთო, დიდითა წყალობითა შენითა და მრავლითა მოწყალებითა შენითა აღხოცე უსჯულოებაი ჩემი. უფროის განმბანე მე უსჯულოებისა ჩემისაგან და ცოდვათა ჩემთაგან განმწმიდე მე, რამეთუ უსჯულოებაი ჩემი მე უწყი, და ცოდვაი ჩემი წინაშე ჩემსა არს მარადის. შენ მხოლოსა შეგცოდე და ბოროტი შენ წინაშე ვყავ, რაითა განმართლდე სიტყუათაგან შენთა და სძლო სჯასა შენსა, რამეთუ ესერა, უსჯულოებათა შინა მიუდგა და ცოდვათა შინა მშვა მე დედამან ჩემმან. რამეთუ ესერა, ჭეშმარიტებაი შეიყუარე, უჩინონი და დაფარულნი სიბრძნისა შენისანი გამომიცხადენ მე. მასხურო მე უსუპითა და განვწმიდნე მე, განმბანო მე და უფროის თოვლისა განვსპეტაკნე. მასმინო მე გალობაი და სიხარული და იხარებდენ ძუალნი დამდაბლებულნი. გარე მიაქციე პირი შენი ცოდვათა ჩემთაგან და ყოველნი უსჯულოებანი ჩემნი აღხოცენ. გული წმიდაი დაჰბადე ჩემ თანა, ღმერთო, და სული წრფელი განმიახლე გუამსა ჩემსა. ნუ განმაგდებ მე პირისა შენისაგან და სულსა წმიდასა შენსა ნუ მიმიღებ ჩემგან. მომეც მე სიხარული მაცხოვარებისა შენისაი და სულითა მთავრობისაითა დამამტკიცე მე. ვასწავლნე უსჯულოთა გზანი შენნი და უღმრთონი შენდა მოიქცენ. მიხსენ მე სისხლთაგან, ღმერთო, ღმერთო ცხორებისა ჩემისაო; იხარებდეს ენაი ჩემი სიმართლესა შენსა. უფალო, ბაგენი ჩემნი აღახუენ, და პირი ჩემი უთხრობდეს ქებულებასა შენსა. რამეთუ უკეთუმცა გენება, მსხუერპლი შე-მცა-მეწირა, არამედ საკუერთხი არა გთნდეს. მსხუერპლი ღმრთისა არს სული შემუსრვილი, გული შემუსრვილი და დამდაბლებული ღმერთმან არა შეურაცხ-ყოს. კეთილი უყავ, უფალო, ნებითა შენითა სიონსა და აღეშენნენ ზღუდენი იერუსალემისანი. მაშინ გთნდეს მსხუერპლი სიმართლისაი, შესაწირავი და ყოვლად-დასაწუელი, მაშინ შეიწირნენ საკურთხეველსა შენსა ზედა ზუარაკნი.

კონდაკი 1

დედობრივსა მადლსა შენსა შევრდომილნი თაყუანის-ვსცემთ წმიდასა ხატსა შენსა `პანტანასას~, და გევედრებით, ყოველთა დედოფალო: ნუ განგვაშორებ წყალობასა შენსა, არამედ კეთილად განაგე ცხორებაი ჩუენი და გვიხსენ ყოველთა სნეულებათა და ჭირთაგან, რომელთა ესე შენდამი დაგვიძს სასოებაი ჩუენი და აღმოვთქუამთ ქებულებათა შენთა: გიხაროდენ, დედაო და დედოფალო ყოველთა დაბადებულთაო!

იკოსი 1

ყოველნი ძალნი ზეცისანი და ვატოპედისა სავანისა მონაზონნი მოუკლებელად უგალობენ წმიდასა ხატსა შენსა „პანტანასას“, რომელი ბრწყინავს საკვირველებათა მიერ, ხოლო ჩუენ შეუვრდებით პატიოსანთა პირთა მისთა, და მხურვალედ ვითხოვთ შენგან კურნებასა და სარწმუნოებასა შინა განმტკიცებასა, რაითა საწუთოისა ცხორებისა გზაი კეთილად განვვლოთ და გაქებდეთ წადიერად:

გიხაროდენ, წყაროო ცხოველო, სასიკუდინეთა ცოდვათაგან განმბანელო;

გიხაროდენ, ცუარო, უძლურთა მცხინვარებისა განმაგრილებელო;

გიხაროდენ, ვნებათა არმურისა და ბოროტთა სნეულებათა განმაქარვებელო;

გიხაროდენ, უკურნებელთა წყლულებათა აღმხოცველო;

გიხაროდენ, ეშმაკის მანქანებათაგან გამომხსნელო;

გიხაროდენ, ურვეულთა შემწეო და ნუგეშინისმცემელო;

გიხაროდენ, დედაო და დედოფალო ყოველთა დაბადებულთაო!

კონდაკი 2

სასწაულთა მიერ ელვარობს წმიდაი ხატი შენი „პანტანასა“, უპყრიეს რაი ვატოპედისა სავანესა შესავედრებელად და მფარველად უძლეველად, და ყოველნი მისდა შევრდომილნი იხსნებიან რაი ყოველთა ვნებათაგან, მადლობისა შენდა შემწირველნი ქებასა შეგასხამენ და ადიდებენ ღმერთსა: ალილუია.

იკოსი 2

ჰოი, საკვირველი და მიუწდომელი ძლიერებაი ხატისა ამის შენისა, რომელ გამოაჩინე, დედოფალო, ოდეს მიეახლა მას ჭაბუკი ვინმე – დანთქმული წყუდიადსა  შინა გრძნებისასა, და გამოხდა რაი ელვაი ნათლისაი თუალთაგან შენთა, მეყსა შინა უღირსი იგი, ვითარცა მკუდარი ქვე დააკუეთა, აწ ჩუენცა გვასწავე ჭეშმარიტი სინანული და განგვარინე მზაკუვარებათაგან ეშმაკთაისა, რაითა ღირსებითა და სიწმიდითა ვიდოდეთ და გნატრიდეთ წადიერად:

გიხაროდენ, შენდამი შემოწირული ლოცვისა მოწყალებითა მიმღებელო;

გიხაროდენ, ბოროტთა სულთა მაოტებელო;

გიხაროდენ, ეშმაკის ძალისა შემმუსრველო;

გიხაროდენ, ხელთაგან მისთა განმარინებელო;

გიხაროდენ, ცოდვით დაბნელებულთა გულთა განმანათლებულო;

გიხაროდენ, საღმრთოისა ბრძანებისა ურჩ-ქმნილთა გონიერ-მყოფელო;

გიხაროდენ, დედაო და დედოფალო ყოველთა დაბადებულთაო!

კონდაკი 3

აჩუენე რაი საკვირველი ძალი ეგე შენი ბოროტად შეპყრობილსა მას ჭაბუკსა, მსწრაფლ შეინანა მან ცოდვანი თვისნი, სძალო ღმრთისაო მარიამ, და ყოვლისა სასოებისა შენზედა დამდებელი დაემკვიდრა ათონსა, რაითა მარადის თაყუანსა სცემდეს წმიდასა ხატსა შენსა, ვითარცა მიზეზსა ხსნისა თვისისასა, და ადიდებდეს შენ მიერ განკაცებულსა ღმერთსა: ალილუია.

იკოსი 3

ფრიად განაბრწყინე დიდებაი ქრისტეისი, უბიწოო, არცხვინე რაი ეშმაკთა ყოველთა სახილველად, და გულისხმაყვეს მამათა, ვითარმედ ესევითარი სასწაული ჩუენებულ იყო შეწევნისათვის ეშმაკეულთა და ვნებულთა, და ხატსა შენსა უწოდდენ „პანტანასას – ყოველთა დედოფალსა“, აწ ჩუენცა ნუ განგვაშორებ მაცხოვნებელსა მადლსა შენსა, რაითა სულითა და ხორცითა ავღორძინდეთ და არცაღა დავსცხრეთ გალობად შენდა:

გიხაროდენ, დედაო სახიერო, წარწყმედულთა მეძიებელო;

გიხაროდენ, ბოროტად სლვისაგან მომდრეკელო;

გიხაროდენ, შეცდომილთა ქრისტეს სარწმუნოებად მომაქცეველო;

გიხაროდენ, ბრალთა ჩუენთა სიტკბოებითა შემნდობელო;

გიხაროდენ, მონანულთა შემწყნარებელო;

გიხაროდენ, გრძნეულთა უგულისხმოებისა დამშრეტელო;

გიხაროდენ, დედაო და დედოფალო ყოველთა დაბადებულთაო!

კონდაკი 4

ვითარცა ხარი შენ შემწეი და მფარველი მორწმუნეთაი შემდგომად ღმრთისა, წმიდასა ხატსაცა ამას შენსა აქუს მადლი სულთა და ხორცთა კურნებისაი ძისა მიერ შენისა, და რომელნი შეუვრდებოდენ ღაღადებით: „შეგვიწყალენ ჩუენ, ყოველთა დედოფალო“, მოიღებდენ ლხინებასა და აქებდენ მხსნელსა და მაცხოვარსა სოფლისასა: ალილუია.

იკოსი 4

ხედვიდენ რაი მონაზონნი სასწაულთა მათ, ცნობათა უაღრესთა, აღსრულებულთა წმიდისაგან ხატისა შენისა, სულითა იხარებდენ და ღაღადებდენ: „დაგვიცევ ჩუენ, დედოფალო, და გვიხსენ ყოველთა ურვათაგან“, ეგრეთვე აწ განსაცდელთაგან გარე-შეცულნი გევედრებით: დახსენ ბოროტნი განზრახვანი მწვალებელთა და ქრისტეს მტერთა და მშვიდობაი მოგვეც ყოველთა მოსავთა შენთა და მაქებელთა:

გიხაროდენ, სხივცისკროვანო მზეო, მორწმუნეთა განმანათლებელო;

გიხაროდენ, ღმრთეებრივისა სიწმიდისა განმავრცობელო;

გიხაროდენ, ბერ-მონაზონთა და მოღუაწეთა განმამხნობელო;

გიხაროდენ, ბიწთა სულისათა განმწმედელო;

გიხაროდენ, ცხორებისა კარისა განმღებელო;

გიხაროდენ, ბჭეთაგან ჯოჯოხეთისათა გამომხსნელო;

გიხაროდენ, დედაო და დედოფალო ყოველთა დაბადებულთაო!

კონდაკი 5

სიხარულითა დიდითა იშუებდა საძმოი ვატოპედისაი, რამეთუ ექმნა წმიდაი ხატი შენი „პანტანასა“ სიქადულად და მფარველად სავანესა მათსა და განაწესეს რაი დღესასწაული მისი, სიხარულითა გნატრიდენ შენ, დედოფალო, და ქრისტესა – ძესა შენსა აქებდენ, ვითარცა ზეცათა მეუფესა და ღმერთსა: ალილუია.

იკოსი 5

სხივთა მადლისა შენისასა მიჰფენდი რაი ათონსა, კრებულნი მამათანი და სამწყსონი მათნი ლოცვად მოვიდოდენ და სასოებითა შევრდომილნი ეძიებდენ შენგან მადლსა და კურნებასა, ეგრეთვე აწ ჩუენცა შეუვრდებით მფარველობასა შენსა, ჰოი, ყოველთა დედოფალო, და მოგიძღუნით შესხმასა ამას და გალობასა:

გიხაროდენ, მთაწმინდის უდაბნოსა შინა სულიერისა სამოთხისა დამნერგველო;

გიხაროდენ, ზოგად-ცხორებულთა სავანეთა ღმრთეებრივითა საფარველითა დამფარველო;

გიხაროდენ, ძმათა შორის მტერობისა დამხსნელო;

გიხაროდენ, ვნებათა მიერ დაბრმობილთა თუალთა სულისათა აღმხელელო;

გიხაროდენ, უძლურთა განმაძლიერებელო;

გიხაროდენ, დაცემულთა აღმადგინებელო;

გიხაროდენ, დედაო და დედოფალო ყოველთა დაბადებულთაო!

კონდაკი 6

დიდებულებამან ხატისა შენისამან, ყოვლადწმიდაო, მრავალნი აღძრა თაყუანისცემად და შევრდომად მისდა, და მხურვალედ გევედრებოდენ რაი კურნებასა – ბრმანი აღიხილვიდენ, ყრუთა ესმოდა, მკელობელნი ვიდოდენ, და სიკუდიდ განწირულნი იკურნებოდენ ყოველთა სახილველად, რაისთვისცა სიხარულითა გმადლობდენ შენ, უბიწოო, და აქებდენ ძესა შენსა, ყოვლად ძლიერსა და უძლეველსა: ალილუია.

იკოსი 6

წმიდაი ხატი შენი „პანტანასა“ განითქუა რაი საკვირველთმოქმედებითა, მიისწრაფდენ ყოვლით ქუეყანით კაცნი შევრდომად მისდა, და გევედრებოდენ რაი ხსნასა და ლხინებასა, მსწრაფლ მოიღებდენ შენ მიერ აღსრულებასა კეთილთა თხოვათასა, ხოლო რომელნი არაწმიდათა სულთაგან შეპყრობილნი, გათავისუფლდებოდენ, ყოვლად მოწყალეო დედაო, და გაქებდენ შენ, ვითარცა ყოველთა დედოფალსა:

გიხაროდენ, პატიოსანითა საფარველითა შენითა ყოვლისაგან ბოროტისა დამფარველო;

გიხაროდენ, მოწყურებულთა სულთა უხრწნელებისა წყაროითა დამაურწყებელო;

გიხაროდენ, წყლულებათა დამაცხრომელო;

გიხაროდენ, მშიერთა დამაპურებელო;

გიხაროდენ, მდაბალთა ამამაღლებელო და მზვაობართა დამცემელო;

გიხაროდენ, სანთელო, გონიერთა განმანათლებელო და უგუნურთა დამწველო;

გიხაროდენ, დედაო და დედოფალო ყოველთა დაბადებულთაო!

კონდაკი 7

წმიდისაგან ხატისა შენისა მომდინარე მადლი ყოველთა აღძრვიდა რაი თაყუანისცემად მისდა, განამრავლეს მამათა შუენიერნი პირნი მისნი, დედოფალო, ვითარცა ჭეშმარიტად უსასყიდლონი მკურნალნი სულთა და ხორცთაი, და მფარველობასა მათსა შევრდომილთა მარადის მწე-ექმნები და აღძრავ გალობად ღმრთისა: ალილუია.

იკოსი 7

ვითარცა მკვიდრნი ათონისანი განშუენდებიან მადლითა მით წმიდისა ხატისა შენისაითა, ეგრეთცა მდინარესა საკვირველებათასა აღმოაცენებ წმიდათა პირთა მიერ მისთა ყოველთა შორის მართლმადიდებელთა, და მხურვალედ თაყუანისმცემელთა ასხურებ რაი ცუართა მადლისა შენისათა, მსწრაფლ მოიღებენ კურნებასა, და არცაღა დასცხრებიან შეწირვად მადლობისა და ქებისა:

გიხაროდენ, მაკურნებელო სალბუნო, აღმასუბუქებელო სალმობათაო;

გიხაროდენ, ათონითგან განმფენელო დაულევნელთა მადლთაო;

გიხაროდენ, ნუგეშინისმცემელო დამწუხრებულთა დედათაო;

გიხაროდენ, დაურღვეველო ზღუდეო ქურივთა და ობოლთაო;

გიხაროდენ, მშვიდო ნავთაყუდელო, შემწყნარებელო ბოროტად ღელვა-გვემულთაო;

გიხაროდენ, მსწრაფლ-შემწეო და მკურნალო ყოველთა მოსავთა შენთაო;

გიხაროდენ, დედაო და დედოფალო ყოველთა დაბადებულთაო!

კონდაკი 8

განთქმულ იქმნა რაი წმიდაი და სასწაულთმოქმედი ხატი შენი „პანტანასა“ ერთა შორის ღმრთისათა, ფრიად შეიყუარეს მამათა ჩუენთა, და განიზრახეს რაი განმრავლებაი მადლისაი, ევედრენ ვატოპედისა იღუმენსა, მოანიჭოს „პირი“ მისი სამწყსოსა ივერთა ეკლესიისასა, რაითა ღირს ვიქმნნეთ შევრდომად კურთხეულისა საუნჯისა და მადლობად და ქებად ძისა შენისა და ღმრთისა ჩუენისა: ალილუია.

იკოსი 8

აჰა, ესერა ღმრთივ-შუენიერი პირი „ყოველთა დედოფლისაი“ კრძალვითა გამოსახეს რაი ათონსა, დიდითა პატივითა მოაბრძანეს ტფილისსა, და სამღდელოთა და ერთა ლიტანიითა და გალობითა დაასვენეს ტაძარსა ქეთევან წამებულისასა, რაითა იყოს შემწე უძლურთა და განსაცდელთა შინა მყოფთა, და სასოებითა მისდა შევრდომილნი არცაღა დასცხრებოდენ შესხმად და გალობად შენდა:

გიხაროდენ, სულიერო ტაძარო ღმრთისა დიდებისაო;

გიხაროდენ, მიზეზო კაცთა ცხორებისაო და თავო ყოვლისა სიხარულისაო;

გიხაროდენ, ცხოველსმყოფელო წყაროო დაულევნელისა მადლისაო;

გიხაროდენ, ხატებაო ზეციერისა სიწმიდისა და სახიერებისაო;

გიხაროდენ, საკვირველთა მიერ კურნებათა აღმავსებელო ქუეყანისა ჩუენისაო;

გიხაროდენ, შემწეო ბერ-მონაზონათა კრებულისაო;

გიხაროდენ, დედაო და დედოფალო ყოველთა დაბადებულთაო!

კონდაკი 9

ფრიად განაშუენე რაი ივერიაი ახლად-დაწერილისა ხატისა შენისა მოვლინებითა, იგიცა იქმნა უძლურთათვის, ვითარცა წყაროი უკუდავებისაი, და სიყუარულითა აღუშენეს რაი სავანეი მთასა ზედა, ვითარცა ახალი მეტეორა, სახელსა ზედა „პანტანასა – ყოველთა დედოფლისა“, მრავალსახეთა სენთაგან შეპყრობილნი უმეტეის სასოებისა მოიღებენ მის მიერ წყალობასა, და მადლობისა შენდა შემწირველნი ადიდებენ ყოვლად მოწყალესა ღმერთსა: ალილუია.

იკოსი 9

ვითარცა ვატოპედელნი მამანი განსცხრებიან ხატისა შენისა კეთილად მსახურებითა, ეგრეთვე აწ ჩუენცა მოვისწრაფვით ზაჰესის დედათა სავანესა, და თაყუნის-ვჰსცემთ რაი საუნჯესა მას ყოველთა კეთილთასა და უკურნებელთა სენთა აღმხოცველსა, ვითხოვთ შენ მიერ სიმრთელესა და ხსნასა უხილავთა და ხილულთა მტერთაგან, რაითა უვნებელად დაცულნი სულითა ვიხარებდეთ და გნატრიდეთ წადიერად:

გიხაროდენ, საკვირველად აღმადგინებელო მკურნალთაგან დატევებულთაო;

გიხაროდენ, მსწრაფლ აღმხოცველო უკურნებელთა სენთაო;

გიხაროდენ, ხელისაღმპყრობელო მაშურალთაო;

გიხაროდენ, მხცოვანთა განმამხნობელო და განმაბრძნობელო ჭაბუკთაო;

გიხაროდენ, სულიერო საჭურველო ყოველთა მართლმორწმუნეთაო;

გიხაროდენ, განმდევნელო ბოროტმადიდებელთა ზრახვათაო;

გიხაროდენ, დედაო და დედოფალო ყოველთა დაბადებულთაო!

კონდაკი 10

სიტკბოებითა მოხედე რაი კუართისა შენისა მტვირთველსა ერსა ჩუენსა, საკვირველთმოქმედი ხატი შენი „პანტანასა“ მოგვიბოძე განსარინებელად ყოველთა სავნებელთაგან, და მის მიერ ჰკურნებ რაი სნეულთა, ეშმაკთა განიოტებ და იცევ მხურვალედ შევედრებულთა შენდა, საკვირველსა შეწევნასა შენსა აქებენ, ქრისტეს დედაო, სანატრელო, და მადლსა და დიდებასა მისცემენ ღმერთსა: ალილუია.

იკოსი 10

ვითარცა  ბრწყინვალესა ლამპარსა სასოებისასა ესრეთ გიცნობთ შენ, ჰოი, სახიერო დედაო ჩუენო, რამეთუ კეთილსახელოვანი ხატი ეგე შენი „პანტანასა“ სენთა და განსაცდელთაგან იხსნის სარწმუნოებით მისდა შევრდომილთა და უშურველად გარდამოგვივლენს კურთხევასა და დიდსა წყალობასა, რაითა ღირსებითა და სიწმიდითა ვიდოდეთ გზასა მას ცხორებისასა და მოგიძღუნიდეთ სამადლობელსა გალობასა:

გიხაროდენ, ხედვითა ბრწყინვალისა ხატო-ვნებისა შენისაითა ყოველთა დამატკბობელო;

გიხაროდენ, ამა საუკუნისა უგუნურისა სიბრძნისა მარცხვენელო;

გიხაროდენ, მით დაბრმობილთა წრფელისა გზისა მიმართ წარმმართებელო;

გიხაროდენ, მომთვრალეობისა ვნებითა შეპყრობილთა განმკურვნელო;

გიხაროდენ, ბანგითა ცნობამიღებულთა განმაფხიზლებელო;

გიხაროდენ, ნელ-ტფილისა სარწმუნოებისა ჩუენისა განმაცხოველებელო;

გიხაროდენ, დედაო და დედოფალო ყოველთა დაბადებულთაო!

კონდაკი 11

უწყით რაი მოწყალებათა შენთა სიმრავლეი, გევედრებით სასოებითა მეოხებისა შენისაითა: აწ ჩუენცა შეგვიწყალენ და გვაკურთხენ, ყოველთა დედოფალო, და მოგუანიჭე სიბრძნეი კეთილისა და ბოროტის განრჩევისაი, ხოლო მამული ჩუენი შეუხებელად დაიცევ ზედა დასხმისაგან მტერისა, და  დაეც მხდომნი და წინააღმდგომნი წმიდისა ეკლესიისა ჩუენისა, რაითა სიყუარულითა და მშვიდობით ვცხონდებოდეთ და მარადის ვაქებდეთ ღმერთსა: ალილუია.

იკოსი 11

დედობრივითა მით კადნიერებითა აღასრულებ რაი სულთა და ხორცთა კურნებასა ხატისა მიერ შენისა, აწ ჩუენცა ვიხარებთ და მისა მიმართ მივისწრაფვით, ვითარცა ნავთსაყუდელისა მიმართ კეთილისა, რაითა ვნებათა ჩუენთა ღელვანი დააყუდნო და სოფლისა შფოთითა ყოვლითურთ დანთქუმულნი ღირს-გვყნე ჯერისაებრ შეწირვად შენდა გალობისა:

გიხაროდენ, მეორე მაყუალო შეუწველო, საღმრთოისა ცეცხლისა შემწყნარებელო;

გიხაროდენ, მხურვალედ მვედრებელთა შენდა მსწრაფლ-შემსმენელო;

გიხაროდენ, მოსავთა შენთა მშვიდობითა და სიმტკიცითა გარე-შემზღუდველო;

გიხაროდენ, გულთა შინა ჩუენთა საღმრთოისა შურისა და კრძალულებისა შთამნერგველო;

გიხაროდენ, მწუხარებათა ჩუენთა ზეციერითა სიტკბოებითა შემცვალებელო;

გიხაროდენ, ბუნებითა მრავალმოწყალისა ღმრთისა ჩუენზედა მოწყალე-მყოფელო;

გიხაროდენ, დედაო და დედოფალო ყოველთა დაბადებულთაო!

კონდაკი 12

მრავალნი უცხონი და საკვირველნი სასწაულნი ქმნა წმიდამან ხატმან შენმან, ჰოი, ყოვლადუბიწოო ღმრთისმშობელო, მოგვეც რაი მფარველად და გამომხსნელად ფიცხელთა სენთა და ვნებათაგან, და წარდგომილნი წინაშე მისსა, გევედრებით წადიერებითა, რაითა შუებაი და სიმრთელეი მოგვანიჭო და აღგვძრა ქებად შენდა და გალობად ღმრთისა: ალილუია.

იკოსი 12

მხედველნი დიდისა მის მადლისა, რომელი მოგვეფინება შენ მიერ, ჰოი, ყოველთა დედოფალო, სიხარულითა განვსცხრებით და გევედრებით: რომელი ეგე საფარველითა თვისითა იცავ შენდა შევრდომილთა, და იხსნი ყოველთა ძვირთა და სენთაგან, აწ ჩუენცა ყოველთა ვნებათაგან დაგვიფარე და ღირს-გვყავ გალობად შენდა სიხარულითა:

გიხაროდენ, მიზეზო ყოვლისა კეთილისაო;

გიხაროდენ, მომცემელო საღმრთოისა სიხარულისაო;

გიხაროდენ, ვარსკულავო ელვარეო, ხსნისა მეძიებელთათვის მაჩუენებელო გზისაო;

გიხაროდენ, მსწრაფლ მაოტებელო უხილავთა მტერთა ბანაკისაო;

გიხაროდენ, დამშრეტელო ჩუენზედა სამართლად აღძრულისა ღმრთისა რისხვისაო;

გიხაროდენ, ყოველსა ქუეყანასა ზედა განბნეულთა ქართველთათვის მომცემელო ნუგეშისაო;

გიხაროდენ, დედაო და დედოფალო ყოველთა დაბადებულთაო!

კონდაკი 13

ჰოი, სასოო და სიქადულო ჩუენო „პანტანასა – ყოველთა დედოფალო“, აწ შეიწყნარენ სამადლობელნი შესხმანი ესე ჩუენნი, და გარემომზღუდენ ყოვლისაგან ჭირისა და სალმობისა, ხოლო მძაფრთა სენთაგან გვემულთა და არაწმიდა სულთაგან შეპყრობილთა (სახელები) მიჰმადლე უხვი საბოძვარი წყაროისაგან ულევისა მადლისა შენისა, რაითა ყოველნი გულითა ვიხარებდეთ და ვაქებდეთ ღმერთსა სულითა და ჭეშმარიტებითა: ალილუია.

ეს კონდაკი 3-გზის, შემდეგ: იკოსი 1 და კონდაკი 1

სავედრებელი ლოცვა

ჰოი, დედათა შორის კურთხეულო, ყოვლად-მოწყალეო ღმრთისმშობელო! წმიდაი ხატი შენი `ყოველთა დედოფალი – „პანტანასა“, გვივის ჩუენ, ვითარცა სახიერი მკურნალი სულთა და ხორცთაი, და ხელაპყრობით გევედრებით წინაშე მისა: ისმინე აწ მხურვალეი ვედრებაი ჩუენი, და ყოველნი მისდა შევრდომილნი დაგვიფარენ ქუეშე საფარველსა მოწყალებისა შენისასა.

ჰოი, დედაო და დედოფალო ყოველთაო, სძალო ღმრთისაო მარიამ! წყალობასა შენსა შევედრებულნი მოვევლტით ხატსა შენსა „პანტანასას“, რომელ მოგვიღებიეს ათონითგან, და გევედრებით: განპყარ კურნებისა მომნიჭებელნი ხელნი შენნი და სიხარული და სიმრთელეი მიანიჭე ეშმაკთა და უკურნებელთა სენთა მიერ გვემულთა, უძლურნი განაძლიერენ, დავრდომილნი აღადგინენ და მოთმინებაი მიჰმადლე მძვინვარეთა ჭირთაგან ძლეულთა; სასოდ შეუორგულებელად ექნენ უსასოთა და მწუხარებისა წყუდიადსა შინა დანთქმულთა სულთა აღმოუბრწყინვე გამოუთქუმელი ნათელი ღმრთეებისაი და აღავსე შუებითა; სულმოკლეთა ნუგეშინის-ეც, გულნი ბოროტნი მოამდოვრენ, კაცთმოყუარებაი განაძლიერე და ყოველნი აღგვავსენ სიყუარულითა და სარწმუნოებითა, ხოლო გონებანი და ხელნი მკურნალთა ჩუენთანი აკურთხენ, რაითა დაუცადებელად იქმოდენ ნებასა მაცხოვრისა ჩუენისა ქრისტეის ღმრთისასა. მრავალშემძლებელითა ძალითა შენითა დაიფარე და განაძლიერე მსახურებასა შინა უწმიდესი და უნეტარესი, სრულიად საქართველოს კათოლიკოს-პატრიარქი, მცხეთა-თბილისის მთავარეპისკოპოსი და ბიჭვინთისა და ცხუმ-აფხაზეთის მიტროპოლიტი მამაი ჩუენი ილია; განანათლენ ყოვლად-სამღდელონი მიტროპოლიტნი, მთავარეპისკოპოსნი და ეპისკოპოსნი, წინამძღუარნი მონასტერთანი, მწყემსნი და მოძღუარნი, მოღუაწენი და აღმსარებელნი, მონაზონთა სიმრავლენი და ყოველნი ზიარნი მართლმადიდებელისა ეკლესიისანი; დაიცვენ კეთილისმყოფელნი ჩუენნი და ყოველნი მართლმადიდებელნი ქრისტეანენი.

ჰოი, ყოველთა ნათესავთაგან გამორჩეულო ქალწულო, ყოვლად-უბიწოო დედაო ღმრთისაო, მხურვალედ შევრდომილნი წმიდასა ამას ხატსა შენსა, „ყოველთა დედოფალსა“, დიდებისმეტყუელებითა გაქებთ შენ, და გევედრებით: ვითარცა გაქუს ხელმწიფებაი განთავისუფლებად ჩუენდა ყოველთაგან ვნებათა და ვერაგობათა მტერისაითა, ეგრეთვე აწ მოხედე მწუხარებათა, გარე-მოდგომილთა ჩუენდა, და ევედრე ყოვლადმოწყალესა ძესა შენსა და ღმერთსა, რაითა მოანიჭოს ქუეყანასა ჩუენსა მშვიდობაი და დაიცვას სიყმილისაგან, სრვისა, ძრვისა, რღვნისა, ცეცხლისა, მახვილისა, ზედამოსლვათაგან მტერთასა და ძმათა შორის ბრძოლისაგან, ხოლო ჩუენ მოგვმადლოს ზრახვათა სიწმიდეი, ყოვლად წარმწყმედელთა ვნებათაგან გათავისუფლებაი და დახსნაი მახეთაგან ბოროტისა; ქრისტეანული აღსასრული ცხორებისა ჩუენისაი და დამკვიდრებაი ზეცისა იერუსალეიმსა, რაითა შენთანა ვადიდებდეთ მას, რომელსა შუენის დიდებაი და პატივი, მამისა თანა სულით წმიდითურთ, აწ და მარადის, და უკუნითი უკუნისამდე, ამინ.

ღირს არს ჭეშმარიტად, რაითა გადიდებდეთ, შენ, ღმრთისმშობელო, რომელი მარადის სანატრელ იქმენ, ყოვლადუბიწოდ და დედად ღმრთისა ჩუენისა, უპატიოსნესსა ქერობიმთასა და აღმატებით უზეშთაესსა სერაბინთასა, განუხრწნელად მშობელსა სიტყვისა ღმრთისასა, მხოლოსა ღმრთისმშობელსა გალობით გადიდებთ.

დიდებაი მამასა და ძესა და წმიდასა სულსა, აწ და მარადის და უკუნითი უკუნისამდე, ამინ.

უფალო, შეგვიწყალენ (3-გზის).

უფალო იესუ ქრისტე, ძეო ღმრთისაო, ლოცვითა ყოვლადწმიდისა დედისა შენისაითა და ყოველთა წმიდათაითა, შეგვიწყალენ ჩუენ, ამინ.

ავტორ-შემდგენელი თინათინ მჭედლიშვილი

 

 

 

ყოვლადწმიდა ღმრთისმშობლის სასწაულთმოქმედი ხატი „ყოველთა დედოფალი“ – „პანტანასა“-ს გარდამოცემანი

ხსენება 31(ძვ.სტ 18) აგვისტო; 3 (ძვ.სტ. 21 აგვისტო) სექტემბერი

 

საბერძნეთში, ათონის წმინდა მთის ვათოპედის სავანეში დასვენებულია ყოვლადწმინდა ღმრთისმშობლის „ყოველთა დედოფლად“ („პანტანასსა“) წოდებული ხატი, რომელსაც სხვა დავადებებთან ერთად ონკოლოგიური დაავადებებისგან განკურნებასა და ჯადოსნობისგან გათავისუფლებას შესთხოვენ. XVII ს-ის ხატი დაბრძანებულია მთავარი ტაძრის აღსავლის კართან და ძველთაგანვე იზიდავდა მლოცველებს, რომელნიც მძიმე სნეულებათა და განსაცდელთა შინა ეძებდნენ კურნებასა და ნუგეშს ყოვლადწმიდისაგან. ამ ხატთან ლოცვით, ავთვისებიან სიმსივნეთა განკურნვის შემთხვევები ხშირია.

ხატზე გამოსახულია მეწამულ სამოსში სამეფო ტახტზე დაბრძანებული ქალწული მარიამი, რომელსაც ხელთ ყრმა იესო უპყრია. იესოს მარცხენა ხელში გრაგნილი უჭირავს, მარჯვენა კი მაკურთხებელად აქვს დახრილი. ხატი ღვთისმშობლის გამოსახვის ისეთ იკონოგრაფიულ ხერხს მიეკუთვნება, რომელსაც პანაქრანტას (ბერძნულად უწმინდესს უწოდებენ). ამ სახის ხატებს სხვაგვარად `ყოვლადმოწყალეს” უწოდებენ. პანაქრანტას ხატების საერთო ნიშანს წარმოადგენს ტახტზე დაბრძანებული მარიამი, ყრმა იესოსთან ერთად, სადაც ტახტრევანი ღვთისმშობლის სრულყოფილებისა და ზეციური დიდების სიმბოლოა.

ვათოპედის მონასტერი ათონის ნახევარკუნძულის ჩრდილო-აღმოსავლეთ მხარეზე, ბორცვზე მდებარეობს და ზღვას დაჰყურებს. იგი დაახლოებით 972-985 წ.წ. დააარსა სამმა წარჩინებულმა ადამიანმა – ათანასემ, ნიკოლოზმა და ანტონიმ. წმ. ათანასეს დროინდელ ტიპიკონში (1045 წ.) ვათოპედს მეორე ადგილი ეჭირა წმ. მთის მონასტერში, რომელიც დღემდე შეინარჩუნა. XII-XIII საუკუნეების ყველაზე პატივცემული სერბი წმინდანები საბა და სვიმეონიც თავიდან ვათოპედის სავანეში მოღვაწეობდენ, შემდეგ კი, ღვთის ნებით, მათ განაახლეს და თავის სამშობლოს დაუმტკიცეს ხილენდარის მონასტერი.

სერბი მეფის სტეფანე დუშანის მრავალრიცხოვან შეწირულობებს შორის, რომელებიც მან XIVს-ში მონასტერს მიუძღვნა, მოიხსენიება სოფელი აგიოს მამი. მონასტრისთვის სახსრის შეწირვა შემდგომ საუკუნეებში სხვა სერბმა მმართველებმაც გააგრძელეს. ვათოპედს მძიმე დროც ახსოვს – კატალონელი მეკობრეები და თურქები თავს ესხმოდნენ და უმოწყალოდ არბევდნენ სავანეს. მაგრამ ამან მონასტრების შემდგომ აყვავებას არ შეუშალა ხელი. პირიქით, სხვადასხვა დროს მის მფლობელობაში შევიდნენ მონასტრები: ქალკეი, ვერიოტი, იეროპატორი, კალეტი, წმინდა დიმიტრის სახელობისა, ქსისტრი, ტრიპოლიტი და ტროქალი. ბიზანტიის იმპერატორები არ იყვნენ ამ სავანის მიმართ მაინცდამაინც ხელგაშლილნი. პოსტბიზანტიურ პერიოდში მონასტრებს მფარველებად მოევლინნენ დასავლელი მბრძანებლები. ვათოპედის საძმოს წევრი იყო XV ს-ის წმინდანი მაქსიმე ბერძენი. 1749 წელს, საბერძნეთისთვის მძიმე დროს, აქ გაიხსნა ცნობილი ათონის აკადემია.

X ს-ში აშენდა მონასტრის მთავარი ტაძარი – ღვთისმშობლის ხარების სახელობისა. მისი უძველესი ფრესკები (რომლებიც XVIII-XIX საუკუნეებში გადაღებეს) მიეკუთვნება XIV საუკუნეს. ვათოპედს აქვს 12 ტაძარი შიგნით და 19 – გარეთ. მათგან 5 – მიშენებულია ტაძარზე. მონასტრის სამრეკლო 1427 წელს აიგო და ითვლება წმინდა მთის უძველეს სამრეკლოდ. ვათოპედის ისტორიაში მონასტრული ცხოვრების წესი პერიოდულად იცვლებოდა: საერთო ცხოვრებიდან (კინოვია) გადადიოდა თვითშენახვაზე. 1989 წელს ვათოპედი დაუბრუნდა კინოვიას.

მონასტრის საგანძურში პანტანასას გარდა დავანებულია ღვთისმშობლის სასწაულთმოქმედი ხატები: ყოველთა დედოფალი, მირონმდინარე, ქტიტორული და სხვა. აქ ინახება უამრავი მშვენიერი შესამოსელი და წმინდა ჭურჭელი, ბიბლიოთეკაში დაახლოებით 2000 ხელნაწერია, 25 გრაგნილი, საბუთები და 3500-ზე მეტი ნაბეჭდი წიგნი. ასევე დაცულია ღვთისმშობლის სარტყელი. მონასტრის ხელშია 24 კელია, წმინდა დიმიტრის და წმინდა ანდრია პირველწოდებულის სკიტები კარუსის მახლობლად.

პანტანასა ხატის შესახებ ასეთი გარდამოცემაა შემონახული: თანამედროვე მოწმის, ბერის გადმოცემით, ერთ დღეს ტაძარში სალოცავად ახალგაზრდა კაცი შესულა. ხატს რომ მიახლოებია, უცბად ყოვლადწმინდას სახე განათებია და ყმაწვილი კაცი უხილავ ძალას ხატიდან შორს განუგდია. გონს მოსულს, ბერების წინაშე სინანულის ცრემლებით მოუნანიებია დანაშაული – ის დაშორებული ყოფილა ღმერთს და ჯადოქრობასა და მაგიას მისდევდა. ღვთისმშობლის სასწაულებრივმა ჩარევამ ერთიანად შესცვალა მისი ცხოვრება და იგი ღვთისმოსავი გახდა, რის შემდეგაც, ის ათონის წმინდა მთაზე დასახლდა. იმის მერე აკვირდებოდნენ და ხვდებოდნენ, რომ ხატი საოცარ ზეგავლენას ახდენდა ონკოლოგიური დაავადებების მქონე ადამიანებზე, მათ შორის, მათზე, ვისაც ავთვისებიანი სიმსივნე ჰქონდა. კიბოს, როგორც დაავადებას, უძველესი ისტორია აქვს. გარეგნულად კიბორჩხალას წააგავს, სწორედ ამ მსგავსების გამო, ჰიპოკრატემ მას „კარცინომა“ (ტერმინების „კიბორჩხალა“ და „სიმსივნე“ სინთეზი) უწოდა.

ძველ ქართულ წყაროებში ამ დაავადებას „კირჩხიბს“ უწოდებენ. მაგალითად, X საუკუნის უნიკალურ ნაშრომში „უსწორო კარაბადინი“ ეს სნეულება სწორედ ამ სახელწოდებით არის ცნობილი. შეიძლება სიმსივნის სახელწოდებაც „კიბო” აქედან მოდის. სხვა წყაროების მიხედვით კი კიბოს „კაეშანსა“ და „არამს“ უწოდებდნენ. აქედან მოდის გამოთქმაც, არმად შეგერგოსო.

ეს დაავადება პირველად, ძვ.წ.აღ-მდე, 1600 წელს, ეგვიპტურ პაპირუსზეა აღწერილი. ნაშრომში მითითებულია, რომ კიბოს რამდენიმე სახეა ცნობილი და რომ მისგან განკურნება შეუძლებელია. ძვ.წ.აღ პირველ საუკუნეში რომაელმა ექიმმა ავლიუს კორნელიუს ცელსიუსმა გადაწყვიტა, რომ საწყის სტადიაზე კიბოს მკურნალობა ქირურგიული გზით არის საჭირო, ხოლო ბოლო სტადიაზე საერთოდ, არ ღირს ჩარევა. კიბო ახლაც უკურნებელ დაავადებად მიიჩნევა და ყოველწლიურად უამრავი ადამიანის გარდაცვალების მიზეზი ხდება. ამიტომ, მათ მხოლოდ სასწაულის იმედი აქვთ და ამ დაავადების სასწაულებრივი განკურნება არაერთხელ მომხდარა. მათ შორის ღვთისმშობლის მიმართ გულმხურვალე ლოცვის შედეგად. XVII ს-ში, მას შემდეგ, რაც `ყოველთა დედოფლის” მიერ აღსრულებული სასწაულების შესახებ შეიტყვეს, დაიწყეს ხატის ზუსტი ასლების დაწერა და მისი სხვა სავანეებში დაბრძანება. ამასობაში „პანტანასამ“ მსოფლიოში გაითქვა სახელი, როგორც ონკოლოგიური დაავადებების მკურნალმა და მრავალი ადამიანი უმძიმესი დაავადებისგან ამ ხატის მეშვეობით განიკურნა. თავად სახელწოდება „ყოველთა დედოფალი“ საუბრობს ხატის ყოვლისმომცველ ძალაზე. ღვთისმშობლის ამ ხატს გააჩნია უძლიერესი მაკურნებელი საწყისი.

ხატის სხვადასხვა ასლი არსებობს, რომელთაგან ერთი საბერძნეთის უძველეს ქალაქ კავალასთვის შეიქმნა. ხმამ ხატის მიერ ბოროტ ძალთაგან განკურნვნის შესახებ რუსეთამდეც მიაღწია. წმინდა იოანე კრონშტადტელის მოწყალების საზოგადოების თხოვნით (საზოგადოება მოღვაწეობს ბავშვთა ონკოლოგიურ ცენტრში) და მონასტრის წინამძღვრის, არქიმანდრიტ ეფრემის კურთხევით, ყოველთა დედოფლის ხატის ასლი რუსეთისთვისაც შეიქმნა. 1995 წელს ის ბავშვთა ონკოლოგიური ცენტრის სამლოცველოში დააბრძანეს. იმავე წლის შემოდგომაზე, ღვთისმშობლის შობის დღესასწაულზე, ხატზე მირონის პირველი წვეთები გაჩნდა. შენობა, სადაც ხატი იყო დაბრძანებული, ნელსურნელებით აივსო. ამჯერად ეს ხატი მოსკოვში, ყოველთა წმინდათა ტაძარშია.

ამ სასწაულთმოქმედი ხატის კიდევ ერთი ასლი საქართველოში 2003 წლის 3 სექტემბერს ჩამოაბრძანეს და ავჭალის წმინდა ქეთევანის ტაძარში დააბრძანეს, სადაც ხალხის ნაკადი არ წყდებოდა – მრევლი მას სულიერი და ფიზიკური სნეულებებისგან განკურნებას შესთხოვდა. ტაძრის წინამძღვარი დეკანოზი გიორგი რაზმაძე შეჭირვებულთათვის კვირაში ორჯერ-ოთხშაბათს და პარასკევს ჯანმრთელობის პარაკლისს იხდიდა. მამა გიორგის თქმით – „ხატმა უამრავ უძლურ ადამიანს ნუგეშინი სცა, სნეული ადამიანები ფეხზე დააყენა და ბევრს პროგრესირებადი დაავადებები შეუჩერა. ასეთი ფაქტები უამრავია და მადლობა ღმერთს, რომ ეს უდიდესი სიწმინდე საქართველოშია“.

უწმინდესისა და უნეტარესის, საქართველოს კათოლიკოს-პატრიარქ ილია II-ის, აგრეთვე – ავჭალის წმინდა ქეთევან წამებულის სახელობის ტაძრის წინამძღვრის, მამა გიორგი რაზმაძის ლოცვა-კურთხევით ზაჰესში, მთის წვერზე, აშენდა ყოვლადწმიდა ღვთისმშობლის „ყოველთა დედოფალი პანტანასას“ სახელობის დედათა მონასტერი „ახალი მეტეორა ყოველთა დედოფლის სავანე”. მამა გიორგის თქმით, ყველაფერი ასე დაწყებულა: – „2000 წელს, ათონის წმინდა მთაზე მოგზაურობისას, ვატოპედის მონასტერში გვითხრეს, რომ „პანტანასას ღვთისმშობლის“ ხატს დიდი სასწაულები ჰქონდა მოხდენილი. სურვილი, რომ ამ ხატის ასლი საქართველოშიც ყოფილიყო მას შემდეგ გამიღრმავდა, რაც ჩვენი მრევლის წევრი ონკოლოგიური დაავადებით დასნეულდა. მას კურთხევა მივეცი დასნეულებული ადამიანები ენახა და ხელმოწერები მოეგროვებინა. დაახლოებით 2000 ხელმოწერა მოგროვდა, მასში ჩართული იყო ონკოლოგიური საავადმყოფოს როგორც ავადმყოფები, ასევე ექიმები, თანამშრომლები. შედგა სპეციალური წერილი. მაშინ ქორეპისკოპოსის მოვალეობას მიტროპოლიტი იობი (აქიაშვილი) ასრულებდა. მეუფეს ვთხოვეთ და მისი კურთხევით ეს წერილი ვატოპედში გაიგზავნა, ვითხოვდით რომ საქართველოსთვის დაწერილიყო და ავჭალაში, ქეთევან წამებული ეკლესიაში ჩამობრძანებულიყო „ყოველთა დედოფლის-პანტანასას“ ორიგინალის ასლი. მთაზე მეორედ მომიწია გამგზავრება, წერილი პირადად ვატოპედის იღუმენს, მამა ეფრემს გადავეცი, რომელიც დაგვპირდა რომ ამ თემას აუცილებლად განიხილავდნენ და პასუხს შეგვატყობინებდნენ~. საკმაოდ მოზრდილი, მომინანქრებული ღვთისმშობლის ხატი ათონის მთაზე, ვათოპედის მონასტერში ბერებმა წმინდა ქეთევანის ტაძრისთვის საგანგებოდ შექმნეს. ხატი მისთვის განკუთვნილი ღამისთევის ლოცვებით იწერებოდა რამოდენიმე წლის განმავლობაში. საგანგებოდ შეირჩა ხის მასალა და ძვირფასი საღებავები, ბოლოს, ერთი თვის განმავლობაში, მასზე დაბრძანებული იყო სასწაულმოქმედი ხატის ორიგინალი და ყოველდღე ტარდებოდა საღმრთო ლიტურგია.

ვათოპედის მონასტრის ტრადიციით, როცა ხატი იწერება, დამკვეთმა შესაწირი უნდა გაიღოს, თუმცა როცა შესაწირი თანხის ოდენობა შევიტყვეთ, ძალიან შევწუხდით, მაგრამ მოხდა ის, რასაც არავინ ელოდა! ამ დროს ვათოპედის მონასტერს სტუმრობდა მდიდარი კვიპროსელი. ჩვენი ამბავი რომ გაიგო, უყოყმანოდ გადაიხადა 2500 ევრო. ეს ფაქტიც ხატის სასწაულად შეიძლება ჩაითვალოს. ხატის გადმობრძანების დღეს ვათოპედის მონასტრის იღუმენმა, არქიმანდრიტმა ეფრემმა აღნიშნა: სასწაულმოქმედი ხატის ასლი ლოცვა-კურთხევით შეიქმნა და ძალიან დიდი ძალა აქვს. იგი არა მხოლოდ სნეულებს განკურნავს, არამედ მთელი ერი მიიღებს მისგან განსაკურნებელ მადლსო.

ტაძარში, სადაც „პანტანასას“ ხატია დაბრძანებული, კვირაში ორჯერ, ოთხშაბათსა და პარასკევს, 14 საათზე მისივე სახელობის ეკლესიაში აღევლინება საჯანმრთელო პარაკლისები მძიმე სენით დაავადებულთა საკეთილდღეოდ. უსასყიდლოდ გაიცემა ღვთისმშობლის კანდელიდან ამოღებული ზეთი. მართლაც, ღვთის რწმენით და გულწრფელი ლოცვით, სასწაულები ხდება. „ყოველთა დედოფლის-პანტანასას“ სასწაულთმოქმედი ხატის ძალით ადამიანები მძიმე სენისგან თავისუფლდებიან. სავანეში მიაქვთ მადლიერების წერილები, რომელთაც ვატოპედის მონასტერში გზავნიან. ისინი, პანტანასას ხატთან დაკავშირებით დიდი წიგნის გამოშვებას აპირებენ. მამა გიორგი რაზმაძის კურთხევით მისი მრევლის წევრმა, ოპერატორმა ბესარიონს გაფრინდაშვილმა გადაიღო ფილმი პანტანასას ხატის როგორც ორიგინალზე, ისე საქართველოში ჩამობრძანებულ მის ასლზე.

„პანტანასად“ წოდებული ღვთისმშობლის სასწაულთმოქმედი ხატი შეეწიოს სრულიად საქართველოს! ამინ!

შეადგინა თინათინ მჭედლიშვილმა

 

Categories
დაუჯდომელი დღესასწაულები

დაუჯდომელი ღირსისა ანტონ მარტოდმყოფელისა

დაუჯდომელი ღირსისა ანტონ მარტოდმყოფელისა

 

მღდელმან:  კურთხეულ არს-ი

და უკეთუ ერისკაცია იტყვის: ლოცვითა წმიდათა მამათა ჩუენთათა, უფალო იესუ ქრისტე, ღმერთო ჩუენო, შეგვიწყალენ ჩუენ, ამინ.

დიდებაი შენდა, ღმერთო ჩუენო, დიდებაი შენდა.

მეუფეო ზეცათაო, ნუგეშინისმცემელო, სულო ჭეშმარიტებისაო, რომელი ყოველგან ხარ და ყოველსავე აღავსებ მადლითა შენითა, საუნჯეო კეთილთაო, მომნიჭებელო ცხოვრებისაო, მოვედ და დაემკვიდრე ჩუენ შორის და წმიდა-მყვენ ჩუენ ყოვლისაგან ბიწისა და აცხოვნენ, სახიერო, სულნი ჩუენნი.

წმიდაო ღმერთო, წმიდაო ძლიერო, წმიდაო უკუდაო, შეგვიწყალენ ჩუენ (3-გზის).

დიდებაი მამასა და ძესა და წმიდასა სულსა, აწ და მარადის და უკუნითი უკუნისამდე, ამინ.

ყოვლადწმიდაო სამებაო, შეგვიწყალენ ჩუენ; უფალო, გვიხსენ და გვილხინე ცოდვათა ჩუენთაგან; მეუფეო, შეგვინდვენ უსჯულოებანი ჩუენნი; წმიდაო მოიხილე და განჰკურნენ უძლურებანი ჩუენნი სახელისა შენისათვის.

უფალო, შეგვიწყალენ. (3-გზის).

დიდებაი მამასა და ძესა და წმიდასა სულსა, აწ და მარადის და უკუნითი უკუნისამდე, ამინ.

მამაო ჩუენო, რომელი ხარ ცათა შინა, წმიდა იყავნ სახელი შენი, მოვედინ სუფევაი შენი, იყავნ ნებაი შენი, ვითარცა ცათა შინა, ეგრეცა ქუეყანასა ზედა, პური ჩუენი არსობისაი მომეც ჩუენ დღეს, და მომიტევენ ჩუენ თანანადებნი ჩუენნი, ვითარცა ჩუენ მიუტევებთ თანამდებთა მათ ჩუენთა და ნუ შემიყუანებ ჩუენ განსაცდელსა, არამედ მიხსნენ ჩუენ ბოროტისაგან.

 

მღდელმან: რამეთუ შენი არს სუფევაი…

უფალო, შეგვიწყალენ (12-გზის). 

დიდებაი მამასა და ძესა და წმიდასა სულსა, აწ და მარადის და უკუნითი უკუნისამდე, ამინ.

მოვედით, თაყუანის-ვსცეთ მეუფესა ჩუენსა ღმერთსა. 

მოვედით, თაყუანის-ვსცეთ და შეუვრდეთ ქრისტესა, მეუფესა ჩუენსა ღმერთსა. 

მოვედით, თაყუანის-ვსცეთ და შეუვრდეთ თვით ქრისტესა, მეუფესა და ღმერთსა ჩუენსა.

მიწყალე მე, ღმერთო, დიდითა წყალობითა შენითა და მრავლითა მოწყალებითა შენითა აღხოცე უსჯულოებაი ჩემი. უფროის განმბანე მე უსჯულოებისა ჩემისაგან და ცოდვათა ჩემთაგან განმწმიდე მე, რამეთუ უსჯულოებაი ჩემი მე უწყი, და ცოდვაი ჩემი წინაშე ჩემსა არს მარადის. შენ მხოლოსა შეგცოდე და ბოროტი შენ წინაშე ვყავ, რაითა განმართლდე სიტყუათაგან შენთა და სძლო სჯასა შენსა, რამეთუ ესერა, უსჯულოებათა შინა მიუდგა და ცოდვათა შინა მშვა მე დედამან ჩემმან. რამეთუ ესერა, ჭეშმარიტებაი შეიყუარე, უჩინონი და დაფარულნი სიბრძნისა შენისანი გამომიცხადენ მე. მასხურო მე უსუპითა და განვწმიდნე მე, განმბანო მე და უფროის თოვლისა განვსპეტაკნე. მასმინო მე გალობაი და სიხარული და იხარებდენ ძუალნი დამდაბლებულნი. გარე მიაქციე პირი შენი ცოდვათა ჩემთაგან და ყოველნი უსჯულოებანი ჩემნი აღხოცენ. გული წმიდაი დაჰბადე ჩემ თანა, ღმერთო, და სული წრფელი განმიახლე გუამსა ჩემსა. ნუ განმაგდებ მე პირისა შენისაგან და სულსა წმიდასა შენსა ნუ მიმიღებ ჩემგან. მომეც მე სიხარული მაცხოვარებისა შენისაი და სულითა მთავრობისაითა დამამტკიცე მე. ვასწავლნე უსჯულოთა გზანი შენნი და უღმრთონი შენდა მოიქცენ. მიხსენ მე სისხლთაგან, ღმერთო, ღმერთო ცხორებისა ჩემისაო; იხარებდეს ენაი ჩემი სიმართლესა შენსა. უფალო, ბაგენი ჩემნი აღახუენ, და პირი ჩემი უთხრობდეს ქებულებასა შენსა. რამეთუ უკეთუმცა გენება, მსხუერპლი შე-მცა-მეწირა, არამედ საკუერთხი არა გთნდეს. მსხუერპლ ღმრთისა არს სული შემუსრვილი, გული შემუსრვილი და დამდაბლებული ღმერთმან არა შეურაცხ-ყოს. კეთილი უყავ, უფალო, ნებითა შენითა სიონსა და აღეშენნენ ზღუდენი იერუსალემისანი. მაშინ გთნდეს მსხუერპლი სიმართლისაი, შესაწირავი და ყოვლად-დასაწუელი, მაშინ შეიწირნენ საკურთხეველსა შენსა ზედა ზუარაკნი.

კონდაკი 1

შესხმით გიგალობთ, ვითარცა მონაზონთა შორის ქებულსა და ბრწყინვალესა მნათობსა ივერთა ეკლესიისასა და გევედრებით: სიტკბოებითა მოიხილე ჩუენ ზედა, და გვიხსენ ყოველთა ჭირთა და საცთურთაგან, რაითა არა მივიდრიკოთ უსჯულოებისადმი, და ღირს ვიქმნეთ ქებად და გალობად შენდა: გიხაროდენ, ღვაწლმრავალო მამაო ჩუენო, წმიდაო ანტონ მარტყოფელო!

იკოსი 1

ანგელოზად ქუეყანისად და კაცად ზეცისად გამოჩნდი შენ,  ღირსო მამაო, და საღმრთოითა ძალითა მიჰმადლებ კურნებასა სულთა და ხორცთასა, ვინაიცა ამბორს-უყოფს ხატსა ამას სიწმიდისა შენისასა და პატივისა ჰსცემს სანატრელს საფლავსა შენსა, ვითარცა საუნჯესა სიწმიდეთა მტვირთველსა, სადაით-იგი აღმოდის კურნებათა საღმრთიი მდინარეი და ყოველთა აღგვძრავს შესხმად და გალობად შენდა:

გიხაროდენ, კაცთა შორის ანგელოზო, ერისა ჩუენისა მწყსად და მოღუაწედ მოვლინებულო;

გიხაროდენ, ძალითა ღმრთისაითა მრავალთა სასწაულთა სრულ-მყოფელო;

გიხაროდენ, პატიოსანთა სიტყუათა შენთა მადლითა ქართველთა სარწმუნოებასა შინა განმამტკიცებელო; 

გიხაროდენ, კერპთ-მსახურებისა და წვალებისა სიბნელისა განმდევნელო;

გიხაროდენ, უგუნურთა და უგულისხმოთა განმაბრძნობელო;

გიხაროდენ, მოწაფეთა შენთა უფიცხლესითა მონაზვნებრივითა კანონითა გამომწვრთნელო;

გიხაროდენ, ღვაწლმრავალო მამაო ჩუენო, წმიდაო ანტონ მარტყოფელო!

კონდაკი 2

აღმოსცენდი რაი ქუეყანასა მას შუა-მდინარესა, სანატრელო, სიყრმითგან ქრისტესა შედგომილი კეთილად აღიზარდე, და ისწრაფდი რაი ანგელოსებრივისა მიმართ ღუაწლისა, იქმენ მოწაფეი იოვანეისი, ყოვლითა სიკეთითა სრულქმნილისა, და დაუტევე რაი სოფელი წინამძღურობითა მისითა, მარხვითა და მღვიძარებით სრულიად განიწმიდე სული თვისი და მარადის ადიდებდი ღმერთსა: ალილუია.

იკოსი 2

ჩუენებასა შინა იხილა მოძღვარმან შენმან დედაი ღმრთისაი, და უბრძანა რაი წარსლვაი წილხვედრსა ქუეყანასა თვისსა, მოწაფეთა თანა წარმოვიდა და მოიწია რაი მცხეთად, დამკვიდრდა მთასა მას ზედაზნისასა, ხოლო შენ იღუწიდი ქუეყანასა შენსა და ედესია ქალაქსა მსახურებდი ღმერთსა, მას ევედრე აწ, რაითა ცხოველ ჰყოს სული ჩემი მომკუდარი ცოდვათაგან, და გული და გონებაი განგვინათლოს მოსავთა შენთა და მაქებელთა:

გიხაროდენ, სიყრმითგანვე სულიერითა სიბრძნითა აღვსილო;

გიხაროდენ, ჭეშმარიტითა სარწმუნოებითა მოზღუდვილო;

გიხაროდენ, მხურვალითა ლოცვითა საღმრთოდ შეჭურვილო;

გიხაროდენ, კლდესა ზედა სიმდაბლისა და მორჩილებისასა დამყარებულო;

გიხაროდენ, კიბეო სათნოებათაო, ქუეყანით ზეცად აღწევნულო;

გიხაროდენ, სამგვამოვნებასა შინა ერთღმრთეებისა თაყუანისცემისა მასწავლელო;

გიხაროდენ, ღვაწლმრავალო მამაო ჩუენო, წმიდაო ანტონ მარტყოფელო!

 

კონდაკი 3

ჟამსა მას მიტაცებულ აქუნდათ რაი  მწვალებელთა მათ ნესტორიანთა კეცის ხატი მაცხოვრისაი, ფრიად მწუხარებდი გულსა თვისსა, და გერწმუნა რაი დაცვაი ხელთუქმნელისა მის სიწმიდისა, ანტონ სანატრელო, ზეგარდამოითა უწყებითა ფარულად აღიყვანე `ტაძრისაგან~ მათისა, და წარმოიყვანე ივერიას, რაითამცა განაძლიერო ქართველთა ერი მსახურებად და გალობად ღმრთისა: ალილუია.

იკოსი 3

სიყუარულითა მოძღვრისა თვისისაითა შეუდეგ კუალსა მისსა, და ქართლად მოწევნული მიეახლე რაი ზედაზენსა, სიხარულითა შეგიწყნარა, და თაყუანის-სცა რაი ხატ-ქმნულსა მას კეცსა კრძალვითა, ერთობითა ავედრებდით მას დედისა თვისისა წილხუდომილსა ერსა ქართველთასა, აწ შეგვეწიე წინაშე მისსა, მოგვანიჭოს მხურვალებაი სარწმუნოებისაი და სიყუარული მოყუასისაი, რაითა მშვიდობით ვცხონდებოდეთ და გაქებდეთ სურვილითა:

გიხაროდენ, საღმრთოისა მადლისა უხილავთა სიღრმეთა განმცდელო;

გიხაროდენ, სულისა თვისისა ქრისტეის სამკვიდრებელად განმკუთვნელო;

გიხაროდენ, ხელთაგან უკეთურთა მწვალებელთასა წმიდისა ხატისა მისისა გამომხსნელო;

გიხაროდენ, ქუეყანასა ჩუენსა საკვირველისა მის სიწმიდისა მობრძანებითა საღმრთოისა მადლისა განმფენელო;

გიხაროდენ, სულითა ძლიერო, უცხოებასა შინა ფიცხელთა ღუაწლთა და განსაცდელთა ახოვნად თავს-მდებელო;

გიხაროდენ, მოგვთა გრძნებისა დამარღვეველო და სიცბილისა მათისა მამხილებელო;

გიხაროდენ, ღვაწლმრავალო მამაო ჩუენო, წმიდაო ანტონ მარტყოფელო!

კონდაკი 4

წარგგზავნიდა რაი მოძღუარი შენი იოანე გარემოთა მათ ზედაზნისათა, განსანათლებლად კერპთმსახურთა, ყოვლად პატიოსანი და წმიდაი ხატი იგი უფლისაი იპყარ ხელთა შინა, და სიხარულითა შეუდეგ რაი კუალსა მას სამოციქულოსა, წარმართთა შორის ქადაგებითა მრავალნი მოაქცივნე, ღირსად სანატრელო, და დაუდგინნე  მღდელნი მსახურებად და დიდებად ღმრთისა: ალილუია.

იკოსი 4

საღმრთოთა მათ საქმეთა მოსწრაფეი წარემართე საქადაგოდ კახეთსა, და მოიკითხე რაი თანა-მოღვაწეი შენი ზენონ, მერმე იოსებსა წარმოუდეგ ალავერდსა, და დაჰყავ რაი ფრიადი ჟამი, დაემკვიდრე ხევსა მას შინა ლოპოტისასა, და მრავალნი მიიზიდნე მუნ სათნოებითა შენითა, გარნა ღელეი იგი არა დაიტევდა მოღუაწეთა, და აღუშენე რაი სავანეი, თვით მოვლე ქუემო კახეთი ქადაგებითა, და აღძარ ყოველნი შესხმად უბიწოისა ცხორებისა შენისა:

გიხაროდენ, სიმდაბლითა შემოსილო უმტკიცეს ანდამატისაო;

გიხაროდენ, შეურყეველო კლდეო კრძალულებისაო;

გიხაროდენ, კანონო უბიწოდ ცხორებისაო;

გიხაროდენ, სარკეო სამღდელოისა ღუაწლისაო;

გიხაროდენ, ძალაო და სიმტკიცეო მართლმადიდებელთა სარწმუნოებისაო;

გიხაროდენ, ბრძენო ქადაგო მოციქულთა და მამათა სწავლებისაო;

გიხაროდენ, ღვაწლმრავალო მამაო ჩუენო, წმიდაო ანტონ მარტყოფელო!

კონდაკი 5

იყავ რაი ყოვლითურთ მდაბალი და უცხოი კაცობრივისაგან დიდებისა, განიზრახე დაყუდებაი მარტოებითა, და უვალსა მას მთასა ზედა იწყე რაი მოღვაწებაი უპოვარებასა შინა სიმდაბლითა, მრავალნი მოისწრაფდენ ხილვად და სმენად შენდა, მაშინ გამოქვაბე კლდეი `მთასა აკრიანისასა~ , და მას შინა დაყუდებული საზრდელსა პოებდი რაი მდელოთაგან და წყალსა წვიმისაგან შეკრებულსა ნაპრალთა შინა, მარადის ქრისტესა მადლობდი და სამწმიდითა შესხმითა ადიდებდი ზეცათა მეუფესა და ღმერთსა: ალილუია.

იკოსი 5

დიდნი ღუაწლნი და შრომანი თავს-ისხენ შენ, ღირსო მამაო, და მხურვალედ ილოცვიდი და ფსალმუნებდი რაი დღეი და ღამეი წინაშე საუფლოისა მის ხატისა, წმიდითა გულითა სრულიად მინდობილ ეყავ ღმერთსა, და აჰა, ზეგარდამო მსმენელმან ლოცვისა შენისამან მოგივლინა რაი ირემნი ნუკროსანნი მსახურებად, რძესა მათსა საზრდელად იხუმევდი და ჰმადლობდი ყოვლადმოწყალესა, აწ ჩუენცა შეგვაწყნარე სახიერებასა მისსა, რაითა ცხორებასა ამას შინა დაგვიფაროს და საუკუნედ ზიარ-გვყოს წმიდათა თანა სუფევასა, რომელნი ესე გიგალობთ და შეგასხამთ სამადლობელსა:

გიხაროდენ, მუხლთა დრეკითა და მღვიძარებითა ხორცთა შენთა განმკაფველო;

გიხაროდენ, ლოცვათა კეთილსურნელებითა ქუეყანისა ჩუენისა აღმავსებელო; 

გიხაროდენ, სიყუარულისა დაუშრეტელისა ცეცხლისა ერსა შინა ჩუენსა აღმგზებელო;

გიხაროდენ, მტერთა ბოროტისა განზრახვისა განმაქარვებელო;

გიხაროდენ, უსჯულოებისა სიმყრალისა განმწმედელო;

გიხაროდენ, გულსა წარმართთასა ქრისტეის სიყუარულისა შთამსახველო;

გიხაროდენ, ღვაწლმრავალო მამაო ჩუენო, წმიდაო ანტონ მარტყოფელო!

 

კონდაკი 6

აჰა ესერა განგებითა საღმრთოითა მამასახლისი მის დაბისაი მოვიდოდა ნადირობად, და დევნა უყო რაი ირემთა, დაკოდა ნუკრიცა მათი, და დამფრთხალნი მოისწრაფდენ შენდა, ხოლო მან გიხილა შორის მათსა, და ვითარცა გრძნეულსა განგიჩინა რაი მოკვეთაი ხელისაი, მსწრაფლ განუხმა ხელი მეშანთესა, და გევედრებოდა რაი შეწევნასა, გარდასახვითა ჯუარისაითა მიანიჭე კურნებაი, მაშინ ყოველნი განკვირდეს ძალმოსილებითა შენითა, ნეტარო ანტონ, და დიდებაი შესწირეს ღმერთსა, წმიდათა შორის საკვირველსა: ალილუია.

იკოსი 6

მსწრაფლ მიუმცნეს რაი მამასახლისსა საკვირველებაი ესე დიდებული, თაყუანის-გცა, ვითარცა მოციქულსა, და აღგითქუმიდა რაი ყოველთა სურვილთა აღსრულებასა, ითხოვე ქუაი მარილისაი, რაითა დაალოკო ფურთა, ხოლო კაცთა მათ განთქუეს რაი სიწმიდეი შენი, მოვიდოდენ ურიცხუნი სულნი, და აღეშენებოდენ რაი სწავლითა შენითა, ეგზებოდა გული მათი ცეცხლითა საღმრთოისა მოშურნეობისაითა და გნატრიდენ სარწმუნოებითა: 

გიხაროდენ, მონაზონთა მთავარო და ჭურო სათნოებათაო;

გიხაროდენ, მრავალთა განსაცდელისა დამთმენელო, და თავს-მდებელო მწუხარებათაო;

გიხაროდენ, დიდო სიქადულო მოსაგრეთაო და კუერთხო ახალ ნერგთაო;

გიხაროდენ, პირუტყვთა შემწყნარებელო და მწყალობელო პირმეტყველთა მათ ცხოვართაო;

გიხაროდენ, ჭეშმარიტო მამაო შენდამი მოლტოლვილთაო და დამხსნელო ვნებათაო; 

გიხაროდენ, ქართველთა დიდებაო და განუკუეთელო ზღუდეო ქრისტეანეთა ერთაო;

გიხაროდენ, ღვაწლმრავალო მამაო ჩუენო, წმიდაო ანტონ მარტყოფელო!

კონდაკი 7

ნაცულად ერისა შენისა მოგმადლა რაი ღმერთმან საღუაწად ერი ქართველთაი, ჭეშმარიტად გამოსჩნდი შენ მწყემსად საკვირველად, ანტონ სანატრელო, და განმრავლდა რაი რიცხვი მოწაფეთა შენთაი, ყოველნი წარემატნეს ანგელოზებრსა ქცევასა და მოღუაწებასა შინა, აწ ჩუენცა შეგვეწიე და განგვარინე ყოველთაგან ვნებათა და ვერაგობათა მტერისათა, რაითა უვნებელად დაცულნი გმადლობდეთ შენ, მამაო, და ვადიდებდეთ ქრისტესა, განმაძლიერებელსა შენსა: ალილუია.

იკოსი 7

საცნაურ იქმნა რაი ყოველთათვის საღმრთოი იგი მოქალაქობაი შენი, სანატრელო, აღივსო მთაი იგი მამათა მიერ მოღუაწეთა, და რომელთა-მე ხორციელთა სნეულებათაგან განჰკურნებდი, და სხუათაცა იხსნიდი სულიერთა ვნებათაგან, და ესრეთ ურიცხუნი სულნი შეაწყნარნე ღმერთსა, აწ ჩუენცა ნუ განგვაშორებ სიწმიდისა შენისა ძალსა და შეწევნასა და დაგვიფარე სავნებელთაგან სულიერთა და ხორციელთა, რაითა ჩუენცა აღვიძრნეთ ქებად ღმრთივბრწყინვალისა მის ღუაწლისა შენისა:

გიხაროდენ, უძლურთა ლოცვითა განმაძლიერებელო;

გიხაროდენ, სულთა არაწმიდათა განმსხმელო და ეშმაკთა სიბოროტისა დამთრგუნველო;

გიხაროდენ, სოფლიურთა მათ ღელვათაგან სასო-წარკუეთილთა ნუგეშინისმცემელო;

გიხაროდენ, მეუდებნოეთა მამათა მტკიცეო წინამძღუარო და შეცდომილთა შესავედრებელო;

გიხაროდენ, სნეულთა მკურნალო და ღელვა-გუემულთა მყუდროო ნავთსაყუდელო;

გიხაროდენ, მოძღვართა განმანათლებელო და უდაბნოთა ქალაქ-მყოფელო;

გიხაროდენ, ღვაწლმრავალო მამაო ჩუენო, წმიდაო ანტონ მარტყოფელო!

კონდაკი 8

ვერა ჰპოებდი რაი საწადელსა მას თვისსა დაყუდებითა ცხორებასა, ნეტარო ანტონ, გულისხმა-ყავ აღშენებაი დიდისა სავანისაი, და აღაგე რაი მოედანსა მას მთისასა ეკლესიაი სადიდებელად ღმრთისა, განუწესე წესი ლოცვისა და მარხვისაი მოწესეთა, ხოლო თვით აღირჩიე მარტოდ მყოფობაი, და ზენათა ძიებითა მწვერვალსა აღსრულმან ცად მეორედ აღმართე რაი სუეტი, მყუდროებისა მოყვარეი აღხვედ მას ზედა და სურნელებაი ლოცვათა შენთაი, ვითარცა კეთილი საკუმეველი, მარადის აღიწეოდა ღმრთისა მიმართ: ალილუია.

იკოსი 8

იწყე რაი მოღუაწებაი უზეშთაეს ბუნებისა, ღირსო, ბრძოლაი დიდი აღადგინეს შენ ზედა ეშმაკთა, გარნა უკუნ-აქცივნე მანქანებანი მათნი ძალითა ჯუარცმულისაითა, და იქმენ რაი თანა-მზრახვალ ანგელოზთა, მაღლით მოჰფენდი ყოველსა გარემოსა ბრწყინვალესა ელვასა ლოცვათა თვისთასა, სადა იგი მრავალთა საუკუნეთა მოივლტოდენ მეფენი სამღდელოთა და ერთა თანა, და გაქებდენ შენ, ვითარცა ეკლესიისა დიდსა მამასა და მეოხსა საკვირველსა:

გიხაროდენ, მეგობარო ღმრთისაო და სიმტკიცეო მონაზონთა კრებულისაო;

გიხაროდენ, წინაით მხილველო და განმჭურეტელო ყოველთა გულისწადილისაო;

გიხაროდენ, ღმრთივბრწყინვალეო სუეტო მოსაგრეობისაო;

გიხაროდენ, გოდოლო უბრძოლველო და ხატო უზაკუელისა სიწმიდისაო;

გიხაროდენ, ურყეველო ძეგლო სიმხნისაო და ზღუდეო ეკლესიისაო;

გიხაროდენ, ზეციერო წინამბრძოლო და ჯუარისმტვირთველო ერისა ჩუენისაო;

გიხაროდენ, ღვაწლმრავალო მამაო ჩუენო, წმიდაო ანტონ მარტყოფელო!

კონდაკი 9

იყოფოდი რაი უშფოთველად ადგილსა მას, წმიდაო ბერო, განშორებული ყოვლისა-ვე კაცობრივისაგან ზრუნვისა, გიწოდდენ მარტო-მყოფელსა~, ხოლო შენ ვითარცა მამაი და მოძღუარი სულიერი, ჟამითი ჟამად შთახვიდოდიღვთაების მონასტერსა~ აღსასრულებლად ღმრთისმსახურებისა, და შეჭურვილი მადლითა სულისაითა ასუმევდი წყალსა მას ცხორებისასა ღირსთა და მოღუაწეთა, რომელთა-ცა სიწმიდესა და ღირსებასა ხედვიდი თუალითა სულიერითა, და ყოველთა განსწავლიდი ბრძოლად ბოროტისა, და განაკრძალებდი ლოცვასა და საღმრთოსა გალობასა: ალილუია.

იკოსი 9

საკვირველითა მით მოქალაქობითა დაყავ ათხუთმეტ წელ სვეტსა მას ზედა, ღირსო მამაო, და განბრწყინდა რაი ქუეყანასა ჩუენსა სათნოებათა შენთა სიმრავლეი, ფრიადსა მას მხცოვანებასა მიწევნულსა, მადლითა სულისაითა წინაითვე გემცნო ჟამი აღსრულებისა შენისაი, და შემოიკრიბე რაი სამწყსოი შენი, აკურთხე და წინაშე ხატ-ქმნულისა მის კეცისა შეჰვედრნე მხსნელსა, მას ევედრე აწ, რაითა განგვარინნეს ეშმაკისა მიერ აღძრულთა მახეთაგან და გზასა მას მცნებათა თვისთასა წარგვიმართოს მოსავთა შენთა და მაქებელთა:

გიხაროდენ, მოღუაწებასა შინა ფრიად განთქუმულთა მამათა შესწორებულო;

გიხაროდენ, ცოდვის-მოყუარეთა კაცთათვის თავშეკავებისა სიტკბოებისა მასწავლელო;

გიხაროდენ, სულთა მარგებელთა სწავლათა განმამრავლებელო;

გიხაროდენ, ყოვლად ბრწყინვალეო მნათობო, სათნოებათა ელვითა ერისა ჩუენისა განმანათლებელო;

გიხაროდენ, მენავეთ-მოძღუარო ხელოვანო, მრავალთა სულთა დაუნთქმელად ზღუასა შინა ამის სოფლისასა წიაღ-მყვანებელო;

გიხაროდენ, ნავთსაყუდელსა მას საუკუნოისა ცხორებისასა მშვიდობითა შემყვანებელო და ღმრთისად შემწირველო;

გიხაროდენ, ღვაწლმრავალო მამაო ჩუენო, წმიდაო ანტონ მარტყოფელო!

კონდაკი 10

ეზიარე რაი უხრწნელთა საიდუმლოთა ქრისტეს ღმრთისათა, ნეტარო ბერო, შეწირე მადლობაი და მიეც სული თვისი ანგელოზთა მისთა თვინიერ ლმობისა და ტკივილისა, ხოლო მათ მიგცვალეს ამიერ სოფლით საუკუნეთა მათ სავანეთა, სადაცა არს განსუენებაი დამაშურალთა და მოღუაწეთაი, და შეერთე წმიდასა მწყობრსა მამათასა ასურეთით მოსრულთა ქუეყანასა ჩუენსა და მოძღუარსა შენსა იოანეს, ზედაზნისა მთასა ზედა მოღუაწესა, რაითა მარადის ადიდებდეთ ყოვლისა დამბადებელსა და შემოქმედსა: ალილუია.

იკოსი 10

კეთილსულნელებითა შემურეს რაი მრავალმოღვაწეი გუამი შენი ძმათა მათ – ობოლ-ქმნულთა ტკბილისაგან მამისა, გალობითა და კმევითა წაასვენეს სავანესა, სადაცა მოსრულ იყო სიმრავლეი მღდელთა და დიაკონთა, მონაზონთა და ერის-კაცთაი, და გოდებითა დაგფლეს რაი წინაშე ხატისა მის მარიამ ღმრთისმშობლისა, ნაწილთა შენთა წმიდაი სამარხოი, მდიდრად აღმოაცენებდა მადლთა სურნელებასა, და ყოველნი, სასწაულთა და კურნებათა შენთა მხილველნი, გნატრიდენ, ვითარცა შემწესა ყოვლად დიდებულსა:

გიხაროდენ, სანთელო, მაღალსა ზედა სასანთლესა მონაზონებისასა განბრწყინვებულო;

გიხაროდენ, საღმრთოისა სარბიელისა კეთილად სრულმყოფელო;

გიხაროდენ, რჩეულო უფლისაო, სულისა შენისა უშფოთველად მისთვის გარდამცემელო; 

გიხაროდენ, შრომათა შენთა მოსაგებელისა და სასყიდლისა ცათა შინა მპოვნელო;

გიხაროდენ, ქრისტეის მიერ ძლევისა გვირგვინისა მომღებელო;

გიხაროდენ, შენდამი მოსწრაფეთა სათნოებათა შინა ამამაღლებელო;

გიხაროდენ, ღვაწლმრავალო მამაო ჩუენო, წმიდაო ანტონ მარტყოფელო!

კონდაკი 11

სიბერითა კეთილითა სრულ-ქმნილი მიიცვალე რაი წმიდათა შინა წმიდათასა, ხატი იგი საუფლოი დაუტევე ერსა ჩუენსა, და სასწაულთ-მოქმედებდა რაი განცხადებულად, იქმნა იგი ყოველთათვის, ვითარცა წყაროი უკუდავებისაი, გარნა აწ მოკლებულ ვართ მადლისაგან მისისა, რამეთუ მიეფარა ვიდრე ჟამადმდე ვითარ წინაისწარმეტყველეს მამათა, რაითა უკანაისთა მათ ჟამთა კუალად გამობრწყინდეს ქუეყანასა ჩუენსა, და აღგვძრას ყოველნი ქებად შენდა და გალობად ღმრთისა: ალილუია. 

იკოსი 11

შემდგომად სიკუდილისა შენისა სავანესა მას შენსა უწოდეს მარტყოფისაი~, და ვითარცა დაყუდებული მესვეტეი შეგრაცხეს რაი წმიდანად ივერთა ეკლესიისა, საუკუნოდ ნეტარებაი და ქებაი შენი განგვიწესეს სამწყსოსა მისსა, და ვიდრე აქამომდე წმიდაისუეტი~ ეგე მაუწყებელ-არს მარტოდმყოფობისა და დაყუდებისა შენისა, და ხმა მაღლად ჰქადაგებს რაი შრომათათვის მას ზედა აღსრულებულთა, ვითარცა ირემნი სურვიელნი წყაროდ მიმართ წყალთაისა, ესრეთ მოვისწრაფით მწვერვალსა მას, და მუნ დავანებულითა მით მადლითა ახოვან ქმნილნი გიგალობთ შენ, ვითარცა დიდსა მოღუაწესა ეკლესიისა ჩუენისასა:

გიხაროდენ, კანონო უბიწოდ ცხორებისაო და სარკეო სამღდელოისა ღუაწლისაო;

გიხაროდენ, ღირსებითა მსახურო საღმრთოისა საკურთხეველისაო;

გიხაროდენ, უბრძოლველო ზღუდეო კეთილმსახურებისაო;

გიხაროდენ, მამაო და მხურვალეო მფარველო მარტყოფის „ღვთაებისაო“;

გიხაროდენ, ცეცხლმთებარეო სვეტო ივერთა ეკლესიისაო;

გიხაროდენ, საჩინოო მნათობო ერისა ჩუენისაო და მზეო კახეთისაო;

გიხაროდენ, ღვაწლმრავალო მამაო ჩუენო, წმიდაო ანტონ მარტყოფელო!

კონდაკი 12

აწ იხარებს მხარეი კახეთისაი, წმიდაო მამაო ჩუენო ანტონ მესვეტეო, განანათლე რაი მკვიდრნი მისნი საღმრთოითა სწავლითა, და აღავსე მამათა მიერ მოღუაწეთა, და იქადის `ღვთაებაი~ მარტყოფისაი, იუნჯებს რაი წმიდასა საფლავსა შენსა, რომელ გუაქუს სიმდიდრედ სულიერად, საუნჯედ მადლისად და ეშმაკთა მაოტებელად, და ჩუენცა მოვისწრაფვით რაი მიმთხვევად მისდა, შეწევნასა შენსა ვსასოებთ და ვადიდებთ ყოვლისმპყრობელსა: ალილუია.

კონდაკი 12

 მოღუაწებამან შენმან აღაორძინა ქართველთა ეკლესიაი, ღირსო მამაო ანტონ საკვირველო, და განამტკიცა რაი ერი ქრისტეანეი მართლ-სარწმუნოებასა შინა, აწცა გაქუს მადლი წინაშე ღმრთისა, კუალად შეგვჭურვოს ჩუენ ძალითა თვისითა უძლეველითა ხილულთა და უხილავთა მტერთა ზედა, რაითა საწუთოისა ცხორებისა გზაი კეთილად განვვლოთ და ვპოოთ განსუენებაი და შუებაი წარუვალი ქებით შემსხმელთა შენთა და მგალობელთა:

გიხაროდენ, მწყემსო სიტყვიერთა ცხოვართაო, საღმრთოითა სიტყვითა და საქმითა დამწყსველო;

გიხაროდენ, წინამძღვარო ჩუენო ღმრთივკურთხეულო, სიწმიდისა და სიმდაბლისა მასწავლელო;

გიხაროდენ, ახოვნებითა სულისაითა სულმოკლეთა და დახსნილთათვის მაგალითისა მიმცემელო;

გიხაროდენ, სენაკთა შინა აღვლენილთა ლოცვათა მსწრაფლ-შემსმენელო;

გიხაროდენ, მორწმუნეთა შუამდგომელო და განმამტკიცებელო;

გიხაროდენ, სანთელო აღნთებულო, ბრწყინვალეო, ყოველთა დაყუდებულთა განმანათლებელო;

გიხაროდენ, ღვაწლმრავალო მამაო ჩუენო, წმიდაო ანტონ მარტყოფელო!

 

კონდაკი 13

ჰოი, ახალო მოციქულო კახეთისა მხარისაო, და მარტყოფისა შუენებაო ღირსო მამაო ჩუენო ანტონ მარტყოფელო, მიითუალე აწ კნინი ესე გალობაი ჩუენი და ვითარცა გაქუს კადნიერებაი დიდი, შეგვაწყნარენ ქრისტესა ღმერთსა, დაგვიფაროს ყოვლისაგან ძვირისა და მტერისაგან მხდომისა, რომელნი აღდგომილ არიან ჩუენ ზედა, და დაუსჯელად დაგვიცვას ჩუენ ჟამსა განსჯისასა, რაითა შენ მიერ ძღუანებულნი უჭირველად მივემთხვივნეთ ზეცისა სასუფეველსა და მარადის ვადიდებდეთ ყოვლადწმიდასა სამებასა: ალილუია.

 

ეს კონდაკი 3-გზის, შემდეგ იკოსი 1  და კონდაკი 1.

 

სავედრებელი ლოცვა

ჰოი, მოწესეთა სამკაულო და ქალაქ-მყოფელო უდაბნოისაო, ღირსო მამაო ჩუენო ანტონ მარტყოფელო, მოწაფეო და თანამზრახუელო წმიდისა იოანე ზედაზნელისაო და ახალო მოციქულო და მაჩვენებელო გზისა მის კეთილად მსახურებისაო; მღდელთა გვირგვინო და სიქადულო კახეთისაო; ქართველთა ზესთამბრძოლო და ჭირთა შინა ურცხვენელო ხელის აღმპყრობელო ქრისტეანეთაო; მრავალთა სასწაულთა მოქმედო და ღმრთისა მიმართ მეოხო და შესავედრებელო ყოველთა უპოვართა, განწირულთა და სარწმუნოებითა შენდამი შევრდომილთაო!

ჰოი, განშორებულთა შორის ქებულო და ბერთა სიქადულო, წმიდაო მამაო ჩუენო ანტონ,  ვითარცა ძუელ ოდესმე მოუძღუანე ქართველთა კეცისა ხატი იგი ხელთუქმნელი, მაცხოვრისა ჩუენისა იესუ ქრისტეისი, და მიაახლე ბრწყინვალებასა მას საღმრთოსა, ეგრეთვე აწ მამობრივითა მეოხებითა შენითა შეგვეწიე წინაშე ჯვარცმულისა, კუალად გამოგვიჩინოს ხელთუქმნელი ხატი იგი ყოვლად ძლიერი და საკვირველი, რაითა დაიცვას მამული ჩუენი ურიცხუთა მტერთაგან და შეჰკრიბოს ყოველსა ქუეყანასა ზედა განბნეული ერი ქართველთაი, ხოლო ჩუენ დაგვიფაროს ყოვლისაგან წვალებისა და მოგვანიჭოს ცხორებისა სიწმიდეი და ძმებრივი სიყუარული მოყუასისაი.  ყოვლადძლიერითა მადლითა ლოცვისა შენისაითა დაიცევ და მსახურებასა შინა განაძლიერე უწმიდესი და უნეტარესი, სრულიად საქართველოის კათალიკოს-პატრიარქი, მცხეთა-თბილისის მთავარეპისკოპოსი და ბიჭვინთისა და ცხუმ-აფხაზეთის მიტროპოლიტი მამაი ჩუენი (სახელი), ყოვლადსამღდელონი მიტროპოლიტნი, მთავარეპისკოპოსნი და ეპისკოპოსნი და ყოველნი სამღდელონი და სამონოზნო წესნი, ზიარნი ეკლესიისა ჩუენისანი, და ყოველნი მართლმორწმუნენნი ქრისტეანენი.

ჰოი, ღმრთისა სათნომყოფელო და სასწაულთმოქმედო, ღირსო მამაო ჩუენო ანტონ მესვეტეო, ვითარცა ღუაწლითა დიდითა დაშუერ ერისათვის ჩუენისა სულიერად წინაშე ღმრთისა, წარმართობისაგან სრულიად ხსნად და განრინებად ყოვლისაგან უსჯულოებისა, ეგრეთვე აწ გვითხოე ქრისტეის მიერ ცოდვათა ჩუენთა ურიცხვთა მოტევებაი, სულიერთა და ხორციელთა ვნებათაგან გათავისუფლებაი, მართლმადიდებლობითა განათლებაი, სიწმინდითა მოქალაქეობაი, სასუფეველსა ცათასა განბრწყინვებაი, ანგელოსთა თანა გალობაი, წმიდათა თანა სუფევაი, და შენ თანა დიდებაი და მადლობაი, რამეთუ მისა ჰშუენის ყოველი დიდებაი, პატივი და თაყუანისცემაი, თანა მამით და სულით წმიდითურთ, აწ და მარადის და უკუნითი უკუნისამდე, ამინ. 

ღირს არს ჭეშმარიტად, რაითა გადიდებდეთ შენ, ღმრთისმშობელო, რომელი მარადის სანატრელ იქმენ, ყოვლად უბიწოდ და დედად ღმრთისა ჩუენისა, უპატიოსნესსა ქერობინთასა და აღმატებით უზესთაესსა სერაბინთასა, განუხრწნელად მშობელსა სიტყვისა ღმრთისასა, მხოლოსა ღმრთისმშობელსა გალობით გადიდებთ.

დიდებაი მამასა და ძესა და წმიდასა სულსა, აწ და მარადის და უკუნითი უკუნისამდე, ამინ. 

უფალო, შეგვიწყალენ (3-გზის),

უფალო, იესუ ქრისტე, ძეო ღმრთისაო, ლოცვითა ყოვლადწმიდისა დედისა შენისაითა, ღირსისა და ღმერთშემოსილისა მამისა ჩუენისა ანტონ მარტყოფელისაითა და ყოველთა წმიდათაითა, შეგვიწყალენ ჩუენ, ამინ.

შეადგინა თინათინ მჭედლიშვილმა

Categories
დაუჯდომელი

დაუჯდომელი საგალობელი მიცვალებისათვის ყოვლად უბიწოისა და უმეტეს კურთხეულისა დედოფლისა ჩუენისა მარიამისი

უფალო იესუ ქრისტე, ძეო ღმრთისაო, ლოცვითა ყოვლადწმიდისა დედისა შენისაჲთა და ყოველთა წმიდათაჲთა, შეგჳწყალენ ჩუენ, ამინ.
დიდებაჲ შენდა, ღმერთო ჩუენო, დიდებაჲ შენდა.
მეუფეო ზეცათაო, ნუგეშინისამცემელო, სულო ჭეშმარიტებისაო, რომელი ყოველგან ხარ და ყოველსავე აღავსებ მადლითა შენითა, საუნჯეო კეთილთაო, მომნიჭებელო ცხოვრებისაო, მოვედ და დაემკჳდრე ჩუენ შორის და წმიდა-მყვენ ჩუენ ყოვლისაგან ბიწისა და აცხოვნენ, სახიერო, სულნი ჩუენნი.
წმიდაო ღმერთო, წმიდაო ძლიერო, წმიდაო უკუდაო, შეგჳწყალენ ჩუენ (3-გზის).
დიდებაჲ მამასა და ძესა და წმიდასა სულსა, აწ და მარადის და უკუნითი უკუნისამდე, ამინ.
ყოვლადწმიდაო სამებაო, შეგჳწყალენ ჩუენ; უფალო, გჳჴსენ და გჳლხინე ცოდვათა ჩუენთაგან; მეუფეო, შეგჳნდვენ უსჯულოებანი ჩუენნი; წმიდაო მოიხილე და განჰკურნენ უძლურებანი ჩუენნი სახელისა შენისათჳს.
უფალო, შეგჳწყალენ (3-გზის).
დიდებაჲ მამასა და ძესა და წმიდასა სულსა, აწ და მარადის და უკუნითი უკუნისამდე, ამინ.
მამაო ჩუენო, რომელი ხარ ცათა შინა, წმიდა იყავნ სახელი შენი, მოვედინ სუფევაჲ შენი, იყავნ ნებაჲ შენი, ვითარცა ცათა შინა, ეგრეცა ქუეყანასა ზედა, პური ჩუენი არსობისაჲ მომეც ჩუენ დღეს, და მომიტევენ ჩუენ თანანადებნი ჩუენნი, ვითარცა ჩუენ მიუტევებთ თანამდებთა მათ ჩუენთა და ნუ შემიყუანებ ჩუენ განსაცდელსა, არამედ მიჴსნენ ჩუენ ბოროტისაგან. ამინ.
უფალო, შეგჳწყალენ (12-გზის). დიდებაჲ მამასა და ძესა და წმიდასა სულსა, აწ და მარადის და უკუნითი უკუნისამდე, ამინ.

მოვედით, თაყუანის-ვსცეთ მეუფესა ჩუენსა ღმერთსა.

მოვედით, თაყუანის-ვსცეთ და შეუვრდეთ ქრისტესა, მეუფესა ჩუენსა ღმერთსა;

მოვედით, თაყუანის-ვსცეთ და შეუვრდეთ თჳთ ქრისტესა, მეუფესა და ღმერთსა ჩუენსა.

მიწყალე მე, ღმერთო, დიდითა წყალობითა შენითა და მრავლითა მოწყალებითა შენითა აღჴოცე უსჯულოებაჲ ჩემი. უფროჲს განმბანე მე უსჯულოებისა ჩემისაგან და ცოდვათა ჩემთაგან განმწმიდე მე, რამეთუ უსჯულოებაჲ ჩემი მე უწყი, და ცოდვაჲ ჩემი წინაშე ჩემსა არს მარადის. შენ მხოლოსა შეგცოდე და ბოროტი შენ წინაშე ვყავ, რაჲთა განმართლდე სიტყუათაგან შენთა და სძლო სჯასა შენსა, რამეთუ ესერა, უსჯულოებათა შინა მიუდგა და ცოდვათა შინა მშვა მე დედამან ჩემმან. რამეთუ ესერა, ჭეშმარიტებაჲ შეიყუარე, უჩინონი და დაფარულნი სიბრძნისა შენისანი გამომიცხადენ მე. მასხურო მე უსუპითა და განვწმიდნე მე, განმბანო მე და უფროჲს თოვლისა განვსპეტაკნე. მასმინო მე გალობაჲ და სიხარული და იხარებდენ ძუალნი დამდაბლებულნი. გარე მიაქციე პირი შენი ცოდვათა ჩემთაგან და ყოველნი უსჯულოებანი ჩემნი აღჴოცენ. გული წმიდაჲ დაჰბადე ჩემ თანა, ღმერთო, და სული წრფელი განმიახლე გუამსა ჩემსა. ნუ განმაგდებ მე პირისა შენისაგან და სულსა წმიდასა შენსა ნუ მიმიღებ ჩემგან. მომეც მე სიხარული მაცხოვარებისა შენისაჲ და სულითა მთავრობისაჲთა დამამტკიცე მე. ვასწავლნე უსჯულოთა გზანი შენნი და უღმრთონი შენდა მოიქცენ. მიჴსენ მე სისხლთაგან, ღმერთო, ღმერთო ცხორებისა ჩემისაო; იხარებდეს ენაჲ ჩემი სიმართლესა შენსა. უფალო, ბაგენი ჩემნი აღახუენ, და პირი ჩემი უთხრობდეს ქებულებასა შენსა. რამეთუ უკეთუმცა გენება, მსხუერპლი შე-მცა-მეწირა, არამედ საკუერთხი არა გთნდეს. მსხუერპლი ღმრთისა არს სული შემუსრვილი, გული შემუსრვილი და დამდაბლებული ღმერთმან არა შეურაცხ-ყოს. კეთილი უყავ, უფალო, ნებითა შენითა სიონსა და აღეშენნენ ზღუდენი იერუსალემისანი. მაშინ გთნდეს მსხუერპლი სიმართლისაჲ, შესაწირავი და ყოვლად-დასაწუელი, მაშინ შეიწირნენ საკურთხეველსა შენსა ზედა ზუარაკნი.

კონდაკი 1
ყოველთა ნათესავთაგან გამორჩეულსა დედასა ღმრთისასა და ქუეყანით ზეცას დიდებით აღსრულსა ქალწულსა დედოფალსა მოგართმევთ უღირსსა ამას გალობასა, და ვაქებთ წმიდასა მიძინებასა შენსა, ხოლო შენ, ვითარცა მძლეველმან სიკუდილისამან მიჴსენ მე ცოდვათაგან და დამიცევ ყოველთაგან განსაცდელთა, რაჲთა უვნებელად დაცული ღირს ვიქმნე გალობად შენდა: გიხაროდენ, სახარულევანო, უფალი შენ თანა, რომელი მოსცემს სოფელსა შენ მიერ დიდსა წყალობასა!

იკოსი 1
ქუეყანით ზეცად გარდაცუალებასა შენსა ადიდებენ ზესკნელს ძალნი ანგელოზთანი, და თაყუანის-გცემენ ვითარცა უხრწნელსა ქალწულსა ღმრთისმშობელსა, ხოლო ჩუენ საღმრთოჲთა დიდებითა შენითა ვიქადით და გევედრებით: „ეჰა სიტკბოებაო ანგელოზთა და კაცთაო, რომელსა გიტჳრთავს დამბადებელი, დედაო ყოველთა მჴსნელისაო, მოეც ძლევაჲ ერსა ჩუენსა, რომელსა უპყრიეს საჭურველად მტკიცედ სახელი შენი და პატივ-სცემს დღესასწაულსა შენსა და აღამაღლე რქაჲ მორწმუნეთაჲ, რაჲთა დაუცხრომელად ჩუენ, ყოველნი, გალობით გადიდებდეთ“:
გიხაროდენ, უფროჲს კურთხეულო დედოფლო ჩუენო მარიამ, ასულო სიონისაო და სძალო ცათა მეუფისაო;
გიხაროდენ, ქუეყნიერო ტაძარო ღმრთისა სიტყჳსაო;
გიხაროდენ, სამკჳდრებელო საღმრთოჲსა დიდებისაო;
გიხაროდენ, მშობელო ანგელოზთა შემოქმედისაო;
გიხაროდენ, ტრაპეზო განსასუენებელო, წმიდისა მაღლისაო;
გიხაროდენ, ფეშხუმო, მტჳრთველო ტარიგისა ღმრთისაო;
გიხაროდენ, მარწუხო, საუფლოჲსა მის ნაკვერცხალისაო;
გიხაროდენ, სასანთლეო ბრწყინვალეო ნათლისა უსხეულოჲსაო;
გიხაროდენ, სასაკუმევლეო ოქროჲსაო, ცეცხლისა მის საღმრთოჲსაო;
გიხაროდენ, სახარულევანო, უფალი შენ თანა, რომელი მოსცემს სოფელსა შენ მიერ დიდსა წყალობასა!

კონდაკი 2
შემდგომად ქრისტეს ამაღლებისა არა განეშორებოდი სიონს საფლავსა ძისა შენისასა, და სამნი ქალწულნი გმსახურებდენ, შეჭურვილნი მადლითა შენითა, ხოლო მოიწია რაჲ ჟამი ჴორცთაგან განსლვისა შენისაჲ, ევედრებოდი შენგან შობილსა: „ჵ, სახიერო ძეო და ღმერთო ჩემო, ჯერ იჩინე აღყვანებაჲ ჩემი, რომელი აღმითქუ ამაღლებასა შენსა, რამეთუ ჰურიათა განუზრახავთ დაწუვაჲ ჴორცთა ჩემთა,“, და გესმა რაჲ: „ნუ მწუხარე ხარ, დედაო ჩემო, რამეთუ მე თჳთ მოვიდე და წარგიყვანო და არცაღა ანგელოზნი წარმოვგზავნო შენ ზედა“, ესრეთ მიუგებდი: „მომივლინე მე იოვანე მახარებელი წმიდათა მოციქულთა და მოწაფეთა თანა, რაჲთა იზრუნონ ჟამსა განსლვისა ჩემისასა, და ერთობითა გადიდოთ, მაცხოვარო და მეუფეო, დიდებაჲ შენდა~: ალილუია.

იკოსი 2
დაასრულე რაჲ ვედრებაჲ ესე, გარდამოხდა შენდა გაბრიელ მთავარანგელოზი, რომელმანცა გიხაროდენი პირველ გახარა და კუალად გრქუა: „გიხაროდენ, მარიამ, რომელმან შევ ღმერთი ჩუენი, რამეთუ ლოცვანი შენნი აღიწივნეს რაჲ წინაშე მისა, სოფელსა დაუტევებ თხოვისაებრ შენისა და ზეცას ახუალ ძისა შენისა თანა“ და მოგცა რაჲ რტოჲ ზეთის-ხილისაჲ, შენ, უბიწოო ღმრთისმშობელო ქალწულო, აღივსე სიხარულითა და ღაღადებით იტყოდი: მაღალთა შინა დიდებაჲ ღმერთსა ყოველთასა, მას ევედრე, რაჲთა მიჴსნნეს საბრჴეთაგან მტერისათა, რამეთუ შენ ხარ სასოჲ და სიქადული ჩუენ მორწმუნეთაჲ, რომელნი გაკურთხევთ შენ და გალობით შევასხამთ:
გიხაროდენ, უზესთაესო ყოველთა დაბადებულთაო;
გიხაროდენ, მარიამ, მოძღუარო, აღმკულო პირად პირადითა სათნოებითაო;
გიხაროდენ, წმიდათა უწმიდესო, მარადის განკაფულო მღვიძარებითა, მარხვითა და ლოცვითაო;
გიხაროდენ, სიქადულო და სიხარულო მოციქულთაო;
გიხაროდენ, სიტკბოებაო და შუენიერებაო დაბადებულთაო;
გიხაროდენ, მიმადლებულო, ყოვლად მოწყალეო დედაო, მეოხო მორწმუნეთაო;
გიხაროდენ, შუამდგომელო ღმრთისა და კაცთაო;
გიხაროდენ, მწუხარეთა ნუგეშინისმცემელო, კვერთხო უსინათლოთაო;
გიხაროდენ, მისავლტოლველო და შემწეო ცოდვილთაო;
გიხაროდენ, სახარულევანო, უფალი შენ თანა, რომელი მოსცემს სოფელსა შენ მიერ დიდსა წყალობასა!

კონდაკი 3
ბეთლემს მისრულმან აუწყე ყოველი ესე ნათესავთა შენთა, და გაქუნდა რაჲ ტილოსა ზედა გამოსახული ხატი მაცხოვრისაჲ, სამნი სანთელნი აღანთე წინაშე მისსა და დაასხ რაჲ საკუმეველი ცეცხლითა, ღამჱ იგი აღასრულე ცრემლითა და ლოცვითა, ხოლო მერმე მიიწიე სიონსა და ღაღად-ყავ: „შეიწყალენ დაბადებულნი შენნი, რომელი კაცთ-მოყუარე ხარ და გაქუს დიდი წყალობაჲ“, და გესმა ჴმაჲ მაცხოვრისაჲ: „ნუ გეშინინ, დედაო, მოღუაწეო ყოველთა ჩემდა მოსურნეთაო, მე შენ თანა ვარ, და აჰა, ჟამი მოახლებულ არს პატივისა შენისაჲ“, რაჲსთჳსცა სიხარულითა აღივსე და აქებდი ძლიერებასა მისსა: ალილუია.

იკოსი 3
განისუენე რაჲ ლოცვისაგან, წარმოგიდგა იოვანე, ძჱ ქუხილისაჲ და გრქუა ჴმითა მაღლითა: „მშჳდობაჲ შენ თანა, დედაო მჴსნელისაო და მომნიჭებელო კურთხევისაო“. და შენცა მიუგედიო: „აჰა, პირი ქრისტჱს ღმრთისა ჩემისაჲ, და სიბრძნჱ გამომეტყუელი საიდუმლოთა, მახარებელო და ღმრთის-მეტყუელო, მშვიდობაჲჲ შენდა”, და მოიკითხნეთ რაჲ ურთიერთას, რქჳ: „მარადის კურთხეულ არს ღმერთი, რომელმან მოგიყვანა შენ, და ვერცა-ღა შეუძლო ყოველთა მოციქულთა მოკრებაჲ”, გარნა იგი მოგიგებდა: „არაჲ თუ მოწაფეთა მისთა ოდენ შემოჰკრებს აქა ძჱ შენი, არამედ მათთა-ცა მოწაფეთა, და ყოველსა კრებულსა ზეცისათა და ქუეყანისაჲსა მოუწოდს შენდა“, და აქუნდა რაჲ ქნარი იგი დავითისი ღმრთისმეტყველთა თავსა, ჴმა ტკბილად შეასხმიდა სიწმიდესა შენსა:
გიხაროდენ, ქალწულო წმიდაო, სამკვჳდრებელო ქრისტჱს ღმრთისაო;
გიხაროდენ, სძალო უქორწინებელო, სამეუფო საყდარო მამისაო;
გიხაროდენ, მაყუალო შეუწუველო და ჭურჭელო სულისა წმიდისაო;
გიხაროდენ, მარადის კურთხეულო და დიდებულო, საყუარელო სამებისაო;
გიხაროდენ, წმიდაო მშობელო ყოველთა მეუფისაო;
გიხაროდენ, დედაო მაცხოვრისა პირველ საუკუნეთა ღმრთისაო;
გიხაროდენ, მარიამ ტრედო უმანკოო და უბიწოო, მომატყუებელო სამოთხისაო;
გიხაროდენ, ღრუბელო ნათლისაო, გამომაბრწყინვებელო მზისა სიმართლისაო;
გიხაროდენ, ვარსკულავო ელვარეო, მომფენელო დღისა დაუღამებელისაო;
გიხაროდენ, სახარულევანო, უფალი შენ თანა, რომელი მოსცემს სოფელსა შენ მიერ დიდსა წყალობასა!

კონდაკი 4
აჰა, გესმათ ჴმაჲ მაუწყებელი მოციქულთა მოსლვისაჲ, რომელთაცა ეტყოდა სული წმიდაჲ: `ყოველნი, ერთბამად ღრუბელთა ზედა მსხდომარენი, კიდითგან ქუეყანისაჲთ შემოკერბით წმიდასა ბეთლემსა დედისათჳს უფლისა და მაცხოვრისა თქუენისა~, გარნა ანდრია, ძმაჲ პეტრჱსი, და ფილიპე, სიმონ კანანელი და ლუკა დაძინებულ იყვნეს და სულმან წმიდამან საფლავთაგან აღადგინნა და ჰრქუა: `ნუ ჰგონებთ თუ აღდგომაჲ არს, არამედ ისწრაფეთ მოკითხვად და საკჳრველთ-მოქმედებად დედისათჳს უფლისა და ღმრთისა, მაცხოვრისა თქუენისა იესუ ქრისტჱსა, რამეთუ მოახლებულ არს დღჱ განსლვისაჲ და მიცუალებისა მისისა ზეცად~ და ერთობით ადიდებდენ ღმერთსა: ალილუია.

იკოსი 4
აჰა, ღრუბელმან ნათლისამან აღიტაცა ჰრომით პეტრე – კლდჱ სიმტკიცისაჲ, და თანამოგზაურ იქმნა რაჲ სხუათა მათ მოციქულთა, სულისაგან წმიდასა განმტკიცებულნი იყუნეს იგინი შუვა ცასა და ქუეყანასა, და ერთობით მოიწინეს მსახურნი სიტყჳსანი და თუალითა მხილველნი სიონს შინა, რაჲთა გმსახურონ წმიდასა დედასა მისსა, ვითარცა ღირსსა მსახურებისასა და ვითარცა საფასესა პატიოსანსა, რაჲთა არა დააკლდეს თვითოეული გულსმოდგინებითა გალობასა ღმრთისასა და პატივისცემასა მშობელისა მისასასა, ხოლო მოგიკითხეს რაჲ, დედაო და ქალწულო, და გაუწყეს თუ სადაჲთ მოიწიენეს შენდა, წარმოუთხარ გაბრიელისა ხარებაჲ და უჩუენე რაჲ რტოჲ იგი, რომელი მოგართუა მთავარანგელოსმან, სულთა და ჴორცთა თჳსთა ცრემლით შეგვედრებდენ და ქებით ჰნატრიდენ დიდებულებათა შენთა:
გიხაროდენ, ყოვლად ნათელო, უბრწყინვალჱსო მზისაო;
გიხაროდენ, ესაიას მიერ ქადაგებულო ქალწულად და მშობელად ევმანოელისაო;
გიხაროდენ ნაშობო ადამ პირველისაო და დედაო ადამ მეორისაო;
გიხაროდენ, წმიდაო მარიამ, საუნჯეო დაბეჭდულო და საფასეო დიდისა მეუფისაო;
გიხაროდენ, ხეო ცხორებისაო და ვენახო გამომღებელო ცხორების ტევანისაო;
გიხაროდენ, კარავო და სამკჳდრებელო მაცხოვრისაო;
გიხაროდენ, კიდობანო საღმრთოჲსა სულისაო და აღყუავებულო კუერთხო აჰრონისაო;
გიხაროდენ, სუეტო შეურყეველო და ზღუდეო სიმტკიცისაო;
გიხაროდენ, დამჴსნელო წყევისაო და მომნიჭებელო კურთხევისაო;
გიხაროდენ, სახარულევანო, უფალი შენ თანა, რომელი მოსცემს სოფელსა შენ მიერ დიდსა წყალობასა!

კონდაკი 5
საკჳრველად შეკრბეს რაჲ ქრისტჱს მოციქულნი და მოწაფენი, იწყეს მუხლთ-მოდრეკით ლიტანიობად და ღამჱ იგი განათიეს ლოცვითა, ხოლო ესმა რაჲ ჰურიათა, შეითქუნეს მოკლვად მოციქულთა და დაწუვაჲ იზრახეს რაჲ დედისა ღმრთისა, ურიცხვი კრებული წარემართა მახვილითა და წათებითა, გარნა სლვასა მას შინა ფერჴნი შეეკრნეს და დაბრმდეს თუალითა, ხოლო ენანი მათნი პირთა მათთა შინა დაეჭედნეს, და ვერღარას იტყოდეს ურთიერთას, არამედ ყრმაჲ ერთი დარჩა უნებელად, რამეთუ გზასა ცხორებისასა ასწავებდა მოყუასთა თჳსთა და ეტყოდა: „უბადრუკნო, ვერცა აწ შეიგონეთ ვისთჳს განიზრახავთ ბოროტსა? – მე მრწამს მარიამ ღმრთისმშობელად, ხოლო მოციქულნი ქრისტეს მოწაფედ და აღვიარებ და ვადიდებ მე ჭეშმარიტსა ღმერთსა“: ალილუია.

იკოსი 5
მაშინ დადეგ შენ ლოცვად, ღმრთისა დედაო, და ევედრებოდი მაცხოვარსა მდუმრიად: „ჵ, ძეო ჩემო შუენიერო, სული ჩემი შეივედრე და მშვიდობით განარინე ჰაერის-მცველთაგან ოხითა მიუწდომელთა მსახურთა შენთა მიქაელ და გაბრიელისითა, და ვედრებითა ყოველთა დედათა ნაშობთა უზეშთაესისა წინაჲსწარმეტყუელისა და ნათლის-მცემელისა შენისა იოვანჱსითა, და ყოველთა წმიდათა შენთაჲთა“, და აჰა, კუალად გამობრწყინდა ნათელი ბრწყინვალჱ იესუს ხატითგან და სული სულნელებისაჲ გარდაეფინა მიუთხრომელად, მიერ გამოხდა რაჲ ბრძანებაჲ და გრქუა: „ნუ გეშინინ, დედაო კურთხეულო, რამეთუ მე შენ თანა ვარ და ყოველნი ჩემნი დაბადებულნი თაყუანის-მცემელნი არიან სიწმიდისა შენისა“, და აჰა მსმენელნი ამისნი ვიხარებთ სულითა და გევედრებით: ნუ დაგვივიწყებ მოსავთა შენთა, რომელნი არა დავსცხრებით ქებად და გალობად შენდა:
გიხაროდენ, საუნჯეო ჩუენო, დედათაგან გამორჩეულო;
გიხაროდენ, სულითა და ჴორცით კურთხეულო, წინაჲსწარმეტყველთაგან მოსწავებულო;
გიხაროდენ, ქრისტჱს მიერ წმიდისაგან სულისა ყოვლისა მადლისა და ნიჭისა მომღებელო;
გიხაროდენ, კეთილ-ტკბილ სულნელო მემირონეო, ხატთაგან შენთა საკურნებელისა მირონისა აღმომადინებელო;
გიხაროდენ, უხრწნელებისა და სიხარულისა წყაროჲსა აღმომაცენებელო;
გიხაროდენ, წარწყმედულთა მომძიებელო და შეცთომილთა მომაქცეველო;
გიხაროდენ, სნეულთა მკურნალო და მონანულთა შემწყალებელო;
გიხაროდენ, ქუვრივთა და ობოლთა ნუგეშინისმცემელო და გლახაკთა მწყალობელო;
გიხაროდენ, უღმრთოებისა წყუდიადისა განმაბნეველო;
გიხაროდენ, სახარულევანო, უფალი შენ თანა, რომელი მოსცემს სოფელსა შენ მიერ დიდსა წყალობასა!

კონდაკი 6
მიუთხარ რაჲ საკჳრველი ესე და მიუწდომელი ხილვაჲ მოციქულთა, ხატი მაცხოვრისაჲ დაასუენეთ ტაძარსა შინა წმიდისა სიონისასა და დასხედით რაჲ სერობად, რქჳ, წმიდაო მარიამ: „მოძღუარმან თქუენმან განბანასა მას ფერჴთასა გრქუა – ამას ჰყოფდით! და აწ-ცა გვიხმს ჩუენ განბანაჲ ფერხთაჲ”, და განმზადეს რაჲ საბანელი, შთაასხეს წყალი, და არა ოდენ თავთა მოწაფეთა დაჰბანენ ფერჴნი და წარხოცე არდაგითა, არამედ მათთა-ცა მოწაფეთა, რაჲსთჳსცა ყოველნი აკურთხევდენ მამასა და ძესა და სულსა წმიდასა: ალილუია.

იკოსი 6
ღამესა მას განათევდით რაჲ ლოცვითა, აჰა, ქუეყანაჲ შეიძრა საფუძველითურთ და მეყუსეულად მოვიდეს რაჲ მიქაელ და გაბრიელ, ჴმა-ყვეს: „მოვალს მეუფე დიდებისაჲ“, და გაბრიელ, ვითარცა პირველ, ეგრეთვე აწ ჴმობდა: „გიხაროდენ, მიმადლებულო, უფალი შენ თანა!”, ხოლო მიქაელ ღაღად-ყო: „დიდებაჲ მაღალთა შინა ღმერთსა, ქუეყანასა მშვიდობაჲ და კაცთა შორის სათნოებაჲ”, და შენცა ღაღად-ყავ: „ჵ, დიდნო მნათობნო ბრწყინვალენო, სული ჩემი არა გამოვიდეს გუამით, ვიდრემდე ძჱ ჩემი არ ვიხილო”, და მეყსეულად აბრაჰამ, ისააკ და იაკობ მოვიდეს და გრქუეს: „აჰა ესერა მოვალს მოსალოდებელი შენი, ასულო ადამისო”, და ვითარცა გშუენოდა დედასა ღმრთისასა, შეგასხეს საგალობელი:
გიხაროდენ, დედოფალო ყოველთა დაბადებულთაო;
გიხაროდენ, ნიჭო და სიქადულო ანგელოზთა და კაცთაო;
გიხაროდენ, სასოო განწირულთაო და ნავთსაყუდელო მყუდროო წუთისოფლისაგან ღელვა-გუემულთაო;
გიხაროდენ, მტკიცეო ზღუდეო ღმრთის შიშით მოღუაწეთა მღდელთაო;
გიხაროდენ, მწყალობელო წმიდად ცხორებულთა მონაზონთაო;
გიხაროდენ, კეთილშემამკობელო და შემწეო სათნოთა სასძლოთაო;
გიხაროდენ, შჳლიერ-მყოფელო ბერწთა და უშჳლოთაო;
გიხაროდენ, ტკბილო განსასუენებელო დამაშურალთა და ტჳრთმძიმეთაო;
გიხაროდენ, ცოდვით მოწყლულთა შემწყნარებელო და ბჭეო ცხოვნებულთაო;
გიხაროდენ, სახარულევანო, უფალი შენ თანა, რომელი მოსცემს სოფელსა შენ მიერ დიდსა წყალობასა!
კონდაკი 7
აჰა, შუაღამესა იქუხა რაჲ ზეცით, სუეტი ნათლისაჲ სახედ ჯუარისა გამობრწყინდა, და სიმრავლჱ ზეცისა მჴედრობათაჲ ღაღადებდა წინაშე მისსა: „წმიდა არს, წმიდა არს, წმიდა არს უფალი საბაოთ, სავსე არიან ცანი და ქუეყანაჲ დიდებითა მისითა”, და `ყოველი სული და ყოველი დაბადებული აქებდით უფალსა“, ხოლო გამოჩნდა რაჲ იესუ მჯდომარჱ ქერობინთა ზედა ძალითა დიდითა, გრქუა სიყუარულითა: „მშჳდობაჲ შენდა, დედაო, ნუ მწუხარე ხარ, რამეთუ პატიოსანნი ჴორცნი შენნი მიცვალებულ იქმნეს სამოთხესა, ხოლო წმიდაჲ სული შენი ზეცას, საუნჯეთა მამისათა, სადა არს ნათელი და სიხარული წმიდათა ანგელოზთაჲ“, და ამბორს-უყოფდი უხრწნელსა მარჯუენესა მისსა, რომელმან შექმნნა ცანი და ქუეყანაჲ, და აქებდი ძლიერებასა მისსა: ალილუია.

იკოსი 7
უფალი ქრისტე, ვითარცა ღრუბლითა სულმცირითა, მოვიდა შენდა, სძალო, შეიტკბო მარჯუენჱ შენი, და გრქუა: „ჵ, დედაო კურთხეულო, მოვედ შენდა, რაჲთა სული შენი მე თჳთ წარვიყვანო ჩემდა – უკუდავსა დიდებასა და სუფევასა დაუსრულებელსა“, ხოლო შენ აღაპყარ ჴელნი, რომელთა ეტჳრთა ღმერთი ჴორცთშესხმული, და კადნიერად, ვითარცა დედამან, რქჳ უფალსა: „რომელი ყოვლად ძლიერ ხარ ცათა შინა და ქუეყანასა ზედა, ამას გევედრები. რაჲთა ყოველსა ჟამსა და ადგილსა, სადაცა იქმნებოდის სახსენებელი სახელისა ჩემისაჲ, წმიდა-ყავ ადგილი იგი და ადიდენ მადიდებელნი შენნი სახელისათჳს ჩემისა“. და მსმენელნი ამისა, მძაფრიად აღდღუნეს მოციქულნი ცრემლითა მჴურვალითა, მწუხარებდენ რაჲ ობლად დატევებისათვის თჳსისა, და გნატრიდენ ერთობითა:
გიხაროდენ, სიქადულო დედათაო და ქალწულთა გჳრგჳნო;
გიხაროდენ, სასოო მამათაო და ყოვლისა კეთილისა წინამძღუარო;
გიხაროდენ, ყოვლად დაუსრულებელსა მას დიდებასა ზეშთა სუფევისასა დამკვჳდრებულო;
გიხაროდენ, ცოდვისა და უმეცრებისა წყუდიადისა განმაბრწყინებელო;
გიხაროდენ, ჭირთა მძვინვარეთა მსწრაფლ განმდევნელო;
გიხაროდენ, ეშმაკთა გუნდისა დამცემელო და სრულიად განმაქარვებელო;
გიხაროდენ, საფრჴისაგან ეშმაკისა და საცთურისაგან სოფლისა დამჴსნელო;
გიხაროდენ, მძლავრებისაგან ჴორცთაისა გამომჴსნელო;
გიხაროდენ, ბოროტად მადიდებელთა კადნიერებისა და სივერაგისა შემმუსრველო;
გიხაროდენ, ერთმორწმუნეთა შორის შუღლისა და მტერობისა სიყუარულითა და მშვიდობითა შემცვალებელო;
გიხაროდენ, შენდამი მოლტოლვილთა ვნებულთა სულთა შემწყნარებელო;
გიხაროდენ, სახარულევანო, უფალი შენ თანა, რომელი მოსცემს სოფელსა შენ მიერ დიდსა წყალობასა!

კონდაკი 8
ილოცვიდი რაჲ მჴურვალედ, გრქუა უფალმან, ქალწულო უბიწოო: „აღდეგ და მოვედ, დედაო ჩემო კეთილო, რაჲთა განგისუენო და გჳრგჳნოსან გყო წინაშე ჩემსა, ხოლო ყოველი, რომელი ხადოდის სახელსა შენსა, არასადა ჰრცხუენეს, არამედ პოვოს წყალობაჲ და შეწევნაჲ და ნუგეშინისცემაჲ ამას საწუთროსა და მერმესა მას წინაშე მამისა ჩემისა ზეცათაისა“. და აჰა, პირი შენი გამობრწყინდა უფროჲს ნათლისა, და აკურთხე რაჲ ყოველნი მუნ მდგომარენი თჳსითა ჴელითა, მიეც სული თჳსი ჴელთა ძისა შენისათა და წარგიყვანა შენ შეერთებად ანგელოზთა და ძალთა ზეცისათა, ხოლო მოციქულთა იხილეს რაჲ სული შენი ნებსა შინა უხრწნელსა უფლისასა, მოეხვინეს პატიოსანთა ფერჴთა შენთა, რაჲთა განწმდენ, და ადიდებდენ ძესა შენსა: ალილუია.

იკოსი 8
ეჰა, დიდებაჲ საკჳრველებათა შენთა, ღმრთისმშობელო, რამეთუ ყოველი უძლური და სნეული, შეეხებოდა რაჲ გარეგან კედელსა მას სახლისა შენისასა და იტყოდეს: „შეგჳწყალენ ჩუენ“, პოვებდეს მწრაფლ კურნებასა, ხოლო განიზრახეს რაჲ ერთა ჰურიათამან მღდელთა თანა დაწუვაჲ სახლისა შენისაჲ, აღიღეს შეშაჲ და ცეცხლი და მი-იწიეს რაჲ კართა, მეყსეულად გამოჴდა ძალი ცეცხლისაჲ ანგელოზთაგან და დაწუა სიმრავლჱ მომხდურთაჲ, გარნა მთავარი მათი შორით ხედვიდა რაჲ სახილველსა მას, ღაღადებდა: „სასწაულნი ესე ღმრთისა ჭეშმარიტისაჲ არს“. და იქმნა განხეთქილებაჲ შორის ჰურიათა, რამეთუ მრავალთა ჰრწმენა ძისა შენისა იესუ ქრისტჱსა, აწ მეყავ მეცა შემწედ და შუამდგომელ წინაშე მისა, რაჲთა შემჭურვოს მე ძალითა პატიოსნისა და ცხოველსმყოფელისა ჯუარისა თჳსისაჲთა, და წყალობაჲ მოგვანიჭოს შემსხმელთა შენთა:
გიხაროდენ, საუფლოჲსა ერისა სულიერისა ძილისაგან განმაფრთხობელო;
გიხაროდენ, სოფლისათჳს კურთხევისა დამტევებელო;
გიხაროდენ, დედობრივითა მეოხებითა მრავალთა წარწყმედისაგან გამომჴსნელო;
გიხაროდენ, სარწმუნოებისა ერთგულთა შეწეო და ქრისტეანეთა ჴელმყოფელთა შემრისხველო;
გიხაროდენ, შარავანდედითა მოწყალებისა შენისაჲთა ყოველთა განმანათლებელო;
გიხაროდენ, არაწმიდათა სულთაგან ვნებულთა განმკურვნელო;
გიხაროდენ, ყოვლისა სიბილწისა და მანკიერებისაგან გამომჴსნელო;
გიხაროდენ, ვნებათა არმურისა და ბოროტთა სნეულებათა განმხდელო;
გიხაროდენ, ბერ-მონაზონთა ღუაწლთა შინა განმამტკიცებელო;
გიხაროდენ, სახარულევანო, უფალი შენ თანა, რომელი მოსცემს სოფელსა შენ მიერ დიდსა წყალობასა!

კონდაკი 9
გამოსლვასა წმიდისა სულისა შენისასა აღივსო რაჲ ადგილი იგი სულნელებითა და ნათლითა გამოუთქუმელითა, მისცეს ყოველთა დიდებაჲ ღმერთსა, და იწყეს რაჲ ყოველთა კრებულთა ზეცად აღსლვად, თჳთ თავადმან მეუფემან უბიწოჲ სული შენი მკლავთა ზედა მიიქუა, ხოლო ანგელოზნი აგყვებოდეს რაჲ გალობითა და დიდებითა დაუცხრომელითა, განკჳრვებულნი შიშით, თავმოდრეკით ურთიერთას იტყოდეს: „აღახუენით ბჭენი თქუენნი, მთავარნო, და შეიწყნარეთ მშობელი დამბადებელისაჲ ცათა და ქუეყანისაჲ“, და აჰა, განგეხუნეს შენ ბჭენი ცათანი და ქერობინნი დაგემორჩილნეს შიშით და სერაბინნი სიხარულით იტყოდეს: „ძალსა შენსა დიდებაჲ, კაცთმოყუარე“: ალილუია.

იკოსი 9
მაშინ იწყეს ღუწად უფლის შემწყნარებელისა გუამისა შენისათჳს მოციქულთა და ქალწულთა, და შეგრაგნეს რაჲ არმენაკსა წმიდასა, ნელსაცხებელითა შემურული შეხვიეს, ქრისტჱს უხრწნელო დედაო და ქალწულო, და დაასუენეს ცხედარსა, ხოლო სიონით გამოსრულთა იწყეს რაჲ სლვად გეთსამანიად, წინა-წარიძღუანეს ხატი მაცხოვრისაჲ, და მგზავრ ღაღადებდეს რაჲ მიცუალებისა გალობასა, გარემოჲს დგეს ქერაბინნი და ჴმითა ტკბილითა ადიდებდეს და გალობდეს შენ ზედა, გარნა უგუნურთა მათ ჰურიათა გარე-მოიცვნეს გუამი შენი მახვილებითა და წათებითა, და კადნიერად მიეტევნეს, რამეთუ დაწუვაჲ მისი ენებათ, ხოლო მოციქულნი ღაღადებდენ: „ნუ შეეხებით გუამსა ცხოველს-მყოფელსა და სასწაულთ-მოქმედსა და შეიგონეთ, ვითარმედ დედაჲ ღმრთისაჲ არს მარიამ“, და კუალად-ცა გადიდებდენ უფროჲს ყოველთა დაბადებულთასა:
გიხაროდენ, ძლევისა შესხმითა სავანესა მას საუკუნესა ძისა შენისა თანა ზეცად აღსრულო;
გიხაროდენ, უხილავთა საღმრთოთა კეთილთა მიცვალებულო;
გიხაროდენ, ამა სოფლითგან წინაშე ღმრთისა ნათელსა დაუსრულებელსა გარდაცვალებულო;
გიხაროდენ, ყოვლად უბიწოო, ზეცისა იერუსალეიმს დამკჳდრებულო;
გიხაროდენ, ცხორებისა კარისა განმღებელო და ბჭეთაგან ჯოჯოხეთისათა გამომტაცებელო;
გიხაროდენ, შენდამი შევედრებულთა საპყრობილეთა და საკრველთაგან განმათავისუფლებელო;
გიხაროდენ, უნაყოფოჲსა და უძრავისა სარწმუნოებისა განმაცხოველებელო;
გიხაროდენ, სასტიკად მოწყლულთა განმკურვნელო;
გიხაროდენ, სახარულევანო, უფალი შენ თანა, რომელი მოსცემს სოფელსა შენ მიერ დიდსა წყალობასა!

კონდაკი 10
არა გულისჴმაყო მოციქულთა შეგონებაჲ ერთმან ჰურიამან იოფანე, და დაქცევად ჰგონებდა რაჲ გარდაცუალებულთა ჴორცთა შენთა, ურიდად მიყვნა ჴელნი თჳსნი ცხედარსა, გარნა მხარნი მისნი მოჰკუეთნა რაჲ ანგელოზმან უფლისამან მახჳლითა ცეცხლისაჲთა, შეძრწუნებულმან ჴმა-ყო: „წმიდაო მარიამ, რომელმან ჰშევ ქრისტე ღმერთი ჩუენი, შემიწყალე მე“, და მოციქულთა ვედრებითა მეყსეულად ჴელნი იგი, დამოკიდებულნი ჰაერთა, კუალად ეგნენ მხარსა-ვე ზედა მისსა და ჰრწმენა მასცა და ყოველსა კრებულსა ჰურიათასა, და ნათლისღებისა მიერ აღიბეჭდნეს რაჲ ბეჭდითა ქრისტჱსითა, თანა მოგზაურ ექმნნეს მოციქულთა, და ყოველთა მისცეს დიდებაჲ ღმერთსა: ალილუია.

იკოსი 10
წინა გიძღოდა შენ კრებული იგი მოციქულთაჲ და მიაქუნდა რაჲ წმიდაჲ გუამი შენი დიდებითა, გეთსამანიად მისრულთა ჯერისაებრ დაკრძალეს საფლავსა მას ჩინებულსა, ხოლო ხატი მაცხოვრისაჲ დაგისუენეს მას ზედა, და თჳთ დადგნენ ღამის თევად, გარნა ყოველთა მიერულა ღამესა მას მეორესა, და ჴორცნი შენნი ზეცად აღიტაცნეს რაჲ უხილავად, პავლე და იოვანე განჰკრთეს ძალისაგან ძრვასა მას ქუეყანისასა, და ჴმა-ყვეს სინანულითა: „განიღვიძეთ, ძმანო, რად ვერ მოვითმინეთ ღამჱ ესე კჳრიაკისაჲ“, ხოლო ჩუენ გვიხარის, თუ ვითარ დაიცვა ღმერთმან პატივი კიდობნისაჲ მის სულიერისაჲ დიდებითა საღმრთოჲთა, რომელსა შინა სიტყუაჲ ჴორციელ იქმნა, და აჰა, ძალისაებრ ჩუენისა გადიდებთ და გევედრებით: შენმიერი შეწევნაჲ გარდამოგჳვლინე შემსხმელთა შენთა:
გიხაროდენ, ზეცისა სძალო მარიამ, ტაძარო და სამკჳდრებელო სულისა წმიდისაო;
გიხაროდენ, საყდარო ღმრთეებისაო, გამოუთქუმელო საფასეო სამოთხისაო;
გიხაროდენ, სძალო ზეცისა სიძისაო და მიზეზო მკუდართა ადგომისაო;
გიხაროდენ, განმაქარვებელო ხრწნილებისაო და განმხრწნელო სიკუდილისაო;
გიხაროდენ, დედაო სასუფეველისა და სამოთხისა აღმაშენებელისა და ჯოჯოხეთისა შემმუსრველისაო;
გიხაროდენ, ღმრთეებაასა შემაერთებელო კაცებისაო;
გიხაროდენ, დაცემისაგან აღმმართებელო და სამოთხესა წარმგზავნელო პირველქმნულისა მის მამისა ჩუენისაო;
გიხაროდენ, განმაქარვებელო პირველისა მის დედისა ჩუენისა ევაჲს წყევისაო;
გიხაროდენ, დედათა ყუედრებისა დამჴსნელო და უკუდავ-მყოფელო მოკუდავისაო;
გიხაროდენ, სახარულევანო, უფალი შენ თანა, რომელი მოსცემს სოფელსა შენ მიერ დიდსა წყალობასა!

კონდაკი 11
ეჰა, საკჳრველი ესე საკჳრველებათაჲ, რამეთუ ერთი ათორმეტთაგანი მოციქული არა იყო ქებულსა მას და დიდებულსა მიცუალებასა შენსა და მოელოდეს რაჲ მას ყოველსა ჟამსა, ძრვასა მას ქუეყანისასა მოიწია თომა-ცა ჰინდოეთით, და გულისჴმა-ყო, ვითარმედ ჟამი იგი მსგავს იყო ქრისტეს საფლავით აღდგომისაჲ, და განაღეს რაჲ საფლავი თხოვითა მისითა, ძრწოლით შთახედნეს და არა პოვეს რაჲ გუამი შენი, უბიწოო, ცნეს ვითარმედ ამისთჳს იქმნა ნელიად მოსლვა თომაჲსი, რაჲთა მიზეზითა მისითა განცხადნეს სულითა და ჴორცით ზეცად მიცვალებაჲ შენი და ყოველთა ერთბამად ადიდეს საკჳრველთმოქმედი ღმერთი: ალილუია.

იკოსი 11
დღესა კჳრიაკესა აღასრულეს რაჲ წმიდაჲ ჟამის-წირვაჲ მოციქულთა, ადიდეს ძჱ შენი და ღმერთი ჩუენი და გნატრიდენ რაჲ, ქალწულსა ღმრთისა დედასა, დასხდეს ტრაპეზსა და განტეხდეს ნაწილსა მას წინადაგებულისა პურისასა სახელისათჳს ქრისტჱსა, და ადიდებდენ წმიდასა სამებასა, და აჰა, მეყსეულად ესმათ ჴმაჲ ანგელოსთა გალობისაჲ, და გიხილეს გამოუთქმელითა დიდებითა გაბრწყინებული და გარემოცული ძალთაგან ზეციერთა, რომელი ესრეთ ეტყოდი მათ: „გიხაროდენ, მე თქუენ თანა ვარ ყოველსა ჟამსა“, სიხარულითა ღაღადყვეს ყოველთა: „ყოვლადწმიდაო ღმრთისმშობელო, შეგვეწიენ ჩუენ“. და განაწესეს რაჲ უტკბილესითა დიდებითა ჴსენებაჲ დაძინებისა და ზეცას ამაღლებისა შენისაჲ სიონსა მყოფთა, ყოველნი ერთობით გარდაცვალებასა შენსა ვდღესასწაულობთ და გნატრით შენ ყოველსა ჟამსა:
გიხაროდენ, შემდგომად შობისა კუალად ქალწულადვე დადგრომილო და საფლავსა შინა განუხრწნელო;
გიხაროდენ, სამოთხეო სიწმიდასაო, უკუდავებისა აღმომაცენებელო;
გიხაროდენ, ბუნებითა მრავალმოწყალისა ღმრთისა ჩუენზედა მოწყალე-მყოფელო;
გიხაროდენ, ბერ-მონაზონთა სამკჳდრებელისა მეოხო და ზედამდგომელო;
გიხაროდენ, შენდამი მოლტოლვილთათჳს ნუგეშისა და ხსნისა მიმმადლებელო;
გიხაროდენ, უსამართლოდ დევნილთა და ჩაგრულთა მწყალობელო;
გიხაროდენ, კეთილმორწმუნეთა მთავრობათა და მხედრობათა მაკურთხეველო და ძალთაგან წინააღმდგომთა დამცველო;
გიხაროდენ, უგულისხმოთა და ბილწთა ზახებისა დამშრეტელო;
გიხაროდენ, სოფლისა ღელვათაგან შერყეულთა და შეგინებულთა გულთა დამამშვიდებელო;
გიხაროდენ, სახარულევანო, უფალი შენ თანა, რომელი მოსცემს სოფელსა შენ მიერ დიდსა წყალობასა!

კონდაკი 12
აჰა, ესერა ყოველი სასოებაჲ ჩუენი შენ ზედა დაგვიძს, უჴრწნელო დედოფალო, რამეთუ სიწმიდჱ მადლისა შენისაჲ არა განეშორა საფლავსა შენსა და იქმს რაჲ ნიშთა და სასწაულთა, მისდამი შევრდომილთა მოანიჭებ სულთა და ჴორცთა კურნებასა, ხოლო ჩუენ დაძინებასა შენსა უგალობთ და გევედრებით: „ჵ, წმიდაო ქალწულო, რომელმან ჰშევ ქრისტჱ, ღმერთი ჩუენი, შეგვეწიე და გჳჴსენ ჩუენ მონებისაგან ბოროტთა ეშმაკთაჲსა და მზაკუვარებათაგან კაცთაჲსა, რაჲთა მტკიცედ ვდგეთ საფუძველსა ზედა წმიდისა ქრისტეს სახარებისასა და ცხოველსმყოფელთა მათ მცნებათა მისთასა, და მარადის ვაკურთხევდეთ და ვადიდებდეთ სახელსა წმიდასა მისსა“: ალილუია.

იკოსი 12
რაბამ საკჳრველი და განსაკრთომელი საიდუმლოჲ აღასრულა ქრისტემან შენ ზედა, დედაო უქორწინებელო და უბიწოო, რამეთუ ვითარცა შობასა დაგიცვა ქალწულად, ეგრეთცა სასუფეველსა შინა დაჰმარხა გუამი შენი უხრწნელად და ადიდა რაჲ მიცუალებითა მით საკჳრველითა, მოგანიჭა შენ პატივი, ვითარცა ძემან დედასა თჳსსა. და აწ ჩუენცა ღმრთისმშობელად აღგიარებთ და თაყუანის-გცემთ, ვღაღადებთ და კუალად ვიტყჳთ: „გიხაროდენ, მიმადლებულო! უფალი შენ თანა! აწ მეცა მეყავ შუამდგომელ წინაშე მისსა, დამიცვას მე ყოვლისაგან ურვისა და ბოროტისა, ხოლო ცხორებაჲ ჩემი წარმართოს პატივად და დიდებად წმიდისა სახელისა შენისა, და გნატრიდე შენ, უხრწნელო, შესხმითა საღმრთოჲთა“:
გიხაროდენ, ვარსკულავო, ჴსნისა მეძიებელთათჳს გზისა მაჩუენებელო;
გიხაროდენ, ცოდვისა და უმეცრებისა წყუდიადისა განმაბრწყინებელო;
გიხაროდენ, უპირველესად შენდა წილხდომილად განკუთვნილისა ქუეყანისა მარადის მცველო და დამფარველო;
გიხაროდენ, სახარებისა მქადაგებელთა ივერიასა შინა მომავლინებელო;
გიხაროდენ, ქუეყანისა ამის კერპთა საცთურებისაგან ქრისტჱს ნათლად მომაქცეველო;
გიხაროდენ, კუართისა შენისა ბოძებითა ივერთა ეკლესიისა მზეებრ განმაბრწყინვებელო;
გიხაროდენ, ურწმუნოთა სიმართლისა და ჭეშმარიტებისა გზასა ზედა მომყვანებელო;
გიხაროდენ, ზეციერო დედოფალო, ქართველთა ერისათჳს კეთილმსახურებითისა სიტკბოებისა უფლისაგან გამომთხოველო;
გიხაროდენ, კაცთა მამულად სამსახურებელად და წესიერებად მომყვანებელო;
გიხაროდენ, სახარულევანო, უფალი შენ თანა, რომელი მოსცემს სოფელსა შენ მიერ დიდსა წყალობასა!

კონდაკი 13
ჵ, ყოველთა უმეტესო დედაო მარიამ, რომელი ეგე სულითა და ჴორცითა უკუდავ ხარ ძისა შენისა და ღმრთისაებრ, ნუ განგვწირავ მოსავთა შენთა, რამეთუ უკუეთუ ძჱ შენი ცოდვილთათჳს მოვიდა, აწ დედამან მისმან რომელმან იცი უძლურებაჲ მიწისაგანისა ბუნებისა ჩუენისაჲ, ვითარ არა შეგვინდო შენ ყოველთა ცრემლით შევრდომილთა? ამისთჳსცა ვედრებითა ვითხოვთ შენგან, კურთხეულო, ჭირი და ურვაჲ ჩუენი სიხარულად გარდასცვალე და დაგვიფარენ ყოვლისაგან ცოდვისა და საცთურისა, რაჲთა დაუღამებელსა ნათელსა ღმრთისასა მივიწივნეთ და მართალთა თანა ვუგალობდეთ ყოვლისა შემოქმედსა: ალილუია.

ეს კონდაკი 3-გზის, შემდეგ იკოსი 1 და კონდაკი 1.

  • სავედრებელი ლოცვა

ჵ, ყოვლად წმიდაო დედოფალო, დედაო კაცთმოყუარისა ღმრთისაო, რომელმან მშობელი თჳსი შობასა დაგიცვა ქალწულად და უვნებელად, ეგრეთცა სასუფეველსა შინა დაამკჳდრა გუამი შენი უხრწნელად და გადიდა რაჲ მიცვალებითა მით საკჳრველითა, ვითარცა უმაღლესი ყოველთაჲ, იდიდები კრებულისაგან ცათაჲსა, და მათ თანა იხარებს ქრისტეს წმიდაჲ ეკლესიაჲ დღესასწაულსა მიძინებისა შენისასა და გვიწესს ყოველთა მორწმუნეთა ქებად და დიდებად, მადლობად, თაყუანის-ცემად და კურთხევად, გალობით შესხმად და უფროჲსად აღმაღლებად სასოჲსა და სიქადულისა ჩუენისა ღმრთისმშობელისა და მარადის ქალწულისა მარიამისა, რომელი მარადის ცრემლითა ითხოვ ჩუენთჳს წყალობასა და ცოდვათა შენდობასა.

ჵ, ყოვლად უბიწოო ქალწულო, ღმრთისმშობელო! გუამმან შენმან ღმრთისშემწყნარებელმან, აღმავალმან ზეცად, სიონსა შინა განწყობილი უსხეულოთაჲ მოიყვანა და მყის კრებული მოციქულთაჲ შემოკრიბა კიდით ქუეყანისაჲთ წინაშე შენსა, ხოლო აწ წმიდამან და დიდებულმან დღესასწაულმან შენმან მორწმუნენი სიხარულად შემოკრიბნა და ჩუენცა მათ თანა ვიხარებთ, უწმიდესო მარიამ, და აღვიძრვით ვედრებად შენდა: ვიდრე აღსრულებადმდე საუკუნისა დაიცევ უფლისა მიერ და ძისა შენისა წილად ხვდომილი ესე შენად ქუეყანაჲ ივერიაჲ და საზეპუროჲ ერი ივერიისაჲ და თანამბრძოლ გუეყავ ჩუენ მარადის, ვითარცა აღგჳთქჳ, წინააღმდგომად მბრძოლისა, ჩუენ ზედა აღბორგებულისა, რამეთუ მტერნი იგი ჭეშმარიტებისანი ზაკულითა განზრახვითა შეთქუმულ არიან მართლმორწმუნეთა ზედა და ძალითა და ნიშნებითა სიცრუვისაჲთა იღუწიან, რაჲთა ერიცა საუფლოჲ განხრწნეს და გამოაჩინეს ერად ბნელისა, ამისთჳსცა გულსა შინა ჩუენსა შთანერგე სიყუარული ღმრთისა, მოყუასისა და მამულისაჲ და დაგჳიფარე ანტიქრისტეს ხიბლისაგან და საცთურისა. მრავალშემძლებელითა ძალითა შენითა დაიცევ და განაძლიერე დიდი მეუფე ჩუენი _ უწმიდესი და უნეტარესი, სრულიად საქართველოს კათოლიკოს-პატრიარქი, მცხეთა-თბილისის მთავარეპისკოპოსი, და ცხუმ-აფხაზეთის მიტროპოლიტი მამაჲ ჩუენი ილია და ყოვლად-სამღდელონი მიტროპოლიტნი, მთავარეპისკოპოსნი და ეპისკოპოსნი, და ყოველნი სამღდელონი და სამონაზნო წესნი. კეთილმორწმუნენი, მჴედართმთავარნი, და ქალაქმთავარნი, და ყოველნი ქრისტესმოყვარჱ მჴედრობაჲ და კეთილისმყოფელნი ჩუენნი, და ყოველნი მართლმადიდებელნი ქრისტეანენი, ევედრე ძესა შენსა და ღმერთსა ჩუენსა, რაჲთა შეგვინდოს განდგომილებანი, ეკლესიათა ნგრევანი, ღმრთისმსახურთა მკულელობანი, ღალატი, შური, და უწესობანი, საშოსა შინა ჩვილთა ჩუენთა კლვანი და სხუანიცა შეცოდებათა ჩუენთა სიმრავლენი.

ჵ, მხოლოო დედათა შორის კურთხეულო, ყოვლად დიდებულო ღმრთისმშობელო, ბჭეო ზეცისაო და ტაძარო სიწმიდისაო! შენ მიერ ხრწნილებაჲ განქარდა და სიკუდილი განიხრწნა. ამისთჳსცა სიკუდილი გუამისაგან შენისა განეშორა და არცაღა უბიწონი ჴორცნი შენნი განიხრწნეს საფლავსა, არამედ ამაღლდი სავსჱ, ვითარცა ტაძარი და საყდარი, ღირსი ღმრთისაჲ, შენგან შობილისა ღმრთისა, რომლისა მიმართ, ვითარცა დედაჲ, ყოვლად წმიდაო, ნუ დასცხრები ოხად მოსავთა შენთათჳს, რაჲთა ყოველნი წმიდათა მამათა მიერ გარდამოცემულსა სარწმუნოებასა შინა განვმტკიცდეთ, ვიდრე აღსასრულადმდე ცხორებისა ჩუენისა, და ყოველთა მცნებათა მიმართ უფლისათა დაუბრკოლებელად ვიდოდეთ და ყოველთა დღეთა ცხორებისა ჩუენისათა სიწმიდითა და ღმრთისმოსავობითა ვსცხონდებოდეთ, და სათნო ვეყუნეთ შენგან შობილსა და ღირს ვიქმნეთ სასუფეველსა მისსა, რომელი განუმზადა მოყუარეთა თჳსთა, რომელსა შუენის ყოველი დიდებაჲ, პატივი და თაყუანისცემაჲ, თანა მამით და სული წმიდითურთ, აწდა მარადის, და უკუნითი უკუნისამდე, ამინ.

ღირს არსის ნაცვლად იგალობება (ან იკითხება)

ანგელოსთა მიცუალებაჲ ყოველადწმიდისაჲ იხილეს და უკჳრდათ, ვითარ ქალწული აღვალს ქუეყანით ზეცას.

ძლეულ იქმნეს ბუნებანი მეტყუელნი შენთჳს, ქალწულო უბიწოო, ქალწულებრივი შობაჲ და სიკუდილი ცხორების მომცემელი და შემდგომად შობისა ქალწულად ჰგიე და მოკუდავი ცხოველ ხარ, ღმრთისმშობელო, სამართლად გადიდებთ შენ.

დიდებაჲ მამასა და ძესა და წმიდასა სულსა, აწ და მარადის და უკუნითი უკუნისამდე, ამინ. უფალო შეგჳწყალენ (3-გზის).
უფალო იესუ ქრისტე, ძეო ღმრთისაო, ლოცვითა ყოვლადწმიდისა დედისა შენისაჲთა და ყოველთა წმიდათაჲთა, შეგჳწყალენ ჩუენ, ამინ.

ავტორ-შემდგენელი: თინათინ მჭედლიშვილი

Exit mobile version